- მარიამ , ადექი ნუ გადამიყვანე ჭკუიდან გოგო ! - გაჰკიოდა მართა და შვილს რაც კი ხელში მოხვდებოდა ყველაფერს თავში ესროდა.
- ო ო კაია , კაია მანდ მომეწონა ... - თითქოს ნასიამოვნებმა დაიზილა ნატკენი მხარი , სადაც სავარაუდოდ რაღაც რეზინის მოხვდა და გაბრაზებულმა წამოჰყო თავი
- საწოლიდან . - დედა , ერთი კვირა დილა მაქვს ,როცა შემიძლია 11 საათამდე მაინც ვიძინო და რატო არასდროს მარგებ ?!
- შვილო არ იცი დღეს იმ ბიჭს რო ველოდებით ? მთელი სახლი დასალაგებელია , ყველგან მტვერი დევს , ეტყობა ახლა ამ სახლს რამე რომ ორი ქალი ვცხოვრობთ ?
- ჯერ ერთი ორი არა სამი , ნინიც აქ ცხოვრობს !
- 2 წლის ნინის დავალაგებინო სამ სართულიანი სახლი შვილო ?
- დედააააა , სულ მტვერს წმენდ და სულ რაღაცას ალაგებ და რა გაწუწუნებს მეტყვი?
- ვერა ვერ გეტყვი ... - ამოიკვნესა და დაღლილი ჩაჯდა სავარძელში . - ადექი ჰე !
- ავდექი ჰე , თითქოს მეფე ჩამოდიოდესო ! - ამოიდუდღუნა და აბურძგნული თმა დაუვარცხნავად შეიკრა დიდი წკაპით.
- ქალი გქვია ახლა შენ ? ბლესკი მაინც წაისვი !
- ვაიმე დედა , ვის ვეპრანჭო შუა სოფელში ?
- შვილო რომ ჩააბარებ ამ წელს და გადახვალ თბილისში ასე გინდა ქალაქში სიარული ?
- მთავარია კილო არ მაქვს , დანარჩენს აიტანს „ქა“ლ“აქი“ ! - გაიცინა და სარკეში თავის გამოსახულებას დააკვირდა.
- არა მამაშენის საოცნებო გოგო კი ხარ , არავინ შენ არ გაწუხებს , შეყვარებულები შენ არ გყავს , არავინ არაა შენს გამო საცემი ყველას თვითონ ცემ ... მეტი რა უნდოდა კიდე ზურას გავიხსენო ...
- ბოლოს ასე მაშინ ბურტყუნებდი ნინიზე რომ იყავი ფეხმძიმედ და არ გაიტესტავ თავს?
- მარიააამ !!!
- კარგი მართა კარგი ! - ყურებზე ხელები აიფარა და ფართხუნა პიჟამოებით გავიდა ოთახიდან . - რა დავალაგო ყველაფერი დალაგებულია .
- თავიდან დავალაგოთ !
- წიკიანი ! - ჩაიდუდღუნა დედის მიმართულებით.
- გოგო ენა !
- ვინაა ერთი ის ბიჭი მითხარი !
- მათე ბაღათურია ...
- რამეს უნდა მეუბნებოდეს ?
- ბიოგრაფია მოგიყვე ?
- დაახლოებით ...
- ვის გავხარ ასეთი აუტანელი ?
- ბებიაჩემს მართლა კლარა რო ერქვა იმას ოღონდ !
- ენა გაქვს ძირში წასაჭრელი !
- იმ სიგრძეა ეგრე ღრმად ვერ ჩახვალ .
- 22 წლისაა , თავისი ინიციატივა იყო სხვათაშორის აქ ჩამოსვლა , 6 თვე უფასო სტაჟირებას გაატარებს სკოლის პრაქტიკანტებს . თან თქვენც დაგეხმარებათ , უმცროსკლასელებსაც , კარგი ბიჭია... ერთადერთი რაც მოითხოვა კომფორტი იყო , ამიტომ დირექტორმა მე მთხოვა 6 თვით მისი დაბინავება.
- აუ რა კვაზიმოდო იქნება აზრზე ხარ ? - იმხელა ხმაზე ახარხარდა სახლმა ზანზარი დაიწყო.
- თავიდანბოლომდე ამოუცნობი სქესის მქონე არსება ხარ და სიცილიც , რომ ეგეთი გაქვს რატო მიკვირს ?
- რავიცი მე ? ლამის 18 წელია მიყურებ და რაღა ვეღარ შეეჩვიე ...
- საწყალი ქალაქი შენს ხელში , მძიმე არტილერია უნდა დაადგე იქაურობას .
- ოყყყყ ...
- და რატომ იქნება ვითომ კვაზიმოდო ერთი ?
- აბა რომელი სიმპატიური და ნორმალური ბიჭი დათანხმდება სადღაც გადახჩუებულ სოფელში ჩასვლას და იქ 6 თვით დაბინავებას , მერე იქაურების განათლებას და საერთოდ რომელი ნორმალური გამოთქვამს ამაზე თავისით სურვილს , დათანხმებით მაინც დაეთანხმებინა ვინმეს ... ღმერთო ჯოჯოხეთის მოციქული უნდა ჩამიცხოვრდეს სახლში და მიდი და შეიკავე ახლა სიცილი , რომ დაინახავ ოთახად მოკეცილ მაგარ მახინჯს ტიპს , ხის უზარმაზარი მრგვალი სათვალეებით , უდიდესი ცხვირით და დეე , ისე ნეტა გამხდარი იქნება თუ გასიებული ?
- საბანი კარგად გაფარია ხოლმე ღამე ?
- მეც ახლა ძაან მოშიშვლებული რამე არ მეცვას ... - გაეცინა და მტვრის გადაწმენდა განაგრძნო. - კარგი ხმას აღარ ვიღებ , ფსიქოლოგიურად უნდა მოვემზადო , ასეთის გაძლება 6 თვე არ გინდა ? და საერთოდ მე ცოტა შორიდან გავიცნობ , მეორე ან მესამე სართულიდან და რომ შევეჩვევი ეგეთს მერე ჩამოვალ რომ აღარ გამეცინოს .
- მარიამ გააკეთე შენი საქმე და ნერვებს ნუ მაგლეჯ !
- უხასიათო ! - წაიბურდღუნა და გველური სიცილით ჩაუყვა კიბეს.
საწყალი ბიჭი , უკვე მეცოდება ასეთის ხელში .
- თან რა ქვია... მათე მითხარი ხომ ? უეჭველი მთათუმანს ეძახის თავის თავს.
- გოგო ! -დაიკივლა მართამ ზედა სართულიდან.
- მწვავე ნევროზი ნუ ! - წაისისინა და საქმეს შეუდგა. - სულ გაფუჭებული აქვს ამ ხალხს ნერვები !
^^^
რთული ხასიათების ყოველთვის იყო , მაგრამ მისი შინაგანი სამყარო სულ სხვანაირია .
ოჯახშიც და გარეთაც ყველასთან ერთი იყო , მხოლოდ მისმა უახლოესმა ადამიანებმა იცოდნენ როდის რას გულისხმობდა და რას რატომ აკეთებდა.
შორიდან მისი პიროვნება ძალიან ბოროტი და ცივი ჩანდა.
ასეც იცნობდა სოფელში უმრავლესობა , მაგრამ მასზე ცუდს არავინ არასდროს ლაპარაკობდა.
არავის არ დასცინოდა , „კვაზიმოდოს“ გამოკლებით.
ყოველთვის ყველას ეხმარებოდა , შეიძლება ეწუწუნა „რატომ არაფერს მაცდითო“ , მაგრამ გულის სირღრმეში ყოველთვის უხაროდა როცა ვინმესთვის რამის გაკეთება უწევდა.
წუწუნაც იყო , ბუზღუნაც , ჯუჯღუნაც , უჟმურიც , მაგრამ გარეგნულად.
უახლოეს ადამიანებთან ერთად უბედნიერესი და ემოციური ადამიანი ხდებოდა.
ასეთია არ შეუძლია ემოციების დამალვა მათთან ვინც უყვარს , შეიძლება სულ უბრალო რაღაცაზე ატირდეს და მეორე წამს თავი იმით იმართლოს სადღაც 2 კილომეტრში ხახვის სუნი ვიგრძენიო.
მასზეა ნათქვამი ბედნიერებას წვრილმანებში ხედავსო , ნებისმიერი დეტალით შეიძლებოდა მისი მოხიბვლა და მოლბობა.
ბრაზს დიდხანს ვერ იტოვებდა გულში , ასე თავისდაუნებურად ავიწყდებოდა ორ წამში.
საყვარელი ადამიანებისგან შორს ყოფნა მისთვის ნამდვილი წამება იყო , მარტო დარჩენა თუ უწევდა ჭკუიდან გადადიოდა, ყველაფრის სურვილი ეკარგებოდა მაგრამ მათთან ერთად არ შეიტყობდა , პირიქით წაიწუწუნებდა ნეტავ ისევ მარტო ვიყო ცოტა ხანს ყურები იყო დასვნებულიო , მაგრამ რეალურად ყველამ იცოდა გაგიჟებული რომ ელოდა ოჯახის შინ დაბრუნებას.
მისი პატარა და მისი ერთადერთი „მეყველაფრე“ იყო , მასთან არც წუწუნი შეეძლო და არც ბუზღუნი , უბრალოდ დაჯდებოდა და რაც არ უნდა კბენის და ნთხევის ხასიათზე ყოფილიყო , უბრალოდ უყურებდა და მშვიდდებოდა.
მასთან თამაში , მისი ღუღუნის მოსმენა , ეშმაკური გამოხტომების ატანა , ყველაფერს ავიწყებდა.
უბრალოდ უნდა დაწოლილიყო მასთან ერთად და მისი სურნელით უნდა ამოევსო ფილტვები.
ასეთი იყო მარიამ გიორგაძე.
სუფთა და ამავდროულად ამოუცნობი.
თბილი და ყველაზე ცივიც .
ზაფხულიც და ზამთარიც ...
^^^
ოთახს ალაგებდა და სარკეში დროდადრო თავის გამოსახულებად ავლებდა თვალს.
ის ფაქტიც კი არ აწუხებდა, რომ წუთიწუთზე ბატონი ბაღათურია უნდა სტუმრებოდა მის სახლს ,მაინც სახლის მოფლაშული სპორტულებით და უზარმაზარი ჩუსტებით მოძრაობდა და თმის დავარცხნას ისევ არ აპირებდა რა თქმა უნდა.
ქვედა სართულიდან ხმაური შემოესმა და მიხვდა სახლში თავის ნებაზე სიარულის ხანა 6 თვით დასრულდა.
ნახევარი წელი უცხო ბიჭთან ერთად უნდა ეცხროვრა და საკუთარი სხვისთვის უნდა გაეყო.
ძალიან ეგოისტი იყო უცხოებთან მიმართებაში , ადვილად ეგუებოდა ყველას მაგრამ რატომაც სხვანაირი შეგრძნებები აქვს ამ ბიჭის მიმართ , ალბათ მისი „კვაზიმოდოობის“ გამო.
არა , რას აიჩემა ეს კვაზიმოდო ,იქნებ ეს ბიჭი ანგელოზია და ალენ დელონს მიმიქარავს ?
ხოო ... ალენ დელონი კაია ... რაც კაია კაია !
ლიზას და ელენეს ელაპარაკებოდა , თავის ბიძაშვილებს ... მობილური მალევე გაუთიშა და ფრატუნით გავიდა ოთახიდან.
ზედა სართულიდან უცხო სილუეტს თვალი ვერ მოკრა , ამიტომ შეკავებული სიცილით ჩაიარა კიბეები და თვალების ცეცებით დაიწყო სტუმრის ძებნა.
მალევე დაინახა კართან მდგარი ნინი და მის წინ ჩამუხლული „ბიძია“ .
მისდა გასაკვირად ბაღათურიას არც კუზი ჰქონია და საკმაოდ გამართულიც იყო მხრებში.
განიერი მხრები , წვრილი წელი და ოპა , სიმაღლეში „პიკეს“ მიმიქარავს ბიჭი.
- მათე შვილო , ეს ჩვენი მეორე გოგოა , მარიამი ! - მართამ აბურძგნული მარიამისკენ გაიშვირა თითი და მგონი ამ გოგომ პირველად ინანა ცხოვრებაში ასე „უვიდოდ“ რომ დახვდა სტუმარს.
- სასიამოვნოა ... - თბილი ღიმილით გაუწოდა ხელი გიორგაძეს და მანაც წარბაქაჩულმა დახედა მამაკაცის თლილ თითებს , მერე ზრდილობის გამო თავისიც გაუწოდა და ღიმილით დაუქნია თავი.
- ჩემთვისაც!
- მამა გენაცვალოს , უფრო დიდი ვერაფერი მოძებნე ? - შუბლზე აკოცა ზურამ შვილს და მარიამმაც სიცილით დახედა თავის ჩუსტებს.
- უფრო დიდი ახალ წელს შენ მიყიდე მა ! - სიყვარულით აკოცა ყველაზე საყვარელ ადამიანს მთელს თავის ცხოვრებაში ლოყაზე და ნინისკენ დაიხარა. - ქალბატონო , შენი ჭამის და ძილის დროა , წამოდი ხვალ მეც სკოლა მაქვს ადრე უნდა ავდგე.
- მიდიხარ დედი ხვალ ?
- კი აბა , ხვალ ინგლისურის ახალი მასწი გვიტარებს გაკვეთილს , მაგას გავაცდენ ? - ჩაისისინა და ვითომ გულიანი სიცილით გახედა ურეაქციოთ მდგარ მათეს.
- ნუ მიაქცევ ყურადღებას , თანდათან შეეჩვევი ... - მხარზე ხელი დაკრა ზურამ და სიცილით წაიყვანა მაგიდისკენ. - მოშიებული იქნები .
- ვერ შეგედავებით ... - ღიმილით ჩაილაპარაკა და მათთან ერთად წავიდა სასადილო ოთახისკენ.


^^^
დილით ადრე ადგა , ხელში რაც მოხვდა წამში გადაიცვა და სარკეში მხოლოდ იმიტომ ჩაიხედა , რომ გადაემოწმებინა ნამდვილად სწორად ეცვა თუ არა ტანსაცმელი , ეყო უკვე სკოლაში წაღმად ჩაცმული ტანისსამოსით სიარული.
აპუწული თმა ხელით გაისწორა და დიდი წკაპით დაიმაგრა.
ფრატუნით ჩაუყვა კიბეებს და ქვედა სართულზე მოჭუკჭუკე მათეს დაკვირდა მის მშობლებს , რომ უსმენდა უზადო ყურადღებით.
- გაიღვიძე დედი ?
- არა კიდევ მძინავს ... ოღონდ მართლა , ყოველგვარი ირონიის გარეშე !
- მერე რას წამოხტი ერთი საათით ადრე?
- ძალიან მაგარი მძღოლი რომ გვყავს სოფლის ავტობუსზე მაგან მიმაჩვია ...
- შეგიძლია მშვიდად იძინო ხოლმე , მე გაგიყვან მანქანით სკოლაში ! - მშვიდად უთხრა და ღიმილით ახედა ურეაქციოდ მდგომ მარიამს.
- კარგი მაშინ ავალ და დავიძინებ სანამ წავალთ ...
- გააფრინე ? - ხარხარით კითხა ზურამ და მარიამიც სიცილით ჩამოუჯდა მამას გვერდით.
- აუ მამა , აი ეროვნულებს რომ დავამთავრებ ...
- დაიწყო წუწუნი ... - ამოიოხრა ზურამ და შეწუხებულმა გახედა მომღიმარ ბაღათურიას. - რომ შეგეჩვევა შენთანაც იწუწუნებს , სანამ დრო გაქვს შეირგე !
- რატო ვითომ , ერთ სახლში ვცხოვრობთ მეტი რა უნდა შევეჩვიო ,არა მთათუმან ? - ჰკითხა ღიმილით ბიჭს და წარბებაქაჩულს იაზვური სახით მიაჩერდა.
- რა თუმან ? - ჩაეკითხა მათე და გაკვირვებულმა გახედა მასპინძლებს.
- მთა , მთათუმან !
- აჰ , ხო რა პრობლემაა როცა გინდა მაშინ იწუწუნე ... - ღიმილით გაუქნია თავი და თმაზე მეგობრულად მოეფერა.
ვიზუალურად არ შეტყობია , ისე შინაგანაც ცეცხლის ალში იწვოდა და ერთი სული ჰქონდა როდის მოგუდავდა ამ მართლა მთათუმანს თავისი საკუთარი ორი ხელით .
ვერ აიტანა მისი ურეაქციობა მის ერთ გათმონთხეულ შხამზე , ვერ აიტანა მისი ეს პატარა ბავშვთან მიდგომის სტრატეგია , ვერ აიტანა მისი უემოციოდ მიღებული ნათქვამი , იმდენად გამწარდა რომ კინაღამ იქვე აბღავლდა.
ოღონდ იმის გამო არა , რომ რაღაც ეწყინა ... უბრალოდ თავის თავზე მოეშალა ნერვები , როგორ ვერ გამოიყვანა ეს ერთი არაფრით გამორჩეული ბიჭი მდგომარეობიდან ?
არა აუცილებლად ისწავლის რომელი ნოტებით შეიძლება მისი აბრდღვნა და აკენწვლა , ეს ვინ არის მარიამის ხრიკებს ,რომ ვერ წამოეგოს ?
- წავედით ? - ფეხზე წამოდგა და ახლა უფრო კარგად დააკვირდა მის უნაკლო ტანსა და ჩაცმულობას .
- წავედით ... - ჩანთა მხარზე გადაიკიდა და თავის ქნევით გაჰყვა უკან ბაღათურიას.
- ჩუსტებით მოდიხარ ? - კარიდან გამოსულს სიცილით მიანიშნა ფეხზე და მარიამმაც დაბნეულმა დაიხედა ფეხებზე. - მიდი გამოიცვალე ,მანქანაში დაგელოდები ... - გაუცინა და კიდევ ერთხელ აუბურდა ძლივს დაწყობილი თმა ბავშვურად.
- შემომაკვდება დედას ვფიცავარ ! - ჩაიდუდღუნა და გამწარებული შევარდა სახლში ,პირველივე ფეხსაცმელში ჩააცურა თითები და ნერვებმოშლილი წავიდა ეზოში დაყენებული ბაღათურიას მანქანისკენ ,აი ცხორებაში სურათებში რომ ჰქონდა მარტო ნანახი იმ მანქანაში ჩაჯდა და გამწარებულმა მოიჯახუნა კარიც. - უი , ბოდიში ...- უთხრა ირონიული ღიმილით და გაოგნებული მიაჩერდა ისევ მოცინარ ბიჭს.
- არაუშავს ...
^^^
- ახლა თუ არ მეტყვი საით წავიდე სკოლაში არ ვიცი და ექსკურსიაზე უეჭველი ამოვყოფთ თავს ! - გაუცინა და ღვედს ხელით დაეჯაჯგურა.
- მოიხსენი ეგ , მაინც არავინ გაგაჩერებს !
- იყოს , ბოლომდე დავიცავ ბარემ კანონს ...
- პირდაპირ იარე და პირველივე გადასახვევში გადაუხვიე, მერე კიდევ პირდაპირ იარე და დაინახავ გზაზე სკოლას .
- კარგი ...
- ახლა სკოლაში თქვენობით უნდა მოგმართო ხო ? - ჰკითხა ირონიულად და ჩანთის შესაკრავს წვალება დაუწყო თითებით.
- ხო , სასურველია თანაკლასელებმა ვინმეზე ნაკლებად არ იგრძნონ თავი , თორე სკოლის გარეთ თუ გინდა მთათუმანიც შეგიძლია დამიძახო ! - გაუცინა და მსუბუქად გადაუხვია პირველივე გადასახვევში.
- ეს ნამიოკი იყო კლასში მთათუმანი არ დამიძახოო ? - გაეცინა და ცალი თვალით გახედა ურეაქციოდ მყოფ ბაღათურიას.
- არა , ეგ ნამიოკის გარეშეც ნათელია რომ არ უნდა დამიძახო ... ბოდიში ! - გაუღიმა და მობილურს უპასუხა . - ხო სანდრა ...
- კი ... სკოლაში მივდივარ და რომ გამოვალ მერე დაგირეკავ , კარგი მიდი ... მეც ! - წარბშეკრულმა დააგდო ტელეფონი და უხერხულად აწურულ მარიამს ცალი თვალით გადახედა. -რამდენი გაკვეთილი გაქვს ?
- 3 ...
- მეც , სკოლის გასასვლელთან დამხვდი და წამოგიყვან სახლში ,თუ სადმე სხვაგან არ მიდიხარ !
- არა არსად არ მივდივარ , თითქმის ყველაფერში წინა წელს ვემზადებოდი , ასე რომ წელს მხოლოდ ვიმეორებ .
- კარგი არჩევანია , ანუ ძალიან გადატვირთული გრაფიკიც არ გქონია .
- არა გადატვირთული გრაფიკი არ მაქვს , უბრალოდ ჩემს კლასელებს რაღაცეებში ვეხმარები ხოლმე ვისაც საშუალება არ აქვთ , ამიტომ ზოგჯერ სკოლაში ვრჩები გაკვეთილების შემდეგ .
- კარგია კეთილ საქმეს ეწევი ...
- შენც ...
- ეგ რა სალაპარაკოა ! - გაუღიმა და მანქანა სკოლასთან გააჩერა . - დღეს კარგი ამინდია ,იმედია ექსკურსიას ჩამიტარებ , აზრზე რომ ვიყო სად ვაპირებ 6 თვე ცხოვრებას !
- თუ ასე მთხოვ ... - წაუსისინა და ურეაქციოდ გადავიდა მანქანიდან .
- ხათრიანი გოგო ! - გაუღიმა და სკოლის შესასვლელისკენ ისევ მოზომილი ნაბიჯებით წავიდა და დატოვა ასე ნერვებმოშლილი მარიამი კუბში.
დავიჯერო ამ ბიჭის გამწარება ასეთი რთულია ? არაფერზე რეაქცია არ აქვს , მგონი შიგნიდან ხეა .
^^^
გაკვეთილზე იჯდა და სიმწრის სიცილით უყურებდა გოგონების სახეებს , ყველა საცოდავი სახით მითხავებოდა ახსნის პროცესში მყოფ ბაღათურიას და მგონი არავინ არ უსმენდა.
ბიჭები გოგონებზე კაიფოდნენ ,გოგონები კიდევ მერამდენედ აშიშვლებდნენ ბაღათურიას ფიქრებში ვინ მოსთვლის.
ბოლოს წარბებშეკრულმა ირონიული ღიმილით გადმოხედა გათხავებულ მდედრებს მათემ და მაგიდაზე ხელებდაყრდნობილი მიაჩერდა ყველას.
- ამ სკოლაში იმიტომ არ ჩამოვსულვარ , რომ ისე წავსულიყავი არაფერი დამეტოვებინა აქ , ვერ დავუშვებ ჩემს კვალიფიკაციაში ვინმემ ეჭვი შეიტანოს მხოლოდ იმიტომ რომ ასეთი გონებაგაფნტულები მისმენთ ყველა , ცოტა გონს მოდით და შეეცადეთ ეს სასიამოვნო ფიქრები გაკვეთილის შემდეგ დააბუდოთ თქვენს ტვინებში , თუ ამას ვერ მოახერხებთ იძულებული ვიქნები უკან დავბრუნდე თბილისში და ჩემი საქმე მშვიდად გავაგრძელო ,კიდევ ერთხელ შევნიშნავ რომ თუნდაც ერთ-ერთი თქვენთაგანი არ მისმენს მე კი არა თქვენ დატოვებთ კლასს , ეს გაფრთხილებაა და არ გეგონოთ , რომ ვხუმრობ ... წლის ბოლოს თქვენი შედეგები ჩემს სახელზე დაიწერება , ასე რომ კეთილი ინებეთ და ის აკეთეთ სკოლაში რისთვისაც ხართ მობრძანებულები , ჩამოავაყალიბე თუ მეორეჯერაც გავიმეორო ? - იკითხა წარბებშეკრულმა , ძალიან მშვიდი ხმით და ყველა ორ წამში მოაფხიზლა.

მარიამმა ფხუკუნით ჩარგო ცხვირი თითებში და თვალებმობრიალე მასწავლებელს ანიშნა ჩუმად ვარო.

მესამე გაკვეთილი , რომ დასრულდა მასთან ერთად გავიდა კლასიდან და ძალიან დიდ ხანს იკავა მომაკვდინებელი ხარხარი ,რომ სკოლაში ვინმეს არ გაეგო.

- ძალიან გთხოვ სწრაფად დაქოქე მანქანა და ამ ტერიტორიას მომაშორე რომ ბოლო ხმაზე სიცილი შევძლო .
- და იქ რატომ ვერ გაიცინე ?
- იმიტომ რომ ჩემი გაცინება იმაზე უარესი იქნებოდა ,მე რომ შენთვის მთათუმანი დამეძახებინა .
- რატომ ? - გაკვირვებულმა გადმოხედა და ტერიტორიას მანქანა მთელი სიჩქარით მოწყვიტა.
ძლივს შეკავებული ფხუკუნი მალევე გადაეზარდა ხარხარში , აი ისეთში მართას რომ შეურაწყოფს ხოლმე მისი შვილობით.
ბაღათურიამ ცოტა ხანს გაკვირვებულმა უყურა , მერე თვითონაც გაეცინა და მანქანა გზაზე გააჩერა.
- ჯერ იმაზე მოვკვდი როგორც გიყურებდნენ და მერე იმან ვაფშე გამაგიჟა რეებიც უთხარი !
- ხო აბა ეგენი რომ ჩაიჭრნენ გამოცდაში იმას კი არ იტყვიან ბავშვი იყო უყურადღებოდ და არ უსმენდაო , მაშინვე მე მომახტებიან რა გააკეთა აქ , რომ იყო ჩამოსულიო.
- ხო მართალია ... - ფხუკუნით დაუქნია თავი და თვალებმოჭუტულს სიცილით მიაჩერდა. - ვერ ვჩერდები და რა ვქნა ... - ისევ თავიდან ახარხარდა და ღვედი შეიკრა.
- მოიხსენი ეგ მაინც არავინ გაგაჩერებს ... - უთხრა თავისივე სიტყვებით და თავით ღვედზე მიანიშნა.
- ბარემ ბოლომდე დავიცავ კანონს ... - უპასუხა ეშმაკური ღიმილით და წინ გაიხედა.
- ჯერ სახლში მივიდეთ თუ პირდაპირ წამიყვან დასათვალიერებლად.
- ჯერ სახლში მივიდეთ , ვჭამოთ და მერე წავიდეთ , ისე რისი ნახვა გინდა არაფერი ისეთი ამ სოფელში არაა ...
- რაც არის ის ვნახოთ !
- თუ გინდა ჩვენი ბოსტნებიდან დავიწყოთ ... - ჩაისისინა ირონიულად.
- ეგრეც ვაპირებდი ! - გაუღიმა მშვიდად და თვალებდაქაჩულს სიცილით აურია ისევ თმა.
- რამე ეტყობა ჩემს თმას რომ ცომივით გუნდაობის დამატება ჭირდება ?
- დავარცხნილი მაინც არაა და არ გკიდია ? - ჰკითხა და გადასახვევში გადაუხვია.
- ვაახ შენ ჟარგონებიც იცი ?
- 90 წლის კაცს ვგავარ ?
- არა რა ვიცი ... ძალიან წესიერად ლაპარაკობ თითქოს ...
- გკიდიაში არაწესიერი თუ დაინახე წარმომიდგენია ჩემს ძმაკაცებთან დიალოგში რომ მომისწრო რეებს იფიქრებ ჩემზე.
- გარყვნილი ფუფ ... - გაიცინა და მობილურზე საათს დახედა.
^^^
- სად მიდიხართ ? - გაკვირვებულმა გადახედა მართამ კარისკენ მიმვალ შვილს და სტუმარს.
- მათეს რაღაცეებს დავათვალიერებინებ და მოვალთ !
- კარგი ... - გაუღიმა და სამზარეულოში შებრუნდა.
- საიდან დავიწყოთ ? - იკითხა და ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა.
- წამო დღეს ჩვენს მიწებს დაგათვალიერებინებ ,ოღონდ მანქანა დატოვე !
- კარგი ...
- მოკლედ ამ ტერიტორიაზე ნაკვეთები გვაქვს დაყოფილი , ქვევით ყანაა ... იმედია იცი რას ნიშნავს ყანა და რა მოდის იქ ხო ? - გაუღიმა ირონიულად და ხელები მუცელზე გადაიჯვარედინა.
- მერე ? - იკითხა ურეაქციოდ და თვალი „ყანისკენ“ გააცოცა . - იქით რა არის ? - თითი გვერდითა ნაკვეთისკენ გაიშვირა.
- მანდ ბოსტანია , ბოსტანშიც იცი ალბათ რა მოდის ... - თავისას მაინც არ ეშვებოდა მარიამი.
- ვენახი გაქვთ ?
- უი ვენახიც იცი რა არის ? თუ დასალევის პონტში ?
- აა , აი ვხედავ ვენახს ... - შესძახა და ღიმილით წავიდა იქითკენ.
- ღმერთო რა ვუყო როგორ გავამწარო ?
- რამე მითხარი ?
- არა არაფერი ... აი იქ ქვემოთ საძოვარია,საქონელი იქ ჩაყავს ხოლმე დედას.
- სად აბინავებთ ხოლმე ?
- იქ ხედავ ბოსელს ? - თითი ხის საშუალო ზომის შენობისკენ გაიშვირა.
- კი ...
- მანდ არიან ძროხები , იქით ოდნავ პატარა ადგილი რომაა მანდ ღორები არიან და აი ძალიან გრძელი რომაა იქ მამას ყავს ორი ცხენი ...
- ცხენი ? იცი ჯირითი ?
- კი ... შენ ? - ჰკითხა და ღიმილით მიაჩერდა მოშორებით მდგომ შენობებს.
- კი ... მეც მყავს ცხენი ...
- სოფელში ?
- არა ... თბილისში !
- მართლა ?
- ხო ... - გაუღიმა და გარშემო მიმოიხედა . - არის კიდევ რამე ?
- წამოდი ძალიან ლამაზ ადგილს გაჩვენებ , უფლებას გაძლევ იცოდე , გაითვალისწინე რომ ის ადგილი არც დედამ იცის და არც მამამ , ჩვენს ტერიტორიაზეა მაგრამ მაინც არ იციან .
- რა არის ასეთი ? - ჰკითხა და უკან მშვიდი ნაბიჯებით მიჰყვა.
- აი ... - გორაზე აიყვანა და ღიმილით შემოდგა წვერზე.
- ფრთხილად , არ გადავარდე ! - ხელზე დაექაჩა და ღიმილით მიაჩერდა წინ გადაშლილ ულამაზეს ხედს.
გულაჩქარებული დააკვირდა მამაკაცის ხელს და წამში აუკიაფდა ლოყები წითლად.
იგრძნო , როგორ ესიამოვნა ბაღათურიას შეხება მის სხეულს და როგორ დაუარა სხეულის თითოეულ წერტილში ელექტონებმა.
მერე ნაწყენი მიაჩერდა მის უემოციო სახეს და იმას,რომ აღტაცებული მის ნაჩვენებ ხედს შესცქეროდა და არა მის ხელში მოქცეულ თითებს.
- ულამაზესია , რატომ უკარგავ მსგავს კომფორტს იმ ადამიანებს ვინებმაც ეს ადგილი არ იციან ?
- იმიტომ რომ აქ მაშინ მოვდივარ როცა მშვიდად ყოფნა მინდა , მაშინ როცა ყველასგან შორს გავრბივარ და მაშინ როცა არავის დანახვა არ მინდა .
- გეშინია რომ ვინმე დაგხვდება და ისეთს დაგინახავს როგორიც ხარ ?
- ეგ რა შუაშია ... უბრალოდ ...
- უბრალოდ არ გიყვარს როცა ემოციურს გხედავენ , ასე არ გიჭირს ?
- შენ მოგწონს სახალხოდ ტირილი ?
- არა და არც ვტირი , მაგრამ ეგ რა შუაშია , კაცის და ქალის ტირილი ერთია ?
- რა მნიშვნელობა აქვს კაცია თუ ქალი , ორივე რაღაცის გამო ტირის.
- შენ მოგეწონება ბიჭი რომელიც შენს წინ იტირებს რამდნჯერად რაღაც ეტკინება ?
- არა ...
- ხო მე მომეწონება ეგეთი გოგო! - გაუღიმა და ხელი გაუშვა. - ბნელდება წამოდი დავრუნდეთ !

^^^
დღეები იმაზე რუტინულად მიდიოდა ვიდრე აქამდე , გაუსაძლისი ხდებოდა მისი მცდელობები ბაღათურიას ნერვებს გასანადგურებლად რომ უფროდაუფრო აქტიურდებოდა და შემდეგ კრახით მთავრდებოდა.
მათეს ნერვები რკინის ჩანდა , არაფერზე ტოკდებოდა თუ ძალით არ გადაღუნავდი და ეს გადაღუნვაც რომ ძალიან ძნელი იყო ალბათ ყველა ხვდებით.
ერთი შეხედვით ყველა მშვიდი ადამიანი ჩანდა , მაგრამ იცოდა მარიამმა მის ყველა მოქმედებას ბიჭი ისე აღიქვამდა როგორც ბავშისას და ამიტომ არ ჰქონდა რეაქცია არაფერზე.
„ასაკობრივიაო“ ამბობდა.
- რას შვები ? - ეკრანზე ლიზა გამოჩნდა და გაკრეჭილი მიაჩერდა დაქალს.
- სადაა შენი და ? - ჰკითხა და კარი გასაღებით გადაკეტა .
- აქ , დავუძახო ?
- კი ...
- ელენეეეეე - დაიკივლა ბოლო ხმაზე და მარიამმაც სახის მანჭვით აიფარა ხელები წამით ყურებზე.
- დაუძახეთქო გითხარი , ყურის ბარაბანი გამიხეთქეთქო არ მითხოვია!
- რა ხდება ? - ლეპტოპთან ქშენით დაეგდო ელენე და ლიზას მხარს ხელით დაეყრნო. - მშვიდობაა თქვენო უდიდებულესობავ ?
- თქვენო ბრწყინვალებავ ქვია მაგას ამის შემთხვევაში .
- ქალს რითი მიამსგავსე გაფიცებ ? - სიცილით წაკბინა ელენემ დას და ლიზამაც ხარხარით აიჩეჩა მხრები.
- მომისმენთ ?
- მოგისმენთ ! - თავი დაუქნია ორივემ სიცილით და მარიამმაც ტუჩის კვნეტით გახედა კარს.
- ჰე დაღერღე !
- ადრე რომ გითხარით ჩვენთან ერთ ბიჭი ჩამოდისთქო გახსოვთ ?
- ხო ეგ სამი თვის წინ არ ჩამოვიდა ? - ჰკითხა ელენემ და ხელზე კრემი დაიდო.
- ხო ...
- მერე ? -ჩაეკითხა ლიზა და დას ბღერით გამოგლიჯა თავისი კრემი ხელიდან .
- მერე ის რომ ...
- მოიცა , მოიცა ... - დაბნეულს ორივე გაოცებული მიაშტერდა. - არ არსებობს ! - შეკივლა ორივემ ერთ ხმაში და მარიამმაც დაბნეულმა ამოაყირავა თვალები.
- რა სიკვდილი გაყვირებთ ?
- ვაიმე ახლა მოვკვდები ! - ახავლდა ლიზა და საწოლზე ხარხარით გაწვა.
- ვხოხაააავ ! - იატაკიდან გაჰკიოდა ელენე და სუნთქვის დარეგულირებას უშედეგოდ ცდილობდა.
- რა დავაშავე ღმერთო ? - ხელები ჰაერში აღმართა მარიამმა მეტი დრამატიზირებისთვის.
- შენ არ იყავი რომ იძახდი სიყვარული არ შემცვლისო ? მთლად მოტეხილი ხარ ქალო ! - სიცილის აგრძელებდა ლიზა.
- მოტეხილი კი არა შუაზეა გადაღუნული ვერ უყურებ რა საცოდავი თვალები აქვს ?
- ეშმაკი ჩამისახლდა ... - ამოიოხრა და ბალიშს ჩაეხუტა. - თან ისეთი ეშმაკი ძალიან რომ მაცდუნებს.
- კაი ეხა ტირილი არ დაიწყო თორემ გავრეკავ !
- მოიცა რა ხდება იმას არ მოსწონხარ ?
- არც მე მომწონს ! - დაიბურდღუნა გაბრაზებულმა.
- ეგ შენს თავს მოატყუე და მოგვიყევი რა ხდება !
- ოო თქვენ ადამიანი ნანახით გყავთ , რომლის წყობიდან გამოყვანა მე ვერ შევძელი ?
- არაა ... ეგეთი არსებობს ?
- კი , სახლში მყავს და მათე ქვია , ბაღათურიაა გვარად .
- ღადაობ ? არ მჯერაა ! - გაიცინა ელენემ გაოცებული თვალებით.
- არაა ? არც მე არ მჯერა , უფრო სწორად ვერ მჯერა !
- მოკლედ ყველა რეპლიკას ძალიან მსუბუქად და ურეაქციოდ ხვდება , აი თითქოს ვერ გაიგოო ისე , თუ შეიმჩნია , რომ გაიგო ჩემს ასაკს და ბავშვურობას უსვამს ხაზს და ამით უფრო მეშლება ნერვები , აქამდე თუ თმას ათასში ერთხელ მაინც ვივარცხნიდი ახლა საერთოდ აღარ ვივარცხნი ,იმიტომ რომ საკმარისია რაიმე წავკბინო მაშინვე სიცილით იღებს ამ თავის არაამქვეყნიურ ხელს და ქორივით აცხრება ჩემს თმას , კარგად ამიბურდავს და ერთი შუბლზე არ უკოცნია , ისე ყველა მოქმედებით მეუბნება ბავშვი ხარო და ერთი ისიც არ უთვქამს დებილი ბავშვიო , ისე იცოცხლე მაგრძნობინებს თავს.
- არ მჯერა რომ შენ გისმენ ! - გაშტერებულმა ამოთქვა ელენემ.
- ლენკა მიშველე ! - ამოიწუწუნა და ბალიში სადღაც მოისროლა. - შემომაკვდება გეფიცებით !
- აუ შენ კიდე მაგ ვიდზე თუ გნახულობ რა გიკვირს რომ ვერ აღგიქვამს როგორც გოგოს?
- მართალია მარიამ , ყველაფერს აქვს საზღვარი გვესმის რომ არავის ეპრანჭები მაგრამ საკუთარ თავს ხომ უნდა მოუარო ? როდემდე გინდა ასე რომ იარო ? გოგო ხარ და ცოტა ხომ უნდა დაემსგავსო, ბიჭს მაინც გავდე საშინელებაა არც ერთი რომ არ ხარ და არც მეორე !
- რას მირჩევთ ?
- ახლა ერთ კვირაში ხომ დაგეწყება საახალწლო არდადეგები ? ხოდა ჩამოდი და დაგამსგავსებთ ცოტა ადამიანს !
- რას მიწუნებ ვერ გავიგე ! - ამოიდუდღუნა და თმიდან სარჭი მოიშორა.
- აი მაგ თმას რომ მალავ და არ ივარცხნი მაგას თუნდაც , ბომბა ფორმები გაქვს და არავინ არ იცის იმიტომ რომ ჩვენს გარდა შიშველი არავის ენახები , მკერდი შენ არ გაკლია და უკანალზე საუბარი ზედმეტია , ჩამოსხმული ფეხები გაქვს და ასეთი წელი , გოგო შენს ადგილზე შენი ტანით მთელ თბილისს დავიპყრობდი და შენ ეგ ერთი ბაღათურია ვერ აგიგდია მანდ , ვაფშე ვნახო მოიცადე ფეისბუქი აქვს ? ინსტაგრამი ? და ვაფშე შენ არ იძახდი კვაზიმოდოო ? რამ მოგაწონა ? თუ ძალიან მახინჯია არ დაგეხმარებით , მეტი საქმე არ მაქვს ეგეთთ ... ჯანდაბა ეს ანგელოზი ბიჭია შენი მათე ? - კამერას გაოცებულმა მიუტრიალა ტელეფონის დიდი ეკრანი ლენკამ და საწყალი თვალებით მიაჩერდა მარიამს.
- ხო ეგაა ... მაგ ფოტოში რას გავს , ისე ბევრად სიმპატიურია ... -ხელი ჩაიქნია და ბალიშს მიეყუდა.
- ამას ძმარავს დედას ვფიცავარ , ღმერთო ჩემო საქართველოში ესეთი ბიჭები თუ არსებობენ მე რატომ ვერ ვნახულობ ? - იკითხა ლიზამ და დის ტელეფონს კიდევ დააკვირდა. - არა ვსიო , ჩამოდიხარ ახალ წელს და აქედან მიდიხარ სხვა ბარგით , და მანდ ყრი ყველაფერს , არ მაინტერესებს !
- კარგი წავედი დავიძინო , ხვალ ვილაპარაკოთ !
^^^
მთელი ღამე იმაზე ფიქრობდა რა შეიძლებოდა მომხდარიყო მომავალში.
არ ამბობს რომ ეს ბიჭი ძალიან მოსწონს ,მგონი ნერვები უფრო ეშლება რომ ერთ ჭერქვეშ ცხოვრობენ და ზედაც არ უყურებს ნორმალურად.
პიკი ის არის , რომ ცხოვრებაში პირველად მის ვერც ერთ ანკესს ვერ აგებს ნორმალურად და საერთოდ ნერვსაც კი ვერ უტოკებს ამ ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი ხასიათების პატრონს.
ის კვირა სკოლაში არეულობა იყო , ნორმალურად არც დადიოდა და ამ კვირაში საერთოდ დაივიწყა რომ მოსწავლე იყო.
მთქნარებით ჩავიდა ქვედა სართულზე და ეჭვით მოათვალიერა იქაურობა.
მისაღებში მხოლოდ მართა და მათე ისხდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ , ნეტა ამ ბიჭს არ ბეზრდება ეს ყურადღებიანი საქციელი ?
- დილამშვიდობისა ... - მიესალმა ღიმილით ორივეს და იქვე გაწვა .
- კიდე გეძინება ?
- არა ... აუ დე იმ კვირაში თბილისში მივდივარ , ალბათ ასე 1 კვირა იქ გავჩერდები.
- რა გინდა თბილისში ერთი კვირა ?
- ლენკასთან და ლიზასთან , თან არდადეგებიც მაქვს და ცოტახანი გამოვიცვლი გარემოს თორე გავრეკე უკვე ერთფეროვნებისგან .
- ახალ წელს აქ არ შეხვდები ?
- არ ვიცი ... ვნახოთ , შენ მიდიხარ თბილისში ? - ცალი თვალით მობილურში მძრომიალე მათეს გახედა.
- კი , ერთი ერთი კვირით მეც წავალ მაინც არდადეგებია და არაფერში ვიქნები საჭირო აქ ! - გაუღიმა და მობილური გადადო.
- კაკრას, შენ გამოგყვები ... - გაუღიმა კმაყოფილმა და ფეხების თამაში დაიწყო ჰაერში.
- რამ წამოგიარა დე ? - ინტერესით მიაჩერდა მართა შვილს . -როდის იყო შენ თბილისში გინდოდა წასვლა ?
- რავი , უცებ მომინდა ... მერე გოგოებთან ერთად დავბრუნდები და ისინიც იქნებიან ერთი კვირა აქ ...
- შენ არ გენატრებიან შენი მეგობრები შვილო ? - ჰკითხა მათეს და ღიმილით დააკვრდა ბიჭის მიმიკებს.
- აი შევეცდები იმ ერთ კვირაში ავინზღაურო ! - გაუცინა ქალს და მობილური ხელებში აათამაშა.
- უი შენც რომ ჩამოიყვანო აქ არ გინდა ? თან გაერთობით იცი რა გიჟები არიან ელენე და ლიზა ? ზურას ძმიშვილები არიან , თან გაერთობით ...
- არა რას ამბობთ , არ მინდა შეგაწუხოთ როგორღაც მოვისიყვარულებ რამდენიმე დღეში ... - გაუცინა და თვალებოჭუტული დააკვირდა მოფხუკუნე მარიამს.
- კაი რისი გერიდება , დაავლე ხელი და ჩამოიყვანე ... გავერთობით მაინც !
- არ ვიცი ...
- მიდი მიდი შვილო , ჩადი თბილისში და მოაგვარე ეგ საქმე , არაფერი არ არის მოსარიდებელი , დიდი სახლია და ყველა დავეტევით , ზურასაც და მეც ძალიან გვიყვარს სტუმრები და არ მოგერიდოს.
- კარგით ... - გაუღიმა მართას და ფეხზე წამოდგა. - წავალ მე სკოლაში ,შენ არ მოდიხარ პატარა ქალბატონო ?
- არა ... მე ვისვენებ ! - გაიჯგიმა და მობილურში ძრომიალი განაგრძო.

^^^
შუა ღამე იყო , რომ გაეღვიძა ...
ფეხაკრებით ჩავიდა ქვედა სართულზე და ნერვებმოშლილმა მიხურა კარი , ის ის იყო შუქი აანთო იქვე აყუდებული მათე , რომ დაინახა და შეშინებულმა ერთ ხოშიანად შეკივლა.
მოცინარი ბაღათურია წელში მოკეცილი კვდებოდა ხარხარით და ცდილობდა რამე არ დაელეწა ახარხარებულს.
გაბრაზებულმა მომუშტა ხელები და ნერვებმოშლილი დაიძრა მამაკაცისკენ.
დასერიოზულებულმა მათემ მის წინ დამდგარ ბალიშაფეთქებულს თმაზე ხელები გადაუსვა და ირონიული ღიმილით გაუქნია თავი კითხვის ნიშნებიანი მზერით.
- სპეციალურად ქენი ხო ?
- ხო აი 10 წუთის წინ გამეღვიძა იმაზე ფიქრში , უეჭველი ჩამოვა სამზარეულოში და ძააან შევაშინებთქო !
- ჰა ჰა ჰა ! - გაიცინა ცინიკურად და მაცივრისკენ მიბრუნდა. - არ გშია ?
- მაგრად !
- მერე მე მელოდებოდი ?
- არ გითხარი შენ გელოდებოდითქო?
- მთათუმანი! - ჩაიდუდღუნა და სენდვიჩისთვის საჭირო პროდუქტები გამოიღო მაცივრიდან . - შიმშილი რომ გაგაღვიძებს მაშინ უნდა მიხვდე , რომ საშინელი ცხოვრების რიტმი გაქვს!
- მთავარია სხვა სურვილებმა არ გაგაღვიძოს თორე ეგ რა პრობლემაა ... - გაეცინა და თავისთვის გადმოდებულ ძეხვს ყბისკენ გაუკვალა გზა.
- აბა თუ მაცადო გაკეთება ! - ამოუჯუჯღუნა და ძეხვი ისევ გადაუდო თეფშზე. - მოიცა რა სხვა სურვილებმა?
- ოოო მაგისთვის ჯერ პატარა ხარ ! - სიცილით დაუქნია საჩვენებელი თითი და მობილურში ჩაძვრა. - ისე მართლა შიმშილმა წამოგაგდო ? - ცალი თვალით ახედა ბრაზისგან აწითლებულს.
- არა უკაცობამ ! - დაუცაცხანა და ამჯერად სირცხვილისგან აწითლებული გატრიალდა მაცივრისკენ . - ეგეთი სასაცილოც არ ყოფილა ! - თვითონაც გაეცინა მის ხარხარზე და წყალი მოსვა. - ჭამე !
- შევჭამ , ოღონდ შეეცადე ჭამის დროს ეგეთი რაღაც აღარ გამიძრო რო უცებ არ გავიპიზდო ! - თვალი ჩაუკრა და სენდვიჩის ჭამით წამოდგა სკამიდან.
- სად მიდიხარ ... - გაოცებულმა გააყოლა პირგამოტენილ „ მასწავლებელს „ თვალი.
- ოთახში , ტკბილი ძილი ... მადლობა სენდვიჩისთვის ,შენც დაიძინე !- თვალი ჩაუკრა და იქიდან გაქრა.
იმდენად გაბრაზდა ერთ პერიოდი ისიც კი ინანა იმ სენდვიჩში რამე რომ არ გაურია და იმ ღამესვე არ დაალევინა სული კიბეებზე.
არა ამ კაცმა როგორ უნდა მოუღოს ბოლო ? არც ერთი ნერვი აღარ შერჩა მთელი, ყველა განადგურებული , დაზიანებული და ლამის მკვდარი აქვს.
ღრმად ჩაისუნთ-ამოისუნთქა და თვალების ტრიალით ავიდა მეორე სართულზე.
არავის გამო არ მოიშლის ნერვებს , ბოლომდე შეეცდება მყარად და პრინციპულად იდგეს თავის პოზიციაზე.
თავს იმის უფლებას არ მისცემს , რომ ნერვებს აყვეს და ბრაზი უაზროდ გადმოანთხიოს.
ძალიან ეშინია ამის რადგან უკვე რამდენჯერმე თავშეუკებლობისგან კინაღამ წასცდა რაღაც-რაღაცეები ბაღათურიასთან საუბრის დროს.
თავს ვერასდროს ვერ აპატიებს იმას ,რომ აქეთ უთხრას რამე პირველმა.
არადა როგორ ეგონა,რომ ამას მისთვის მნიშვნელობა არ ექნებოდა ...
შეიძლება სხვა სიტოაციაში არც ჰქონოდა , მაგრამ მათეს იმდენად გამოჰყვას მდგომარეობიდან ლამისაა მართლა მიახრჩოს პირველივე შესაძლებლობაზე.
ახლა უფრო დარწმუნდა,რომ მართლა უნდა დაემსგავსოს თავის თავს, არა იმიტომ რომ მას დაახვიოს თავბრუ , უფრო იმიტომ რომ თვითშეფასება გაიმყაროს და არავინ აღარ უთხრას ასე მტკივნეულად რომ ბავშვია , მხოლოდ მისი ასაკის გამო .
ზოგჯერ გონია , რომ ბაღათურია ამას შეგნებულად აკეთებს , მაგრამ მერე ახსენდება მამაკაცის დამოკიდებულება მის მიმართ და აანალიზებს ,რომ საერთოდ არაა მისთვის მნიშვნელოვანი და არანაირად შეიწუხებს თავს ,რომ რამით ითამაშოს და გაერთოს.
ყველაფერს დრო გვიჩვენებს , იმედია ...
^^^
ნერვებმოშლილი დაწოწიალებდა სკოლის წინ და აჯუჯღუნებული ელოდებოდა მათეს.
ბაღათურია საერთოდ არ ჩანდა მიმდებარე ტერიტორიაზე .
შეჭამა დილით დამელოდე ერთად წავიდეთო და უკვე 15 წუთია სკოლასთან უაზროდ ყურყუტებს.
- მათეს ელოდები ? - მოესმა პარალელური კლასელის ხმა და მისკენ თავის ქნევით შებრუნდა. - ისე თქვენ ძაან ახლოს ხართ და რამე ხო ? - ჩაეკითხა ირონიული ღიმილით და მარიამის ჰაერში აქაჩულ ცალ წარბზე უკან სახე ალეწილმა დაიხია. - ხო კარგი , ვითომ არ მიკითხავს ! - ხელები ჰაერში სიცილით აღმართა და სკოლაში რასაც ქვია შეირბინა.
- რა სახით უყურებ ? - სიცილით ამოუდგა მასწავლებელი გვერდით.
- ისეთი რაღაც მომიხია არ გიკვირს ,რომ თმით არ ვითრიე ?
- არ გამიკვირდებოდა ... - გაუცინა და მანქანაში ჩამჯდარმა ადგილს ელვის სისწრაფით მოწყვიტა ეს უკანასკნელი.
- რატომ არ გაგიკვირდებოდა ?
- რა გკითხა ეგეთი ?
- ჯერ მე გკითხე !
- შენი პასუხიდან გამომდინარე მიხვდები ჩემს პასუხსაც! - უთხრა ღიმილით და მაშინვე ხმა ჩააგდებინა ამხელა ფილარმოანია ქალს.
- შენ და მათე ძაან ახლოს ხართ და რამე ? - გამოაჯავრა პარალელური კლასელი სასაცილო ხმით და მაშინვე ახარხარდა ბაღათურიაც .
- ვააახ ჩემი ,ძაან გარეკილი გაქვთ ამ ახალ თაობას რა ...
- შენ ვისი თაობა ხარ ? სულ რაღაც 4 წლით ხარ ჩემზე დიდი ,ხომ არ გავიწყდება ?
- არა მაგას რა დამავიწყებს , ყოველ წამს მახსენებ შენი საქციელით რომ შენზე დიდი ვარ ... - გაუცინა და მისი სახლისკენ შეუხვია.
- რისი თქმა გინდა, რომ პატარა ვარ და შემიძლია ნებისმიერი ვითრიო ჩემი თავშეუკავლობის წყალობით თმით ?
- მე ეგ არ მითქვამს , მაგრამ პატარა და თავშეუკავებელი ნამდვილად ხარ ! - გაუღიმა თბილად და თმა ისევ საშინლად აუჩეჩა.
- ყეყეჩი ხარ !- მიაძახა და მანქანიდან გადასვლა გამწარებულმა დააპირა ბაღათურიამ გაოცებულმა ,რომ მოჰკიდა ხელი და გააჩერა.
- რას ქვია ყეყეჩი ვარ, რა გეწყინა ახლა ?
- არაფერი ! უკვე მიჩვეული ვარ შენგან მსგავს ლაპარაკს !
- რა გითხარი ისეთი რაზეც გაბრაზდი , მეღადავები ?
- ის რომ პატარა ვარ !
- მაგას 3 თვეა გეუბნები მარიამ ! - სიცილით გაუშვა ხელი ბრაზისგან ამ შემთხვევაში უკიდურესად აწითლებულს და მანქანიდან გადასვლა დააპირა, ჰაერში რომ გაუშეშდა ფეხი მოსმენილისგან.
- და რომ გაიგო , რომ ამ პატარა გოგოს მოსწონხარ მაშინაც ასე ყეყეჩივით იცინებ თუ შეეცდები ჩემს ასაკს ხაზი ასე ბრძნულად აღარ გაუსვა ხოლმე ? - ნერვებმოშლილმა მიაძახა და სანამ გაშტერებული ბაღათურია რამეს უპასუხებდა და საერთოდ გაიზრებდა რა ხდებოდა მის თავს მანამდე გადახტა მანქანიდან და კიბეები ელვისსისწრაფით აირბინა.
- მარიამოოოო ... - გახარებულმა შესძახა ლიზამ მობილურში დაქალს და საყვრელი ხმის გაგების მოლოდინში გაისუსა.
- ლიზა , დღესვე ჩამოვალ თქვენთან და ხომ გეცლებათ ?
- კი გოგო როგორ არ გვეცლება , მშვიდობაა ?
- ხვალ მოგიყვებით , უბრალოდ გაგებინე ...
- აუ რა კარგიაა , გელოდებით !
- კარგი მიდი გკოცნი , მაცადე გავემზადო !
- კარგი მიდი მეც !
გათიშული მობილური იქვე მიაგდო და ნერვებაწეწილმა გახედა კარს, არ ჩანდა... ან რას ელოდა,ისეთი გაოცებული სახე ჰქონდა და ისეთი შეშფოთებული იყო მოსმენილით , თითქოს ლამის 18 წლის გოგომ კი არა 12 წლის ღლაპმა აუხნსა სიყვარული ამ „ფილარმონია აღარ ქვია კაცს“ .
სწრაფად გადმოიღო პატარა ჩანთა და რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი ჩადო , სწრაფად შეკრა და ქვედა სართულზე ჯეიმს ბონდივით ჩაირბინა.
- დედააა ... - დაიყვირა მართას მიმართულებით და წამში დაინახა სამზარეულოსთან მოსაუბრე მართა , ზურა და მათე.
- რა გაყვირებს , აქ ვარ ! - გამოსძახა ჯუჯღუნით და ისიც წამში წავიდა მათკენ. - სად მიდიხარ ? - ჰკითხა გაოცებულმა და თვალით ჩანთაზე მიანიშნა.
- თბილისში , აუ მა წავალ დღესვე რა გთხოვ ... ვეღარ მოვითმენ ეს სამი დღე !
- რა სისულელეებს ბოდიალობ ? ან რამ წამოგიარა ?
- მამა, გთხოვ !
- არა მარიამ, აი ამ წამს გვეუბნებოდა მათე ხვალ მივდივარ თბილისშიო და გაჰყვები მას !
- მამა...
- არანაირი მამა ,რა უბედურებაა ეს ავარდნა და ჩანთის ჩალაგება , ჯერ მკითხე იქნებ რამე საქმე მაქვს როდის იყო ასეთი დაუფიქრებელი იყავი შენ ? - საუბარში მართა ჩაერია.
- თუ არანაირი საქმე არ გაქვთ მეც დღეს წავალ და გავიყოლებ მარიამს ...
- არა შვილო , ამის გამო რატომ უნდა წახვიდე ამხელა გზაზე ახლა შენ დღესვე ? აიკვიატა რაღაცა ...
- არა , არა მეც მონატრებული მყავს ჩემები და ერთ დღით მეტი ცოტა კი არაა ...
- კარგი ერთი პირობით , ჩამოიყვანე შენი მეგობრები ახალ წელს აქ ...
- აი თუ ეცლებათ დიდი სიამოვნებით ... - გაუღიმა მასპინძლებს თბილად.
- მე ტაქსით წავალ ... - ამოიბლუყუნა დაბნეულმა , ახლა იმიტომ მირბოდა აქედან რომ მასთან ყოფნა არ უნდოდა და ამხელა გზაზე თუ მასთან უნდა ჩამჯდარიყო მანქანაში თანაც მარტო ხომ გააფრენდა?
- შენ შვილო ხო არ გარეკე ? - ჰკითხა ზურამ გაოცებულმა შვილს და შუბლზე ხელი მიადო. - აშკარად სიცხე არ გაქვს !
- იხუმრა ... - გაუცინა ძალით მათემ ორივეს და მარიამს მამის მკვლელი თვალებით გახედა. - ასე არ არის ?
- აბა რა ... - გაიცინა გველური სიცილით და სამზარეულოში წამში შევარდა. - რას ეძებ მანდ ?
- შეიძლება რამე გავაკეთო ისე , რომ არ შეგითანხმოთ ? - ჰკითხა გაღიზიანებულმა დედას და კარი მოიხურა. - ნეტა გაკუებაც არ დამიშალონ !
გამწარებულმა გამოხსნა უჯრა და წამლებიდან ერთ-ერთი დამამშვიდებელი აიღო , ორიცალი ენის წვერზე დაიდო და მთელი ჭიქა წყალი მიაყოლა.
შანსი არაა , ამასთან ერთად ეს მთელი გზა თუ არ გაითიშა ისე ცოცხალი ვერ ჩაატანს თბილისში.
^^^
სავარძელზე მიკნუტებული იჯდა და ის ის იყო თვალები უნდა დახუჭვოდა ნახევრად მძინარეს კიბეზე ჩანთით ხელში ბაღათურია , რომ დაეშვა.
მარიამი ეჭვით შეათვალიერა და თავით კარისკენ ანიშნა, მშობლები მანქანამდე მიჰყვნენ , გზა დაულოცეს და ერთამენთზე ახუტებულები მანამ არ შევიდნენ სახლში სანამ თვალს არ მოეფარა მანქანა.
იმდენად დაბურული ჰქონდა მხედველობა მანქანაში გამეფებული სიმღერაც კი ვერ ატანდა მის ყურამდე.
ბოლოს რამდენიმე სიტყვა გაიგო , მაგრამ რეაგირება არ ჰქონია , თვალები დაეხუჭა და ძალიან ღრმად ჩაეფლო მორფეოსის სამყაროში.
ახლა ბომბი ,რომ აგეფეთქებინა ვერაფერს გაიგებდა მარიამ გიორგაძე.
შეშინებულმა მათემ ყელთან ორი თითი მიადო და პულსი გაოცებულმა გაუსინჯა.
- შვილო მათე ... - მოესმა მართას ხმა და ცალი თვალით მძინარე მარიამს გახედა.
- გისმენთ მართა ...
- მაგ სულელს ძილის წამალი დაულევია და თუ გაითიშა არ შეგეშინდეს,მგზავრობის წინ არ სვამს ხოლმე როგორც წესი მაგრამ რაღაც ანერვიულებული მომეჩვენა და რომ შევამჩნიე მისუსტებული მაგის წამლები შევამოწმე , ორი ტაბლეტი აკლია , არ შეგეშინდეს სავარაუდოდ თბილისში ჩასვლამდე ვერ გაიღვიძებს სულ რომ ბომბი აუფეთქო ყურებთან .
- მეც არ ვთქვი რატომ გაითიშათქო ? - იკითხა სიცილით და შეშმუშნულს ირონიულად გადახედა. - კარგით მართა , მადლობა რომ გამაფრთხილეთ.
- არაფერს შვილო , რომ ჩახვალთ დარეკეთ აუცილებლად !
- აუცლებლად !
გათიშული მობილური იქვე მიაგდო და უკნიდან ცალი ხელით გადმოღებული ჟაკეტი მძინარე მარიამს მიაფარა.
ძალიან კარგად მიხვდა და გააცნობიერა რატომ გაითიშა თავი მაინცდამაინც გზაში.
იცოდა იმაზე ლაპარაკი , რომ მოუწევდა რაც გზაში მოხდა და საკუთარი სიტყვების ახსნა არ მოინდომა.
თავიდანვე ამჩნევდა გოგონასგან სხვანაირ და განსხვავებულ დამოკიდებულებას , მაგრამ იმდენად ოჯახად მიიღო მასპინძელთა სახლის ყველა ბინადარი ,რომ საერთოდ არ უფრიაქია 17 წლის მარიამისთვის სხვა თვალით შეხედვა.
ყველა მის გამოხტომას მის ასაკს აბრალებდა და საერთოდ არ აპირებდა ამ „ბავშვთან“კატა-თაგვობანას თამაშს.
ფიქრობდა როდესმე ხომ გადაუვლის , რომ მიხვდება არ ავყვებიო.
ბოლოს მოსმენილმა საერთოდ შოკში ჩააგდო , მისთვის როგორც გოგოსთვის არც ერთხელ შეუხედავს.
მართალია მარიამიც არ აძლევდა იმის საბაბს , რომ სხვანაირად შეეხედა მაგრამ მაინც, ხომ შეიძლება თავიდან ადამიანს სხვა თვალითაც დააკვირდე.
არა , ბაღათურიამ ის თავიდანვე როგორც პატარა ბავშვი ისე მიიღო , არც მას მერე შეცვლილა რამე , ვერც ახლა ვერ უყურებს სხვანიარად , მშვიდად მძინარეც კი ძალიან ფეთქებადი , მწარე და მოუსვენარი ბავშვი ეჩვენება.
სიცილით გადააქნია თავი და საჭეზე თითები აათამაშა.
ალბათ ასეც იყო საჭირო , რომ დალაპარაკების საშუალება არ მისცემოდათ , რაღაც მხრივ კარგიცაა ...
მის ასაკში ასეთი რაღაცეები ხშირია , მალე გადაუვლისო ფიქრობდა და საერთოდ აღარ აპირებდა ამ თემასთან უკან მობრუნებას.
არც ის უნდოდა იმ ოჯახში უხერხულად ეგრძნო თავი , ასე რომ ისე გააგრძელებდა გიორგაძესთან ურთიერთობას როგორც აქამდე, თუ რა თქმა უნდა მისცემა საშუალებას გოგონა, თუ არადა უბრალო გამარჯობა-გაგიმარჯოთი შემოიფარგლებოდნენ და ეს იქნებოდა მათი ურთიერთობა დარჩენილი 3 თვის გასვლამდე.
ახლა ზუსტად იცის მართლა ჩაიყვანს ბიჭებს ახალ წელს მასპინძლების ოჯახში , თორემ იქ რომ ერთი მარიამი და ორი მარიამის ნაირი მისი დაქალები დახვდებიან სულ გადავა ჭკუიდან.
არადა არ უყვარს ბაღათურიას ნერვების მოშლა , მაქსიმალურად ცდილობს ბოლო წვეთამდე ითმინოს , სანამ მის ან მისი საყვარელი ადმიანების თავმოყვარეობას არ შეეხებიან.
ასეთია მათე ბაღათურია , მოზომილი , პრინციპული და ძალიან ზრდილობიანი ბიჭი.
სერიოზული და ამავდროულად ყველაზე დიდი მასხარა მთელს გალაქტიკაზე.
კონტრასტულია, ყველანაირი და თან არავის მსგავსი.
ცოტაა ასეთი ადამიანი მსოფლიოში, ერთ-ერთი გამორჩეული კი ისაა და მარიამის გულში უფროდაუფრო დიდ ადგილს იკავებს ზუსტად ამ კონტრასტულობის გამო.
წარმოდგენაც არ მინდა მარიამმა ოდნავ ახლოს რომ გაიცნოს რა მოხდება , ალბათ მისი სერიოზული სიგველე თვითონვე მოწამლავს.
არ გვაწყობს ეს არანაირად !
^^^
თბილისში საკმაოდ მალე ჩავიდნენ , მთელი გზა ეძინა მარიამს , როგორც კი ქალაქში შევიდნენ მაშინვე გააღვიძა გოგონა , რომ მისამართი გაეგო სად უნდა მიეყვანა.
- მარიამ ... - ფრთხილად შეანჯღრია და ცალი თვალით გზას გახედა . - მარიამ !
- ხო ... - ამოიოხრა მთქნარებით და თვალებმოჭუტული დააკვირდა მამაკაცს. - რატომ მაღვიძებ , მეძინება ...
- მისამართი მითხარი სად უნდა მიგიყვანო და დაიძინე!
- რა მისამართი ? - დაბნეულმა წამოყო თავი და მანქანა მოათვალიერა. - სად ვართ ...
- თბილისში !
- მოიცა ... არ დამსიზმრებია ? - თავისთვის ჩაიჩურჩულა და აწითლებულმა დაიწყო მობილურის ძებნა ჩანთაში. - აი სად დამერხა ... - ჩურჩულებდა ისე თითქოს არავის ესმოდა , ამაზე კიდევ ბაღათურია ძლივს იკავებდა სიცილს.
- მეტყვი მისამართს ?
- აა ხოო ... ვაჟას ძეგლთან მიმიყვანე...
- კარგი !
მთელი გზა ჩუმად იჯდა და გულში საშინლად კენწლიდა მამაკაცის ყოველ ამოსუნთქვაზე , როცა ეგონა ახლა რამეს მეტყვისო ისევ ჩაისუნთქავდა და გაჩუმებული მართავდა მანქანას.
ესეც ოდნავ დამშვიდებული მოდუნდა და მობილურზე ლიზას ნომერი აკრიფა.
- მოვედი თითქმის და სად ხართ ?
- სახლში გოგო ...
- ელენეც სახლშია ?
- ხო ... გამოვარდა უნივერსიტეტიდან რომ გაიგო ჩამოდიოდი.
- კარგი , მოვალ 5 წუთში!
- მარიამ მშვიდობაა ?
- ისეთ პონტში ... რომ მოვალ მერე ვილაპარაკოთ რა , გკოცნით !
მობილური გათიშა და თავი სავარძელზე გადაააგდო , ის ის იყო ისევ თავიდან მიდიოდა ძილში მანქანა მკვეთრად რომ დაამუხრუჭა მათემ.
თავი წამოყო და ნაცნობი ტერიტორია ღიმილით მოათვალიერა , უკანა სავარძელზე ხელი ფრთხილად გადაყო და ჩანთა წინ გადაიტანა.
ახლა დამშვიდობების ჯერი იყო , არც კი იცოდა რა უნდა ექნა ,მათე მთელი გზა ხმას არ სცემდა , უემოციო სახით უყურებდა და სიტყვას არ ძრავდა.
მშვიდად მიუტრიალდა და ღიმილით გადაუხადა მადლობა, შემდეგ დაემშვიდობა და მანქანის კარი გამოაღო.
- წასვლას , რომ დააპირებ დამირეკე და ერთად წავიდეთ ! - უთხრა გადასვლამდე და ვითომც არაფერიო ისე გაუღიმა.
- შენ შენც მეგობრებთან ერთად არ მოდიხარ ? წამოვალ მე ცალკე არ არის საჭირო შევიწროება ...
- ისინიც მანქანით იქნებიან , ასე რომ 30 მდე ! - გაუღიმა და კარისკენ ანიშნა.

მხრების ჩეჩვით გადავიდა მანქანიდან და ჩანთა მოკიდებული წავიდა ეზოს შესასვლელისკენ.
სანამ შიგნით არ შევიდა მათე ადგილიდან არ გარხეულა , თვალს , რომ მოეფარა მხოლოდ მაშინ გაიყვანა მანქანა იქიდან და მთელი სიჩქარით გაიჭრა წინ.
- ჩემი გოგო ! - ორივე ერთად ყვიროდა და ზედ ახტებოდა მარიამს.
გაგიჟებული ეხუტებოდა გოგონებს და მომენტებში სიცილით უყურებდა უკან მდგომ ერთმანეთზე ახუტებულ ბიძა-ბიცოლას.
ოთახში როგორც კი მარტო დარჩნენ მოწყვეტით დაეცა ლოგინზე და მომლოდინე თვალებს აღელვებული მიაჩერდა.
- იტყვი თუ ენა გამოგაყოფინოთ და ზედ წავიკითხოთ ? - წარბი აუწია ჰაერში ლიზამ.
- დღეს ნერვები მომიშალა ,სკოლიდან რომ მოვდიოდით გზაში ისევ ჩემს ასაკს უსვამდა ხაზს და ბოლოს ძალიან ამასხა , წამომცდა რომ მომწონს ...
- რაააააა ? - წამოიკივლა ორივემ ერთ ხმაში და წამში გადაუჯდნენ საწოლზე ბიძაშვილს.
- მერე რაო ?
- რაო და მეც მომწონხარ ძალიანო ! - მობეზრებულად გადაატრიალა თვალები.
- გვეღადავები ? - გაოცებულები მიაჩერდნენ დაქალს.
- რა თქმა უნდა ! - დაუბღვირა ორივეს და იქვე გაწვა.
- დეგენერატო , მართლა რაო !
- არ დავაცადე პასუხის გაცემა , გამოვვარდი და დავიწყე ბარგის ჩალაგება , მერე მარტო არ მიშვებდნენ ზურა და მართა და იმან მე წავიყვან მაინც ხომ უნდა წავსულიყავითო !
- მერე გზაში რაოო ?
- არაფერი ,უფროსწორად ვერაფერი ... წამლები დავლიე და გავითიშე , თბილისში რომ შემოვედით გამაღვიძა მისამრთი მითხარი სად მიგიყვანოო , მერე მითხრა აქედანაც მე წაგიყვან და შემეხმიანეო , თავის ძმაკაცებთან ერთად მოდის ჩვენთან მართამ შეჭამა ჩამოიყვანე შენც ცოდო ხარ აქ და თან გაერთობითო , მარიამიც ელენეს და ლიზას ჩამოიყვანს და გაიყვანთ დროსო !
- სიმპო ძმაკაცები ყავს? - პირველივე კითხვამ ორივეს ტვინიდან ამან გაიჟღერა და მხრების ჩეჩვით უპასუხა ორივეს , რომ არ იცოდა. - უიმეეეე ...
- ანუ ერთ კვირა გვაქვს დრო ! - ამოიქირქილა ჩაფიქრებულმა ელენემ და ბიძაშვილი აათვალიერა. - ადექი აბა ფეხზე !
- ჰა ?
- ადექი ფეხზეო ! - გაუმეორე ლიზამ და ამჯერად ფეხზე დამდგარი თვითონ აათვალიერა. - ბევრი მუშაობა მოგვიწევს დაო ...
- აშკარად ! - გადაულაპარაკა თავის ქნევით და თავში ხელი წამოირტყა.
- თმა ბოლოს როდის დაივარცხნე ? - ჰკითხა ბღვერით ლიზამ.
- ოოოო , ყოველ დილით ვივარცხნი , უბრალოდ მერე ვირევ ხოლმე და ...
- უკვე ბნელდება და ვერსად ვერ გავალთ , დღეს დაისვენე ხვალ ძაან დამღლელი დღე გექნება ! - თვალი ჩაუკრა და ლოგინზე გემრიელად გაწვა.
- რას ნიშნავს დამღლელი დღე მექნება ? - ჩაფიქრებულმა დაქაჩა თვალები.
- რას ნიშნავს და უნდა შეიცვალო მარიამ , მიუხედავად იმისა რომ ახლაც ულამაზესი ხარ ცოტა ქალს უნდა დაემსგავსო , რამე მომდგარი უნდა ჩაიცვა , რამე ქალური და თავს უნდა მოუარო , არ მესმის რატომ იფუჭებ თავს და რატომ მალავ იმ სილამაზეს , რომლითაც ყველას დაჩოქება შეგიძლია ? აი როგორიც ხვალ გახდები ისეთი , რომ იმ დეგენერატს გაეცანი როგორც ბავშვს კი არა როგორც გასაგიჯებელ ქალს აღგიქვავდა !
- მაგას მარტო ჩემი ვიზუალის გამო თუ უნდა მოვეწონო არ მინდა მადლობა !
- ვაიმე ადამიანო ნუ მაგიჟებ რა შუაშია ვიზუალი , 2 წლის ბავშის ვიდზე ხარ და თან ხელოვნურად აკეთებ ამას , ბუნებრივად მოიქეცი , რაც მოგწონს ის ჩაიცვი , თავს მოაუარე ეს ჩვეულებრივი ადამიანური მომენტია , ნორმალურად გააკეთე ყველაფერი და მერე თვალს ვეღარ მოგაშორებს , არ გინდა გამოაშტერო ?
- კი ... მაგრამ ...
- ხოდა არანაირი მაგრამ , ხვალ გავალთ და დაესმგავსები შენს თავს და არა ვიღაც სექსუალურ ნაშას , ჩვენ შენ გარდაქმნას კი არ გიპირებთ , უბრალოდ „მოგაწესრიგებთ“ !

^^^
დილით ადრე გააღვიძეს , აახტუნეს და სწრაფად გააქანეს სალონისკენ.
იქ რა ამბავი ხდებოდა ვერ აგიღწერთ , დახოცეს ერთმანეთი , ისინი ეუბნებოდნენ შეიჭერი ეგ გენძერიო , ეს თავს იგიჟებდა თმას არ დავიმოკლებ ვგიჟდები ჩემს თმაზეო , მერე ისინი ეჩხუბებოდნენ თუ გიჟდები მოუარეო , მერე ეს უმტკიცებდა არ შევიჭრი მოვუვლიო და მოკლედ ... ალბათ ცალი თვალით წარმოიდგინეთ იქ მყოფი ხალხის სახეები.
- ბოლოსდაბოლოს რამე გადაწყვიტეთ ? - სიცილით ჩაერია სტილისტი და დაბნეულებს თავის ქნევით დააკვირდა. - ჩემი აზრი შეიძლება დავაფიქსირო ? - ჰკითხა და მათაც სამივემ ერთად დაუქნიეს თავი. - ძალიან მოგიხდება გასწორებული თმა , თან ბოლოებში ხვეულები გაქვს და არ გინდა ასე ბუნებრივად დავტოვოთ ? უბრალოდ სიგრძეში ცოტა დაგმოკლებ სულ ცოტა , იმიტომ რომ ბოლოჭამიები გაქვს და თმას გიუხეშებს , მერე მე გეტყვი ერთ კარგ ფიქსატორს , ჩვენთანაც იყიდება დაბანის შემდეგ ნოტიო თმაზე შეიზილე და სულ ფორმაში გექნება , მთავარია შენ არ აიბურდო ხოლმე !
- კარგით ... - გაუღიმა და გოგონებიც კმაყოფილები გაიჯგიმნენ ადგილზე.
- თმას რეებს უშვები ...- სიცილით გაუშალა ერთმანეთში აბურდული თმა და ძლივს ჩამოუვარცხნა ოდნავ დასველებული .
- რავიცი , წყაპით ვიკრავ და შეკვრამდე ოთხ ფენად ვიხვევ ...
- ხოდა ეგეთი რაღაც აღარ ქნა !
თმას , რომ მიხედეს წამში სარკეში ჩაუხედავად წარბებისკენ გააქანეს.
ფორმა შეუცვალეს და ოდნავ აუტეხეს , შემდეგ ეპილაციაზე წავიდნენ , ისედაც უწევდა თვის ბოლოს გაკეთება და ბარემ ეგეც მოითავა.
სარკეში , რომ ჩაიხედა მართლა ძალიან ინანა ამდენ ხანს თავს ასე რომ წირავდა.
ძალიან ლამაზი , ნაზი და მომღიმარი გოგო უმზერდა სარკიდან.
თითქოს იგივე იყო , მაგრამ სულ სხვა.
- აუ გთხოვ სათვალე მოვიხსნათ რა ... მაინც ტყუილად არ გიკეთია ?
- არ მომწონს ...
- აბა მოიხსენი ! - უთხრეს ერთ ხმაში და მანაც ფრთხილად მოიშორა სახიდან ზედმეტი ორი თვალი.
- ღმერთო დიდებულო ... - თვალები უცებ დახუჭა და გაახილა , რომ მიხვდა მართლა საკუთარ თავს უყურებდა ბედნიერმა გახედა გოგონებს და ზედ შეახტა ორივეს.
გიჟებივით გახარებულები გამოვარდნენ სალონიდან და გეზი მოლისკენ აიღეს.
არ ვიცი რამდენ ხანს იბოდიალეს მაგრამ ფაქტია , მარიამმა არ იცოდა ამდენი ტანის სამოსი სად უნდა შეეტენა , რომ სახლში დაეტია.
გაოცებული უყურებდა ამდენ პარკს და ფიქრებიდან ვერ იშორებდა ბაღათურიას მოსალოდნელ რეაქციებს როცა დაინახავდა.
- ამას შენი თავისთვის აკეთებ და არა მისთვის ! - შეუჯაჯღანა ლიზამ და ხელით ელენეს მხარს დაეყრნო.
მარიამი ისევ საკუთარი თავის თვალიერებით იყო გართული , ტანზეც ახალი ტანისსამოსი ეცვა , მომდგარი ღია ჯინსი , კოჭს ოდნავ აცდენილი , ასევე მომდგარი შავი მაისური , ოდნავ დეკოლტეთი და შავი დუტის მოსაცმელი , ფეხზე ღია კრემისფერი კედები ეცვა , სტილიც კი ისეთი იყო ვერასდროს რომ ვერ იფიქრებდა „მოვირგებო“.
სხვა ემოციებით დატვირტთული წავიდა გოგონებთან ერთად პარკებით დატვირთული გასასვლელისკენ .
ტაქსი ძლივს გააჩერეს , ის ის იყო უნდა ჩამსხდარიყვნენ ელენეს და ლიზას მეგობრები გამოჩნდნენ საიდანღაც.
- დებო გიორგაძეეებო ? - ხელებგაშლილი ჩაეხუტა მაღალი სხეული გოგონებს და ცალი თვალით მარიამი აათვალიერა. - ეს ულამაზესი ქმნილება ვინ არის ? არ გამაცნობთ ?
- მარიამია , ჩვენი ბიძაშვილი ... - სიცილით გადახედა ელენემ გოგონას და თვალი „ხომ გითხარი ყველას დააჩოქებ“ მზერით ჩაუკრა.
- ზურა ... - ხელი გაუწოდა ღიმილით , შემდეგ მარიამის დაკავებულ ხელებს დახედა და სიცილით გამოსწია უკან.
- სასიამოვნოა ... - გაუღიმა და უინტერესოთ გახედა ლიზას . - დამეღალა ხელები , არ წავიდეთ ?
- წავიდეთ , ზურა მერე გნახავთ ახლა სახლში უნდა წავიდეთ ...
- გაგიყვანთ ... - თვალით უკან მდგომ რამდენიმე ადამიანზე ანიშნა და მანქანისკენ წავიდა. - წამოდით !
- არა იყოს , ისედაც ბევრნი ხართ ... - თავი გააქნია ლიზამ.
- ესენი რჩებიან , წამოდით ! - პარკები გამოართვა ლიზას და საბარგულისკენ წავიდა.- მთელი მოლი წამოიღეთ ?
- დაახლოებით ! - ამოისუნთქა განთავისუფლებულმა ელენემ და მანქანაში ჩასკუპდა. - მომეცი , მაგათაც აქ ჩავდებ ! - პარსკებზე ანიშნა და მარიამმაც მხრების ჩეჩვით გადასცა ყველა ერთად მას. - დაჯექი შენ მიდი .
- მადლობა ...
^^^
მთელი გზა სარკიდან თვალს არ აშორებდა უკან მჯდომს.
მარიამიც უხერხულად აწურული ხან თითებს ათამაშებდა , ხან აქეთ-იქით იყურებოდა და ხანაც გოგონებს „მიშველეს“ მზერით უბრიალებდა თვალებს.
სახლთან მისული მანქანიდან გადმოხტა , სწრაფად დაავლო პარკებს ხელი და მადლობა უკანა გზიდან მოაძახა.
- მგონი ძაან შეაშინე !- გაუცინა ლიზამ და კიბეზე ფეხი ადგა.
- მაგარი ლამაზი გოგოა ტოო , აქამდე რატომ არ ვიცნობდი ?
- ტყუილად დაადგი თვალი , დაკავებულია ! - თვალი ჩაუკრა მეგობარს ელენემ და დასთან ერთად შევიდა სარბაზოში.
- შეყვარებული ყავს ? გათხოვილია ?
- რა დროს გათხოვებაა , 18წლის არ გამხდარა ჯერ , ეხა ხდება ...
- აბა შეყვარებული ყავს ?
- არა , მაგრამ ვიღაც უყვარს !
- ვის არ გადაყვარებია ? - ირონიულად ჩაიღიმა და საჭესთან დაჯდა. - დროებით გოგოებო ! - გაუღიმა და მანქანა ეზოდან გაიყვანა.
- ეეე ზურია ნახე რაა ... - გაიცინა ელენემ და დას ხელი კრა. - ადი მიდი , თორე ჩამომწყდა ხელები , სად გაიქცა ის ... - გაიცინა ბოლო ხმაზე და კიბეებზე აირბინა ლიზასთან ერთად.
^^^
30 რიცხვი იყო , სახლში დაბრუნების დრო და მისი ნახვის ჟამი დადგა.
ნერვიულად მიმოდიოდა ოთახიდან ოთახში და გოგონებს მავედრებელი მზერით უყურებდა.
შემდეგ შეკრულ ბარგს გადახედა და აწკრიალებულ მობილურს წამში დაავლო ხელი.
ელოდებოდა და იცოდა კიდეც მამაკაცი აუცილებლად , რომ დაურეკავდა , დამშვიდებულმა აიღო მობილური და თვალებმოჭუტულმა განწირული სახით მიიდო ყურთა- გისმენთ ...
- გისმენთ ?
- მარიამ , რომელი საათისთვის იქნებით მზად , რომ გამოგიარო ?
- ჩვენ უკვე მზად ვართ ...
- კარგი მაშინ 15 წუთში მოვალ სახლთან და დაგირეკავ ჩამოდით !
- კარგი ... - დათანხმდა და მობილური გათიშა , ღრმად ამოისუნთქა და ღიმილიანი სახით ჩაიხედა სარკეში.
- მზად ხარ ? -ჰკითხა ლიზამ გამომწვევად.
- კი ! - გაუღიმა და თავის გამოსახულება აათვალიერა.
ღია , მომდგარი და გაქექილი ჯინსი ეცვა , ნაცრისფერი სპორტული ზედა და ამავე ფერის კედები.
ღიმილით ჩამოისვა ღია , რბილ , ჩამოვარცხნილ და ბოლოებში ოდნავ ხვეულ თმაზე ხელი და სახეზე ფრთხილად გადაიტარა თითები , რომ მსუბუქი მაკიაჟი არ გაეფუჭებინა.
მუქი თაფლისფერი თვალები ააფახულა და გრძელ წამწამებს სიამაყით დააკვირდა.
- რა ტრ*აკი , რა მკერდი ,რა ფეხები , რა წელი , რა თმა , რა სახე , რა ნაკვთები და როგორ მალავდი ამ ყველაფერს სერიოზულად ნერვები მეშლება შენზე ! - ამოიბურდღუნდა ელენემ და მის აწკრიალებულ მობილურს ცალი თვალით დახედა. - გირეკავს !
- მოვედი !
- ჩამოვდივართ !
დიდ ჩანთას ხელი დაავლო და ბიძა-ბიცოლას დაემშვიდობა , ერთ პატარა ჩანთით ჩამოვიდა და უზარმაზარი ჩემოდნით ბრუნდება უკან.
ბოლო საფეხურზეც დადგა ფეხი და ორ მანქანას დააკვირდა , სამი ბიჭი იდგა სადარბაზსოთან და რაღაცაზე გაცხარებით კამათობდნენ.
ღიმილით გადახედა გოგონებს , გაშტერებულები რომ აკვირდებოდნენ ამ სამ ანგელოზს.
ირონიული ღიმილით გადააქნია თავი და იმ წამს მისკენ მომზირალ მათეს მთელი გულით გაუღიმა.
თურმე როგორ მონატრებია , მამაკაცი ჯერ წარბშეჭმუხნული იყურებოდა აქეთ , ვერ გაეგო რა ხდებოდა , შემდეგ რომ მიხვდა ამ სამიდან მარიამი , რომელი იყო გაოცებულმა აათვალიერ-ჩაათვალიერა და ისევ წარბები შეკრა.
გონს ვერ მოდიოდა , ვერ გაეგო სად იყო და რა ხდებოდა.
- როგორ ხართ მას ? - ჰკითხა მის წინ ჩამომდგარმა და ჩანთიანად დასტოპდა ადგილზე.
- კარგად მარიამ შენ ? - კითხვა დაბნეულმა შეუტრიალა და კიდევ ერთხელ შეათვალიერა გოგონა.
- კარგად , ესენი ჩემი ბიძაშვილები არიან ... ელენე და ლიზა , ეს კიდევ მათეა ...
- სასიამოვნოა ... - გაიღიმა ორივემ და მათემაც გონსმოსულმა გააქნია თავი.
- ჩემთვისაც , ესენი თემო და გიო არიან ...
- სასიამოვნოა ... - ერთხმად უთხრეს ბიჭებმა და ღიმილით დააკვირდნენ ძმაკაცს.
- რომელია ჩვენი მასპინძელი ანუ ? მგონი შენ ხო ? - წინ თემო წამოვიდა და მარიამს ხელი გადახვია . - ეე რა საყვარელი გოგოა ტოო ... ესაა ძაან მწარე ენა აქვსო ?
- ვინ გითხრა ?
- შენ არ ამბობდი ტელეფონში ? ეგ ვინ გეგველათქო და მარიამიო ... - გაიცინა თემომ და გიოს მხარი გაჰკრა , დებილივით რომ მითხავებოდა ლიზას.
- ხო მეც მახსოვს , რაღაც საერთოდ არ გავხარ გველუკას , თუ შველის ტყვაში გახვეული გველუკა ხარ ? - გაუცინა ბიჭმა და წარბებაწეული დააკვირდა მათეს.
- დაახლოებით რაღაც ეგეთი ... - გაუცინა ორივეს და მათეს ახედა. - ვინ როგორ ვნაწილდებით ?
- თქვენ ჩემთან ჩაჯექით , ერთ-ერთი გოგო იმათ გაჰყევით ...
- კარგი ... - მხრები აიჩეჩა და ელენეს გადახედა. - შენ ჩვენთან წამო .- ეშმაკური სიცილით ჩაუკრა გიოს თვალი და ლიზა მათკენ გააგდო.
- ეგრე ხო ? - ვითომ გაბრაზებულმა დაუბღვირა და ბიჭებს გადახედა.
- წამო , წამო გავერთობით ! - გაუცინა თემომ და მანქანისკენ მასთან ერთად წავიდა.
^^^
- აბა ? მოგწონს სოფელი ? - ჰკითხა მათეს უკან მჯდომმა ელენემ და მათემაც სიცილით დაუქნია თავი თან სარკიდან გახედა. - ძალიან სიმყუდროვეა და რაც მთავარია კარგ ხალხში მოვხვდი !
- ხო , აბა კი გექნება დაყუმბარებული მართას საჭმელები , როგორ მომენატრა ...
- კი მაქვს ... გაუღიმა და ცალი თვალით ჩუმად მჯდომ მარიამს გადახედა. - ხმას არ ამოიღებ ? - ჰკითხა წარბაწეულმა და მარიამმაც ღიმილით გადმოხედა.
- მოგენატრა იქაურობა ? - ჰკითხა ვითომც არაფერიო და თვალებგაბრწყინებული მიაჩერდა ბიჭს.
- კი , სხვათაშორის მაგრად ... - მუსიკას ოდნავ აუწია და გზას გახედა.
^^^
ჭიშკართან მიაყენეს ორივემ მანქანა , გაოცებულმა გადმოხედა გიჟივით გადმომხტარ ლიზას და დაბნეულმა კითხვისნიშნებიანი მზერა მიაპყრო თემოს.
- რა მოხდა ?
- დახოცეს ერთმანეთი ! - თვალები გადაატრიალა და გიოსთან მოლაპარაკე ლიზაზე მიგვანიშნა.
- რატო ? - გაიკვირვა ელენემ. - ლიზას მოკლული არავინ მინახავს ჯერ ...
- ბიჭო რამდენი კილომეტრიაო დაახლოებითო მაგაზე ისე სერიოზულად გაჭედეს კინაღამ გადმოვაგდე მანქანიდან ორივე , პროსტა მერე გამახსენდა რო გიო იჯდა საჭესთან და გავჩუმდი ... - ახარხარდა თემო და სახლისკენ წავიდა. - წამოდით , ისინი შეიძლება ერთი ორი საათი კიდევ იდგნენ და იგივეზე იჩხუბონ.
- ვააა ... - გაოცებულმა შესძახა მარიამმა და სიცილით წავიდა სახლისკენ. - ნინიიიი ... - გაგიჟებულმა დაიძახა პატარა დის სახელი და როგორც კი კარი შეაღო თითქმის შიშველ ნაკეცებიან წერტილს ეცა. - ვაიმე ჩემი წერტილი , ჩემი სიტკბო ,ჩემი ყველაფერიიი ! - ლაპარაკობდა და ყველგან კოცნიდა მონატრებულს. - როგორ მომენატრე გოგო,როგორ მომენატრე !!!
- მეეეჩ მალუშაა ... მაჩეეეეე ... - წამოიძახა აღტაცებულმა მათეს სახელი თავისებურად და ხელები მისკენ გაიშვირა.
- მოღალატე ! - გაოცებულმა წარბები შეკრა და გაჭაჭული ნინი მოცინარ მათეს გადაუჯინა ხელებში .
- წერტილ , მომენატრე რას შვები კიდე ბევრს ჭამ ? - ჰკითხა და კისერში ხმაურით აკოცა ჰაერში აწეულს.
- მაჩეეე , ეშ მალიამია ? - ჰკითხა ყურში დაბნეულმა და მათემაც მხრებისჩეჩვით გახედა ბავშვს.
- მაჩეემაც ვერ იცნო ... - ჩუმად გადაულაპარაკა ყურში და მოცინარი კიდევ ერთხელ ჩაკოცნა.
^^^
მართამ მოსართავი ატრიბუტები იქვე დაულაგა მარიამს და განკარგულება გასცა ერთად მორთეთ მთელი სახლიო.
რადგანაც მხოლოდ პირველ და მეორე სართულს იყენებნდნე და ყველაზე ხშირად იქ იყვნენ მხოლოდ ის ტერიტორია მორთეს.
საქმეები გაინაწილეს , ელენემ და თემომ პირველი სართულის მისაღები აიღეს საკუთარ თავებზე.
ლიზამ და გიორგიმ რადგანაც მოგვარდნენ პირველი ეზოში დაიწყეს გადახურული ტერიტორიის მორთვა.
მარიამი და მათე მეორე სართულისკენ დაიძრნენ მოსართავი საშუალებებით და იქვე გაჩერდნენ , ტერიტორიას ათვალიერებდნენ და თან დაბნეულებმა არ იცოდნენ საიდან დაეწყოთ მორთვა.
- ჯერ თუ არ გამოვიცვალე ვერაფერს ვერ მოვრთავ ... - ამოიბურტყუნა და ოთახისკენ წავიდა.
- მეც გამოვიცვლი და აქ შევხვდეთ 5 წუთში ... - უთხრა და მის გვერდით ოთახში შევიდა.
სწრაფად მივიდა მარიამი გარდეროფთან და ახალ ტანისსამოს დააკვირდა ,ძველი ყველაფერი პარკებში ეწყო და ოთახიდანაც კი მოშრებული ჰქონდა.
ახლა გონზე არ იყო რა შეიძლებოდა ჩაეცვა , რომ თავისფულად ყოფილიყო.
მომდგარი ნაცრისფერი სპორტული ელასტიკი ჩაიცვა , ამავე ფერის მომდგარი თხელი მაიკა გადაიცვა და ჟაკეტი მოიცვა , ფუმფულა ჩუსტებში ჩააცურა ფეხები და თმის აწევით გავიდა ოთახიდან.
- ვიწყებთ ? - ჰკითხა და ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა.
- ვიწყებთ ! - სპორტულებში გამოწყობილმა ერთი აატარა მზერა და თავის ქნევით წავიდა პარსკებისკენ. - საიდან ვიწყებთ ?
- ჯერ კედლები მოვრთოთ , აი ეს მძივები უნდა გავაკრათ ჭერთან კედლის ტერიროტიაზე , მთელს სიგანეზე.
- იქ როგორ მივწვდებით ? ძაან მაღალი ჭერია .
- კიბე მოვიტანოთ ... მაგრამ მგონი მაგას ლიზა და გიო იყენებენ ეზოში , იმათ მთელი სახლი აქვთ მოსართავი გარედან.
- კარგი , მოდი აგწევ კისერზე დამაჯექი და გატარებ მაშინ აქეთ-იქით ! - მხრები აიჩეჩა და მოჭუტული თვალებით მიაჩერდა გოგონას.
მარიამმა მხრები აიჩეჩა და პარკიდან მძივები ამოიღო , სპეციალური ლურსმნები ისევ კედელზე იყო მიჭედებული წინა ახალი წლების გამო და ამიტომ თავიდან მიჭედება არ დასჭირვებია.
- მოდი ... - ხელები გაუშვირა და მარიამმაც ეჭვით დახედა მის ხელებს.
- ასე როგორ შემოგაჯდე ? - გაეცინა და თავი გვერდით გადახარა.
- ჭრელად ... - თვალების ტრიალით მოკიდა ხელი და ისე უცებ მოიჯინა კისერზე მარიამმა შიშისგან შეჰკივლა.
- ღმერთო ჩემო , ნამდვილი ველური ხარ ! - გულზე ხელი მიიდო და ფრთხილად გააძვრინა ფეხები მისი ხელების უკან და წელზე მოუჭირა. - კარგად დამიჭირე , არ გადმოგივარდე !
- თუ არ გაჩუმდები ძალით გადმოგაგდებ ! - სიცილით ასძახა და თვალებით ანიშნა მალე დაიწყეო.
მართლაც მალე დაიწყო მძივების გაბმა , ერთხელ მართას ამოყვანაც დასჭირდათ პარკებისკენ ვერ იხრებოდნენ მძივების ამოსაღებად , ქალმა ყველა მძივი ხელზე დაუკიდა შვილს და უკან სიცილით ჩაბრუნდა.
ძლივს შეავსო დერეფნის ყველა კედელი მძივებით , შემდეგ ბანტიკები ჩამოჰკიდა ზედ ყველას სათითაოდ და დაღლილმა ჩახედა თავისზე დაღლილ ბაღათურიას.
- შეგიძლია დამსვა ! - სიცილით გამოაძვრინა ფეხები მისი ხელებიდან და შიშით ჩაიხედა ძირს. - სანამ დამსვავ ერთ სიცოცხლეს გავლევ ...
- ნუ გეშინია ! - გაუცინა და ფრთხილად მოკიდა თითები თეძოებზე , ოდნავ წინ გადმოისვა და ის ის იყო ძირს უნდა დაესვა შეშინებულმა მარიამმა რაღაც საოცარი ტრიუკი გააკეთა , ძირს ჩამოვარდა და ზემოდან მოცინარი მათე დაეცა.
- რატომ ხარ ასეთი მოუსვენარი ? - ჰკითხა და ხელები თავს ზემოთ გაუკავა , დაბნეულს ზემოდან ჯერ თვალებში , შემდეგ კი ტუჩებზე დააჩერდა და ფრთხილად დაიხარა მისკენ.
- მე კი არა ... შენ ხარ მოუხერხებელი ! - უთხრა შეკავებული ემოციებით და მზერა მისი ტუჩებისკენ ჩააცოცა. - ჯანდაბა , გადადი თორემ ...
- თორემ ? - სახე უფრო მიუახლოვა აწითლებულს და თითები მის თეძოებზე ჩამოაცურა.
- მძიმე ხარ და ყველაფერი მეტკინება ...- უთხრა და ხელის კვრით გადააგდო გვერდით აზარტში შესული „მასწავლებელი“ .
- აქ მოვრჩით , შეგვიძლია ჩავიდეთ ...
- მე ბიჭებს ოთახი უნდა გავუმზადო , ჩადი და ჩამოვალ !
- მოგეხმარები ...
- არ მინდა , მიდი ჩადი და იმათ მიეხმარე ... - გაუღიმა და ოთახისკენ წავიდა.
მათემ თავის ქნევით გააყოლა მის სხეულს თვალი და სახეზე ხელები ჩამოისვა , მაშინ რატომ ვერ ამჩნევდა მის იდეალურ ფორმებს და რატომ უყურებდა როგორც ბავშვს .
თავის თავზე ყველაზე მეტად ეშლება ნერვები , მარიამი აქ მისი ყურებით იწვოდა და ეს ყოველ წამს თმას უჩეჩავდა თითქოს ნინისგან არაფრით განასხვავებდა.
ახლა კი ნერწყვის ყლაპვით უყურებს მის სახეს , თვალებს , ტუჩებს , უკანალს , მკერდს , წელს , ფეხებს და ცდილობს სადმე მაინც უპოვოს ნაკლი მაგრამ ვერა ... თითქოს იდეალურ გარეგნობას ქმნის გიორგაძე.
ახლა ხედავს მის ყველა იმ თვისებას ქალურად , რასაც ადრე ბავშვურად აღიქვამდა.
ნერვებმოშლილმა ჩაირბინა კიბეები და ელენეს და თემოს უზარმაზარი ნაძვის ხის მორთვაში დაეხმარა.
ცოტა ხანში გაყინული ლიზა და გიორგიც შემოლაგდნენ სახლში , კმაყოფილებმა მოატარეს სახლს მზერა და ეშმაკური ღიმილით წავიდნენ ბავშვებისკენ.
ცოტა ხანს გაოცებულები უყურებდნენ ერთმანეთს მათეც ,ელენეც და თემოც.
ორ წუთში კიბეებზე მარიამიც გამოჩნდა , ისევ თმას იკრავდა და ღიმილით ათვალიერებდა ბავშვებს.
წამი არ იყო გასული მისაღებში რამდენიმე ასაფეთქებელი,რომ აფეთქდა .
ყველა კიოდა,მხოლოდ ლიზა და გიორგი იდგნენ და კმაყოფილი სახეებით ხარხარებდნენ ბოლო ხმაზე.
გაოცებული გამოვარდა სამზარეულოდან მართა და მუხლებს შეშინებული დაეყრდნო.
- არაფერი არ გეშველებათ ! - ამოიბურდღუნა და ღიმილით შებრუნდა ოთახში.
- გული გამისკდა,რა ტერორისტებივით შემოვარდით ! - ელენემ ამოიოხრა და სავარძელში მიესვენა. - ღმერთო როგორ შემეშინდა...
- აუ ძააან ბევრი ვიცინე ! - კიბეზე მოკისკისე მარიამი ჩამოჯდა და სიცილით გადაწვა უკან.- ღმერთო როგორ კიოდით .... - სიცილს ვერ წყვეტდა და ფეხზეც ვერ დგებოდა.

^^^

ყველა იპრანჭებოდა , ყველამ გამოიცვალა ... მხოლოდ თვითონ იჯდა ისევ სპორტულებში და ფუმფულა ჩუსტებში გამოწყობილი და უინტერესო სახით აკვირდებოდა ყველაფერს.
ზედა სართულებიდან გაპრანჭული გოგონები და ბიჭები ჩამოლაგდნენ , მხოლოდ მათე იყო ისევ სპორტულებში .
ღიმილით გადააქნია თავი და ტელეფონში ჩაძვრა.
- მარ , აბა გამოიცანი ვინ დარეკა ? -ეშაკური სახით მიუჯდა გვერდით ელენე და ინტერესით მოჩერებულ ბიჭებზე ცალი თვალით ანიშნა ლიზას.
- ვინ ? - თვალებმოჭუტული მიაჩერდა და დაბლოკილი ტელეფონი იქვე მიაგდო.
- ზურამ ... - ამოიფუხუკუნა და მოცინარ ლიზას ხელი ხარხარით მიკრა.
- ვინ ზურამ ? - ჰკითხა დაბნეულმა ბიძაშვილს და ფეხები მაგიდაზე გაშალა.
- ვინ და იმ დღეს , რომ გიჟუჟუნებდა თვალებს იმან !
- აა პარკები , რომ მიგვატანინა სახლამდე ? - სასხვათაშორისოდ იკითხა და უდარდელად გააგდო თავი უკან.
- ხოო !
- უი მაგან ფეისბუქზე დამამატა , მაგრამ არ დამიმატებია ... - ამოიკისკისა და ფეხზე წამოხტა. - კარგი , რა დროს ზურაა მაგიდა გავშალოთ თორემ უკვე 12 საათს 20 წუთი აკლია!
^^^
ეზოში იდგა და მშვიდად უყურებდა ფეიერვერკებს , ცა ათასფრად ანათებდა და გარშემო საყვარელი ადამიანების კისკისი ესმოდა.
მხრებზე თითები ჩამოისვა და განმარტოებული დააკვირდა სიტუაციას.
მართა ზურა და ნინი ისევ ჩახუტებულები იდგნენ და ბედნიერები შესჩერებოდნენ ცას.
ელენე და ლიზა თემოსთან და გიოსთან ერთად ისროდნენ ხლაპუშკებს და ბედნიერები კისკისებდნენ ბიჭებთან ერთად.
ის ის იყო მათეს არ ყოფნა შენიშნა გვერდით , რომ ამოუდგა ბიჭი.
- მინდა ახალი წელი მშვიდად დავიწყო ... - უთხრა ჩურჩულით და გვერდით ძალიან ახლოს დაუდგა დაბნეულ მარიამს. - ბოდიში მინდა მოგიხადო იმ ყველაფრისთვის რასაც გიკეთებდი , მაგრამ მართლა წარმოდგენაშიც კი ვერ გავივლებდი რომ შეიძლებოდა ამდენად დიდი ყოფილიყავი , მე როგორც ბავშვს ისე შემოგხედე და ბოდიში ,რომ გრძნობაზე ვერ გიპასუხე მარიამ ... სამი თვე ისევ ერთად უნდა ვიცხოვროთ , არ მინდა ასეთი დაძაბული იყო ჩემთან და ასეთ დისტანციას იცავდე !
- ნუ ნერვიულობ რა ... - გაიცინა ძალით და თბილად შეხედა ბაღათურიას.- ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა , მართლა აღარ მომწონხარ ... - სიცილით დაჰკრა მხარზე ხელი და ისევ ცაში აიხედა. - შეგიძლია მშვიდად იყო , ამიერიდან არც ჩემს დამპლურ და მწარე რეპლიკებს გაიგებ და არც სიმშვიდეს არ დაგირღვევ , თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში , საკუთარი ოჯახის წევრების გარემოცვაში , შებოჭილობა მოიხსენი არც მე ვარ ძველი მარიამი და არც ჩემი გრძნობებია უცვლელი , გავატაროთ ის პერიოდი ისე თითქოს არ ყოფილა ! - გაუღიმა და გაშტერებულს იქიდან მოშორდა.

თითქოს დამშვიდდაო , მერე რა რომ მისი ფორმებით მოხიბლულია , მერე რა რომ მისი შთაბეჭდილებები მარიამზე თანდათან იცვლება.
ეს იმას არ ნიშნავს , რომ მის გრძნობას იზიარებს ...
თანაც მარიამმა გარკვევით აუხსნა, რომ მის მიმართ უკვე გულგრილია და ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა.
ახლა თავს გაცილებით კომფორტულად გრძნობს და არ აქვს ისეთი შეგრძნება თითქოს ვიღაცასთან რაღაცით ვალდებულია.
კარგია , რომ ამაზე ლაპარაკი მოახერხეს , გაცილებით მშვიდად გაატარებს დარჩენილ სამ თვეს ამ სახლშიც და მარიამთანაც!
^^^
ბიჭები მთელი კვირა აპირებდნენ დარჩენას , ასე რომ დრო ისევ ბევრი ჰქონდათ , ლიზასთან და ელენესთან ერთად იჯდა საწოლზე და მომხდარს უყვებოდა.
ელენემ და ლიზამ ერთამანეთს ირონიული ღიმილით გადახედეს და მარიამისკენ თავი სინქრონში გააქნიეს.
მარიამიც დაბნეული და წარბებშეჭმუხნული მიაჩერდა გოგონებს და თავის ქნევით მიაპყრო კითხვნიშნებიანი მზერა.
- რა ?
- ყოჩაღ !
- ვვამაყობთ შენით !
- ახლა რა უნდა ვქნა ? გარკვევით მითხრა , რომ არ მოვწონვარ ...
- კაი რა არ მოწონხარ ისე გიყურებდა ტრა*კზე წეღან კინაღამ გადმოგყვა სავარძლიდან რომ ადექი ... - ახარხარდა ელენე და პირზე ხელი კისკისით მიიფარა.
- მართლა ? - იკითხა გაოგნებულმა და ცალი თვალით ლიზას გადახედა გამწარებული , რომ უქნევდა თავს თანხმობის ნიშნად.
- თან მომენტებში ისეთი გაშტერებული სახით გიყურებს ხოლმე სიცილისგან სად წავიდე და რომელ დირკაში შევყო თავი ვერ ვიგებ ! - ამოიხორხოცა ლიზამ და ელენეს მხარს მიეყრდნო. - წამოდით ახლა ჩავიდეთ !
- ჩავიდეთ ხო ...- თქვა ლენკამაც და ორივე კარისკენ წავიდა.
- ჩამოვალ მეც ... - უთხრა ჩაფიქრებულმა და საწოლზე გაშტერებული გადაწვა.
ანუ რა გამოდის , რომ შეიძლება ბაღათურიას მართლა მოსწონდეს ?
არა შეუძლებელია ... რომ მოსწონდეს ასე რატომ დაელაპარაკებოდა ... არა კი ამჩნევს მომენტებში მის ძალიან სხვანაირ მოქედებებსა და ქცევებს მაგრამ ... არ უნდა რამე წარმოიდგინოს და მერე გული ეტკინოს.
არაა ისეთი ტიპი თავის თავს იმის მტკიცება დაუწყოს - „აღარ მაინტერესებსო“ .
მითუმეტეს გოგონებთან დამალოს საკუთარი გრძნობები , ასეთია ემოციური და ჯაჯღანა.
თუ არ გრძნობს ამბობს , თუ გრძნობს მაგასაც ამბობს !
ძალიან კარგად იცის ახლა მამაკაცი როგორც გოგოს , რომ აღიქვამს და არა როგორც ბავშვს და ნინის ტოლას.
თავი გადააქნია ფიქრების გასაფანტად და ფეხზე წამოდგა.
ის ის იყო ოთახიდან უნდა გასულიყო ღია კარში ჩამომდგარი ბაღათურია , რომ შენიშნა.
მამაკაცი კარის ჩარჩოზე მიყრდნობილი ,ფეხებგადაჯვარედინებული მანდარინს ჭამდა და ღიმილით უყურებდა ამდენ ხანს საწოლზე გადაწოლილ მარიამს.
დაბნეულმა გაუღიმა და თვალებით კითხა რა ხდებაო .
- რომ არ ჩამოხვედი ამოგაკითხე ... - განუმარტა და უკან მიიხედა , რომ მიხვდა არავინ იყო ზედა სართულზე ქურდივით შეიპარა გოგონას ოთახში და საწოლზე წამოუჯდა.
- ჩამოსვლას ვაპირებდი ... - ამოილუღლუღა და დაბნეული დააჩერდა არხეინად მჯდომს.
- არაუშავს გადაიპირე ! - გაუღიმა და თვალით ანიშნა დაჯექიო.
- ისა ...
- დაჯექი ,ნუ გერიდება ... თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ ოთახში !
- ოჰ ... მადლობა , შევეცდები ! - გაუცინა და მის წინ ჩამოჯდა საწოლზე. - ჰე ახლა ასე ჩუმად უნდა ვისხდეთ ?
- მე არ მაწუხებს ... - მხრები აიჩეჩა და ეშმაკური ღიმილით მიაჩერდა წარბებშეჭმუხნულ „მოსწავლე-მასპინძელ-პაკლონიკს“.
- ხო და თუ არ გაწუხებს გავალ მე და იჯექი შენ აქ შენთვის ! - ფეხზე წამოდგა გაბრაზებული და კარისკენ წავიდა.
- კაცმა,რომ გკითხოს აღარ ხარ გაბრაზებული ... - გზაში სიტყვა დააწია და უფრო კომფორტულად მოთავსდა საწოლზე .
- რატომ ცდილობ ამ თემაზე საუბრის წამოწყებას ? - ჰკითხა ცალწარბაქაჩულმა და ირონიული ღიმილით დაჯდა ისევ მის გვერდით საწოლზე.
- არ ვცდილობ , უბრალოდ ფაქტი ავღნიშნე ! - მხრები აიჩეჩა და უინტერესოთ მიაჩერდა მშვიდად მყოფ მარიამს.
- ძალიან კარგი თუ არ ცდილობ , გაბრაზებული აღარ ვარ ... და სხვათაშორის არც ვყოფილვარ , მე შენმა დამოკიდებულებამ გამაბრაზა და არა იმან ,რომ სულელურ მოწონებაზე „დაბრო“ არ მომეცი , ახლა იმიტომ გავდივარ ოთახიდან ,რომ სიჩუმეში ჯდომა ახალ წელს ნამდვილად არ მინდა და თუ შენ გსიამოვნებს შემიძლია მარტო დაგტოვო , რადგან არც ჩუმად ყოფნა მიყვარს , მითუმეტეს ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ! - გაუღიმა და მშვიდად წამოდგა ფეხზე. - წამოხვალ თუ აითვისებ ჩემს საწოლს ?
- წამოვალ , წამოვალ ! - გაეცინა და თავის ქნევით წავიდა მის წინ.
ძალიან გაეცინა გოგონას შეკავებულ ბრაზზე და ემოციებზე, რა ქნას ძალიან კარგად რომ ხვდება როდის ამბობს სიმართლეს და როდის არა.
არ არის ეს გოგო მიჩვეული მშვიდად ლაპარაკს და მოკალით !
ან ჯუჯღუნებს , ან ბუზღუნებს , ან წუწუნებს , ან ჩხუბობს , ან გველობს და ა.შ.
სიცილის შეკავებას კარგა ხანს ცდილობდა, მაგრამ დაბნეული გიორგაძე მის წინ რომ გაუშვა კიბის მოაჯირს აწითლებული დაეყრდნო და გამწვანებულ/გალურჯებულმა განაგრძო სიცილი.
გაბრაზებული კი არა გამწარებულია ჩვენი მარიამი !
ძალიან ართობს გოგონას ასეთ მდგომარეობაში ყურება , მერე რა არც სადისტი , რომ არ არის და არც ბოროტი ბაბნიკი ბიჭი ?
არა მეც კარგად გავუბერე ,რას ქვია ბაბნიკი არ არის ...
ამაზე გაქნილი მექალთანე საერთოდ არ დაიარება მთელს გალაქტიკაზე გოგონებს და მის ძმაკაცებს , რომ ჰკითხოთ.
ბავშვობიდან ძალიან მშვიდი და გაწონასწორებულია მათე.
ყველა ქალს ამით იზიდავდა , იმ ყველაფრით რაც მასშია მოყრილი.
მასხარაც რომაა და თან ყველაზე სერიოზული ეს კონტრასტულობა აგიჟებს ყველა ქალს.
ვიზუალიც როგორი გასაოცარი აქვს.
გამოკვეთილი სახის ნაკვთები , ოდნავ ყბებითა და დიდი ტუჩებით უფრო მეტ მამაკაცურობას და სექსუალურობას ,რომ მატებს მის სახეს.
სწორი გამოკვეთილი ცხვირი და მუქი ყორნისფერი თვალები.
შავი მოკლეზე ოდნავ გრძელი დაყენებული თმა და მუდმივად ერთ ზომაზე დაბალი წვერი.
ხორბლიფერი კანითა და განიერი მხრებით , გამოყვანილი წელითა და ჩამოსხმული ფეხებით.
ვერც კუბიკებს , რომ ვერ დაუჩივლებს და ვერც ძარღვებს.
ყველაფერი ისეთი ნორმით აქვს ამ კაცს , გეგონება იდეალურობას დიდი ხანია გადააბიჯაო.
რა საკვირველია ასე, რომ გააგიჟა ეს გოგოც.
მთელი ცხოვრება ეგონა ჩავაბარებ სამედიცინოზე , არც შვილს გავაჩენ და არც ქმარი მეყოლებაო.
ეჰ სადღა ახსოვს თავისი სამედიცინო და უბავშვობა.
წარმოსახვაში ათასჯერ დაორსულდა.
ორასჯერ იმშობიარა და მილიონჯერ ქონდა სექსი.
^^^
კიბეებზე მშვიდი გამომეტყველებით დაეშვა.
ბავშვებს გვერდით მიუჯდა და ეშმაკური ღიმილით გადახედა მის წინ „არხეინად“ წამომჯდარ მარიამს .
- ბავშვებო ჩვენ ავდივართ დასაძინებლად , თქვენ რამდენი ხანიც გინდათ იყავით აქ , ჩვენ მაინც მესამე სართულზე ვართ და , რომც იხმაუროთ მაინც არ შეგვაწუხებს ხმა ... მარიამ ნინის თავის ოთახში სძინავს და შეხედე სანამ დაწვები , ძილინებისა ბავშვებო ! - სწრაფად მიაყარა მართამ და კიბეებზე ღიმილით ავიდა ზურასთან ერთად.
- რა საყვარელი დედა გყავს ... - ღიმილით ჩაილაპარაკა გიომ და მათეს გადახედა . - ბიჭო ისე აქ ხო არ გადმოცხოვრდებოდი ? საკაიფოა , ასწორებს ჩვენთვისაც კაი იქნება ჩამოვალთ ხოლმე ! -გაიცინა და ეშმაკური მზერით დააკვირდა ჭინკებათამაშებულ თვალებზე ძმაკაცს.
- ხო აი მარიამს მოვიყვან ცოლად და ჩავსიძდები ! - გაიღიმა ირონიულად და ხველაამტყდარ გოგოს ვითომცარაფერიო ისე გახედა. - ხო აბა ნინი ჯერ პატარაა ... -თითქოს თავი დაიძვრინაო და ახარხარებულ საზოგადოებას ძალით აყვა მარიამიც სიცილში.
- რა სასაცილო იყო , იმდენი ვიცინე თავიდან მომშვიდა ! - ჩაილაპარაკა კბილებდაკრეჭილმა და აპილპილებულმა მოიყუდა ლიმონათი.
- აუ მეც მომშვიდა ... - ამოიხრა ელენემ და მარიამს გვერდით გადაუჯდა. - რა ვირტყათ ?
- მე ქათმის სალათი და ბლინები მინდა ხორციანი და შენ რაც გინდა ის ირტყი ! - გაუცინა და თეფშიდან ენრაოდენობით საჭმელი ჩვეულებრივი სახით გადაიღო.
- დაიდგი ბარემ თეფშებით ! - გაეცინა თემოს და მოცინარს წარბები შეუკრა. - გასივდები გოგო !
- არ ვსივდები , არც ვსუქდები ... - გაუცინა და ჭამა მადიანად განაგრძო. - ღმერთო როგორ მშიებია ...
- ერთი კვირაა ნორმალურად არ გიჭამია და გეშიება ! - დაუჯაჯღანა ლიზამ და ნამცხვარს ჩანგლით ეცა. - მოდი აქ ! - ეშმაკური ღიმილით დაუძახა „ნამცხვარს“ და ყბაში მოზრდილი ლუკმა გაიქანა.
- თქვენ ხაშიც გეყვარებათ ! - გაოცებულმა გიომ ძლივს ამოიღო ხმა.
- ვგიჟდებით ! - სინქრონში წამოიყვირეს დებმა .
- ვერ ვიტან ! - ზიზღით დამანჭული სახით თქვა მარიამმა.
- რას ვერ იტან ხო არ ღადაობ ... - ჰკითხა გაოცებულმა მათემ .
- ხაშს !
- გასინჯული გაქვს?
- ვაიმე არა რა გასინჯული , ისეთი სუნი აქვს შეიძლება გული ამერიოს ნუ მიხსენებ ძლივს გამეხსნა მადა !
- უნდა გაგასინჯო ! - კმაყოფილი სახით უთხრა და სავარძელზე გადაწვა.
- შანსი არ გაქვს ! - გააფრთხილა და ფეხები ტახტზე შემოალაგა.
- მაქვს , მაქვს ... - გაუცინა და ბიჭებს ეშმაკურად გადახედა. - ჰა ხვალ დავთვრეთ და ზეგ დილით ვჭამოთ , რას იტყვით ?
- ბაზარი არაა ... - ყველამ ერთ ხმაში თქვა , მხოლოდ მარიამი იჯდა დამანჭული სახით და გულის რევის შეგრძნებას ვერ იოკებდა.
- ახლა მოვკვდები ! - ამოიდუდღუნა და ბლინჩიკი თეფშზე მიაგდო. - გული მერევა , მაგ აყროლებულ რაღაცას როგორ ჭამთ?
- გიოც ეგრე იძახდა და ეხა პირველი მირბის ხოლმე ქვაბთან !
- რატო გინდა რო მოვკვდე გულის რევისგან , გაჩუმდი !
- მოდი მაფიოზობანა ვითამაშოთ სურვილებზე ! - ფეხზე ფეხი მიჰკრა თემომ მათეს და მანაც სიცილით გადახედა.
- კაი ...
- ოღონდ სურვილებზე ! - ელენე არხეინად გადაწვა საზურგეზე და ნიშნისმოგებით ჩაუკრა თვალი თემოს , ბიჭმა გაოცებულმა გამოხედა ... მიხვდა ჩანაფიქრს , რომ მიუხვდა და ცალყბად ჩაიღიმა.
- აუუ კიიი ... მარო , მიდი კარტი მოაცუნცულე ! - ლიზამ ხელი კრა გოგოს და ისიც ბუზღუნით წავიდა უჯრისკენ.
- ოღონდ დაკუჭული არა , თორე თემო სულ კუჭავდა და ხვდებოდა ვინ იყო მაფიოზი ! - ბღვერით გადახედა ძმაკაცს გიომ და მანაც სიცილით გადააქნია თავი.
- რა ჩემი ბრალია ჭკუა , რომ მაქვს „ასე ამხელა“ ... - ხელებით სერგიას მოქმედება გაიმეორა თემომ. - და თავიდან , რომ გადმომდის ?
- არანაირი არაფერი ! - გაიცინა ელენემ და მარიამს კარტი ხელებიდან აართვა.
- მომე დავარიგებ რა ... - გადმოსძახა მათემ და მანაც მხრების ჩეჩვით გადაუგდო კოლოფი ხელებში.
- მოიცა , წამოდით ბუხართან და იქ დავსხდეთ ... - თავისუფალი რბილი პუფებისკენ მიუთითა , ხალიჩაზე რომ იყო დაგდებული და ძალიან კომფორტულ გარემოს ქმნიდა.
ყველა იქით გადალაგდა და თამაში დაიწყეს.
კარტების ნახვის ჯერი , რომ დადგა ყველამ ნახა თავისი კარტი და ეშმაკური ღიმილით გადახედეს ერთამენთს.
- მაფიოზი ტუზები და 6 იანებია , კარტს აკლდა და ეგრე გადავანაწილე ! - დაიჩურჩულა და მეგობრებს გადახედა. - სულ 3 მაფიოზია , ვინ წაიყვანს თამაშს ?
- მე ... - მხრები აიჩეჩა მარიამმა და ყველამ ხელები აიფარა სახეზე.
სწრაფად ჩართო მათემ მუხლებსუკან კამერა და სიცილით აიფარა თვალებზე ერთი ხელი.
- ყველა ხუჭავს თვალს და მაფიოზები ახელენ თვალებს , ეცნობიან ერთმანეთს და ხუჭავენ თვალებს ! - თქვა მარიამმა და მოგუდული ხელებიდან ტუჩები გამოყო , რომ მაფიოზები გაეცნო. - ეეეე რატომ გაქვთ ყველას გახელილი ! - ამოიდუდღუნა და წარბშეკრულმა გადახედა ხუთივეს.
- ოოო რატო ჩაშალეთ რაა ! - აჯუჯღუნდნენ ისინიც , მათე კი ჩუმად იჯდა და ძალიან ჩუმად ფხუკუნებდა , მობილური რომ დაინახა წარბებიშეკრა და ისეთი სიცილი ატეხა მტრისას.
- რა გაცინებს გოგო ! - გაოგნებულმა გადახედა ლიზამ. - გაკლია ?
- მოგვატყუა ... ყველას მაფიოზის კარტი ჩაგვიდო ... - ძლივს ამოილუღლუღა სიცილის დროს და მათ დაბნეულ სახეებზე უარესად აჭიხვინდა.
- ვერ გავიგე ... - საცოდავი სახით ამოიკრუსუნა ელენემ.
- რა ვერ გაიგე გოგო , კარტები ყველას ერთნაირები დაგვირიგა , ყველა მაფიოზები ვართ ანუ ! - გაიციანა ლიზამ და მარიამს ხარხარში აყვა.
ყველას სიცილი აუტყდა , მათემ კი ტელეფონი გათიშა და ირონიული ღიმილით დააწყო კარტი თავიდან.
- ნეტავ გენახათ რა საცოდავი სახეებით უყურებდით ერთმანეთს ! - ძლივს შეკავებული სიცილით ამოთქვა და პუფზე გადაწვა. - აიღე შეჩემ* რას მიყურებ აღგზნებული ხბოსავით !
- კიდე რამე ხო არ ჩააცურე ? - თვალებმოჭუტული მიაჩერდა თემო.
- კი , ჩემი ყლ* - ბოლო ასოზე დაატორმუზა და მოკისკისე გოგოებს გაოგნებულმა გადახედა. - ბოდიშის მოხდას ვაპირებდი და თურმე აქამდე სად ვიყავი ! - ირონიულად ჩაიღიმა და გიოს გადახედა. - შემომერია ჭაღარა , დაიწყეთ !
გადაჭამეს ერთამენთი თამაშის დროს , ბიჭებმა კი არა ბოლოს კინაღამ გოგოებმაც გინება დაიწყეს.
იმხელა ხმაზე გაჰკიოდნენ შენ ხარ მაფიოზი , არა შენო გააყრუეს სოფელი !
- მათეა რაა , სიტყვაზე მენდეთ , ერთხელ მაინც დამიჯერეთ მეექვსეჯერ ვამბობ და მეექვსეჯერვე მე მაგდებთ , რატომ გჯერად ამისი მაინც არ მესმის ! -ამოიდუდღუნა დაღლილმა მარიამმა და კარტი მაგიდაზე დაახეთქა.
- მაინც შენ ხარ წაგებული და სურვილი გვაქვს ყველას შენთან და ნუ მოიკალი თავი ! - გაიცინა გიომ და მხარზე ხელი მოუთათუნა.
- ნაგლებო და წყალწაღებულებო ! - ამოიღრინა და ხელები გადაიჯვარედინა. - რა ჯანდაბა გინდათ ჰე თქვით !
- ზეგ შენც შეჭამ ხაშს ! - ყველამ ერთად წამოიძახა და წარბებაქაჩული მიაჩერდა ხუთივეს.
- მოიცათ , მოიცათ ჯერ მაფიოზობანა სურვილებზეო ... მერე ექსვჯერ გამაგდეთ ტყუილად და ახლა ხაშის ჭამას მაძალებთ , მადებილებთ ? - გაოცებულმა გადახედა ყველას.
- მიხვდა ... - ამოიფხუკუნა თემომ და მათეს ირონიულად მომღმარ მხარს შუბლი სიცილით ჩამოადო.
- შანსი არ გაქვთ , ეს ხომ საბოტაჟია !
- შენ შენი სურვილით დათანხმდი თამაშს , წააგე და ჩვენ მოვიგეთ სურვილები ! ვერ ვხვდები რა არის საბოტაჟი ? - ჩაეკითხა მათე გაწიწმატებულს.
- ნერვებს ნუ მიშლი !
- ნერვებს არა და ხაშს მაინც შეჭამ ! - გაუცინა და ფეხზე წამოდგა. - ძილინებისა ხალხო , შენ კიდევ ფსიქოლოგიურად მოემზადე წინ მთელი ხვალინდელი დღე და ღამე გაქვს !
- არ შევჭამ !
- შეჭამ ! - უთხრა მშვიდად გაბრაზებულს და მისკენ წავიდა.
- არ შევჭამ !
- შეჭამ ... - ისევ ჩუმად უთხრა და მიხვდა ყველა გაიძურწა იმ ოთახიდან.
- ჰეი , სად მიდიხართ ... დამპლებო ! - თვალი გაოცებულმა გააყოლა გამქრალ ბავშვებს. - გაგანადგურებ ბაღათურია !
- გამანადგურე ! - გაუღიმა და თვალებმოჭუტული მისკენ დახრილი , ძალიან ახლოს მიიწია მისკენ . - მაგრამ მანამდე ხაშს შეჭამ ! - უთხრა ჩახლეჩილი ხმით და თმა ყურსუკან გადაუწია.
- არ შევჭამ ... - ამოიხრილა ჩურჩულით და იგრძნო , როგორ აიწია ტემპერატურამ.
- ხომ იცი რომ შეჭამ ! - უთხრა ღიმილით და გახურებული ტუჩები ლოყაზე მიაკრა.
- არ ვიცი ... - თანდათან ხმაც წაერთვა , თითქოს გულიც გაჩერდაო , ლოყებზეც კი იგრძნო სიამოვნებისგან გამოწვეული სიწითლე და თვალებმილულული მიაჩერდა მამაკაცის მოზრდილ , სისხლისფერ ტუჩებს.
- მე ვიცი ! - გაუღიმა და ტუჩები ახლა უფრო მკვეთრად მიაკრა ახურებულ ლოყას.
- არ ვიცი ... კი არადა ... - დაბნეული აბლუყუნდა და გაოცებულმა დახედა მის მუხლებზე მოკალათებულ მამაკაცის თითებს. - ჯანდაბა , შევჭამ ! - წამოიყვირა და სწრაფად წამოხტა ფეხზე , მერე ტუჩის კუთხეში მომღიმარ ბაღათურიას გამოფხიზლებულმა და თვალებდაქაჩულმა გაუსწორა მზერა და ტუჩზე იკბინა. - მე არ მითვქმას , დაივიწყე !
- ხვალ გნახავ ! - სიცილით დაუქნია თითები ჰაერში და მის წინ წავიდა.
- ვერ მნახავ !
- სად წახვალ ! - ირონიულად ჩაიღიმა მისკენ შებრუნებულმა .
- სად მიპოვი ! - გაუცინა და მის წინ წავიდა.
- კაი გაჩერდი არ ვიცოდე მაინც სად იმალები ხოლმე ! - გაუცინა და ნიშნისმოგებით ჩაუკრა თვალი აპილპილებულს.
- ფეხები მაქვს ძირში წასაჭრელი , სად მიმყავდი რომ მიმყავდი ! -ამოიქშინა და კიბეებისკენ სირბილით წავიდა.
ნასიამოვნებმა ჩაიღიმა , მერე თმა მოიქექა და თვალებგაცისკროვნებული გაჰყვა უკან ორი წლის ბავშვივით აჯუჯღუნებულ მარიამს.
^^^
- აი ისე უნდა დავთვრეთ , რომ ხვალ დილით ხაშის სურვილი გვკლავდეს ! - ამოთვა გიომ და ვინ იცის მერამდენე ჭიქა არაყი გადაუშვა ყელში.
- მოკვდები შე უბედურო ხაშამდე ცალი ფეხით ვერ მიასწრებ ! - მხარი სიცილით მიჰკრა ელენემ და თემოსკენ გაიხედა ცალი თვალით. -დაასხი შენ კიდე ვერ ხედავ , რომ აღარ გვაქვს ?
- ღიპები რა პონტში არ გაქვთ ? - თვალებმოჭუტული დააკვირდა თემო გოგოებს.
- ბოღმიანო რა იყო ადვილად თვრები ? - სიცილისგან გადაყირავდა ლიზა.
- შენ ცოტა ძააან მთვრალი ხარ ! - სიცილით გადახედა მათემ გოგოს.
- შენ რატო ხარ ფხიზელი ? სადმე მალავ ჭიქებს ? - თვალებმოჭუტული დააკვირდა ელენე.
- ხო , ჩაის ჭიქაში ვასხამ ! - გადაიხარხარა ბაღათურიამ ბოლო ხმაზე.
- ჭია ... - გახარებულმა შესძახა მარიამმა და თვალებდაქაჩულმა დაადგა ფეხი. - შენსკენ მოდიოდა უნდა შეეჭამე ! - ხელებით საშიში გაწკნვიკული ჭიის იმიტაცია გააკეთა და სიცილისგან სავარძლიდან გადმოყირავა. - არ ამწიოთ , ყველაფრის ღირსი ვარ ... უდანაშაულო ჭია სიკვდილს გამოვასალმე !
- ვაიმე დაიწყო ... - ამოიჩურჩულა ელენემ და სიცილისგან გონწასულმა გიოს მხარს მიადო თავი. - მოვკდები ! - ხაოდა და მუცელზე ხელებს იჭერდა გალურჯებული.


- ცოტა ძაან სასაცილო სიმთვრალე აქვს - ამოიოხრა სიცილისგან დაღლილმა ლიზამ და თავით გიოს მხარს მიეყრდნო.- ქვა გაქვს თუ ხორცი !
- ჭია მოვკალი ... - ამოისლუკუნა ცრემლმორეულმა და ატირებული წამოდგა ფეხზე. - რატომ მოვკალი რა დააშავა ...
- გაოცებულმა ჰკითხა გიორგიმ - მარიამ მოიცა ახლა მართლა ტირი შენ ?
- საწყალი ... - ტირილით ამოთქვა და სწარაფად გაიქცა ეზოში .
- გარეკა ? - იკითხა თემომ .
- გავაკითხავთ ... - ფეხზე წამოდგნენ სიცილით ელენე და ლიზა.
- იყავით თქვენ , ძლივს დგხართ ფეხზე , გავალ და ვნახავ მე ! - ფეხზე წამოდგა სერიოზული სახით მათე და გოგონებიც კმაყოფილი სახეებით დაუბრუნდნენ ადგილებს.

კარში გასულმა როგორც კი ხეზე ჩამოკიდებულ საქანელაზე მჯდომ ასლუკუნებულ სხეულს მოკრა თვალი ღიმილით გაემართა მისკენ და მის წინ ფრთხილად ჩაიმუხლა.

- ჭია გადავარჩინეთ , თემომ ხელოვნური სუნთქვა ჩაუტარა ... - უთხრა მშვიდი სახით და როგორც კი მის გაოცებულ სახეს თვალი მოჰკრა მაშინვე გაეღიმა. - იცი მაინც რამდენი ჭიისთვის გაქცს ფეხი დადგმული შემთხვევით ?
- როგორ დამამშვიდე ! - ამოიბურდღუნა და გაოცებულმა დახედა მათეს ხელებს , თავის თითებზე რომ დათარეშობდნენ.
- წამოდი სახლში ... - ფეხზე წამოდგა და ზემოდან დახედა კნუტის თვალებით მომზირალს . - გაცივდები მარიამ !
- არ გავცივდები , შედი შენ თუ გინდა და მეც შემოვალ მალე , ძალიან კარგად ვარ აქ ...
- ანუ დავრჩე ? - ეშმაკური ღიმილით დახედა და თავით საქანელაზე ანიშნა . - თუ ჩაიწევი დავჯდები .
- აა , მოდი ... - დაბნეული ჩაიჩოჩა გვერდით და ტვინში კინაღამ სისხლი ჩაექცა მამაკაცის ხელი წელზე , რომ აღიქვა . - მათე ...
- ჩშ ... - ყურთან ჩასჩურჩულა და ღიმილით დახედა აკანკალებულს. - მოდუნდი მარიამ ... - დაიჩურჩულა ხრინწიანი ხმით და ტუჩები თმაზე მიაწება. - მოდუნდი ...
მთელს სხეულში სასიამოვნოდ გასცრა , ერთი წამით კი იფიქრა წამოვვარდები და რამეს ჩავარტყავო , მაგრამ გადაიფიქრა და მომენტით ტკბობას შეუდგა.
მამაკაცის მხარს თავი კომფორტულად მიადო , სახე მისი კისრისკენ შეატრიალა და მშვიდი , დაღლილი თვალებით ახედა საყვარელ შავებს.
- რამე არ იფიქრო , აღარ მომწონხარ ... - ამოილუღლუღა და მთვრალი ღიმილით მიაჩერდა. - წვერი არ გაიპარსო , უფრო მამაკაცურს გხდის ... - ამოიოხრა და თითებით სახეზე მიეფერა. - მახინჯი ხარ ბაღათურია , ძალიან მახინჯი ... - სიტყვები ღრმა სუნთქვას ამოაყოლა და თვალებდახუჭულმა ფშინვა ამოუშვა.

არ იცის რატომ ესიამოვნა იმის ნახვა , რაც რამდენიმე წამის წინ მის თვალწინ მოხდა , მაგრამ კარგად მიხვდა გოგონა ისევ რომ არ იყო გულგრილი მის მიმართ.
ფრთხილად მოჰხვია ხელები და ხელში აყვანილი შეიყვანა სახლში.
- ჩაეძინა ... - უთხრა გაოცებულ ბავშვებს და მშვიდი ნაბიჯებით წავიდა კიბეებისკენ.
- სად მიგყავს ? - ჰკითხა ელენემ.
- დავაწვენ თავის საწოლში ...
ოთახის კარი ცალი ხელით ჩამოსწია და მასზე ახუტებული სხეული შიგნით გვერდულად შეიყვანა.
წამში აეწება ტკიპასავით გოგონა , როგორც კი განშორების საფრთხე იგრძნო და ხელები მაგრად მოჰხვია კისერზე.
შიგნით ცხვირჩარგულმა ტუჩები ძალიან ნელა აამოძრავა ადგილზე და არც ჟრუანტელს დაუყოვნებია მათეს სხეულზე.
ხელები ინსტიქტურად მოუჭირა გოგონას თეძოებს და თვალებამღვრეულმა მიიყვანა საწოლამდე .
- არ წახვიდე ... - ამოიოხრა ღრმა ძილში მყოფმა და თვალები ჯერ კიდევ უდოზოდ მთვრალმა მოუჭუტა ბაღათურიას.
- მარიამ ბოდავ ... - ამოთქვა ცეცხლმოკიდებულმა და გოგონას საწოლზე გადაყვანა სცადა.
- არა ... - უფრო მოუჭირა თითები კისერზე და ძალიან მაგრად აეკრა სხეულზე.
- მარიამ ...
- გამხადე ...
- რა ? - გაოცებულმა დაქაჩა თვალები და გოგონა წამში გადააწვინა საწოლზე.
- მოსაცმელი და შარვალი მათე , ასე ხო არ დავიძინებ ... - ამოიწუწუნა და მაგრად მოჰხვია თვალებდახუჭულმა ხელები ბალიშს.
- აა ... ხო ... ასე ვერ დაიძინებ ! - დაეთანხმა და სახედამანჭული დააჩერდა გოგონას. - ამის დედა ვატირე , დამენძრა !
- მათე მალე თორე ჩამეძინება ! - ამოთქვა შეწუხებულმა მარიამმა და წარბშეკრულმა წამოჰყო თავი.
- პირველად ვხდი გოგოს ტანსაცმელს , როცა სექსს არ ვაპირებ , სურვილი უნდა ჩავიფიქრო ! ში* თუ არ მქონდეს , რა მაღადავებს ?

სახეზე ცეცხლმოკიდებული დაიხარა მომღიმარი მარიამისკენ და თვალების ტრიალით გახადა ჟაკეტი , ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა , როცა აღმოაჩინა , რომ მოსაცმელის ქცეშ მხოლოდ მომდგარი ატლასის ბრეტელიანი მაისური ეცვა , შიგნით კი არაფერი .
- ყველაზე რთული წინაა ! - ამოიოხრა და ამჯერად ხელები სპორტული შარვლისკენ წაიღო , შარვალი იმდენად მომდგარი იყო , რომ თითებით კანს აუცილებლად უნდა შეხებოდა , რომ გახდა მოეხერხებინა.
თვალებანთებულმა ჩამოაცურა მატერია ფეხებიდან და თითები ნაზ კანს ჩამოაყოლა , ახლა მართლა ძალიან ცუდად იყო და ამჯერად სერიოზულად ჭირდებოდა სასმელიც გარეთ გასვლას და ხვალ დილით ხაშის ჭამაც !

უკვე თავი სამშვიდობოს , რომ დაიგულა მაშინღა დაინახა გოგონას გამჭირვალე ქვედა საცვალი და გაოცებულმა მოავლო თვალი სხეულს , კმაყოფილი მარიამი კრუტუნით გადაბრუნდა მეორე მხარეს და სავსე უკანალი დიდი სიამაყით მიუშვირა ბაღათურიას.
მათემ სწრაფად გადააფარა გადასაფარელებელი და ის ის იყო წელში უნდა გასწორებულიყო , მაჯაში გოგონას თლილი თითები , რომ იგრძნო.

- არ დარჩები ? - ჰკითხა კრუსუნით და ბიჭიც ხელებით საწოლს დაეყრდნო წონასწორობის შესაკავებლად.
- მარიამ , ძალიან მთვრალი ხარ ... - უთხრა ჩახშული ხმით და თვალები მისი ტუჩებისკენ ჩააცოცა , ასე მიმზიდველად , რომ უმზერდნენ.
- არც ისეთი შენ რომ გგონია ... - ამოიხრიალა მის ტუჩებთან ძალიან ახლოს და ხელები მის კისერს მოჰხვია. - რატომ გარბიხარ ... - ღიმილით ჰკითხა და ენა ძალიან ნელა გადაისვა ქვედა ტუჩზე.
- აღარ ქნა ! - ამოიოხრა და წამოდგომა სცადა .
- და რომ ვქნა რას იზავ ? - ჰკითხა გამომწვევად და მისკენ აიწია . - მიპასუხეთ ბატონო მასწავლებელო ... - წარბებაწეული დააჩერდა გათამამებულ გოგონას და ქვედატუჩჩატეხილი დაიწია მისკენ.
- ასე ძალიან გაინტერესებს მოსწავლევ ? - ჰკითხა და თითები თმაში ძალიან ფრთხილად შეუცურა.
- ვერც კი წარმოიდგენ ისე ! - ამოიხრიალა და ღრმად ამოისუნთქე. - ჯანდაბა მათე , ძალიან მინდა ... - ამოთქვა ცეცხლმოკიდებულმა და თმაში ახლართული თითებით თავისკენ მაქსიმალურად მიიზიდა.
- ერთი პროფლემაა პატარავ ... - ამოისისინა ირონიულად და თავი ბალიშზე დააგდებინა მთელი სხეულით ახურებულს. - შენ მე აღარ მოგწონვარ ...
- მაკოცე ბაღათურია თორემ მთელ ცხოვრებას ჯოჯოხეთად გიქცევ ! - დაემუქრა და თვალები მტანჯველი სიამოვნებიგან დახუჭა.
- მხოლოდ იმიტომ , რომ ეს არ გააკეთო ... - დაიჩურჩულა და საწოლზე ჩამომჯდარი დააცხრა სასურველ ბაგეეებს.

სანამ მარიამმა გაიაზრა რას აკეთებდა მანამდე მათემ თითების დასაქმებაც მოახერხა და მაისურის ქვეშაც სულ ადვილად შეძვრა.
როგორც კი მისი ენა იგრძნო სიამოვნებისგან თითები თეძოებზე მოუჭირა , მარიამმა ოხვრით დააშორა ზურგი საწოლს და მთელი სხეულით ბაღათურიას აეკრა.
- ძალიან სწრაფი ხარ პირველი კოცნის კვალობაზე ... - ამოიოხრა ხრინწიანი ხმით და ტუჩები კისრისკენ ჩააცურა.
- ვცდილობ მასწავლებელო ...
- დაიძინე ! - შუბლზე გახურებული ტუჩები მიაკრა და ფეხზე უნდა წამომდგარიყო ისევ მთვრალი ღიმილით , რომ დაიჭირა გიორგაძემ.
- ანუ მიდიხარ !
- რომ არ წავიდე შეიძლება შემომეჭამო !
- იქნებ მინდა , რომ შემჭამო ...
- იქნებ პატარა ხარ ? - ირონიული ღიმილით გაუსვა ისევ მის ასაკს ხაზი.
- მაგით ვეღარ გამაბრაზებთ მასწავლებელო , უკვე ვიცი , რომ ეს პატარა ბავშვი ძალიან აღგაგზნებთ , თანაც იმდენად რომ თქვენი შარვალიც კი დეფორმირებულია , რაც ძალიან მომწონს ასე შორიდანაც კი ... - გაუღიმა და ბალიშზე თავი მშვიდად მოათავსა.
- ამის გამო ხვალ მოგთხოვ !
- თავისთავად მასწავლებელო , რამდენჯერაც გინდათ იმდენჯერ მომთხოვეთ !
- მარიამ ნუ მაგიჟებ !
- ახლა თუ არ გახვალ მამაჩემს და დედაჩემს ჩემი კვნესა და შენი ოხვრა გააღვიძებთ!
- ასეთ სიგარყვნილეს სად მალავდი ?
- ჯერ სად ხარ !
- ხვალ გაწითლებული ნუ დამენახები !
- არც იოცნებო , თუ გინდა სააბაზანაში შემომიერთდი ... - ფეხზე ფხიზელი ნაბიჯებით წამოდგა და ეშმაკური ღიმილით წავიდა მის წინ , მათემ სიცილით აუარა გვერდი და კარში გავიდა .
- მაინც პატარა ბავშვი ხარ ! - მიაძახა და გაგიჟებული მარიამიც წამში აედევნა უკან , ის ის იყო კარზე უნდა აეკრა მართამ , რომ დააკაკუნა და მათეს შესვლაზე ნებართვა სთხოვა.
მოცინარ მათეს ხელი დაავლო და იქვე სააბაზანოში შეათრია , დაკეტილ კარზე ააკრა და თვითონაც ზედ აეკრა.
მართა ოთახში შევიდა და სააბაზანოს კართან ჩამოდგა.
მარიამმა ცალი ხელით ონკანი მოუშვა და თვალევანთებულ მათეს კმაყოფილი ღიმილით აეკრა უფრო სხეულზე.
- მათე შვილო , აქ ხარ ?
- კი მართა დეიდა , რა ხდება ? - ჰკითხა და ძლივს დაიმორჩილა ხმა , როცა გოგონას ტუჩები ყელზე აღიქვა.
- იმის საკითხავად შემოვედი , ხაში რომ გაამზადე დაელოდებით გაკეთებას თუ ხვალ დილით ადრე დავასრულო ?
- არ არის საჩქარო მართა დეიდა ... გაჩერდი მარ ... ჯანდაბა , მარიამ , ჯანდაბა ! - ამოიოხრა და წამით გაოცებულმა დახედა გოგონას , მონდომებით რომ უწითლებდა ყელს.
- კარგი შვილო , ძილინებისა !
- ძილინებისა მართა დეიდა ... - გასძახა და კარის დახურვის ხმა , როგორც კი გაიგო მარიამი მოიშორა და კარზე ამჯერად თვითონ ააკრა. - ხმა , რომ გაეგო სად მიდიოდი ?
- გამიშვი და გავალ ოთახში ... - ამოიხრიალა უკვე საშინლად აცახცახებულმა და კნუტის თვალებით მიაჩერდა ბაღათურიას ანთებულ თვალებს.
- გვიანია ! - თავი გაუქნია და ტუჩები მისას გაუხახუნა. - მინდა აქვე გაგაშიშვლო , თანახმა ხარ ? - ჰკითხა ცალყბა ღიმილით და თითები მისი ქვედა საცვალისკენ წაიღო . - გამაგონე შენი ხმა მარიამ ...
- მათე არ გინდა ... - ამოიხრიალა და კისერი უკან გაადაგდო მისი ტუჩები უკეთ , რომ აღექვა ადგილზე. - მა...
- მინდა ახლავე მოგთხოვო დღევანდელისთვის , მართას ღვიძავს ... მამაშენიც ხომ არ გავაღვიძოთ ? - ჰკითხა გამომწვევად და თითები მის უკანალზე აათამაშა. - საშინლად მინდიხარ ... - ამოიჩურჩულა და ყურზე ენით წაეთამაშა. - შენც არაა ?
- მათე ...
- მარიამ სველი ხარ ... - ამოთქვა ხრინწიანი ხმით და გოგონას დანამულ წელზე თითები ჩამოასრიალა. - ახლა გაგიშვებ და აქედან ძალიან სწრაფად გახვალ , ოთახის კარს ჩაკეტავ და ასე აღარასდროს აღარ გამომიწვევ ! - ტუჩებზე ბოლოჯერ აკოცა და ქვედა ტუჩი კბილებით დაქაჩა. - გაქრი ! - კარი გამოუღო და უკანალზე ხელი მისცხო. - სწრაფად მარიამ , იქამდე სანამ თავს ვთოკავ !

^^^
- აი ყოჩაღ რა , ყოჩაღ ! ჩვენ გეგმაში მაგის უყურადღებობით გაგიჟება გვქონდა და შენ საერთოდ არიე ყველაფერი !
- რამდენი გელაპარაკეთ გოგო წამოსვლამდე , რა ჭირი გეტაკა ?
- არ უნდა დაგელია , ყველაფერი სიმთვრალის ბრალია !
- არ ვყოფილვარ მთვრალი ... - სიცილით წამოჰყო ბალიშიდან თავი და წარბების თამაშით მიაჩერდა გოგონებს.
- არაა ? - ერთ ხმაში დაიკივლეს და თვალების ტრიალით წამოდგა საწოლიდან მარიამი.
- არ ვყოფილვარ ეგეთი მთვრალითქო , ჰაერზე რომ გამოვედი იქ გამოვფხიზლდი , მერე კი მოვდუნდი ცოტა მაგრამ აქ რომ ამომიყვანა უკვე ფხიზელი ვიყავი , სპეციალურად გავაკეთე ის ყველაფერი , ახლა მოვატყუებ , რომ არ მახსოვს , გაგიჟდება ! - ამოისისინა ბოროტულად და თმაზე თითები ჩამოისვა. - აბა ?
- არ დაიჯერებს , კარგი აზრია მაგრამ მიხვდება , რომ ეთამაშები !
- მე თუ მკითხავ ჯობს იგივენაირად გააგრძელო , ასე უფრო გააგიჟებ თან შენ ხო შენებისთვის დამუღამებული გაქვს , გააგიჟე მარიამ ! - გაიცინა ელენემ და ლიზას ფეხებზე თავი კომფორტულად მოათავსა.
- ხო , ეგ კარგი აზრია ... შენი სითამამით უფრო გააგიჟებ ! თან ახლა თუ არ შეიმჩნევ , რომ ყველაფერი გახსოვს უფრო გაგიძნელდება და რა ? მეორეჯერ დათრობას უნდა დაელოდო , რომ აკოცო ? - რეჩით გამოვიდა ლიზა.
- მართალია ჩემი და , შენ არამგონია ამ კოცნების გარეშე იცხოვრო აქ ეს დარჩენილი სამი თვე , ამიტომ გააგრძელე ისე , როგორც დაიწყე ოღონდ ფრთხილად იყავი მარიამ , მართამ და მითუმეტეს ზურამ არ გამოგიჭირონ !
- არა ხო , ეგ საფრთხილოა ...
- რა უნდა ქნა ბოლოსდაბოლოს ?
- არაფერი , გავაგიჟებ ...

^^^
სარკის წინ დატრიალდა , სახლის ელასტიკსა და ბრეტელიანი მაისურის ამარა ჩავიდა ქვემოთ , ადრე თუ ფუმფულა ჩუსტების გარეშე ვერ ძლებდა ახლა რამე თუ აცვია წინდებზე იმას ვეღარ გუობს.
სასაცილო წინდების ამარა დაეშვა კიბეებზე და თემოს ზურგს ეცა უკნიდან.
- ძმას სალამი !
- გაიღვიძე გოგო ? პახმელია არ გაქვს ? - ჰკითხა თემომ და მის წინდებს სიცილისგან შეწუხებულმა დახედა.
- მარო , მზად ხარ ხაშისთვის ? - ჰკითხა სამზარეულოდან თვალების ტრიალით გამოსულმა გიომ და სავარძელს მიეყრდნო ზურგით.
- შანსი არ გაქვთ !
- სურვილი წააგე , დაჯექი და ჭამე! - უთხრა თემომ და ხელჩაკიდებული მიიყვანა მაგიდამდე.
- აუ არა , აქვე გული ამერევა , არ მინდა რა ...
- რა არ გინდა ? - ზურგსუკან ნაცნობი და საყვარელი ხმა , როგორც კი აღიქვა მაშინვე მისკენ გაბრუნდა და შეშინებული ჩაეფსკვნა მის ხელს.
- მათე მიშველე , ხაში უნდათ რომ მაჭამონ ...
- სურვილი , რომ წააგე დაგავიწყდა ? დაჯექი და ჭამე ! - უკვე ყველა მაგიდასთან იყო მიმსხდარი , მხოლოდ ეს ორი იდგნენ და ისევ ხაშის ჭამაზე ბჭობდნენ.
- კარგი , მაშინ დღეს ვერ მაკოცებ ! - ჩასჩურჩულა ჩუმად და ეშმაკური ღიმილით აუთამაშა წარბები.
- და ვინ გითხრა , რომ ვაპირებდი ? - ჩაეკითხა ირონიული ღიმილით და ხელით სკამისკენ უბიძგა.
- შენ გამომიწვიე ! - უთხრა ასევე ირონიული ღიმილით და უკმაყოფილო სახით დაჯდა ელენეს გვერდით , ზუსტად მის წინ.
- დაიწყე მარიამ ! - გაიცინა გიომ და იდაყვებით მაგიდას დაეყრდნო.
- ყველაზე საშინელი ადამიანები ხართ მთელს გალაქტიკაზე !
- კაი არ ჭამო ეგრე ძაან თუ არ გინდა ... - თქვა ელენემ და ღიმილით დაუსვა თმაზე თითები.
- ხო არ ჭამო ... - მხრები აიჩეჩა ლიზამ .
- ეე ეგ რა პონტია ... - აწუწუნდა თემო.
- ხო უნდა ჭამო ! - თავი გააქნია გიომ .
- შენზეა მათე ! - ხელი კრა თემომ. - ყველას გვაქვს სურვილები , ორი - ორზე ვართ , შენ რას იტყვი ?
- ჭამე ! - უთხრა კკმაყოფილი სახით და ხელებგადაჯვარედინებული დააკვირდა სახეზე აპილპილებულ გიორგაძეს.
- კარგი , შევჭამ ! - თქვა და კოვზი სახის მანჭვით მიიტანა პირამდე.

ის ის იყო სამშვიდობოს დაიგულა თავი გულის რევის შეგრძნებამ თავითან ფეხებამდე , რომ დაუარა.
სახეზე გადაფითრებული წამოხტა ფეხზე და ტუალეტისკენ გაიქცა.
იცოდა , რომ საშინლად არ მოეწონებოდა და მაინც ძალით ჩაასხეს პირში , ღმერთო რა საშინლად ეზიზღებოდა ეს გემო და როგორ უნდოდა ყველაფერი უკან ამოეღო.
ცივი წყალი სახეზე შეისხა და კბილები ისეთი ძალით გამოიხეხა და იმდენჯერ გემო საერთოდ გამქრალი ჰქონდა პირიდან .
ტუალეტიდან გამოდიოდა , როცა მძიმე სხეულს შეეჯახა და ისევ შიგნით შებრუნდა ინერციით .
კარზე აკრულს მათე ზემოდან კუშტად შეკრული წარბებით ათვალიერებდა , მარიამმა გაბრაზებულმა ახედა და გათავისუფლება სცადა , მამაკაცმა ორივე ხელი მის გარშემო მოათავსა კარზე და ყველა გზა მოუჭრა .

- რა გინდა ?
- მაინტერესებდა როგორ იყავი ...
- შეგეძლო დაგეცადა , ან უბრალოდ გეკითხა , არ იყო ამ სექსუალური სცენის მოწყობა საჭირო , შეგიძლია გამიშვა ხელი , კარგად ვარ !
- ანუ ჭამის გაგრძელებას შეძლებ ! - გაუცინა და ხელი მის კისერზე ჩამოასრიალა.
- მათე ნუ მეთამაშები , კინაღამ მოვკვდი რა ჭამის გაგრძელებაზე მელაპარაკები ?
- ისევ ცუდად ხარ ? - ჰკითხა დამთბარი ხმით და სახე ძალიან მიუახლოვა გოგონასას.
- არ ვიცი ... - გულაჩქარებულმა ამოიჩურჩულა და გონებაში უკვე ასჯერ შეეხო სასურველ ტუჩებს.
- რა გავაკეთო , რომ დანაშაული გამოვისყიდო ? - ჰკითხა და თითებით წელზე წაეთამაშა.
- არ ვიცი ... - ამოიხრიალა და ენით გამშრალი ტუჩები გაისველა.
- მგონი მე ვიცი ...
- ხო ... მაგრამ შენ გეგმაში ეგ არ გაქვს დღეს , ამიტომ დროა მაგიდასთან დავბრუნდეთ ! - ხელი კრა და სანამ ბაღათურია გონს მოვიდა ის უკვე მაგიდასთან ძალიან კმაყოფილი სახით დაბრუნდა.

მათემ მომხდარი , რომ გაიაზრა კარს მუშტი მიარტყა და ღიმილით მიადო თავი კედელს.
^^^
მაგიდასთან როცა დაბრუნდა ყველა რაღაცაზე საუბრობდა , თავის ადგილზე დაჯდა და მტანჯევლად დიდხანს მიაშტერდა გიორგაძეს.
ისევ ის მარიამი რომ ყოფილიყო საშინლად დაიბნეოდა ... მაგრამ ახლა არა , ახლა არ გამოადგება ასეთი სულელური სვლა !
ღიმილით გაუსწორა თვალი მამაკაცს და ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია.
ბაღათურიას სახე შეეცვალა , გარშემო მიმოიხედა და როცა დარწმუნდა არავინ უყურებდათ წყლის ჭიქა აიღო ხელში , რომ საღ გონებაზე მოსვლა დაეჩქარებინა.
ის ის იყო წყალი სასულეში უნდა გადასვლოდა , მარიამმა ეშმაკური ღიმილით ფეხი მის ფეხზე აასრიალა და ძალიან ნელა აუყვა ზევით.
სასულეში გადასვსლელი სითხე გადაცდა და ისეთი ხველა აუტყდა , ეჭვი მაქვს ზურამ ვენახში გაიგო.
- სიცოცხლე შეჩემ* , რა იყო რა გეტაკა ? - ჰკითხა თემომ და ზურგში გაშლილი ხელის გული დაუშინა.
- რა გჭირს მათე , რამე ხომ არ გინდა ? - ჰკითხა შეწუხებული სახით მარიამმა და ფეხი ისევე ნელა ჩამოასრიალა , როგორც იქ აღმოჩნდა.
- არა არაფერი , მადლობა !- კბილებში გამოსცრა და ტელეფონში თვალებანთებული ჩაძვრა.

კმაყოფილმა ჩაიღიმა და გოგონების გამოწვდილ ხელებს ჩუმად დაჰკრა თავისი.
ჯერ გონს არ არის მათე ბაღათურია რა ელის !
მთელი კვირა სიმშვიდეში გაატარეს , მართალია მაგიდასთან მომხდარი ინციდენტის შემდეგ ისეთი არაფერი მომხდარა , მაგრამ მაინც მშვიდად გრძნობდა თავს .
არანაირი დიალოგი , არანაირი წაკბენა , მხოლოდ რამდენჯერმე თუ გადააწყდებოდნენ ერთმანეთის თვალებს და ვსიო.
ბავშვებს აცილებდნენ , ბიჭების ოთახთან ჩაიარა ის ის იყო კარზე უნდა დაეკაკუნებინა საინტერესო დიალოგი შემოესმა და კარის უკან დაიმალა.

- უნდა უთხრა ?
- არ ვიცი , გაგიჟდება რომ გაიგებს , თან ხო იცი რა ეჭვიანია ?
- და რა უნდა გააკეთო , როდესმე მოგიწევს თქმა მათე !
- უკეთესია ჯერ არ იცოდეს , მერე დაველაპარაკები და ავუხსნი , ჯერ გაუჭირდება გააზრება , იმ გამოსი*ებულის მერე ძალიან მომეჯაჭვა , გაუჭირდება .
- ბიჭებო , ეს არ დაგრჩეთ ... - ოთახში დაკაკუნების გარეშე შევიდა და სათვალეც შეიტანა. - რომლისაა ?
- ჩემია ... - ამოთქვა გაფითრებულმა გიომ და ძმაკაცებს დაბნეულმა გადახედა.
- გავალთ ჩვენც ... - თქვა თემომ და კარისკენ დაიძრნენ.

ერთი შეავლო თვალებჩაშავებულმა მზერა და ბიჭებს აედევნა უკან , ის ის იყო კარიდან უნდა გასულიყო მათემ ხელი ჩაავლო და დახურულ კარზე ზედ ააკრა.
თავიდან დაბნეული მიაჩერდა ბიჭს , მერე წარბები შეკრა და ანიშნა ხელები მომაშორეო.
მათემ ხელები ისევ მის გარშემო შემოაწყო და ეშმაკური , ირონიული ღიმილით ჩააჩერდა ჩაშავებულ თვალებში.
მიხვდა , რომ ყველაფერი გაიგო და ამიტომ ჰქონდა ასეთი მუქი თვალები , ბრაზისგან ძლივს იკავებდა თავს , მაგრამ მარიამი იყო და სანამ მაქსიმალურს არ ცდიდა თავს ვერ გაყიდდა!

- რაო მარო , ვინ გაგაბრაზა ? - ჰკითხა გამაღიზიანებლად მშვიდი ხმით და თითი პატარა ცხვირის წვერზე ბავშვივით დაჰკრა.
- საიდან მოიტანე , რომ ვინმემ გამაბრაზა ... - თვალების ცეცებით ამოთქვა და ქვემოთ დაიხარა , რომ გამძვრალიყო , მაგრამ მათემ სწრაფად დააბრუნა თავის ადგილზე.
- კაი მე მატყუებ ტოო ? - ჰკითხა და უფრო მიუახლოვდა დამფრთხალს. -ვინ გაბედა ? - ცალი ხელი ამჯერად მის თეძოზე მოათავსა და ეშმაკური ღიმილით დააჩერდა აკანკალებულს. - მგონი სიბრაზისგან გაკაკანკალებს კიდეც ...
- მათე გეყოფა , გაიწიე ! - უთხრა მკაცრი ტონით და ხელები მკერდზე დააწყო.
- რა იყო გოგო , აღთქმა ხო არ დადე , არა კაცის სიახლოვეს და ალერსს ? - ჰკითხა თავისთვის დამახასიათებელი ირონიული ღიმილით.
- არა უფრო არა დაკავებული კაცის სიახლოვეს ! - აწითლებულმა და გამწარებულმა გაუღიმა და ხელები მთელი ძალით ჰკრა მკერდზე.
- შემიძლია ორივე დაგაკმაყოფილოთ , არ გამიჭირდება ... - ისევ მოჰხვია გაწიწმატებულს ხელი და ის ის იყო მარიამს მთელი ძალით უნდა გაერტყა ხელი , კარზე რომ მიაჯახუნა. - რა იყო , ჩემს შესაძლებლობებში ეჭვი ხომ არ გეპარება ?
- არაადამიანი ხარ შენ ბაღათურია , არაადამიანი , ველური და იმბეცილი ! - დაუყვირა აცრემლებული თვალებით.
- რა ვქნა გოგო ყველა ეჭვიანი მე როგორ მხვდებით , შეიძლება ნამდვილმა კაცმა ბიძაშვილს და გოგოს ვერ მოუგვაროს მშვიდობიანად ? - ჰკითხა და საყვარლად მოჭუტული თვალებით დახედა სახეზე აფერადებულს.
- რა მოიფიქრე ახლა ? - ჰკითხა დარცხვენილმა და თვალების აქეთ-იქით ცეცებას მოჰყვა.
- რა მოვიფიქრე , როდის იყო რამეს ეგრე ვიფიქრებდი მარიკუნა ? არ გრცხვენია მარუსა ? - თამაშს არ წყვეტდა და ტუჩებს მისი ლოყისკენ მიუყვებოდა. - ნუ ცახცახებ , უფრო მინდები !
- გამიშვი , ბავშვები გველოდებიან ! - ხელი კრა და წარბშეკრული მიაჩერდა თვალებატრიალებულს. - რა იყო მთათუმან ? პატარა ბავშვებისკენ ნუ იწევ , პედოფილობაში გაგდის და იქ გეწერება !
- ენის დამოკლება სასიამოვნო პროცესია , აუცილებლად გამოგაცდევინებ !
- ვნახოთ იქნებ როდესმე მეც მომინდეს ... - გაუღიმა ირონიულად .
- ოჰ არ გინდა ქალბატონო ? - ჰკითხა ცინიკურას და მხრით გარდერობს მიეყრდნო. - კარგი , მსურველის მეტი რა არის !
- დოუყევი აქანა ორღობეს , უარს არავინ გეტყვის ... - გაუცინა და კარიდან გაუჩინარდა. - ისე ფრთხილად იყავი , ვინმემ სამუდამოდ არ ჩაგიტოვოს ამ სოფელში !
- მაგალითად შენ ხო ? - ჰკითხა ხარხარით და აწითლებულს წამში გაექცა , როცა მარიამი გონს მოვიდა მათე უკვე ქვემოთ იდგა და გოგონებს ეხვეოდა.
თავის ქნევით ჩავიდა ქვემოთ და ბავშვებს დაემშვიდობა.
- მომენტრები მარიკუნაა ... - თემო მოეხვია და თმაზე აკოცა გოგონას.
- აუ მეც მომენატრებით და დამპირდით , რომ კიდევ ჩამოხვალთ ... - უთხრა და ამჯერად გიოს გადაეხვია.
- აი გიოს იქითა თვეში შვებულება ექნება და მე ისედაც თავისუფალი ვარ იმ თვეში , დაგადგებით გოგოებთან ერთად ... - უთხრა თემომ და ლიზას ხელი გადახვია. - ხო ლიზიკო ? ხო წამოხვალთ ?
- კი ... - გაუცინა ლიზამ და ელენეს თვალისჩაკვრით გადახედა. - გიუნა შენ რატომ ჩამოგტირის სახე ?
- ახლა უცებ გამახსენდა , რომ ისევ ჩემს მანქანაში უნდა აგიტანო და ცოტა წინასწარ დავიღალე ...
- არაუშავს , თუ გინდა შენ აქ დარჩი და მანქანას მე წავიყვან ! - გაუცინა და ბიჭს მხრებზე ჩამოეკიდა. - წავედით , წავედით თორემ წამომივიდა სენტიმენტალური და ნოსტალგიური ცრემლები !

^^^

მათე ნინიმ და მართამ გამოიჭირეს , მერე ზურა მოვიდა და კაცთან ერთად ერთი საღამო მეც ხომ უნდა დავლიოო.
თავის ქნევით გამოიხურა სახლის კარი და საჯინიბოსკენ წავიდა , შიგნით შესულმა საყვარელ ცხენს უნაგირი გაუკეთა და საჯირითოდ თვითონაც მოემზადა.
ახლა ჯირითი ნამდვილად კარგი გამოსავალი იქნება მისი ხასიათისთვის და შინაგანი სამყაროსთვის , ძალიან გადაღლილი და დასტრესილია.
ასე იცის დიდ ხანს თუ უწევს თავისი ემოციების გაკონტროლება , ერთი გასვლა აუცილებლად უნდა მოიწყოს რომ ყველაფერი ამოიღოს!
სად თუ არა თავის საყვარელ ადგილას , ცხენზე შემომჯდარი წავიდა ეზოსკენ და დედას დაუძახა.
ფანჯრიდან ყველამ ერთის მიყოლებით გამოჰყო თავი , მაშინვე შეამჩნია ბიჭის შეცვლილი სახე , კმაყოფილმა ჩაიცინა და მშობლებს გადახედა.

- საჯირითოდ მივდივარ , ცოტა გვიან მოვალ არ ინერვიულოთ !
- ჭკვიანად და ძალიან არ დაიგვიანო მარიამ , ნელა გააჭენე ხომ იცი ამ ბოლო დროს ცოტა გაღიზიანებულია !
- არაუშავს ჩემი ბიჭია და კარგად ვუგებთ ხო იცი მა ! - გაუცინა და ელვისსისწრაფით გავიდა ეზოდან.

ცოტა იჯირითა , შემდეგ თავის საყვარელ და საიდუმლო ადგილად წავიდა , ცხენი ხესთან დააბა ისე , რომ თავისუფალი მოძრაობა არ შეეზღუდა და თვითონ მაღალი გორის წვერზე შემოჯდა.
ყოველთვის უყვარდა აქ ჯდომა და ყველაფერზე ფიქრი , ამჯერად დათოვლილ მთას და არემარეს უყურებდა , თითქოს ქვეყნის მეორე მხარეს ხედავდა , თავის მხარეს ჩვეულებრივი , ცივი და სუსხიანი ამინდი იყო , არც ისეთი რომ გაყინულიყავი მაგრამ მის წინ მთიანი არემარე სულ თოვლის იყო დაფარული , თვალებდახუჭულმა გადასწია თავი უკან და ხელები განზე გაშალა.
- რომ ვთქვა უკმაყოფილო ვარ იმ ყველაფრით რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდებათქო ძალიან უმადური ადამიანი ვიქნები , არც მეტი მინდა და არც ნაკლები , ყველაფერი იმდენად იდეალურად მიდის არც კი ვიცი რა უნდა გთხოვო ... - ცაში აიხედა და ისე თითქოს ზევიდან მართლა უყურებდა ვიღაცას თვალებში ისე დაიწყო ლაპარაკი. - რაც მინდა ძალიან კარგად იცი , რაც არ მინდა ისიც იცი , რასაც საჭიროდ ჩათვლი ის მოხდება ... ეს მე ვიცი , ყველაფერი ისე ვითარდება როგორც ჩემს ოცნებებში მოხდებოდა ეს , ცოტა პრიკაზული და კატა-თაგვობანური სიყვარული მაჩუქე , ამისთვის მადლობა ... არ ვიცი ეს ის ცნობილი და ნამდვილი სიყვარულია თუ არა , მაგრამ ის დანამდვილებით ვიცი , რომ მინდა ეგ იყოს.

კიდევ ბევრი ელაპარაკა ღმერთს და გათავისუფლებულმა ერთი ორი ბედნიერების ცრემლიც გადმოაგდო.
თავის საქციელებზეც ძალიან ბევრი იფიქრა , ძალიან დიდი დრო გაეპარა ამ ყველაფერში , თითქოს ადგომა ეზარებოდა , დიდი სიამოვნებით დაიძინებდა იქვე , ცხენს გვერდით მიუჯდა და მის ფერება - ფერებაში მასზე თავ მიდებული უკვე სიზმრებში მიდიოდა ნაცნობი შეხება , რომ აღიქვა მხარზე.

- მათე ? - უცებ წამოჰყო თავი და სიბნელეში ძლივს გაარჩია მამაკაცის სილუეტი.
- იცი რომელი საათია ? - ჰკითხა თითქოს ბრაზიანი ტონით.
- რატომ მოხვედი ?
- მარიამ პირველი საათი სრულდება , წამოდი სახლში ... სიცივეა და თითქმის შუა ტყეში ზიხარ , გარშემო ტურების ხმას მაინც ვერ აღიქვამ ?
- მოდი აქ ... - უთხრა მშვიდი მომღიმარი სახით და დაბნეულს ხელზე დაექაჩა.- მოდი მათე , სახლში არ ინერვიულებენ , პირველად არ ვაკეთებ ამას , ნუ გეშინია აქ არ მოვლენ ცხოველები !
- მარიამ ...
- მათე უბრალოდ მოდი !

არაფერი აღარ უთქვამს , გოგონას უკან დაუჯდა და მისი სხეული თავისაზე მიიხუტა.
მარიამმაც მალევე იპოვა მისი თბილი კისერი და ცხვირით მასში ჩაძვრა.
ბაღათურიამ თლილი თითები გოგონას მუცელზე მოათავსა , ისიც გატრუნული მიეყრდნო საყვარელ სხეულს , თავს ერთ ადგილზე ვერ აკავებდა ბედნიერებისგან , მთელი სხეულით ცახცახებდა და სუნთქვის დროს იმდენად ხშირი პულსებით უცემდა გული , ეგონა ახლა არა და აი ახლა ნამდვილად ამოხტებაო.

- დამშვიდდი ... - საფეთქელზე მიაკრა გახურებული ტუჩები და მანაც სახე უფრო ზემოთ ასწია , ამჯერად სხვა ადგილზე , რომ ეგრძნო მისი ტუჩები.
- არც ვნებაა და არც წუთიერი ... - ამოიხრიალა და მის ყბას ტუჩები მიაწება.
- არც ვნებაა და არც წუთიერი ... - გაიმეორა მისი სიტყვები ღიმილით .
- მთლად ეგრეც არა , მაგრამ მხოლოდ ჩახუტებაც კი მყოფნის ამ წამს ... - ამოთქვა ღიმილით .
- ჩემს გონებაში ზიხარ რა ! - გაუცინა და ხელები უფრო მოუჭირა მუცელზე.
- დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი მთელი ღამე ასე ...
- ინერვიულებენ შენები ...
- ვიცი ... უბრალოდ სურვილის დონეზე მაქვს ...
- მხოლოდ აქ თუ ყველგან ? - ჩაეკითხა ეშმაკური ღიმილით.
- ვერ მივხვდი ?
- აქ გინდა ასე ყოფნა თუ ყველგანთქო ?
- რა თქმა უნდა ყველგან მათე !
- მაშინ დღეს შენი საწოლი ჩემს სურნელს აიკრავს !
- დიდი სიამოვნებით , გთხოვთ ჩემს საწოლთან სანამ მოხვალთ კარგი სურნელით აღიპყროთ ბატონო მთათუმან !
- ახლა ცუდი სურნელი მაქვს შე მაიმუნო ქალო ? - ჰკითხა წარბშეკრულმა.
- გითხრა როგორი სურნელი გაქვს ? - მისკენ მიბრუნდა მთელი სხეულით და კისერზე თხელი ხელები შემოჰხვია.
- დიდი სიამოვნებით მოვისმენ ! - გაუღიმა და ტუჩებზე მიაჩერდა. - ვინ თქვა წეღან არც ვნებააო ?
- მე , მაგრამ ვნანობ ... - თქვა სიცილით .
- ჩემს სურნელზე ვსაუბრობდით ქალბატონო გიორგაძე !
- ისეთი , რომ ახლაც დიდი სიამოვნებით შეგჭამდით !
- მერე და რა გიშლით ხელს ?
- არც არაფერი ... - უთხრა და ძალიან ნელა შეეხო მის ქვედა ტუჩს.
- უნდა წავიდეთ , სულ კანკალებ !
- კარგი ... - დათანხმდა და ნელა წამოდგა ფეხზე. - ადე ... - ხელი გაუწოდა და ეშმაკური ღიმილით დააჩერდა თავზე .- ახლა შენ შეიძლება ვერ მხედავ მაგრამ მე ძალიან , საშინლად ეშმაკური სახე მაქვს !
- ოჰ , ამჯერად რა მოიფიქრე ?
- მენდობი ?
- რომ გითხრა კი-თქო დამიჯერებ ? - ჰკითხა სიცილით და ფეხზე წამოდგა. - რა მოიფიქრა ჩემმა პატარა ქალბატონმა ? - წელზე მოხვეული ხელით აიკრა ზედ სხეულზე და ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა. - არ მეტყვი ?
- ცხენზე დაჯექი ! - უთხრა და სიცილით უბიძგა საჯირითოდ მომზადებული ცხენისკენ. - მიდი , მიდი დაჯექი !
- მიტაცებ გოგო ? - ჰკითხა ხარხარით და ცხენზე მარტივი მოძრაობით შემოხტა.
- კარგი არ გაინძრე ! - უთხრა და წამის მეასედში აღმოჩნდა მის პირდაპირ , თვალებში უყურებდა , ფეხები წელზე მთელი ძალით მოჰხვია , ხელები კისერზე და ძალიან ახლოს მიიწია მისკენ. - გააჭენე ! - ჩასჩურჩულა და წამში აღიქვა ბაღათურიას გახურებული თითები ზურგზე.
- რატომ გინდა ჩემი გაგიჟება ? - ჰკითხა ძალიან აღგზნებული ხმით და კისერში სველი კოცნა დაუტოვა. - მცდი ?
- შეიძლება ეგრეც ითქვას ... - ამოიხრიალა და კისერი უკან გადასწია.- მინდა მთელი ძალით გააჭენო !
- არ გინდა შენ გააჭენო ? - ჰკითხა სიცილით და ხელები მაგრად მოუჭირა თეძოებზე.
- გარყვნილო ადამიანო , მაგის დროც მოვა ! - ხელები მისი კისრიდან ჩამოასრიალა და მარტივი მოძრაობით მოხვდა პრესთან , თითებით ქვემოთ ჩაუყვა და როგორც კი დაძაბულმა ბაღათურიამ ფეხები გაამოძრავა , მაშინვე დაიძრა ცხენი , ნელი სვლით მიდიოდა წინ , როგორც მარიამის თითები ქვემოთ და მათესაც ბევრი აღარ აკლდა გაგიჟებამდე.
- ჯანდაბა მარიამ , რას აკეთებ ... - ამოიგმინა და თითები უფრო მოუჭირა თეძოებზე. - აქ არ ქნა ... - უთხრა და წამში აღიქვა სუსტ წერტილზე თითები. - მარიამ ...
- ჩშ ... - უთხრა და კისერში სველი კოცნა დაუტოვა. - რას ამბობდი ?
- აქ ... ჯანდაბა არ გააკეთო ეგ ... - ამოიხრიალა სუსტი ხმით და ცხვირი მის კისერში მთელი ძალით ჩარგო.
- დარწმუნებული ხარ , რომ არ გინდა ?
- შეიძლება ავილეწოთ ... - ამოთქვა და თავი ზემოთ ასწია. - მაგრამ თუ გინდა შემიძლია მარტივად გაჩვენო რა კომფორტული საწოლია ცხენის ზურგი ! - უთხრა და თითები ბარძაყზე აასრიალა. - გინდა ?
- დიდი სიამოვნებით , მაგრამ იგივე საწოლში მირჩვენია მაჩვენო პირველ ეტაპზე , არ მინდა პირველი სიამოვნება მინდორზე დავარდნის დროს , ჰაერში განვიცადო და მიწაზე ცოცხლ-მკვდარი გავთავდე სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.
- მაგიჟებ , სად მალავდი ამ სითამამეს ?
- მხოლოდ შენთვის პატარავ ! - უთხრა სიცილით და მაგრად მიეხუტა. - გააჭენე და მიმიყვანე სახლში !
^^^

- ჩაიწიე ! - დაიბურდღუნა და ზემოდან ნახევრად მძინარეს წარბებშეკრული დააჩერდა.
- მოიცა , შენ რა მართლა აქ აპირებ ძილს ? - ჰკითხა გაოცებულმა და ინსტიქტურად ჩაიწია.
- არასერიოზულობის რა შემატყვე ? - ჰკითხა და გვერდით მიუწვა , საბანი გადაიფარა და წელზე ხელები მოჰხვია აკანკალებულს.
- მათე ... მართა შემოვა დილით ... - ამოიბლუყუნა მთელს სხეულზე ჟრუანტელდაყრილმა.
- კარი ჩავკეტე ... - უთხრა და ტუჩები კისერში აამოძრავა.
- რომ ...
- მარიამ მორჩი ბლუყუნს და დაიძინე ! - დაღლილმა უთხრა და მის კისერში მოათავსა ცხვირი.
- მათე , ასე ვერ დავიძინებ ... - ამოიკნავლა საწყლად.
- რატომ ვითომ ?
- იმიტომ , რომ ჩემს კისერში სუნთქავ და შეიძლება აქვე ვიფეთქო და გაგაუპატიურო !
- და მე , რომ შენს ზე სექსუალურ პენუარს არ ვიმჩნევ , რომელიც არ მესმის რატომ გაცვია ამ 18 წლის გოგოს არა ? - ჰკითხა ისე , რომ ცხვირი იქიდან არც ამოუწევია.
- შემიძლია გავიხადო და ვინმე ასაკიანთან გაგატანო ! - უთხრა ბრაზმორეული ხმით და შიშველ მკერდზე თითები მიადო " გაწევის მიზნით " .
- კუნთებია მანდ , ვერ გამწევ ... - ამოიხრიალა და ცალი ხელი ფეხზე ჩააცურა , პენუარი ზემოთ აუწია და შიშველ წელზე ნეტარეთ მოჰხვია ხელი.
- მათე ხელები გააჩერე ... - ამოთქვა სულწასულმა.
- ცხენზე კარგად დაჭენაობდი ? - ჰკითხა და ცხვირი მისი კისრიდან ამოაძვრინა. - მოისვენე და დავიძინოთ , თუ არადა სხვა გეგმები მაქვს !
- რა გეგმები ? - ჰკითხა ეშმაკური ღიმილით და სახე ძალიან ახლოს მიუტანა მამაკაცს.
- მაგალითად უკვე ასჯერ გაგხადე ეს პერანგი ... - უჩურჩულა ძალიან სექსუალური ხმით თვალებმინაბულს. - და ჩაგაცვი რამე ფუმფულა , შენს ასაკთან შესაფერისი ... - უთხრა კმაყოფილი ხმით და ტუჩის ცალი კუთხე ჩატეხა მის გაცეცხლებულ თვალებზე.
- ასე და ამგვარად არაა ? - ჰკითხა ცინიკური ღიმილით და მის მკერდზე ასრიალებული თითებით მის სხეულს დაუყვა.
წამში შეეცვალა კმაყოფილი გამომეტყველება ბაღათურიას და თვალებანთებული მიაჩერდა გოგონას .
მარიამმა ფრჩხილები მისი სპორტული შარვლის სათავესთან აათამაშა და ეშმაკური ღიმილით მიუახლოვა სახე მაქსიმალურად ბიჭს.
- ხომ არ ჯობს ჩემი ასაკით თამაშს მოეშვა ? - ჰკითხა ტუჩებთან ძალიან ახლოს , იმდენად რომ ლაპარაკის დროს ზედ ეხებოდა.
- ხელი ამოწიე და დაიძინე ... - უთხრა ხმადაბოხებულმა .
- ძალიან მინდა წამისწინდელი საქციელის გამო სათანადოდ დაგსაჯო , მომცემ უფლებას ? - ჰკითხა ჩახშული ხმით.
- მე , რომ დაგსაჯო ამ საქციელის გამო რა აზრის ხარ ? - ჰკითხა გამომწვევას და თითები მის უკანალზე აასრიალა.
- მხოლოდ თანხობას ... - უთხრა და კისერში სველი კოცნა დაუტოვა.
- შენი სურვილის წინააღმდეგ წასვლა ჩემს შესაძლებლობებს აღემატება ... - წამში გადმოაბრუნა გოგონა და ზემოდან მოექცა. - რაიმე კონკრეტული სურვილი ხომ არ გაქვთ ქალბატონო მარიამ ?
- შეიძლება ასეც ითქვას ბატონო მათე ... თქვენ თუ გაქვთ რაიმე პრივილეგიური შემოთავაზება ?
- არამგონია ჩემი პრივილეგიური შემოთავაზება თეორიულად და მითუმეტეს პრაქტიკულად მაინც გაიგოთ , მაგრამ შევეცდები გაგრძნობინოთ ... - უთხრა და კისერში სველი კოცნა დაუტოვა. - რითი გინდა , რომ დავიწყოთ გაკვეთილები პატარა ჭინკავ?
- მათე გეყოფა , რამე სექსუალური მაინც ... ჯანდაბა რას აკეთებ ... - ამოინკნავლა შუა ლაპარაკში გაქაფულმა , როცა საყვარელი ტუჩები მკერდზე იგრძნო , თითები კი ფეხებზე. - მათე ...
- სქელი კედლებია , არავის გაეღვიძება , შეგიძლია თავი არ შეიკავო !
- ჯანდაბა ... - ამოიხრიალა და თავი უკან გადასწია . - ამდენი არ მიგულისხმია.
- ჯერ არც დამიწყია პატარავ ... - უთხრა და ტუჩები ამჯერად აკეცილი პენუარის ქვეშ , მუცელზე აასრიალა. - იდეალური სხეული გაქვს ...
- ასე ... ეს ...
- ვგიჟდები , როცა ასეთს გიყურებ !
- როგორს ... - ამოიბლუყუნა ხმაჩავარდნილმა.
- ჩემს ხელებში , ჩემი მოფერებისგან განაბულს , სიტყვებს ერთმანეთს ვერ აბავ , მთელი სხეული გიცახცახებს , შენს ყველა უჯრედს მე ვუნდივარ და მე ვჭირდები , მხოლოდ ჩემი ხარ ... ვნახოთ აქ რა გვაქვს ... - ტუჩებით მის მუცელს ჩამოუყვა და საცვლის სათავესთან ენა აასრიალა.
- ააჰ მათე ... - ხმა ვეღარ დაიმორჩილა და მის თმაში თითები მთელი ძალით აღმართა , შემდეგ მისკენ ამოქაჩა და მთელი ვნებით დაეპატრონა საყვარელ ტუჩებს , ბაღათურიაც კმაყოფილი მოთავსდა მის ფეხებს შორის , გოგონას ფეხზე თითები ნეტარეთ აასრიალა შემდეგ კი ისევ მის კისერში გადაინაცვლა.
- მაგიჟებ ... - ამოიხრიალა როცა რაღაც მკვირი იგრძნო ფეხებშორის .
- ახლა თუ არ გავჩერდებით გახდას დავიწყებ ... - ამოთქვა მის კისერში და გიჟივით დააცხრა საყვარელ ტუჩებს.
- არ შემიძლია , ოღონდ ახლა არ გაჩერდე ... - თქვა და თითები მის შიშველ წელზე აასრიალა.
- იცოდე შენ თვითონ მთხოვე ... - თითები მის მუცელზე ჩაასრიალა და ძალიან მარტრივად აღმოჩნდა საცვლისქვეშ.
- რას ... რას აკეთებ ... - ამოთქვა გულამოვარდნილმა და ხელებით ზეწარს მოეჭიდა. - გავაფრენ ...
- ძალიან სველი ხარ ... - ამოიხრიალა და მის ტუჩებს ძალიან ნელა შეეხო. - ძალიან გინდა ? - ჰკითხა და ქვედა ტუჩს კბილები მოსდო.
- მათე ...
- შეგიძლია დატკბე ...- მოძრაობის ტემპს უმატა და წამში დაიჭიმა მის ქვეშმოქცეული სხეულით , წამიერად სახეზე უსაშველო სიამოვნებამ გადაურბინა , შემდეგ ისევ მოდუნდა და საწოლზე ცოცხალ-მკვდარი მიესვენა.

^^^
არც კი ახსოვს , როდის ჩაეძინა , მხოლოდ ის ახსოვს რომ ძალიან ტკბილად ეძინა და საერთოდ არ უნდოდა სიზმრების სამყაროდან გამოსვლა.
თვალები , რომ გაახილა თვალში ბაღათურიას მშვიდად მფშინვარე სახე მოხვდა , იმდენად მადისამღვძრელად მოჩანდა მისი ტუჩები , რომ არ ეკოცნა გაგიჟდებოდა!
ას ბაგეები ღიმილისგან და ნელა აჰყვა ამბორში გოგონას.
ნელა მოჰხვია ხელი და სხეულზე აიხუტა თვალებდახუჭული.
- დილამშვიდობისა ...ფრთხილად წამოიწია და ძალიან ნელა შეეხო საყვარელ ტუჩებს .
- დილამშვიდობისა ... - ამოიხრიალა ოდნავ ბოხი ხმით და თავის თავზე გაეცინა.
- მართალია გუშინ უფრო სასიამოვნო მოსასმენი იყო შენი ხმა , სიამოვნებისგან რომ კვნესოდა მაგრამ აიტანს კაცი , შენს მამაკაცურ ხმას დილაობით !
- ნუ ხარ დამპალი ! - გაუცინა და მკერდზე მიეხუტა.
- ბანალურს მაგრამ სიმართლეს გეტყვი , დილითაც რომ ლამაზი ხარ იცი ?
- კი , მაგრამ შეგიძლია ყოველ დილას გამიმეორო ! - გაუცინა და ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა.
- რატომ შეიცვალე მარიამ ... - თითქოს ხმამაღლა დაფიქრდაო ისე თვქა.
სახე შეეცვალა , წარბები დაბნეულმა გაამოძრავა და ბოლოს ჩაფიქრებულს თვალებში ჩააშტერდა.
- ისე უფრო მოგწონდი ?
- გგონია იმიტომ მომეწონე , რომ ვიდზე მოხვედი ? არც სხეული შეგიცვლია , არც სული , არც სახე და არც ხასიათები ... ეს ერთგვარი ბიძგი იყო , რომ შემემჩნიე ... მართალი ხარ მაშინ ვერ აღგიქვავდი როგორც დიდს , არა როგორც გოგოს , არამედ როგორც დიდს ... როცა ასეთი შეცვლილი გამომეცხადე მხოლოდ გარეგნობა იყო ეფექტური , მერე როცა ხმა ამოიღე და ახალი ქცევები გამოამჟღავნე ... კაროჩე რო დამიკიდე მერე მივხვდი რო მაგარი ში* მქონდა ! - ამოთქვა და ხელი ჰაერში აიქნია . - გავალ , გადავივლებ და სამზარეულოში შევხვდებით , მგელივით მშია , შენც გაიდავლე , არ გაწყენს ! - გაუცინა და ისე , რომ მისი გაკვირვებული სახე არც შეიმჩნია ფეხზე წამოდგა და კარისკენ დაიძრა.
- მათე ...
- გისმენ ! - ღიმილით მოუბრუნდა თვალებგაბრწყინებულს და კართან ჩამომდგარი ირონიული ღიმილით დაელოდა მის მოქმედებას.
უსიტყვოდ წამოდგა ფეხზე და მისკენ გაქანებული , მთელი ძალით მოეხვია საყვარელ სხეულს.
- გინდა ბავშვი დამიძახე და გინდა ქაჯი , ახლა ეს რომ არ გამეკეთებინა მოვკვდებოდი ! - თქვა და მოწყვეტით აკოცა მის ტუჩებს.
- წიწილას ვგავარ ბავშვო ? - ჰკითხა და ჭინკებათამაშებული თვალებით მოჰხვია წელზე ხელი , კედელზე ააკრა და მის ტუჩებს მიუახლოვდა.
- მარიამ ... - გაისმა მართას ხმა კარსუკან და მარიამიც თვალებდაქაჩული ააჩერდა ირონიულ თვალებს.
- დაგვერხა მათე ... - ამოიჩურჩულა ბონდის ხმით.
- ექსტრემალურ სიტუაციაში , რომ შემიძლია შენი ნოტებზე აკვნესება იცი ხომ ?
- არაფერიც ...
- მარიამ , კარი რატომ გაქვს ჩაკეტილი ?
- დავტესტოთ ? - სახე უფრო მიუხლოვა და ტუჩები ძალიან ნელა შეახო მისას , თითები თეძოდან ფეხზე ჩაასრიალა და ბარძაყებს შუა შეაძვრინა.
- მათე ... - თავი უკან გადასწია ისე , რომ მისი ტუჩების წაიყოლა .
- მარიამ , გღვიძავს ?
- მძინავს დედა , მძინავს რა ჯანდაბა ხდება ? - წამოიყვირა და თითებით მათეს მხრებს მოეჭიდა. - ჯანდაბა მათე , შეწყვიტე თორემ ჩემს ხმას მამაჩემი გაიგებს სოფლის ცენტრში !
- კარგი დაიძინე ხო , მათესაც ვუკაკუნებდი და მგონი მასაც სძინავს , რამ გაგგუდათ ორივე რა იყოთ , რომელზე დაიძინეთ კი მაგრამ ...
- დედა დამაძინეეებ ?
- დაიძინე ხო დაიძინე , არ გძინებია ჯერ !
- დედააა !
- კარგი კარგი ხო , გავდივარ მე , ნინი ბაღში უნდა წავიყვანო და მერე საქმეები მაქვს , საღამოს დავბრუნდები !

ყველაფერი რომ ჩაშოშმინდა და ქვედა სართულიდან კარის ხმაც გაიგო , მაშინვე მოჰხვია ხელები ბაღათურიას და ეშმაკური ღიმილით ააკრა კედელზე.
- რაო რა შემიძლიაო , რას ამბობდი ? - ჰკითხა და ყელზე თითები ჩამოუსვა.
- უნდა გავიდე და ვიბანაოთქო , რამე სხვაც ვთქვი ? - ხელები წელზე ღიმილით მოჰხვია და თვალებში ჩააშტერდა.
- ახლავე თუ არ გახვალ ... მართლა ვერ ვაგებ ჩემს თავზე პასუხს , ძალიან ცუდად მოქმედებ ჩემზე , კონტროლს ვკარგავ და შემიძლია აქვე და ახლავე გაგაშიშვლო !
- უკვე მაშინებ ... - გაიცინა და ცხვირზე კბილები მოსდო.
- მათე არ ვხუმრობ , გადი ... - მოშორდა და სიცილით გადგა უკან.
- მართლა ასე ძალიან გიზიდავ ? არა მე კი ვგრძნობ მაგრამ ... - მისკენ წავიდა და მაშინვე გაეცინა , როგორც კი გიორგაძემ უკან დახევა დაიწყო.
- ნუ გამომცდი ! - გაუცინა და პერანგის ბრეტელები მხრებზე გადაიწია. - გაფრთხილებ !
- რას აკეთებ ... - წამში აენთო თვალები , როგორც კი მკერდთან ჩაცურდა წითელი ნაჭერი.
- გინდა გავიხადო ?
- მარიამ ... ნუ შვები ... ვსიო ვსიო გავდივარ ! - ხელები ჰაერში ასწია და სიცილით გავარდა ოთახიდან. - გიჟი ხარ !
- ვიცი !
- გინდა ტორტი გავაკეთოთ ? - ჰკითხა და სამზარეულოს დახლთან ჩამოდგა.
- მე არ ვიცი , გადაგიწვავ სამზარეულოს , ბისკვიტებში ვერ ვერკვევი , თუ გინდა რამე სხვას გაგიკეთებ ! - წინ ჩამოუდგა და ვაშლი ბოლო ხმაზე ჩაკბიჩა.
- აუ ტორტი მინდა , მე ვიცი გაკეთება და გავაკეთებ !
- კაი მიდი , დაგეხმარები თუ გინდა ...
- არა , იჯექი პროსტა შენ ! - ლოყაზე აკოცა და თმა აიწია.
- მესიჯი მოგივიდა ... - ტელეფონს დახედა და ირონიული ღიმილით წაიკითხა ტექსტი. - მართალია ძალიან ცივას გამისტუმრე , მაგრამ ძალიან მინდა ყინული ერთად დავადნოთ ... - ნათლად დაინახა , როგორ დაეძაბა სახის ყველა ნაკვთი ბაღათურიას. - ოღონდ ახლა არ გადაგეკეტოს ბაღათურია ! - ამშვიდებთა თავის თავს და მარიამ ბოლო ხმაზე კისკისებდა. - ხო არ გინდა ეს გადავადნო თვითონ თავის ორ სანტიმეტრიან სიამაყეზე ? - ჰკითხა ძალიან სერიოზული სახით . - და შენც მიგადნო კიდე ზემოდან ! - მის სიცილზე უარესად ღიზიანდებოდა მათე.
- არა , არა მე სხვის სიამაყეზე გადადნობა არ მინდა , განსაკუთრებით ორ სანტიმეტრიანზე ... - ტელეფონს ირონიული ღიმილით დახედა. - მაგრამ თუ გინდა შემიძლია შენსას გადავადნე ! - გაუცინა და კალთაში ჩაუჯდა. - შენ რა ეჭვიანობ ბაღათურია ?
- ხო რა იყო არ შეიძლება ?
- მეგონა მეტყოდი საიდან მოიტანეო ...
- ყლ*ს ვგავარ ? - ჰკითხა წარბებაწეულმა.
- არა ...
- მგონი მამსგავსებ !
- ყ*ე თუ შენნაირია , უკვე ძალიან მიყვარს ! - გაუცინა და მოცინარი სწრად წამოხტა ფეხზე.
- მარიამ ! - წარბებშეკრული სიცილს ძლივს იკავებდა.
- კარგი რა მათე , უაზრობებზე უნდა გაბრაზდე ახლა ? ვერ ხედავ მომწერა მართალია ძალიან ცივად გამისტუმრეო ... რაც უნდა ის მომწეროს , არ გკიდია ?
- არ ვბრაზდები , მაგრამ როცა შენს გვერდით მე ვარ ამ სირ*მა ესეთი რაღაცეები რატო უნდა მოგწეროს გოგო !
- არ იცის რომ შენ ხარ ... თორემ ხო იცი არ მომწერდა !
- მერე რატო არ იცის !
- ფეისბუქზე სტატუსი დავწერო ? ფილინგ ლავ ვიდ მათე ბაღათურია !
- ფრონანსიეშენი დააქორექთე , ვინ გასწავლის ინგლისურს ?!
- აუ ერთი ძალიან სექსუალური ბიჭია , ლამის დაფას მივაბა და გავაშიშვლო , რომ ვუყურებ !
- მარიააამ !
- რააა ...
- ტორტის გაკეთებას აპირებდი !
- მართლა ? მე დამავიწყდა ... სხვა გეგმები მქონდა მაგრამ კარგი , იყოს ტორტი ! - სიცილით გადმოალაგა საჭირო პროდუქტები და კეთებას შეუდგა , ბისკვიტს იღებდა ტელეფონმა რომ დაურეკა , მათეს სთხოვა აიღეო და სწრაფად გამოჩნდნენ ეკრანზე გოგონებიც , მათემ ტელეფონი მის წინ დადო და თვითონ გვერდით გადგა , იქვე ტორტისთვის გარეცხილ ალუბლებს ჭამდა და თან გოგონების საუბარს უსმენდა.

- სად არის მათუნა ?
- აქ არის , მთათუმან შეეშვი ჩემს ალუბლებს და დაენახე ჩემს გოგონებს !
- როგორ ხართ გოგონებო ? ხედავთ ? უკვე ალუბალი ენანება ჩემთვის თქვენს ბიძაშვილს ! - უკან ამოუდგა და მუცელზე მოხვეული ხელებით მძლავრად აიკრა სხეულზე.
- არ იციან ... - ეშმაკური სახით მიაშტერდა მისკენ ღიმილით სახეშემობრუნებულს.
- გინდა გავაგიჟოთ და ვაფშე ჭკუიდან გადავიყვანოთ ? - ჰკითხა ხითხითით.
- ეე , რა ხდება მანდ ? - ეკრანში შემოძვრა ლიზა.
- ოეე , ხალხობა , ჩვენც აქ ვართ ...
- ხელს გვიშლით ... - ამოიჩურჩულა მათემ და ღიმილით შეეხო გოგონას ტუჩებს ძალიან ნელა.
- ვაიმე ელენე მიშველე !!! - აყვირდა ლიზა.
- ელენე კი არა ლიზა ბალახეული გააძრე , კეფაზე უნდა გადავირტყა !
- როდიიიიიის ? - აჰყვირდა ორივე სინქრონში.
- ორი დღეა ... - გაიცინა მარიამმა და ლოყაზე აკოცა მის მხარზე დაყრნობილს.
- აუ ჩვენ კიდე ზურიამ ტვინი წაგვიღო რატო არ მპასუხობსო და აი თურმე რატო!
- მაგ თქვენ ზურიას უთხარით თუ არ უნდა , რო მართლა გადავადნო-გადმოვადნო დააყენოს!
- სულ გასოფლელდა ! - დანანებით ამოიხრიალა ლიზამ.
- ლიზა გიორგი რას შვება ? -ჰკითხა ღიმილით ისე , რომ მარიამის ჩქმეტა არ შეუმჩნევია.
- მე რა ვიცი , მე რატომ მეკითხები გიორგი რას შვება , მეკითხება ახლა მე , თითქოს გიორგის გადაბმული ძმაკაცი ვიყო , რა გინდა ბაღათურია რატო მაგლიჯავ ნერვებს ?! - დაუბღვირა და კამერიდან გაძვრა.
- შემოდი შე ძააან მორცხვო ! - გაიცინა ელენემ.
- ელო , შენ შეეშვი მაგას და ის მითხარი თემურ ლენგი როგორ არის ?
- რა ცუდი ადამიანი ხარ მათე ! - წარბებშეკრული მიაჩერდა ბიჭს მარიამი.
- ტუჩებს მოგაჭამ ! - უთხრა და ცხვირზე უკბინა.
- აუ დაგვინდეთ !
- მთელი სამი-ოთხი საათი ვერ გაკოცებ ! - ამოიჯუჯღუნა წარბებშეკრულმა და ღვედი თვითონ შეუკრა მოცინარს.
- და ახლა რატომ არ მკოცნი ? - ჰკითხა დაბნეულმა.
- შენ რომ მაკოცო მოკვდები ?!
- რა გჭირს დღეს ? - ჰკითხა გაოცებულმა.
- არაფერი , იმ მიქაძეს სერიოზულად ევასები ხო ?
- აი სად გაგახსენდა ? - ჰკითხა სიცილით .
- კითხვაზე პასუხით , რომ მიპასუხო და კითხვით არა მაგითაც მოკვდები ?
- მათე ნერვებს ნუ მიშლი !
- ხო კარგი , ვცდილობ მთელი დღე არ გაკოცო , მაინტერესებს სადამდე გავქაჩავ ...-გაიცინა და გაზს მიაჭირა.
- რატო ცოდვილობ ? - ირონიულად აწკეპილი წარბებით შეხედა ბიჭს.
- შენ როდემდე გაქაჩავ არ გაინტერესებს ?
- მთელი კვირა ... - ამოილაპარაკა ვითომაც არაფერიო.
- მოიცა რა ? - უცებ დაამუხრუჭა და გაბრაზებულმა გახედა ისევ გაოცებულს. - მთელი კვირა შეგიძლია ჩემი კოცნის გარეშე გაძლო ?
- გავიხუმრე ადამიანო ... რა ორსული ქალივით იქცევი ?
- ააჰ ანუ ორსული ქალივით ვიქცევი მე და ის ზურია ხო იქცევა ... ვეღარ მოვიფიქრე და საერთოდ ნუ იცინი , ნერვებს უფრო მიშლი !

^^^
ჯუჯღუნით მივიდნენ სკოლამდე , მარიამი სიცილით გადავიდა მანქანიდან და კლასელებს გადაეხვია , მართალია დიდად არ მონატრებია ამ პერიოდში მაგრამ მაინც , არ აქვს ცუდი ურთიერთობა თანაკლასელებთან , მეტიც რამდენიმესთან ძალიან ახლოსაც კი არის.
მათთან ერთად შევიდა სკოლაში , დაინახა მათეს , როგორ ელაპარაკებოდა ბუნების მასწავლებელი და თვალებანთებული მიაჩერდა გოგოს , იქნებოდა ასე 24 - 25 წლის .
არ გასჭირვებია მის მზერაში უცნაური ნაპერწკლების შემჩნევა , მალევე გაფანტა სულელური ფიქრები თავის მსუბუქი გადაქნევით და კიბეებს აუყვა.
ბავშვებს ელაპარაკებოდა ზარი , რომ დაირეკა.
პირველი ისტორია ჰქონდა , მალევე მორჩა გაკვეთილი , ბევრი არაფერი უკეთებიათ , არდადეგების მერე ხომ სულ ასე ხდება , მეორე გაკვეთილიც მალე მიიწურა , მესამე კი მტანჯველად გაიწელა.
ვერც ერთ დასვენებაზე მოახერხა მათეს ნახვა , არც დაურეკავს , არც მიუწერია , მარიამიც ჯიუტად იჯდა თავის ადგილზე და თითქოს არაფერიო სიცილისგან კვდებოდა.
სანამ ზარი დაირეკა , ორი წუთით ადრე გამოჩნდა ბაღათურია ჟურნალით ხელში , კლასში ღიმილით შემოვიდა და ბავშვებს ხმამაღლა მიესალმა , მარიამისთვის არც შეუხედავს , ჩვეულებრივ რიგით მასწავლებელზე უყურადღებოთ იქცეოდა ბიჭი .
გაკვეთილი ჩვეულებრივად დაიწყო , თითქოს არც ახალი წელი ყოფილა და არც ის მომენტები რაც ერთად გამოიარეს.
ჟურნალი ამოიკითხა , ყველას სათითაოდ ეკითხებოდა როგორი ახალი წელი გაატარეს გვარის ამოკითხვის დროს.
მარიამის გვარი ჩვეულებრივად რომ გაატარა გიორგაძეს სიმწრისგან ქვედა ტუჩით ჩაეღიმა , დაჭიმული თითები მერხის ქვეშ შემალა და ღიმილით გაჰხედა ანანოს.

- მარიამს რატომ არ ეკითხებით ? - ეჭვნარევი მზერით ჩაეკითხა ის უკანასნელიც , მათემ კითხვა შეწყვიტა და ჩვეულებრივი მზერით ამოჰხედა გოგონას.
- მარიამმა ახალი წელი ჩემთან ერთად გაატარა , მე ყველაფერი ვიცი თუ გაინტერესებთ ვკითხოთ ... - მხრები აიჩეჩა და ჩვეულებრივი ღიმილით შეხედა გოგონას. - როგორ გაატარე მარიამ ახალი წელი ?
- ჩვეულებრივად , გამორჩეული არაფერი ! - მხრები აიჩეჩა და ირონიული ღიმილით მიაჩერდა სახეშეცვლილ ბაღათურიას.

რამდენიმე წამში მანაც გაიღიმა და კითხვა განაგრძო.
შემდეგ ყველა ერთად ლაპარაკობდა თავის ამბებზე , ოღონდ ბაღათურიას მკაცრი მოთხოვნით მხოლოდ ინგლისურად !
რამდენიმე წამში ანანო საჭირო ოთახში გავიდა და სწრაფად დაიკავა მიქაძემ მარიამის გვერდით გათავისუფლებული ადგილი.
ბიჭი მარიამის სახეცვლილებაზე ლაპარაკობდა და ბევრიც აცინა გოგონა.
ამ ყველაფერს ბაღათურია რა სახით უყურებდა აღწერას მიჭირს.
ცოტახანში ანანო დაბრუნდა და თავისი ადგილი დაიკავა.
მიქაძე ღიმილით გადაჯდა თავის მერხთან და კლასელების მოსმენა დაიწყო , თან ცალი ყურით ბიჭებს უსმენდა , თვალებს მარიამს მაინც ვერ აშორებდა.
კარგი ბიჭი იყო მიქაძე , ყურადღებიანი , ჭკვიანი , სიმპატიური და ძალიან ზრდილობიანიც.
ყველას მოსწონდა სკოლაშიც და კლასშიც , მარიამზე ბოლო ორი წელი ძალიან დიდ ყურადღებას ხარჯავდა , არც მისი გარეგნობის ცვლილებამ გამოიწვია რამე , კარგად ამჩნევდა ბაღათურია ამ ყველაფერს , ამჩნევდა და შესაბამისი სახეც ჰქონდა , მასწავლებელი იყო მათე , მასწავლებელი!
მხოლოდ ამის გამო იკავებდა თავს !
თორემ როცა მის საკუთრებას ასე უყურებენ ან ეხებიან მაშინ ძალიან ბოროტი ხდება ბაღათურია , იმაზე ბოროტი ვიდრე შეიძლება ადამიანი იყოს!

გაკვეთილები დამთავრდა , ფეხზე წამოდგა და ისე , რომ არც დამშვიდობებია კლასიდან რამდენიმე გოგოსთან ერთად გავიდა.
სკოლასთან მიქაძის ბაიკი დაინახა , ეშმაკურად ჩაეღიმა თავის იდეაზე მაგრამ მალევე მიხვდა ზედმეტი , რომ იქნებოდა და რა თქმა უნდა უკუაგდო.
ცოტა ხანში ბიჭი გამოვიდა და მარიამს წაყვანა შესთავაზა , ის ის იყო მარიამს უარი უნდა ეთქვა მათე , რომ ამოუდგა გვერდით და ჩვეულებრივი ღიმილით დაახვევინა საწყალ ბიჭს.

- მე გავიყვან გიორგი ამას , მაინც ერთ გზაზე ვართ ... ხვალამდე ! - ხელი დაუქნია და წელზე მოხვეული ხელით მანქანისკენ უბიძგა მარიამს.

მარიამმაც გაუღიმა გიორგის და უსიტყვოდ ჩაჯდა ბიჭის გამოღებულ კარში.
მალევე დაიკავა მათემ ადგილი და მაშინვე ახმაურდა მარიამის ტელეფონიც.
ელენე ურეკავდა , წამში აიღო მობილური მათემ და უხმო რეჟიმზე დააყენა.

- რას აკეთებ ? - ჰკითხა გაოცებულმა.
- სალაპარაკო გვაქვს ! - უთხრა და მისი ღვედისკენ გადაიწია.
- არ არის საჭირო , ხელები მეც მაქვს ! - უთხრა და დაბღვერილმა დაეჯაჯგურა მის ხელებს.
- მოისვენე და მომეცი საშუალება შევკრა ! - უთხრა საშინლად ჩამუქებული შავი თვალებით და მარიამმაც მოადუნა თითები , სწრაფად შეუკრა ღვედი და მანქანა დაძრა.
- ლაპარაკს თუ არ აპირებდი ავიღებდი მობილურს !
- მაცდი დამშვიდებას ?
- და რისგან მშვიდდები მათე ? აქეთ ვარ დასამშვიდებელი მაგრამ მგონი ისტერიკებს არ გიწყობ , და სხვათაშორის მეც მაქვს ნერვები !
- რას გელაპარაკებოდა ის გამოსი*ებული?
- სიყვარულს მიხსნიდა , რა კითხვებით ხარ ?
- რომ გეკითხები მიპასუხე და გააქრე ეგ ირონია !
- მათე ტონი აკონტროლე !
- წყობიდან თუ გამომიყვან მარტო ტონის კონტროლი აღარ გექნება მოსათხოვი , კითხვა დაგისვი და პასუხი გამეცი!
- რაღაცეებს მიყვებოდა ახალი წლის ამბებზე და ერთი ორი სიტყვა მითხრა როგორი შეცვლილი ხარო ...
- მეტი არაფერი ?
- მეტი რა უნდა ეთქვა ?
- რავიცი მე !
- და შენ რა გითხრა ნინო მასწმა ? - ირონიულად გაუსვა ხაზი გოგოს სახელს.
- რა ?
- ბუნების მასწავლებელმა მათე !
- აა , მაგას ნინო ქვია ? მე ნინითი გამეცნო ...
- რაო ? - თვალები დაქაჩა წამში.
- ნელა გოგო რა იყო , არ გაიტანო მინა ! - მანქანა ეზოში გააჩერა და სიცილით მიუტრიალდა გოგოს.
- შემეშვი ! - უთხრა და წამში შეიხსნა ღვედი , ის ის იყო კარი უნდა გამოეღო იდაყვით რომ დაიჭირა ბაღათურიამ.
- სად გარბიხარ სულ გაგიჟდი ?
- ელაპარაკე შენს ნინის და თუ გინდა სახლშიც ისე მოიქეცი როგორც კლასში იქცეოდი , ძალიან ბუნებრივი იყავი , გილოცავ !
მანქანიდან გადმოხტა და კარისკენ გაიქცა.
- მარიამ , მოხვედით უკვე ? მე ნინი უნდა გამოვიყვანო ბაღიდან და მალე მოვალ ...
- გაგიყვანოთ ? - წამში ამოუდგა გოგოს გვერდით მათე .
- არა იყავი , ჩემი მანქანით წავალ ... ჭკვიანად , საჭელი მაგიდაზე დევს , ჭამეთ ! - გაუცინა და სწრაფად გავიდა ჭიშკრიდან.
მარიამმა დედას თვალი გააყოლა და სწრაფად შექანდა სახლში , კიბეებზეც ორ წამში აქანდა და საერთოდ არ მიუქცევია ბაღათურიას ხმისთვის ყურადღება.

- აუ ეხა მაგრად მოგხვდება ! - მაჯაში წავლებული თითებით კედელს მიეჯახა და ზედ აეკრა , რომ გაქცევა ვერ შესძლებოდა.
- ხელი გამიშვი ! - თვალები გაბრაზებულმა დაუბრიალა.
- გაიბუტა ჩემი პატარა ? - ირონიული ღიმილით მიუახლოვა სახე მისას.
- მეცინება ახლა მე ?
- ასეთი გაბრაზებული ისეთი სექსუალური ხარ ... - ტუჩები ოდნავ გაუხახუნა მისას და თითები თეძოებზე მოუჭირა.
- საერთოდ ვერ მოქმედებ ჩემზე შენ წარმოიდგინე ... - ამოიხრიალა ხმაჩავარდნილმა.
- მე პირიქით რატო მგონია ? - ჰკითხა ღიმილით და სხეულზე უფრო აიკრა აკანკალებული.
- ახლა კარგად მომისმინე და მერე გადაწყვიტე გინდა თუ არა რომ მართლა გაგიშვა !
1) საერთოდ არ მაინტერესებს ის ბუნების მასწავლებელი ნინოა თუ ნინი!
2) ვაფშე არ მინდა ჩემს გამო თავი უხერხულად იგრძნო და მთელი გაკვეთილი ისე მიყურებდე რო საერთოდ გამომაყ*ვო და ვაფშე ვერ გავაკონტროლო თავი , ამიტომ მირჩევნია ეგეთ დისტანციაზე ვიყო შენთან იმ ტერიტორიაზე!
3) მეზიზღება , როცა ჩემს საკუთრებას ვინმე ისე უყურებს როგორც ის ტიპი შენ , ვერ ვიტან როცა ვამჩნევ როგორ გეფლირტავება და ამ ყველაფერს ჩემს თვალწინ ღიად აკეთებს! მახატია რო არ იცის ვინ ვარ , მაგრად არ მინდა რო კიდე ერთხელ შეგეხოს და ამდენი ხანი ეგრე გელაპარაკოს , მარტო ჩემი ხარ და მე მაქვს უფლება ეგრე გიყურო გაიგე ? შენზე არ ვბრაზდები მაგრამ შემდეგში შეეცადე მიაპაშოლო , ან შენ გააკეთებ ან მე !
4) საკუთრებასთან დაკავშირებით პრეტენზიები არ განიხილება !
5) ბოლო და ჭეშმარიტი , მივხვდი რო მეტის მოთმენა აღარ შემიძლია და აქვე და ახლავე მოგაჭამ მაგ წითელ ტუჩებს ! - დამთავრება და ველურივით დაძგერება ერთი იყო , საშინლად შოკში მყოფი უსმენდა მამაკაცის სიტყვებს , აკვირდებოდა მის დამოკიდებულებას და ორმაგად ბედნიერი ჰყვებოდა კოცნაში საყვარელ ტუჩებს.
- გამოიცვალე და ჩამოდი , მგელივით მშია !
- დღეს მიდიხარ ... - ყელზე მოწყენილი ჩამოეკიდა და ცხვირი ფრთხილად გაუხახუნა .
- მალე ჩამოხვალ შენც , ერთ თვეში ეროვნულები გეწყება ...
- დარჩი ... დარჩი და ერთად წავიდეთ ...
- მიხვდებიან შენები ... - ფრთხილად მოიშორა და შუბლზე აკოცა. - კაი ტოო რა გატირებს , აუ არა არა ... არ იტირო არ გამოაყ*ევო!
- აუ ერთი თვე ჩემს გარეშე უნდა იყო და ესე მშვიდად რატო ხარ ! - ამოიჯუჯღუნა და ასლუკუნებულმა მაგრად მოჰხვია ხელები მხრებზე.
- ჩამოვალ , შენთავს ვფიცავარ ყოველი კვირის ბოლოს ჩამოვალ !
- მართლა ? - ჰკითხა იმედით სავსე თვალებით.
- გპირდები , ოღონდ არ იტირო , არ იტირო და შემპირდი რო ნორმალურად შეჭამ და ბატივით არ ივლი , გამოცდები გეწყება , ამაზე იფიქრე და მალე ერთ ქალაქში ვიცხოვრებთ , გპირდები ძალიან მალე გავა დრო და ვერც იგრძნობ ჩემს მონატრებას !

ქვემოდან მართამ დაიძახა , მალევე ჩავიდა მათე და მერე მარიამი დაეშვა კიბეებზე მოწყენილი.
ყველა ჩაეხუტა , პატარა ნინიც გემრიელად ჩაკოცნა და მარიამს ჩაწითლებული თვალებით შეხედა.
რაც არ უნდა ილაპარაკოს და როგორც არ უნდა აწყნაროს თვითონაც იაზრებს , რომ საშინლად მოენატრება ეს ქაჯი გოგო.
ექსვი თვე მასთან ერთად ერთ ჭერ-ქვეშ გაატარა , მისი ყველა მინუსი და პლიუსი შეიცნო , ყველაფერი შეიყვარა და ახლა უწევს რომ ერთ თვე სრუალიად სხვა გარემოში დატოვოს.
მძლავრად მოჰხვია გოგოს ხელები და მის უკან მომღიმარ ზურას და მართას თვითონაც მთელი გულით გაუღიმა.
სწრაფად მოშორდა გარემოს და მანქანაში ჩაჯდა.
სწრაფად აკრიფა მარიამმა რამდენიმე ასო ესემესით და წამში დააჭირა გაგზავნას.
ახლა მართლა რასაც მთელი გულით გრძნობდა ის უთხრა.
წამიც არ იყო გასული განათებულ მობილურს , რომ დაჰხედა ბაღათურიამ და სახეშეცვლილმა გამოჰხედა გოგონას.
აცრემლებული თვალებით შებრუნდა და სახლში სწრაფად შევიდა.
არ უნდა დაინახონ , ახლა არ უნდა დაინახონ!
პასუხი არ ყოფილა , არ ყოფილა მაგრამ არ სწყენია ...
იცოდა , რომ იქნებოდა , გული უგრძნობდა !

^^^
უკვე იძინებდა , ცრემლიანი თვალებით სუნავდა საყვარელ მაისურს და ჯერ კიდევ მასზე შერჩენილ სურნელში იკარგებოდა.
ის ის იყო ღრმად უნდა გადაშვებუოლიყო სიზმრებში მობილური აზუზუნდა.
გახარებულმა დაავლო ხელი და ელენეს მესიჯს გულდამწყდარმა უპასუხა.
სახეწაშლილმა მიდო ბალიშზე თავი და ამ უკანაკსნელს ჩაეხუტა.
ისევ აზუზუნდა ტელეფონი , ამჯერად ვიღაც რეკავდა , ისევ იმედით სავსემ დაჰხედა ეკრანს და გაბადრულმა გადაუსვა სენსორს თითი.
- ჩახვედი ? - ჰკითხა და ბალიშზე თავი ბედნიერმა დააბრუნა.
- კი , შენ რას შვები ? რატო ქსუტუნებ ? გაცივდი ?
- არა , არა რა გავცივდი ... როგორ იმგზავრე ?
- ტირი მარიამ ?
- არა , უბრალოდ ვიძინებდი და ...
- იძინებდი და ?
- დამამთქნარა ... - მოთხარა რაც პირველი მოადგა ენაზე და თვითონ გაეცინა ბაღათურიას სახის წარმოდგენაზე.
- კამერა ჩამირთე და მანახე ერთი დღეს ღამით რომელი ფერის პენუარი გამშვენებს !
- არა ...
- არა ?
- ანუ ...
- ეე ჩართე თორე უკვე ვბრაზდები !
- ხო კარგი ... კამერა ჩართო მაგრამ საბანი ყელამდე აიწია.
- მარიამ პენუარი მაჩვენეთქო , საბანითქო არ მითხოვია ! - გაიცინა და თვალებმოჭუტული დააკვირდა შავ სახელოს.
- ეე მე რომ მანდ ვიყავი ლამის შიშველი იწექი და ახლა რა ბებიაჩემის ფოხანი გაცვია ?
- არა ... შენი ...- გაიცინა და მისი მაისური დაანახა.
- მოიცა , ეგ მაიკა როდის ამომაცალე ? - გაოცებულმა აათვალიერა საკუთარ მაიკაში გამოწყობილი იდეალური სხეუილი.
- შენ რომ ბანაობდი ...
- უსირცხვილო და ახლა ჩემს მაისურში , ჩემს გარეშე გძინავს ? და თან არა ჩემს საწოლში !
- უკვე მენატრები ... - მისუსტებულუ მიეგდო ბალიშზე.
- უნდა ვაღიარო ახლა ყველაზე საყვარელი ხარ და ყველაზე არასექსუალური !
- რატო ? - გაოცებულმა ჰკითხა.
- პატარა ბავშვივით ხარ , კოცნა კი არა ჩახუტება მინდა !
- მათე ... - ამოიხრიალა და კბილები ერთმანეთს მთელი ძალით დააჭირა , რომ არ ატირებულიყო.
- დაიძინე , 7 დღეში შევხვდებით !
- ძილინებისა ...
- ძილინებისა ბატო ! - გაუღიმა მთელი გრძნობით და ეკრანიდან საერთოდ გაქრა.

" მეც " - წამში განათდა ისევ მისი ტელეფონი და ღიმილით გადაუსვა თითი ეკრანს , ახლა ყველაზე ბედნიერი ადამიანი იყო მთელს გალაქტიკაზე !

პირობა შეასრულა , მართლა ჩამოვიდა , ჩამოვიდა და მარიამის საყვარელი შოკოლადებიც ჩამოიყოლა!
ყოველ მეშვიდე დღეს ხვდებოდა საყვარელ ადამიანს , ახლა ის ერთი შეხვედრაც აკმაყოფილებდა , მანამდე თუ გვერდით ჰყავდა და მაინც ენატრებოდა , ახლა ესეც აკმაყოფილებდა!

მალე მოვიდა ეროვნულების დროც , მათეს ქვეყნიდან ერთი კვირით გასვლამ მოუწია , ეროვნულებიც ჩაამთავრა და ცალკეც გადავიდა საცხოვრებლად.
იცოდა მათე ორ დღეში , რომ ბრუნდებოდა ასე რომ მასთან არც დაურეკავს ისე დაპატიჟა ბიჭები და გოგონები საღამოს თავისთან ახალ-სახლობაზე.
ღიმილით გაასწორა მაგიდაზე ბოლო დეტალი და კარისკენ დაიძრა , თემოს და გიოს მაგრად მოეხვია და გოგონების მერე კისკისით შეატარა სახლში.
- მარუსი მარტო ძილი არ გეშინია ?
- არ ჩანს შენი ძმაკაცი და რა ვქნ ... - სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული თეძოებზე ვიღაცის თითები , რომ აღიქვა და წამში დაიწყო თითებმა ძალიან ჩქარა მოძრაობა.
გაოცებული შებრუნდა უკან და ბაღათურიას დანახვაზე ბოლო ხმაზე კივილი ატეხა.
სწრაფად მოჰხვია ყვავილებიანი და დიდი დათუნიიიანი ხელები წელზე საყვარელ სხეულს და ჰაერში ააფრიალა.
- რატომ არ მითხარი , მე კიდე როგორ გელოდებოდი , დამპალო ! - ენა გამოუყო და მაგრად მოჰხვია ხელები კისერზე.
- შედი , შედი მალე ! - გაუცინა და საჩუქრები მიაწოდა , ეს ჩემგან !
- ახალსახლობაზე? - ეშმაკურად აათამაშა წარბები გიორგაძემ.
- ოთახში კიდევ ერთი საჩუქარია , არ გინახავს ?
- ეეე არა , სად დამალე ? მოიცა როგორ მოახერხე , გასაღები მარტო მე და ლიზას გვაქვს და მე გასული ვიყავი ... ლიზააააა ! - წამში აჰყვირდა და გოგონამაც კისკისით დაუგდო შემოსასვლელის თაროზე გასაღები.
- მე არაფერ შუაში ვარ!
- მიდი შედი და ნახე ! - გაუღიმა და ხელის მუსუბუქი ბიძგით შეაგდო საძინებელში.
- ოოო , სად დამალე , ვერაფერი ვერ გავიგე ! - წამში აბუზღუნდა და დაღლილმა აიხედა ჭერში. - მოიცა ... რა არის ეს ... - გაოცებულმა , პირდაღებულმა და შოკში მყოფმა გაუსწორა თვალები საყვარელ შავებს და სახეზე სიცილისგან აწითლებულმა მოიშორა ბაღათურიას ხელები.
- აღიარე რო ამაზე მაგარი საჩუქარი ცხოვრებაში არავის არ გაუკეთებია!
- ისევ შენს თავზე იზრუნე ხო შე ნარცისო ! - გაუცინა და კისკისით ახედა ისევ მთელ ჭერში ჩამაგრებულ სარკეს.
- ჩემზეც და შენზეც !
- წამოდი ვჭამოთ , ამ სარკეს ღამე შევათვალიერებ კარგათ !
- შეათვალიერებ არა , შევათვალიერებთ !
- არც იოცნებო !
- რატო ეეე!
- ჩემთან ერთად ძილი გინდა ბაღათურია ?
- არა მარტო ძილი , მაგრამ ჯანდაბას ცოტახანი მაგაზეც თანახმა ვარ !
- გარყვნილო !
- მთელი დღეა დაბღვერილი დადიხარ , რა ხდება ? - ძლივს მოამწყვდია ელენე მარიამმა და დოინჯშემორტყმული დაუდგა წინ.
- ლევანამ ნაშა ააგდო , ეს მაგარი დაგრუზულია და სამი დღეა ყველაფერს ბრდღვნის . - განუმარტა დის მდგომარეობა ლიზამ.
- მოიცა , მოიცა შენ ის ლევანი კიდე მოგწონს ?
- რატო არ უნდა მომწონდეს ? - დაბნეულმა ამოილუღლუღა ელენემ.
- რავი , მე მეგონა თემო მოგეწონა ...
- გააფრინე ? რაის თემო ! - გაიცინა და სამზარეულოდან მომღიმარ ბიჭს გახედა. - ოოო რატო მითხარი , ახლა მართლა დავფიქრდები !
- შეყვარებული ყავს ... - ამოიფხუკუნა მარიამმა.
- რაზე ჭორაობთ ? - გაკრეჭილები შემოლაგდნენ ბიჭები სამზარეულოში , მათე მარიამს მოეხვია და კისერში ხმაურიანი კოცნა დაუტოვა.
- თემჩო მომეწონა და მარიამმა იმედები გამიცრუა , შეყვარებული ყავსო ... - მოწყენილმა ამოთქვა ელენემ.
გაოცებულებმა შეხედეს , მხოლოდ ლიზა და მარიამი იდგნენ ჩვეულებრივად და იცინოდნენ.
- მართლა თქვი ? - ჩაეკითხა მათე.
- მართლა თქვა შეჩ*ემა ვერ ხედავ ? კითხვას შეცვლი და რატო თქვი მაგას გკითხავ ... - გაიცინა გიომ.
- კარგით რა იყოთ , გრძელი თემაა , დავლიოთ ! - ხელი აიქნია და მისაღებისკენ წავიდა.
თემო ურეაქციოდ იდგა , მხოლოდ გაიღიმა და მხრების ჩეჩვით გაჰყვა უკან.
- იმან ხო მაგარი გააძრო , მაგრამ ამან იმენა დაგლიჯა თავისი რეაქციით ! - გაიცინა გიომ.
- მგონი ერთმანეთს უხდებიან ... - ტუჩზე თითმიდებულმა ამოიკისკისი ლიზამ.
- შეყვარებული ყავს თორე ჩვენც ვიფიქრებდით ! - მხრები აიჩეჩა მათემ და მარიამი სამზარეულოდან გააგდო.
- მე არ მყავს და არ გინდა ვცადოთ ? - ჰკითხა ეშმაკური ღიმილით ლიზას და მასთან ახლოს მიიწია.
- არანაირი სურვილი არ მაქვს გორილა ! - დაუბღვირა და დაბნეული გაიქცა იქიდან.

გიომ ერთი ჩაიცინა და უკან გაჰყვა .

ელენემ ტელეფონს დახედა და გამწარებულმა ამოიქშინა.
შეუმჩნევლად წამოდგა და ვერანდაზე გავიდა , მალევე იგრძნო ზურგსუკან როგორ გაიღო კარი და დაიკეტა.
არც დასჭირვებია გვერდით გახედვა , უკვე იცოდა ვინც იდგა.
სიგარეტი ხელიდან გამოგლიჯა და ღრმა ნაპასი დაარტყა.
თემო ირონიული ღიმილით უყურებდა , მერე მისკენ შებრუნდა და დაკვირვებით შეათვალიერა.

- არადა რა ნათიას გამო დასატოვებელი გოგო შენ იყავი ... - ამოთქვა და სივრცეს გახედა.
- რაო ? შენ საიდან იცი ? - გაოცებული მიუტრიალდა ბიჭს.
- შენზე იეჭვიანა ნათიამ , მერე გაიგო რო ლევანასაც ევასებოდი და მაგ პონტში დაკერა , ის ვერ გაითვალისწინა რო მე მაგას არ გავატარებდი , დავშორდი და შერჩა იმ ბიჭს , და ეგეთის გამო ვაფშე რა პონტში იგრუზები ?
- არ ვიგრუზები , იცი როგორ არ მაინტერესებს ეგ ტიპი ? პროსტა ვერ ვინელებ რო ესე უცებ ცხვირ წინ მოხდა ყველაფერი და ვერაფერი შევამჩნიე და მოიცა ჩემზე რატომ იეჭვიანა ?
- მაგის დაქალი გიოს ძააან ახლო მეგობარია , უფრო სწორად იყო , გიოც ეჩხუბა და ჩამოსცილდა , ამის ტელეფონში ჩვენი სურათები უნახავს და რადგან ერთად ვდვიჟენიობდით დაასკვნა რო მკერავდი ან მე გკერავდი , ვერ გავიგე კაროჩე , მერე თავის ტელეფონში გადაუწერია და ნათიასთვის გაუგზავნია , ნათიამ ჩათვალა რო მაგარი აბაროტის ღირსები ვიყავით და მაგიტომ ააგდო ლევანა , აუ ისე მაგრად მიხარია რო ააგდო , რო მიხვდება რამხელა შარში გაყო თავი მაგრად ვიღადავებ ! - ბოროტულად გაიცინა და ქვემოდან მომზირალს დააკვირდა. - რატო მიყურებ ეგრე ? - კიდევ ერთხელ ჩაიღიმა მომაკვდინებლად.
- მიხვდი ხო რო მომეწონე , მაგიტომ არ გქონია რეაქცია სამზარეულოში ჩემს ლაპარაკზე ... - გადებილებული უყურებდა ბიჭს.
- არამგონია მაგაზე ახლა ლაპარაკი ჭკვიანური იყოს , შევიდეთ გაცივდები !
- კითხვა დაგისვი და პასუხს ველოდები !
- კი მივხვდი , დაკმაყოფილდი ?
- რა ტონით საუბრობ ?
- აუ ელენე არ მაქვს ქალური გაჭედვების ნერვები , თუ შემოდიხარ შემოდი , მე მცივა !
- შედი ! - უთხრა და გაბუტული შეტრიალდა ხედისკენ . თემომ მხრები აიჩეჩა და კარისკენ წავიდა. გოაცებულმა გააყოლა თვალი , ყბა შოკისგან ქვეკსნელისკენ წაუვიდა. - ხეპრე ... - ამოილუღლუღა და თვალებდაქაჩულმა გამოატრიალა თავი ისევ.
- რა მიწოდე ? - სიცილით მობრუნდა უკან გვაზავა.
- არაფერი , არაფერი ...
- არა გაიმეორე !
- თემო , არ მიზიდავს პატარა ბავშვების მსგავსი საქციელი , გიწოდე ხეპრე , შეგიძლია შებრუნდე და არ გეგონოს , რომ ახლა შენს აქ დატოვებას და ბოდიშების მოხდას ველოდები , თუ მოგწონს აქ გაყინვა იყავი , თავხედებთან ლაპარაკი და დროის ფუჭად ფლანგვა არ მიყვარს !
წამოსასვლელად შემობრუნდა მაჯაში ძლიერი ხელი , რომ იგრძნო და ისე მალე მოექცა კედელსა და თემოს შორის გააზრებაც ვერ მოახერხა.
- რას აკეთებ ... ხელი გაწიე ...
- ანუ ხეპრე ვარ , თავხედი და კიდევ შენი დროის ფუჭად გამფლანგველი ... რა საინტერესო დახასიათებაა ... - თავი აქეთ-იქით გადააქნია და ძალიან ახლოს მიიწია გოგონასთან. - კიდევ რამეს ხომ არ დაამატებდი ?
- კი , ველურს ... - ამოილუღლუღა ხმადაბლა.
- გინდა უცებ გამოვიცნო რა გინდა ახლა ძალიან , შეიძლება ითქვას ყველაზე მეტადაც ...

-- აბა გისმენ ... უდიდესი ყურადღებით !
- ძალიან ცხელი ხარ , არადა წამის წინ იყინებოდი ...
- შენმა სიახლოვემ იმოქმედა ! - გაუღიმა ირონიულად.
- ძალიან გინდა არა ? - უფრო მიახლოვდა მის სახეს. - უზომოდ გინდა ახლა ისე გაკოცო , როგორც შენს ფანტაზიაში გავაკეთე ეს !
- მართალია , მინდა ... - თვალები მის თვალებს გაუსწორა . - მაგრამ ერთი განსხვავებით , კარგი იქნება თუ იმაზე უკეთესად მაკოცებ ვიდრე ჩემს ფანტაზიაში გააკეთე ეს !
- საიდან ამდენი გამბედაობა პატარავ ?
- არ მიყვარს გაწელილი საქმეები , თუ მკოცნი მაკოცე , თუ არადა გამიშვი და მომეცი საშუალება შევიდე სახლში , სადაც რადიატორსაც შენზე მეტი შეუძლია !
- როგორი მწარე ენა გაქვს ...
- რას ცდილობ გვაზავა ? - ჰკითხა ირონიული ღიმილით.
- იმას რაც შენ ასე ძალიან გინდა და მოგწონს !
- ვერ გავიგე ?
- სინამდვილეში არც მე არ ვიცი რას ვცდილობ და შენ რა გაგაგებინო ?
- აქ , შუა აივანზე აყუდებული გყავარ კედელზე , ზედ მეკვრი მთელი სხეულით და ლამის შენი სიამაყე ჩემს მუცელზე ვიგრძნო ფეხზე წამომდგარი , თვალები ისე გიბრწყინავს თითქოს მთელი ჯოჯოხეთის ყველა ეშმაკი მანდ დაწრწის და მაინც რას ცდილობ არ იცი არა ? რატომ ვერ მაშორებ თვალებს ტუჩებიდან ? კოცნა ხომ არ გინდა ? - ხელი კისერზე მოჰხვია და თითები იქ აათამაშა.
- შეიძლება ასეც ითქვას ...
- და მერე რატომ არ მკოცნი ?
- ასე მელოდები ? - ჩაეკითხა ირონიულად.
- მე ? მე 6 თვეა გელოდები თემურ !
- მომენტი გააფუჭე ! - უცებ მოშორდა და სიცილით წავიდა აივნის კარისკენ.
- თავი გაყიდე თემურიკო , თავი ! - კმაყოფილი ხმით მიაძახა და ბედნიერი მიეყრდნო კედელს.
- დაგეხმარები ... - მაგიდიდან თეფშების ალაგება დაიწყო და სამზარეულოში გაიტანა.
- შენც შეამჩნიე თემო რა სახით შემოვიდა აივნიდან ? - ჰკითხა ჩაფიქრებულმა და ჭურჭლის სარეცხი მანქანა გამოაღო.
- კი , ელენეს სახეც შევამჩნიე ... უაღრესად კმაყოფილი იყო ! - სიცილით მიაწოდა თეფში .
- მათე , ელენე ძალიან თავისუფალი გოგო ჩანს , ოღონდ შორიდან ... გააფრთხილე თემო გთხოვ !
- ნუ ნერვიულობ , დაველაპარაკები ... აუ არადა შენთან ახალ წელს გიო და ლიზა მომეჩვენენ პრობლემურები და თურმე სადა ბანააობ მათეეეე ... - სიტყვა კახური კილოთი გააგრძელა .
- ხო მეც , თემო და ელენე ძალიან მშვიდად იყვნენ მახსოვს ... ახლა რა დაემართათ?
- მე ვიცი , მაგრამ არ გეტყვი !
- ჰა ? აუ აბა რას დაიწყე ?
- ელენე გეტყვის თვითონ . - სიცილით აკოცა შუბლზე და წელში გასწორდა.
- დარჩები დღეს ? - ჩალაგებას , როგორც კი მორჩა მანქანა ჩართო და ღიმილით ჩამოეკიდა კისერზე საყვარელ სხეულს.
- დავრჩები , მაგრამ არ იმაიმუნო რა , აღარ შემიძლია შუა გზაში გაჩერება უკვე ! - ამოიჯუჯღუნა და თითები წელზე მოჰხვია.
- მერე ვინ გითხრა , რომ მინდა გაჩერება ? - ჰკითხა იგივე მზერით.
- ვეღარ გამაცურებ ! - ხელებიდან დაუძვრა და სიცილით წავიდა ოთახისკენ.
- არადა მართლა არ ვაპირებდი ... - ამოთქვა თავისთვის და ეშმაკური სიცილით გაჰყვა უკან.
- აუ რა გათვლები მქონდა ამ სარკეზე და ახლა მძინარეს უნდა გიყურო იქიდანაც !
- ან გაჩუმდი ან სხვანაირს მიყურე , მე წინააღმდეგი არ ვარ ! - ამოიბუზღუნა და მუცელზე აეკრო.
- გადმობრუნებულიყავი ? რას ამეხატე აქ , შენ სექსუალური მანიაკი ხარ და მალავ ? - სერიოზული ტონით ჰკითხა და კისერში კოცნა დაუტოვა.
- მოისვენე თორემ ვეღარ გამოძვრები სუფთად ! - სიცილით ჰკრა უკანალი და კომფორტულად მოთავსდა , როცა რაღაც მაგარი იგრძნო სხეულზე. - დედა მიშველე ...
- ოღონდ დედა არა და სხვა ვინც გინდა !
- მაშინ მამა ... ან ბებია , ბაბუა ... ნინი ...
- ბარემ მკვდრებზე გადადი !
- ხეზე დააკაკუნე სამჯერ ! - ისევ უკანალით მიეკრო და სიცილი ამოუშვა ბაგეებიდან. - ვაიმე მეცინება !
- ეხა მე მკითხე !
- შეგჭამ ! - ამოიჩურჩულა და ხელებზე ფრჩხილები დაუსვა.
- მარიამ ... გეყოფა !
- რა , რა მეყოფა ... - ფრთხილად გამოძრავდა და კისერი მის ტუჩებს მიუშვირა.
- მარიამ ...
- მათე გეყოფა , მართლა გეყოფა ! - ხელი მის ფეხზე გადადო და მთელი ძალით აკერო სხეულზე.
- ცოტაც და ვიფეთქებ , ბოლო წამებს გაძლევ თავის დასახსნელად ! მერე არ თქვა შემაცდინაო !
- ნწ , სიამაყით ვიტყვი რომ მე შეგაცდინე ! - უთხრა და წამში იგრძნო საყვარელი ტუჩები კისერში. - ასე შენი კოცნა არასდროს მდომებია ... - ამოიხრიალა დაბალ ხმაზე.
- კანკალებ ...
- სურვილისგან ! - ამოიხრიალა ისევ და მისკენ სწრაფად გადატრიალდა .
- შენით გაიჩალიჩე ! - თავი აქეთ-იქით გადაატკაცუნა და ველურივით ეცა მის ტუჩებს , წამში მოჰხვია საყვარელ კისერს თითები და ხმამაღალი კვნესა ამოუშვა ბაგეებიდან.
- რა ბედნიერებაა , როცა ხმის შეკავება არ მჭირდება ! - ამოთქვა კოცნიდან კოცნამდე ინტერვალში და წამში აღიქვა მამაკაცის თითები ბარძაყზე. - მათეეე ...
- ახლა რომ მითხრა გაჩერდიო მართლა ჭკუიდან გადავალ !
- მე პირიქით ... არ გაჩერდეთქო ... უნდა ... მეთქვა ... - ძლივს გადააბა ერთმანეთს რამდენიმე სიტყვა.
- მაგას თქმა არ სჭირდება ისედაც არ ვაპირებდი !
- სექციც კი არასტანდარტული გვაქვს ...
- ჯერ სექსი არ გვაქვს ... - წამში ჩამოხედა განაბულს და ქვედა ტუჩის კუთხე ჩატეხა . - მოდუნდი და ჭერში აიხედე ! - დასჩურჩულა და ძალიან ნელა დაუყვა მის კისერს.
- შენი მხრები ...
- ხედავ ?
- გამადიდებელი შუშა , რომ ჩავაყენოთ არ გინდა ?
- ლამის შენში ვარ და რა სიღორეა !
ფრთხილად აუწია პენუარი და ორ წამში მის გარეშე დატოვა , მერეღა იგრძნო ცოტა სიწითლე სახეზე და ღმერთს მადლობა გადაუხადა სიბნელისთვის.
- ძალიან ცხელი ხარ ...
- შენც ...
- მაგიჟებ ...
- მეც !
წამში იგრძნო უსიამოვნო ტკივილი სადღაც შიგნით , მალევე აღიქვა რომ უცხო და ასე საყვარელი სხეული იყო მასში გაერთიანებული , სურნელიც კი ერთი ჰქონდათ , მაშინ სარკეც კი მოძრაობდა ...
^^^
რაღაც ხმა ყრუდ ჩაესმოდა და ცდილობდა ისევ გაეგრძელებინა ძილი.
ცოტახანში გაუსაძლისი , რომ გახდა ამის ატანა თვალები გაახილა და ტელეფონისკენ ხელი გააცურა.
არც დაუხედავს ეკრანისთვის ისე უპასუხა .

- გისმენთ ...
- მარიამ , რომელი საათია , კიდე გძინავს ? - მეორე მხრიდან დედის ხმა , რომ მოესმა მაშინვე გაახილა თვალები და გაოცებულმა გადახედა გვერდით მძინარე მათეს.
- კი დედა , რა ხდება ?
- რატომ ლაპარაკობ ჩუმად ?
- ახალგაღვიძებული ვკივივარ ხოლმე და არ მახსოვს ?
- უიმე მოსაკითხად დაგირეკე და უკვე გავიგე რო კარგად ხარ ... - გაიცინა მართამ.
- დედა , მეძინება და მერე დაგირეკავ კარგი ? ძალიან დაღლილი ვარ ...
- კარგი დედა , ჭკვიანად იყავი და დამირეკე მერე , სულ არ დაგვივიწყო !
- კარგი , გკოცნით მომიკითხე ყველა !

ტელეფონი გათიშა და ტუმბოზე გადადო , თვალებანთებული გადაბრუნდა საყვარელი სხეულისკენ და გაბადრული სახით მიაჩერდა მის სახეს.
შავი წარბები , ხშირი წამწამები , ულამაზესი თვალის ჭრილებით და სწორი ცხვირით , ზომაზე დიდი ტუჩებით და მუდამ ერთ ზომაზე წვერით .
ახლა აკვირდება და იდეალურ ადამიანს უყურებს.
თითქოს გაიდეალებული ყავს ეს კაცი , არა კიდევ ცოტახანს თუ უყურებს ნამდვილად გაგიჯდება .

- კიდევ ცოტა ხანს თუ მიყურებ გაგიჟდები ... - ამოიბურდღუნა ბოხი ხმით და თვალები ფრთხილად გაახილა.

წამით მის თვალებზე გაუშტერდა მზერა , ძალიან შავი და ღრმა იყო ბაღათურიას თვალები , ძალიან შავი და მართლაც ძალიან ღრმა ...

- როგორ ხართქო რომ გკითხო ძალიან ბანალური ვიქნები ?
- კარგად ვარ ... მგონი ასე კარგად არასდროს ვყოფილვარ , მადლობა კარგი სარკეა ... - უთხრა ეშმაკური ღიმილით და ვითომცარაფერიო კისერზე ხელები მოჰხვია.
- აჰა , ანუ ძალიან მოგეწონა ... სარკე ... - ბოლო სიტყვა ოდნავ გვიან დაამატა და სიცილით შეუცურა თითები წელზე.
გააკანკალა , მგონი ასეთი შეგრძნება აქამდეც კი არ დაუფლებია .
- მგონი ახლა უფრო გსიამოვნებს ჩემი შეხება ვიდრე აქამდე ...
- შენ რა იყო , ჩემს ფიქრებს კითხულობ ? ჯერ გაგიჟდებიო , მერე ახლა უფრო გსიამოვნებსო ... გუშინ შენი რაღაც ნაწილი ჩემში დატოვე ?
- კი , სამ კვირაში გულის რევები დაგეწყება ...
- ვაიმე მათე ... - გაოცებულმა წამოყო თავი საწოლიდან . - თავი არ დაგვიცავს ...
- რა იყო ჩემი შვილი შეგაწუხებს ? - წარბებშეჭმუხნილმა წამოჰყო თავი.
- ნუ მასხარაობ !
- არ დაორსულდებოდი ნუ გეშინია ... - გაიცინა და საწოლზე დააბრუნა.
- რა იცი ... ასე ნუ მიყურებ ...
- სამი დღე განმერიდე , არ მინდა ველურივით მოგექცე ... -გაუღიმა და ცხვირზე აკოცა.
- მოიცა , სამი დღე რატომ ...
- ახლა ვერაფერს გრძნობ და რო წამოდგები დასაჭერი გამიხდები .
- საიდან მოგაქვს ... - წარბები შეკრა და ისე მიაჩერდა.
- არ გინდა საღამოს სადმე გავიდეთ ? მივწეროთ იმათაც , მანამდე ახტი , მოემზადე და ჩემთან წავიდეთ .
- შენთან რა გვინდა ?
- ცხენებით ვიჯირითოდ , აი კაკრას მოვიფიქრე ჯერ ჩემთან შევიკრიბოთ , ელენეს და ლიზას გავუაროთ , ვიცურაოთ რავი რამე ვქნათ , რა იყო არ გაინტერესებს სად ვცხოვრობ ?!
- ისა და ...
- მარტო ვცხოვრობ , არ არიან ჩემები იქ ! - ხარხარით აკოცა ტუჩებზე .
- ნუ დამცინი , ჩემი გამჭირვებია!
- შენ თუ გაჭირვება გაქვს და ...
- მათეეეეეე !
- კარგი ჩუმად ვარ ახტი , ისეთ რამესაც ნუ ჩაიცვამ რო შუა აუზში წამოვდგეთ მე და ჩემი ბიჭი ფეხზე.
- მათეეეეეეთქო !
- პირველი სექსის მერე კომპლექსები ეხსნებათ და შენ ახლა დაგეწყო ?
- არა , ნერვებს მიშლი ! - გაუცინა და მის წინ შიშველი წამოდგა. - ტყუილად მიყურებ ! - ენა გამოუყო და სააბაზანოში შეიკეტა.
- კარი ჩაკეტე თუ მომესმა ?
- არ მოგესმა , ჩავკეტე !
- მერე ? ახლა რა უნდა ვქნა მე ?
- მობილური აიღე და იმათ დაურეკე !
- არის სერ !
- სექსუალურო სერ !
***

- ახლა მართლა არაფერი გტკივა ? - სახე დამანჭული უყურებდა ლიზა მარიამს.
- რა უნდა მტკიოდეს გოგო , ცოტა ხანი ცხელ წყალში ვინებივრე და გადამიარა.
- აუ არ გეტკინა ? - ამჯერად მარიამი უყურებდა უცხოპლანეტელივით.
- ღმერთო ჩემო ... ცოტა კი ...- გაიცინა და ოთახში შემოსულ მათეს გაუღიმა.
- აბა რის ჩაცმას აპირებს ჩემი გოგო ? - მისკენ წავიდა და უკნიდან მოეხვია.
- უკვე მაცვია ...
- აბა მანახე …
- ნწ ...
- რას ქვია ნწ ? - თავი გააქნია და წარბები შეკრა. - გოგონებო ორი წუთით დაგვტოვეთ , ეს გოგო უნდა გავტყიპო !
- მარიამ ... - კარზე გიომ დააკაკუნა და ღიმილით შემოჰყო თავი . - არ შეგაწუხებდით ,მაგრამ შენი ტელეფონი ძალიან აფეთქდა , ვიღაც ზურაა , მამაშენი ხომ არ არის ?
- არა ... სად მირეკავს ? დარმწუნებული ხარ რომ ჩემია ?
- კი , მესენჯერში გირეკავს , მარტო ზურა აწერია ...
- კარგი მომეცი ... - ღიმილით გამოართვა და დაბნეულმა დახედა მობილურს. - თქვენი ზურაა ... - გოგონებს გახედა და შეშინებული თვალებით ახედა მშვიდად მდგომ მათეს.
- ჩვენ გავალთ ... - ყველა გაიძურწა და სწრაფად მიუტრიალდა მათეს.
- მათე გეფიცები არც მიპასუხია ...
- თავს რატომ იმართლებ რამე გკითხე ? - ჰკითხა გაბრაზებულმა. - მარიამ შენში ეჭვი არ მეპარება და არც გაბრაზებული ვარ , მანიაკს ვგავარ ? არ იცის რომ შეყვარებული გყავს და მაგიტომ გეჩალიჩება , მოაგვარე ეს თემა და თუ მერეც არ შეგეშვა უკვე მე ჩავერევი , იცოდე კიდევ რამე რომ ქნას და დამიმალო მერე უკვე შენზე გავბრაზდები და თან ძალიან სერიოზულად , ახლა აიღე ტელეფონი და აახვევინე !

- როგორც იქნა მიპასუხე , როგორ ხარ მარიამ ?
- კარგად , გინდოდა რამე ?
- რატომ ასე უხეშად ? - გაიცინა სასიამოვნო მაგრამ გამაღიზიანებელი ხმით.
- გინდოდა რამე ზურა ? - კითხვა დაღლილმა გაუმეორა და ცალი თვალით კმაყოფილ ბაღათურიას ახედა.
- შეხვედრა მინდოდა მეთხოვა ...
- რატომ ?
- ნახვა მინდა მარიამ , რა კითხვაა დავიჯერო ვერ ხვდები რატომ ?
- ზურა შეყვარებული მყავს მე !
- მარიამ , რა არის ახლა ეს ორი წლის ბავშვივით რომ მატყუებ ? თუ არ გინდა ნახვა პირდაპირ მითხარი ...
- ზურა , გითხარი შეყვარებული მყავსთქო და ხო რომც არ მყავდეს არ მენდომებოდა ნახვა , გაურკვევლად ვლაპარაკობ რამეს ?
- კარგი მარიამ , კარგი ... - სწრაფად გაუთიშა მობილური და საწოლზე მიაგდო.
- ჩავიდეთ ? - ჰკითხა მომღიმარს.
- ჩავიდეთ ... ოღონდ მანამდე მაკოცე ! - მარიამი ფეხის წვერებზე სიცილით აიწია და ლოყაზე გახურებული ტუჩები მიაკრა.
- ეს რა არის , წიწილას ვგავარ ? - ჰკითხა წარბებშეკრულმა და წელზე ხელები მოხვია. - მეგონა კოცნა გასწავლე , დავიჯერო შევცდი ? - ჰკითხა წარბებაქაჩულმა.
- ნწ ... მაგრამ ჩავდიოდით ... მათე ბავშვები გველოდებიან ... - ასტრალში გასულმა ძლივს ამოთქვა ორი სიტყვა.
- მოიცდიან ...
- ვერაფერსაც ვერ მოიცდიან , ვაიმე მათე მომშორდი თორემ ერთი თუ გაკოცე ვეღარ მოგშორდები ვიცი ... წამოდი და აუზში გაკოცებ , სულ მინდოდა აუზში ვინმესთვის მეკოცნა !
- ვინმესთვის ? - წარბი ჰაერში ასწია და უკან გაჰყვა წინ წასულს.
- კერძოდ შენთვის ... - განუმარტა და კმაყოფილს ხელზე ჩამოეკიდა.
- შენი კუპალნიკი მაინც არ გინახებია !
- ძალიან მომწონს შენი სახლი ...
- მე კიდევ შენი ტრა*ი ...
- ძალიან ლამაზი ეზოა და დიდი ...
- ხო ძალიან ლამაზი მკერდია და დიდი !
- როგორი ღრმა წყალი ჩანს ... - აუზს გახედა მინებიდან და ეშმაკურად ჩაიღიმა.
- ხო ... ძალიან ღრმაა ... - ამოიხრიალა და წელზე თითები შეუცურა. - რატომ იჩალიჩებ ?
- უღრმესი ჩანს ... - ამოიხრიალა მის ყურთან და ისევ სიცილი ატეხა მის სახეზე.
- იცი ახლა რას გიზავ ? - ჰკითხა ირონიული ღიმილით.
- რას ? - ჰკითხა თვითონაც ირონიულად.
- წყალში სექსზე რას იტყოდი ?
- სერიოზულად არ ვიღებ , აქ ჩვენს გარდა სხვებიც არიან ! - გაიცინა თითქოს გადარჩენილმა.
- მერე მაგას აქვს მუღამი , სახე დალაგებულმა რომ უნდა შეხედო ყველას მაგრამ შენ გამოუცდელი ხარ , ჯერ თავის გაკონტროლებას ვერ შეძლებ ...
- მოიცა , რას ქვია თავის გაკონტროლებას ვერ შევძლებ ? - ჰკითხა ბრაზმორეულმა.
- რას ქვია და ოდნავ რომ შეგეხო შენი კვნესით მთელ თბილისს ეზოში შეკრიბავ!
- ეს ნახე რაა , რამხელა წარმოდგენა აქვს თავის შესაძლბელობებზე !
- რა არ უნდა მქონდეს ? - ჰკითხა და ირონიულად დახედა აწითლებულს.
- არა ნუ ... ვერ გედავები , მაგრამ ...
- ანუ გინდა დატესტვა !
- ამათთან ერთად არა !
- აუ დავიხრუკეთ ! - ყველა ერთად შემოლაგდა და მისაღებში დასხდნენ.
- ვაიმე დაიწვებით , არ გახვიდეთ ახლა ...
- ცოტას ვიცურევებთ და შემოვალთ ! - ეშმაკურად მიჰკრა წელზე ხელი მათემ და მარიამიც სიცილით წავიდა აუზისკენ. - კარგი , შენ ზურგით იქნები იმათკენ , თორე სახეზე რომ დაგინახონ ეგრევე მიხვდებიან რასაც აკეთებ ! - ხმამაღლა ახარხარდა და სწრაფად ჩახტა წყალში. - ჰე მოდი ! - უთხრა და გაშტერებული ირონიული სახით აათვალიერა.
- შენი სხეული , რომ მაგიჟებს უკვე გითხარი ?
- კი , გუშინ ღამით ამოიკვნესე , მაგრამ შეგიძლია ისევ გამიმეორო , მე პრობლემა არ მაქვს .
- სამაგიეროდ შენ არ გითქვამს ...
- გითხარი , თან არა ერთხელ !
- ხო და გამეორება არ გაწყენდა ... - ეშმაკურად ჩაიღიმა და სწრაფად გადაიძრო სარაფანი და კიბეებისკენ წავიდა.
- ამით აპირებდი იმათთან გამოსვლას ? - წარბშეკრული მიაჩერდა სხეულზე , გამჭირვალე კუპალნიკები რომ უმშვენებდა სიამაყეებს.
- ნწ , ელენე და ლიზა გავაფრთხილე , რომ ჩვენი გამოსვლის დროს ისინი სახლში შემოეყარა ... - ჩაიცინა და წყალში ჩავიდა , მის მხრებს ხელებით დაეყრდნო თითები საყვარელ კისერს მოჰხვია.
- გათვლა მესმის ... - თვალებანთებულმა მოჰხვია წელზე ხელი და სხეულზე აიკრა. - რის გამეორებას მთხოვდი ?
- მგონი იმის , რომ ჩემი სხეული გაგიჟებს ... - ფეხები სწრაფად შემოჰხვია წელზე და უფრო აეკრო სხეულზე.
- წესით უნდა გრძნობდე , რომ ძალიან მაგიჟებს ... - ჩურჩულით უთხრა და ტუჩებზე მოწყვეტით შეეხო.
- მგონი უკვე ვგრძნობ ... - სიცილით უთხრა და შეშინებულმა წამოიყვირა , როცა მათემ აუზის კიდეს ააკრო. - მათე , შენ რა სერიოზულად აპირებ მაგას ?
- სრულებით , წინააღმდეგი ხომ არ ხარ ? - თითები უკანალზე მოუჭირა და მის ანთებულ თვალებზე მზერა გაუშეშდა.
- ვიღაც იძახდა ემოციებს ვერ გააკონტროლებ და სახეზე ყველაფერი დაგეტყობაო ... - ირონიულად უთხრა განაბულს.
- ჭკუიდან გადაგყავარ , როგორ ახერხებ ?
- თუ მალე არ იზავ რამეს , მართლა მოვკვდები და დავიწვები ... მზისგან ! - ბოლოს ეშმაკურად დააყოლა და მალევე იგრძნო როგორ გამოძრავდა მისი თითები საცვალთან. - მათე არ გახიო !
- მოიშორე , მე შემომეხევა ! - უთხრა თვალებანთებულმა და ტუჩებზე ველურივით წაეტანა.
- მოიცა ... ასე როგორ მოვიშორო ... - ამოთქვა შუა კოცნის დროს და გამგელებულმა შემოატრიალა მამაკაცი , ამჯერად ის ააყუდა აუზის კიდეს და სწრაფად გათავისუფლდა ზედმეტი ნაჭრისგან.
- სიჩქარე მესმის ... - ირონიულად ამოიგესლა და მაგრად აიკრა სხეულზე მარიამი. - ფეხები შემომხვიე ! - უბრძანა მკაცრი ხმით.
სწრაფად დაემორჩილა საყვარელ ხმას და მალევე მოუძებნა ფეხებს მის წელზე ადგილი , ხელებით მაგრად ჩააფრინდა მხრებზე და მალევე იგრძნო რაღაც საოცრება სხეულში .
- მათე ... - ამოიოხრა და ცხვირი მის კისერში ჩარგო . - ახლა ცუდად გავხდები ...
- მოგწონს ? - ჰკითხა და ტემპს ოდნავ მოუმატა.
- არ გამოვიდნენ ... - ამოიხრიალა და მთელი სხეულით დაჭიმულმა თავი უკან გაადაგდო.
- არავინ გამოვა ... - არანაკლებ ცუდ დღეში იყო ისიც.
მალევე იგრძნო ორივემ შვება და ერთმანეთზე ახუტებულები რამდენიმე წუთით გაშეშებულები იყვნენ წყალში.
- არ შემოდიხართ ხალხო ? - გამოსძახა ლიზამ სახლიდან.
- კი , ორ წუთში შემოვალთ ! - გასძახა მათემ და საყვარელ ტუჩებს ძალიან ნაზად აკოცა. - ცუდად ხარ ?
- შოკში ვარ ...
- რატო ? - ბოლო ხმაზე ახარხარდა ბაღათურია.
- სასწაული იყო ...
- რამდენი რამე გაქვს სასწავლი , მეშინია ხელში არ ჩამკავდე !
- სიამოვნებით ... - უთხრა და ყბაზე თითებმოჭერილს ჩახედა თვალებში. - ძალიან ღრმა წყალია ... - უთხრა ეშმაკურად მომღიმარს და ტუჩებზე დააცხრა.
- შევიდეთ თორე მეორე ხელზე წამიყვან შენი ამბავი , რომ ვიცი !
- ვითომ არ წამომყვები !
- თუ გინდა ახლავე დავიწყებ ... - თითები მოხვია და სიცილით დახედა უკან გამხტარს. - მაშინ ჩაიცვი ეგ საოცრება ხელში , რომ გიჭირავს და ამოდი წყლიდან !
***
აუზსთან იწვნენ და ზურას ამბებს განიხილავდნენ , თემო და გიო რომ გამოვიდნენ და პირდაპირ წყალში გადახტნენ.

- ფარულ ვნებაში მგონია ჩემი თავი ... - დაიჩურჩულა ლიზამ.
- მე გიოს ვადნები , შენ თემოს , ის მათეს ... პრინციპში ის კი მიადნა უკვე მათეს ...
- ისე მთათუმანი ნახეე , რა შუსტრია ! - გაიცინა და ეშმაკურად გახედა თემოს , რომელიც მას უყურებდა. - რაო თემურ , დაგცხა ? - ირონიული ღიმილი აიკრა წამში ელენემ სახეზე.
- კი , მაგარი მზეა , ისე შენ ძააან არ დაიწვა , სულ დასველებულხარ , ჩამოხტი გაგრილდი ... - გველურად გაუღიმა თემომ.
- გიო და ლიზაც აქ არიან , არ გრცხვენია როგორ ლაპარაკობ , ცალკე რომ ვიქნებით მერე მაინც ისექსუალურე ... - თითქოს დარცხვენილმა ხელები აიფარა სახეზე , გიო ცოტახანს გამოქლიავებული იყურებოდა აქეთ-იქით .
- მოიცა , რა ხდება ? - ბოლოს ძლივს ამოიღო ხმა.
- ნეტა შ*გ არ გქონდეს რაა ! - ხელი წამოარტყა გვაზავამ გიორგის და იმანაც მხრები აიჩეჩა.
- ჩამოდი რა ლიზიკო , ნუ გეშინია მე დაგიჭერ .
- არა , შენ ისეთი ხარ შუა აუზში ხელს გამიშვებ !
- არ გაგიშვებ შენთავსვფიცავარ , კაი ეგეთი ბოროტი კი არ ვარ , მიდი ჩამოდი ცოდო ხარ მანდ ძაან შეიხრუკები !
- კარგი ... მაგრამ ჯერ წამოდი რამე დავლიოთ ! - ეშმაკურად გაუქნია თავი და გიოც სიცილით ამოვიდა წყლიდან და სახლში შეჰყვა.

ელენესაც ჩაეღიმა და კომფორტულად მოთავსებულმა მიუშვირა სახე მზეს.
საერთოდ არ იმჩნევდა თემოს იქ ყოფნას , ის კი ირონიული მზერით აკვირდებოდა მის საქციელებს და დროდადრო მისი სხეულისკენაც ეპარებოდა თვალები.
როგორიც ელენეს მსგავსი გოგო წინ ნახევრად შიშველი გეწვეს და არ შეხედო , რთულია ძალიან რთული.

ფრთხილად წამოდგა ფეხზე და წყალში ძალიან სწრაფად გადახტა.
რეაგირება ვერ მოასწრო გვაზავამ წამში , რომ აღმოჩნდა გოგონა მის წინ ძალიან ახლოს , ელენემ თმა ღიმილით გადაიწია უკან , თემო კი კიდეს მთელი სხეულით აეკრო.

- ბიჭი , რო იყო მაგარი ბაბნიკი იქნებოდი ხო ?
- რატო ვითომ ? - ჰკითხა და ტუჩები გაილოკა.
- აბა რა ხერხებით მოძრაობ ? - გაეცინა ბიჭს.
- შენ რა გგონია რო მართლა გეჩალიჩები ? - ჰკითხა გაოცებულმა. - დაეშვი თემური , დაეშვი .
- ანუ არ მეჩალიჩები ? - გარშემო მიმოიხედა და დამატყვევებელი ღიმილით გახედა ელენეს.
- მაგ გამოხედვით ვერ გამადებილებ ! - უთხრა დასერიოზულებულმა და თვალების აქეთ-იქით ცეცება დაიწყო.
- დარწმუნებული ხარ ? - თითები წელზე მოჰხვია და სახე ძალიან მიუახლოვა მისას.
- არა ... შეიძლება გამადებილო , შეიძლება ძალიან მომეწონო , შეიძლება ისე გამოვცდებილდე რომ ჩემი პირველი კოცნა შენნაირ დეგენერატს ვაჩუქო , მაგრამ ჩალიჩს არასდროს დაგიწყებ , დაიმახსოვრე ეგ და მომაშორე შენი ტორი წელიდან!
- გაბრაზდი თუ მეჩვენება ? - ჰკითხა ირონიულად.
- ამ ორინიით შენი ჰორმონების დაფარვას თუ ცდილობ მინდა გითხრა არ გამოგდის , იმიტომ რომ ჩემი ფეხი შენს სიამაყეს ახლაც ძალიან კარგად გრძნობს... - წამში მოუხაზა და ხელებით მხრებზე შეეხო. - ძალიან გინდა რომ აუზი დაგაბინძურებინო ?
- მიწვევ და არც კი იცი რას გაიჩალიჩებ ! - კიდეზე ააკრა და სწრაფად მოიქცია შუაში გოგონა.
- მაინც რას ? ახლა რომ კვდები ისე გინდა ჩემი კოცნა და ჩემთან სიახლოვე მაგაში შენ გგონია ეჭვი მეპარება ?
- არამგონია გეპარებოდეს ... თუ გინდ ...
- არ მინდა , მადლობა ! - გაუცინა და სწრაფად მოიშორა მისი სხეული .

***
- დარწმუნებული ხარ რო იმათ შორის მშვიდობაა ? - ჰკითხა გიომ მაცივართან აზუტულ ლიზას.
- არამგონია მაგათ შორის მშვიდობა იყოს , არადა ჩვენი ურთიერთობა მეგონა დომხალი ... ამათმა რატომ დაიწყეს ერთმანეთის ჭამა მაინც ვერ გავიგე , იმათ გამო ?
- აუ დაიკიდე ლიზიკო რა , მოგვარდებიან არაა თემო ეგეთი პოხუისტი , ცოტახანი აწვალებს ელენეს და გაჩერდება.
- ვინ ვის აწამებს ეგეც გასარკვევია , ელენეს ეგრე ნუ უყურებ ! - გაუცინა და წამში დაინახა თემოს მკლავებიდან გამომძვრალი ელენე.
- ჩვენ ? - ჰკითხა მოცინარს.
- რა ჩვენ ? - დაბნეულმა შეუტრიალა კითხვა ბიჭს.
- თავი იდიოტი მგონია , რა კითხვებით ხარ ტოოო ...
- უფრო კონკრეტულად ?
- ანუ გინდა რომ მოისმინო ...
- რა თქმა უნდა ! - გაიცინა და მის წინ ჩამოჯდა. - რა იყო გიუნა ?
- რომ განახო არა ხო ?
- ნწ , არ მინდა ველურიზმით დაიწყო ...
- აუ არასდროს არ გამომდიოდა ეგეთი ლაპარაკები ...
- შეეცადე ...
- მევასები რა ...
- აუ რა ტანჯულა სახე გაქვს ... - სიცილამტყდარი წამოდგა ფეხზე.
- დამცინი ლიზიკო ? - ჰკითხა წარბებაქაჩულმა და მისკენ დაიძრა.
- გითხარი არ მინდა ველურიზმით დაწყებათქო , გაჩერდი ... გიორგი ნუ მოდიხარ ჩემსკენ ... მაცივარს აყდებულმა სანამ გარშემო მიმოიხედა ბიჭი ცხვირ წინ აეტუზა და ხელები მის გარშემო დააწყო , მერე გარშემო მიმოიხედა და თვალებში ჭინსკებათამაშებული მიაჩერდა სახეწაშლილს.
- მეჩვენება თუ გეშინია ?
- ჰა ? რა ? არა ...
- წეღან ძაან სიცილის ხასიათზე ვიყავით , ახლა რა მოხდაო ? - ჰკითხა ისევ ირონიული ტონითა და ღიმილით.
- კარგი , მეც მომწონხარ ... გაიწიე , სული მეხუთება ...
- არადა გეგმაში სხვა რაღაც მაქვს ...
- რა სხვა რაღაც ? - შეშინებულმა ჰკითხა და ხელები მხრებზე დააწყო. - გიორგი ...
- სულის შეხუთვა , ოღონდ ორმაგად და უფრო სხვანაირად ... სასიამოვნოდ !
- არა იყოს , ასეც კარგად მეხუთება ... - გიორგიმ თავი დაღლილმა გადააქნია და ძალიან ნელა შეეხო სასურველ ტუჩებს.
გაშეშებული იდგა , თავიდან ვერც კი გაიაზრა რა ხდებოდა , მერე ფაფუკ ტუჩებს კოცნაში აჰყვა და თითები უფრო მაგრად მოჰხვია კისერზე.
- ხედავ ? არ გიკბინე ...
- ხო ...
- არა თუ გინდა კბენაც შემიძლია ... - უცებ გაიცინა და თითები სწრაფად მოჰხვია აწითლებულს. - მემგონი ყველაზე მშვიდი და მორცხვი შენ ხარ სამეულში...
^^^
- მე გავიყვან თუ გინდა ... - შესთავაზა თემომ ძმაკაცს და თავით გოგონებზე ანიშნა.
- არა , მოვასწრებ მეც ... მიდი ჩახტით ! - ხელით ზურგზე შეეხო ლიზას და წინა კარისკენ უბიძგა .
- აუ მაროო , საღამოს ჩვენ გამოვდივართ შენთან და ვრჩებით , ასე რომ არაფერი დაგეგმოთ ! - გააფრთხილა ელენემ წყვილი თვალების ბრიალით.
- საღამოს სახლში დაგხვდებათ ! - გაუცინა მათემ და გოგონასთან ერთად შევიდა ეზოში.

***
საწოლზე იყო გაწოლილი და მათეს ტელეფონში მანქანებს თამაშობდა
მთელს ემოციებში იყო და სადაც იყო მათეს რეკორდი უნდა მოეხსნა ტელეფონზე მიყოლებით რამოდენიმე მესიჯი , რომ მოვიდა.
გაბრაზებულმა მხოლოდ ბოდიშ-ს მოჰკრა თვალი და სწრაფად გადავიდა მესიჯებში.
ვიღაც მანჩოს ჰქონდა მოწერილი - " მათე რამდნჯერ უნდა დაგირეკო , აიღე ხომ მოგიხადე უკვე ბოდიში ... ძალიან მენატრები , გთხოვ მიპასუხე."
თვალები შუბლზე გაუვიდა და ირონიული ღიმილით დააგდო ტელეფონი საწოლზე.
წამში გაისმა აბაზანის კარის გაღების და შემდეგ დაკეტვის ხმა და ოთახში პირსახოცშემოხვეული ბაღათურიაც გამოჩნდა.
ფეხზე წამომდგარმა თხელი კაბა გადაიცვა და გაკვირვებულს ლოყაზე აკოცა.
- რას აკეთებ , სად მიდიხარ ? - მაჯახი წავლებული ხელით სხეულზე აიკრა და მოჭუტული თვალებით დააჩერდა სახეარეულს.
- სახლში , უნდა წავიდე მალე მივლენ გოგონებიც ...
- და გაგიყვან მერე მე , სად მირბიხარ ? რა სახე გაქვს ?
- არაფერი მათე ... რა სახე უნდა მქონდეს , იყავი შენ და წავალ მე ტაქსით !
- და რატო უნდა წახვიდე ტაქსით როცა შეიძლება რომ მე გაგიყვანო ?
- კარგი გელოდები ქვემოთ , ჩაიცვი და გამიყვანე ... - უთხრა მშვიდად და მისი ხელები მოიშორა.
- მარიამ , დარწმუნებული ხარ რომ მშვიდობაა ?
- კი !

ოთახიდან გამოვიდა და ქვემოთ ჩავიდა , არ უნდა ახლა მასთან ლაპარაკი , იცის ცხელ გულზე რამეს ისე ეტყვის და მერე შეიძლება ინანოს.
ახლა უნდა დამშვიდდეს და ისე უნდა მოიფიქროს რა უთხრას ბაღათურიას , ბოლოსდაბოლოს მათე ძალიან მშვიდად და ცივილიზებულად ცდილობს ყველაფრის მოგვარებას და ეს რომ ახტეს და დახტეს ჰაერში იქნება ის გოგო მერე უკვე მამიდაშვილი აღმოჩნდეს ? არა , არა უნდა დამშვიდდეს , სუნთქვა დაირეგულიროს და არაფერი თქვას!

^^^
გაკვირვებული დაიძრა საწოლისკენ საათი , რომ ენახა.
კნოპკას დააჭირა , აშკარად შუა დღეა სად გარბის ეს გოგო ასე ადრე ?
- მოიცა ეს რა არის ... " მათე რამდნჯერ უნდა დაგირეკო , აიღე ხომ მოგიხადე უკვე ბოდიში ... ძალიან მენატრები , გთხოვ მიპასუხე." - ხმამაღლა წაიკითხა შეტყობინება და წარბებშეჭმუხნული ჩამოჯდა საწოლზე. - ოხ მარიამ გიორგაძე , როდემდე უნდა მახრჩობდეს შენი მოკვლის სურვილი !

^ ^ ^
- გავედით ? - ჰკითხა მშვიდი ხმით და სახლის კარი გაუღო.
- კი ... დარჩენილიყავი , წავიდოდი მართლა ტაქსით .
- არა კაცო , რა ტაქსით თან შენთან გატარებული ზედმეტი 15 წუთიც ბევრს ნიშნავს ხო იცი ! - ყურზე აკოცა და მომღიმარზე თვითონვე გაეღიმა.

ეჭვიანია მარიამი , ძალიან ეჭვიანი მაგრამ ეღიმება ბაღათურიას როცა ამჩნევს რომ გოგონა ამ ყველაფრის დამალვას და კომფლიქტის თავიდან არიდებას ცდილობს.
ახლა იცის , რომ მართლა არ არის ეს გოგო 2 წლის ბავშვი და თავის შეკავებაც შეუძლია და დამშვიდებაც.
ისიც იცის ახლა ძალიან დარწმუნებული , რომ არ იყოს მათეში ყველაფერს დალეწავდა და მათესაც ზედ მიალეწავდა , მაგრამ არა ... სჯერა ბაღათურიასი ,
სჯერა და ეჭვები შიგნიდან ასეთი დოზით არ ღრღნის ცხელ გულზე მიღებული გადაწყვეტილებით საყვარელ კაცს , რომ აწყენინოს.

- ჩემი ყოფილია ... - საჭესთან მოთავსებულმა უთხრა და სწრაფად გახედა მის არაფრისმთქმელ სახეს , რომელიც წამში შეიცვალა და თვალები აენთო. - შეყვარებულები არ ვყოფილვართ , მამენტ არც ვიცი რა ვიყავით , არ მევასება ნაშებს რო ეძახიან მაგრამ ახლა საჭიროა , არაფერი მნიშვნელოვანი არ გვქონია , სანამ სოფელში წამოვიდოდი მანამდე დავიშალეთ , ტვინს მაგრად ტ*ნავდა , იმის მერე კონტაქტი ვაფშე არ მქონია , ეს ოთხი დღეა მირეკავს და მოწერებიც დაიწყო , არც ვპასუხობდი და მნიშვნელოვნად არ ჩამითვლია , რომ უნდა გცოდნოდა , რადგან ახლა ნახე და შესაბამისადაც მიუდექი ჩავთვალე რომ იმსახურებდი ახსნას და მეტი არ უნდა მეწვალებინე , არადა ორი საათი იღადავებდა კაცი შენი რეაქციებით ! - გაუცინა და მისი თითები თავისაში მოიქცია.
- არ იყო ახსნა საჭირო ... - მშვიდად აუფახულა გაოგნებულს წამწამები.
- მეღადავები ? - თვალები დაქაჩა ბაღათურიამ.
- რა თქმა უნდა ! აი შენით , რომ არ გეთქვა მართლა ძალიან გცემდი !
- მესიჯი , რომ არ წაგეკითხა არც გეტყოდი და საერთოდ შენ რა ჩემს მესიჯებს კითხულობდი ? - ეშმაკური ღიმილით მიაჩერდა სახეაშლილს.
- შენ მაინც თუ გჯერა ახლა მაგის , ვთამაშობდი მანქანებს და რეკორდს გიხსნისი ამ დროს იმ დეგენერატკამ დარეკა , რა ქვია ? მანჩო ხო ? ხო დარეკა იმ დეგენერატკა მანანამ და წამაგებინა , მერე ბოდიში რომ დავინახე გადავედი შეგნებულად და ეს ტექსტი დამხვდა ...
- ანუ მანანამ წაგაგებინა ... ნწნწნწ , დამპალი კახპა ეგ ! - თავი დანანებით გადააქნია და წამში აუპილპილდა ბრაზისგან სახე მარიამსაც.
- შენ რა მეღადავები ?
- ანუ რეკორდი მაინც ვერ მომიხსენი ხო ?
- მოგიხსნი ! - დაუბღვირა და თითები თითებზე მოუჭირა. - ვგიჟდები შენს თლილ თითებზე ... - ულამაზესია ...
- იცი რამდენი შეუძლია ამ ულამაზეს და თლილ თითებს ? - ჰკითხა მომღიმარმა.
- მომავალ შეხვედრამდე ბაღათურია ! - გაუღიმა და მანქანიდან ისე გადმოვიდა არც კი შეუხედავს მისთვის.

^^^

- აუ რას ვიფიქრებდი ლიზა და გიო თუ ერთად იქნებოდნენ მშვიდად და შენ და თემო ესე ... აი არ მჯერა ... დავიჯერო იმათ გამო გექცევა ასე ?
- მე რა შუაში ვარ არ მესმის ...
- თემო რომ ძალიან შეცვლილია მაგას მეც ვამჩნევ ... - ჩაფიქრებულმა გაიქანა შოკოლადი ყბისკენ.
- არადა როგორ მომწოოოოონს ... - ამოიწუწუნა და საწოლზე გადაწვა.
- დალაპარაკებას აზრი არ აქვს ხო ? - ჰკითხა ლიზამ.
- არა , ვიცი რომ რამე მწარეს მეტყვის და უნდა ჩამოვუღო ის სიმპატიური სახე , ახლა მირჩევნია ასე დავრჩე , რომ ვამწარებ მაგით მაინც ვიღებ სიამოვნებას.
- აუ მეგონა ბიჭების გარეშე გავერთობოდით და ახლა იმათ გარეშე ვეღარ ვერთობით ... ერთი დღეა შეყვარებული მყავს და რა გოგონების საღამო აიჩემეთ ? - დაბღვერილი მიაჩერდა ლიზა ორივეს.
- მე რა , ამან აიჩემა ...
- დარეკეთ და ამოვიდნენ მერე ... - მხრები აიჩეჩა გოგონამ და ფეხზე წამოდგა. - მე რას შემიშლიან ...

^^^

კართან ღიმილით დახვდა სამივეს და ბაღათურიას ლოყაზე აკოცა.
- შემოლაგდით !
- რა ხდება ?
- ფილმს ვუყუროთ ...
- საშინელებას თუ უყურებთ და რამე რომანტიკას არ ჩამირთავთ თანახმა ვარ ! - ხმამაღლა განაცხადა და გარშემო მიმოიხედა , ლიზა არსად ჩანდა ...
- ელო სად არის ? - იკითხა გიომ მას შემდეგ რაც თემოს მზერა დააფიქსირა და ხელმოხვეული შევიდა მისაღებში ლიზასთან ერთად.
- აუ რომ იცოდეთ ელომ რა პიცა გაააკეთა ! - ტეფშით ხელში გამოვიდა სამზარეულოდან და ღიმილით მიუჯდა გვერდით თემოს. - არ შეჭამ საყვარელო ? შენთვის ვეცადე ...
- ეე შენ გააკეთე ? გავსინჯო აბაა ! - მათემ უცებ აიღო და სრული ამ სიტყვის მნიშვენელობით ნეტარებით გადასანსლა პირველი ლუკმა. - მარიამ ისწავლე ზუსტად ასეთის გაკეთება !
- მარიამის გაკეთებულია ... - დაუბღვირა და ელენეს ხელს თავისი დაჰკრა.
- აბა შენთვის ვეცადეო ? - ჩუმად ჰკითხა თემომ.
- შენთვის თუ გინდა სხვა რაღაცეებს ვეცდები ... თუ გინდა ... - უთხრა და ღიმილით მოსვა წყალი.

^^^

აივანზე იჯდა ფეხებგაშლილი და ხედს უყურებდა კარში ელენე , რომ გამოჩნდა.
წამში მიიხედა უკან გოგონამ და თემოს ღიმილით გაუქნია თავი.
- არ ვიცოდი აქ თუ იყავი , ბოდიში ... - უთხრა ძალიან მშვიდად და გამობრუნება სცადა ბიჭის ხმამ რომ გააჩერა.
- გაგიჟდი ? რა ბოდიში , მოდი დაჯექი !
- დარწმუნებული ხარ ? იქნებ მარტო გინდა ყოფნა ...
- არა , არა მოდი !
- კარგი ... - მხრები აიჩეჩა და გვერდით უხერხულად მიუჯდა.
- რა გჭირს რას იმორცხვები ? ეგეთი არ მახსოვარ რაღაც ...
- არაფერი დავიღალე ძაან თამაშით , სიმშვიდე მინდა არც შენი ნერვების მოშლა აღარ მაბედნიერებს და არც ჩემი საქციელები ...
- ისევ იმ სირ**ს გამო ხარ ეგრე ? - ჰკითხა ირონიული ტონით.
- იმის გამო ასე არც არასდროს ვყოფილვარ და არც ვიქნები თემო , ჩემს ცხოვრებაში არ არსებობდა არავინ სერიოზულად და არც იმას უარსებია ისე , რომ ჩემი ხასიათი მის გამო შემეცვალა !
- აბა რა გჭირს ? - ჰკითხა შეცლილი ტონით .
- შენ რა გჭირს ? - კითხვა შეუტრიალა მის გვერდით გაწოლილმა , თვალებში უყურებდა.
- მე რა უნდა მჭირდეს ? - ჰკითხა თვალებმოჭუტულმა.
- რავიცი , ძალიან შეიცვალე ... მგონი მხოლოდ ჩემს მიმართ , თუ იმის გამო , რომ იმან ჩემზე იეჭვიანა და ამიტომ დაშორდით შემიძლია ავუხსნა...
- ეგ სისულელე მეორედ აღარ გაიმეორო ! - უთხრა ხმაშეცვლილმა.
- აბა რა დავაშავე , რატომ იქცევი ისე თითქოს ვიღაც საძულველს ელაპარაკებოდე და არა მე ...
- საიდან მოიტანე ? - ჰკითხა და ქვედა ტუჩი ღიმილით ჩატეხა.
- არსაიდან არ მომიტანია , რასაც ვხედავ და ვგრძნობ იმას გეუბნები ! - ბრაზმორეულმა უთხრა და სწრაფად წამოიწია .
- აშკარად კარგად ვერ გრძნობ ! - უთხრა და მაჯაში წავლებული ხელით მიიზიდა თავისკენ ისე , რომ არც კი წამოწეულა.
ლამის ზემოდან იყო მოქცეული მის სხეულს ელენე და დაბნეულობისგან რა ექნეა საერთოდ ვერ მიხვდა , მის ტუჩებს თვალებს ვერ აშორებდა , წამით ჩახედავდა საყვარელ მწვანე თვალებში ბიჭს და მაშინვე იქითკენ მიურბოდა თვალები.
- ვერ გავიგე რას გულისხმობ ... - ამოიჩურჩულა ხმაჩავარდნილმა.
- იმას , რომ ჩემი შეცვლილი ქცევები შენთან იმას კი არ მეტყველებს , რომ აღარ მევასები ... პირიქით იმას ამბობს ჩემი ყველა ქცევა რომ მაგრად მევასები რა...
- მეღადავები ? რადგან გევასები ასე ... - უცებ დაასტოპა როგორც კი ძალიან ახლოს მიიწია გვაზავა მისი ტუჩებისკენ . - ასე ახლოს ... ნუ ... რომ ... ხარ ... ვერ ... მე ვერ ... ვლ..
- არადა აშკარად სიცხე არ გაქვს ... - ირონიულად ჩაიღიმა და წელზე კომფორტულად მოჰხვია მასზე გაწოლილს ხელები.
- თემო ...
- რა ... - კითხა და თითები მის ოდნავ გამოჩენილ მკერდზე აათამაშა.
- მე ...
- შენ ? - ჰკითხა ვითომ არაფერი-ს ტონით და ძალიან ახლოს დასწია გოგონა მისკენ.
- მე ... ახლა შეიძლება მოვკვდე ... - ძლივს ამოთქვა ტვინარეულმა.
- ძალიან მინდა ქვედა ტუჩი მოგაჭამო ...
- ჯანდაბა მცხელა ... - ამოიხრიალა და ტუჩებგამშრალმა ქვედა ტუჩზე ენა ფრთხილად გადაისვა.
- რატომ მიწვევ ? - ჰკითხა და წამში წამოჭდა მისიანად.
- რას ... რას აკეთებ ...
- აქვე , ახლავე და ამ წამსვე რომ არ ვქნა ეს გავგიჟდები , ჩემი მოთმინების უნარი დღეს დილით მინიმუმამდე დაიყვანე , ახლა კიდევ საერთოდ გააქრე ! - უთხრა და წამში დაეძგერა სასურველ ტუჩებს , კოცნიდა ძალიან ჩქარა და მომხოვნას.
ელენე ცოტახანი გაოცებული იჯდა , ვერ გაეგო რა ხდებოდა , მერე რომ გაიაზრა თემო კოცნიდა და თითებს მის სხეულზე ასრიალებდა კინაღამ ინფაქტი მიიღო , წამში აღმოჩნდა გვაზავას ტუჩები მის კისერზე და მოთმინების ბოლო ძაფიც გაუწყდა ელენეს.
- ჯანდაბა ... რა გემრიელი ხარ გვაზავა ! - უთხრა კვნესით და წამში იგრძნო მასზე დამჯდარმა ქვემოთ რაღაც მაგარი. - თემო ... ჯანდაბა გამოსაცვლელი აქ არ მაქვს ... - ამოილუღლუღა და წამში მოიშორა მისი სხეული.
- დასველდი პატარავ ? - ჰკითხა ირონიული ღიმილით და თითები თეძოებზე მოუჭირა.
- კი , განსაკუთრებით მას შემდეგ რაც შენი სიამაყე აღიქვა ჩემმა სუსტმა წერტილმა !
- სახლში შედი თორემ აქ გამოუსწორებელი რაღაც მოხდება ...
- რა ?
- შედი და სანამ არ დავმშვიდდები არ დამენახო ... - უთხრა და უკანალზე ხელის კვრით შეაგდო შიგნით.
- სად წავიდეთ ? - იკითხა მათემ და შეუმჩნევლად მიაკრა ტუჩები მარიამის თითებს.
- აუუ ბაზარი არააა , ეგ მოსაფიქრებელი გვაქვს !
- აუ მოდი ზღვაზე წავიდეთ ... მერე შენთან კანიონთან ხო ახლოს ხარ.
- აუუუ მინდაა , მერე ჩემთანაც წავიდეთ ცოტახნით ... გავერთობით ! - ტაში შემოჰკრა მარიამმა.
- კაი და ბოლოს ჩემთან ავალთ დაჩაზე კიკეთში ... - მხრები აიჩეჩა თემომ და ელენეს მუხლზე თითების თამაში განაგრძო.
- ხო მარა რითი დავიწყოთ მაინც ვერ ვიგებ ... - დაბნეულმა ამოილაპარაკა გიოზე აკრულმა ლიზამ.
- ზღვით , კანიონით და მარიამით , მერე დაჩით და აუუუუ ბაზარი არააა , არ გინდათ ხვალ მთაწმინდაზე ავიდეთ ? - თვალები აუბრჭყვიალდა გიოს.
- ბიჭო როდისღა წავიდეთ აბა ? - ჰკითხა წინ წამოწეულმა მათემ.
- ხვალ წავიდეთ ? კაი მაშინ ციცინათელაში ვიგულაოთ ! - მეორედ გაუბრწყინდა თვალები ბავშივით გახარებულს.
- პატარა ბავშვი არაა ეხა ეს ? შეხედე როგორ უხარია ... - სიცილისგან გადაყირავდა ელენე.
- აუ მეც მინდააა !- ფეხზე წამოხტა გახარებული მარიამი. - ვგიჟდები ციცინათელაზე , ყველაფერზე დავჯდები , აი სულ სულ ყველაფერზე !
- მოსწავლე დაჯექი ადგილზე ! - სიცილით დააგდო მათემ.
- აუ მთათუმააან , შენ ხო არ გეშინია ? - ჰკითხა საყვარელი მოჭუტული თვალებით.
- არა ჩემო სიცოცხლე , შენს გვერდით რისი უნდა მეშინოდეს !
- მართლა ხო არ გეშინია ეე ... - ელენე ეშმაკური სახით მიუახლოვდა მათეს.
- გადი გოგო იქით , შიშები თემოსკენ მოიკითხე , რო მივდიოდით სულ შორიდან გვიყურებდა!
- ენას მოგაჭრი ! - დაუბღვირა თემომ და თითებით ელენეს თითებს დაექაჩა. - არ დაუჯერო , არ მინდოდა ხოლმე და მაგიტო არ ვჯდებოდი.
- ახლა ხო დაჯდები ? - თვალებმოჭუტულმა ჰკითხა ბიჭს.
- კი , დავჯდები ! - სიცილით დაუქნია თავი და სხეულზე აიხუტა.

^^^

ბიჭები გააცილეს და აივანზე ჩამოსხდნენ ცივი ყავებით .
მარიამმა ტელეფონი აიღო და მამის ნომერი აკრიფა.

- დაკარგულს გავახსენდით! - მოესმა ზურას ხორხოცა ხმა და წამში გაებადრა სახე.
- მაა , როგორ ხართ ?
- კარგად მამიკო შენ როგორ ხარ ? გოგოები მარიამთან არიანო მითხრა მართამ , ხო მანდ რჩებიან ? ისედაც არ მომწონს შენი სახლში ღამით მარტო დარჩენის იდეა.
- კი , კი მაა აქ არიან ... ნინი როგორ არის ? მოწყენილი ხომ არ არის ?
- რავი მაგრად კი ენატრები და ...
- აუ ჩემი გოგოოოოოო , მეც მენატრებაააა ...
- როდის ჩამოხვალ შენ აქ , ხო მორჩი გამოცდებს და რაღა გინდა მანდ ?
- აუ მააა , კაი გამახსენეეე ზღვაზე გვინდა წასვლა გოგოებს ...
- მარტო გოგოებს ? - ჰკითხა მკაცრი ტონით.
- არაა , ბიჭებიც წამოვლეეენ ...
- ვინ ბიჭები გოოგოოო !
- უიმეე , მათე გიო და თემო მამა ვინ ბიჭები და აგერ სადარბაზოსთან ბირჟას რომ ამაგრებენ ეგენი !
- მოიცა , მანდ ბიჭები ბირჟაობენ ხოლმე ?
- კი მამა !
- ბევრნი ?
- რა ვკითხე და რა თემაზე გადამიხტა !
- წადი ხო წადი , იცოდე კონტაქტზე იყავი , ხვალ ფულს ჩაგირიცხავ ბარათზე.
- კაიი , მაა მერე მათესთან გვინდა წასვლა სამეგრელოში , კანიონსაც ვნახავ ხო იცი როგორ მინდაა და მერე მანდ ჩამოვალთ ყველანი , დაახლოებიბთ ორი კვირის ამბავია , ხო იცი ზღვაზე დიდ ხანს ვერ ვძლებ ...
- კაი მაა , მე ვეტყვი მართას და დაიძინეთ თქვენ უკვე გვიანია მანდ , იცოდე მათეს ნომერი მაქვს და ტელეფონზე რომ დაგირეკავთ პირველივე ზარზე აიღე!
- კი , კი ავიღებ კაი მაა მიდი გკოცნი მიყვარხარრრ !
- მეეც მამიკო , ძალიან !

- რაოო ? - ჰკითხეს გოგონებმა.
- წადიო ... - მხრები აიჩეჩა მარიამმა.
- ისე შენ და თემო როგორ მოგვარდით ? - ჰკითხა ლიზამ.
- არ ვიცი , ვერც გავიაზრე ისე ... - მხრების ჩეჩვით ამოილაპარაკა.

" უკვე მენატრები ..." - მესიჯი გააგზავნა და ღიმილით დაელოდა პასუხს.
" ისე მივეჩვიე შენთან ერთად ცხოვრებას მგონი დეპრესია მაქვს" - მათეს პასუხზე გაეცინა და მუცელში ორად მოკეცილი წამოდგა ფეხზე.
- მოვალ ახლავე ...

სახლში შევიდა და ნაცნობი ნომერი აკრიფა.

- შენი ხმა მომენატრა , გამაგონე და გავქრები ... - უთხრა სიცილით და სავარძელზე ჩამოჯდა.
- მარიამ ...
- ჰოუ ...
- მგონი მაგრად დამენძრა ...
- რა ? რა მოხდა ? ცუდად ხარ ? რამე ხდება ?
- ბიჭო აქამდე ძააან მძაფრი ეჭვის დონეზე მქონდა და ეხა მივხვდი საბოლოოდ რაა ...
- იტყვი ? გული გამისკდა მათე !
- შემიყვარდი ...
- რამე ახალ ... მოიცა რა ? - ჰკითხა გაოცებულმა. - რა თქვი ? გაიმეორე ?
- შემიყვარდითქო !
- აქამდე არ გიყვარდი ? - ჩაეკითხა ისევ სიცილით.
- კი , მაგრამ ახლა ძალიან შემიყვარდი ...
- უზომოდ მიყვარხარ ბაღათურია ! - ამოილაპარაკა გაბადრულმა და თავი უკან გადასწია.

^^^
- ისეთი სიცხეა არ შემიძლია ერთ საწოლში ორ ადამიანთან ერთად ძილი , განადით ! - გაიცინა და მეორე ოთახში გააგდო ლიზა და ელენე.
- ოოო , აბა მათე იყოს თუ არ დაიძინებდი !
- დაიძინებს კიდეც ! - მოესმათ ბიჭის ხმა და წამში გაოგნებული გატრიალდა სამივე მისკენ .
- მოიცა , მოიცა ... შენ საიდან აქ ? გასაღები გაქვს ?
- არა ... აივნიდან ამოვძვერი , ისე გაიხარე , გისოსები ღია რომ გქონდა თორე ერთი ნაბიჯიც და ძირს ბრახვაააან !
- გარეკე ? - ჰკითხა სიცილით და მთელი ძალით მოეხვია.
- წავედით ერთი ჩვენ ! - სიცილით შელაგდნენ ოთახში გოგონები.
- აქ რამ მოგიყვანა ? - ჰკითხა თვალებმოჭუტულმა.
- შენს გარეშე ვეღარ ვიძინებ ... - მხრები აიჩეჩა და მასთან ერთად შეწვა ლოგინში.
- მათე ... - სიცილისგან გადაყირავდა მარიამი და საბანი გადაიფარა.
- დავიძინოთ რა , მაგარი დაღლილი ვარ ...
- როგორ მოხდა რომ არ ფართხალებ ? - ეჭვით ახედა მის სახეს და ეშმაკურად ჩაეღიმა. - მთათუმააან ...
- უბრალოდ შენს სურნელში ძილი მინდა მარიამ ... - მშვიდად ამოთქვა მის კისერში და მარიამიც სახეშეცვლილი გაშეშდა ერთ ადგილზე.
წამში გადაბრუნდა მისკენ და მაგრად მოჰხვია მომღიმარს ხელები კისერზე.
მის სურნელში გაბრუებულს ძალიან მალე ჩაეძინა.
გრძნობდა ვიღაც როგორ თამაშობდა დიდ ხანს მის თმასთან , სახესთან და ნაკვთებთან და უნდოდა არასდროს გაჩერებულიყო მისი თითები.
ბედნიერებისგან ძილშიც კი ეღიმებოდა , ბრუნი გააკეთა და მომღიმარმა შეხედა თვალებში მომღიმარ ბაღათურიას.
- მთელი ღამე არ გძინებია ...
- შენ გიყურებდი ...
- მერე საჭესთან როგორ დაჯდები ?
- მე არა , შენ დაჯდები ჩემს მანქანაზე.
- გაგიჟდი ? ამხელა გზაზე მე როგორ მსვამ ?
- ჭრელად , გენდობი !
- მათე ...
- ჩშ ... - ტუჩებზე ნაზად შეეხო და საწოლიდან სწრაფად წამოდგა. - მიდი ნივთები ჩაალაგე , მე საბარდგულში მაქვს უკვე ჩემოდანი !
- კაი , მოიცა გოგონებს გავაღვიძებ ...

^^^

მანქანებში წყვილებად გადანაწილდნენ , ყველა თავის შეყვარებულთან ჩასხდა.
მხოლოდ მარიამი იჯდა საჭესთან გაჯგიმული , გვერდით კი ნახევრად მძინარე მთათუმანი ეჯდა.
- რა ჭირს მაგას ? - ჰკითხა თემომ სიცილით .
- მთელი ღამე თმაზე მეფერებოდა და დილით რო გავიღვიძე ჭოტივით ჰქონდა თვალები დაჭყეტილი ... - სიცილით უთხრა მარიამმა და მანქანა დაქოქა.
- კაი წავედით , აუ თქვენ წინ წადით და მე გამოგყვებით , ჩქარა არ იაროთ ძაან თორე თავებს მოგაჭამთ !
- მათე მაგარ შარში გაყავი თავი ! - შემოსძახა გიომ და სწრაფად მოწყვიტა მანქანა ადგილს.
- გაააჯ*ვიიი ! - მიაძახა სიცილით და დაბღვერილ მარიამს გაუღიმა. - ესე ღადაობენ სულ , არ მიაქციო ყურადღება მე ხო ვიცი რო სანდრო ხარ , მიდი დაქოქე და გაყევი თემოს უკან !
- შენ უნდა დაიძინო ? - ჰკითხა და მანქანა ნელა დაძრა.
- არა , შეძლებისგავარად დავჭყიტავ ჭოტივით თვალებს ... - ირონიულად გაიმეორა მისი სიტყვები და სიცილით აუწია მუსიკას.

^^^

- ადამიანებოოო , ეს სახლი ვინ იპოვა ? - იკითხა კიბესთან ჩამომდგარმა ელენემ , რომელიც ლაგებისგან სულ მთლად გაწყვეტილი იყო წელში.
- გიოოოომ ! - მათემ და თემომ მისკენ გაიშვირეს ხელი.
- სიძედ არ შეიშვები , რას მიკეთებ ბიჭო ... ვაიმე თემო მგონი წელი მიკავდებაააა !
- კი არ ვიპოვე ჩემია , 500 წელია არავინ არ ყოფილა აქ და იქნება დასალაგებელი რა იქნება , ხოდა მიდით ეხა და დაუარეთ !
- ორ სართულიანი სახლი თავიდანბოლომდე ბზინავს და ეს კიდე დაუარეთო იძახის , რას ხედავ დაულაგებელს ? - დოინჯი შემოირტყა ლიზამ.
- შენს თმას ... - ირონიულად აუწკიპა წარბები და ლიზამაც სიცილით გადაისვა თმაზე ხელი.
- წავედი მე უნდა ვიბანაო , ღმერთო ჩემო ამდენი მართასთან ერთად სამ სართულიანი სახლის ლაგების დროს არ მიმუშავია ...
- წუწუნები ... - გაიცინა თემომ და სავარძელში გაიჯგიმა შორტების ამარა.
- დღეს ვეღარ გავალთ პლეაჟზე ?
- რატო ვერა , ჯერ 6 საათია და ახლაა კაი მზე ! - ფანჯრიდან გაიხედა გიორგიმ.
- მოემზადეთ და ბარემ ზღვიდან რომ მოხვალთ მერე დაიბანეეთ ! -ასძახა მათემ მეორე სართულზე გოგონებს.

^^^

პლეაჯზე 6 შეზლონგი , რომ გააწვინეს ერთად ის უნდა გენახათ.
ნივთები ვინ ვისაზე დაყარა არც დაკვირვებულან , სწრაფად გადაიძრეს ზედმეტი ნაჭრები და ორ წამში უკვე ზღვაში ცურავდნენ.
ბედნიერმა გაშალა ხელები მარიამმა და სიცილით მიაჩერდა ლიზას , რომელიც გაბუტული იდგა ზღვასთან და პატარა ბავშივით უყურებდა გიოს.
- დამავიწყდა , ბოდიში , ბოდიში ჩემო პატარა , მოდი მომკიდე ხელი და შემოდი ... - სიცილით ჩამოეკიდა მართლა დაბნეულს ხელზე და ღიმილით გაჰყვა წყლისკენ.
- აუ გიო , მართლა ძალიან მეშინია ...
- აი რისი გეშინია , ორი წლის ბავშვივით არ გაყვინთავებ არ ინერვიულო , ნუ სანამ კარგად არ ისწავლი ცურვას მანამდე ყოველ შემთხვევაში !
- ოჰ , მადლობა ამხელა შეღავათზე რომ მიდიხარ !

ძლივს შეიყვანა წყალში , მის სხეულზე იყო მიკრული და ხელებს არ უშვებდა.
გიოც შორს ვერ გადიოდა ეს მეც მოკლავს და თავსაც მოიკლავსო.
პატარა ბავშვებივით სადაც ფეხი მიუწვდებოდათ იქ იდგნენ , ამაზე ისინი იხეოდნენ სიცილით , მერე ლიზა ბრაზდებოდა და მერე გიო ამშვიდებდა.
ყველა მათ უყურებდა , ხმაურიანებს , მხიარულებს და წყალში ორი წლის ბავშვებივით მოჭყუმპალავეებს.
დაღლილები სიცილით შელაგდნენ სახლში და სააბაზანოსკენ წავიდნენ.
არც თამაშის , არც გართობის და ჭამის თავიც კი აღარცერთს ჰქონდა.
ბოლოს პიცები გამოიძახეს და მისაღებში დაყრილებმა ჭამა დაიწყეს.
მალევე გაისმა კარზე ზარი , არავინ რომ არ გაინძრა ლიზა თვალებისტრიალით წამოდგა ფეხზე და კარისკენ წავიდა.

- პიცა ... - შესძახა სიხარულით მაგრამ წამში შეეკრა წარბები . - პიცა ? ...
- პიცა ? - იკითხა გოგონამ ირონიული ღიმილით და სახლში ისე შევიდა ვიღაც მეორესთან ერთად ყურადღებაც კი არ მიუქცევია ლიზასთვის.
გაბრაზებულმა მიხურა კარი და უკან აედევნა ორივეს.
- უკაცრავად ? ვინ ხართ ?
- გიოორგიი ! - შესძახა იმ პირველმა და სწრაფად შევიდა მისაღებში. - რომ ჩამოხვედი არ შეგეძლო გეთქვა ?
- აქ რა გინდა ნინო ? - ფეხზე წამოდგა და მის უკან ჩამომდგარ ნათიას დაბნეულმა შეხედა. - არ დაშორდით თქვენ ? - ჰკითხა თემოს.
- აბა არავინ არ არისო ? - ჰკითხა თვალებდაქაჩულმა გოგომ მასზე ახუტებულ ელენეზე და ელენეც წამში წამოიწია წინ.
- უი ეს ლევანას ლოვე არაა ? - ჰკითხა თემოს და სიცილით დაუბრუნდა მის მკლავებს. - სად არის შენი შეყვარებული ნათია ? ეზოში ხომ არ გელოდებათ ?
- მოკეტე ! - დაიყვირა წამში და წამში წამოიწია თემო წინ.
- ვის და რა უთხარი ? - ჰკითხა შეურაცხადი სახით და ელენე მომღიმარი მიეყუდა საზურგეს.
- მოკეტეთქო ვუთხარი იმ ქაჯს , რა იყო ? როდის აქეთ გიზიდავს ეგეთი გოგოები?

- კიდე რომელ დონეზე დაეცემი ? - ჰკითხა ძალიან შეწუხებული სახით. - როგორ არ მინდოდა რამე ისე მეთქვა მაგრამ უკვე ბოლო წვეთია , გადი აქედან და ცოტა თავი დაიფასე , მეორედ არ გავიგო ელენეს მიმართულებით ეგეთი რაღაც , გადი აქედან და თვალით არასდროს აღარ დამენახო !
- კი მაგრამ თემო ...
- ნათია გადი სანამ თავს ვიკავებ !
- მეზიზღები ! - მიაძახა და გაბრაზებული გავარდა იქიდან.
- არ მჯერა , რომ ასე იქცევი ! - უთხრა ნაწყენმა ნინომ გიოს.
- მე ? მე არ გჯერა რო ესე ვიქცევი ? და როგორ ვიქცევი ? შენ როგორც მოიქეცი ეგ დასაჯერებლი იყო ?
- მე ? მე გავაკეთე გიორგი , მიყვარდი ... უბრალოდ მიყვარდი ...
- მაგაზე არ ვლაპარაკობ მე ნინო და საერთოდ არ მინდა მაგის გახსენება , გაყევი ნათიას გზას !
- ის ვერ მოინელე რომ ფოტოები ვაჩვენე ხო ?
- არ მაინტერესებს იცი ? რაც გინდა ის აჩვენე , გადი აქედან მეთქი !
- ამ გოგოში ხედავ ხო იმას რასაც ჩემში ვერ ხედავ , და რა დაინახე ამაში ეგეთი ? - ჰკითხა ბრაზმორეულმა ლიზაზე.
- ამ გოგოს სახელი აქვს და ლიზა ქვია , ნომრლაურად ილაპარაკე და ამ გოგოს დონემდე ვერც შენ და ვერც შენი დაქალი ვერასდროს მიხვალთ და ხო მაძლევს იმას რასაც შენ ვერასდროს მომცემდი , ნდობას , გრძნობას და რაც მთავარია თავის თავს , აქედან გადი და მეორედ არ გაბედო და თვალში არც ერთი გამეჩხიროთ ! არც შენ და არც შენი შენნაირი დაქალი !
- გიორგი ... ვერ გცნობ ...
- ნინო გადი მეთქი , წადიიიიი ! - დაუღრიალა და კარი ცხვირწინ მიუხურა.

^^^
- გარეკა ? ან საერთოდ საიდან მოიტანა რომ რამე ხდებოდა მაშინ ჩვენს შორის ღმერთო ჩემო ... რა სიქაჯეა!
- არ ხდებოდა ? - ღიმილით ჰკითხა და თმაზე მოეფერა.
- ხდებოდა...მაგრამ ჩვენთვითონაც არ ვიცოდით , იმან საიდანღა გაიგო ...
- ალბათ შენი გამოხედვიდან მიხვდა ... - მხრები აიჩეჩა.
- ეს ნახე რა , შენ ნაკლებად იწვოდი რო მიყურებდი ? - ჰკითხა წარბებშეკრულმა.
- ხოდა ასე დამწვრები თუ უყურებდით ერთამენთს მაგას ვერ დაინახავდა ის გოგო ? - ჰკითხა საიდანღაც გამოჩენილმა მათემ და ღიმილით გადაჰხვია ორივე ხელი .- გააკონტროლე ძმაო ის გოგო , არ უნდა ბედავდეს ამდენს ! - მას შემდეგ რაც ელენეს მარიამმა დაუძახა და იქიდან გავიდა შეწუხებულმა გახედა თემოს.
- ბიჭო ხო იცი რა უკონტროლოა , თორე მაგას როგორ ვერ გავაჩერებდი , ვაფშე რა მეგონა რო კიდე გაბედავდა მოსვლას.
- ხო და ნახე და დაელაპარაკე , არ უნდა გიბედავდეს მაგდენს!
- ვნახავ , ვნახავ ... გიო სად არის ?
- ლიზას ელაპარაკება .
- აუ არ დაგვაყენეს ეს ცოცხალ-მკვდარი ხალხი უცებ ფეხზე? - გაიცინა და ეზოში გადაიხედა. - საიდან გაიგო იმან რო აქ ვიყავით ნეტა .
- ნინო დაურეკავდა ...
- ნინომ საიდანღა გაიგო ასე უცებ ...
- ე ბიჭო ვერ გაიგებდა , რო ჩამოვედით ? დაგვინახავდა მაინც მაგის აივანი პირდაპირ ჩვენს სახლს უყურებს.

^^^
- მოსწონდი ? - ჰკითხა მის მხარზე თავჩამოდებულმა.
- ხო , ნათიას რომ ფოტოები ანახა მაგის მერე რო მაგრად ვეჩხუბე მაშინ მითხრა ...
- მოიცა , ბავშვობიდან მეგობრობდით ?
- ანუ მთლად ეგრეც არა , აქ რო ჩამოვდიოდი და ის თუ ჩამოდიოდა თბილისში მაშინ რა ... ისე რო ვაი და ვუი და ჩემი ძმააა და ჩემი დაა ეგრე არ ვყოფილვართ ...
- იმედია ახლა მაგის გამო მე არ წამიღებს ტვინს ხო ? - ჰკითხა და დაინახა როგორ მიაჩერდა გოგონა წინა აივნიდან. - მოიცა პირდაპირ ჩვენს წინ ცხოვრობს ?
- კი ... - თავში ჩამალა ხელები .
- გიორგი ... - თავი ააწევინა და სახეზე თითები შემოჰხვია. - არ ინერვიულო , მე არ ვარ პანიკიორშა , გპირდეპი რომ მაქსიმალურად შევიკავებ თავს , მაგის გამო არ დაიგრუზო რა ... - უთხრა საყვარელი ხმით და მაგრად მოჰხვია ხელები.
- გინდა ციცინათელაში წავიდეთ ახლავე ? - ჰკითხა ეშმაკური სახით და ფეხზე წამოაგდო.
- ახლა უკვე გვიანია , თან ძალიან დაღლილები ვართ , ჯერ ვჭამოთ და მერე ბულვარში გავისეირნოთ , ხვალ წავიდეთ ციცინათელაში ... - ხელები მოჰხვია და მაგრად ჩაეხუტა მომღიმარს.
- მაბედნიერებ ლიზა ... - ჩასჩურჩულა ძალიან ჩუმად და თითები ძალიან მაგრად მოუჭირა წელზე. - სულ ასე ვიყოთ ...
- ვიყოთ , მე არ მეზარება ! - გაიცინა და მოწყვეტით აკოცა ტუჩებზე. - წამოდი შევიდეთ ...

^^^
პლეაჟზე ერთამანეთზე ახუტებულები ისხდნენ და სიმშვიდეში უსმენდნენ ტალღებისა და ქვების ურთიერთობას.
ახლა ხვდება , რომ ბედნიერია ...
ახლა იაზრებს რომ რაც აქამდე გამოუვლია არაფერი ყოფილა ...
გრძნობს რომ უყვარს , გრძნობს რომ გული ძალიან სწრაფად უცემს და მზადაა მთელი ცხოვრება არც შეეხოს და უბრალოდ უყუროს.
მგონი ეს ის სიყვარულია , რომელზეც ლაპარაკობენ ხოლმე ... რომელიც გაუგია , წაუკითხავს ... მგონი ისაა , კი ნამდვილად ისაა !
^^^
დილით ძალიან ადრე ადგნენ , მთქნარებით შეხვდნენ ერთმანეთს პირველ სართულზე და ნახევრად მძინარეები გავიდნენ პლეაჟზე.
- ვინმე ამიხსნის 7 საათზე რატომ გავიღვიძეთ ? - იკითხა ბურდღუნით ელენემ.
- არ ვიცი , ვისი აზრი იყო ? - წუწუნში აჰყვა მათე.
- უიმეე , რანაირები ხართ ! - სახე დამანჭა მარიამმა. - დილის 7 საათზეა მზე და ზღვა , აბა მერე ფერი რომ ეცვლება ყველაფერს ეგ მოგწონთ ? თან ნახეთ ლამის მარტო ვართ ... - გაიცინა და სწრაფად შეხტა წყლაში.
დარეტიანებულები მიყვნენ ყველა , ცივმა წყალმა უცებ შეაფხიზლა ექვსივე , ლიზა ცოტახანს თემოს და მათეს ხელებზე ქანაობდა , გიომ ერთხელ მაინც გავცურავ ნორმალურად სანამ წყალი გატენილი არ არის ხალხითო.
ღიმილით იდგა ელენე და ყველას ფოტოებს უღებდა , მარიამმა რომ აწია ლიზა ფეხებით , ბიჭებმა ხელებით და წამში მოიცვა მისმა კივილმა მთელი ტერიტორია.
- ვაიმე , რას აკეთებთ , არანორმალურებოდა , სადისტებო , ელენე დას გიკლავენ , გიორგიიიიიი , გიო მიშველეეე , პირველი ღამე მაინც მომესწროოოო , ჯანდაბა დამსვით , წყალში არ ჩამაგდოოთ თორემ არც ერთს არ გაპატიებთ ! - გაჰკიოდა და თან მაგრად უჭერდა ხელებს მოხარხარე მათესა და თემოს.
- კაი გააფრინეთ ? ეშინია რას უკეთებთ ! - წარბებშეკრულმა გადაიყვანა აფართხალებული შეყვარებული თავის ხელებში გიორგიმ და ლიზამაც სწრაფად მოჰხვია ბიჭს ხელები.
- ჩემო გმირო , ჩემო სუპერმენო , შენ რომ არა ... საკუთარი ბიძაშვილი მწირავდა , საკუთარი და მწირავდა ... სასიძოები მწირავდნენ ... გესმის ?
- ახლა თუ არ გაჩუმდები იცოდე მეც გაგწირავ ! - თვალები უბრიალა გიორგიმ და ლიზაც სიცილით მოდუნდა მის ხელებში.
- შენ ხომ არასდროს არ გამწირავ ჩემო ცეცხლოვანო ბიჭო ? - ჰკითხა ეშმაკური ღიმილით.
- არა ... - სიცილით გადააქნია თავი გიორგიმ და დამშვიდებული ოდნავ ღრმად შეიყვანა წყალში. - ასე მოგწონს?
- იცი რა მომწონს შენში ? - ჰკითხა მომღიმარმა.
- კი , ყველაფერი ... - გაუღიმა თვითკმაყოფილმა.
- ნწ , ანუ არა კაცო ყველაფერი კი მომოწნს , მაგრამ განსაკუთრებით რა მომწონს ეგ იცითქო ?
- ნწ ... აბა მითხარი .
- რომ არ იღლები ჩემით ის ... მე შენს ადგილზე დავიღლებოდი ... მხარზე იდაყვით დაეყრდნო მოცინარს.
- შენი ხელით ტარებით როგორ უნდა დავიღალო ? - თვალებგაბრწყინებულმა მოჰხვია ხელები სხეულზე.

^^^

- ისე იმათ შეხედე , ყველაზე საყვარლები ეგენი არიან ჩვენს შორის ... - ღიმილით ამოიბურტყუნა ელენემ და დამცავი მისცა თემოს . - წამისვი რა ზურგზე.
- ხო , იმიტო რო ლიზაც ძააან ბავშვური და უპრობლემოა და გიორგიც ... გიო სულ ასეთი იყო .
- ჩვენ პრობლემურები ვართ ? - ჰკითხა და მშვიდად გაწვა შეზლონგზე.
- არა , ჩვენ პრობლემურები არ ვართ ... ჩვენ სხვანაირი ხასიათები გვაქვს მათთან განსხვავებით მაგრამ მგონი არცერთი არ ვართ ტვინის ტყ*ვნა წყვილი , არა?
- ხო ... ჯერ-ჯერობით ...
- ჯერ-ჯერობით ? - წარბაწეული ჩაეკითხა მისკენ მომზრიალს.
- თემო ... ძალიან მეშინია ...
- რისი ? - სწრაფად შეკრა წარბები და წინ წამოიწია.
- ისეთი ბედნიერები ვართ , ისეთი უპრობლემოები ... არ მჯერა რომ ყველაფერი ასე კარგად მიდის , მგონია რომ რაღაც მოხდება , მეშინია ან მგონია ... ფაქტია გული ცუდს მიგრძნობს.
- გაგიმხილო მე რაზე ვნერვიულობ ყველაზე მეტად ?
- რაზე ?
- მარიამის მშობლებზე ...
- რატო ?
- არაფერი არ იციან მათეზე და მარიამზე , იასნია მაგრად გაჭედავენ არა ?
- აუუუუ , მაგაზე კი არ მიფიქრია , მათემ გითხრა შენ რამე ?
- არა , არაფერი არ უთქვამს ერთხელ ვკითხე და არ ჰქონია რაღაც ისეთი სახე ... -- - ნეტავ ხომ არ დაელაპარაკა ?
- არამგონია , ხომ გვეტყოდა კაცო ...
- არ ვიცი მაგრამ ზურა არ არის ძალიან ღრუზინი ტიპი , ძააან ბუნჩულაა , არც მართაა დიდად ეგეთი მაგრამ არ გამიკვირდება მართას ცუდი რეაქცია რომ ჰქონდეს ...
- კაი ?
- სიმართლე არ უნდა გაიგონ არასდროს ... მაგათმა რომ გაიგონ იქ დაიწყო ყველაფერი და თან ასე აქტიურ ფაზაში გადაირევიან !
- რაზე ლაპარაკობთ ? - სიცილით ჩამოჯდნენ შეზლონგებზე ლიზა და გიორგი.
- მართაზე და ზურაზე ... რომ გაიგებენ რა რეაქცია ექნებათ მაგას ვარჩევთ ...
- ზურას არამგონია რამე მძაფრი ჰქონდეს , მთავარია სწორი მიდგომა და ყველაფერი ქუუულ იქნება ... - მხრები აიჩეჩა ლიზამ.
- ხო მეც ეგრე ვფიქრობ , მაგრამ მართა ?
- მართას ზურა მოუვლის ... - გაიცინა ლიზამ და გიორგის გახედა. - რა სახით ზიხარ ?
- მე მგონია რო სერიოზულად გაჭედავენ თუ გაიგებენ , რომ იქ დაიწყო ამათი ამბები ... მაინც რავიცი , მეც გავჭედავდი ანალოგიური ჩემს შვილზე რომ გამეგო.
- ვაიმე ჩემი ღრუზინი ვინააა ?
- ღრუზინი რა შუაშია ლიზა , პროსტა ზურასთან ეგ ოფიციალური სახით მივა და იმდენად არ გაბრაზდება , მაგრამ ეგრე რამდენსაც შემოვუშვებ ჩემთან იმდენზე ეჭვი უნდა მქონდეს რომ ჩემს შვილს შებმას დაუწყებს ? პატივისცემაა ელემნტალური , მათეს ადგილზე ვინმე მაგარი გაიძვერა რო ყოფილიყო და მარიამი მოეტყუებინა მერე ეგ ზურას , რომ გაეგო არ მოკლავდა ?
- რატომ ართულებთ ? ყველაფერი კარგად არის , სერიოზული ურთიერთობა აქვთ და ძალიან უყვართ ერთმანეთი , რეებს განიხილავ შეჩე*მა ? - ჰკითხა თემომ.
- ო რავიცი , ამან ამკენწლა ! - ლიზაზე ანიშნა თვალით .- ვუაიმე გამიბრაზდი ჩემო პატარა ? - ჰკითხა წარბებშეკრულს და ტუჩებმოკუმულს.
- კი !
- რა გავაკეთო რო მაპატიო ?
- წამოდი ისევ წყალში !
- წამოდი ! - სიცილით წამოდგა ფეხზე და გოგოს უკან გაჰყვა.
- აუუუუ ... რომ ვუყურებ მშურს ! - ამოთქვა ელენემ ღიმილით მათ შემხედვარე.
- რისი გაფიცებ ?
- ვითომ არც მე არ ვიცი ცურვა , წამოდი მასწვალე ! - ფეხზე წამოხტა გაბუტული.
- წამოდი ... - ღიმილით წამოდგა ფეხზე თემოც.
- მოიცა , არ წუწუნებ ?
- შენ რა იყო , წარმოდგენები შეგეცვალა ჩემზე ? - წარბი აუწია ჰაერში თემომ.
- არა ... ეგ რა შუაშია ?
- აბა რაზე უნდა ვიწუწუნო ? სიამოვნებით გასწავლი ცურვას მეორედ ! - უცებ აიტაცა ხელში და სიცილით გაიქცა ზღვისკენ.

^^^
საღამოს თავისუფლად გამოეწყვნენ და მალევე დაიძრნენ ციცინათელასკენ.
მგონი ყველა ატრაქციონზე დასხდნენ და უბევრესი ფოტოც გადაიღეს.
პიკი ის იყო გოგონებმა რომ აიტეხეს საქანელებზე უნდა დასვხდეთ ყველაო.
- თქვენ შოკში ხო არ ხართ ? რა საქანელები აგიტყდათ ? - წარბები შეკრა მათემ.
- მე მომწონს ეგ აზრი ... - მხრები აიჩეჩა გიომ და ლიზას სიცილით გაჰყვა უკან.
- ღადაობს ? - თემოს გაოცებულმა ჰკითხა.
- არა , მეც მომწონს ... - ეშმაკური ღიმილით გაჰყვა უკან ელენესთან ერთად წყვილს და ღიმილით მიაძახა მათეს მალე მალეო .
-არ წამოხვალ ? - ჰკითხა კნუტის თვალებით მარიამმა . - თუ არ გინდა მე არ დაგაძალებ მართლა არ მეწყინება ...
- შეგჭამო ? - ჰკითხა და მაგრად ჩაეხუტა საყვარელ სხეულს. - შენთან ერთად იმ ჭიქების ატრაქციონზეც დავჯდები ! - ცხვირზე მოწყვეტით აკოცა და უკან აედევნა მეგობრებს.
- აუ მიყვარხარრრრ! - აკოცა ლოყაზე გახარებულმა და სიცილით ჩამოჯდა ერთ-ერთ საქანელაზე.

ყველა მათ უყურებდა , რამდენიმემ ფოტოც კი გადაუღო ამხელა კაცებს , როგორ ისხდნენ საქანელაზე და როგორ არ აინტერესებდათ რამდენი წლისები იყვნენ.

^^^
ზღვაზე კიდევ რამდენიმე დღე გაჩერდნენ , ერთი კვირის შემდეგ ერთად აიბარგნენ და სახლის კარი გამოიკეტეს.
ახლა სამეგრელოს ჯერი იყო , მანქანაში რომ ჩასხდნენ მარიამი თითქოს მერე დაფიქრდაო და თავბრუდახვეულმა გაჰხედა ბაღათურიას.
- მოიცა ... იქნებ ... არ გვინდა და პირდაპირ ჩემთან წავიდეთ ? ან აქ დავრჩეთ ... არ გვინდა რა სამეგრელო ...
- რამ წამოგიარა ? - სიცილით დაქოქა მანქანა და ეზოდან პირველი გავიდა.
- მათე ...
- რა იყო ? - გაჰხედა ეშმაკური ღიმილით.
- აუ იქ შენებიც არიან ხო ? აუ მათე ... მოდი არ გვინდა ...
- რა განერვიულებს არ მესმის , 6 თვე ვიცხოვრე შენებთან და დაჟე ერთ კვირაში ისევ იქ მოგყვები და თან მაგარი სიხარულით და შენ ჩემების გაცნობის გეშინია ? თან მარტო ბებო და ბაბუ არიან იქ ...
- მართლა ? მარტო ბებო და ბაბუ ? მითხარი რომ ბუნჩულები არიან ...
- უბუნჩულესები ...
- მაშინ კარგი ...
ირონიული ღიმილით გადახედა უცებ დამშვიდებულს და სიცილით გადააქნია თავი.
მისი ბავშვურობა აქამდე ხო აგიჟებდა და ახლა საერთოდ ბოლოს უღებს.

^^^
სიმწვანეში ჩაკარგულ ეზოსთან გაჩერდა მანქანა და წამში შეშინებულმა დაჭყიტა თვალები მარიამმა.
რატომ გაიაზრა ეს ყველაფერი წამოსვლამდე და არა მაშინ , როცა მათეს სოფელში ჩასვლის იდეამ გაიჟღერა ?
სწრაფად შეიყვანეს მანქანები და წამში გამოჩნდა სახლთან ჩამომდგარი ორი ადამიანი.
ყველა გადასული იყო მანქანიდან , მათემ მარიამს ხელი ღიმილით მოჰკიდა და ბებია-ბაბუასკენ წავიდა.
ქალი ცრემლიანი თვალებით მოეხვია შვილიშვილს , კაცის რიგი , რომ დადგა მანაც მაგრად მოჰხვია ხელები შვილიშვილს და წამში მიიქცია უკან ჩამომდგარმა მარიამმა ყურადღება.
- ოოო , მარო ბებოოოოოოო ... - მისკენ სიცილით წავიდა თემო და ქალს მაგრად მოეხვია. - ნეტა იცოდე როგორ მომენატრა შენი მეგრული ხაჭაპურებიიი!
- მოდი ბებო მოდიიი ! - ღიმილით ჩაიკრა გულში შვილიშვილის მეგობარი. - ყველაფერი მაგიდაზე გელოდებათ !
- თომა ბაბუ როგორ ხარ ? - მომღიმარი ჩაეხუტა გიო ჯერ ბაბუს და შემდეგ ბებიისკენ გადაინაცვლა.- მარო ბებო ეს თუ შენი ხაჭაპურების სუნიააა , ახლავე მოვკვდები !
- ღორმუცელებოოო , არ გამაცნობთ ამ ანგელოზივით გოგონებს ?
- ეს ჩემი ანგელოზია ... - ღიმილით მოჰხვია ხელი ლიზას და გოგომაც მორცხვი ღიმილით გაუღიმა ქალს.
- ეს კიდე ჩემი ! - სიცილით აუფრიალა წინ ელენე და წამში მოჰხვია ხელი წელზე.- მარო ბებო , ხო ასწავლი ამათაც მაგ ხაჭაპურების ცხობას ?
- რას ვიზავ აბა ბებო , მშვირებს ხომ არ დაგტოვებთ ! - სიცილით დაარტყა მხარზე ბიჭს ხელი და ეშმაკურად გახედა შვილიშვილს. - ბებო შენ რატო დგახარ მანდ ? - ჰკითხა სახეგადაფითრებულ მარიამს. - მოდი ჩვენთან ... შენ ამის ანგელოზი ხარ ხო ? - ჰკითხა მათეზე და გოგონამაც მორცხვად აიჩეჩა მხრები.- ალბათ ძალიან კარგი ანგელოზი ხარ რადგან აქ ჩამოგიყვანა ... - ამაყმა გახედა ბიჭს და მაგრად ჩაიკრა გოგონა გულში.
- სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ბებო ...
- ჩემთვისაც ჩემო გოგო მაგრამ ხო ხედავ ბიჭები შენობით მომმართავენ , არ გამაგონოთ თქვენ , მარო ბებოც საკმარისია ! - გაუღიმა და ქმარს გახედა. - თომა რას გაშეშებულხარ კაცო ?
- ამდენი სილამაზე შენს მერე არ მინახავს მარო ... - ღიმილით გადახედა გოგონებს და ცოლს სიყვარულით მოჰხვია ხელი.
გოგონებმა ერთმანეთს თვალებგაფართოებულებმა გადახედეს და შემდეგ სიამოვნებისგან გაიღიმეს .
- ბაბუს ძალიან გავხარ ... - ასჩურჩულა მათეს. - მასსავით ყორნისფერი თვალები და სწორი ცხვირი გაქვს , ტუჩები მაროსი გაქვს ?
- ტუჩები მამაჩემის მაქვს ... - ეშმაკურად დასჩურჩულა და შუბლზე აკოცა. - წამოდით ვჭამოთ !

^^^

იმდენი იარეს პირველივე დღეს კინაღამ მოკვდნენ , მარიამმა აიტეხა დღესვე რომ არ ვნახო კანიონი გავგიჟდებიო .
იქ მისულმა ისეთი საოცარი სურათი დაინახა , ეგონა ფოტოშოპით გალამაზებულ პეიზაჟს უყურებდა და კინაღამ გული ამოუვარდა.

- ულამაზესია ... - ამოილუღლუღა მარიამმა.
- თქვენ რატომ არ ხართ გაკვირვებულები ? - სიცილით გადახედა გიორგიმ გოგონებს.
- ჩვენ ნამყოფები ვართ , ისე რას წარმოვიდგენდი სიძე შე ძველო აქ ასე ახლოს თუ იყავი ...
^^^
- დაგეხმარებით ... - როგორც კი ჭამას მორჩნენ მაშინვე წამოდგა ფეხზე მარიამი და ღიმილით აედევნა ქალს უკან.
- შენ თუ გინდა მელაპარაკე , ისე არაფერი არაა ბევრი გასაკეთებელი ! - გაუღიმა და კარადასთან ჩამოდგა. - სად ცხოვრობდი ბებო შენ თბილისამდე ? თუ იქ ხარ დაბადებული ?
- იმერეთში ...
- წელს დაამთავრე ხო ?
- დიახ ...
- მერე კმაყოფილი ხარ გამოცდების ქულებით ?
- კი , მაგრამ ჯერ ეროვნულების პასუხები არ ყოფილა და ცოტა ვღელავ ...
- სად გინდა ჩაბარება ?
- სამედიცინოში ... - გაიცინა და ქალს თვალებმოჭუტულმა გახედა. - რატომ არ გაქვთ ჩამქრალი სახე ?
- ეჰ , მეც სამედიცინოში მინდოდა მაგრამ გავთოხვდი და ვეღარ ვისწავლე , არ გადაიფიქრო ბებო მაგრამ მთლად იმდენ ხანსაც არ ისწავლო ჩემი ბიჭი რომ დატანჯო ...
- აქამდე ვფიქრობდი , რომ სწავლას და პირადს ერთმანეთს ვერ შევუთავსებდი მაგრამ რაც მათე გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერს ორმაგი ძალით და ჩქარა ვაკეთებ რომ მთელი დრო მას დავუთმო ...
- ეჰ ბებო , რომ იცოდე როგორ ვნანობ რომ ვერ ავისრულე ოცნება ...
- რამდენი წლის გათხოვდით ?
- 17 ... არ დაუშვა ეგ შეცდომა ბებო , ჯერ რა დროს გათხოვებაა , ისწავლე და ყველაფერს მოასწრებ მერე.
- შეყვარებულს მიგიჟებ ბებო ? - ჰკითხა მათემ და ღიმილით აეხუტა უკნიდან მაროს.
- კაი ბავშვია და შენ არ გააგიჟო გირჩევნია , ჯიშში გაქვთ ბაღათურიებს ექიმი ქალები , ხოდა ეს გოგო რომ ექიმი ვერ გახდეს მე შენ გაჩვენებ მერე სეირს ! - დატუქსასავით შვილიშვილი და მარიამსაც წამში გაეღიმა.
- ტყუილად აძლევთ შენიშნვნას , ძალიან მეხმარება და ხელს მართლა საერთოდ არ მიშლის , პირიქით როცა რაღაც მეზარება ყოველთვის ცდილობს რომ მაინც გამაკეთებინოს ...
- ბებო მე დამემსგავსე შენ ალბათ , თორე ბაბუაშენი და ჩემი შვილი სულ შენი დიდი ბაბუის ჯიშზე არიან !
- თქვენ რა გვარი ხართ ?
- ჩიქოვანია , ჩიქოვანი ! - გაუცინა და მარომაც წამში მოიღერა ამაყად კისერი.

^^^

ეზოში იდგნენ და ყველა ერთმანეთის მიყოლებით კრეფდა ხილს.
ზოგი რის ხესთან იდგა და ზოგი რისთან.
მარიამი შუა ხეზე იყო შემომჯდარი და სოფლის მწვანე ვაშლს ნეტარეთ ამტბარუნებდა.
ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს რაღაც საოცრებას ჭამდესო.
- ვგიჟდები სოფლის ვაშლზე !
- გეტყობა , მგონი ჩემზე მეტად გიყვარს ! - წარბებშეკრულმა ახედა ქვემოდან ბაღათურიამ.
- შენზე გემრიელი მაინც ვერ არის ჩემო ტკბილო !
- კაი რა , ჯერ მაგარი მჟავეა რა გაჭმეეევს !
- რავი მჟავე გამისწორდა ეხა ძაან უცებ ...
- ვაიმე მარიამ , ორსულად ხო არ ხარ ? - სიცილით გადახედა გვერდითა ტოტიდან ელენემ.
- ახლა თუ გკარი ვირის წიხლი მერე ნახე ორსულობა ! - წარბებშეკრულმა დაუბღვირა გოგოს ჩუმად. - კი ელე , ჩემს გოგოს ვაშლი უნდა ... - ხმამაღლა თქვა და მუცელზე მეამიტი ღიმილით დაისვა თითები.
- რაო ? - თვალებდაქაჩული წამოხტა ხის ძირიდან ბაღათურია. - რაო ვის რა უნდაო ? ჩემს ვისსო ?
- აუ სახე გაუნათდა ამ ჩემისას ... - სიცილი ატეხა თემომ. - რა იყო ბიჭო ეგრე ძაან გინდა ბავშვი ?
- ოხ მარიამ გიორგაძე , ერთხელაც შემიწირავ შენი ხუმრობებით და მერე იჯექი მაგ ხეზე და ჭამე ეგ მჟავე ვაშლი ! - წარბებშეკრულმა დაუბღვირა და სახლისკენ წავიდა.
- მართლა გაბრაზდა? - იკითხა ლიზამ.
- არა , უეჭველი რაღაცას უმზადებს , მარო არ გაყვე ვაფშე გააფრენს ! - გაუცინა ბოროტულად გიომ.
- რა ცუდი ხარ და როგორ მიყვარხარ , არც ვაპირებდი ! - გაუცინა და ვაშლის ჭამა განაგრძო.

^^^
- შემომიშვი გოგო რას მიკეტავ კარს ყოველ ღამე ? - ჩურჩულით ეჩხუბებოდა შუა კარში ჩახერგილი და ძლივს შევიდა ოთახში. - მარიამ სულ გააფრინე და გარეკე? ორი დღეა არც კი მკოცნი!
- მათე , სირცხვილია მოიცა ... არც გაბედო , სახლში ბებიაშენი და ბაბუაშენი არიან ... ისედაც დამნაშავედ ვგრძნობ თავს დედაჩემის და მამაჩემის გარემოცვაში რო გადავედი თავს , ამას ნუღა დამიმატებ , ღმერთო ნუ მიყურებს ასე უთხარით თორემ ორ წამში შემეცვლება აზრების თანმიმდევრობა ...
- გეშინია ? - ჰკითხა და საწოლზე მასთან ერთად ჩამოჯდა. - მოეშვი არაფერს არ ვაპირებ ... მითხარი რა ხდება მარიამ.
- მათე ამ ბოლო დროს ძალიან ვნერვიულობ , დედაჩემი და მამაჩემი რომ გაიგებენ გაგიჟდებიან ...
- მაგაზე ნუ ნერვიულობ !
- რას ქვია ნუ ვნერვიულობ ?
- მარიამ რომ გეუბნები ნუ ნერვიულობთქო ესეიგი არ უნდა ინერვიულო , მოვაგვარებ მაგას შენ დამშვიდდი კარგი ? არ მინდა რამეზე ინერვიულო ...
- მათე ... - ხელები კისერზე მოჰხვია და თავი გულზე მიადო. - უბრალოდ დავიძინოთ ...
- დავიძინოთ პატარავ ... - შუბლზე აკოცა და სხეულზე აკრულს თმაზე მოფერება დაუწყო. - სანამ მე ვარ შენს გვერდით ნუ გეშინია კარგი ?
- ცუდი შეგრძნებები მაქვს მათე ... მგონია რომ ამდენი კარგის მერე ძალიან ცუდი რაღაც მოხდება ...
- ასე ნუ ფიქრობ ჩემო ლამაზო , მე შენთან ვარ არაფერი არ მოხდება დამიჯერე!
- მეშინია ... - ამოისრუტუნა და მის კისერში ჩამალა ცხვირი.
- მარიამ ნუ მაგიჟებ რისი გეშინია , მგონია რომ რაღაცას არ მეუბნები ... ~
- არა ... დავიძინოთ ...

^^^
ეზოში იჯდა და ღიმილით უყურებდა ჰამაკში გაწოლილ საყვარელ სხეულს , როგორ კითხულობდა წიგნს და დროდადრო აქეთ-იქით ქანაობდა.
გვერდით თომა ბაბუ მიუჯდა და ღიმილით დაკრა მხარზე ნაზად რამდენჯერმე ხელი.
ღიმილით გახედა ბაბუს და იდაყვზე ნიკაპჩამოდებული მიაჩერდა კაცს.
- როგორ ხართ ?
- დაღლილი ვარ ბაბუ , დაღლილი ... იცი ასაკში რას ვერ ვიტან ? გაკეთება , რომ გინდა ყველაფერი რომ გიწყობს ხელს და ორ წამში ისე იღლები გგონია თუ არ გაჩერდები ცხოვრება თავზე ჩამოგენგრევა ...
- რას გულისხმობთ ?
- შენს მზერას ...
- ვერ მივხვდი ... - დარცხვენილმა აარიდა კაცს მზერა.
- 79 წლის ვარ ბაბუ ... ახლა ჩემს ცხოვრებას და შეცდომებს რომ ვუყურებ მეცინება , იცი რატომ მეცინება ? გვერდით ჩემი ცოლი მყავს და იმიტომ ... ახლა რომ ის გვერდით არ მყავდეს და მის მაგივრად სხვა ან სულ არავინ , რომ არ იყოს შენი აზრით ჩემს სიცოცხლეს სიცოცხლე ერქმეოდა ?
- ეს ჩემს მზერასთან რაიმე კავშირშია ? - ჰკითხა დაბნეულმა თვალების ფახულით.
- ახლა უბედნიერესი კაცი ვარ , მაგრამ ცხოვრებაში ერთი მაქვს ყველაზე სანანებელი გაკეთებული ...
- რა ? - ინტერესით მიაჩერდა კაცს.
- ხელი შევუშალე ოცნების ასრულებაში , ახლა თვითონაც ბედნიერია მაგრამ სინანულის გრძნობას ვერაფერს ვუხერხებ ...
- სამედიცინოს გულისხმობთ ?
- კი ბაბუ , მაგას ვგულისხმობ ...
- ხო მაგრამ თქვენ შექმენით ოჯახი და გაქვთ ისეთი ცხოვრება , როგორზეც ალბათ ყველა წყვილი ოცნებობს ... ერთმანეთი გიყვართ , შვილები და შვილიშვილები გყავთ , შვილთავშილებსაც მოესწრებით და ვინ იცის კიდევ რამდენ ბედნიერ მომენტს შეიგრძნობთ , მისთვის რომ სწავლა და კარიერული წინსწვლა გეცდიათ როგორ ფიქრობთ ახლა ასე იცხოვრებდით ?
- რისი თქმა გინდა ?
- შეიძლება იმ დროში რამე მომხდარიყო , რაიმე შეცვლილიყო , ახლა შეიძლება წარმატებული ექიმი ქალი ყოფილიყო მაგრამ პირადი ცხოვრება ? იცით დეიდაჩემი ... ისიც ექიმია , ხშირად მომიკრავს მისი ტირილისთვის თვალიც და ყურიც , ახლა ზუსტად მისი ისტორია გამახსენდა , სიყვარულზე რომ თქვა კარიერის გამო უარი , თითქოს ყველა ოცნება აისრულა და ყველა მიზანს მიაღწია ... მერე ? ბედნიერი იყო მაგრამ სრულყოფილებისთვის რაც სჭირდებოდა ის არ ჰქონდა ... თქვენ ? თქვენ შთამომავლობას ტოვებთ ... ყველაზე ღირებულს რაც კი შეიძლება მსოფლიომ შეიძინოს , ვინ იცის რა უბედურება აარიდეთ თავიდან მარო ბებოს ... ყველაფერს აქვს მეორე მხარე , როცა თავს დამნაშავედ იგრძნობთ ამაზე იფიქრეთ ...
- ჭკვიანი გოგო ხარ ბაბუ შენ ... - ღიმილით გადაჰხვია კაცმა ხელი .
- მაინც არ მითხარით ეს ლაპარაკი რატომ წამოიწყეთ ? - ჰკითხა სიცილით.
- რაღაც არ გასვენებს ...
- მათეც ამას მეუბნება ...
- იცი მათე ასეთი არასდროს მინახავს ... არასდროს არავინ მოუყვანია , გრძნობებს , სიყვარულს ყველაფერს ისე უყურებდა თითქოს რაღაც არარეალური ყოფილიყო ... არასდროს არ ყოფილა ასეთი თბილი ოჯახთან , სულ თბილი იყო მაგრამ ახლა ძალიან გამოხატავს , სახე სულ უღიმის , მანამდე უფრო ჩემნაირი იყო , ცოტა უხეში , ჯიუტი , სულ წარბებშეკრული , რამე თუ არ მოსწონდა პირდაპირ შეტევაზე გადადიოდა , თითქოს დამშვიდებულიაო , ძალიან შეცვლილია ჩემო გოგო , ძალიან ...
- მართლა ? ზოგჯერ გრძნობებს საერთოდ არ გამოხატავს , არ ვიცი ეს ჩემს თავთანაც არ მიღიარებია , ზოგჯერ მგონია რომ საერთოდ უცხო ვარ მისთვის ისე იქცევა ...
- ამ მცირე დროში იმდენად შეცვლილია ეს არაფერი ბაბუ , ძველ მათეზე ვერც კი წარმოვიდგენდი ასეთი თუ გახდებოდა , არ ვიცი რა გაუკეთე მაგრამ ფაქტია მათე იმ ადამიანის სახეს დაუბრუნე რომელიც იყო და არა იმას , რომელიც გარემო პირობებმა ასეთად ჩამოაყალიბა.
- რამე სერიოზული მოხდა მის ცხოვრებაში ?
- თვითონ მოგიყვება ... მე არ მაქვს მის პირადზე საუბრის უფლება , არც შენ ჩააცივდე , როცა ჩათვლის საჭიროდ მოგიყვება , ეს მისთვის ძალიან რთული და მტკივნეული ნაწილია ...
- დაველოდები ...
- კარგი გოგო ხარ , წავედი წავედი ჩემი ცოლი მოვინახულო , 40 წუთია არ მინახავს და ცოტა მომენატრა უკვე , მიდი შენ მათესთან და ჩვენს გამო მასთან სიახლოვეს ნუ მოერიდები , ჩვენც ვყოფილვართ თქვენს ასაკში ! - გაუღიმა და სახლში შევიდა.

^^^
წამოსვლის წინ თომას და მაროს ძალიან დიდი სიყვარულით და ცრემლიანი თვალებით გამოემშიდობა და ბავშევბისკენ წავიდა.

- მოუარე ჩემს ბიჭს ჩემო გოგო ... შენი დამსახურებით ისევ იგივე მათეს ვხედავ , ამის მერე რაღა მომკლავს ...
- აუცილებლად ...
- არ დაგვივიწყოთ , კიდევ ჩამოდით !
- შევეცდებით , ძალიან დიდი მადლობა ყველაფრისთვის , განსაკუთრებით ასეთი დახვედრისთვის !
- თემო , დატოვეთ მანქანა და ერთად წავიდეთ ...
- რატო ?
- რავი , რატო დავდივართ ექსვი კაცი სამი მანქანით თუ ვიგებდე თავი მომაჭერით !
- კაი მე დავრეკავ და მიმსამარტებზე გადაიტანენ მანქანებს , ბაბუ მოვლენ და არ გაგიკვირდეთ , აი გასაღებები ...
- კაი ბაბუ , მიდით ახლა კეთილი მგზავრობა!
- მაროო ბებოოოო , ძააან მასიმიოოორქ ! - გიო ბებოს ჩაეხუტა და ხარხარით წავიდა მანქანისკენ.
- ნაგიჟრები ! - სიცილით აეხუტა ქალი ქმარს და თვალებაცრემლებულმა გახედა მომღიმარ მათეს. - წარმოიდგენდი რო ეს კიდე ასე გულით გაიღიმებდა ?
- ვერა ... - გაიცინა კაცმა და ცოლთან ერთად სახლისკენ წავიდა.

^^^
მთელი გზა არ გაჩერებულან , ხან რა სიმღერა ჩართეს და ხან რა , ბოლოს ყვავილების დედოფალას რომ გიო აყვა ეგ იყო პიკი ზე პანიკა.
- ვაიმე გააჩუმეთ , ძალიან ყრუა ... - ყურებზე ხელები აიფარა ლიზამ.
- შენ რა , ჩემი ხმა არ გიყვარს ?- წარბები შეკრა ნაწყენმა .
- არა ჩემო სიცოცხლე , შენი ხმა ძალიან მიყვარს მაგრამ ჩემი ყურები უფრო ...
- აა შენ შენი ყურები ჩემს ხმაზე მეტად გიყვარს ? - თავი გაბუტულმა დაატრიალა ჰაერში.
- დაიწყეს !
- ყველაზე არაორდინალური წყვილი ხართ ვინც კი ცხოვრებაში თვალით მინახავს!
- მათეეეე დაუწიე , ძინავს ელენეს ! - სხეულზე მიკრულ გოგონაზე ანიშნა და თვალები სათითაოდ ყველას დაუბრიალა.
- თემურ ლენგ , არ გაგვჟლიტო ძმობას გაფიცებ ... - გადაიხარხარა გიომ.
- შენ ჩემს დას ძილს არ აცდი ? - ჰკითხა გაბრაზებულმა ლიზამ.
- ღმერთო ჩემო ! - ხელები ჰაერში აღაპყრო მარიამმა.

^^^

ეზოში ისხდნენ და მართა გაკეთებულ ხაჭაპურებს ჭამდნენ , გიომ ძლივს რომ ამოილაპარაკა პირგამოტენილმა.
- არა რა , აი ვაღმერთებ საქართველოს , იქით აჭარული ხაჭაპურიო , კიდე იქით მეგრულიოო , ახლა იმერულიო და ღმერთო კუჭი მტკივა უკვე ... - სახე დამანჭა და მეექსვე ნაჭერს დაარსო ჩანგალი. - ამდენი აღარ ჩამდის და იმენა წიხლით ვაწვები !
- აბა ვინ დალევს ? - წითელი ღვინო მიიტანა ზურამ მაგიდასთან . - ძალიან ცივიია !
- ოოო , მე მინდაა ! - ხელი წაავლო ბოთლს და ჭიქას თემომ და სიცილით გადახედა გაოგნებულებს. - მაგრად მცხელა და თან ისეთი მაგარი ფერი აქვს ვერ გავმზავ !
- წამო მარიამ მომეხმარე ... - მართამ შვილს გადახედა და ისიც მხრების ჩეჩვით გაჰყვა სამზარეულოსკენ.
- რა ხდება დე ?
- რატომ არ გვითხარი დედიკო მათეზე , გაგიბრაზდებოდით თუ რას გვიმალავდი ამდენ ხანს ? - ჰკითხა ნაწყენმა და დოინჯი შემოიდო. - მე მეგონა ასეთ რაღაცეებს არ დაგვიმალავდი , როდის იყო მონსტრებივით ვერეოდით შენს პირად სივრცეში?
- მოიცა , სიადან იცი ? მამამაც იცის ? ვაიმე ღმერთო ... საიდან ... მიხვდით ? რამე ისე გავაკეთეთ ? შეგვეტყო ?
- რა საიდან ვიცით გოგო , სამი თვეა ვიცით და გელოდებით როდის დაღერღავ ...
- მოიცა სამი თვე საიდან იცით ?
- ჯერ ერთი თვალები გვაქვს და ვხედავთ , მერე კიდე მათე დაელაპარაკა ზურას თავიდანვე მინდა იცოდეთო და თუ თქვენთვის ეს რაიმე დაბრკოლებაა შემიძლია სხვაგან გადავიდე საცხოვრებლადო , მაგრამო იცოდეთო რომ ჩემი გრძნობები მართლა ძალიან სერიოზულია მარიამის მიმართ და არ მინდა ეს სულ ბოლოს თქვენ გაიგოთო ... ისე რა კაი ბიჭია დედა ჰა ? ასეთი სასიძო მინდა მეორეც , რა იქნება ნინისაც რომ ასეთი შეხვდეს ...
- მოიცადე , ეს სამი თვის წინ გაარკვიეთ და მე ამდენ ხანს ტყუილად ვნერვიულობდი ?
- ხო ... მათემ უთხრა ზურას არ მინდა უპატივცემულოთ მოვიქცეო და პირველმა მინდა თქვენ იცოდეთო ... დედა რა კაი ბიჭია , ნაკლს ვერ ვპოულობ , მშვიდი , ჭკვიანი ...
- დედა მოიცადე ერთ წამს , მათეს მოვკლავ ! - გაბრაზებულმა შეკრა მუშტები.
- რისთვის კლავ გოგო ?
- რისთვის და რომ ხედავდა ვნერვიულობდი და არაფერს მეუბნებოდა !
- მე არ გითხარი არ ინერვიულოთქო ? - მოესმა ზურგსუკან ნაცნონბი , გაწონასწორებული , მშვიდი ხმა და დამფრთახლმა მიიხედა უკან.
- მე ...
- მოკლავს ... - ირონიულად ამოიქირქილა მისი რეაქციით გახალისებულმა მართამ.- კი აქვე და ახლავე ... - გაიცინა და გარეთ თეფშებით ხელდამშვენებული გავიდა.
- ვერ ვიჯერებ რომ არ მითხარი ...
- გითხარი მოვაგვარებთქო და არ ინერვიულოთქო !
- ანუ ... მოიცა ანუ ... იციან და საშიში ... საშიში არაფერია ?
- იციან , იციან ! - გაუცინა და თმაზე ფრთხილად მიაკრა ტუჩები.
- ბედნიერებაა შენნაირი ადამიანის გვერდით ცხოვრება ბაღათურია , ადამიანის რომლის მხარიც ყოველთვის მზადაა დაგიჭიროს ... - ლოყაზე აკოცა და ხელჩაკიდებული გაიყვანა იქიდან.
- ჩემი თავი ძააან არ მევასება ... - ამოიბურდღუნა წარბებშეკრულმა.
- რატო ? - გაკვირვებული მიუტრიალდა დაბნეულს.
- ახლა ვეღარ გამიგია ასეთი რაღაცეების მოსმენა უფრო მისწორდება თუ რომ მეფლირტავები და მაგიჟებ იმის ...
- მგონი ორივესი ...
- მგონი ეს უფრო გამისწორდა , ვერ მიყურებ ? დავყ*ლევდი ...
- დეგენერატი ხარ ... - გაიცინა და წინ წავიდა.
^^^

ეზოში იჯდა მარიამთან ერთად და მის მობილურში ფილმს უყურებდა , ის ის იყო უნდა ეთქვა მომბეზრდა გათიშეო ტელეფონზე რომ დაურეკეს , მესენჯერში ურეკავდნენ , ისევ ზურა იყო , ისევ ზურა ...
სახე გადაფითრებულ მარიამს გახედა , წამში გამოართვა მშვიდი გამომეტყველებით ტელეფონი და მის ჩატში გადავიდა , მარიამის არც ერთი პასუხი არ ყოფილა , ის კი წერდა და ურეკავდა , ორი კვირისწინდელი ზარებიც კი ნახა , გაოცებულმა ჩამოსქროლა ჩატი ისევ და თვალებჩამქვრალმა დაუბრუნა ტელეფონი პატრონს.

- მათე ... გეფიცები არცერთ ზარზე არ მიპასუხია ...
- მე შენ რა გითხარი 1 თვის წინ ?
- მე ...
- რა გითხარი მარიამ ? ხომ გაგაფრთხილე ისევ თუ ისევ გააგრძელებს მითხარითქო ? ხომ გაგაფრთხილე , რომ მერე შენზე გავბრაზდებოდი , თან ძალიან სერიოზულად ... მიპასუხე არ გითხარი ? - ტონისთვის ოდნავაც კი არ აუწევია , მხოლოდ მისი შავი თვალები იყო უფსკრულისფერი , უიმედო , ჩამქრალი და საშინლად გაბრაზებული.
- მინდოდა მათე ... მინდოდა მაგრამ შემეშინდა რომ რაიმეს იზავდი ... არ მინდა იჩხუბო , მეშინია , ასეთი რთულია ამის გაგება ? - ლამის ცრემლებამდე იყო მისული . - მათე ... - ფეხზე წამომდგარს უკან მიჰყვა. - მათე , მეჩხუბე , მიყვირე რაც გინდა ის ქენი ოღონდ ასე ნუ ხარ ... ასე ნუ ხარ გთხოვ ...
- მთელი თვე გირეკავდა და არაფერს არ მეუბნებოდი ... ეს არის ნდობა და არანაირი ტყუილი ამ ურთიერთობაში ? მიპასუხე მარიამ ეს არის ? - ისევ წყნარად ლაპარაკობდა ბაღათურია. - ადგილზე გაჩერდი და გამოყოლა არ გაბედო , არ გაბედო გაიგე ? - ჰკითხა საშინლად ცივი და მკაცრი ტონით და პასუხს არც დალოდებია ისე შევიდა სახლში.

ორ წუთში უკან გამოვიდა მართა და ზურა უკან მოჰყვებოდნენ და რაღაცას ეკიტხებოდნენ.

- მათე მშვიდობაა ? ასეთი სასწრაფო რა გამოგიჩნდა , ამ წვიმაში რომ არ წახვიდე ?
- მართა დეიდა არ არის წვიმა , თან მარტო არ წავალ ჩვენც გავყვებით ...
- რომელიმე დარჩით და ერთ-ერთი წამოდით , ძაან დიდი ბოდიში ასე უცებ რომ მომიწია , აი დღესვე თუ მოვახერხე ჩამოვალ , თუ არადა ხვალ საღამოდ აუცილებლად აქ ვიქნები, არ ინერვიულოთ კარგით ?
- კარგი შვილო მიდი ... - გიომ და თემომ ერთმანეთს გადახედეს , მერე გიომ ლიზას შუბლზე აკოცა და მანქანაში მათესთან ერთად ჩაჯდა.

მარიამმა სახე დაილაგა და ვითომც არაფერიო ღიმილით ანიშნა გოგონებს და თემოს მასთან მისვლა.
- მარიამ , შენ ხომ არ გააბრაზე ? - ჰკითხა ზურამ ეჭვანერევი სახით.
- არა მამა , საიდან მოიტანე ? მართლა საქმე გამოუჩნდა არ ინერვიულოთ , დღეს ან ხვალ ისევ ჩამოვა ...

მშობლები სახლში შევიდნენ , თემო მარიამს წინ დაუჯდა და ეჭვნარევი მზერა მიაპყრო.
- მოყევი !
- ზურას ჩატი ნახა ...
- მოიცა , რა ზურას ჩატი , გწერდა ? წერდი ? - ჰკითხა ელენემ.
- არა , მირეკავდა მთელი თვე , მეგონა გაჩერდებოდა რომ არ ვუპასუხებდი მაგრამ ახლაც დარეკა , ფილმს რომ ვუყურებდით , მერე ეს ამდენი მონაწერი და ნარეკი რომ ნახა სულ გაგიჟდა , ხომ გთხოვე რომ გეთქვაო , გაბრაზდა და წავიდა ... თემო ხომ არ იჩხუბებს , მეშინია ... - წამში ატირდა და ცხრარე ცრემლებით.
- მარიამ ვიცი , რომ შენს შეცდომას იაზრებ და ახლა იმაზე ცუდად ხარ ვიდრე ჩვენ ეს ოდნავ მაინც წარმოგვიდგენია , მაგრამ არ შემიძლია არ გითხრა , მათე ოდნავ მაინც თუ გაიცანი როგორ შეძელი და ეგ არ უთხარი , ადამიანი ბოლომდე ითმენდა იმ სი*რის გამოხტომებს და მხოლოდ ერთი გთხოვა , არ დაგემალა თუ კიდევ გააგრძელებდა შენთან რაღაცეების მცდელობებს , ახლა ვერაფერს გეტყვი , გააჩნია ის ისეთი შეუგენებელი თუა რომ ჭკუიდან გადაიყვანს ნამდვილად სცემს და საერთოდ არ მინდა წარმოდგენა რას დამართებს !
- თემო გეყოფა ! - თვალები უბრიალა ელენემ.
- რა მეყოფა , რა ? შენც რომ გააკეთო ასეთი რაღაც წინასწარ გაქვს მაგალითი რა მოხდება ! ლიზა , შენ თუ გიო ბულკი გგონია მაგ საკითხში შენც ცდები , ყველა ერთნაირები ვართ და კარგად დაიმახსოვრეთ , რომ არც ერთი არ ავიტანთ მსგავს რაღაცას , არ ვიცი აუცილებელი იყო ასე მომხდარიყო ? გეთქვა თავიდანვე და მოვაგვარებდით მშვიდობიანად , ერთი თვე რომ არ გაჩერდა ვერ მიხვდი რო მაგარი დედამო*ტყნული ტიპია და ეგ არც მეორე თვე დაგანებებდა თავს და არც მესამე ? მაგ სი*რს ეხა გონია რო თავს იფასებ , ან შეყვარებული გყავს და მაინც გსიამოვნებს მაგის ხვერწნა-მუდარა ! ამ დროს ის მათეზე რას ფიქრობს ? რო მაგარი ვაზელინა ტიპია და მაგას შეყვარებულიც ადვილად აეხევა , საერთოდ არ ფიქრობთ ამ ყველაფერზე ? სანამ თემა ახალი და ადვილია მანამდე უნდა აღმოიფვრას , ახლა ისხედით და დაძაბულები ელოდეთ რა მოხდება , ამის დედა მო*ტყან , როგორ არ გავყევი ! ან ჩემი მანქანით რატომ არ წამოვედი აქაც , ჯანდაბა!
- მართლა ასეთი ფსიხია მთათუმანი ? - იკითხა ელენემ და ქვედა ტუჩზე ფრთხილად იკბინა.
- კი , მერე მართლა მთათუმანი ხდება , როცა მაგის თავმოყვარეობას ეხებიან !
- ახლა მოვკვდები ! - თავი ხელებში ჩარგო და წამში დაუბრიალეს გოგონებმა თემოს თვალები .
მანაც თავი გადააქნია თვალების ტრიალით და წამში წამოაყენა მარიამი , გულში ჩაიკრა და ხელები მაგრად მოჰხვია.
- დავურეკავ გიოს და დაამშვიდებს ის , ნუ გეშინია , თუ ის არაა ძააან დედამოტ*ყნული იქნება რამე ... ახლა რომ მოთქვამ რამეს აიცილებ თავიდან ?
- მე რომ დავურეკო აზრი არ აქვს ხომ ? - ჰკითხა სრუტუნით.
- არა ღადაობ ? ეხა მაგრად გაგიჭედავს , მაგარი გაბრაზებულია , მაგ დროს არ უნდა მიაწვე , პირიქით უნდა აცადო დამშვიდება და მერე ცივ გონებაზე უნდა დაელაპარაკო თორე ერთი შეილება ისეთი გაჭედოს ქვესკნელში ჩაგვდოს ყველა ერთად , დიდიან-პატარიანა . - სიცილით დაუსვა თმაზე თითები. - კაი მაგარი მონსტრი დაგიხატე ეხა , არც ეგრეა საქმე , შეეცდება ჯერ სიტყვით მოგვარებას , აეე მე და ჩემი კუნთები გაგვიშვით გაგვატარეთ ტიპი ხო არაა , მარა იმან თუ აკენწლა კი არ მოუთმენს !
- ხო არ დავურეკო ზურას და ვუთხრა მოტყდეს ? - იკითხა ელენემ.
- მოგტეხავ ყბას ! - თვალები უბრიალა თემომ. - ზურაკსენ ხარ თუ ჩვენსკენ ?
- ყბას კი არა ენას მოგტეხავ , რა ლაპარაკია ? - გაბრაზებულმა გადაიჯვარედინა ხელები.
- ჩემი ელუსიი გაბრაზდაააა ... - გაიცინა და მარიამთან ერთად მიიხუტა გოგო.
- მეც მინდაა ... ჩემი გიუნააც ჩალურჯებული ჩამოვა ? - იკითხა აცრემლიანებული თვალებით.
- არა ტოო , იქეთ დაალურჯებენ იმას , თქვენ არ ინერვიულოთ !
- მე კი მყავს ჩემი რომეო აქ და თქვენ იკითხეთ ... - მოიშხამა ელენე და ღიმილით მოჰხვია კისერზე ხელები თემოს.
გადაფარებულში იჯდა და წამდაუწუმ ტელეფონს უყურებდა.
ერთხელ სცადა დარეკვა მაგრამ მაშინვე გაუთიშა ბაღათურიამ , იმის მერე აღარც უცდია , ნამდვილად არ უნდა უარესად გააღიზიანოს და მერე ამაზე ნერვებაშლილმა ის უბედური უარესად დაბეგვოს.

უკვე 6 საათზე მეტი იყო გასული მათი წასვლიდან , ჯერ არც გიოს ზარი არ ჩანდა , არც მათესი და არც თემოსგან ისმოდა რამე .
ტირილით ჩარგო თავი მუხლებში და აქსუტუნებულმა მიდო ჰამაკზე თავი.
ბოლომდე ითმინა ამ ბიჭმა და მართლა ერთი რაღაც სთხოვა , როგორ არ უთხრა? ახლა ფიქრობს და იგივე მათეს რომ გაეკეთებინა უარესი რეაქცია ექნებოდა.
ალაბათ როგორი ნაწყენია ახლა ბაღათურია ...
საშინლად მოუნდა ამ წამს მის გვერდით მჯდარიყო , მის მკერდზე ჰქონოდა მიდებული თავი და ისევ ეგრძნო საყვარელი თითები და ტუჩები თმაზე.
ასე ჯდომა ხომ მათეს ძალიან უყვარდა , მხოლოდ მის თმასთან თამაში და სხვა არაფერი.
უარესად ატირებულმა თავში წაიშინა ხელები , ის ის იყო გონება გათიშულს უნდა ჩასძინებოდა ეზოში შუქი , რომ გამოჩნდა , მერე ბორბლების ხმაც გაიგო და ჭიშკარში მანქანა შემოვიდა.
იმდენად უენერგიოთ იყო , რომ ფეხზე წამოდგომის თავიც კი არ ჰქონდა , მანქანიდან მათე რომ გადმოვიდა ძლივს მოიკრიბა ძალა და ფეხებარეული წამოდგა იქიდან , მისკენ მომზირალი ბაღათურიას სხეული წამში გაშეშდა , გიომ თავი ღიმილით გადააქნია მარიამის დანახვაზე და შინ შევიდა.
მათე გაშეშებული იდგა , მისკენ წასული გოგონასკენ დაიძრა და ის ის იყო ოდნავ სინათლეში გაარჩია მისი სახე მარიამის თვალები , რომ დაიხუჭა და ნაბიჯებიც აირია და რომ არა ბაღათურიას ჩქარი მოქმედება გოგონა პირდაპირ ნამიან მინდორზე დაეცემოდა.

- მარიამ ... მარიამ , გონს მოდი მარიამ ... ჯანდაბა , გაგიჟდება მართა , მარიაამ ... - ჩუმად ეჩხუებებოდა გოგონას , მერე ხელშიაყვანილი წავიდა კარისკენ და მაქსიმალურად ჩუმად ავიდა კიბეებზე , მისი ოთახის კართან გაჩერებულმა ფეხით გოგონების ოთახის კარზე დააკაკუნა , შემოდითო რომ გაიგო მაშინვე შევიდა შიგნით , ბიჭებიც იქ დახვდნენ , ყველა გაოგნებული წამოიშალა ფეხზე და მათეს მიესივნენ.
- ლიზა რამე სუნამო მოიტანე , მძაფრი სუნით ან ნიშადური , სწრაფად !
- რა მოუვიდა ? - იკითხა თემომ და საწოლზე დაწვენაში მოეხმარა . - მთელი დღე ტიროდა , ბიჭო ერთხელ მაინც გეპასუხა რა ჩემი ყ*ე გეტაკა ?მოკვდა გოგო ნერვიულობით !
- თუ ძმა ხარ რაა , ჩემი გაჭირვება მაქვს შენ რო არ დამიმატო , ლიზა !
- მოვდივარ , მოვდივარ ... აიი ... - ბოთლი მიაწოდა და წელში გასწორებული დააკვირდა ბიძაშვილს.
სწრაფად მიუტანა მათემ ნიშადურის ბოთლი ცხვირთან და მის შეფხიზლებას დაელოდა.
ძალიან ნელა შეირხა ჯერ მისი ცხვირი და შემდეგ ტუჩები , სახე დამანჭულმა გაახილა თვალები და მერე ისევ დახუჭა.
- არა , არ დაიძინო , გამოფხიზლდი ... გამოფხიზლდი მარიამ თორე მაგრად გცემ !
- რა ... რა ხდება ... - ამოილუღლუღა და თვალებზე ხელები აიფარა. - მათე ... - ორი წამი არ იყო გასული უცებ , რომ წამოიყვირა და საწოლზე წამოჯდა. - მათე ... აქ ხარ , აქ ხარ ... ჩემთან ხარ ... - ამოიოხრა და დაღლილმა მოჰხვია ხელები საყვარელ მხრებს.
- ასე მეორედ რომ შემაშინო ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ , გასაგებია ?! - გაბრაზებულმა მოჰხვია ხელები საყვარელ სხეულს.
- ძალიან ვინერვიულო ... - ამოილუღლუღა და დარცხვენილმა მოარიდა თვალი ასე ძალიან რომ უყვარს იმ შავებს .
- სანერვიულო არაფერი აღარ არის , საერთოდ ვეღარ გაიგებ მის სახელს და კიდევ ერთხელ იგივეს თუ გაიმეორებ ჩემს სახელსაც სამუდამოდ დაივიწყებ ! გაფრთხილებ მარიამ !
- არა , არა ... არაფერს აღარ დაგიმალავ , მაპატიე ჩემო სიყვარულო ... მაპატიე გთხოვ ! - ტირილით აეკრა და მათემაც ღიმილით მოჰკიდა პატარა ბავშივით ასლუკუნებულს ხელები.
- ტელემუნდო პრესენტაა ! - ირონიული ღიმილით ამოილაპარაკა მათ ყურებაში გართულმა თემომ. - 137 ე სერიის დასასრული !
- ღმერთო რა ცუდი ადამიანი ხარ ! - ელენემ მხარი სიცილით გაჰკრა შეყვარებულს და მარიამს ლოგინზე ჩამოუჯდა. - როგორ შეგვაშინე შე გველაძუა !
- მოტყდი მარიამ მოტყდი ! - დანანებით გადააქნია თავი თემომ.
- მოგტეხავ ძვლებში ახლა მე შენ ! - წამში დაუბღვირა ბიჭს და თავის თავზე გაეცინა.
^^^
- მათე ... გახსოვს შენს ბიძაშვილზე რომ ვიეჭვიანე ?
- მერე ? - ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა ბაღათურიას.
- არ გამაცნობ ?
- დამშვიდებულია , შორიდან გიცნობს და ძალიან მოსწონხარ !
- მართლა ? - იკითხა გახარებულმა. - და რა სჭირდა ?
წამში შეეცვალა სახე , უცებ მოეღრუბლა და ყველა ძარღვი დაეჭიმა.
- თუ გინდა ნუ მეტყვი ... - სახეზე ფრთხილად ჩამოუსვა თითები.
- მაშოს დედა ადრეულ ასაკში დაეღუპა , მის მერე მამა და ბიძია ერთად ზრდიდნენ დედაჩემთან ერთად , მაშო სულ ჩემთან ერთად იყო , ჩემი დაა ... არ აქვს მნიშვნელობა ერთი დედ-მამის შვილები , რომ არ ვართ ის ჩემი დაა ... რაც უფრო ვიზრდებოდი მით უფრო მინდოდა რომ მასზე პასუხისმგებლობა მე ამეღო , ყველგან დამყავდა , ყველას ვაცნობდი როგორც ჩემს დას ... 24 საათი ერთად ვიყავით , თავის ურთიერთობებზეც კი მე მიყვებოდა პირველს და არა თავის დაქალებს ... ცოტა რომ წამოვიზარდეთ ერთი ტიპი გადაეკიდა , მე არაფერი არ მითქვამს მამასთვის და ბიძიასთვის ამის შესახებ , მე და ბიჭები მეგონა მოვაგვარებდით , ძალიან რომ გართულდა საქმე და მაშოს უკვე სახლიდან გაშვებაც კი საშიში , რომ გახდა მამას მოვუყევი , მამამ ბიძიას უთხრა , არ ვიცი რა გააკეთეს მაგრამ ცოტახანი ჩააშოშმინეს ის ტიპი , მერე ისე უცებ მოხდა ყველაფერი ვერც კი გავიაზრეთ , მაშოს ის ბიჭი შეუყვარდა , არ ვიცი როდის რა მოასწრეს , მოკლედ შეუყვარდაც არ ერქვა ამას მოეწონა , მერე ვიღაც კლასელი გამოჩნდა , რომელზეც გადაერთო და მიხვდა რო ის ზროსლი და ძველი ტიპი უნდა დაეკიდებინა , იმან ეს ვერ აპატია და ... - წამში დაიძაბა მისი სხეულის ყველა წერტილი. - გააუპატიურა ... ის ბიჭი დაიჭირეს , ლამის მოვკალი ისე ვცემე , ცხოვრებაში პირველად და უკანაკსნელად ვიყავი ისეთი აგრესიული , როცა დაუფიქრებლად შემეძლო ადამიანისთვის ყელი გამომეჭრა , ყველაზე რთული რაც ამ ამბავში იყო იმ ტიპის სიტყვებია ... ვერ დაიცავი ბაღათურია მაშოოო - ასე მითხრა , ვერც შენ , ვერც შენმა ფულიანმა მამიკომ და ვერც იმის ფულიანმა ძამიკომო ... წლები ჩემს თავს ვადანაშაულებდი , თვეები მაშოს ვერ ვეკარებოდი , მერე რომ მივხვდი რომ მისთვის ჩემთან ყოფნა წამალივით იყო გვერდიდან აღარ ვშორდებოდი , შეიცვალა მაშო , მისი ხასიათებიც , ჩემიც ის ყველაზე ეჭვიანონბდა , მხოლოდ გიოზე და თემოზე არ ჰქონდა რეაქცია , მერე ისე გადიოდა წლები რომ ერთმანეთის გარდა არავისთან ვიყავით ისე როგორც საჭირო იყო , მაშო ძალიან მომეჯაჭვა , ჩემს გარეშე ფაქტობრივად საჭმელსაც კი არ ჭამდა , ჩემი დაჟინებული თხოვნით საუკეთესო ფსიქოლოგთან დაიწყო სიარული , ახლა შეყვარებულები არიან ... - გაიღიმა და მარიამს სიცილით გადმოხედა , რომელსაც წამში შეეცვალა სახე. - ამის გამო წამოვედი ცოტა ხანს აქ , გარემოს გამოცვლა და რაიმე ახალი მინდოდა , მერე შენ გიპოვე , მაშოც ძალიან კარგად არის და შენი წყალობით მგონი მეც კარგად ვარ ...
- მიყვარხარ ბაღათურია , უზომოთ მიყვარხარ და მეშინია შენი სიყვარულისგან არ გავრეკო ...
- უნდა გარეკო , უზომოდ სიყვარული არ მყოფნის , მთლიანად შენი არსება მინდა ... მხოლოდ ჩემთვის ! - შუბლზე აკოცა და ბოლომდე აიკრა სხეულზე.
- ერთ-ერთმა ბაღათურიამ მითხრა , რომ მისი შვილიშვილი იმ ტყავს დავუბრუნე , რომელსაც ეკუთვნოდა ...
- ოჰ , მერე ? - ღიმილით აკოცა შუბლზე აჭიკჭიკებულს.
- მერე ? მერე ჩიქოვანის ქალმა მითხრა მიხედე ჩემს შვილიშვილსო ...
- მერე ? - ეშმაკურად ჩაეღიმა ბაღათურიას.
- მთელი ცხოვრება მინდა შენზე ზრუნვაში გავატარო და ამას მართლა მთელი გულით გეუბნები ...
- ვერ გეუბნები სიტყვა მიყვარხარს , მგონია რომ ძალიან სულელურად ჟღერს როცა ვცდილობ ამ ერთი სიტყვით აგიხსნა ჩემი გრძნობები შენს მიმართ , ვფიქრობ რომ ასეთი ყოვლისმომცველი გრძნობის შესაფერისი სიტყვა არ არსებობს , და თუ ეს იმის ნახევარს მაინც გამოხატავს რასაც მე ვგრძნობ კი ბატონო , უსასრულოდ შემიძლია გითხრა რომ ცამდე მიყვარხარ ! - მისი სახე ხელებში მოიქცია და საყვარელ ტუჩებს ძალიან ნაზად შეეხო.
- სიამოვნებით მოგისმენ მთელი ცხოვრება ... - გაუღიმა და მასზე მიხუტებულმა განაგრძნო მშვიდად სუნთქვა. - ახლა ბედნიერი ვარ ...
- მე კიდევ სრულყოფილი !

ესეც შეპირებული სრულად ატვირთული ისტორია , მიყვარხართ