- ამის დედაც არ იღვიძებს და რაგავაკეთო? კარგი ხო, არა დაველოდები და ერთად გადმოვალთ - ჩამესმის ხმა სადღაც შორიდან და აზრზე ვერ მოვდივარ, თავს ძალას ვატან და მარცხენა თვალს ვახელ, ელენა სავარძელში ზის და ტელეფონში რაღაცას უყურებს. აზრზე ვერ მოვდივარ რა ხდება, ყველაფერი ერთად გრიგალივით იფეთქებს თავში და გუშიმდელი დრე მახსემდება, ჩემი გალეწვა და ელენას ხარხარი, ბეკას და ანის კოცნა შემდეგ სადღაც გაქრობა... ელენამ რომ მითხრა წავიდნენ აღარ მოვლენო იმასაც კი მივხვდი, ფუ ამის და რა დროს მივხვდი რომ სექ'სიც კი ჰქონდათ. მათი წასვლის შემდეგ გამწარებულმა ელენასთან ერთად ხუთი ჭიქა დავამატე და შემდეგ აღაც ვიცი რა მოხდა, ცნობისმოყვარეობა მძლევს და თავს ვწერ.
- რომელი საათია? - ელენა შიშისგან წამოხტა და როცა თავაწეული დამინახა ხელები ჯვარედინად დაიწყო გულზე
- ოთხია და იცი რამდემი ხამია გელოდები? მშია და ადექი დროზე, ელენმა ჩემი საყვარელი სტეიკი შეწვა - ლაპარაკობდა და თმებს ისწორებდა
- დედა და მამა სად არიან?
- მამაშენი გუდაურში გაოიძახეს, დედაშენს შეეშინდა ამხელა გზა მარტო ხომ არ ატარებ მანქანასო და წაყვადღეს იქ რჩებიან.
- და შენ ამდენი რამ საიან იცი? - თან ავდექი ახალი პირსახოცი და სავცალი გამოვიღე.
- ხომ გითხარი დიდი ხანია აქ ვარ თქო? დილით რომ მოვედი შენები გავიცანი, არა გუშინ გავიცანი როცა სახლში ამოგათრიე, მერე დედაშენმა სადილი გააწყო და ვისადილეთ, თან მაშინ დაურეკეს მამაშენს და მთხოვეს ერთი დღე შენი ძიძა ვიყო, დაკმაყოფილდი პასუსხით?
- ძიძა რად მინდა ოთხი, წლის ხომ არ ვარ, გუშინ ძააან გავითიშე?
- აუ მერე გაჩენებ ვიდეოებს, შედი იბანავე ჩაიცვი და ჩამოდი, გაგიჟებულია ელენი გველოდება.
- სად? შენ წადი მე დავრჩები.
- სულ გაააფრინე ხო? შვიდი საათი ტყუილად კი არ ვიჯექი აქ.
- კარგი, კარგი მალე ჩამოვალ.
არყის სუნი მთელ ტანზე მაქვს, ლოსიონი კანზე წავისვი და მძაფრი სუნი ლავანდის არიმატით ჩავანაცვლე თმები მალევე გავიშრე და ელენასან ჩავედი.
- ანასტასია შენ რა თავი არ გტკივა? - მკითხა გაკვირვრბული სახით
- რატო უნდა მტკიოდეს?
- იმიტომ რომ გუშინ "გავილეწეთ", ამდენი არასდროს დამილევია, მაძალებდი ერთიცო. - სიცილი ამიტყდა და კარები ჩავკეტე, ქართველიშვილების სახლისკენ ავიღეთ გეზი
- მე გაძალებდი? არ მჯერა.
- ვიდეოები მაქვს, აი ნახე - ვიდეოში ისეთი სახე მაქვს ვწითლდები და ელენას სიცილს არ ვიმჩნევ, ელენას ვეუბნები ამის დედაც ერთი ჭიქა რას გიზამს თქო და დიდ ჭიქას ვცლი, შემდეგ მეორე ვიდეოს ვუყურებ, ელენას ხელი აქვს გადაკიდებული და სიმძიმე ძლევს სელფს იღებს და ამბობ
- დილით ვიდეოს განახებ, ეხლა მაინც გჯერა? - წკაპ და ვიდეო ითიშება, ელენას ვუყურებ იცინის და სახლის კარს ხტუნაობით აღებს.
- ოხხ როგორი სურნელიაააა, სტეიკი...სტეიკი - ელენი ღიმილით გამოდის სამზარეულოდან და ორივეს ლოყაზე გვკოცნის
- როგორ ხარ ანასტასია? ნაბახუსევზე ხოარა?
- არა, პახმელია ამ მაქვს უბრალოდ ბევრს ვჭამ ამ დროს ხოლმე.
- მაშ ძალიან კარგი, შედით მეც მალე მოვალ.
სამზარეულო მთლიანად თეთრი და დიდია, ასევე დიდ მაგიდაზე თეფშებზე სტეიკი აწყვია და მადისამღვძვრელი სუნი კუჭს მიწვავს, კიდევ რამოდენიმე სალათი დიდ თასებში ლამაზადაა მოთავსებული, ელენა ჯდება და მის გვერდით ვეშვები
- ბეკამ დილიდან ტვინი წამიღო, დედა შენს მოსვლამდე არაფერზე ხელს არ მაკიდიმებსო, არუყარს ელენს ყველა ცალ-ცალკე რომ ვჭამთ.
- თვითონ სადარის?
- ვინ ბეკა? დილით მოვიდა სახლში, ფეხის ხმაზე გამომეღვიძა, თავი მისკდებოდა და სამი გამაყუჩებელი დავლიე, მერე ტვინი შემიჭამა მიდი გადადი ნახე როგორაა ანასტასიაო, ვეჩხუბე ისედაც მივდიოდი ჭკუას ნუ მასწავლი თქო და წამოვედი.
- ანიც აქარის? - ელენას შევხედე რომელიც ბეკომს ისე უყურებდა ვითომ რაღაც სასწაულს, არაამქვეყნიურს უყურებდა.
- არა ეგღა მაკლია სულ თვალში მეჩხირებოდეს.
ელენა მოვიდა, უკან ბეკა მოჰყვებოდა და რომ დამინახა ჩუმად ჩაიცინა.
- მე ვიწყებ ჭამას, ხომ იცი დედა ცივი არ მიყვარს.
ელენამ ჭამა დაიწყო, ბეკა ჩემს წინ იჯდა ამიტომ ჭამაზე ყურადღებას ვეღარ ვამახვილებდი, ტუჩები წითელი ჰქონდა და თვალებს ვერც კი ვწყვეტი, რიდესაც წარმოვიდინე როგორ ეფერებოდა გუშინ ანის და კოცნიდა ჰაერის უკმარისობა ვიგრძენი, ბეკა თეფშიდან თავს წევს და მიყურებს მზერას ვარიდებ და დაჭრას ვიწყებ
- რატო გათეთრდი საყვარელო გჭირს რაიმე? - მეკითხება ელენი და ფორთოხლის წვენს მისხამს
- არა უბრალოდ უნდა ვჭამო, ძალიან გემრიელი
- დედას გაკეთებული სტეიკი ყველაფერს მირჩევნია
- ანასტასია გავიგე რომ არაჩვეულებრივი კულინარი ხარ
- მიყვარს უცხო და განსხავევებული საკვების კეთება, მგონი კარგადაც გამომდის არ ვიცი
- ამას მიმალავდი? - ელენა მოყურებს და გაბრაზებულ სახეს იღებს - საჭმელი ჩემი სუსტი მხარეა
- ხვალ ჩემთან სადულზე გელოდებით მაშინ
- არაჩვეულებრივია - პირველად ამოიღო ხმა ბეკამ და ტაში შემოკრა
- წავიდეთ დე ხო? - ელენა დედა უყურებდა თან ჭამდა
- წავიდეთ რათქაუნდა
დესერტი შოკმანჟე რომელიც ელენის რეცეპტით იყო დამზადებული მე და ელენამ მის ოთახში ავიტანეთ, ისე ლამაზი ოთახი ჰქონდა შემშურდა კიდეც, თეთრი კედლებიბდა ერთ მხარეს მთლიან კედელზე ნიუ-ორკის, ბრკლინის ულამაზესი ხიდის ფოტო მთელ კედელს ამშვენებდა, პანჯრიდან კი ეზო და აუზი ჩანდა.
- ანასტასია მეძინება, საღამომდე რომ დავიძინოთ არა? - ოთსაათამდე მეძინება მაგრამ მეც ძალიან მეძინებოდა
- დავკძინოთ, თუ გინდა სწუმრების ოთახში გავალ - ვიცოდი რომ ელენას აე უყვარდა როდესაც ვინმე მასთან იძინებდა ან ძალიან სიახლოვეში იყო
- მომისინე ანასტასია, რომ არ მომწონდე დამიჯერე ეხლა აქ არ იქნებიდი, მართალა არ მიყვარს ჩემს ლოგინში ვინმეს რომ ვასწვენ მაგრამ შენ სულ სხვა ხარ, ასე რომ მოკეტე და ეგეთი სისულელე აღარ მითხრა, აი იქ ახალი პიჟამაა და ჩაიცვი - გული სითბოთი ამევეო, იმისდამიუხედავად რომ მეორე დღეა რაც ელენას ვიცნობ ძალიან შემიყვარდა, ძალიან საყვარელი და გვერში მდგომი იყო, პაჯამა ჩავიცვი და გვერდით მივუწექი
- ფარდები ჩამოვუშვი მზე არ შეგვაწუხებს, ელენი სახლში არაა საღამოსთვის პროდუქტები უნდა იყიდოს უფრო გარდერობი გაანახლოს, ბეკა კი აუზში ბანაობს ალბათ ასე რომ დაივიძინოთ - ოთახში ისეთი სიბნელე იყო ელენასაც კი ვერ ვხედავდი, მალვე ჩაეძინა თვალბი მეწვიდა ისე მეძინებოდა თუმცა როდესაც ვიცოდი რომ ბეკა სადღაც ახლოს იყო კონცენტრადიას ვერ ვახერხებდი, ჩუმად ავდექი ლოგინიდან და გავედი ფანჯიდამ გავიხედე და ტრუსების ამარა ბეკა რომ დავინახა მთელი სხეული ამეწა არ ვიცი რა მჭირდა მაგრამ აშკარად მინდიდა მის დაკუნთულ, ნავარჯიშებ სხეულს შევხებოდი, ფანჯარას მოვშორდი და დერეფანს გაუყევი, ვიცოდი ბეკას ოთახი ბოლო იყო ამიტომ დაუფიქრებლად შევაღე კარები, ოთახი ელენაზე დიდი იყო ნაცრისფერ კელდებში და ბნელი როგორც ბიჭებს მოწონთ, ორი ჩარჩო ტუმბოზე ედო, ერთი მთელი ოჯახი ერთად იუო მეორეში კი მხოლოდ მან და ელენა ეიპელის წინ ისეთი ბედნიერი სახეები ჰქონდათ რომ სურათს ღიმილიანი სახე ვერ მოვწყვიტე
- ჩემს ოთახში შემოიპარე, კიდევ კარგი არ გაიხადე და ლოგინში არ დამხვდი - ბეკა კარებთან იდგა და მიყურებდა, მხოლოდ პირსახოცი ჰქონდა შემოხვეული წელ ზემოთ კი შიშველი იყო
- მე...მე უბრალოდ დათვალიერება მინეოდა სახლოს, არ ვიცოდი შენს ოთახში თუ შემოვედი
- თვალები დახუჭე თუ არ გინდა შიშველი დამინახო - თვაბზე მაშინვე ხელი ავიფარე, ორ წუთში შეხება ვკგრძენი როგორ მომკიდა ბეკამ ხელი და ჩამომაწევინა
- ისევ ის სურნელი, მთელ ოთახშია, ოო ღმერთო - ქელთან მისი ცხვირის შეხება ვჯგრძენი და ამაკანკალა
- ხელი გამიშვი.
- ესეთი ამაყი რომ არ იყო და ეჭიაანობა არ გაგიჟებდეს უფრი მალე დამაშორებდი ანის.
- იდიოტი ხარ? რაში მჭირდება შენი და ანის დაშორენა, ხელი გამიშვი თქო
- ხელს მაშინ გაგიავებ როდესაც მე მომინდება, ვნახოთ რამდენი ხანი გაძლებ - ტუჩის კუთხეში ისე მაკოცა სანამ გონს მივიდოდი, ხეკი ვკარი და ოთახიდან გამოვარდი მესმოდა როგორი კმაყოფილი სიცილით იცინოდა ბეკა
- იდიოტი ხარ ანასტასია როგორ მიეცი ამის უფლება, როგორ დაგცინის ხომ ხედავ - ვლანძღავდი საკუთარ თავს როდესაც ხმა მომესმა
- ანასტასია... - გოგონას ხმა მშვიდი იყო, ელენას კარები დაკეტილი და სხვა ქალი სახლში არ იყო
- დაიკო...
- ვინ ხარ? სად ხარ?
- სიკვდილი არ მინდოდა...
- ლილიკო? - ყველა კუთხეში ვიყურები და თავს უმოწყალოდ ვაქანებ
- გელანდება ანასტასია, გელანდება მოგესმა - ვეუბნები ჩემს თავს და მოაჯირს ვეყრდნობი რომ არ დავეცე
- ხელი არ უნდა გაგეშვა იცი როგორ მეტკინა? - კივილს ვიწყებ და გულისრევას ვგრძობ
მსგავსი რამ არასდროს დამმართნია, რაც ცხოცრევის კალაპოტს მივყევი ის უკვე ორჯერ გამოჩნდა
ენა ჭეშმარიტებას კიარ ავლენს, პირიქით მალავს. შედეგად ვიღებთ გაუგებრობა, რომელთა მსხვერპლი არაერთი ადამიანი გამხდარა. რა საგანზეც არ უნდა წამოიწყო საუბარი, მეს ყველაფერს აძნელენს და ბუნდივანს ხდის ენობრივი შესაძლებლოვები. აკვირატებული მოსაზრებებიც ხშირად უბრალო გაგებრობიდან აღმოცენდება.
- ლილიკოო - ყვირილს ვწყვეტ და გონება მეთიშება