გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 5)
ალექსანდრე დავინახე და გავჩუმდი, ჩემთან მოვიდა... -გოგო ნორმალური ხარ? ასე ხომ გაცივდები წამოდი სახლში წაგიყვანო... წამოდი ჩაჯექი მანქანაში.-ხელი მომკიდა და მანქანისკენ წამიყვანა... -გამიშვი.... არ მინდა... არ მინდა სახლში სეირნობა მინდა... არ მინდააა-მაინც ძალით რასაც ქვია ჩამტენა... -გამომართვი-პიჯაკზე მიმმითითა და შემდეგ გამათბობელიც ჩართო...-ოხ ანასტასია ოხ... -რა გინდოდა? რას მოხვედი ჩემთვისაც მშვენივრად ვიყავი... -გოგოოო კიდევ დიდხანს გაჩერდებოდი იქ და ხვალ ორმოცი სიცხე მოგკლავდა... -მერე მე სიკვდილი მინდა... -ასე ნუ იძახი გცემ... -მცემე... -გოგო... -რა... -წეღან რეებს ყვიროდი?! -სიმართლეს... -რა სიმართლეს... -იმ სიმართლეს, რომ მძულხარ... -არ გძულვარ... -მძულხარ.... -არათქოოოო..-დამიყვირა და საჭეს ხელები გამწარებულმა დაარტყა... -ნუ მიყვირი...-თვალები ამიცრემლიანდა... -ხო კარგი აღარ დაგიყვირებ... -დამპირდი... -კპირდები... -მართლა? -მართლა მართლა... -სახლში არ მინდა... -აბა სად გინდა... -ცაში... -ცაში? ცაში როდესაც მოკვდები მაშინ წახვალ... -ხოდა სიკვდილი მინდა.... -გოგო სისულელეებს ნუ ბოდავ... -გოგოს ნუ მეძახი ტასო დამიძახე... -კარგი გოგოს აღარ დაგიძახებ, მაგრამ ანასტასიას მაინც... -აუუუუუუ...-ცოტახანში ჩამეძინა... მალე ვიგრძენი, როგორ ამიტაცეს ხელში ბუმბულივით და ამიყვანეს მეორე სართულზე, მე ალექსანდრეზე ვიყავი ატუზული და მის გულის ცემას ვგრძნობდი... უცბათ ლოგინში ჩამაწვინა და მაღვიძებს... -ანასტასია.... გაიღვიძე რა აბაზანაში შედი... -მმმმ... -მიდი მიდი ნუ მეწუწუნები გაცივდები... -არ მინდა შენი მოვლა... წადი ჩემგან... არ მინდა არა... -ანასტასია გეყოს ახლა და ადექი შედი აბაზანაში სიცხეც გაქვს ცოტათი მოწესრიგდი მე აფთიაქში გავალ და წამლებს გიყიდი... -აუუუუუ ყველაფერი ისე, როგორ ხდება როგორც შენგინდა? -ასე იქნება სულ ფისო...-ირონიულად მითხრა და წავიდა... ეგრე ხომ? არ ავდგები და არ ვიბანავებ... რას მიზავს? ვერც ვერაფერს... ხოდა ასე... ფისო ხო? ხოდა მაგასაც ნახავს... წეღან არ ეყო ხო ის წითელი საღებავი? ხოდა ახლა არ ვივლი მაგის ჭკვაზე... ცოტახანში შემოდის ოთახში და ისევ ასე, რომ მხედავს მწარდება... -ანატასია მე რა გითხარი?! -რა მითხარი... -იბანავეთქო... -მე კიდე გითხარი არათქო... -არა ხო? მაგასაც ვნახავთ...- წამებში ხელში ამიყვანა და ზურგზე გადამიკიდა მე კივილი დავიწყე და ხელებს ვურტყავდი, მას ოდნავი რექციაც კი არ ჰქონდა... იდიოტი აბაზანაში „შემათრია“ და წყლის ქვეშ დამაყენა... -ალექსანდრე რას აკეთებ? -იმას რაც შენ წეღან არ გააკეთე... ახლა მე გავალ და შენ იბანავე იცოდე თუ არ იბანავებ მე მომიწევს ამის გაკეთება რაც დარწმუნებული ვარ არ გინდა... -ხო კარგი..-გავიდა მეც ამჯერად მივხვდი, რომ ჩემს სიჯიუტეს აზრი არ ჰქოდა და დავიწყე დაბანა... როდესაც მოვრჩი ხალათი შემოვიცვი და გავედი... ოთახში არ იყო ალექსანდრე ალბათ ქვევით იქნებათქო გავიფიქრე და ქვემოთ ჩავედი... სიცხის გამო ცოტათი თავბუ მეხვეოდა... შემეშინდა... -ალექსანდრე...-რაც შემეძლო დავიყვირო... მალე სირბილით ამორბის შეშინებული... -რა ხდება რა გჭირს... -თავბრუ მეხვევა... მეშინია... -ნუ გეშინია სიხის ბრალია წამოდი დაწექი..-ხელში ამიყვანა და ლოგინში ჩამაწვინა...-გამომართვი ეს წამლები დალიე და დაიძინე... წამლები დავლიე... ალექსანდრე წასვლას აპირბდა, რომ გავაჩერე... -არ წახვიდე რაა... -არ წავალ..-მითხრა და გვერდით მომიწვა... ცოთახანში გადავეშვი მორფეოსის სამყაროში.... როდესაც გავიღვიძე ალექსანდრეზე მედო თავი და ტკბილად ეძინა მას... ისე ძლიერად ჰქონდა ჩემზე შემოჭერილი ხელები, რომ ვერ ვმოძრაობდი... ასე, რომ გაღვიძება მომიწევს... -ალექსანდრე.... -ანასტასია რა გჭირს? რამე მოგივიდაა? ცუდად ხარ?-შესინებული წამოხტა... -არა ცუდად არ ვარ უბრალოდ ისე ძლიერად გყავდი შებოჭილი ვეღარ ვსუნთქავდი... -კარგად ხარ? -კი მგონი სიცხეც აღარ მაქვს... -აბა მაჩვენე-შუბლზე მომაკრო თავისი გახურებული ტუჩები... -აღარ გქონია... წამოდი ჭამე... -აუუუ არ მშია... -წამოდი...-ძალით ჩამიყვანა ქვემოთ და მაგიდასთან დამსვა... საჭმელი დამიდო და მითხრა მეჭამა... -არ მინდა...-მაგიდიდან წამოვდექი და ზემოთ წასვლა გადავწყვიტე... -მოდი აქ დროზე..-გამომეკიდა... მე გავრბოდი ის მომდევდა... ასე მთელი სახლი შემოვირბინეთ სიცილით... ბოლოს დამიჭირა და კედელზე ამაკრო... სახე ძალიან მომიახლოვა და თავისი თვალები შემომანათა... მე მზერა მისი ტუჩებისკენ ჩავაჩოჩე... ღმერთო რა გემრიელად გამოიყურება... წარმოსახვაში უკვე მილიონჯერ შევეხე... ისეთია ისეთი, რომ მართო დაგემოვნება მოგინდება... -შენც ძალიან გინდა ხომ? -რა? -აი ეს.-მითხრა და წამებში შეაერთა ჩვენი ტუჩები... არა აშკარად უფრო გემრიელი ყოფილა ვიდრე ჩემს წარმოსახვაში იყო.... .............................. აიი მეც მოვედი... აუ არ ვიცი ამ თავში რეები ვიბოდიალე, მაგრამ იმედი მაქვს მოგეწონებათ... ხო კიდევ გადავწყვიტე ეს თავი მხოლოდ ამ ორზე ყოფილიყო ასე, რომ ისიამოვნეთ და შემიფასეთ... პ.ს დღევანდელ დღეს გილოცავთ... გ ი ჟ ი ხ ა რ დ ა მ ე ც გ ა მ ა გ ი ჟ ე . . . სიყვარილით:“მე“ |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.