"ლიზიკო'არასდროს არავის ვაძლევდი უფლებას ამ სახელით მოემართა ჩემთვის მთელი 16 წლის მანძილზე პირველად ვიღაცამ დაამიძახა "ლიზიკო" და არ ვეჩხუბე პირიქით გავუღიმე...
კლასში ბედნიერი სახით ავედი როცა მარიმ შენიშნა ჩემი ნატირალევი და ამავდროულად ბედნიერი სახე...დამსვა და ყველაფერი დეტალებში მომაყოლა მხოლოდ ერთი რამ არ ვუთხარი როგორ მომმართა როდესაც დავემშვიდობე...
სანდრო ჩემი პარალელური კლასელი აღმოჩნდა, ახალი ბიჭი რომელზეც მთელი სკოლა ლაპარაკობს ყველა გოგოს მოწონს,მეგონა რომ აბუქებდნენ და ისეთი სიმპატიური ვერ იქნებოდა მაგრამ შევცდი იმაზე უფრო სიმპატიურია ვიდრე აღწერენ... გაკვეთილებმა უინტერესეოდ ჩაიარა ჩემთან სახლში მივდიოდით მე და მარი როცა დამიძახეს
-ლიზიკო-მივხვდი რომ სანდრო იყო შემოვბრუნდი და გავუღიმე
-გისმენ სანდრო
-დღეს შეხვედრაზე კი დამთანხმდი მაგრამ შენი მოერი არ გითქვამს რო დაგიკავშირდე და შევთანხმდეთ რომელზე გამოგიარო
-აჰამ კარგი ჩაიწერე-ჩემი ნომერი ვუკარნახე დავემშვიდობე და წამოვედით
-მოიცა ლიზზ მომესმა თუ ლიზიკოო დაგიძახა?-გაკვირვებას ვერ მალავდა მარი
-ხო რამოხდა?-ვკითხე თითქოს ვსრ ვხვდებოდი...
-არასდროს არავის აძლევდი უფლებას შენთვის ამსახელით მოემართა ნიკასაც კი რომელიც ასე ძალიან მოგწონდა ახლა კი ახალგაცნობილი გეძახის ამსახელს და შენ ბედნიერების ღიმილი დაგთამაშებს სახეზე-ამბობს მარი, ვფიქრდები და მართალია სანდროს რაღაც სხვანაირ უპირატესობას ვანიჭებდი...
სადარბაზოსთან მივედით და მარის დედამისმა დაურეკა აუცილებლად წასასვლელი გახდა... მარტო ავედი სახლში და მეგონა რომ არავინ დამხვდებოდა მაგრამ კარიიღია იყო მივხვდი რომ გიო იქნებოდა სახლში, გიო ჩემი უფროსი ძმაა,2წელია რაც მარტო ვცხოვრობთ, მას შემდეგ რაც ჩვენი მშობლები ავიაკატასტროფაში გარდაიცვალნენ...
-გიოოო მოვედიიი-ვყვირი
-რაგაყვირებს გოგო კიარ დავყრუებულვარ-გამოდის სამზარეულოდან ნახევრად შიშველი, ჩემი უსიმპატიურესი ძამიკო მისკენ გავრბივარ და მთელი ძალით ვეხუტები
-ღმერთო როგორ მომნატრებიხარ ჩემო ქაჯო დაიკო-მეუბნება და სამზარეულოს მაგიდაზე მსვამს
-სახლში რო უფრო ხშირად მოხვიდე ყოველდღე სხვსდასხვს გოგოს გარეშე უფრო ხშირად ჩაგეხუტებოდი როცა უაზრო ხმები არ შემაწუხებდა...-ვეუბნები და ვიცინი
-ოო ლიზა კარგი რა...
-კარგი კარგი რაღაც მოხდა დღეს და მინდა რომ მოგიყვე და რჩევა მომცე თუ გცალია რათქმაუნდა-ვეუბნებიდა ვიცინი
-კარგი ჩემო ლამაზო გისმენ-ჩამოჯდა სკამზე და მეც ყველაფერი მოვუყევი. ცოტახნით ჩუმად იყო შემდეგ კი გავრაზებულმა დაიწყო
-ლიზა კიდევ არ ეშვება ის *** შენს დამცირებას? გეფიცები მოვკლავ
-კარგი რა გიო, მოვაგვარებთ მაგ პრობლემას ახლა კი რჩევა მჭირდება
-ჩემო ანგელოზოარასდროს მინახავს ახალგაცნობილ ბიჭზე ასეთი აღფრთოვანებით გელაპარაკოს, არვიცი შეიძლება მოგწონს, შეიძლება უბრალოდ აღფრთოვანდი როცა ნიკასა და მისი ბანდის წინააღმდეგ წავიდა და დაგიცვა მაგრამ უნდა შეხდე, დღეს აუცილებლად უნდა შეხვდე...
-კარგი-ვეუბნები და ვეხუტები... დიდხანს ვიქნებოდით ასე ჩახუტებულები ჩემი მობილური რომ არ აწკრიალებულიყო...მისაღებში იყო ტელეფონი ამიტომ გავედი. უცხო ნომერი იყო
-გისმენთ
-ალო ლიზიკო სანდროვარ
-ხო გისმენ სანდრო
-ჩვენი შეთანხმება ისევ ძალაშია ლიზიკო?
-რათქმაუნდა სანდრ
-კარგი, ახლა 6 საათია , 1საათში გამოგივლი...
-კარგი სანდრ-ვუთხარი და გავთიშე
მალევე შეტყობინება მომდის
-ლიზიკო მისამართის გარეშე ვერ მოგაკითხავ
-უი ხოოო ეხლავე გეტყვი-და ჩემი მისამართი მივწერე
გიოს ვთხოვე დამხმარებოდა ტანსაცმლის შერჩევაში ჩემი საყვარელი ძამიკო კი როგორც ყოველთვის დამთანხმდა. მოტკეცილი დახეული ჯინსის შარვალი მისი ნაჩუქარი ლურჯი ტოპი რომლებიც ჩემს ისედაც გამოკვეთი ფორმებს კიდევ უფრო გამოკვეთდა და ლურჯი კონვერსები შემირჩია.მეც ჩავიცვი თმები გავიშალე მობილური ჯიბეში მოვითავსე და მისაღებში გავედი გიოსთან
-ისევ და ისევ არანაირი მაკიაჟი?
-არანაირი მაკიაჟი ძამიკო-ვეუბნები და ვიკრიჭები
ამდროს ჩემი მობილური რეკავს სანდროა
-გისმენ სანდრო
-ლიზიკო მე შენს სადარბაზოსთან ვარ უკვე და თუმზად არხარ დაგიცდი
-არა არააა მზადვარ და ჩამოვალ ეხლავე.-ვუთხარი და გავუთიშე.
-გიო წავედი მე მოვიდა სანდრო
-დამელოდე რა მეც მივდივარ და ერთად გავიდეთ თან სანდროც გამაცანი ვინიცის იქნებ მომავალი სიძეა-ამბობს და იცინის
-ოოო გიორგიიი
-კარგი კარგი წავედით ამბობს და გარეთ გამიძღვის.კარს კეტავს და ლიფტში შევდივართ იქიდან ხელიხელ გადახვეულები გამოვდივართ, სანდროს დანახვაზე უნებურად მეღიმება მივდივარ და ვესალმები
-გამარჯობა სანდრო
-გამარჯობა ლიზიკო-ამბობს ბრაზნარევი ხმით და გიოს უყურებს
-ჰომარტლა გაიცანი სანდრო ეს არის გიორგი ჩემი უფროსი ძმა-ამსიტყვებისთქმა და სანდროს სასიამოვნო ღიმილი ეფინება სახეზე-გიო ეს სანდროა ჩემი პარალელური კლასიდან.
-სასიამოვნოა-ამბობს სანდრო
-ჩემთვისაც-იღიმის გიო-კარგი ლიზა მე წავედი და დღეს არამგონია სახლში რომ მოვიდე და არ დამელოდო.
-ოჰჰ ანუ დღეს ნორმალურად დაძინებას შევძლებდა ის ხმაური აღარ შემაწუხებს???-ვამბობ და ვიცინი
-დიახ ეგრეა-ამბობს იცინის მეხვევა და მიდის...
-კარგგი ლიზიკო წავედით?-მეუბნება სანდრო
-კი-ვამბობ და ვიღიმი მანქანისკენ ვტრიალდები და ნიკას გაბრაზებულ მზერას ვაწყდები... ისისაა მანქანაში უნდა ჩავჯდე და უკნიდან მონატრებული ხმა მესმისსს
-ლიზუუუუუუუუ
-საბუუუუუ-ვყვირი და ვსფრინდები-ღმერთო როგორ მომენატრე ჩემო სიმპსტიურო თხუნელა -ვამბობ და ვიცინი
-მეცმომენატრე ჩემო ყველაზე შხამიანო გველო-ისიც იცინის-მოიცა მოიცა ეს სიმპატიური ბიჭი შენთან ერთად ვინარის? იმდენად გავუცხოვდით მედაშენ რომ უკვე აღარ მეუბნები თუ შეგიყვარდა ცხოვრებაში პირველად??-ამბობს და გაბუსხულ სახეს იღებს მეკი საშინლად უხერხულად ვგრძნობ თავს,სანდრო მიმიხვდა და თავად გაეცნო:
-მე სანდრო ვარ ლიზზას პარალელური კლასელი.
-საბა.სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-კარგი სააბ წავედი და მერე გნახავ
-კარგი ლიზ მაგრამ გასაღები დამიტოვე შენი სახლის რა გიომ დღეს არმოვალ და დარჩიო
-კარგი კარგი მაგრამ შენც ვინმე არამოიყვსმო რააა-ვამბობ და ვიცინი
კარგიიი -მეუბნება და ისიც იცინის სადარბაზოში შედის და თვალს ეფარება სანდრო და მე კი მანქანაში ჩავსხედით...
-სად მივდივართ?
-სიურპრიზია ლამაზმანო
-გთხოვ რა მითხარი
-ღმერთ ლიზიკოოო როგორი ცნობისმოყვარე ხარ, მოითმინე ცოტა, გპირდები მოგეწონება, უფრო მეტიც არასდროს დაგავიწყდება ეს დღე...-მიღიმის და წინ იყურება.
----------------------------------
მოგესალმებით, მოკლედ აი შემდეგი თავიც, იმედია მოგეწონებათ ძალიან მაინტერესებს თქვენი აზრი ისტორიასთან დაკავშირებით და გთხოვთ შენიშვნები, და შთაბეჭდილებები კომენტარებში გამიზიარეთ