სალამი ხალხო სანამ მოთხრობას დავიწყებდეთ მინდა მადლობა გადავუხადო მათ ვინც ჩემს მოთხრბას კითხულობს და თავის აზრს კომენტარებში ტოვებს ან უბრალოდ მილაიქებს ან მიდისლაიქებს მაგრამ მინდა ვთქვა რომ ასეთები ძალიან ძალიან ცოტანი არიან და ვერ ვიგებ უმრავლესობას როგორ მოსწონს ჩემი პირველი მოთხრობა ამიტომ გთხოვთ რომ გამოხატოთ თქვენი აზრი კომენტარებში რადგან მივხვდე ღირს თუ არა გაგრძლება ვისაც არ მოგწონთ გამიკრიტიკეთ ოღონდ ჯანსაღი იყოს და მითხარით რა მიზეზის გამო არ მოგეწონათ და ვისაც მოგწონთ იმათმაც დაწერეთ ან თუ გეზარებათ უბრალოდ დამილაიქეთ ან დამიდისლაიქეთ მადლობა!

***
-აუ ემიი..-დაიკრუსუნა კესომ გზა ხომ იცი არა?
-კი მაგრამ ღამეა და თან ღრმად შემოვედით!-ასევე კრუსუნით უპასუხა ემილიმ
-აუ ღმერთო რაა... ბედი არ გინდა?!უუფ! ტყე ვეღარ დამითვალიერებია ისე შარი რომ არ ავიკიდო!ახლა რა ვქნათ?
-ტელეფონი ხომ გაქვს წამოღბული?
-კიი!ეგთი შტრიც კი არ ვარ
-ხოდა თუ არ ხარ ჩართე ანარი ბნელა!-ემილიმ ფანარი ჩართო.გზა გააგრძლეს ღამის ტყის ერთფეროვან ლაბირინთში.თუმცა უიღბლო დაქალებს კიდევ რაღაც კრახი მოუვიდათ.ემილი იმდეენად იყო ჩაფლული ტყეში გძის გაგნებაში რომ ხს მიწის ზემოთ ამოჩრილი ფესვები ვერ შენიშნა წამოედო,უხერხულად დაეცა და კოჭი იღრძო.
-აააა!!-წამოიკივლა ემილიმ-მტკივააა!კესოოო!აუ ძან მტკივაა-თალებიდან ნაპერწკლები წასცვივდა გოგონას
-ემილი-ნაზად გადაუსვა ფეხსე ხელი კესომ-იღრძე?სიარული არ შეგიძლია?
-აუ არააა-წამოიტირა ემილიმ-ნახე რა ტელეფონიც მიჯდება!ღმერთო რა დაგიშავეე?!
კესო დაიზაფრა.ორიოდე წუთი გაშშებული იდგა თუმცა თავი აიძულა ნევები მოეთოკა რადგან ახლა სტრესი დიდად არ აწყობდათ ამიტომ მაინც არ გატყდა და ემილის უაზროდ განუცხადა:-კაი არა უშავს ემლი ნუ დაისტრესე!მრავალფეროვნებისთვის ერთ ღამე მაინც ხომ უნდა გაგვეტარებინა ტყეში!
-შენ თავ-ში ფე-ხი ხომ ა-რა გაქვს?-დაუმარცვლა ემილიმ
-არაა!შენ?
-ღმერთო შენ უშველე ყველა გაჭივრებულს!-ხელები აღაპყრო ემილიმ-ტყეში ვართ დაკარგულები,ღამეა,კოჭი ვიღრძ,ტელეფონი დამიჯდა და შენ კიდე გეხუმრება?!
-ამ ხანმოკლე ცხოვრებაში პესიმიზმისთვის არ მცალია ძვირფასო!
-შენ ტელეფონი ხომ გაქვს?-წამოიყვირ აუცბად ემილიმ
-დამრჩა!- ემილი კესოს ერთახნს გაოგნებული უყურებდა ბოლოს ამოიხვნეშა და კესოს უთხრა :-მორჩა კესო რაც გინდა ის ქენი გემორჩილები აზროვნების თავიც აღარ მაქვს
-ვააა.. ამას რას მოვესწარი...ბრავო ემილი!ვამაყობ შენით!ისღა დაგვრჩენია ღამე გავათენოთ-კესო ემილის გვერდით ჩამოჯდა მუხლები მკერდზე მიიბჯინა და მკლავები შემოხვია და თავი შიგ ჩარგო ემილისგან დამალულმა ვითომ მხიარული ღიმილი მოიშორა და მათ პრობლემაზე რეალურად ჩაფიქრდა.რა უნდა ექნათ ყველაზე უარს მომენტში ივნენ რაც კიშეიძლებოდა ოდესმე შემთხვეოდათ.. ვერაფერს იზამდნენ მოცდის გარდა .კესოს შეიძლება ეშინოდა მაგრამ ამას ჯერ საკუთარ თავთან და მერე ემილისთან არაფრით აიღარებდა პანიკა ხომ კიდევ უფრო უარესი იქნებოდა.მოულოდნელად თვალებზე ცრემლი მოადგა მაგრამ იმქწამსვე შეიმშრალა და თავი ასწია.გარემო მოათვალიერა.ყოველ შემთხევაში ეცადა მოეთვალიერებინა მაგრამ გარშემო მხოლოდ მშვიდი სიბნელე სუფევდა.
-ემილი ხომ არ იძინებ?
-არა! გაგიჟდი ძალიანაც რომ მინდოდეს მეშინია და ვერ დავიძინებ
-მცივა და ჩაგეუტები რა..
-მოდიიიი-გაეცინა ემილის-კესიიი მგელები რომ მოვიდნენ რა ვქნათ?ან გველები?
-იმედი ვიქონიოთ რომ არ მოვლენ ცუდი შორს ჩვენგან-გაიცინა კსომ
-გოგო სერიოზულად მართლა რომ მოვიდნენ?
-ისეთ კითხვებს ნუ სვამ რომელზეც პასუხი არ არსებობს!-ხმა გაუმკაცრდა კესოსხეზე ავძვრებოდით მაგრამ როგორც ხედავ სიარული არ შეგიძლია და შენ თუ ხეზე აძვრები ძეგლს დაგიდგამ!
-ეუ არ მომასვა..
დაახლოებით 15 წუთი ასე იყვნენ ჩუმად ციოდათ ჰო ზაფხული იყო მაგრამ ამასთანავე ღამე და ტყეში შორტებისა და მოკლემკლავიანებისამარა იყვნენ ღრმად შესულები.ამ თხუტმეტი წუთის შემდეგ კი გოგონები....


კიდევ ერთხელ ძალიან გთხოვთ გამოხატეთ თქვენი აზრი კომენტარებშიმომდევნო თავ ალბათ ხვალ დავდებ)