ტკივილი..
გულის არეში საშინელ ტკივილს ვგრძნობ.. ვიხედები.. სისხლის პატარა წვეთები იატაკის შუა გულს ავსებს.. თითს ვიბჯენ და ბღავილი მინდა.. შველა მინდა ვითხოვო..
მტკივაა..
მწარე ტკივილი მკლაკნავს და მაიძულებს ოთახის ნოხზე გავიშოტო..
გარეთ ცხელა..
მეც მცხელა..
ალბათ ყველას ცხელა..
ვფიქფრობ და მინდა გავიხსენო რა ხდება..
ან რა მოხდა..
ტკივილი მახსენებს თავს..
კვნესა მხდება პირიდან..
მერე ვყვირი..
ჩემსწინ ვიღაც დგება..
შავი თვალებით მანათებს..
შიში მიტანს.. ვკანკალებ..
მერე კი ოფლიანი მთლიანად სველი ვყვირი.
სიზმარია..
ტუმბოზე მდგარ წყლით სავსე ბოკალს ვცლი და იქვე ვდებ.
საწოლიდან ვდგები და ფანჯარაზე ფეხებმოკეცილი ვჯდები.. ცივი ჰაერის მასები მსიამუვნებს და მკერდს ვიშიშვლებ..
ყველგან მელამუნება და მეც სიამუვნებისგან ვიღიმი..
საათი ღამის 4 აჩვენებს..
საკეტი იწევა..
ვცბები..
მეშინია რადგან ზუსტად ის შავი თვალები მეფეთება..
სიბნელეშიც ჩანს მისი ღიმილი..
-ნენე
სიჩუმეს მისი პირიდან ამოსვრილი ოთხი ბგერა აპობს და ჩემს ყურთასმენამდე ელვის სისწრაფით მოდის.
უკვე მეორედ ვცბები..
მიყურებს. ზუსტად ვიცი მე კი არა ჩემს სავსე მკერდისკენ აქვს მზერა. მიახლოვდება..
უხეშად მიკრავს სხეულზე და თავს უკან მაწევინებს.ყელზე სველი კოცნით იკვლევს გზას და საწოლზე მაგდებს.. ვერაფერს ვამბობ.. ტანჯა მსიამუვნებს. მისი ბასრი წვერი ჭკუას მაკარგვინებს.
გრძელ მაისურს მხდის და მხოლოდ საცვლით ვრჩები მის წინაშე. ჩემს მკერდს ხარბად ეწაფება და ტუჩებით ქვემოთ მიიწევს. ბოლო წვეთია უკვე როცა ჩემს ორგანოს ტუჩებით ეხება.. ენას მიტრიალებს და მეც მაშინვე კვნესა მხდება..
თავს წევს და ტუჩებს ყელამდე მოაცოცებს ჩემივე მაისურით ხელებს მიკრავს და ფეხებს უხეშად მაშლევინებს..
მხოლოდ შარვლის ელვის ხმა მესმის და მერე რაღაც ახალი გრძნობები ისადგურებს ჩემში. სწრაფი უხეში მოძრაობებით იკვლევს გზას ჩემში.. რამდენი ხნის შემდეგ აქოშინებული ჩემს მკერდში ყოფს თავს.
მერე კი ძუძუს თავებზე ვნებიანად მკბენს.
ვკვნესი.. არაამქვეყნიურად..
ეღიმება..
მერე შარვალს იცვამს და ოთახიდან გადის.. საწოლზე აქოშინებული მტოვებს..
ეს რა იყო?
ახალი ცხოვრების დასაწყისი თუ წარსულში დასაბრუნებელი გზა?