( ავტორი )
2 კვირის შემდეგ ...
2 კვირა გავიდა , გუჯასა და ლიზას გრძნობა უფრო იზრდებოდა , ერთდ ყველაფერს უმკლავდებოდნენ , მუდამ ერთმანეთის ფიქრებში იყვნენ . იზასთან ურთიერთობა დაალგა , თუმცა ბოლომდე მაინც ვერ პატიობდა , რომ ოჯახს ღალატობდა .
( ლიზა )
ოთხშაბათს , საღამოს გიორგიმ დამირეკა .. მობილურის ეკრანს ვუყურებდი და , თვალებს ვერ ვუჯერებდი , რა უნდოდა , რატომ რეკავდა , რატომ მაინცდამაინც ახლა ?
- ალო ( ლიზა )
- სალამი ... გიორგი ვარ , როგორ ხარ ( გიორგი ) - გაუბედავად ლაპარაკობდა .
- კარგად , შენ როგორ ხარ . რა ხდება ( ლიზა )
- შენთან სალაპარაკო მაქვს , შეგიძლია დღეს შემხვდე ? ( გიორგი )
- რა თემაზე ? ( ლიზა )
- დღეს , საღამოს შევხდეთ და ყველაფერს მოგიყვები ... გთხოვ , მინდა დაგელაპარაკო , თუნდაც უკანასკნელად ( გიორგი ) - მის ხმაში ტკივილი ჩანდა , უარი ვერ ვუთხარი , დავთანხმდი ...
საღამოს 19 : 00 საათზე შევხვდით . როდესაც დავინახე , გულის არეში ტკივილი ვიგრძენი , თუმცა არ ვიცი რატომ ... ერთ - ერთ ბაღში მივედით , წინ დამიჯდა და თვალებში მაშტერდებოდა .
- რაზე გინდოდა საუბარი ( ლიზა )
- პირველ რიგში , მიხარია რომ მოხვედი ... ( გიორგი )
- მითხარი , რაღაც უნდა მოგიყვეო , ჰოდა მეც აქ ვარ ( ლიზა ) - ღრმად ჩაისუნთქა და გაუბედავად დაიწყო .
- მისმინე და არ შემაწყვეტინო , რადგან ყველაფერი უნდა გითხრა , რაც მოხდა , რატომაც ვთქვი შენზე უარი ... როდესაც , პირველად დაგინახე , მივხვდი რომ , ის გოგო იყავი , რომელთანაც მთელი ცხოვრების გატარებას ვინატრებდი , შენი ღიმილი , თვალები , ჩემთვის ყველაფერი გახდა ... როდესაც გიყურებდი , ვხვდებოდი , რომ უშენოდ ვერ ვიცოცხლებდი ... პირველად მაშინ შეგეხე , როდესაც დაივში ვიყავით , შემთხვევით , თუმცა ეს საოცარი იყო , შენი შეხება ... მას შემდეგ , ყოველ - დღე შენზე ვფიქრობდი ... ერთ - ერთ საღამოს , როდესაც დაივიდან დავბრუნდით მე და თორნიკე , გამომიტყდა , რომ მოსწონდი და , რომ შენც მოგწონდა ... მას შემდეგ , ვფიქრობდი და გაკვირდებოდი , თუმცა ვერ ვხვდებოდი რას გრძნობდი , ვერ ვხვდებოდი მე მოგწონდი , თუ თორნიკე. თორნიკე ყოველი რეპეტიციის შემდეგ , აღფრთოვანებული ბრუნდებოდა , ამბობდა , ლიზას მოვწონვარ , დარწმუნებული ვარო ... - ყურებს ვერ ვუჯერებდი , ჩემს ვარიანტს ძალიან გავდა , რამდენჯერ გამიფიქრია რომ თორნიკე ზუსტად ამას იზავდა . - არაფრის გაკეთება არ შემეძლო , ვერაფერს მოგთხოვდი , რადგან დამნაშავე ვიყავი , რომ შენთან არ მოვედი დასალაპარაკებლად . ჰოდა მეც , ვარჩიე უკან დამეხია და ბედნიერების უფლება მომეცა .... თუმცა , ყოველ - დღე შენზე ვფიქრობდი , ყოველ წამს მახსენდებოდი ... როდესაც დაივში მივდიოდი , იქაურობაც შენს თავს მახსენებდა , ყოველი კუთხე .... ეს თვეები ჩემთვის , ნამდვილი ტანჯვა იყო , მხოლოდ შენზე მოგონებებით ვცხოვრობდი ... ( გიორგი ) - ვუსმენდი და გული მტკიოდა , ერთი მხრივ ვერ ვიჯერებდი , რომ გიორგი ამ ყველაფერს მეუბნებოდა , რომ ასე იყო , თუმცა მეორე მხრივ , ყოველთვის მინდოდა ამის გაგება , მინდოდა მისგან ეს ყველაფერი გამეგო , როგორ იყო , მაშინ როდესაც ვერ მხედავდა , ვუყვარდი , თუ , არა .... საბოლოოდ კი , ეს ყველაფერი გავიგე , გავიგე მისი გრძნობები ჩემდამი ...
- ეს გასასამართლებელი არაა , გიორგი , შენ არ იცი , მე რას ვგრძნობდი , როგორ მტკიოდა გული , როგორ მინდოდა ჩვენი ერთად ყოფნა , არ იცი , რომ ყოველი ჩემი დღე , შენზე ფიქრით იწყებოდა და მთავრდებოდა , არ იცი , რომ ღამე ძილის წინ , მხოლოდ შენზე ვფიქრობდი , რომ ჩემთვის მშვიდი ძილი , შენთან იყო დაკავშირებული , არ იცი , რამდენი სიზმარი მაქვს ნანახი , რომლებშიც ერთად ვიყავით , ბედნიერები ... როდესაც ამ სიზმრებს ვხედავდი , გამოფხიზლება აღარ მინდოდა , მინდოდა რეალურადაც ასე ვყოფილიყავით ... დღეში 100 - ჯერ ვამოწმებდი , მობილურს იმ იმედით , რომ მომწერდი , რომ უბრალოდ მომიკითხავდი მაინც , თუმცა იმედი მიცრუვდებოდა ... არ იცი , როგორ მტკიოდა .... ხანდახან , შენს მონატრებას ვეღარ ვუძლებდი , მეგონა ჭკუიდან გადავდიოდი , ყველგან გეძებდი , გეძებდი თვალებით , გონებით , თუმცა არსად იყავი , არსად ჩანდი ... მთელი ეს თვეები , გაგიჟებამდე მენატრებოდი .... ( ლიზა ) - ყველაფერი თავიდან გამახსენდა , რას ვგრძნობდი მაშინ , როგორ მტკიოდა უმისობა , როდესაც ტკივილისგან ადგილს ვერ ვპოულობდი ..
- მაპატიე , რომ ტკივილი მოგაყენე , მაპატიე რომ , ჩემთან ურთიერთობა , ჩემს გარეშე ყოფნა შენთვის ჯოჯოხეთი იყო .... იდიოტი ვიყავი , როცა არაფერს ვაკეთებდი .. მაშინაც არაფერი გავაკეთე ჩვენი სურათი , რომ დადე . თუმცა ვიცოდი , რომ მელოდებოდი დღეების განმავლობაში ... როდესაც ჩვენი სურატი ვნახე , პირველი რაც გავიფიქრე იყო : „ლიზას , ისევ უყვარხარ“ .. თუმცა მაინც არაფერი მოვიმოქმედე ... იმ დღეს , კი როდესაც გუჯასთან ერთად დაგინახე , საშინელი ტკივილი ვიგრძენი , თითქოს გული ამომაცალეს , თითქოს მომკლეს , რადგან ჩემმა საყვარელმა გოგომ , გოგო რომელიც , ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი რეალური ადამიანი იყო , სხვა შეიყვარა , სხვასთან იპოვა ის ბედნიერება , რომლის მიცემაც მე ვერ შევძელი ..( გიორგი )
- ახლა , რატომ მეუბნები ამას , როდესაც იცი , რომ უკვე დაგვიანებულია , შენი მოსვლა, შენი სიტყვები ... ახლა , რატომ აკეთებ ამას ( ლიზა )
- რადგან მინდა , რომ დაგიბრუნო .. მინდა , ჩემთან იყო , მინდა მხოლოდ მე მიყურებდე , მინდა , ძველებურად შემომხედო შენი თვალებით ... მინდა , რომ შენს თვალებში იგივე დავინახო , რასაც თვეების წინ ვხედავდი .. შენი მზერა , ჩემთვის ყველაფერია ლიზა , შენი ღიმილი , მხიარულება ... ყველაზე რეალური და უბრალო გოგო ხარ , ვისაც კი ვიცნობ .... მიყვარხარ ( გიორგი ) - ბოლო სიტყვის გაგონებაზე გავშტერდი , ნახევარი წლის განმავლობაში ამ დღეზე ვოცნებობდი , დღეზე როდესაც ამას გავიგებდი .. თუმცა , ახლა ამ სიტყვის გაგონებისას , სიხარულის და ბედნიერების ნაცვლად , ტკივილი ვიგრძენი ... თვალები თავისას შვებოდა , ამიცრემლიანდა , თუმცა არაფერი შევიმჩიე ...
- მე , გუჯა მიყვარს და ერთად ვარ ... როდესაც , შენგან მოყენებული ტკივილით გული საშინლად მტკიოდა , როდესაც ძალით მიწევდა გაღიმება , მაშინ გამოჩნდა და ჩემი ცხოვრება შეცვალა .. მისმა გამოჩენამ , ჩემი ყველა ტკივილი გააქრო , ყველაფერი გააფერადა , სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნა , გარშემო ყველაფერი დალაგდა , ყველა პრობლემა თავისით ჩამომშორდა .... მან ისევ დამანახა , რომ ყოველთვის ჩემს გვერდით იქნება , ყველანაირ დროს ... რადგან როდესაც რაღაც მიჭირს , ზუსტად მაშინ ჩნდებოდა ჩემს ცხოვრებაში , როდესაც ჩახუტება და სიმშვიდე მჭირდებოდა , ამას მის მკლავებში ვპოულობდი ... ( ლიზა )
- გამოდის დამივიწყე ? ბოლომდე ? შეძელი ? ( გიორგი )
- კი , შევძელი .. ყველაფერი დავივიწყე , რაც შენ გიკავშირდებოდა , ყოველი ოცნება , ყოველი დღე , ყოველი წამი ... შევძელი , თვითონაც არ მჯეროდა , რომ გამომივიდა , მაგრამ ასეა .. ჩემთვის აღარ არსებობ გიორგი , როგორც საყვარელი ადამიანი .. ახლა მხოლოდ , მეგობარი ხარ , რომელთანაც ოდესღაც კარგი დღეები გავატარე ( ლიზა ) - დავინახე სახე , როგორ შეეცვალა , როდესაც ეს ვუთხარი , მოიღუშა და ტკივილისგან სახე მოეღრიცა ...
- რას ვიზავთ ... ჩემთვის მთავარი , შენი ბედნეირებაა .. შენი ღიმილი , თუნდაც მეარ ვიყო ამ ბედნიერებისა და ღიმილის მიზეზი ... შენ , თუ ბედნიერი იქნები , გამიხარდება ... თუმცა , გახსოდეს : ყოველთვის მეყვარები და ყოველთვის მექნება იმედი , რომ დამიბრუდნები , თუნდაც სიცოცხლის ბოლომდე მომიწიოს ლოდინი ...(გიორგი )
- არ მინდა , რომ მელოდო , არ მინდა რომ გული გტკიოდეს ... ეცადე ბედნიერი იყო ( ლიზა )
- ჰჰ ... ბედნიერი , ნამდვილად ბედნიერი მხოლოდ შენთან ერთად ვიქნები .. მაშინ , როდესაც შენც ხელს ჩამკიდებ და , აღარასდროს გამიშვებ ( გიორგი )
- მე უკვე გაგიშვი ... თვეების მანძილზე არ გიშვებდი , თუმცა ბოლოს მაინც გაგიშვი ... ( ლიზა )
- მე აღარ გაგიშვებ .. ( გიორგი ) - ამ საუბრის გაგრძელება აღარ შემეძლო , რადგან გული საშინლად მტკიოდა , როდესაც ასეთ მდგომარეობაში ვუყურებდი .. ავდექი და დავემშვიდობე ...
- მშვიდობით გიორგი ... იმედი მაქვს , ბედნიერი იქნები ( ლიზა ) - მის პასუხს აღარ დაველოდე .. მივდიოდი და ვფქირობდი...

„ რატომ არის ცხოვრება ასეთი დაუნდობელი ? რატომაა ბედისწერა , ასეთი ამოუცნობი ? ყოველთვის რატომ გვტკენს ... რატომ გვახვედრებს იმ ადამიანებს , რომლებმაც ტკივილი მოგვაყენეს ? რატომ მოყავს ბედისწერას , ის ადამიანი ჩვენთან , მაინცდამაინც მაშინ , როდესაც მის გარეშეც შევძელით ბედნიერება , მაშინ როდესაც მის გამო აღარ გვტკივა , როდესაც ყველაფერი დაივიწყე , რაც ტკივილს გაყენებდა ?
რატომ არ შეგვიძლია ადამიანებს , იმის დაფასება რაც გვაქვს , რაც ჩვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია ? რატომ არ ვაფასებთ , ჩვენს საყვარელ ადამიანებს , რატომ არ ვაფასებთ მათ , ვისაც ვუყვარვართ , ვისთვისაც სიცოცხლეზე მნიშვნელოვნები ვართ ? მაინცდამაინც , მაშინ რატომ ვცოცხლდებით , როდესაც ისინი ჩვენგან მიდიან? როდესაც ჩვენს გარეშეც ბედნიერები არიან , როდესაც ვხედავთ , რომ მათი ღიმილის მიზეზი , ჩვენ აღარ ვართ ? რატომ არ შეგვიძლია , თავიდანვე მათი დაფასება , ჩახუტება და თქმა , რომ „ჩვენს , ცხოვრებაში საუკეთესოები არიან და , რომ ძალიან გაგვიმართლა , რადგან მათ , ჩვენ აგვირჩიეს“ ..... რატომ ? ‘’

საღამოს , მანჩოსთან ერთად ვიყავი , ყველაფერი მოვუყევი და გაოცდა , ჩემსავით გაოცებული და გაკვირვებული იყო , რადგან ამას არ მოელოდა .

- დაუჯერებელია ... ჩვენი ყველა ვარიანტი , რეალობა აღმოჩნდა ... ახლა , რას აპირებ ( მანჩო )
- არაფერს .. გიორგი დავივიწყე და შენც მშვენივრად იცი , რომ აღარ ვაპირებ მასთან დაბრუნებას ... მე , გუჯა მიყვარს და , მასთან დაშორებას არ ვაპირებ , უკვე აღარ ( ლიზა )
- დარწმუნებული ხარ ? რადგან , იმ გრძნობის დავიწყება შეუძლებელია , რაც შენ გქონდა , გიორგის მიმართ ... დარწმუნებული ხარ , რომ აღარაფერია და , რომ გუჯას აღარ დატოვებ ? ( მანჩო )
- რა თქმა უნდა , ბოლომდე .... აარ მინდა , გუჯას ისევ ვატკინო , არ მინდა მეც ისევ მეტკინოს ... შენც ხომ იცი , რომ მასთან უბედნიერესი ვარ , ხომ იცი , რომ გუჯა მიყვარს ( ლიზა )
- ვიცი საყვარელო .... გუჯას ეტყვი ? ეტყვი , რომ გიორგი გამოგიტყდა ? ( მანჩო )
- არა , არანაიარად ... თუ გაიბებს , გაბრაზდება .. შეიძლება იფიქროს , რომ ისევ დამიბრუნდება გიორგის მიმართ გრძნობები და , ცუდად იყოს ... მხოლოდ ჩვენ გვეცოდინება ( ლიზა )
ყველაფერი კარგად მიდიოდა , გიორგის სიტყვები დავივიწყე , თუმცა მისი სახე თვალებიდან არ ქრებოდა , ტკივილ ნარევი გამომეტყველება ... გუჯას არაფერს ვეუბნებოდი , ერთ დღემდე ...
( ავტორი )
ორშაბათს , ყველანი ერთად იყვნენ ოფისში .
- ლიზი , ცოტა ხანს წამოდი საქმე მაქვს ( მანჩო ) - ლიზა გაყვა და მობილური მაგიდაზე დატოვა , როდესაც ესემესი მოუვიდა გიორგისგან : „შენს გარეშე ცუდად ვარ , არ შემიძლია უშენოდა ყოფნა“ .... გუჯამ წაიკითხა და , საშინლად გაბრაზდა , თვალებს ვერ უჯერებდა ... ვერ იგებდა , რა ხდებოდა , ნუთუ გიორგი დაბრუნდა ? ნუთუ ისევ დაბრუნდა , ლიზას ცხოვრებაში ? ...
- გუჯი .... - ლიზა გვერდით დაუჯდა და ხელი მოკიდა , თუმცა ხმა არ გაუცია .. - გუჯა, კარგად ხარ ? ( ლიზა ) - კითხვა გაუმეორა და , ფიქრებიდან გამოაფხიზლა ..
- ლიზი , რამის თქმა ხომ არ გინდა ? ( გუჯა )
- კი , იმის , რომ მიყვარხარ ( ლიზა ) - ლოყაზე აკოცა და თავი დაადო .
- ამას არ ვგულისხმობ ... სხვა რამის .. ისეთი რამ ჰოარ მოხდა , რაც უნდა ვიცოდე და ვერ მეუბნები ? ( გუჯა ) - ლიზა ჩაიფქრდა , ის ამბავი გაახსენდა , თუმცა დარწმუნებული იყო , რომ გუჯას ამაზე არაფერი ეცოდინებოდა .
- არა , რა უნდა მომხდარიყო ( ლიზა )
- მართალი ხარ , რამე რომ ხდებოდეს , ჰომ მეტყოდი ... ( გუჯა )
- რა თქმა უნდა ( ლიზა ) - ბიჭი უყურებდა და ვერ იჯერებდა , რომ ატყუებდა , ვერ იჯერებდა , რომ ისევ გიორგის გამო ატყუებდა ...
- პრივეტ ( შოთა ) - უნდა დამჯდარიყო , თუმცა გუჯამ გაიყვანა .
- წამოდი , უნდა გელაპარაკო ( გუჯა ) - ოთახში შეიყვანა და სკამზე დასვა .
- რა ხდება , ძმაო .. - მოუსვენრად დადიოდა . - გუჯა , რა ხდება თქვი ... შენ და ლიზამ იჩხუბეთ ? ( შოთა )
- გიორგის ეხება ... - მოუყვა რაც წაიკითხა . - ვერ ვხვდები , როგორ ? ისევ დაბრუნდა ლიზას ცხოვრებაში .. როდესაც ვფიქრობ , რომ დამთავრდა და გიორგი გაქრა ჩვენი ცხოვრებიდან , მაში ბრუნდება ... ისევ რომ აერიოს ლიზას ჭკუა ? ისევ რომ დამტოვოს? ( გუჯა )
- პირველ რიგში დამშვიდდი ... მისმინე , ლიზა არ დაგტოვებს , აღარ წავა , რადგან მას უყვარხარ , ახლა ბოლომდეა დარწმუნებული , რომ შენთან უნდა , ასე რომ არ იყოს , მერწმუნე არც შენთან იქნებოდა ( შოთა )
- იქნებ , იმიტოა ჩემთან , რომ გიორგისთან დაშორებული იყო , ახლა კი ისევ გამოჩნდა ( გუჯა )
- ძმაო , სისულელეს ამბობ . ლიზა ასეთი არაა , მას ყველა კარგად ვიცნობთ , ასე არასდროს მოიქცეოდა და გულს არ გატკენდა . ამიტომ ამოიგდე ეგ აზრი თავიდან და ბედნიერი იყავი ( შოთა )
რამდენიმე დღე გავიდა ... გუჯა ცდილობდა არაფერი შეემჩნია , თუმცა ლიზას აკვირდებოდა , ხედავდა , რომ მას მართლა უყვარდა და ბედნიერი იყო , ამიტომ გადაწყვიტა , დაევიწყებინა გიორგის ესემესი , ასეც მოიქცა , თუმცა ყველაფერი ისევ შეიცვალა .
ერთ - ერთ საღამოს , წყვილი ერთად იყო , სადილს ამზადებდა , როდესაც მობილურმა დაურეკა .
- გუჯი , უპასუხე ? ( ლიზა ) - მობილურს დახედა და ისევ , გიორგი იყო . უპასუხა , თუმცა არაფერი უთქვამს , მას უსმენდა .
- ლიზა , ვიცი გითხარი , რომ შენგან შორს ვიქნებოდი , მაგრამ იმ შეხვედრის , შემდეგ ვერ გივიწყებ , მას შემდეგ რაც გრძნობებში გამოგიტყდი , რაც გითხარი , რომ მიყვარხარ , ჩემი ცხოვრება შეიცვალა , თითქოს შვებით ამოვისუნთქე და მინდა , რომ დაგიბრუნო , გესმის ? მინდა , ჩემთან იყო , და ვიცი , რომ შენც იგივეს გრძნობ , უბრალოდ დაბნეული და გულ-ნატკენი ხარ ... ვიცი , ბოლოს მაინც ჩემთან მოხვალ , მე კი დაგელოდები.. ( გიორგი ) - გიორგის სიტყვებს ისმენდა და მისი სიბრაზე პიკს აღწევდა .. ეჭვები გამართლდა , გიორგიმ ყველაფერი უთხრა , გრძნობებში გამოუტყდა , ახლა კი ლიზას პასუხს ელოდება ... იმაზე ფიქრმა , რომ შეიძლება ლიზა ისევ დაკარგოს გააგიჟა ... გიორგის გაუთიშა და მუშტი კედელს მიარტყა .
- რა ხდება გუჯი , კარგად ხარ ? ვინ იყო ( ლიზა )
- გიორგი ნახე ? გრძნობებში გამოგიტყდა ? - ლიზა დუმდა , რაც გუჯას აგიჟებდა . - რატომ ხარ ჩუმად , მითხარი ... ჯანადაბა , ლიზა ხმა ამოიღე ( გუჯა )
- კი ვნახე ( ლიზა )
- რატომ ? ( გუჯა )
- დამირეკა და მითხრა , რომ რაღაცაზე ჰქონდა სალაპარაკო , ამიტომ ვნახე ( ლიზა )
- გითხრა , რომ უყვარხარ ? რა უპასუხე , მასთან გინდა ? გინდა , რომ დაუბრუნდე ? ისევ გიყვარს ? რატომ დამიმალე , რატომ არ მითხარი რომ შეხვდი , ჰომ დამპირდი რომ არაფერს დამიმალავდი ( გუჯა )
- არ გითხარი , რადგან არ მინდოდა ტყუილად გაბრაზებულიყავი და გეფიქრა , რომ თითქოსდა გიორგისთან დავბრუდებოდი ... ( ლიზა )
- გავბრაზდებოდი , თუმცა მესიამოვნებოდა , რომ ამას შენგან გავიგებდი , რომ არ დამიმალავდი ... ახლა კი , ასე გავიგე და უარესი რეაქცია მაქვს , რადგან შეიძლება იმიტომ არ მეუბნებოდი , რადგან ისევ გიყვარს და , შეიძლება მასთან დაბრუნება მოგინდეს ( გუჯა )
- ანუ , გგონია რომ მიგატოვებ და , მასთან დავბრუნდები , იმის მერე რაც , მისგამო გადავიტანე ? მართლა ასე ცუდად მიცნობ ? ( ლიზა )
- შეიძლება საერთოდ არ გიცნობ ... შენ ჰომ ორჯერ მიმატოვე ამ ადამიანის გამო , ახლა რატომ არ მიმატოვებ , მითუმეტეს იცი , რომ უყვარხარ ( გუჯა ) - ნელ - ნელა ხმას უწევდა , რაც მისგან მოულოდნელი იყო .
- ამჯერად , ეს არ მოხდება , გესმის ? მე , შენთან მინდა , მინდა შენი ხელი მეჭიროს და ვგრძნობდე , რომ ჩემთან ხარ ( ლიზა ) - მიუახლოვდა და ხელი მოკიდვა უნდოდა , თუმცა ბიჭმა უკან დაიხია .
- ახლა , ამაში ეჭვი მეპარება ... ( გუჯა ) - ქურთუკი აიღო და ისე წავიდა , რომ ლიზასთვის არ შეუხედავს , უკან მოუხედავად წავიდა .
ორივე საშინლად იყო , გული წარმოუდგენლად სტკიოდათ . იმის თქმა ძნელია , რომელს უფრო მეტად სტკიოდა , გუჯას თუ ლიზას , რადგან სიყვარული მათ გულებში იმაზე დიდი იყო , ვიდრე ოდესმე ვინმე წარმოიდგენდა . მანჩომ და შოთამ გაიგეს , ცდილობდნენ გუჯას დალაპრაკებოდნენ , თუმცა არავის უსმენდა , არ უნდოდა მათი მოსმენა , რადგან გული უფრო მეტად ეტკინებოდა .
- უნდა ვილაპარაკოთ ( მანჩო )
- ახლა არა , არ მცალია ( გუჯა )
- არაუშავს , ცოტა ხანს მოიცლი ... - წინ დაუჯდა . - გუჯა , რას აკეთებ ( მანჩო )
- ვმუშაობ ( გუჯა )
- იცი რაზეც გეუბნები ... რატომ არ ელაპარაკები ლიზას , რატომ არ უსენ , რატომ ჯიუტობ ( მანჩო )
- საჭირო აღარაა მასთან ლაპარაკი .. ყველაფერი გავიგე , რაც საჭირო იყო .. ისევ , მასთან უნდა დაბრუნება და მესმის , იდიოტი ვიყავი , როდესაც ვიფიქრე , რომ დაივიწყა , რომ მის ცხოვრებაში გიორგი აღარ არსებობდა ( გუჯა )
- ნამდვილად იდიოტი ხარ , რადგან არასწორად ფიქრობ .. ლიზა არ გიყვებოდა , რადგან იცოდა , რომ ასე იფიქრებდი , იცოდა , რომ არ დაუჯერებდი .... მას უყვარხარ , შენ უყვარხარ , გესმის ? გიორგი მის ცხოვრებაში აღარაა , დაივიწყა და აღარ აპირებს მასთან დაბრუნებას . შენთან უნდა ყოფნა , თუმცა არ გესმის , რადგან ეჭვიანობამ დაგაბრმავა . ლიზას , რომ შენი მიტოვება სდომებოდა , ამას გააკეთებდა და არც დაგიმალავდა , რომ ისევ გიორგი უყვარდა , თუმცა ეს არ გააკეთა , რადგან უყვარხარ და , თუარ გამოფხილზდები შენც , ისევე დაკარგავ მას , როგორც გიორგიმ დაკარგა ! ( მანჩო )
- არ მინდა ამაზე ლაპარაკი .. ბევრი საქმე მაქვს ( გუჯა )
- როგორც გინდა , თუმცა მე გაგაფრთხილე , სანამ ლიზა დაკარგე თვალი გაახილე და მასთან მიდი ( მანჩო )
მანჩოს გასვლის შემდეგ , ცრემლები წამოუვიდა , ცხოვრებაში პირველად .. ვერ ისვენებდა , ადგილს ვერ პოულობდა , ოფისიდან გავიდა და , მეტროსთან გიორგის შეეჩეხა . ცდილობდა გვერდი აეარა , თუმცა გიორგიმ გააჩერა .
- უნდა გელაპარაკო ( გიორგი )
- შენთან არაფერი მაქვს სალაპრაკო ( გუჯა )
- ლიზაზე უნდა ვილაპარაკოთ , ამიტომ გამომყევი ( გიორგი ) - აჭარანეთის შენობასთან შეჩერდნენ .
- რატომ არ ანებებ ლიზას თავს , რატომ გამოჩნდი ახლა , როდესაც ჩემთანაა , რა გინდა ( გუჯა )
- ლიზა მიყვარს , თავიდანვე მიყვარდა და სულ მეყვარება ... ერთადერთი ადამიანი ვინც , მას აკავებს შენ ხარ ( გიორგი )
- მას არ უყვარხარ , ეს დაგიმტკიცა .. შეეშვი , მიეცი ბედნიერების უფლება ( გუჯა )
- დამიმტკიცა ? როგორ , იმ ნაყინის ჭამით , რომელიც არ უყვარს ? იმით , რომ შენთანაა? შენი აზრით , ამით მაჩვენა რომ გრძნობა აღარ აქვს ? მართლა ასე ფიქრობ ? ლიზას ისევ ვუყვარვარ , ამას ვგრძნობ , ყოველთვის ვგრძნობდი , როდესაც მეხუტებოდა , როდესაც ხელს ვკიდებდი , როდესაც ჩემზე ღელავდა .. ამას სულ ვგრძნობდი ... მაშინაც კი , როდესაც ერთმანეთისგან შორს ვიყავით ( გიორგი )
- გიყვარს ?! თუ გიყვარს , მაშინ რატომ დათმე , რატომ არ დაელაპარაკე და არ გაარკვიე, მართლა შენი ძმაკაცი მოსწონდა , თუ არა ? რატომ არ მიდიოდი მასთან .. შენი აზრით, ეს სიყვარულია ? შენი აზრით , სიყვარული ასეთია ? იცი მაინც , რა ცუდად იყო ? მე ვიცი ! ყველაფერი ვიცი , ყოველი დეტალი .. როდესაც იყურებოდა მის თვალებში საშინელ ტკივილს ვგრძნობდი , რომელიც შენ მიაყენე ! ახლა კი მოდიხარ და ამბობ , რომ თურმე ლიზა გიყვარს ( გუჯა )
- ასეა , მას სტკიოდა და , მასთან ერთად მეც .. მაგრამ ახლა დავბრუნდი და აღარ მივატოვებ , რამდენჯერაც არ უნდა მკრას ხელი , არ წავალ .. რადგან ვიცი , ისევ ვუყვარვარ , მაგრამ ასეც , რომ არ იყოს ყველაფერს გავაკეთებ , რომ გრძნობა დავუბრუნო ( გიორგი )
- ლიზა არ დაგიბრუნდება , უკვე აღარ .. შეეგუე და გაქრი მისი ცხოვრებიდან , ისე როგორც , რამდენიმე თვის წინ წახვედი ! ეცადე აღარ შემხხვდე , თორემ შემდეგში სხვანაირად გაგაგებინებ ( გუჯა ) - მთელი ძალით უნდოდა , რომ დაერტყა , თუმცა თავი შეიკავა . მიდიოდა და ერთადერთი , ვინც თავში უტრიალებდა ლიზა იყო . კვდებოდა ისე უნდოდა , მისი ხმის , თვალები , ღიმილის დანახვა , მიის სურნელის შეგრძნება ....

რამდენიმე დღის შემდეგ ....

( ლიზა )
ცუდად ვიყავი , გუჯა საშინლად მენატრებოდა , მისი თვალები , ღიმილი , ხმა , გამოხედვა , რომელზეც ყოველთვის გონება მეკარგებოდა .. მისი ყველაფერი მენატრებოდა , ცუდად ვიყავი, თუმცა ვცდილობდი არაფერი შემემჩნია ... ამას კი ისიც დაემატა , რომ ბაბუა გარდაიცვალა , საშინლად ვიყავი , გული საშინლად მტკიოდა .. ბაბუას ვუყურებდი და მახსენდებოდა , ჩვენი ბოლო შეხვედრა , ის ტიროდა და მეუბნებოდა : „შენით ვამაყობ , ჩემი პირველი სიხარული ხარ , ბაბუა ყოველთვის გვერდით გეყოლება , ჩემო ლამაზო ... მინდა ბედნიერი იყო , მინდა იმ ადამიანთან იყო , ვინც გიყვარს“ .... თვალებიდან არასდროს ამომივა , მისი ტირილი .. შეიძლება საუკეთესო ბაბუა არ იყო , თუმცა ჩემთვის შეუცვლელი იყო ... ერთადერთი ადამიანი ვისთან ყოფნაც ახლა მინდოდა , გუჯა იყო , მინდოდა ჩამხუტებოდა და ეთქვა : „ყველაფერი კარგად იქნება , მე შენთან ვარ“ ... თუმცა , ის არ მოდიოდა , არ მწერდა , მასზე ვერაფერს ვიგებდი ... მხოლოდ ერთი რამ ვიცოდი : გული ისევ მეტკინა , ამჯერად იმ ადამიანისგან ვინც , ყოველთვის მეუბნებოდა , რომ არ დამტოვებდა და მუდამ ჩემთან იქნებოდა , ზუსტად მან დამტოვა ...