..სახში ფიქრებისგან გადაღლილი მივრდი,ვერაფერი ვერ მოვიფიქრე რა უნდა მექნა.გადავწყვიტე ხვალ მივსულიყავი მასთან სახლში ვცდი ხომ არ შემჭამს და დამხვრიტავს ავუხსნი რატომ მჭირდება მასზე სიუჟეტის მომზადება ვნახოთ იქნებ გამიმართლოს....ამ დროს ჩემი მობილური რეკავს ნომერს დავხედე და ცოტა გამიკვირდა ალექსი,რომ მირეკავდა(კიდევ ერთი ჰობის შესახებ უნდა გითხრათ დამავიწყდა აკრძალულ რალში ვმონაწილეობ შევი შავი რაშით,ეს ერთგვარი ჩემი გატაცება,რომლის შესახებ მხოლოდ ჩემმა საუკეთესო დაქალმა ნიამ იცის რომელიც მოგვიანებიც მასაც გაგაცნობთ ამჟამად უკრაინაშია).
-გისმენ ალექს-ვპასუხობ ტელეს.
-გამარჯობა ბაბი დღეს შეჯიბრია რას იზამ მოხვალ მიიღებ მონაწილეობას?
-ბედზე მომწერე რა ეხლა ზუსტად ეგ მჭირდება საშინლად დაძაბული ვარ,განტვირთვა და ადრენალინი არ მაწყენს,მომწერე მისამართი გამოვიცვლი და გამპვდივარ
-ასეც ვიცოდი ეხლავე,ისიც იცოდე ფსონები საკმაოდ მაღალია შენზე და უნდა მოიგო.
-კარგად იცი ეგ ნაკლებად მაინტერესებს და ფული სულ არაფერში მჭირდება-ვუპასუხე გაღიზიანებული ტონით-მსიამოვნებს და ვღებულობ მონაწილეობას მომწერე მისამართი გელოდები.
-ნუ ბრაზობ პატარა ეხლავე.
-გელოდები-ვუთხარი და გავთიშე მობილური.
გარდერობიდან შავი ტყავის ელასტიკი,შავი ზედა გადმოვიღე,შავი ტყავის ჟილეტი მოვიცვი.თმა კოსად ავიწიე,პატარა ზურგჩანთა ავიღე მობილური და ნაოშნიკები ჩავყარე და გავედი....ჩემ შავ რაშს მოვაჯექი და ალექსის მოწერილ მისამართზე წავედი.
დაახლოებით 20წუთში უკვე კუსტბაზე ვიყავი.საკმაოდ ბევრი. მოტოციკლეტისტი დამხვდა ვატყობ დღეს საინტერესო შეჯიბრი მელის წინ.პირდაპირ ალექსისკე წავედი.ვიღაც ვულგარულად ჩაცმულ გოგოს ელაპარაკებოდა დავინახე აგიხწერთ ალექს(დაახლოებით 1.84 სანტ,ქერა ცისფერი თვალებით,ჩემი ნიაკოს ყოფილი შეყვარებულია რატო დაშორდნენ დღემდე არცერთი არ ამხელს არადა ყურებამდე შეყვარებულები იყვნენ ერთმანეთზე).
-პრივეტები ალექს როგორ ხარ?
-ჩემი ბარბი მოვიდა როგორ ხარ?-მეკითხება და მეხვევა.
-მაგრად შენ როგორ ხარ?
-ძალიან მაგრად,დღეს უნდა მოიგო ბარბი აუცილებლად ოკ?
-წინასწარ არაფერზე მიყვარს ხომ იცი ლაპარაკი-ვუყოფ ენას-როდის წამიგია რო ისე?
-შავი ეშმაკი გაგიგია დღეს ეგ ღებულობს მონაწილეობას ბარბი,სერიოზნი ტიპია და არცერთი შეჯიბრი არ წაუგია თან ღებულობს მონაწილეობას და წესებს არ იცავს ცოტა მეშინია იცი,არ მინდა რამე მოგივიდეს-მეუბნევა ალექსი.
-ნუ გეშინია ალექს დღეს ნამდვილად წააგებს მერწმუნე,უკვე დროა წავედი აბა-ზურგჩანთიდან მობილურს და ნაოშნიკებს ვიღებ მუსიკას ბოლო ხმაზე ვრთავ ,თავზე ჩაფხუტს ვიფარებ და მოედნისკენ მივდივარ.უცბად ჩემ გვერდზე შავი საკმაოდ მაგარი მოდელის მოტოციკლეტი ჩერდება ზედვე შავებში ჩაცმული საკმაოდ ნავარჯიშები ბიჭი ზის.ეტყობა იცის ვინც ვარ და ხელით მანიშნებს ბოლოს მოგიღებო.შავი ეშმაკი ყველა მის სახელს ყვირის,მე ყურადღებას არ ვაქცევ მუსიკას ბოლო ხმაზე ვუწევ ნიშანსაც გვაძლევენ და შეჯიბრი იწყება.ყველა წინ იჭრება შავი ეშმაკი ყველაზე წინა ,ცოტახანი ვუყურებ მერე უცბად ბოლო სიჩქარეში ვაგდებ ჩემ მოტოს და წინ ვიჭრები ვეწევი,ყველანაირად ცდილობს გზიდან ჩამომიშოროს შავი ეშმაკი ტყუილი არ უთქვია ალექს რომ საკმაოდ უხეშად თამაშობს,ისე დამეჯახა რამის ჩემი მოტოცეკლიანად ამოვყირავდი მაგრამ მოვახერხე დროზე მოხვევა მკლავზე მომარტყა,საშინლად მეტკინა,ვცდილობ ტკივილი არ შევიმჩნიო ვეწევი და ვუსწრებ კიდეც მასაც და სხვებსაც.
კვლავ ეშმაკი ლიდერობს და რამდენიმე ვუყურებ ჩემ წინ და ასეთ სისასტიკეს პირველად ვხედავ,დაუნდობლად იშორებს ყველას.ნატკენი მკლავის გამო მართვა მიჭირს ძალებს ვიკრებ და ვასწრებ მას და სხვებსაც,ფინიშზე პირველი მივდივარ და გამარჯვებაც ჩემია.მისკენ ვიხედები ვგრძნობ როგორი სიძულვილით მიყურებს იმდენად ძლიერია ეს გრძნობა რომ მიუხედავად იმისა,რომ ჩაფხუტი აფარია მის მზერას ვგრძნობ და ადგილზე ვიყინები.ალექსის ხმა მაფხიზლებს
-ბარბი გავიმარჯვეთ ვერც ვიფიქრებდი შავ ეშმაკს რომ აჯობებდი,მაღალი ფსონები იდო ორივეზე,შენი წილი აიღე.
-არაფერი მინდა მშვენივრად იცი ალექს,წავედი ეხლა ხვალ ბევრი საქმეები მაქვს ნახვამდის-ვემშვიდობები და ჩემი მოტოციკლეტით ადგილიდან ვწყდები და სახლში მივდივარ.სახლში მისულს ისეთი დაღლილი ვარ საწოლზე ვწვები და ვითიშები.
დილით გაბრუებულს მეღვიძება,მობილურზე საათს ვუყურებ,11საათია უკვე,ღნერთო ამდენი ხანი რამ დამაძინა დღეს ბატონ გიგასთან უნდა მივიდე როგორ დამემართა ასე ჯანდაბა ჩემო თავო,ფუ ამისიც მკლავი რა მაგრად მტკივა.
წყალს ვივლებ,გარდერობიდან სადა ვარდისფერ კაბას ვიღებ და ვიცმევ,თმას ვისწორებ და გაშლილად ვტოვებ,მაკიაჟი საერთოდ არ მიყვარს ტუჩზე ტუჩის ფერ ოდნავ მოვარდისფრო პომადას ვისმევ,ფეხზე ბალეტკებს,პატარა შანელის ჩანთას ვიღებ და გიგას სახლისკენ მივდივარ ტაქსით თან გზადაგზა ვლოცულობ,რომ ყველაფერი გამომივუდეს.
ტაქსი ვაკეში საკმაოდ დიდ ჭიკართან ჩერდება მოვედითო მანიშნებს და მეც ვიხდი ფულს და გადავდივარ.როგორც კი დაცვა მხედავს კარს მიღებენ და მეუბნევუან,რომ მელოდნენ ცოტა არ იყოს გამიკკვირდა.შიგნით შესული ასე მგონია სამოთხეში ვხვდები.დიდი ყვავილებით და ათასნაირ ვარდებით სავსე ეზოში შევდივარ.სახლს რაც შეეხება წინ საკმაოდ დიდი ორ სართულიან სახლს ვხედავ.უცბად ასე 18-19წლის გოგო მიახლოვდება და მეუბნევა რომ ბატონი გიორგი აუზთან მელოდება.უკვე მართლა საოცრად გაკვირვებული ვარ.მაგრამ ბედს ვენდობი და უთქმელად მივყვები....აუზსთან სპორტულ მაიკაში და შორტში ჩაცმულ ზურგშექცევით მდგარ მამაკაცს ვხედავ.
-ბატონო გიგა ვისაც ელოდებოდით მოვიდა ის ქალბატონი-ეუბნევა ეს გოგონა.
-მადლობთ მაია შეგიძლუათ დაგვტოვოთ-მესმის საშინლად ცივი მაგრამ ამავე დროს სასიამოვნო ბარიტონი,ტრიალდება ჩემკენ და ადგილე მაქვავებს მისი მზერა.