შოთამ ყველაფერი გაარკვია დილით კარები შეაღო. ნიკას ჩვილი ბაშვივით ეძინა თავის საწოლში. შოთას სიყვარულით და სიხარულით აევსო გული, ალბათ ნახევარო საათი მიშტერებოდა ნიკას თუ როგორ ბავშვივთ ეძინა თავის საწოლში. რამდენხანია შოთას აღარ უნახავს ასეთ ნიკა. ლილის დაუძარა:
-ლილი მოდი ერთ წუთს!!
-რა იყო რახდება ნიკას რამე მოუვიდა????!!
-არა არა მოდი ნახე რა მშვიდად ძინავს. პატარა ბავშს გავს არა??? რამდენიხნია ასე მშვიდი ნიკა აღარ მინახას. და უფროს ონიანს ცრემლები გადმოცვივდა, ეს ცრემლები სიხარულის იყო რადგან შვილი დაუბრუნდა.
-შოთა შენ რა ტირი?
-არა არა უბრალოდ თვალში რაღაც ჩამივარდა (ოხ რა ამაყი იყო )
-ოხ შოთა შოთა. გააღვიძე ნიკა და წაიყვანე შეხვედრაზე უკვე დააგვიანა.
შოთა მის ლოგინთან მივიდა და ნიკა გააღვიძა. ნიკამ შეშინებულმა გამოიღვიძა, სახეზწ ეწერა რახდებაო?თავისით მიხვდა რაც ხდებოდა ზანტად წამოდა ლოგინიდა. მისი თვალები ისეთი წითელი აღარ იყო როგორიც ადრე. ახლა უკვე შესამჩნევი იყო თუ როგორი მწვანე თვალები ჰქონდა მას. ნალე ბოლომდე გადაუვიდოდა სიწითლე. ხელებზეც აღარ ემჩნეოდა სისხლჩაქცევები. ამ ორ დღეში ამ ბიჭის ორგანიზმი მთლიანად შეიცვალა. აშკარაა რომ მას გულით სურდა შეცვლილიყო და ამაში ორგანიზმიც ხელს უწყობდა. მალე მივიდნენ დანიშნულების ადგილამდე. ნიკა შიგნით შევიდა და შოთა სამსახურში წავიდა, პატრა ბაშვივით ცქმუტავდა ამხელა კაცი უხაროდა შვილის დაბრუნება . არ ეგონა თუ ეს ოდესმე მოხდებოდა მაგრამ აი მოხდა .
ნიკა შენობაში შევიდა თუ არა. მაშინვე ცუდად იგრძნო თავი ამდები ნარკომანი ლოთი და ხელიდან წასული ადამიანი დაინახა. ეჰ ნეტა მეც ასეთი ვიყავი გაიფიქრა ნიკამ.ერთმა დღემ სასწაულად შეცვალა ნიკა. არ უნდოდა დიდხანს ეყურებინა მათთვის. იმ ამაზრზენი ხალხისთვის. რეგისტრაცია გაიარა ნახევარ საათში იწყებოდა მისი შეხვედრა სხვა ხალხთან. ყველასთან უნდა ესაუბრა მის წარსულზე და როგორ შეიცვალა ერთ დღეში. ორგანიზმი თხოვდა, თხოდა რომელია ეხვეწებოდა წამალს ,მაგრამ არა მას სააბოლოოდ ჰქონდა გადაწყვეტილი შეცვლა.
აი შეხვედრაც დაიწყო დაახლოევით ათი კაცი იქნებოდა შეხვედრაზე. ყველა კრუგში იჯდნენ და ერთმანეთს მისჩერებოდნენ. მხოლოდ ერთი ადგილი იყო თავისუფალი და მისი პატრონი კი არსად ჩანდა.
-გამარჯობათ აბა როგორ ხართ? მიხარია რომ გხედათ დღეს აქ და გინდათ რომ შეეშვათ წამლებს. აბა ვინ დაიწყებს პირველი?
ვიღაც გოგო წამოდგა და დაიწყო თავის თავზე საუბარი ნიკა არც უსმენდა, ფიქრებში იყო გართული აინტერესებდა ეს ადგილი რატომ იყო თავისუფალი. ან რაში აინტერესებდა. გადაწყვიტა იმ გოგონასთვის მოესმინა მაგრამ უკვე გვიანი იყო. ყველას ესაუბრა უკვე და მისი ჯერიც იყო დამდგარი. ნიკა ზანტად წამოდგა ფეხზე. თითქოს არ უნდოდა რომ ესაუბრა თავის წარსულზე რადგან მხოლოდ მომავალზე ფიქრობდა.
-ჯერ გაგვეცანი.
-კარგით მე ვარ ნიკო ონიანი 19 წლის. ვცხოვრობ მშოვბლებთან ნუ ეს ბოლო ორი დღეა. 15 წლის ვიყავი როცა პირვლად გავსინჯე წამალი. მეგობარმა გამაბრიყვეს. ალბათ არც გავუბრიყვებუვარ მინდოდა და იმიტომ გავსინჯე არ ვიცი. იმ დღის მერე სულ იმაზე ვფიქრობდი თუ, როგორ მეშოვა ფული რომ მეყიდა წამალი და მეკაიფა. ყველა დღე ერთმანეთს გავდა. იმ დღის მერე სალხში არ მივსულვარ.არც ფული არ გამომირთმევია ჩემი შობლებისთვის, რომ წამალი მეყიდა. ასე გავიდა წლები. მე კი ერთ დღეს წამლის ფული აღარ ნქონდა ალბათ ეს ნიაშანი იყო, რომ შემეწყვიტა ნარკოდამოკიდებულება. თითქმის ყველა ნარკოტიკი გასინჯული მაქვს, ჩემი ორგანიზმი მკვდარია, ეს მე ჩავიდინე საკუთარი თავი გავანადგურე და ოჯახიც. აღარ მინდა ასეთი ცხოვრება და ამიტომაც გადავწყვიტე სახლში დაბრუნება და შეცვლა. დავიღალე ამდენი წამლით და ნაცრისფერი ცხოვრება მინდა გავაფერადო. მინდა ყველაფერი გამოვასწორო. რავი მეტი აღარაფრის თქმა აღარ მინდაა.
ამ დროს ულამაზესმა გოგომ შემოაღო კარები დაიკითხა:
-ალკოჰოლ დამოკიდებუთლლთა შეხვედრაა???
-არა ის იქით ოთახშია.
-კარგით მადლიბა. და ბოდიშით.