29 ნოემბერი
ორშაბათი.10:30
- სამწუხაროდ,პრეზიდენტობის კანდიდატი და უკვე მეორე ტურში,პირველ ადგილზე გასული დავით ნაკაშიძე,მედიაში გავცელებული ინფორმაციით,სადაც ატვირთულია მისი ფოტო-ვიდეო მასალები,ბ-ნ დათა ნაკაშიძეს აქვს მიღებული ნარკოტიკები და მისი ზემოქმედების ქვეშაა თავისივე კაბინეტში.
მოსახლეობა პასუხს მოითხოვს,ისინი აცხადებენ,რომ არ სჭირდებათ ნარკომანი პრეზიდენტი,რადგან საქართველო ექს-პრეზიდენტების მეშვეობით ისედაც დაქცეულია..
ამასთანავე,გუშინ ღამით,პოლიციაში მისული რამოდენიმე მოქალაქე,რომლებიც ნაკაშიძის დაქირავებული პირები იყვნენ თავისივე განცხადებით, აღიარებენ დანაშაულს და ამბობენ,რომ ნაკაშიძეს ბრალი ედება ნარკოტიკების ექსპორტისთვის. საქმე აღძრულია ბ-ნ დავით ნაკაშიძეზე,შესაბამისად ის ვერ გააგრძელებს საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობას,ვინაიდან ზემოხსენებული მიზეზების გამო,ის ტოვებს პოსტს და ერთვება მიმდინარე მარათონიდან.
- ექპერტების ვარაუდით,შესაძლებელია მან ეჭვიანობის ნიადაგზე დაჭრა ყოფილი საცოლე,საქართველოს მოქალაქე,ადვოკატი ანასტასია ახვლედიანი,რომელსაც ვაკე-საბურთალოს მიმდებარე ტერიტორიაზე ცეცხლსასროლი იარაღით მიაყენეს ჭრილობა,ამაზე რაიმე განცხადებას ხომ არ გააკეთებდით?
- ეს დამტკვებული არ არის,რადგან ეჭვმიტანილი ჯერ კიდევ ძიების პროცესსშია.
- მარიამ გამცემლიძე გვერთვებოდა პირდაპირ ეთერში,გმადლობთ მარიამ.
ჟურნალისტი სრუილად უემოციო სახით უბრუნდება ამინდის პროგნოზს და სპორტის სხვა სიახლეებს,ტელევიზორს კმაყოფილი დემეტრე რთავს,პულტს ასრიალებს დივანზე და კეფაზე ხელებს იწყობს.
- გაფრთხილებდი ნაკაშიძე,შენს სკამს მიხედე თქოო.. მაგრამ შენ ტ*აკში ყოფნა ამჯობინეე...
ღია კარიდან თავი თინამ გამოყო,ქუსლებით მოკაკუნდა დემეტრესთან და ისიც მის გვერდით ჩამოჯდა.
- რაო თიკოო,რა ხდებაა?
- ნახე ნიუსები?
- აბა რაა.. კაი გოგო ხარ.. ყოჩაღ.
ქვედა ტუჩი კბილებით მოისრისა და ზურგით მიეყრდნო საზურგეს.
- არადა პირველ ადგილზე იყო ეგ საცოდავი,ტუჩებიდან სწორ ხაზად გამოუშვა სიგარეტის კვამლი,- 60% მას აძლევდა ხმას.
- არაუშავს,ეხლა ქებურია გაიმარჯვებს.. ისე ეგეც მაგარი *ლეა..
- პრობლემები მოვაგვარეთ საყვარელო.. რაღა მნიშვნელობა აქვს,ვინ გაიმარჯვებს.
მამაკაცი ფეხზე წამოდგა და გრძელი პალტო მოიცვა.
- მიდიხარ უკვე?
- ჰო,რა იყო??
- კაი რა.. ეხლახანს არ მოვედიი? ასე რატომ მექცევი?
- თიკუნაა.. თითი დაუქნია ცხვირწინ და თვალები გაუსწორა ქალს. - არაფერი გამოგივა,რამდენიც არ უნდა მიმარიაჟო შენი ტრ*კი და დიდი *უძუები.. რა გავაკეთო??
- მე უკან არასდროს ვიხევ.. თვალი ჩაუკრა და სიგარეტი დასრისა საფერფლეში.
- მაშინ,აი იმ ოთახში ჩემი საძინებელია.. ხედავ?
- კი.. მერე??
- ხოდა წამოწექი და ჩემზე ფიქრებში ან*რიე,გინდა?
- ოცნება არ მჭირდება,მაინც ვერ გაუძლებ ჩემთან ცდუნებას ტვილდიანო,წადი წადი.. შენი ტასო გელოდება,რომელსაც კაი ხანი არაფრის თავი ექნება და ნ*რევა შენ მოგიწევს.
გაბრაზებულმა ხელში ჩანთა აიტაცა მაგიდიდან და წინ გადადგა რამოდენიმე ნაბიჯი.
- ჩემს სექსუალურ ცხოვრებაზე შენ ნუ ინერვიულებ პატარვ.. თვალი ჩაუკრა ქალს და გასაღები მოარგო კარებს.
_____

- გაფრთხილებდი მე შენ.. თქვა მაქსიმემ და ვისკი ერთიანად გამოცალა მუცელ-გაბერილი ჭიქიდან.
- ტვილდიანმა მაინც გააკეთა ეს.. უხ ეგ ნაბი*ვარი... ამის დედაც!!!!!
ერთი ხელის მოსმით გადაყარა ნივთები შუშის მაგიდიდან,რომელსაც ლეწვისა და მსხვრევის ხმა ერეოდა ერთდროულად.- ანასტასიაც წამართვა,კარიერაც.. ყველაფერი!!! მოვკლავ!! ჩემი ხელით მოვკლავ!!
მაგიდიდან წამოხტა რომელიც ეს უკანასკნელი მაქსიმეს ხელებმა შეაჩერა.
- ხოარ უბერავ?! ეხლა იმაზე უნდა იფიქრო ციხისგან როგორ იხსნა თავი! არ მოქცეულიყავოი სი*ულად, ამ მძ***რს არ შეჭამდი და შენი პრეზიდენტობის ამბებს ავღნიშნავდით! ფუ ამის..
- ანასტასიას დაჭრასაც მე მაბრალებენ აზრზე ხარ?არადა ეხლა გავიგე.. ვახ ჩემი რა შარში ვარ..
ვისკის ბოთლი აიღო და მოიყუდა.
- მაგარ მძ*ნერში ვართ... საღოლ დათა,იმენა გააჩალიჩე..
- მომისმინე ეხლა შენ,მე ყველანაირად ვეცდები უარვყო ნარკოტიკების ექსპორტი...
- რა უნდა უარყო ბიჭო?? რა უნდა უარყო ამდენი ვითომ "თვითმხილველი" გყავს რომელმაც ჩაგიშვა,რაღა უნდა უარყო?!
- მომისმინეე!!!
ის მაინც გაიგე ანასტასიას ვინ ესროლა,სროკი მაინც არ მომიმატონ,ვერ ხვდები ამ დედა მოტ***ლს?!!
- შენ არ გისვრია?
- ხომ არ უბერავ ბიჭო?
- კაი,გავარკვევ.. თქვა მაქსიმემ და მზერა აარიდა,შუბლზე მომდგარი ოფლი ხელის ზურგით მოიწმინდა.
- ეხლავე დაურეკე ჩემს ადვოკატს.
- ვახტანგს არ დაველოდოთ?
- აუ მამაჩემი...არა,არავის არ ველოდები,ადვოკატს ვურეკავთ და ჩემი ფეხით მივდივარ პოლიციაში სანამ ისინი დამადგნენ,უნდა უარვყო ყველაფერი!!! ყველაფერი გესმის?!!! იღრიალა და კარები გაიჯახუნა.
- ფუ ამის... შეიკურთხა მაქსიმემ და ტელეფონი ჯიბიდან ამოაძრო... ახვლედიანოო.. სულ ფეხებში როგორ მედები.. სულ ამ ბო*ის ბრალია ყველაფერი!!!
მანქანის გასაღები აიღო და ოფისიდან გავარდა.
საავადმყოფოს მთავარ შესასვლელთან,მანქანები ჩამწკრივებულიყო,ავალიანმა ძლივს ძლივობით დააპარკინგა მანქანა ყველაზე ახლოს,საავადმყოფოს ფოიეში შევიდა,რეგისტრატურაში ქალის სახელი,გვარი და პირადი ექიმი იკითხა.
ჩუმად აუყვა კიბეებს,მთავარ ექიმ გველესიანს კარზე ფრთხილი კაკუნით შეუღო კარი,რომელმაც სავარძელში მოკალათებული შუახნის მამაკაცი დაინახა,ცხვირზე სათვალე ოდნავ ჩამოეწია და მაქსიმეს დანახვაზე თვალები შუბლზე აუვიდა.
- მაქსიმე ავალიანი??
- დიახ დიახ.. მე ვარ.. შეიძლება?
სკამზე მოკალათდა და ერთი ფეხი მუხლზე შემოიდო.
- რა თქმა უნდა.. რამ შეგაწუხათ?
- ანასტასია ახვლედიანი,ჩემი ახლობელია.. მისი მდგომარეობა როგორ მიდის იქნებ გამარკვიოთ?
- უკვე ყველაფერი კარგადაა. მძიმედ იყო,ბევრი სისხლი დაკარგა..თუმცა ძალიან სუსტად არის.
- ანუ,გამოჯანმრთელდება,ჰო?
- დიახ,დიახ.
- ვახ.. ჩაილაპარაკა მამაკაცმა და სახეზე ხელები ჩამოისვა. - დაა,რა მაინტერესებს,პოლიციამ დაკითხა უკვე?
- კი,ორჯერ იყვნენ მოსულები..რამდენჯერაც მოვიდნენ, უკან წავიდნენ,რადგან მას არ ჰქონდა ლაპარაკისთვის ენერგია.
- კარგით,დიდი მადლობა..
ტელეფონი აიღო და კარი გაიხურა,საავადმყოფოს კიბეები ჩაირბინა,პულტს თითი დააჭირა და ის იყო მანქანაში უნდა ჩამჯდარიყო,მის გვერდით სხვა მანქანა რომ შემოსრიალდა,საჭეს გვერდით მჯდომმა კარი გააღო,გრძელი ფეხები გადმოჰყო,წითური თმა ქარმა აუფრიალა,ფორმა შეისწორა და ავალიანს გაუყარა მზერა.
- ოხ.. გამომძიებელო.. ჩაილაპარაკა კაცმა და თავიდან ფეხებამდე შეათვალიერა ქალი ტუჩების ლოკვით.
- რა იყო ავალიანო,რას იდორბლები ცოფიანივით? ხომ არ აგცრა?
- ნუ იქნებით ასეთი ირონიული,ქალბატონო ლილე..
- აქ რა გინდა? გამომცდელად შეხედა ქალმა.
- დაკითხვაზე ვარ? მინდა და მოვედი.
ქალმა თავი გააქნია,რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა და წამის მეასედში ისევ უკან შეტრიალდა გველნაკბენივით,ავალიანს გახედა,რომელიც შავ რეინჯ როვერში ჯდებოდა და ნელნელა მიდიოდა უკან.
- ამის დედაც.. ჩაილაპარაკა ლილემ და ტელეფონი ამოიძრო ჯიბიდან.
- უფროსო,არ მივდივართ? შეაჩერა ახალგაზრდა,ფორმაში გამოწყობილმა შავგვრემანმა,ჟღალმა ტელეფონი უკან დააბრუნა,კიდევ რამოდენიმე წამი უყურა მაქსიმეს კვალს რომელიც მხედველობის არეალს უკვე მოშორებოდა,ისევ შეტრიალდა და კიბეებს აუყვა.
- ჰო,მივდივართ.
_____

- ანასტასია,პირი გააღე.
- დემეტრე,შემეშვი.. არ შევჭამ მაგ საშინელ წვნიანს.
ტუჩები მობრიცა ზიზღისგან და გვერდით გადაიხარა.
- ექიმმა თქვა,უნდა ჭამო.. მოდი,მოიწიე,პატარა ბავშვი ხაარ?
- რას გადამეკიდეე?არ მინდა!
მამაკაცის ტელეფონი აწკრიალდა,ღრმა თეფში საწოლის გვერდით დადო,მარიამის ნომერი იცნო და მაშინვე უპასუხა,რომელიც ტირილით ევედრებოდა და სთხოვდა ანასტასიასთან წაეყვანა,მიუხედავად ბევრი დამშვიდებისა,მაინც არ იშლიდა თავისას,დემეტრემ თავის მრბოლელ მეგობარს,გიორგის გადაურეკა,რომელსაც სთხოვა მარიამი მოეყვანა საავადმყოფოში,ტელეფონი გათიშა და ისევ ტასოს მიუბრუნდა,ტუჩები დაებრიცა საწყალი ბავშვივით,რომელსაც დედა აძალებს წვნიანი ჭამოს,თორემ ეზოში არ ჩაუშვებს და სადაცაა ცრემლები რომ გადმოეღვრება,მის შემყურემ გაიფხუკუნა,ტუჩები ერთმანეთს დააჭირა,თუმცა მაინც გაეცინა თავშევაკების მცდელობის შემდეგ..
- რა გაცინებს?
ნაოპერაციებზე ხელი მოიკიდა,ბალიშში ჩარგო თავი და ჭერს ახედა.
- კარგი,ნუ მიბრაზდები ჩემო მშვენიერო..
- არ გიბრაზდები..
- ოდესმე მაპატიებ?
ნაღვლიანმა თვალები დახარა..
- გაპატიე..
ნანატრ სიტყვაზე თვალები ვარსკვლავებივით აუციციმდა და ცრემლიც კი მოდგომოდა თვალთან ბედნიერებისგან.. ხელები დაუკოცნა ქალს,რომელიც სახესთან მიეტანა და ასე უყურებდა მის თვალებსაც,საოცარ,ღამისფერ თვალებს.
- ძალიან მიყვარხარ.
- მეც მიყვარხარ,დემე.
მის ტუჩებს მიაწება თავისი ტუჩები,ქალს ბაგეები აუთრთოლდა ნანატრი კოცნისაგან და თვალები მინაბა,მამაკაცსაც არ გამოპარვია მისი რეაქცია,კიდევ გააგრძელა მის ტუჩებზე ნაზი კოცნები..
- უკაცრავად,ჩაახველა ლილემ სიცილით და მათ მიუახლოვდა.
- ლილე? მოხვედი?
დემეტრე პალატიდან გავიდა და გოგონები მარტო დატოვა.
- ჩემო ანგელოზო,მაპატიე აქამდე ვერ გავთავისუფლდი.. იმდენი საქმეები მქონდა..
- მესმის,შენ უფროსი როგორ არის?
ეშმაკები აუთამაშდნენ თვალებში.
- მშვენივრად გრძნობს თავს მაშინ,როცა ყველა აქეთ-იქით დარბის და საქმე თავზესაყრელად გაქვს,ხომ გეუბნები დესპოტია,დესპოტი!
- კარგი რა.. აზვიადებ.
- ტას.. ბევრი რამე მაქვს მოსაყოლი.
- მომიყევი ლილ,რა ხდება?
- ეს შენს დაჭრას ეხება..

_____

მოტოციკლის ხმა ნელნელა ახლოვდებოდა სახლის ეზოსთან,მარიამი ელვის სისწრაფით გამოიქცა გზისკენ და აქეთ იქით დაიწყო ცრემლიანი თვალების ცეცება.
მამაკაცმა სწრაფად მოუხვია მოტოციკლეტი და მის გარშემო წრე გააკეთა,კვამლის მოშორების მიზნით ხელი სახესთან აიქნია და უცნობს თვალებდაწვრილებულმა შეხედა.
ჩაფხუტი მოიძრო და აჩეჩილ თმებს ხელით დაუწყო სწორება,ხელი მარიამს გაუწოდა და ჩამწკრივებული,ქათქათა კბილები გამოუჩნდა ვარდისფერ ბაგეებში.
- გამარჯობა,მარიამი შენ ხარ?
- დიახ.. დაბნეულმა დააქნია თავი.
მოტოდან გადმოვიდა,ჩაფხუტი გოგონას თავზე მოარგო და ყელთან ფრთხილად შეუკრა,წამიერად ჩახედა ჭაობისფერ თვალებს მამაკაცმა და ანიშნა დამჯდარიყო.
წელზე ხელები შემოხვია და გამაყრუებელი ხმით მთელი სისწრაფით მოწყდნენ ადგილს.



--------------
P.S ძალიან დიდი მადლობა ყველას,ასეთი თბილი კომენტარებისთვის,რომელიც სულ მხვდება და მართლაც ძალიან მაბედნიერებს,მთელი დღის განმავლობაში მყვება ეს სიხარული და პოზიტივი,ყველანი ძალიან მიყვარხართ და მადლობა ამისთვის,თითოეული აზრის დაფიქსირებისთვის,მაგრამ რაღაც მაინც მინდა ვთქვა,რაც აქამდე არ ვთქვი..ყოველი ახალი თავის დადებისას,როცა ვამოწმებ მაქსიმუმ ხუთი დისლაიქი მაინც მხვდება ხოლმე,ანუ იმის პრეტენზია არ მაქვს რომ არაჩვეულებრივად ვწერ და შეცდომები შეიძლება არ მქონდეს,არა.. ამას არ ვგულისხმობ და ასე არ მიიღოთ,უბრალოდ მგონია,რომ ერთი და იგივე ადამიანები მიწერენ დისლაიქს,რადგან უკვე ოცდამერვე თავამდე ამოხვედით,ესე იგი კითხულობთ,ან არ კითხულობთ... უბრალოდ როცა დისლაიქს წერთ,მირჩევნია ვიცოდე რა არ მოგწონთ,რა მაქვს შეცდომა,რა შეიძლება გამოვასწორო და რა არა,ასე ხომ მეც დამეხმარებით? ძალიან გულდასაწყვეტია მართლა..თუ არ მოგწონთ,მაშინ ყოველ თავზე რატომ მხვდება ხუთი დისლაიქი,მაშინ რაღატომ კითხულობთ? არ მესმის...
P.S.S
ჩემს ერთგულ მკითხველებს კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ და ბოდიშს გიხდით პატარა თავისთვის,ხვალ აუცილებლად დავდებ ახალ და დიდ თავს. <3