ზაფხულს დაიბადა ერთი ადამიანი რომელსაც ყოველთვის ესიზმრებოდა მისი სხვადასხვა ცხოვრება და ეს ისეთი რეალური იყო ფიქრობდა რომ ამ ცხოვრებაში ყავდა ტყუპისცალი, ქმარი, შვილი... ყოველთვის სხვადასხვა სახელი ერქვა, თუმცა ყოველთვის გოგო იყო ამიტომაც უფრო მეტად სჯეროდა, რომ ეს თვითონ იყო... ყველაზე რეალური რაც ესიზმრა 5 კლასში იყო. ბიჭი გამოდიოდა ერთ-ერთი კაბინეტიდან მას ერქვა ,,გიორგი'' და წინა ცხოვრებაში ის მისი ქმარი იყო, გოგონამ დაქალებს კითხა
- ხომ არიცი მას გიორგი ქვია?
- არვიცი... რატომ მეკითხები?
-იქნებ გამირკვიო...
აღმოჩნდა რომ მას მართლაც გიორგი ერქვა. ამიტომ გოგონამ გადაწყვიტა, რომ ის მის ბედი იყო მასთან იქნებოდა მთელი დარჩენილი ცხოვრება, თუმცა როგორ უნდა მოეწონებინა თვი მისთვის არიცოდა, რადგან ძალიან პატარა იყო და იფიქრა, რომ თუ მას გიო ახსოვდა, გიოსაც ემახსოვრებოდა ის, თუმცა მწარედ ცდებოდა, რადგან ეს ყველაფერი მისი წარმოსახვის უნარი იყო და სხვა არაფერი...
გოგონამ გიოს ნომერი გაიგო და მიწერა გადაწყვიტა
- გამარჯობა მე ,,ანი'' ვარ გახსოვარ?
- არა ვინ ანი, ჩემი ნომერი ვინ მოგცა?
- უბრალოდ გავიგე...
- მე შეყვარებული მყავს და ნუღარ მომწერ.
გოგონა კი მაინც არ ნებდებოდა, უნდოდა გიოს გაეხსენებინა თუ როგორი ბედნიერები იყვნენ წარსულში, თუმცა გიორგი აღარც პასუხობდა სმს. როგორც ყველა ისტორიაში, თუ ცხოვრებაში ყველას ყავს ადამიანი, ადამიანები, რომლებსაც შურთ სხვების და ამ შურს მათ თავზე ახვევენ.
ერთ ერთი ანის თანაკლასელი
- იცი გიომ შენზე რათქვა? რასგავს რა დაბალიაო, მას ცხოვრებაში არ გავხედაო.
-არ მჯერა!!!
- მეც იქ ვიყავი როცა ეს თქვა...
გოგონა საკუთარ თავში ჩაიკეტა... აღარავის ელაპარაკებოდა... დედას იმიტომ რომ როგორც ისტორიებში, ცხოვრებაში ხდება ყოველთვის კამათობდნენ
დედა- არ სწავლობ, არაფერს აკეთებ, არაფერი შენ არ იცი დებილი ხარ შვილო... არ მჯერა შენი!
დაქალები კი ძალიან შეიცვალნენ ერთმანეთს აკრიტიკებდნენ, ჩხუბობდნენ, რიგდებოდნენ, ერთმანეთს დასცინოდნენ, ზურგსუკან ჭორაობდნენ. გოგონა სულ მარტო დარჩა საკუთარ თავთან, საკუთარ პრობლემებთან... მას არავინ ყავდა ვინც დაუმტკიცებდა, რომ ცდებოდა, რომ ის ლამაზი იყო, ამიტომ დაიჯერა, რომ მახინჯი და დაბალი იყო და აქედან დაიწყო ყველაფერი.