ტკივილი..
გულის არეში საშინელ ტკივილს ვგრძნობ.. ვიხედები.. სისხლის პატარა წვეთები იატაკის შუა გულს ავსებს.. თითს ვიბჯენ და ბღავილი მინდა.. შველა მინდა ვითხოვო..
მტკივაა..
მწარე ტკივილი მკლაკნავს და მაიძულებს ოთახის ნოხზე გავიშოტო..
გარეთ ცხელა..
მეც მცხელა..
ალბათ ყველას ცხელა..
ვფიქფრობ და მინდა გავიხსენო რა ხდება..
ან რა მოხდა..
ტკივილი მახსენებს თავს..
კვნესა მხდება პირიდან..
მერე ვყვირი..
ჩემსწინ ვიღაც დგება..
შავი თვალებით მანათებს..
შიში მიტანს.. ვკანკალებ..
მერე კი ოფლიანი მთლიანად სველი ვყვირი.
სიზმარია..
ტუმბოზე მდგარ წყლით სავსე ბოკალს ვცლი და იქვე ვდებ.
საწოლიდან ვდგები და ფანჯარაზე ფეხებმოკეცილი ვჯდები.. ცივი ჰაერის მასები მსიამუვნებს და მკერდს ვიშიშვლებ..
ყველგან მელამუნება და მეც სიამუვნებისგან ვიღიმი..
საათი ღამის 4 აჩვენებს..
საკეტი იწევა..
ვცბები..
მეშინია რადგან ზუსტად ის შავი თვალები მეფეთება..
სიბნელეშიც ჩანს მისი ღიმილი..
-ნენე
სიჩუმეს მისი პირიდან ამოსვრილი ოთხი ბგერა აპობს და ჩემს ყურთასმენამდე ელვის სისწრაფით მოდის.
უკვე მეორედ ვცბები..
მიყურებს. ზუსტად ვიცი მე კი არა ჩემს სავსე მკერდისკენ აქვს მზერა. მიახლოვდება..
უხეშად მიკრავს სხეულზე და თავს უკან მაწევინებს.ყელზე სველი კოცნით იკვლევს გზას და საწოლზე მაგდებს.. ვერაფერს ვამბობ.. ტანჯა მსიამუვნებს. მისი ბასრი წვერი ჭკუას მაკარგვინებს.
გრძელ მაისურს მხდის და მხოლოდ საცვლით ვრჩები მის წინაშე. ჩემს მკერდს ხარბად ეწაფება და ტუჩებით ქვემოთ მიიწევს. ბოლო წვეთია უკვე როცა ჩემს ორგანოს ტუჩებით ეხება.. ენას მიტრიალებს და მეც მაშინვე კვნესა მხდება..
თავს წევს და ტუჩებს ყელამდე მოაცოცებს ჩემივე მაისურით ხელებს მიკრავს და ფეხებს უხეშად მაშლევინებს..
მხოლოდ შარვლის ელვის ხმა მესმის და მერე რაღაც ახალი გრძნობები ისადგურებს ჩემში. სწრაფი უხეში მოძრაობებით იკვლევს გზას ჩემში.. რამდენი ხნის შემდეგ აქოშინებული ჩემს მკერდში ყოფს თავს.
მერე კი ძუძლ*უს თავებზე ვნებიანად მკბენს და ჩემს რეაქციას აკვირდება, ზემოდან დამყურებს მშვიდი სახე აქვს. მთვარის შუქზე იმდენად კარგად ჩანს მისი ღვინისფერი ტუჩები, რომ მინდა კადრები გადავახვიო.
თვალს არ მაშორებს, დგება შარვალს იცვამს და ოთახიდან გადის, მე კი საწოლზე აქოშინებულს მტოვებს.
ეს რა იყო?
ჯანდაბა მინდა გავეკიდო და ვუყვირო,რომ ასე მარტივი არაა ადგეს და წავიდეს, რომ საშინლად მაღიზიანებს და მეზიზღება მაგრამ ძალა გამოცლილი მძიმედ ვსუნთქავ. ახლა უკვე ბოლო საფეხურზე შევდექი, იქ სადაც ყველაფერი გულს გირევს.აქამდე საკუთარ თავზე შეყვარებული გოგონა ახლა სააბაზანოში ვდგავარ და მთელი მონდომებით ვიხეხავ ტანს. ყველა შეხება მინდა ჩამოვირეცხო, ის ჩემი პირველი...
-ღმერთო! პირიდან მხდება და სააბაზანოს კედელზე ვცურდები, საშინლად მტკივა წელი მაგრამ ეს არაფერია. ძვლების მსხვრევის ხმა მესმის და სახეს ვმანჭავ, მძიმედ ვიწევი ფილებით მოპირკეთებული იატაკიდან და თეთრ პირსახოცს ვიკრავ ტანზე, იმდენად მჭიდროდ თითქოს ვინმე შემომაძარცვავს სხეულიდან.

ყველაფერი იმდენად ჩვეულებრივი გახდა, რომ აღარაფერი მაწუხებს და მაფიქრებს. თითქმის ყველა დღე ერთმანეთს ჰგავს, მე ვმუშაობ ჩემი შავთვალა დემონი კი ყოველთვის კუთხეში მდგარ დივანზე ზის და სვამს. ზედმეტს აღარ ვფიქრობ, რადგან დავიღალე. დამღალა ყველაფერმა, რაც კი ჩემს ფსიქოლოგიაზე მოქმედებს და შეშლილის შთაბეჭდილებას მიტოვებს საკუთარ თავზე.
კარში შემოსულ დაროს ეჭვის თვალით გავყურებ და მის გახარებულ სახეს ჩიხში შევყავარ
-ნენე! აღფრთოვანებული ხმით მეჩურჩულება და მის ოცდათორმეტ კბილს ერთიანად აჩენს
-ხო. ეს ტონი უკვე მეც მაღიზიანებს და აი დაროსაც დაეტყო გაკვირვება
-მე და შენ გადავდივართ! სიტყვები ისე მესროლა ვერცკი მოვასწარი გავცლოდი და გაკვირვებული ავხედე დარო კანდელაკს.
-რას ამბობ? ბოლომდე ვერ აღვიქვი ეტყობა, თორემ ასე უემოციო არ ვიქნებოდი იმაზე ამ საღორეს, რომ ვტოვებდი
-შენზე ვუთხარი, რომ განათლებული გოგონა ხარ. იურიდიული გაქვს დამთავრებული და საკმაოდ კარგად ფლობ უცოენებს. კობა დამეხმარა ჩვენი ხო იცი?
-დარო... გაღიმებული ვუყურებდი მეგობარს და არ მჯეროდა. მე ნენე გასვიანი ამ საღორეს ვტოვებდი, გესმით? რა მაგარია ხომ?
-ნეე შენ მუშაობას ჰოლდინგში იწყებ. ჯერ-ჯერობით მხოლოდ მდივნის მოადგილედ.
-რას ამბობ დარო? შენ რა მართლა გგონია, რომ მადარდებს სად წავალ? უბრალოდ აქაურობას გავეცალოთ გთხოვ, ავიღოთ ბარგი და მოვშორდეთ ამ სიბინძურეს. სვან რაც უნდათ და ჭამონ რამდენიც უნდათ სულ ფეხებზე გესმის? მე დღეს თავისუფალი ვხდები დარო. გესმის? ისტერიკულ სიცილში გადამეზარდა ყველაფერი და მათეოს განრისხებულ თვალებსაც გადავაწყდი, რომელიც ჩემს წინ იდგა.
-Τώρα βγείτε από εδώ
Tóra vge! (ახლავე გაეთრიე აქედან)
როგორ მინდა გადავიხარხარო მაგრამ არ ვიცი ამას რატომ ვაკეთებ, სახეში ვაფურთხებ და სანამ რამეს მოვიმოქმედებ მისი მძიმე ხელი სახეზე მტკივნეულად მეტმასნება, მერე კი მაიძულებს იატაკზე დავეცე.
არეულობაა... მე კი მხოლოდ ინგლისური ჰიტი ჩამესმის ყურებში, stephen Marley არ წყვეტს სიმღერას და კლუბში rock stone ბოლო ხმაზე ისმის!
-შენი დედა მოვტ*ან მათეო! ბუნდოვნად მესმის ბოხი ხმა, რომელიც ქართულად იგინება.
-Τι κάνεις?
Είσαι τρελός? (რას აკეთებ? გაგიჟდი) ახლა უკვე ბერძნულად უყვირის და ჩემკენ ანიშნებს
-Το γουρουνάκι! Η μία είναι η μητέρα
To gourounáki! (ძუკნაა! ერთი ამის დედაც)
-Είμαι η μητέρα σου! Και δεν μπορείτε να με βρείτε πια! (შენი დედაც მოვ*ყან მათეო! დაა*ვიე და აღარ დამენახო) ღრიალებს და იხრება. ახლაღა ვამჩნევ ნაცნობ ხელებს და სხეული ერთიანად მიდუნდება!
-კარგად ხარ? მისი ეს ქართული, რომელსაც ჭკუიდან გადავყავარ და თვალებში მხოლოდ სიბნელე ისადგურებს.
---
იმედია მოგეწონებათ! მგონი არცისე პატარაა❤ შემიფასეთ❤