დილით საშინელი თავის ტკივილით გაიღვიძა, ბევრი კი არ დაულევია მაგრამ ესეც საკმარისი იყო მისთვის. წინა ღამე რომ გაიხსენა ძალიან შერცხვა და საბანი თავზე გადაიფარა.
-იმ კაცის სალაპარაკო რომ გახდები მერე ნახე შენ.!- საკუთარ თავს ებუზღუნებოდა. ტუმბოზე პატარა ფურცელი რომ დაინახა.
„რომ გაიღვიძებ მოწესრიგდი და ჩემთან შემოდდი.! იცოდე გელოდები.!“
გაეღიმა და უკან დააბრუნა ბარათი, წყალი გადაივლო და სპორულებით გავიდა მეზობელთან.
-აბა ქალბატონო თავი ხომ არ გტკივა? -სახეზე დაკვირვებით უყურებდა.“ნეტა რას თამაშობ ბატონო დემეტრე?’ კაცი მშვიდად უყურებდა. ხმაც როგორი შეცვლილი ჰქონდა, აღარ იყო ყინულის კაცი, მაგრამ არც ისე დამთბარიყო როგორც ელენეს სურდა..
-კი ცოტა მტკივა. გუშინ...
-გუშინ მშვენიერი ღამე იქნეოდა შუა გზაში რომ არ შეგეჩერებინე.. -ღიმილით უხრა.-ჩაი თუ ყავა? ისე ზოგადად უნდა იკითხო ხოლმე წინაზე მწარე ყავა რომ დამალევინე, არადა მე საერთოდ არ მიყვარს.
-გავითვალისწინებ მე ყავა მინდა, უშაქრო.!
-ახლა ვხვდები რატომაც ხარ მწარე.-მადუღაარა ჩართო და სამზარეულოს მაგიდას მიეყრდნო, ხელები გადაიჯვვარედინა. -ლამაზი ტატუ გაქვს.!
-მადლობა. -სკამზე ჩამოჯდა, მაჯვენა ხელით შავი თმა უკან გადაიწია.
-მაინდამაინც ფენიქსი რატომ?
-ალბათ იმიტომ რომ ფერფლისგან აღდგომა შეუძლია. -გაეღიმა გოგონას და თავი დაბლა დახარა.
-ლამაზი ადგილი შეგირჩევია, უფრო ალამაზეს შენს მკერდს.
-გუშინდელი ღამე არ გაძლევს იმის საშვალებას ასე მელაპარაკო..!
-ასე როგორ?-ნელი ნაბიჯით წავიდა ქალისკენ.
-აი.. აი ეგრე როგორც მელაპარაკები..-დაიბნა ანდრიაძე, კაცის მიახლოება რომ იგრძნო.
-კომპლექსიანი ნუ ხარ! კომპლიმენტს რომ გეუბნებიან მადლობა უნდა გადაუხადო არ იცი ეგ?!
-ისა.. უნდა წავიდე.-დაბნეული წამოდგა მაგრამ წამეში გაჩნდა კაცი მის წინ.
-საით?-ხელი წელზე შეუცურა, მაისურის ქვეშ გაიკვლიეს წერეთლის ტორებმა გზა..-სპეციალურად მოდიხარ ხომ ასე?
-რას გულისხმობ?-თავი გვერდით გაატრიალა რადგან დემეტრეტ სახე ისე ახლოს იყო რომ მათი ტუჩები ერთმანეთს ეხებოდნენ.
-შიშველი მკერდით. თუ იმის აფიშირებას ახდენ რომ მაგარი ძუძუები გაქვს.-სიცილს არ წყვეტს ეს ბოროტი კაცი და უარესად აგიჯეს ამ ისედაც დაბნეულ გოგოს.
-უტაქტო ხარ.-ხელები უკან წაიღო და მის მაჯეს მოეჭიდა.-გამიშვი..! -ღრმად სუნთქავდა, სადღაც გუულის ბნელ კუნჭულში ძალიან სიამოვნებდა დემეტრე ასეთ თავისუფალი რომ იყო მასთან. ოხ რა როგორ უყვარს სიტუაციის გართულება.!
-თვისუფალი ხარ შენც.!-მის ტუჩებთამ ჩურჩულედა დემე.
-კი..
-შენც ისევე გინდივარ როგორც მე.!
-ჰოო..-თთვალები დაეხუჭა სიამოვნებისგან, ამ კაცის ბოხი ტემრი სრულ ჭკუას უკარგავდა. ნაზად იგრძნო წერეთლის წითელი რბილი ბაგეები ქვედა ტუჩზე.
-რატომ კაპასობბ და რატომ ართულებ სიტუაციას..?
-მე.. მეე. არ ვიცი..-როგორც იქნა თვალები გაახილა და მასზე ორი თავით მაღალ კაცს ახედა.
-მომეცი უფლება მე გადავწყვიტო..კაი? -ხმა ვერ ამოიღო ჯერ მის შავ ნუშისფორმის თვალებს უყურებდა, მერე სქელ წარბებს მის გარეგნობას სულ სხვა ხიბლს რომ აძლვდა, სწორ ცხვირს ასე ნაზად რომ ეხებოდა ანდრიაძის ლოყებს.- დუმილი თანხმობის ნიშანია.!-გამარჯვეული ხმით ჩაილაპარაკა და ელენეს დაურცულ ტუჩებს წაეტანა. მონდომებით უკოცნიდა ჯერ ქვედა შემდეგ ზედა ტუჩს. სულ აახურა ანდრიაძე ენაზე კაცის არომატული ენა რომ შეეხო ან გველივით რომ იკლაკნებოდა. ასეთი შეგრძნება დაეფიცება როგორიც არასდროს ჰქონია, ფეხის თითიდან რომ შეუძვრა ორგანიზმის ბოლო უჯრებამდე დაიპყრო და საერთოდ არ უნდოდა ეს მომენტი გაჩერეულიყო.
-დემე..-როგორც იქნა მოახერხა და ხმა ამოღო, ხმა რა ძლივს წამოიკნავლა. კაცი არ აპირებდა გაჩერებას, მარჯვენა მკავი მოხვია წელზე და სამზარეულოს მაგიდაზე შემოსვა, მის ფეხებს შორის მოექცა და ჟაკეტი წამეში გახადა. -დემე..ამომასუნთქე.-სიცილს ვერ იკავებდა. წერეთელიც დაყვა მის ნებას.
-ეხლა გეპატიება.. მესამედ ვეღარ გავუძლებ ასეთ მომენტში გაჩერებას. ! -შუბლი შუბლზე მიადო და თვალები დახუჭა, ღრმად სუნთქავდა. ერეგირებული ასო შარვალში გაასწორა და ვნებისგან აკანკალებულ ქალს მოშორდა.
-დღეს ჩვენები ჩამოდიან.-ჟაკეტი აიღო და წელზე მოიხვია.
-ვიცი. ნეტა ალექსმა რა ქმა?-ხელებით სამზარეულოს თაროზე იყო დაყრდნოილი, აშკარად ვნების ჩაცხრობას ცდილობდა. ბეჭები ისე მოუჩანდა სურვილს ვერ მოერია ანდრიაძე და უკნიდან შეუცურა მკერდზე ხელები -მე აქ დამშვიდებას ვცდილობ შენ კიდე მეფერები? გაგიჯდი გოგო?
-კაი ჰოო.-მოშორდა და ყავის ფინჯნები გამოიღო კარადიდან.-ჩაი გაგიკეთო?- დემეტრემ თავი დაუქნია და სკამზე ჩამოჯდა, ხელები ფეხებშორის მოათავსა და თავისუფლად მიეყრდნო საზურგეს. -ხო და რა უნდა გითხრა.
-გისმენ პატარავ.. -თვალები მოჭუტა და ქვევიდან ახედა..
-არ მინდა ამ ურთიერთოის შესახებ ვინმემ გაიგოს.!
-რატომ?
-არ მინდა უფროსის საყვარელი ვეგონო ოფისსში ვინმეს.!
-ტყუილი ხომ არაა.?!-გაიცინა
-ბორტი ენა გაქვს.!
-როგორც გინდა.! იცოდე ძალიან მკაცრი ვიქნები, არ გეგონოს რომ ღამის სიამოვნება გიშველის და საქმეს გაახალტურებ.
-არც მიფიქრია.-აკისკისდა ელენე.
-ელენა ხარ თუ ელენე?
-ელენა, მაგრამ ხშირად მეძახიან ელენეს.
-ჩემი ელენა ხარ.! აღარ დავინახო კეკლუცი სამსახურში კაცებთან.
-რატომ ვითომ?
-იმიტომ რომ დღეს დიდი შეცდომა დაუშვი.. არ მიყვარს ჩემი საკუთრეის განაწილება.! ძალიან ეგოისტი ვარ.! ყველაფერი კარგი ჩემი საკუთრება უნდა იყოს.
-ხო მაგრამ ამის შესახებ მხოლოდ მე და შენ ვიცით და ასე რომ.. ვერაფერს ვერ ამიკრძალავ.!
-თუ საჭირო გახდა ცოლად დაგისვამ სახლში.-სერიოზულ ტონს არ იშორებდა წერეთელი, სულმთლად გაგიჯდა ქალის კისკისის ხმა რომ გაიგო.-დამცინი?მე დამცინი?-ფეხზე წამოდგა და მხარზე გადაიკიდა ანდრიაძის სუსტი სხეული..
-ოხ შე დეგენერატო.. მე სერიოზული კაცი მგონიხარ.. -ფეხებს უმისამართოდ იქნევდა. -გამიშვი დემე.. დამსვიი-სიცილს არ წყვეტდა. მალე საწოლზე აღმოჩნდა. ხელები თავს ზევით გაუკავვა და ზევიდან დააჩერდა.-აბა რას აკეთებ? ვიკივლე.. გამიშვი...
-ველურიც ყოფილხარ. ! -ცალი ხელი ბარძაყებს შორის ჩაუცურა. მალევე მოყვა ქალის რეაქციაც და ფეხები ძლიერად შეატყუპა..
-აპაპაპ. ასე არ გამოვა, ნუ ხარ მოუთმენელი. -სიცილს არ წყვეტდა ელენა.
-მართლა ქორწილამდე უნდა მაცდევინო?
-და მერე ვინ გითხრა რომ ცოლად მოგყვები?
-მე თუ მომინდა საერთოდ შენ ვინ შეგეკითხება.!-ცხვირზე უკბინა..
-მხეცოო. აუ კაი რა მეტკინაა..
-წიკვინა.!
-ჩვენი პირველი სექსი ასე არ იქნება, ცოტა რომანტიკა და რამეე რა..-უცებ გაუშვა ხელი და მის გვერდით დაწვა.
-ჩემი და შენი თუ შენი პირველი?-ასე პირდაპირ ვერ უთხრა ქალიშვილი ხარ თუ არაო.
-ჩემი და შენი.-სიმართლე გითხრათ გულში რაღაცამ გაჰკრა, სულაც არ უნოდა იმის წარმოდგენა რომ მის ქალს.! დიახ მის ქალს ადრე ვიღაც ეხებოდა.სახე შეეცვალა მაგრამ როგორც ყოველთვის , ახლაც კარგად შეძლო ემოციების დამალვა.
-ანუ ბატონ ნიკოლოზს ჩააბარე ქალწულობა? -გოგონაც დასერიოზულდა. -თუ გყავდა მანამდე ვინმე? იქნებ ვერ აიტანა იმ კაცმა სხვისი..
-არ გააგრძელო..!-ხმა აკანკალებულმა გახედა. -როცა მზად ვიქნები კიდევ ერთ კაცს მივცე, შეგატყოინებ.! -ფეხზე წამოდგა და გასასვლელისკენ გავიდა, კარები რომ გააღო მის სახლთან უცნობი ბიჭი დახვდა.
-თქვენ აქ ცხოვრობთ ხო? -მაშინვე ჰკითხა მეზოლის კარიდან გამოსულ ელენას და შემდეგ მზერა წელს ზემოთ შიშველ მამაკაცზე გადაიტანა.
-დიახ? თქვენ..
-მე ქვედა მეზობელი ვარ. -ჯიბიდან შავი ატლასის მაქმანებით გაწყობილი საცვალი ამოიღო და ურცხვად დაატრიალა თითზე. -იმის გათვალისწინებით რომ თქვენ ბოლო სართულზე ხოვრობთ, ვიფიქრე თქვენი იქნეოდა.
-დიახ ჩემია. მადლობა ყურადღებისთვის.-გაუღიმა და ახლოს მისულმა გამოართვა კუთვნილი ნივთი. შემდეგ წერეთელს გახედა ყელზე ძარღვები რომ ჰქონდა გამობერილი და აი ის ძარღვიც რომ მოუჩანდა საფეთქელთან, უფრო მიმზიდველს და დაუნდოელს რომ ხდიდა.“ამ კაცს არ დავთმობ“ გაიფიქრაა და გასაღებით გააღო კარი. არ დალოდებია როდის წავიდოდა მეზობელი შევიდა, ზურგს უკან მიიკეტა ხმაურით კარები.!
-ეს კაცი მაგჟებს.! ვსოო ჭკუა დავკარგე და ვერც ვერსად ვპოულობ.. -მოწყვეტით დაეშვა სავარძელზე. ღრმად ამოისუნთქა.-ვსო არ მაინტერესებს რა იქნება ხვალ. დღეს ბედნიერი ვიქნეი. მერე ალბათ რამეს ვიზამ.-ემბრიონის პოზა მიიღო და თვალები დახუჭა.
უკვე ბინდდებოდა ქუთუთოები რომ დააშორა ერთმანეთს, ტელეფონზე საათს დახედა და წამებში გამოფხიზლდა..
-ჯანდაბა.. ჯანდაბა.. -სწრადად შევიდა ოთახში,ტანზე მომდგარი ჯინსის შარვალი ჩაიცვა, თეთრი მაისური დეკოლტიანი და ასევე თეთრი ქურთუკი. თმა კუდად შეიკრა და კიბეები სასწრაფო ვითარეით ჩაირბინა. ათი წუთის დაგვიანებით მივიდა აეროპორტში..
-უფფ.. კიდევ კარგი თვითმფრინავი იგვიანეს..-ამოიჩურჩულა და იქვე არსებულ კაფეში. ყავა აიღო და მყუდრო ადგილას დაჯდა საიდანაც დაინახავდა გამომსვლელებს. ტელეფონზე შეტყოინება მოუვიდა.
„ქურთუკი შეიკარი.! „ ჯერ გაეღიმა შემდეგ გარემოს მოავლო თვალი მაგრამ დემეტრე ვერსად დაინახა..
„არა.! მოდი და შენთვითონ შემიკარი.“ აშკარად იცოდა რომ უყურებდა. საერთოდ გაიხადა ქურთუკი და მაშინ მიხვდა რომ როგორც ყოველთვის ბიუზღალტერის გარეშე იყო წამოსული.
-მე შენ რა გითხარი?!-ზურგს უკან მკაცრი მაგრამ ვნებამორეული ხმა გაიგო.
-რა ?-თავი უკან გადასწია და ღიმილით ახედა.
-ნუ ამარიაჟებ შენ ძუძუებს-თქო. -ქურთუკს დაწვდა და ქალი გასასვლელისკენ წაიყვანა. როგორც პატარა ბავშვეს ისე ჩააცვა და ყელამდე შეუკვა.
-დემე ვერ ვსუნთქავ.!
-ჩაგეცვა ეს ოხერი ლიფი და პროლემაც არ იქნებოდა.არც მე არ ამიდგ*** და ორივე კარგად ვიქნეოდით. -თვალები გადაატრიალ ელენამ და ღრმად ამოისუნთქა.
-ქალის უნახავივით იქცევი..
-კაი ერთი.ნეტა რომელ კაცს არ აუდგ*** შენი მოშიშვლებული მკერდის დანახვაზე. და საერთოდ რას მალაპრაკებ?! აი გამოვიდნენ..-თავით ანიშნა და გოგონა მარტო დაოვა.
-ოჰ თვით წერეთელი შეწუხდა ჩვენ გამო?-ალექსანდრე გადაეხვია მეგობარს.-გამარჯობა ელენა.! -ღიმილით მიესალმა და მასაც გადაეხვია.
-ჩვენ წავალთ.-თავით მისი გაბრაზებული მეგობრისკენ ანიშნა და მოშორდნენ კაცებს.
-რა სახე გაქვს გოგო?-სირბილით მიმავალ მაჭავარიანს ძლივს დაეწია..
-არანორმალური, მხეცი და ნადირი.. -თავისთვის ჩხუბობდა..
-რა მოხდა ქეთა?.. ქეთა. ნუ მირბიხარ.
-დაბმული ჩამაგდებინა ხელში კარგად გავალამაზებდი. -ორი წუთით გაჩერდა მოცინარ კაცს გახედა და კვალვ სწრაფად განაგრძო წასვლა..
-იქ თქვენ საქმეზე იყავით თუ ერთმანეთის გასაგიჟებლად? !-სიცილი აუტყდა.
-იცოდე გაჩუმდი თორე შენზე ვიყრი ჯავრს.! -ხელები მაღლა აწია და ჩუმადვარო ანიშნა..

აერიოირტში მისულ მაჭავარიანს მარტო ალექსანდრე დახვდა.
-ბატონო ალექს, ლაშა და ნინი არ მოდიან?
-არა.!-მოკლედ უპასუხა და რეგისტრაციის დახლს მიუახლოვდა. წარბები შეჭმუხნა ქალმა და უკან გაყვა. ისე იფრინეს მთელი ხუთი საათი არცერთს ხმა არ ამოუღია. სასტუმრომდეც უსიტყვოდ მივიდნენ, ბოლოს ნონიაძემ უთხრა ნომერში ასულიყო და საღამოსთვის მომზადეულიყო. უფროსის ბრძანება შეასრულა და მისი ნომერი მოძებნა. დაღლას ვერ გრძნობდა. წყალი გადაივლო და საკუთარი თავი შეათვალიერა სარკეში. ყველაფერი ლამაზი ჰქონდა მკერდის გარდა. სულ ბუზღუნით დაყვებოდა ელენას „იცოდე მოგაჭრი და მე მივიკერებ მაგ ბურთებს“- ო.. თბილი ფუმფულა ხალათით დაიფარა სხეული და ტელევიზორი ჩართო რომელიც საწოლის პირდაპირ იყო დამაგრებული კედელზე. საღამოსთვის რომ ემზადებოდა მთელი მისი კაბები მოირგო ვერ გადაეწყვიტა რომელი ჩაიცვას. ბოლოს არჩევანი შავ გრძელ კაბაზე შეაჩერა. მთლიანად დახური მხოლოდ მკერდს შორის ჩამდგარი ბადე აჩენდა ლამაზ პატარა მკერდს. მისი წითელი ტალღოვანი თმა ცალ მხარზე გადაიყარა და ნომერი დატოვა. დაბლა სმოკინგში გამოწყოილი ელოდა ბატონი და საათს მოუთმენლად დასჩეერებოდა.
-მეგონა აღარ აპირედი წამოსვლას.-შეუღრინა ერთი.
-ბოდიში.-თავი დახარა და უკვე წასულ ნონიაძეს უკან გაყვა. „ერთხელაც იქნება მოვკლავ ამ კაცს.! უტაქტო..“გულში გაიფიქრა და დინჯი ნაბიჯით შევიდა დარბაზში, მშვიდად იდგა ალექსანდრეს გვერდით და შამპანიურს წრუპავდა. კაცი ჩუმად აპარებდა თვალს და ის გრძნობები უფრო და უფრო უღრმავდეოდა, აღარ იყო ეს მარტო მოწონება.! ცოფდებოდა როცა ვინმე მიაშტერდებოდა მის სახეს ან რამე კომპლიმენტს თუ ეტყოდნენ.
-შეიძლება ვიცეკვოთ?-მშვიდი ტონალობით იკითხა ახალმა მოსულმა კაცმა და ხელი გაუწოდა წითურს.
-რათქმაუნდა.-დაიღალა უაზრო დგომისგან შამპანიურის ბოკალი მაგიდაზე მოათავსა, გაყოლას აპირებდა..
-აქ საცეკვაოდ არ ხარ მოსული.!-ბოლო წვეთი აღმოცნდა ქეთასთვის, გაბრაზებული ლურჯი თვალები რომ შეანათა ნონიაძეს და მაშინვე უკან დაიხია კაცმა. გოგონა კი მშვიდად გაჰყვა პარტნიორს. ნაზად მოხვია კაცმა თითები წელზე, წყნარ მუსიკას სხეულები ააყოლეს. ეღიმებოდა უფროსის გაცეცხლებულ სახეს რომ ხედავდა. მგონი ეს ქალიც ხვდება როგორ მოსწონს ალექსანდრეს და მართალი ყოფილა ელენა რასაც ეუბნებოდა. გაეღიმა.
-ბუნებრივი ფერია?
-დიახ. -ღიმილით ახედა კაცს.
-არამგონია თქვენზე მეტად ვინმეს უხდებოდეს.! ალბათ სწორედ თქვენს გამო შექმნა ეს ფერი ღმერთმა, უბრალოდ უღმერთოდ ლამაზი ბრძანდებით.! -აწითლდა ქალი, არავის უთქვამს მსგავსი სიტყვეი, მორცხვად დახარა თვალები.
-მადლობთ, იცით ასეთი რამე არავის უთქვამს..
-ზოგადად სილამაზეს დანახვა უნდა, ყველა ვერ აღიქვამს. მე კი ეს დანახვის წამიდან დავინახე. -აღარაფერი უთქვამს მაჭავარიანს, მელოდია დამთავრდა თუ არა მაშინვე გარეთ აივანზე გავიდნენ..
-თქვენ საქართველოდან ბრძანდებით ხომ?
-დიახ.მე და ჩემი უფროსი მოგვიწვიეს.
-მშვენიერია, ზოგადად გამიგია ქართველებს ლამაზი ქალები ჰყავთო მაგრამ, ნანახმა გადააჭარბა.
-ძალიან გთხოვ ამდენი კომპლიმენტი საჭირო არაა. -ყურთან თმა გადაიწია. ცალი ხელით მოაჯირს დაეყრდნო და ოდნავ გადაიხაარა.
-ქეთევან.!-უფროსის ცივმა ხმამ სულ დააბნია ეს გოგო.-გამომყევი.!
-ძალიან სასიამოვნო იყო ბატონო..
-ტომას ტეილორი.
-ნახვამდის ბატონო ტომას.-გაუღიმა ქალმა, ინგლისელმა ხელზე ნაზად აკოცა და გაუშვა ლამაზი წითური. გაბრაზებული მიაბიჯებდა ალექსანდრე და უკან სირბილით მიყვებოდა ქეთევანიც.
-აქ კაცების დასათრევად არ მომიყვანიხარ.! -ლიფტში შესულმა მაშინვე დაიღრინა.
-ძალიან გთხოვთ კორექტულად მესაუბრეთ.! მე არ დამიმსახურებია..
-კარგად აძლევდი უფლებას ხელები ეთომარა შენთვის.-მისკენ მთელი ტანით შებრუნდა და ხმამაღლა ესაუბრებოდა.
-რას კადრულობთ თუ ხვდებით?-გოგონაც გაცეცხლდა. -და საერთოდ რატომ ერევით ჩემ პირად სივრცეში, რა უფლებით?-მაშინვე ახედა კარების ზემოთ პატარა მონიტორს და სასურველი ციფრი რომ დაინახა ამოისუნთქა, კარებს ბოლომდე გაღება არ აცადა ისე გავარდა დერეფანში. ჩანთიდან გასაღები ამოიღო და კარების დაკეტვას აპირებდა რომ შეუვარდა გაცოფებული უფფროსი.
-ვინ გგონია თავი, ჩემთან ტონს რომ უწევ?-პიჯაკი გაიხადა და ბაბთაც სადღაც მოისროლა.
-თქვენ ვინ გგონიათ თავი შეურაწყოფას რომ მაყენებთ, თითქოს შეგაარცხვინეთ და უტაქტოდ მოვიქეცი? ან საერთოდ რა უფლებით მსაყვედურობთ? თავისუფალი ქალი ვარ, მინდა ვეცეკვები მიდა საწოლში ჩავუწვები.! ეს თქვენ არ გეხებათ.! ბატონო ალექსანდრე..-მისი სახელი კბილებში გამოსცრა. პასუხად მხოლოდ კაცის გაბრაზებული სიცილი მოჰყვა..
-ვის ჩაუწვები გოგო?
-ვისაც მომინდება იმას.!
-ხოდა მოდი და დამიწექი.! რა არ მოგწონვარ?-პერანგის ღილების შეხსნა დაიწყო.
-უტიფარი ყოფილხარ შე..
-რაა რა აბა რა ვარ?
-ნაგავი, თავზე გასული და ..-უნაკ სვლა დაიწყო როცა სანდრომ მისკენ ნაბიჯები გადადგა.
-არ მომეკარო...
-კაი ერთი. -არ წყვეტდა ქალისკენ სიარულს.. ქეთევანი რომ მიხვდა ჩხუბს აზრი არ ჰქონდა უკან დაიხია..
-ბატონო ალექს გთხოვთ..-კედელს აეკრა და მკერდზე ხელი მიაბჯინა.
-რას მთხოვ? ხო გინდა კაცი.. ხოდა იყავი ჩემი საყვარელი..-ისე ჰქონდა ნონიაძეს გონება დაბინდული სიბრაზიზგან ვერ ხვდებოდა მის საყვარელ ქალს რამხელა შეურაწყოფას აყენებდა..
-იცით მე.. გთხოვთ რა..-აკანკალებული ნიკაპით ძლივს საუბრობდა.
-ვიცი. ჩემი გაბრაზება გინდოდა.! -თითქოს გონს მოვიდა სანდრო, მაგრამ უკან არ იწევდა. -იცოდე.! -საჩვენებელი თითი სახესთან მიუტანა.. ქალის ლამაზ ლურჯ თვალეში ჩამდგარი რომ დაინახა შიში საკუთარი თავი შეეზიზღდა..- დედას შე***-დაიღრიალა, იქვე მიგდეულ კოსტიუმს დაავლო ხელი და კარები ხმაურით გაიკეტა. ახლაღა შეძლო ამოსუნთქვა წითურმა და აკანკალებული ხელებით სახე მოსრისა.
მეორე დილით მიმღებში დაუბარა უფროსმა რომ ის დღე თავისუფალი ჰქონდა და რაც უნდოდა ის გაეკეთეინა. თავისუფლად იგრძნო თავი, წინა ღამის შემდეგ საერთოდ არ უნდოდა იმ კაცის დანახვა. რომ შეძლებოდა ალბათ სამსახურსაც მიატოვედა. მაგრამ ამის საშუალებას არც გული და არც დოკუმტებზე მისი ხელმოწერა არ აძლევდა. სასაუზმოდ იჯდა ფანჯარაში მომღიმარი სახით იმზირებოდა და თან ცხელ ინგლისურ ჩაის მიირთმევდა. მიმტანმა მოუბოდიშა შეწუხებისთვის და ლამაზად შეფუთული ყუთი გადასცა.
-ეს ვისგანაა?
-არ ვიცი ქალატონო მიმღებში დატოვეს და გვითხრეს გადმოგვეცა. -გაუღიმა ბიჭმა და მაგიდას მოშორდა. ყუთი ნელა გახსნა, ისეთი ლამაზი ყელსაბამი დახვდა იქ თვალები გაუბრწყინდა, კულონს თვალის ფრომა ჰქონდა შიგნით კი შავ ბრწყინავ ფონზე ლურჯი მოციმციმე წერტილები თევზის თანავარსკვავედს ქმნიდნენ. ბარათიც იქვე იდო.
„გუშინდელი ღამისვის მინდა ბოდიში მოგიხადო.! არ ვიცი რა დამემართა, თავს არ ვიმართლებ, უბრალოდ ეს რომ დავინახე ვიტრინაში მაშინვე შენ გამახსენდი. ბედნიერი ვიქნები თუ შენი ლამაზი ყელი ამ ლამაზ ქმნილებას დაამშვენეს.
ალექსი.“
გაეღიმა,ესიამოვნა კაცის ეს ჟესტი მაგრამ მაინც არ აპირებდა ასე იოლად დაევიწყებინა წყენა. ისევ ყუთში დააბრუნა საჩუქარი და ჩანთაში ჩადო.
მხოლოდ ოფიციალურ შეხვედრებზე ხვდებოდნენ მაჭავარიანი და ნონიაძე, კაცს გული დაწყდა, მისი საჩუქარი რომ არ ეკეთა წითურს. ბოლო დღეს წვეულებისთვის რომ ემზადებოდა სწორედ მაშინ გაიკეთა უფროსის საჩუქარი და მის ლურჯ კაბა უფრო დაამშვენა. დარბაზში შესულს მაშინვე მოხვდა თვალში ალექსანდრეს ცისფერი თვალები. ქერა თმა მარჯვენა ხელით გადაიწია კაცმა და ახალმოსულისკენ გაემართა.
-ძალიან გიხდება.
-მადლობა, საიდან იცოდი ზოდიაქოთი თევზები რომ ვარ?-ხელკავი გამოსდო.
-მე რაც მინდა ყველაფერი ვიცი.. -აღარაფერი უთქვამთ მასას შეუერთდენ და პარტნიორებთან საუბრობდნენ ტომასი რომ მიუახლოვდა.
-ქეით..-ზურგს უკან მოესმა ხმა, მაშინვე სანდროს ახედა, რომელსაც სახე შეცვლოდა. ნელა შებრუნდა.
-გამარჯობათ ბბატონო ტომას.
-ყოველ ნახვაზე მაოცებთ.- ქალის თეთრი ფაფუკი ხელი მოიქცია თითებში და ნაზად აკოცა. უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა ნონიაძე, როგორია უყურებდე როგორ ახვევს თავბრუს ეს ინგლისელი ნაბი*ვარი მის ლამაზ ქეთოს. -იქნებ სადმე გავსულიყავით სიმშვიდეში გვესაუბრა, იცით თქვენ გადამაწყვეტინებთ მგონი საქართველოში გამდმოსახლებას.-ხელს არ უშვებდა ქეთას ხელეს.
-იცით..
-გთხოვთ უარი არ მითხრათ, მე უბრალოდ თქვენს ქვეყანაზე მანტერესებს რაღაცეები და თქვენნაირ მოსაუბრეს ვერ ვიპოვი..-თავი გვერდით გადახარა ბატონმა ტეილორმა და ქალიც დაჰყვა მის ნებას. ბოდიში მოიხადა მაჭავარიანმა და უკან გაჰყვა. არ ვისაუბრებ ალექსანდრეს გაცოფებულ თვალებზე, ეს ღია ცისფერი თვალები ჩაშავებოდა. ხელები მომუშტული ჰქონდა და წამში უკან გაყჰვა.
-იცით ქეთევანი ვერსად წამოვა.. -წინ გადაეღომა მომღიმარ წყვილს.
-რატომ?
-მე არ ვუშვებ.!
-როგორღაც თვითონ გადაწყვეტს სად და ვის გაყვეს, უკვე ზრდასრული ქალია.-პასუხიც მალე დაურუნა და გვერდის ავლა სცადა, ალექსის ძლიერი ხელები რომ ჩევლო საყელოზე და კედელს მიანარცხა.
-ალექს რას შვები.-ხელზე ჩამოეკიდა შეშინებული ქალი.
-მეორედ არ მიყვარს გამეორება ბატონო ტეილორ.! -კბილებში გამოსრა. -ამ ქალის გვერდით არ დაგინახოთ.!-ხელი უშვა და ტეილორმაც ამოისუნთქა. სწრაფად დაავლო დაძარღვული ხელი და გარეთ გაიყვანა აცახცახებული ქალი.
-რა გინდათ ვერ გავიგე.! -გარეთ გასულმა თავი ვერ შეიკავა და ცრემლები გადმოსცვივდა. -რამდენის უფლებას აძლევთ თქვენ თავს.? თუ გგონიათ ეს ყელსაბამი რომ მაჩუქეთ ყველაფრის უფლება გაქვთ.-აკანკალებული ხმით ხმამაღლა ესაურებოდა უფროს, რომელსაც ხელები შარვლის ჯიბეებში ჩაეწყო და ქალს უყურებდა, რომელის თმებიც თოვლის ფანტელებს დაეფარათ, უღმერთოდ ლამაზი იყო იმ წამს ქეთო.თოვლის ფანტელივით ნაზი. როგორ უნდოდა მისვლა და მისი სისხლისფერი ტუჩების დაგემოვნება. ისე უფროსია და ყველაფრის უფლება ჰქონდა.! წამებში დაფარა მათ შორის მაძილი. ცალი ხელი წელზე შეუცურა მეორე კეფაზე ჩასჭიდა და უკითხავად წაართვა პირველი კოცნა.. თვალებდაჭყეტილი იდგა ქალი და ვერ გაეგო მის თავს რა ხდეოდა, სიცივესაც ვერ გრძნობდა. მერე მოდუნდა, კოცნაც ესიამონა და აჰყვა კიდეც.
-ჩემი ქეთო ხარ შენ.!-ტუჩებთან დაიჩურჩულა. მაგრამ ხმაურით რომ მოხვდა მისი გრძელი თითები ლოყაზე, თან ისე მწარედ რომ აეწვა მაშინ გააცნობიერა რომ ეს ქალი ასე მარტივი ჩასაგდები არ იყო ხელში.!


***
აბა ჩემო ტკბილებო რას იტვით? ვეცადე კარგი მსუყე თავი დამედო, რომ შევყევი ვეღარ გავჩერდი მიუხედავად იმისა რომ გრიპი მამარცხებს. :დ ხო დაა აბა დამიფასეთ და თქვენს შეფასებებს ველოდეიიი.. <3 იმედი ჩვენი ახალი წყვილიც მოგეწონებათ. <3