#ელი
მე ვარ ელი 17წლის. ვცხოვრობ თბილისში ოჯახთან ერთად. ჩემს ოჯახში ყველა ერთნაირია და მეც მათ დამიმსგავსეს. ჩემთან ოჯახში ფხიზელს ვერავის ვერ ნახავ. პირვლად მამამ გამასინჯა სასმელი რადგან პაატრა ვიყავი და ვტიროდი. ამის გამო ჩემი ოჯახი მძულს, რადგან თავიდანმე მაიძულეს, რომ მე დღეს სასმელზე დამოკიდებული ვარ.. ელი ერთი უბრალო თავზე ხელ აღებულივგოგოა რომელიც სულ სვას არ აქვს მნიშვნელობა რა სასნელია მთავარია გრადუსი ჰქონდეს. მამა ხშირად ცემს ხოლმრ რადგან ფული არ შემოგაქვს ოჯახში სასმელი რო ვიყიდოთო. ელის ხშიად ქურდობა უწევს რათა სახლში არ ეჩხუბონ. მას მეგობრებიც არ ყავს რომ დაეხმარონ და გადააჩვიონდ სასმელს. მისი ორგანიზმი მოწამლულია სასმელით. ფხიზელიც კი მთვრალია ორგანიზმი ვეღარ ფხიზლდება. რატო უნდა დამართნოდა ასეთი რამ. ალბათ ასეთი უხეირო მშობლები, რომ არ ყავდეს ყველაზე საუკეთესო ადამიანი იქნებოდა ელი. ის ძალიან კეთილია,მოსიყვარულე,ერთგული. მაგრამ ამ თვისებებს ვერავისთაბ ვერ გამოხატავს. რადგან გვერდით არ ყავს ისეთი პიროვნება ვისაც ამ ყველაფერს დაუმტკიცებს.
სკოლაში დავდივვარ. ბებია სანამ ცოცხალი იყო ის დამატარებდა. ახლა ყველას ფეხებზე ვკიდივარ არავის არ ვაინტერესეს. საკუთარიტავი მრც მძულს რადგან ასეთი ვარ. მინდა მეგობრები მყავდეს მივუყვე ჩემი გასაჭირი. ამასწინათ ქუჩაში შემთხვევით ფხიზელი მივდიოდი და ავტობუსის გაჩერებაზე ვნახე განცხადება სადაც ეწერა ანონიმურ ალკოჰოლიკებთან შეხვედრის თაობაზე. რატომღაც დამაინტერესა. ტელეფონში ჩავიწერე მისამართი და გადავწყვიტე წავსულიყავი. იქ დამეხმარებია. მომცემენ მიმართულებას თუ როგოფ გამოვსწორდე და ამოვიდე ამ ჭაობიდან და გავიცნობ ხალხს შეიძლება ვინმესთან ვიმეგობრო კიდეც. შევეშვა ყვრლაფერს. ჩემი ღვიძლი ძალიან ცუდ მდგომარეობაშია. უკვე ორჯერ ვიწექი სავადმყოფოში ამის გამო მაგრამ მ არნაქვს იმის საშვალება რომ 60000 გადავიხადო ახალი ღვიძლისთვის.ჯობია სასმელს შევეშვა და იქნებ არც დამჭირდეს ოფერაცია. დღეს პირვლად მივდივარ შეხვედრაზე და ძალიან ვნერვიულობ. შეცვედრაზე რმ მივფიოდი ოთახი შემეშალა სულ სხვააგან შევედი. მათვმითხრეს სადაც უნდა მივსულიყავი, რომ შევედი დაახლოებით 30ადამიანი იყო შეხვდრაზე აქედან მხოლოდ სამი იყო ქალი და პლუს მე. დაახლოებით სამი საათი ვიჯექი და ვისმენდი ლექციას. იქ ერთი გოგო იყო დაახლოებით ჩემი ტოლა და გამომელაპარაკა.
-ჰაი როგორ ხარ?
- კარგად შენ?
-რავი მეც ვარ რა... რა გქვია?
-მე ელი ვარ შენ?
-ტასო ვარ. სასიაკოვნოა ელი შენი გაცნობა.
-ჩემთვისაც ტასო
შეხვედრა დასრულდ ტასო და ელი ერთად წამოვუდნენ იქედან. გზაში ბევრი ისაუბრეს. ბევრი საერთოც აღმოაჩნდათ. მთავრი ის იყო რომ ორივე ალკოჰოლ დამოკიდებული გახლდათ. თბილისის ქუჩებში ხეტიალობდნენ, იცინოდნენ ერთმანეთს თავის ოცნებებს უზიარებდნენ მომავალთან დაკავშირებით. ორივეს სურდათ, საკუთარი რესტორანი ჰქონოდათ.
-ელი იცი რა.... აი მინდა რაღაც ფართი ვიქირაო და იქ მინდა რესტორანი გავხსნა ან კაფე.
-ეეეეეე მეც მინდა ეგ.... რა მაგარია ხოდა დიდები რო ვიქნებით და გამოვსწორდებით საკუთარი კაფე გავხსნათ..
-ეეეე ძაან მაგარი იდეაა..... (ჩაფიქრდა ტასო) მმმმ მოვიფიქრეეეეე აჰ არა არა არ ვარგა.
-რახდება?
-სახელზე ვფიქრობ რა დავარქვათ???
- ოოოოო რა გეჩქარება მასაზე ფიქრი კოვიფიქრებთ ნუ გეშინია...
-აუუ ინიციალებით E T
- შეიძლება.. კაი იდეაა.