ტელეფონი რომ გავთიშე, სამზარეულოში გავედი და წყალი დავადგი, ორი ფინჯანი გადმოვიღე კარადიდან და ყავის გრანულები ჩავყარე, მალე გაისმა ზარის ხმა, ამჯერად მართლა მარი იყო, რომ დავინახე ისე ჩავეხუტე გეგონება წლებია არ მყავდეს ნანახი.
- ჩემი გოგო, მომენატრე.
- მეც, მეც. ხო ხედავ სამსახურს რამხელა ძალა აქვს.
- ხო გოგო, მოდი სამზარეულოში ყავა დავლიოთ.
- მოყევი ახლა ყველაფერი დაწვრილებით რა, როგორ, რანაირად მოხდა.
- აუ არ გამახსენო რა. გავიცინე და ფინჯნებში წყალი ჩამოვასხი.
მოკლედ მაგარი შარში ვარ!მოყოლა დავიწყე და დაახლოებით 1 საათი ვილაპარაკე, ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი მარის, პირი ღია დარჩა, რამდენჯერმე ლაშაზე საყვარელიაო,მაგრამ მერე ნიკაზე რომ გაიგო სახე შეეცვალა.
- მაგრად გაკლია ხო იცი?
- ვიცი. მაგრამ რა ვქნა? ხო იცი სასმელი არ მიყვარს და მომეკიდა უცებ.
- აუცილებელი იყო გათიშვამდე დაგელია?
- შევყევით უბრალოდ,
- ხო ხედავ მერე სადამდე შეყევი, შენი პირველი ღამე არ გახსოვს.
- დასატუქსად არ მომიყოლია ისედაც ვიცი, რომ არ უნდა მექნა ეს. შენ ის მითხარი ახლა რა ვქნაა?
- ორ აგურს გაგიჩითავ, ერთს მარცხენა ხელში მეორეს მარჯვენაში და რიგრიგობით იხალე თავში. რა უნდა ქნაა გოგო, დაურეკე მაგ შენ თამუნას და უთხარი ადიოს მამასიტა თქო,არც უნდა მისულიყავი.
- ხო იცი მაგას ვერ ვიზავ, ფულს ვშოულობ მაგ სამსახურით.
- და გიღირს მასეთი ფული? თუ კი, მაშინ არვიცი მე.ნიკა მოგწონს?
- კი თან ძალიან, მაგრამ თავს ვიკავებ იმიტომ, რომ მეშინია ჩემი ამბავი არ გაიგოს.
- და ლაშა?
- ოო რა ლაშა? ეგ კლიენტია, უბრალოდ პირველ დღეს არ ვიცი რატომ ქნა მასე, ეგ მე აღარც დამირეკავს აი ნახავ.
- რო დაგირეკოს?
- დამირეკავს და წავალ რავქნა? იცის ვინც ვარ და არც უნდა გაუკვირდეს რომ აღარ ვიქნები ქალიშვილი.
- აუ რა ადვილად ლაპარაკობ ამ ყველაფერზე რაა.
- რა ვქნა მარიი? მოკლედ თამუნას დაველაპარაკები.
- მართლაა?
- არა, წამოსვლაზე არა, ვეტყვი რომ მინდა VIP ესკორტი ვიყო, ინკოგნიტოდ, ნიღაბი ისედაც მიკეთია.
- ანუ მაინც არ იშლი ხო შენსას? დაანებე რა თავი ამ საქმეს.
- ვერა მარ, ვერა.
- ადვილი ფულის გემო გაიგე და რაღას წამოხვალ. ანუ ნიკასთან გააგრძელებ ხო?
- ხო მარი ისე რომ ვერაფერს გაიგებს, ყოველშემთხვევაში ვეცდები.

კიდევ ბევრი ვილაპარაკეთ, მერე მან თავის სამსახურის ამბები მომიყვა, ჩვენ რომ ერთად ვჭორაობთ დრო ისე გადის ყურადღებასაც არ ვაქცევთ საათს.
- მარ მიდი რა დარჩი დღეს.
- გოგო არაა რაა ხვალ ადრე მივდივარ სამსახურში და გამოსაცვლელებიც არ წამომიღია.
- მერე მოგცემ რამეს.
- ვერაა რაა, ხვალ შეიძლება დავრჩეე.
- კაი ხოო. გადავკოცნე და მარი გავაცილე.
უკან შემოვბრუნდი, ცოტა სახლი მივალაგე, თან ვფიქრობდი ჩემი გადაწყვეტილების სისწორეზე, მერე ტელეფონი მოვიმარჯვე რომ თამუნასთვის დამერეკა.
- ალო თამო.
- ხო ტას.. როგორ ხარ აბა? კმაყოფილი დარჩი ლაშათი?
- ეგ დიდი ამბავია, მოკლედ შენთან საქმე მაქვს.
- ხო მშვიდობაა? იმედია წასვლა არ გინდა.
- ძალიანაც კი მინდა, მაგრამ იცი სხვა გზა არ მაქვს.მოკლედ, მინდა რომ VIP ესკორტი ვიყო, ინკოგნიტო, არავინ არაფერი უნდა იცოდეს ჩემზე, ყველანაირად უნდა ეცადო რომ ჩემზე კლიენტს არანაირი ინფორმაცია არ მიაწოდო, კარგი?
- კარგი ტასო, ყველანაირად ვეცდები... კლიენტებიც გამორჩეული გეყოლება.
- მადლობა თამუნა, ასე მირჩევნია.
- შეგიყვარდა არაა?
- ვინ? უცებ ავნერვვიულდი..
- ვინმე, რავიცი ვინ, აშკარად ვიღაც შეგიყვარდა...
- რავიცი თამო, ძნელადაა ყველაფერი. მოკლედ ახლა წავედი და მერე დაგირეკავ.
- კარგი მიდი. ჯერჯერობით ისეთი სერიოზული არავინ ჩანს, უი დღეს ლაშამ დარეკა და შენ გიკითხა.
- მერე? ავნერვიულდი
- ვკითხე როდისთვის ჭირდებოდი და 2 დღეშიო ასე მითხრა, შეიძლება უფრო მალეცო, რავიცი დარეკავს ისევ.
- კარგი თამუნა, იმედია სხვას მოითხოვს.
- არა,შენ გიკითხა.
- კარგიგასაგებია,ღამემშვიდობისა..
ტელეფონი გავთიშე და ახლა ნიკას გადავურეკე, ნამდვილად მინდოდა მასთან ლაპარაკი და ყველაფრის მოგვარება.
- ალო, ნიკა.
- ხო ტასო, გამიხარდა რომ დამირეკე.
- შეგიძლია მოხვიდე?
- კარგად ხარ? რამე ხომ არ გჭირს?
- არა, არა კარგად ვარ, უბრალოდ ლაპარაკი მინდა.
- გვიანი როა??
- ოო, თუ გცლია მოდი.
- კარგი მოვდივარ.
- გელოდები.
ტელეფონი დივანზე მივაგდე და აივანზე გავედი, სუფთა ჰაერის ჩასასუნთქად...
უნდა გავარკვიო ნიკასთან ურთიერთობა, თავს უფლებას მივცემ რომ მიყვარდეს.
რამდენიმე წუთში ნიკაც მოვიდა. კარი გაღებული არ მქონდა მომვარდა და მაგრად ჩამხუტა.
შემოვიდა და დივანზე მოკალათდა.
- გისმენ აბა, რა გაქვს სალაპარაკო?
- მინდა შენთან ურთიერთობა გავარკვიო, პირველრიგში იმას გეტყვი რომ მცხვენია ჩემი საქციელის.
- მომისმინე ტასო, მოკლედ მე ყველაფერი გამახსენდა და არ მინდა თავი დამნაშავედ იგრძნო.
- მოიცა რას ნიშნავს ეგ?
- რას ნიშნავს და არაფერი გვქონია, უფროსწორად ვერაფერი.
- ანუ? მოიცა, მე. აბა დილით მუცელი რატომ მტკიოდა ?
- რავიცი რატო გტკიოდა, ნერვიულობისგან ალბათ.
- მომიყევი ყველაფერი.
- ნუ როგორც დაიწყო გეცოდინება ალბათ ყველაფერს ნუ მომაყოლებ თორე გახსენებაზეც ცუდად ვხდები. გაიღიმა და გააგრძელა. ვეფერებოდით ერთმანეთს, ტანსაცმლისგანაც განვთავისუფლდით, თუმცა ტირილი ატეხე მეშინიაო და მეც გავჩერდი. მერე უბრალოდ ჩაგეხუტე და შენი შიშველი სხეულის ყურებით დავტკბი, თუმცა მალევე ჩამეძინა, მეც ძალიან ნასვამი ვიყავი.
- აუუუ, მე კიდეე.... ვაიმე ნიკაა, რა სირცხვილიაა. ისტერიული სიცილი ამიტყდა და ნიკაც ავიყოლიე. შემდეგ ვილაპარაკეთ კიდევ.
მასთან კარგად ვგრძნობ თავს.

**
- ალო ტასო დღეს გცალია?
- კი თამუნა რა ხდება?
- ლაშამ დარეკა. დღეს საღამოს მძღოლი მოგაკითხავს.
- კარგი თამო, ზუსტად რომელზე?
- 7ზე მგონი, ხო ეგრე 7ისკენ.
- უიმე ცოტა ადრე ვერ დამირეკე?
- არ მეცალა. გაიიცინა
- კაი, კაი წავედი მოვემზადები.

გავუთიშე და აბაზანაში შევედი, ვიბანავე თავი მოვიწესრიგე და ოთახში გამოვედი. კარადასთან შევჩერდი, ახალი ნაყიდი კაბა ჩავიცვი თმებიც ავიწიე, ოდნავი მაკიაჟი, ნიღაბი სახეზე და მაღალ ქუსლიანები. ვსო მზად ვარ. საათს რომ დავხედე უკვე 7 ხდებოდა ამიტომ ფანჯარასთან მივედი და ქვემოთ გდავიხედე, უკვე მოსული იყო, მეც კარი გამოვიკეტე და ქვემოთ ჩავედი.
ესეიგი მაინც მისცა ჩემი მისამართი თამუნამ, ოხ მოვკლავ მაგას რაა.
ქვემოთ ჩასულმა, ისევ ღიმილითდა თავაზიანობით მომესალმა მძღოლი, კარი გამიღო და შემდეგ თვითონაც საჭესსთან მოკლათდა.
20წუთში მივუახლოვდით ნაცნობ სახლს.
კარებზე ამჯერად თამამად დავაკაკუნე.
მანაც მალევე გამიღო და ჩემს წინ ღიმილით გაჩერდა.
- მიხარია, რომ მოხვედი.
- სასიამოვნოა თქვენი სიხარული.
- იმედია ჩემს მერე არავისთან ყოფილხარ.
- რამე მნიშვნელობას წარმოაადგენს?
- არა, უბრალოდ.
- კიდევ დიდიხანი ვილაპარაკებთ თუ ავალთ საძინებელში?
აღარაფერი უპასუხია, ხელი მომკიდა და მეორე სართულზე, ისევ ნაცნობ ოთახში შემიყვანა, არც დაუყოვნებია, მალევე დაიწყო ფერება, თუმცა უკვე აღარ მსიამოვნებდა, ეს უბრალოდ ფულის გამო მოხდა. მაინც სინაზეს და სისათუთეს არ ივიწყებდა, ყველანაირად ცდილობდა რამე არ მტკენოდა, ტუჩებზე გამალებით მკოცნიდა, ხან ერთს მიგემოვნებდა ხანაც მეორეს, შემდეგ იყო ის ტკივილი, ის საშინელი მომენტი, მერე ვითომ სიამოვნებაში გადავიდა თუმცა რომელ სიამოვნებაზეა ლაპარაკი, ერთი სული მქონდა მალე წამოვსულიყავი.
როცა ყველაფერი მორჩა, ზლაზვნით წამოვდექი საწოლიდან, აბაზანაში შევედი და მოვწესრიგდი. მალევე გამოვედი ოთახიდან, ლაშა მომღიმარი სახით მიყურებდა.
- რა არი? უემოციო სახით ვიკითხე.
- არაფერი, საუკეთესო ხარ.
- მადლობა, მაგრამ რაღაც ეჭვი მეპარება.
- ეგრეა ეგრე, მომისმინე შემოთავაზება მაქვს. იმედია უარს არ მეტყვი.
- გააჩნია.
- მინდა, რომ ჩემს გარდა არავისთან მიხვიდე.
- ჩემზე არარის ეგ დამოკიდებული, ნუ გავიწყდება სად ვმუშაობ.
- ათასჯერ გამეორება არარის საჭირო, მე დავურეკავ თამუანას, ვეტყვი რომ შენს გარდა არავინ მინდა და შესაბამისად არც შენ წახვალ სხვასთან.
- არ ვიცი ლაშა, მე ვმუშაობ და...
- ფულს გადაგიხდი, საკმაოდ ბევრს.
- ფული არაფერ შუაშია. თამუნას პასუხს დაელოდე. მეც დავფიქრდები.
- კარგი დიდხანს ნუ იფიქრებ ოღონდ, 3 დღეში წვეულებას ვაწყობ, ფულს მოგცემ ლამაზი კაბა იყიდე. მინდა, რომ ჩემს გვერდზე იყო მაგ დღეს.
- რატო იქცევი ასე? ხო იცი რო ვერასდროს ვიქნები სხვა სტატუსით შენთან.
- სხვა სტატუსით არც იქნები. უბრალოდ ასე მინდა.
- კარგი გასაგებია.
საფულედან 1000ლარი ამოიღო და მომაწოდა.
ეს დღევანდელისთვის. კიდევ ამოაძვრინა 1000ლარი და კაბისთვის მომცა.
- ამდენი არარის საჭირო.
- გამომართვი, რაც მოგეწონება ის იყიდე, მინდა მაგ დღეს გამორჩეულად გეცვას.
- კი მაგრამ ნიღაბი.
- ხო ნიღაბს მოიხსნი.
- კი მაგრამ.
- არანაირი მაგრამ, ამის შემდეგ მხოლოდ ჩემთან იქნები, ვსო, მორჩა.
უპასუხოდ დავტოვე, ავდექიდა გამოვედი. მძღოლს სავაჭრო ცენტრთან გავაჩერებინე და ვუთხარი რომ წასულიყო.

დიდიხანი ვიბოდიალე, გული ვერაფერს დავუდე ნორმალურად თუმცა ერთმა კაბამ თვალი მომჭრა, მუხლს ქვემოთ ჩაცდენილი, წინ საკმარისად ამოღებული დეკოლტით, თუმცა ზედმეტად არაფერი ჩანდა, პუდრისფერი იყო, მიმზიდველად და მდიდრულად გამოიყურებოდა. ვიყიდე, შემდეგ სამკაულების მაღაზიას მივაშურე და მოსახდენი ყელსაბამიც ვიყიდე. შავი პატარა კლაჩით და ფეხსაცმლით დავასრულე "შოპინგი"
უკვე საღამოს 10ხდებოდა და ყველაფერი იკეტებოდა თუმცა მაინც მოვასწარი ყველაფერი საჭიროს ყიდვა... სახლში ტაქსით მივედი და ეგრევე ჩემს ოთახს მივაშურე...

ეს სამი დღე უაზროდ გავიდა, მარი დარჩა ჩემთან, ყველაფერი მოვუყევი, გაუხარდა ის რომ ერთთან მომიწევდა ხოლმე ყოფნა და არა ასთან.. ნიკასაც ვხვდებოდი, ხანდახან ჩემთან ამოდიოდა თუმცა მხოლოდ კოცნით და ჩახუტებით შემოვიფარგლებოდით, ნელნელა ვხვდებოდი რომ ძალიან მიყვარდებოდა, მის გარეშე თითქმის არ შემეძლო. ლაშას მის მერე აღარ დაურეკავს, მითხრა საქმეები მაქვს და არ მეცლებაო. მეც დიდად არ ველოდი...


**
- წვეულების წინა ღამე -

- ლაშა ძმაა.. რავახარ?
- ვახხ. როგორ მოხდა გაგახსენდა შენი ძველი მეგობარი.
- რავიციი ბიჭო, ხო იცი რაა, ხან რა საქმე მაქვს ხან რა.
- ხოო ბაზარი არარი, მეც სულ გაქცევა გამოქცევაში ვარ.
- რას შვებიი აბა, როგორ მიგდის საქმეები ?
- რავიცი ნორმალურად რაა, ბიზნესში წინსვლა მაქვს, ხვალ წვეულებას ვაწყობ, უნდა დამერეკა და მეთქვა, მაგრამ დამასწარი. რა იყო გულმა გიგრძნო??
- ჰააჰ, ხოო ძმაა, ხო იცი რა სუფთა გულის პატრონი ვარ. გაიცინა
- ხოდა, ხვალ გელოდები მაშინ რაა. თან მოსაყოლი მაქ რაღაც.
- რა ხდება ხო მშვიდობაა?
- კი კი, ყველაფერი "ხოშიანზეა".
- ქალების პონტში როგორ ხარ, არ იკლებ არა? გულიანად გაიცინა.
- ბიჭო, ხო იცი მე არასდროს ვიკლებდი, მაგრამ ახლა შეჩერებული ვარ, მაგაზე მინდოდა ლაპარაკი.
- ოჰო, არ მითხრა, რომ ლაშა თევზაძე შეყვარებულია.
- არა, არა, უბრალოდ ქალია რა, ნუ ქალი რა იქნება 21-22 წლის. პროსტა ექსკორტია ხო აზზე ხარ.
- მერე რათგინდა ეგეთი, ათას ვინმესთან ნამყოფი. ქალი დაილია?
- საქმეც მაგაშია რომ არა, ნუ მოკლედ მერე მოგიყვები, რომ მოხვალ რაა..
- კაი, ძმაა, ხვალამდე მაშინ.
- დროებით.


**
დილით ადრე გავიღვიძე, წყალი გადავივლე, და სამზარეულოში ყავის დასალევად გავედი. მშვენიერი ამინდი იყო, ოდნავ გრილოდა კიდეც, ყელაზე მეტად რაც არ მინდოდა ეს წვიმა იყო, ვერ ვიტან წვიმას, შემდეგ ტალახი დაა ათასი უბედურება მოსდევს. ამიტომ მირჩევნია ზაფხული, მზეს და სიცხეს რა ჯობს. აივანზე გავედი და ყავის დალევა დავიწყე, თან ჰორიზონტს გავყურებდი და დღევანდელ წვეულებაზე ვფიქრობდი. ლაშას არ დაურეკავს...
ტელეფონი ავიღე და ნიკას მივწერე..
" რასს შვები ნიკ? მომენატრე"
რამდენიმე წუთში შეტყობინებაც მომივიდა:
" რავიცი ახლა გავიღვიძე, მეც მომენატრე"
" მე ხო არ გაგაღვიძე?"
" ხო სავით მაგრამ არაუშავს. დღეს გცცალია?"
" აუ დღეს არა. მარის შევპირდი რომ მასთან დავრჩებოდი..სხვადროს გნახავ კარგი?"
" კარგი კარგი, დღეს საღამოს მეც მივდივარ ძმაკაცთან"
" აჰამ, კარგი მაშინ.."
" კარგი მოგწერ მერე, გაკოცე..."
" მეც, მეცც.."
კარგ ხასიათზე მაყენებს ნიკასთან ასე უაზრო მესიჯობაც კი. დრო უაზროდ გავიდა, სახლი დავალაგე, სარეცხი დავრეცხე, საჭმელი მოვამზადე და ტელევიზორთან ჩამოვჯექი.
ამ ტელევიზორშიც ხომ საინტერესოს ვერაფერს ნახავ.
ტელეფონზე ზარია, ვინ იქნება თუ არა ქალბატონი მარიამი.
- ხო მარ.
- რასაკეთებ?
- რავი გოგო დღეს ლაშასთან მივდვიარ..
- კიდე?
- უფ, რა კითხვაა ახლა ეს..
- ხო რავიცი, არ მომწონს რაღაც ეგ ლაშა და რა ვუყო.
- ვერაფერს იზავ, არც მე მომწონს მაგრამ.
- ხო კაი, ნიკასთან რას შვები?
- რავი არაფერს რა უნდა ვქნა, დღეს არც მაგას ცალია. მეც მოვატყუე, რომ შენთან ვრჩები.
- მოკლედ რაა, არ გიტყდება რო ატყუებ შენ საყვარელ ადამიანს?
- რა ვქნაა? ვუთხრა რომ ესკორტი ვარ?
- მოკლედ,არ ვიცი რაა.
- შენ რასაკეთებ, შენ? ვეცადე არასასიამოვნო საუბრისგან თავი დამეძვრინა
- რავი გოგო ტელევიზორს ვუუყურებ მარა არაფერიაა,
- ხო მეცც.
- ხვალ სამსახურში მივდივარ დილით, ხოდა მერე ჩემთან გამო მართლა და დარჩი რაა.
- კაი მარ. წავედი ახლა მე მოვემზადები და მერე დაგირეკავ.
- კაი მიდი დაჭკვიანად რაა.
- ხო, ხო.. გაკოცე.
ტელეფონი გავუთიშე და ოთახში შევედი...
ცოტახანში თამუნამ დამირეკა და მიტხრა რომ 8ზე მძღოლი დამელოდებოდა.
უკვე 6 იყო, ნელნელა დავიწყე მზადება, თმა დავიხვიე, ჩემი ახალი კაბა ჩავიცვი, შემდეგ მაკიაჟი, რამდენიმე ბოლო შტრიხიც და მზად ვიყავი. სარკესთან დავდექი და მესიამოვნა ასეთი ტასოს ნახავა.
მიმზიდველად და მდიდრულად გამოვიყურებოდი და არა იაფფასიან მეძავად. ცოტახანი ვუყურე სარკეში ჩემს ანარეკლს და მალევე გავედი სახლიდან, ამჯერად ნიღბის გარეშე.

მანქანა ნაცნობი სახლის წინ გაჩერდა, გადმოვედი და ცოტახანი შევყოვნდი, ვფიქრობდი სწორად ვიქცეოდი თუ არა, ზოგადად სწორი იყო თუ არა ჩემი ცხოვრება, თუმცა რათქმაუნდა ჩემს საქციელს სისწორეს ვერასოდეს დავარქმევ, მაგრამ როცა სხვა გზა არარის ყველაფერზე ხარ წამსვლელი..
კარებზე ფრთხილად დავაკაკუნე და კარის გაღებას დაველოდე, ხელები მიკანკალებდა, ვნერვიულობდი და არ ვიცოდი რაზე, ფეხები მიკანკალებდა, სხეული მითრთოდა, ეს ალბათ იმიტომ რომ ნიღაბი არ მეკეთა.
კარი ლაშამ გააღო და ადგილზე გაშეშდა, მეც გაკვირვებული ვუყურებდი. მაკვირდებოდა, ამათვალიერ-ჩამათვალიერა, ხელიც კი შემახო სახეზე და ნაზად დამისვა...
- არ შემომიშვებ? სიჩუმე დავარღვიე და ძალაუნებურად გავუღიმე ლაშას.
- აა, ხო შემოდი. რაღაცნაირი ხმით მიპასუხა და წელზე ხელი მომხვია.
- რატომ გქონდა ასეთი რეაქცია როცა დამინახე?
- უბრალოდ, არ ვიცი, ძალიან ლამაზი ხარ.
- მადლობა.
სახლში შევედით და იქვე მყოფ უამრავ ხალხს თვალი მოვავლე, ლაშას წელიდან ხელი არ მოუშორებია, უამრავი სტუმარი გამაცნო.
- წამოდი ახლა იქეთ გავიდეთ, ჩემი ძმაკაცია მოსული და იმას გაგაცნობ.
- კარგი, იმედია კიდევ უამრავი ხალხის გაცნობას არ აპირებ თორემ დავიღალე.. გავუცინე
- ცოტახანიც მოითმინე და განტვირთვის საღამოს მოგიწყობ. ჭინკიანი თვალები ამიბრიალა და წარბები ააცეცა.
აღარაფერი მითქვამს, თავი დავხარე და ლაშას გავყევი.
ოთახში ბუზებივით ირეოდა ხალხი, გამოპრანჭულები, შარვალ კოსტუმში და ულამაზეს კაბებში გამოწყობილი მდიდარი საზოგადოება, რომელიც ზემოდან ცდილობდა ყურებას, თუმცა ლაშამ ყველას ჩემი თავი როგორც მეგობარი ისე გააცნო და ძალიან გამიკვირდა, მაგრამ ცოტათი მესიამოვნა კიდეც..
კუთხეში მდგომ მაღალ მაგიდას მივუახლოვდით და...
გავფითრდი, ცივმა ოფლმა დამასხა, მუცელი ამტკივდა, თვალთ დამიბნელდა, ტანი აამითრთოლდა... ვერ გადმოვცემ ამ ემოციებს რაც იმ წამს განვიცადე, მინდოდა რომ მიწა გამსკდარიყო, შიგნით ჩავვარდნილიყავი და მე იმ მაგისასთან ნიკა არ დამენახა... ყველაფერზე ვიყავი თანახმა იმ წუთას მომსვლოდა ოღონდ ნიკას ზიზღიანი თვალები არ დამენახა, თვალებში რომლებშიც, სიყვარულს, ბედნიერებას და მხოლოდ ჩემ თავს ვხედავდი, ამ წუთას ზიზღი, ბრაზი და ირონია ერთად იყო გაჟღენთილი. ვიდექი და იქ არ ვიყავი, სხეული იქ იყო თუმცა ჩემი ფიქრები არ ვიცი სად იყვნენ, სხვაგან შორს, ოღონდ იქ არა...
- რა გჭირთ ხალხო რა სახეები გაქვთ... ლაშას ხმამ გამომაფხიზლა.
იცნობთ ერთმანეთს?
რაღაცის თქმას ვაპირებდი ნიკას გაბზარული ხმა რომ გავიგე..
- არა ლაშა, არ ვიცნობთ, უბრალოდ ძველ ნაცნობს მივამსგავსე და..
- უჰ, გამისკდა გული ტო. მოკლედ ეს ისარის ვიზეც გეუბნებოდი.
- სასიამოვნოა, ხელი გამომიწოდა და ნაძალადევად გამიღმა.
-ჩემთვისაც, ჩამქრალი ხმით ვუთხარი და ათრთოლებული ხელი გავუწოდე. იქ ყოფნა აღარ მინდოდა, ვაკვირდებოდი მთელი საღამო და ჩემი თავი მძულდა, მეზიზღებოდა იმის გამო რომ, ადამიანს სიყვარული მოვუკალი, მოვატყუე. ყვლაზე მეტად მინდოდა იქიდან წამოვსულიყავი და თავი მომეკლა.
ნიკა აივანზე გავიდა, ლაშა სტუმრებს ელაპარაკებოდა და მეც დრო ვიხელთე ნიკასთან სალაპარაკოდ, აივნისკენ წავედი, თუმცა ფეხები უკან მრჩებოდა, მეშინოდა რომ მწყობრიდან არ გამომეყვანა, უფრო არ მეტკინა, მაგრამ ამაზე მეტს ვერც ვატკენდი. ჩავისუნთქე და მის გვერდით დავდექი..
- ნიკა. ჩამქრალი და აკანკალებული ხმით ვუთხარი და ხელი მაჯაზე შევახე..
- თავი დამანებე და გაეთრიე აქედან, ხელი აიქნია
- მომისმინე გთხოვ...
- რა მოგისმინო გოგო, რა? ჩემ ძმაკაცთან რო სექსი გაქ, ბო*ი რო ხარ, რო მატყუებდი, გრძნობებზე რომ თამაშობდი და შენი თურმე ასეთი საქმის გამო არ მნახულობდი? ეს მოვისმინო? არ მინდა მადლობა, ისედაც ყველაფერი გასაგებია... მაგრამ ჩემი ბრალიაა, და იცი რატო?
- ნიკა არარის შენი ბრალი, გთხოვ, მინდა რომ დაგელაპარაკო, მე ისედაც არ ვარ შენი ღირსი, არც ვაპირებ შენთან ურთიერთობის აღდგენას და მაგის თხოვნას, უბრალოდ არ მინდოდა ეს ყველაფერი ასე გაგეგო, ვაპირებდი თქმას , მართლა ვაპირებდი...
- ნუ ლაპარაკობ საერთოდ, და დამამთავრებინე წინადადება, ყველაფერთან ერთად უზრდელიც ხარ და მოსმენის კულტურა არ გაგაჩნია.
- გისმენ... გული ისე მტკიოდა მინდოდა, რომ მკვდარი ივყოფილიყავი.
- ჩემი ბრალია, იმიტომაა ჩემი ბრალი რომ ს*რივით დაგიჯერე, დავუჯერე უცნობ გოგოს, ინტერნეტით გაცნობილს, გენდე, ჩემ გულში ადგილი დაგაკავებინე, შეგიყვარე, შენ კიდე? შენ რა გააკეთე? კარგი არ იცოდი სიტყვაზე რომ ჩემი ძმაკაცია, მაგაზე არაფერს ვამბობ, ის ამიხსენი რატომ მუშაობ ასეთ ადგილას? ლამის ჩემი გახდი გოგო? ხვდები ეს რა ნიშნავს? ერთ დროს ეგ სხეული მიზიდავდა, ერთ დროს ერთი სული მქონდა ჩემი გამხდარიყავი, ახლა კიდე იცი რას გეტყვი? არც შენი ახსნები მჭირდება, არ მინდა შენი ხმის გაგონება, ბინძური, მატყუარა და უგულო ხარ. ბინძური სხეული გაქ და მე ღმერთს მადლობას ვეუბნები რომ ჩემი სხეულიც არ გააბინძურე მაშინ.. ახლა გაეთრიე და თვალითარ დამენახო.
- ნიკა მომისმინე...
- გაეთრიეეეეე... ისე მიღრიალა ერთ ადგილას გავიყინე, ყველაზე მეტად რაც არ მინდოდა ახლა ლაშას მოსვლა იყო, თუმცა კიდევ კარგი რომ მუსიკა ოდნავ ხმამაღალზე იყო და ვერ გაიგო.
არ ვიცი რა უნდა მექნა, კაცი, რომელიც მომწონდა, მიყვარდა, მინდოდა რომ რამენაირად ამეხსნა ეს ყველაფერი და მიმეტოვებინა ეს სამსახურიც, დამეწყო ახალი ცხოვრება და ამ სიბინძურეს მოვშორებოდი, არ დამცალდა. ჩამიშხამდა, დამთავრდა. ჩემი ბრალია, და ღირსიც ვარ.
ვიდექი და ვტიროდი, უბრალოდ ვტიროდი, გული მტკიოდა, მეფლითებოდა. ჰორიზონტს ვაშტერდებოდი, საღამოს სუსხი სხეულზე ტაოს მაყრიდა თუმცა საერთოდ ვერ ვგრძნობდი სიცივეს, უბრალოდ გაშეშებული ვიდექი და... აი თუ გქონიათ მომენტი რომ ვერაფერზე ფიქრობ, საფიქრალი ბევრი გაქ მაგრამ უბრალოდ ცრემლები მოგდის, უბრალოდ დგახარ, ტვინი გაქვს გათიშული და მხოლოდ და მხოლოდ ცრემლებს აძლევ უფლებას შენს ღაწვებზე ინავარდოს, აი ეს მომენტია ახლა. მინდა რომ მიწაში ვიწვე გაყინული, მშობლებთან ვიყო, ალბათ იმათთან უკეთესად ვიქნებოდი და ამ სიბინძურეს არ გავეკარებოდი.. უკნიდან ლაშას ხმა გავიგე..
- ტასო, რა გჭირს? მომიახლოვდა და ხელი ისევ წელზე შემიცურა.. რა ვიგრძენი? ზიზღი, ზიზღი საკუთარი თავისადმი თუმცა ხმა არ ამომიღია, მალევე მოვიწმინდე ცრემლები გაყინული ხელისგულებით და ნაძალადევი ღიმილით გავხედე..
- არაფერი ლაშა. კარგად ვარ.
- შენ რა იტირე? ვინმემ გაგაბრაზა? ზედმეტი გითხრა? მითხარი თუ არ მოგწონს ეს სიტუაცია შემიძლია დავშალო და მარტო დავრჩეთ.
- არაფერია ლაშა, მადლობა, ჩემთვის არარის საჭირო ამდენის გაკეთება, მე არავინ ვარ, არ ვიმსახურებ ასეთ სითბოს. შენთვის ეს წვეულება მნიშვნელოვანია და მიდი სტუმრებთნ, მე დავწყნარდები და შემოვალ.
- კი მაგრამ რა მოგივიდა? რო არ იმსახურებდე აქ არც იქნებოდი ახლა ტასო.. მითხრა და მის თვალებში ის ნაპერწკალი დავინახე რომელიც არ დამინახავს.
- უბრალოდ მშობლები მომენტრა, ამდენ ხალხთან ერთად დიდიხანია არ ვყოფილვარ.. "ისევ ვიცრუე"
- კაი დამშვიდდი, იმიტომ არ მომიყვანიხარ რომ იტირო, გულში ჩამიკრა და ზურგზე ხელი დამისვა.
- მე მინდა,რომ ჩემთან იდგე, იქ შიგნით და არა აქ, ამ სიცივეში, გთხოვ ტასო შემოდი რა.
- კარგი.დავეთანხმე და უკან გავყევი...
სირცხვილით და შიშით ვეძებდი თვალებით ნიკას, თუმცა ვერსად ვერ დავინახე, გული მტკიოდა თუმცა ამოვისუნთქე იმ მხრივ რომ ისევ მის ზიზღიან თვალებს ვერ დავინახხავდი.
რამდენიმე საათი ვიყავით ასე. ხალხში, სასმლის სუნში, მდიდრული სიგარების კვამლში.
- ძალიან დავიღალე. წავალ მე რა.. ძლივს მოვუყარე თავი ამ სიტყვებს..
- არსად არ წახვალ, აქ დარჩი დღეს. მიდი ადი ოთახში, წყალი გადაივლე, დაწექი და დაისვენე, ცოტახანში გავაცილებ სტუმრებს და მეც ამოვალ.
- კი მაგრამ ლაშა, ახლა არ ვარ არაფრის ხასიათზე რა.
- ხელს არ დაგაკარებ, მოგიწვები და ჩაგეხუტები.
- კარგი ავალ მაშინ. გადამკოცნა და ოთახისკენ წავედი.

**
ოთახში ავედი, კაბა გავიხადე და აბაზანაში შევედი. დიდიხანი ვიდექი შხაპის ქვეშ, ტვინი ისევ გათიშული მქონდა, უბრალოდ ვიდექი და არაფერს არ ვაკეთებდი, ერთადგილას ვიყავი გაშეშებული.
კარებიდან ხმა გავიგე, ლაშა იყო, მეძახდა თუმცა იმის ძალაც არ მქონდა რომ პასუხი გამეცა. ალბათ შეეშინდა და კარები ისე შემოგლიჯა გული გამისკდა და აზზე მოვედი..
- გაგიჟდი გოგო? გამისკდა გული, ხმა მაინც ამოგეღო..
- ვერ გავიგონე,მეძახდი?! ისევ ვიცრუე. ტყუილს ტყუილზე ვამატებდი.
- კი გეძახდი. შენ ვერ გაიგე და მე გამისკდა გული.. შემდეგღა ამათვალიერა შიშველი რომ ვიდექი მის წინ,წყლის წვეთები რომ მიგორავდნენ ჩემს სხეულზე და დავინახე ნერწყვი რომ მძიმედ გადაყლაპა...
ონკანი გადავკეტე, პირსახოცი შემოვიხვიე და ოთახში გავედი, ლაშა კი უკან დარჩა და თვალს არ მაშორებდა.
-ლაშა, შენი რამე მაისური მათხოვე რა.
- შიშველი თუ დაწვები მე არ მაქ პრეტენზია. გაიცინა და აბაზანიდან გამოვიდა.
- როგორი ოხუნჯი ხარ. ირონიულად გავუღიმე და ხელები გადავაჯვარედინე.
- დღეს რაღაც ძალიან უჟმური ხარ და არ მომწონს იცოდე.
- ოო, მიდი რა მომეცი მაისურიი.
- კარგი მაცადე. კარადას მიუახლოვდა და რაღაც თეთრი მაისური გამომიწოდა. მეც ურცხვად მოვიძრე პირსახოცი, იქვე სავარძელზე მივაგდე, მაისური გადავიცვი და ლოგინში, ემბრიონის ფორმით დავწექი..
- მოკლედ მე უნდა მოგემსახურო ახლა ხო?
- რა შუაშია?
- აბა ამ პირსახოცს ვინ გაფენს?
- აუ დამავიწყდა.
- კაი კაი იწექი მე გავფენ ამჯერად, ოღონდ მეორედ არ დაივიწყოო...
გავუღიმე და ბალიშში ჩავრგე თავი...
როგორ ჩამეძინა არ მახსოვს. დილით გაღვიძებულმა ადგილიდან ვერ გავინძერი, ლაშას ხელები მქონდა გადმოდებული წელზე და მხარზე.. "ღმერთო რამსიმძიმე ხელებიაქ" დიდიხანი ვიწვალე რომ წამოვწეულიყავი და რომ ვერ მოვახერხე გავაღვიძე.
- აუ ლაშააა.. გაიღვიძე რაა, ან აწიე ეს ხელები, ვერ ვდგები.
- ნუ ბუზღუნებ რაა. ამოიზმუვლა და იქით გადაბრუნდა.
- ვაიმე ძლივსს ამოვისუნთქე..
- ჩშშშ, ამხელა კაცს რომ ძინავს ვერ ხედავ?
- არამგონია ძილში ვინმე ლაპარაკობდეს.
- აი მე...
ხმა ააღარ გავეცი, ავდექი, ჩავიცვი და წასვლა დავაპირე..
- საით?
- შენ გეძინა მგონი.
- საით თქოო.
-სახლში სად უნდა წავიდე
- დარჩი ჩემთან. გადმოდი საერთოდ და დაანაებე იმ სამსახურს თავი, მე გიშოვი სამსახურს ჩემთან კომპანიაში და ერთად ვიყოთ.
- ლაშა რატომ ირთულებ ცხოვრებას?
- რასქვია ვირთულებ? თვალების ფშვნეტით წამოიწია და ფეხები ლოგინიდან ჩამოწია..
- რასაც.. არ მინდა ამ თემაზე საუბარი.
- მომისმინე, ჯერესერთი შენ რომ უამრავთან გქონოდა ურთიერთობა ამას არც ვიკადრებდი, ამ წინადადებას არც შემოგთავაზებდი, მაგრამ შენ ჩემი ხარ, მხოლოდ და დარწმუნებული ვარ რომ სხვასთან არც ყოფილხარ..
- რა დარწმუნებული ხარ? რატომ მენდობი? იქნებ მე ფულის გამო უამრავთან ვიყავი შენს მერე..
- არ მჯერა ტასო, არ ვიცი რატო მაგრამ არ მჯერა. მითხარი გადმოხვალ ჩემთან ? ზეგ გერმანიაში მივდივარ, თუ თანახმა ხარ ზეგ 11სათზე აეროპორტთან იდექი... თუ არ იქნები აღარც შეგეხმიანები, მერე გინდ 1000თან წადი გინდ 2000სთან...
ხმა არ ამომიღია, კარი გმაოვიხურე და სახლიდან გამოვედი.