როცა ჭურჭელზე ჯავრი იყარა,დაღლილმა ალკოჰოლი დაისხა,სავარძელში დაჯდა და მომხდარის გაანალიზებას შეუდგა.ფიქრობდა,რომ სიმართლის ნატამალიც ერია ელენეს სიტყვებში.კი არ ერია,იყო,თუმცა თავის შიშებსაც ვერ ერეოდა.როგორ შეიძლება ასე?ერთი შეხევდისთანავე გესმოდეს ადამიაინს გრძნობები და ამავდროულად გიჭირდეს მის გრძნობებში ჩაწვდომა.
დაღლილს ჩასძინებოდა და როცა გაეღვიძა უკვე დაბნელებული იყო.ელენე არ ჩანდა.ხვდებოდა,რომ ძალიან იყო ნაწყენი.ფეხზე წამოდგა და ბუხრის გვერდით დაკიდულ სარკეში ჩაიხედა.თავისი თავი ზომბს,ცოცხალ მკვდარს მიამსგავსა და ეს ელენეს წასვლას და მის გარეშე ყოფნას დააბრალა.
შუქები ჩააქრო და სახლი დატოვა.გზას ელენეს სახლისკენ გაუდგა.ცაზე ვარსკვლავები კიაფობდნენ და მიუწვდომელ ჰორიზონტს ლამაზად ურეთდებოდნენ.ნიკოს საშინლად ესმიანოვნა მის გარშემო სიჩუმის ხმა.ჰო,სიჩუმესაც ხომ ქონდა მისთვის დამახასიათებელი,საოცარი ხმა.ელენეს სახლს მიუახლოვდა.შუქი მხოლოდ ერთ ფანჯარაში ენთო.ივარაუდა,რომ საძინებელში იყო.გარშემო არემარე კიდევ ერთხელ შეათვალიერა და გაახსენდა,რომ პატარაობაში მის ოცნებებში და ფიქრებში წარმოდგენილი საოცარი,მისტიური და ბნელი,თუმცა ლამაზი სამყარო ზუსტად ისეთი იყო ხოლმე.ნიკოს ამის გახსენებაზე გაეღიმა.სახლის წინ,იქვე ხის ძირში ჩამოჯდა და ელენეს ფანჯარას უმზერდა.გონებაში ათასნაირი ფიქრები ირეოდა.დაახლოებით საათი გავიდა,რაც ელენეს ფანჯარაში შუქი არ ქრებოდა.ბოლოს როგორც იქნა ჩაქრა.დაიძინაო,გაიფიქრა ნიკომ,თუმცა ადგილიდან არ იძვროდა,ალბათ კიდევ დიდხანს იქნებოდა ასე,რომ არა სახლის კარის ხმა.ფეხზე წამოდგა,გაუკვირდა,როცა ქურთუკში გამოწყობილი ელენე დაინახა.ელენესაც გაოცება დაეტყო სახეზე,რაც ნიკომ სიბლენეში ძლივს დაინახა.
-აქ რას აკეთებ? - გაოცდა ელენე
-არაფერს,შენ სად მიდიხარ?
-შენთან მოვდიოდი - რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ უპასუხა ელენემ დამნაშავის ხმით
ნიკო მისკენ გაემართა
-მომისმინე - განაგრძო ელენემ,თუმცა ნიკომ კოცნით შეაწყვეტინა წინადადების დასრულება
როცა კოცნა შეწყვიტეს,უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა.სიწყნარე ელენემ დაარღვია
-ძალიან ცივა,შიგნით შევიდეთ
ნიკო უთქმელად გაყვა .პატარა სახლში შევიდნენ.ავეჯი თითქმის არ იდგა.მხოლოდ საწოლი,მაგიდა,სკამები და მაცივარი იდგა.სახლშიც იხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა.ახლა ნიკომ დაიწყო საუბარი.ელენე ხელით თავისკენ მიატრიალა
-არ მინდა ოდესმე კიდევ ვიჩხუბოთ.სისულელე იყო ის,რაც მოხდა
-მეც მაგის სათქმელად მოვდიოდი შენთან - ამოიოხრა ელენემ და თვალები დახარა - მაპატიე,არ უნდა დამეწყო ჩხუბი...უბრალოდ ემოციებს ავყევი და გავბრაზდი
-მესმის,მეც მაპატიე.დროა ცვლილებები შევიტანო ცხოვრებაში
ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და შემდეგ ლიგინზე წამოწვნენ.ელენემ მკერდზე დაადო თავი და ღრმად ჩაისუნთქა,რომ მისი სურნელი უფრო კარგად შეეგრძნო.გრძნოდბა,რომ ეს სუნი სამიდამოდ აღიბეჭდებოდა მის გონებაში.სუნი,რომელიც თავბრუს ახვევს,თავგზას უბნევს და ათრობს.
-რამდენიმე საათია არ მინახიხარ და უკვე მომენატრე - უთხრა ნიკომ
-საჭიროა იმის თქმა,რომ მეც იგივეს ვგრძნობ?
-არა - უპასუხა ნიკომ და აკოცა.
მალე ერთმანეთს ტანსაცმელი გახადეს და მათი სხეულები ერთმანეთს შეერწყა.აქტის დასრულების შემდეგ ორივე ლოგინზე მიესვენა.ნიკომ შენიშნა,რომ ელენე იღიმოდა და ფიქრებში წასულიყო
-რატომ იღიმი? - კითხა ინტერესით
ელენე უცებ გამოფხიზლდა
-რაღაც გმახსენდა...ბავშვიბიდან
-და რა გაგახსენდა?რა გვრის ასე ღიმილს? - გაეღიმა ნიკოს
-ვავშვობის ოცნება ავიხდინე - ღიმილით მიუგო ელენემ
-რა?სექსი? - ომახიანად გადაიხარხარა ნიკომ
-მთლად ეგრეც ვერ ვიტყოდი
-აბა,რას გუკისხმობ?
-გრძელი ამბავია
-მერე,დროის მეტი რა გვაქვს?! - გაუღიმა ნიკომ
-მოკლედ - თავი მკერდზე დაადო ნიკომ - როცა პატარა ვიყავი,ჩემი სახლის კარის გვერდით ერთი მეზობელი ცხოვრობდა.ეს ქალი გასათხოვარი დარჩა,უკვე ხანში შესვლის ასაკი ქონდა,მალე 40-ს მიუკაკუნებდა.ასაკის მიუხედავად ძალიან ლამაზი იყო და სულ თვალს ვაყოლებდი ხოლმე.სულ მარტო ცხოვრობდა.ოჯახი არ ყავდა.ყველაზე მეტად ის მიზიდავდა ამ ქალში,რომ ძალიან,ძალიან მარტოსული იყო და სულ სევდიანი ან ცრემლიანი თვალები ქონდა.ამ ქალთან ყოფნა ძალიან მიყვარდა.საინტერესო იყო ის,რომ მაშინ ამ ქალის სახელიც კი არ ვიცოდი.საინტერესო ადამიანი იყო,ბევრი წიგნი ქონდა,უცხოურ ფილმებსაც მაყურებინებდა ხოლმე,რაც მაშინ იშვიათი იყო,ტკბილეულსა და ბევრ შოკოლადს მაჭმევდა ხოლმე.თუმცა შემოსავალი საიდან ქონდა,წარმოდგენა არ მაქვს.მომწონდა მისი ყვავილებიანი,ფრიალა კაბები,ამერიკულ ფილმებში რომ ეცვათ ხოლმე,რეტრო და ვინტაჟის სტიკშიზუსტად ისეთი და თან მერლინ მონროს მსგავსი ვარცხნილობა ქონდა.მან მანახა ფილმი პირველად,მერლინ მონროს მომაწილეობით- იღიმოდა ელენე
შესავალმა ნიკოს ინტერესი გამოიწვია და ამან ღიმილი მიჰგვარა
-მაშინ ისეთი პერიოდი იყო,რომ ქალის პატიოსნება მხოლოდ ქალწულიბით იზომებიდა და თუ კი ამ ,,საზოგადოებრივ” წესს არ ემორჩილებიდი,მაშინ ხალხისგან გარიყულად ითვლებიდი.შენც კარგად იცი ეს ამბები,ამიტომ აღარ გავაგრძელებ.მაშინ ზაფხული იყო.ერთხელაც მეზობლებმა ქალზე ჭორაობა დაიწყეს.დამაინტერესდა რა ხდებოდა,მაშინ პატარა ვიყავი და არავინ არაფერს მიხსნიდა და ჩემითაც ვერ ვხვდებიდი.მერე,შენვიშნე.რომ მასთან მამაკაცი მიდიოდა ხოლმე და ყველაზე საინტერესო ისაა,რომ ასაკით ბევრად პტარა იყო ის ბიჭი,ასე მაქსიმუმ 25 წლის.ხალხი ჭორაობდა ქალზე,მსუბუქი ყოფაქცევისაა,შვილის ტოლი საყვარელი ყავსო,მაგრამ მე მაინც ვერ ვხვდებიდი ეს ამბავი კარგად უნდა მიმეღო თუ ცუდად.ერთხელაც მშობლებმა ამიკრძალეს მასთან მისვლა.მე კი შემეშინდა,რომ თუ მივიდოდი,დედ-მამა მეჩხუბებიდა,ამიტომ შორიდან ვუყურებდი ხოლმე.ეს წალი ხვდებიდა ყველაფერს და ხშირად მიღიმოდა და თვალს მიკრავდა ხოლმე,მერე მეც ჩუმად ვიღიმოდი ხოლმე.ის ჩემი უფროსი მეგობარი იყო,ჩემთვის ქალის იდეალი იყო.ძალიან მაინტერესებდა ინ კაცთან ერთად რას აკეთებდა ხოლმე,ჰოდა ერთხელაც ჩავუსაფრდი
ნიკომ ამის გაგონებაზე გადაიხარხარა
-ეს კაცი,უფროსწორად ბიჭი,რომ დავინახე ძალიან მომეწონა.ახალგაზრდა,შავგრემანი,სიმპატიური და კუნთებიანი იყო.ისიც მახსოვს იმ დღეს რა ეცვა,მწვანე,კუბოკრული ჯერანგი და ცისფერი ჯინსი.და შავი მანქანა ყავდა.ამ ქალთან ავიდა სახლში,მეორე სართულზე.დავაყურადე და როცა ახლომახლო ვერავინ დავინახე,ასე,ხულიგანივით შევიპარე ჯერ მის ბაღში,შემდეგ მეორე სართულზე ავედი და კიბეზე,კართან ახლოს ჩამოვჯექი და მათ საუბარს ვუსმენდი.როგორც მახსოვს,ბიჭი ეუბნეოდა,ჩემი მშობლები წინააღმდეგები არიან,მაგრამ მაინც ვერავინ დაგვაშორებსო.ეს ქალიც სიყვარულს უხსნიდა,თან აყოლებდ,ჩემზე მთელი სამეზობლო ჭორაობს,გარეთ რომ გავდივარ ყველა მე მიყურებს და ლამისაა ჩამქოლონო.ეს ბიჭი ეუბნეოდა ვინც რამე ზედმეტს გეტყვის მე მითხარი და მე ვასწავლი ჭკუასო
ცოტა ხანი გავიდა და მათი ლაპარაკის ხმა აღარ ისმოდა.ოთახში შევიხედე და ერთმანეთს ტუჩებში კოცნიდნენ.ამის დანახვაზე შემრცხვა და მათ თვალი მოვაშორე.მეგონა,რომ ამის ყურება დანაშაული იყო.თვალს მაინც ვაპარებდი ხოლმე.შემდეგ უცნაური ხმები შემომესმა.ეს მათი კვნესის ხმა იყო.ოთახში ისევ შევიხედე და მაშინ ჩემთვის ძალიან უცხო რამ დავინახე.ბიჭი ქალის ზემოდან იყო მოქცეული და მთელი დაკუნთუკი ზურგი და ხელები უჩანდა,მის წელზე შემოხვეული ამ ქალის გრძელი ფეხებიც დავინახე.ქალი ზურგზე ეფერებიდა.ბიჭი ნაზად მოძრაობდა.ისეთი ლამაზი იყო მაშინ ეს ყველაფერი,მეხსიერებაში ჩამეჩა ამ კუნთებიანი ბიჭის ჰარმონიული,ლამაზი მოძრაობა.მეგონა ქალს რაღაც სჭირდა და ამიტომ გამოსცემდა უცნაურ ხმებს,ისიც ვიფიქრე ხომ არ კლავს,ვინმეს ხომ არ დავუძალო მეთქი,მაგრამ რაღაც ვერ მძრავდა ადგილიდან.ეს ან ბავშვური ცნობისმოყვარეობა იყო, ან ვხვდებიდი ,რომ ცუდი არაფერი ხდებოდა.არ ვიციდი მაშინ,რომ სექსი ქონდათ და ამიტომ ამ ლამაზ სანახაობას დავარქვი სიყვარული და ამ სიტყვის გაგონებაზე და ზოგადად მის მნიშვნელობა ეს გრძნობებით და ემოციებით სავსე მიძრაობა მეგონა ხოლმე.ასე მეგონა,სანამ არ გავიზარდე.იქიდან მოყოლებული,სულ ვიცნებიბდი,რომ როცა ვინმე შემიყვარდებოდ,მასთან სიყვარულით დავკავებულიყავი.შემდეგ,გავიგე,რომ ამ სასიყვარულო მოძრაობას ქვია სექსი
ნიკოს ელენეს მონათზრობმს ღიმილი მოჰგვარა
-მერე,რა ბედი ეწია იმ ქალს?
-როგორც ვიცი არც ისე კარგი.ამ ქალთან მამამისიც მიდიოდა ხოლმე პერიოდულად და ერთხელაც გაიგო ყველაფერი,რასაც მეზობლები ლაპარაკობდნენ,როცა გაიგო შვილის მიერ ქალიშვილობის ინსტიტუტის ტრადიციის დარღვევა,ამ ქალს ცუდი დღე დაადგა.ერთ დილას ყვირილის ხმა შემომესმა.ავდექი ლოგინიდან და გარეთ გავვარდი.მეზობლები იმ ქალის სახლში შეკრებილიყვნენ.თურმე მამამისი მისულა და ეს ქალი სასტიკად უცემია.რა სისასტიკე და გაუნათლებლობაა,რომ ადამიანი სიყვარულის გამო სცემო,თანაც ამხელა,40 წლის ქალი.მაშინ მხოლოდ ქალები ცდილობდნენ მამამისის მკლავებიდან მის გამოგლეჯვას.ალბათ იმიტომ,რომ ისევ ქალებს ესმიდათ სიყვარულის და იმის,თუ რა შეიძლებიდა ეგრძნო ქალს იმ მომენტში იმ ბიჭის მინართ.მერე მამამისმა თავისთან წაიყვანა საცხოვრებკად და მას შემდეგ ამ ქალზე არაფერი მსმენია.მოძებნაც ვცადე,მაგრამ ამაოდ.აი ამ ოცნებაზე გეუბნეოდი,შენთან სიყვარულით დავკავდი - ეღიმებოდა ელენეს
-საინტერესო ისტორია იყო - უპასუხა ნიკომ -ახლა რაღაც რომ გკითხო,გაბრაზდები?
-ჰმ,გააჩნია რას მკითხავ?
-დაჟინებით მოვითხოვ შენს ოჯახზე მომიყვე რამე
-რა მოგიყვე? დედა პატარაობაში გარდაიცვალა,მამაც ავარიაში მოყვა და დაიღუპა.ხომ გითხარი,მყავს ძმა,რომელიც ცალკე ცხოვრობს
-მგონია,რომ როცა შენს ოჯახს ვახსენებ,ამაზე საუბარს თავს არიდებ
ელენე დადუმდა
-ვხვდები,რომ რაღაც გაწუხებს და ამაზე საუბარს გაურბიხარ - განაგრძობდა ნიკო - გახსოვს,მეუბნეოდი ლაპარაკსაც კი გაურბიხარო,ზუსტად იგივეს თქმა შემიძლია.მინდა დაგეხმარო,თუკი რაღაც მოხდა.უბრალოდ მაინტერესებს,არის ისეთი რამ,რასაც მალავ?
-ჯერ ერთი კითხვა მაქვს.საიდან მოიტანე,რომ ოჯახზე საუბარს გავურბივარ ხოლმე?
-შეგამჩნიე,რომ ღიმილი გაშრება და ნერვიულდები ხოლმე.ხელებს ვეღარ აჩერებ ერთ ადგილას და ხასიათიც გიფუჭდება ხოლმე.ელენე,მალავ რამეს?
-ჩემთან რომ ჩამოხვალ,გპირდები,რომ უფრო მეტს გაიგებ ჩემ შესახებ
-არ მომწონს შენი დუმილი.რაღაც აშკარად შიგნიდან გღრღნის
-მართალი ხარ,მღრღნის - აღიარა ელენემ,რაც ნიკოს ძალიან გაუკვირდა - მოდი ახლა დავიძინოთ
-კარგი.დღეს არ გამოგვივიდა იმ ადგილის ნახვა,რომ დაგპირდი.ხვალ წავიდეთ
-კარგი - უპასუხა ელენემ,აკოცა და სინათლე ჩააქრო
იმ ღამით ძილი არ მიჰკარებია.ნიკო დაჟინებით სთხოვდა იმის მოყოლას,რის დავიწყებასაც წლებია ცდილობს და როგორც იქნა გამოუვიდა კიდეც,მაგრამ,ჰოპ და ნიკომ ისევ გაახსენა.ამ ფიქრებში როგორც იქნა ჩაეძინა და მისი კოშმარიც დაიწყო.სიზმარში ისევ ის დღე ნახა.თავისი დაბადების დღის ღამე,როცა მამის ძმაკაცისგან შეშინებული თავის ოთახში ჩაიკეტა.რა იცოდა,რომ ჯერ კიდევ არ იყო ყველაფერი დამთავრებული.შეიკეტა და ტიროდა.იმ დღისით ოთახიდან არ გამოსულა.დაღამდა.ლოგინში დაწვა და დაძინებას ცდილობდა.თითქმის უკვე ეძინა,როცა კარის გაღების ხმა გაიგო.დედა არისო გაიფიქრა,თუმცა იმ მომენტში ვერც კი მიხვდა რას უმზადებდა ბედი.ელენე არ გადაბრუნებულა,რადგან შეეშინდა,იგრძნო ვიღაცის დაჟინებული მზერა.მიუახლოვდა.მის სუნთქვას კისერთან გრძნობდა
-ვიცი,რომ არ გძინავს - გაისმა ჩურჩული
ელენეს დაყვირება უნდოდა,კაცმა კი თითქოს გაიგო მისი განზრახვაო და არსაიდან უცებ დანა გააჩინა
-აი ამას ხედავ?ხმას ამოიღებ და იცი რაც მოგელის
ელენეს ენა ჩაუვარდა.კაცმა კოცნა დაუწყო.ხელი მკერდისკენ წაიღო და ძლიერად მოუჭირა.დიდხანს უძალიანდებოდა ელენე.ბოლოს მამაკაცმა ორივე ხელი დაუჭირა და ისევ დაემუქრა.ელენე მიხვდა,რომ ბრძოლას აზრი არ ქონდა და დანებდა.მალე ფეხებს შორის ძლიერი ტკივილი იგრძნო,რომელიც არა და არ მთავრდებოდა.ესმოდა ამ კაცის ღრმა სუნთქვაც.მისი სუნი დღემდე ახსოვდა.გული ერეოდა მის კოცნაზე,რომელიც ლოღვნა უფრო იყო.ეს ყველაფერი არ იკმარა და როცა მორჩა,ელენეს გვერდით დაწვა,თან ერთი ხელი ელენეს ფეხზე მოუჭირა,თითქოს რაიმე სიამოვნებას იღებსო,შემდეგ მკერდისკენ გადაინაცვლა და ასე ჩაეძინა.ელენეს კი ძილი არ მიჰკარებია.ბოლოს გააღვიძა,მშობლები აქ გნახავენო.წასვლის წინ კიდევ დაემუქრა,თუ რამეს იტყვი დაგხოცავთ,შენც და შენს ოჯახსაცო.გავიდა თუ არა კაცი ოთახიდან,ნამტირალევი ადგა,ძლიერი ტკივილის მიუხედავად და სააბაზანოში შევარდა.გონება დაკარგა,როცა ფეხებთან სისხლი დაინახა.ისევ თავისით მოსულიერდა ცოტა ხანში.აღარაფრის თავი აღარ ქონდა და მაშინვე ლოგინში დაბრუნდა.დაღლილს მალევე ჩაეძინა.
ელენე შეშინებულმი წამოახტუნა სიზმარმა.სუნთქვა შეეკრა,ჰაერი არ ყოფნიდა,გულიც საშინლად უცემდა.როცა გვერდით მყოფი მამაკაცი შენიშნა,წამიერად გაიფიქრა,ის ხომ არ არისო და სიბნელეში შეძლებისდაგავარად დააკვირდა.საბედნიეროდ ის არ ყოფილა.მის გვერდით ისევ ნიკო იწვა.ამაზე დამშვიდდა,თუმცა სუნთქვა მაინც ეკვროდა.ლოგინიდან ფრთხილად ადგა,რომ ნიკოს არ გაღვიძებოდა,მაგიდიდან სიგარეტი აიღო და აივანზე,ჰაერზე გავიდა.როცა დამშვიდდა,ლოგინში დაბრუნდა,ნიკოს ფრთხილად ჩაეხუტა და დამშვიდებულმა დაიძინა.