შუაღამე იყო უცებ რომ გამოეღვიძა ანდრიაძეს, სახლს თვალი მოავლო და აცრემლებული თვალებით წამოჯდა სავარძელზე. ნელა წამოდგა საძინებელში შევიდა და გამოიცვალა, ყველაფერს ბუნდოვნად ხედავდა, ცრემლებს რომელიც თვალებშ ჩამდგარიყო დაებინდა მხედველობა. ახალი ნაყიდი ხალათი და თეთრეული ისევ ყუთში მოათავსა და საგულდაგულოდ შეინახა. გული კიდევ უფრო დაესერა საწოლში რომ შეწვა და გაახსენდა დემეტრეს იგნორი. სახეზე აიფარა საბანი და ატირდა. რომ ეგონა ეს კაცი არ ატკენდა, სწორედ მისგან ეტკინა ყველაზე მეტად. დარეკვას რა ედგა წინ? ეთქვა რომ არ ეცალა ან რამე გასამართლებელი მიზეზი მოეფიქრებინა, რა საჭირო იყო ასეთი უხეშობა. ისევ ჩაეძინა. დილით მაღვიძარამ დარეკა, ჩვეულებრივად გამოეწყო როგორც ყოველვის და ადრე გავიდა სახლიდან მას რომ არ შეხვვედროდა. ეზოში არც მისი მანქანა დახვდა.უემოციო სახით განაგრძო სვლა და მალევე მივიდა ოფისსში. მიესალმა გოგოებს და სანამ საკუთარ კაბინეტში შევიდოდა სანდრო ოთახს მოავლო თვალი სადაც სამივე ერთად ისხდნენ წაშლილი სახეებით, წამით გააშეშა მზერა დემეტრეს თვალებბთან მაგრამ ისევ განაგრძო სიარული და ოთახში შეიკეტა. საავარძელზე მოთავსდა და ლეპტოპიც მაგიდაზე დაიდო..
-როგორ ხარ პატარავ?-ოთახში შესული წერეთელი მიუახლოვდა და ტუჩებში უნდა ეკოცნა თავი გვერდით რომ მიატრიალა ქალმა.-მოხდა რამე? -ისე ექცეოდა თითქოს საერთოდ არ ყოფილიყო იქ წერეთელი. კომპიუტერი ჩაირთო და პროგრამიდან დოკუმენტები ამობეჭდა..-ასე ჩუმად უნდა მაიგნორო? რამე დავაშავე?-მაგიდაზე ჩამოჯდა.. ახედა მომღიმარ დემეტრეს და ისეთი თვალებით შეხედა მაშინვე გააქრო ღიმილი მისი სახიდან.. -გოგო ნუ გამაგიჟე ამოიღე ხმა.. -ტონს აუწია, აი ახლა ნამდვილად ყინულის კაცი გამხდარა.
-ჩემთან ხმას ნუ უწევ.!
-ვსოო? მითხარი რაზე ხარ გაბრაზეული?თუ დიდი ხანი უნდა ვიმარჩიელო?
-გუშინ მოსვლას თუ არ აპირედი მოგეწერა ან დაგერეკა მაინც. მტელი ღამე დებილივით ვიჯექი გამოწყობილი და გელოდებოდი.-გაცოფებული იყო ანდრიაძის ქალი, მაგრამ თავს მაინც აკონტროლედა..
-მოიცა.. რამეს დაგპირდი და არ მახსოვს?-შული მოისრისა.. გოგონას ირონიულად გაეცინა მობილურს დაწვდა და მისი გაგზავნილი შეტყობინება აჩვვენა..-ხომ არ ღადაობ ვაფშე არ მიმიღია შენი შეტყობინებაა..
-კაი..
-მართლა გეუბნები. ელენა არაფერი მიმიღია.. -მის წინ ჩაიმუხლა..-გუშინ მე სანდრო და ბექა ბარში ვიყავით. ველოდებოდი მე მეგონა მომწერდი.. დავლიეთ ძალიან ბევრი. სახლშიც არ მივსულვარ,ბექასთან დავრჩით გუშინ.. კაი რაა მაგიტომ მიბრაზდები? არ გრცხვენია გოგო?-ხელებში მოიქცია ქალის ლამაზი სახე.. -ელენაა...
-რაა?-დაიყვირა.
-კაი რა პატარავ.. შემირიგდი რა?
-ჯერ გაბრაზებული ვარ.-ისევ მაგიდას მიუბრუნდა.
-როდის გადაგივლის?
-არ ვიცი.!-ფეხზე წამოდგა დემეტრე.
-რო გადაგივლის მომწერე.
-როგორ შენ ხომ ჩემი შეტყოინებები არ მოგდის..
-ნუ მესწერვები.! -შეუბღვირა და ოთახი დატოვა. შუადღეს შეხვედრა ჰქონდათ, ამიტომ დემეტრე სახლში წავიდა გამოიცვალა და მოწესრიგებული დაბრუნდა ოფისსში. სათათბირო ოთახში იყვენ შეკრებილნი, მომავალი პარტნიორებიც..საყვარელი ქალიც იქ იყო, სერიოზული სახით უყურებდა ლეპტოპს..
-მოგესალმებით მეგობრებო. -ოთახში შევიდა და ერთ-ერთ მამაკაცს ხელი ჩამოართვა. -გამარჯობა ბატონო გიორგი. მგონი შეგვიძლია დავიწყოთ.
-გამარჯობა ბატონო დემეტრე.. კი დავიწყოთ.-ყველა ადგილს დაურუნდა და ელენამაც ჩართო პროექტორი. ნელა მოძრაობდა და დეტალურად უხსნიდა პრეზენტაციის ყოველ მონაკვეთს. საშინლად უხდეოდა წითელი ფერი. ლამაზი კაბა ეცვა კოსტიუმის სტილის, მკერდი აქაც საოცრად უჩანდა და წერეთელიც მომღიმარი სახით უყურებდა.. პრეზენტაცია დაასრულა და კალამიც მშივდად დადო მაგიდაზე.
-შესანიშნავია დემეტრე. არ მოველოდი ასეთ პროექტს.. პიარიც მშვენივრად არის მოფიქრებული, საერთოდ ამ გოგონამ გამაოცა.. უნდა გამაცნოთ.!-დემეტრეს მზერა მოაშორა და ხარბად აათვალიერა ანდრიაძე.
-მოდი სჯოს კაბინეტში გავაგრძელოთ საუბარი.. -ხელით ანიშნა გასასვლელისკენ.
-ახლავვე..-ქალისკენ გაემართა.-მოგესალმებით..
-გამარჯობა.-გამოწვდილ ხელს დახედა და თლილი თითები შეახო.
-აღფრთოვანებული ვარ თქვენს მიერ წარდგენილი პროექტით. იმედია უხეშობაში არ ჩამითვით თუ იმასაც გეტყვით რომ თქვენით უფრო მოხილული ვარ.
-რას ბრძანებთ ბატონო გიორგი.-ღიმილით ესაუბრებოდა, და შიგადაშიგ წერეთლისკენ აპარებდა მზერას. ის კარებთან იდგა და ეტყობოდა რომ მოთმინების ფიალა მალე აევსეოდა.
-ბატონო გიორგი იქნებ საქმეს დავუბრუნდეთ.!-კბილებში გამოსცრა საკმაოდ ხმამაღლა.
-ახლავე.-ხელზე ნაზად აკოცა ქალს და წერეთელს უკან გაჰყვა. მშვიდად იმუშავა მთელი დარჩენილი დრო, საღამოს ჩაიცვა მანტო და ტოვლიან ქუჩას გაუყვა, სიცივეს კი არა არაფერს გრძნობდა, ყელთან მანყოს ბეწვი სულ დასველეოდა თოვლის გამო. ქუჩის გადაკვეთას აპირებდა მანქანა რომ გაუჩერდა ფეხებთან.
-ელენა 2 წლის ბავრშვივით იქცევი. ხომ აგიხსენი არაა?
-მეც გავიგე, მაგრამ რა ვქნა ნაწყენი ვარ..
-წამო სადმე ცხელი შოკოლადი დავლიოთ..-წელზე ხელები შემოხვია.
-კაი..-მაინც გაეღიმა დემეტრეს სახეზე. -საერთოდ არ მიყვარს ლოდინი და ეცადო აღარასდროს მალოდინო..
-ჩემი პატარა..
-არ ვარ პატარა.-მანქანაში ჩაჯდა და ღვედი გადაიჭირა.
-პატარა ხარ.!-არც წერეთელი უთმოდა.
-დიდი ამბავი 5 წელია სხვაობა..ეგ არაფერს ნიშნავს.
-მომენატრე.-სანამ მანქანის ძრავს აამუშავედა მანამ ქალისკენ გადაიხარა და ყელში ჩაუყო ცხვირი და სურნელი შეისრუტა. სანატრელი და მხოლოდ მისი.
კვირა დღე იყო, დილიდან სახლის ფორმაში გაატარა ანდრიაძემ. წერეთლისგან კი მხოლოდ ერთი შეტყობინება მიიღო.
“ პატარავ, დღეს გვიან მოვალ. საქმეები მაქვს. ძალიან ციივა გარეთ და იცოდე ცხვირი არ გაყო, საღამოს სახლში დამხვდი შენი მონატრება უნდა ჩავიხშო.. გკოცნი.“ყველაფერი ერთად ეწერა თითქოს ეჩქარებოდა და რომ არ ენერვიულა ქალს ყველაფერი ერთ შეტყობინებაში ჩაატია. ახალი დაბინდებული იყო როცა კარების ხმა გაიგო ანდრიაძემ და სირბილით გაიქცა.
-მომენატრე.-კისერზე ჩამოეკიდა
-ელე შემიშვი სახლში გაყინული ვარ.- ნაზად მიხსნა მისი ხელები ყელიდან.
-ცხელი ჩაი ხომ არ გგინდა?-ქურთუკი გამოართვა.-შეგცივა ასე თხელი მაისურით რომ დადიხარ..
-ცოლივით ნუ ბუზღუნებ..-გამათბობელთან დაჯდა , ქალს ხელი მოხვია და მუხლებზე დაისვა. გაყინული ცხვირი თბილ კისერს გაუხახუნა.-მომენატრე გითხარი უკვე?
-აჰამ.-ქვედა ტუჩზე ნაზად შეეხო და წამშვი გამოიწვია კაცის აგზნება.
-როგორი რბილი ტუჩები გაქვს.-დაეწაფა ტუჩეზე და ამოსუნთქვის საშვალეა არ მისცა, ცივი ხელი იგრძნო მაისურის ქვეშ ქალმა, რეაქციამაც არ დააყოვნა ,ბუსუსებმა მთელ ტანზე
-მომშივდა, მაჭმევ რამეს?-ყურთან აკოცა ქალს.
-კი.-წამოიწია.
-სად მიდიხხარ?
-საჭმელს გაგიმზადებ.- სამზარეულოში ფუსფუსებდა, კედელთან მიყრდნობილი წერეთელი კი ღიმილიანი სახით უყურებდა, ბოლოს ვეღარ მოითინა და მკერდზე ზურგით აიკრა. ყურთან ნაზად აკოცა და ბიბილოზე კბილები გამოჰკრა, რეაქციად კი ქალის კვნესა მოჰყვა.
-დემეტრე, ასე ვერაფერს გაგიმზადებ.
-არც მინდა.-ხრინწიანი ხმით უთხრა და მისკენ შემოარუნა.-შენ მინდიხარ.- წელზე შეუცურა ხელი და წელზე მისი ფეხები შემოიხვია. კოცნით შეიყვანა საძინებელში. -აღარ გამაჩერო.!-ოდნავ მოსწყდა მის ტუჩებს. ბაგეები ყელზე გადაიტანა და ნელ-ნელა დაბლა ჩააცოცა
-არ გაგაჩერებ.-ახალ ამოსულ თმაზე ხელები გადაუსვა, მუცელზე გრძნოდა მის ცხელ ბაგეებს,ხელებით რომ უბიძგა მაღლა ამოსულიყო. მაისური გადააძრო და ახლა თვვითონ მოექცა ზევიდან. შიშველ მკერდძე კოცნიდა, ხელებს თავს ზევით უჭერდა. გაინთავისუფლა ხელი და თმა ერთ მხარეს გადაუწია, მოღეღილ კისერზე აკოცა.
-საწოლში სადავეები ჩემია, საყვარელო.-გაუღიმა და ისევ ქვემოთ მოიქცია. სულ გააშიშვლა და თვითონ მხოლოდ საცვლით იყო. ანდრიაძე, ფეხის თითებით ოდნავ ჩაუწია საცვალი და ანიშნა გაეხადა. კაცის ცხელი ერეგირეგული ორგანო რომ შეეხო სა*ოზე, ფეხის ქუსლებით ოდნავ ზემოთ აიწია.წერეთელს გაეღიმა ქალის ქცევაზე და კოცნით დაამშვიდა, ნელი ბიძგით გახადა მისი პირველი მამაკაცი. ყოველ ბიძგზე ქალს სასიამოვნო ხმებ ამოსდიოდა ბაგეებიდან, თითებით ჩაფრენოდა წერეთლის განიერ მხრებს და უკაწრავდა.
-დემე..-ამოიკრუტუნა, კაცს მოფერება არ შეუწყვეტავს ისე დახედა თვალებ მინაბულ ანდრიაძეს.-დემეე..-ხმის ტონალობა იმატებდა.
-მიდი პატარავ.. გაა*ავე. -გახსნილი ბაგეები დაუკოცნა.ოდნავ აიწია და ელენას შიშველ მკერდს დააკვირდა რომელიც ბიძგებისგან აუიდ-ჩაუდიოდა.. „რა ლამაზი ხარ“გაიფიქრა. ანდრიაძის კვნესა უფრო ხმამაღალი ხდებოდა და ეს უფრო დიდ სიამოვნებას ანიჭედა წერეთელს. სანამ კაცმაც განიცადა ორგაზნი, ქალი რამდენჯერმე მიიყვანა სიამოვნების პიკამდე.ანდრიაძის დანამულ მუცელზე ედო თავი და ფეხებზე დააცოცებდა ძლიერ ხელს..არცერთს ხმა არ ამოუღიათ, ორივე დიდ ბედნიერებას გრძნობდნენ! იმაზე კარგი და სასიამოვნო რა არის როცა იმ კაცს ეკუთვნი ვინც გიყვარს, ან ის ქალი გეკუთვნის რომლის გამოც შეგიძლია მთელი დედამიწა გაანადგურო.
დღეები ნელა გადიოდა და ახალი წელიც ახლოვდებოდა.. საღამოს ორივე სახლში იყო ელენა ტელევიზორის წინ იჯდა მოკალათებული შოკოლადის ფილა ეჭირა და ფილმს უყურებდა“როგორ მოიპარა გრინჩმა შობა“ ფეხები მაგიდაზე შემოეწყო, ლამაზი თეთრი წინდები ეცვა ირმებიანი და ფეხებს ათამაშედა პატარა ბავშვივით. ოდნავ მოშორებით წერეთელი იჯდა, სავარძლის სახელურზე ჩამოედო იდაყვი და გაშლილ მთევანს საფეთქლით დაყრდნობოდა. მომღიმარი სახით უყურებდა მოცინარ ქალს. ახლა ხედავდა მის ნამდვილ სახეს რომელიც ძლიერი ქალის უკან იმალებოდა.რაღაცას გრძნობდა, ამოუხსნელს.. გული ეკუმშებოდა ქალის ყოველ ამოსუნთქვაზე. თვალე მოჭუტული უყურებდა და ეღიმებოდა, წლების წინ ვერც კი წარმოიდგენდა რომ ოდესმე ასე იქნებოდა..როცა თეთრი კაბით იდგა და ვიღაცის ცოლობას აპირებდა. წერეთლის ტელეფონი აწკრიალდა..
-ხო ბექა... სახლში ვარ.. კაი ამოდით, საჭმელი მაქვს სასმელი ამიტანეთ და შოკოლადები..-თვალი ჩაუკრა ქალს.
-ვინები ამოდიან?
-ბექა და სანდრო..
-კაი მაშინ მე გავალ..
-არსად არ წახვალ, მიდი შენ გოგოებს დაურეკ და გამაცანი. დავიღალე დამალობანას თამაშით. თან ბიჭებმაც იციან..-მისი ფეხები მუხლებზე დაიდო..სახე გაებადრა ქალს და მკერდზე აეკრა.
-ქეთო როგორ ხარ? ..მეც კარგად მისმინე რა უნდა გითხრა, შენ და ნინას ხომ გაინტერესებდათ ჩემი კაციი..-დემეტრეს ახედა და თითები ტუჩებზე გადაატარა..-ხოდა ამოდით ჩემთან გაგაცნობთ..ნუ კივი..-ელენაც იცინოდა.-მიდი ოღონდ კარებთან რომ მოხვალთ დამირეკეთ. მიდი გკოცნი..
კარზე ხმა მალე გაისმა. ანდრიაძე სამზარეულოში რაღაცეებს ამზადებდა, ხმაურით რომ შემოვიდნენ სანდო და ბექა..
-დავრეკო სტრიპტიზბარში..-რათქმაუნდა დანელიას ხმა იყო.
-იმან არ გაგიგოს ჩუმად.
-ვინმე გყავს? ალექსანდრემ მაგიდაზე დააწყო სასმლის პარკები..
-გამარჯობათ-სამზარეულოდან ჩუსტების ფრატუნით გამოვიდა ანდრიაძე და ღიმილიანი სახით გადახედა ნონიაძეს და დანელიას.
-ვაა, ელენაა..-გადაეხვია.-ამ სახლში შენზე მეტად არავის დანახვა გამახარებდა.. საღოლ ძმაო..-ხელი მიჰკა დემეტრეს.
-გამარჯოაა ბექა..-ჩუმად მდგარ კაცს გახედა.
-გამარჯობა ელენა.
-დასხედით მე მივხედავ მაგიდას, მალე ჩემი გოგოებიც მოვლენ.
-ქეთევანიც მოვა?
-აჰამ. მგონი მხოლოდ შენ და დემეტრე ეძახით ასე.. და ცოფდება.. -სამზარეულოდან გამოძახა..
-პატარავ შენი ტელეფონი რეკავს..
-მოხვვედით?
-გააღე კარები ქალო გავიყინეთ.-სიცილით გააღო მეზოლის კარები..
-აქეთ ჩემი გოგო..- სიცილით დაუძახა ორივეს, და პირღია დაქალები სახლში შეატარა..
-უხ შე გაფუჭებულო ქალოო.. უფროსთან დაძვრებოდიი ხოო.. ყველაფერს აგვიხსნი..-ჩუმად ელაპარაკებოდნენ და გვერდებს უჩმეტდნენ.
-შედით და მერე მეჩხუბეთ. დემე ეს ნინაა ჩემი და ქეთოს ბავშვობის მეგობარი..
-მე ვიცნობ ამ ღმერთკაცს.. -ხელი ჩამოართვა ნინამ..-საერთოდაც მე დავარქვი ეს სახელი..
-სასიამოვნო ნინა..მოდით დასხედით. -ქეთევანი მშვიდად ჩაჯდა პუფში და ალექსანდრეს მორიდებით გახედა.
-დაგეხმაროთ ელა?
-არა მოვრჩიი.. -პატარა ბუტერბროდები გამოიტანა და მათ შეუართდა. სანამ ალკოჰოლი მოეკიდებოთად მანამ საუბარი დალაგებული და მშვიდი იყო. რამდენიმე ხანში მუსიკაც ხმამაღლა ჩაირთო და სახლიც ახმაურდა.. მაჭავარიანი აივანზე იდგა და ღამის ქალაქს უყურებდა, ზურგს უკან სუნთქვის ხმა რომ გაიგო..
-ღამით განსაკუთრებულია ჩვენი ქალაქი.. -ნელა შებრუნდა და მოაჯირს მიეყრდნო.
-ხო..
-შენც ლამაზი ხარ.
-სანდრო არ გინდა გთხოვ.. იცოდი დემეტრეზე და ელენაზე?
-ვიცოდი.
-რატომ იღიმი?
-რო გეტყვი კიდე გამაჩუმე და აზრი.. იცი უფრო და უფრო ვრწმუნდები..
-რაში..?-ძლიერად ჩაწიდა ხელი მოაჯირს.
-ნელ-ნელა გაიგებ..-ტუჩებთან ისე ახლოს დაუჩურჩულა ლამის მის წითელ ბაგეებს შეეხო, სამაგიეროდ დაუტოვა მისი სურნელი რომელიდ დაეფრქვია სახეზე და სანამ აზრზე მოვიდა უკვე გაცლოდა სიტუაციას.
-დანელია რა გჭირს ამ ბოლო დროს? სულ უხასიათოდ ხარ.-გვერდით მიუჯდა დემეტრე.
-არაფერი შე ჩემა რა უნდა მჭირდეს.. -სასმელი მოსვა, თხელი ტუჩები ერთმანეთს გაუსვა და შეპარვით ანდრიაძეს გახედა.
-ახურებ ძმაო რაა. მე რას მიმალავ.
-ნუ შემე**ით რა.- სწრაფად ადგა და სააბაზანოში შეიკეტა.
წლის ბოლო დრეს სახლში იყო და საჭმელს ამზადებდა დედას რეცეფტებით.. თან ელაპარაკეოდა. ტელეფონი თაროზე შემოედო.
-დე ასე უნდა დავჭრა?-დაფა მაღლა ასწია და მომღიმარ დედას აჩვენა.
-ოდნავ წვრილათ დეე. კიდე რა უნდა გააკეთო?
-აუ გოჭის შეწვას და ტოლმებს არ ვაპირებ. სალათებს გავაკეთებ და მეყოფა..
-კაი რა გაჩხუბებს. ქეთასთან ხვდები დე? მარტო არ იყო სახლში რაა.
-არა თაკო ქეთასთან გავდივართ მე და ნინა.
-ხო მშვიდად ვიქნები. -თაკო თვალეს ვერ უჯერებდა ეკრანზე შვილის უკან ტანს ზემოთ შიშველი კაცი რომ დაინახა. ნელა მიდიოდა ელენასკენ და უკნიდან მოეხვია.
-რას აკეთე წიკვინა?
-ვაიმეეე..
-რატომ წიკვინებ ელენა? -თვალები მოისრისა.. -ფუშენი..-როცა თაროზე არსებული ტელეფონი შენიშნა და იქიდან გაოცებული ქალი სწრაფად გავარდა სამზარეულოდან..
-რაღაცეები გაქვს მოსაყოლი ელენა..-მკაცრ ტონს არ იშორებდა ქალი.-ვინაა ის შიშველი გორილა ვინც ჩემი შვილის სახლში დადის და ეხვევა..
-დედა..
-გამარჯობათ ქალბატონო თაკო..-უკვე ჩაცმული წერეთელი შემოვიდა.-დემეტრე წერეთეელი თქვენი შვილის..-გაჩუმდა აღარ იყო იმ ასაკში შეყვარებული რომ დაერქმია ქალისთვის. საქმროსაც ვერ იტტყოდა.ჯანდაბას იყოს შეყვარებული.-თქვენი შვილის შეყვარებული, ცოტა უხერხულად გაგეცანით მაგამ იმედია მაპატიებთ..
-გამარჯობა დემეტრე.. ჭკვიანად იყავი. საღამოს დამირეკე ელენა.-სწრაფად მიაყარა და გათიშა.
-ოო მგონი დედაშენს არ მოვეწონე.. -წარბები მაღლა აზიდა..
-ჰო..-აკისკისდაა.-მოიცა წიკვინა რატომ ვარ? -ხელები გულზე მიაბჯინა.
-სულ წიკვინებ.. -ტუჩებზე დაეძგერა და გემრიელად დაუკოცნა.. -მმ გემრიელია.. მაგრამ დამწვრის სუნია.. -გაეცალა ქალს. -დღეს სად ხვდები?
-ქეთასთან.
-ჩემთან რატომ არა?
-იმიტომ რომ მის ოჯახს დავპირდი. ჯერ სახლში შევხვდებით და მერე მის მეგობრებთან ერთად რესტორანში წავალთ. შენ კიდე ოჯახთან ერთად უნდა შეხვდებ.
-როდის უნდა გაიცნო ჩემები?
-რა საჭიროა?
-სამუდამოდ საყვარები უნდა ვიყოთ? თუ დაშორეას აპირებ? -ხელები გულზე დაიკრიფა და მაცივარს მიეყრდნო.
-ხო მაგრამ გათხოვებაც არ მინდა..
- ანუ პროსტა ხარ ჩემთან..რა მარტივად ისვრი სიტყვებს ხანდახან ცერცეტი ქალი მგონიხარ.-გაბრაზებული შემობრუნდა ელენა და მაგიდაზე დადო დანა.
-რას ნიშნავს შენი სიტყვები?
-იმას რომ უაზროდ ისვრი სიტყვებს.. რაც გინდა ის ქენი.წავედი მე ..
-სად მიდიხარ?-უკან დაედევნა.
-ჩემებთან. -არც კი უკოცცნია ისე დატოვა სახლში მარტო.
„რაზე გაბრაზდა? ღმერთო რა დავაშავე ასეთ“ ხელები მაღლა აღმართა და საქმე გააგრძელა. ტავისუფლად ჩაიცვა , საღამოს კაბა, ფეხსაცმელი და ყველა საჭირო ნივთი ჩანთაში მოათავსა და მაჭავარიანთან გავიდა. 12 საათზე ყველა ერთმანეთს ულოცავდა ახალი წლის დადგომას, ელენა კი ტელეფონს მიშტერებოდა. როგორ ელოდა მის ზარს.
-შენთვითონ მიწერე.-ქეთამ გადაუჩურჩულა.
მეგობარს დაუჯერა „გილოცავ ღმერთკაცო ახალ წელს.“ პასუხი არ დაბრუნებია. ერთ საათში უკვე რესტორანში შედიოდნენ, ულამაზესი თეთრი კაბა ეცვა,ლამაზი დეკოლტით და უამრავი თვლით გაწყობილი გრძელი და გვერდით საკმაოდ ჩახსნილი, შავი თმები უბზინავდა და წითელი ტუჩსაცხი უფრო ვნებიანს ხდიდა მის ლამაზ ბაგეებს. საოცრად გამოიყურებდოდა მაგრამ განწყობა საერთოდ არ ჰქონდა. თავის ადგლას იჯდა და ყველა მამრობით სქეს უარი უთხრა ცეკვაზე, შამპანიურის ჭიქა ეჭირა და აწყლიანებული თვალებით დასცქეროდა ჭიქას.
-ელა, გამომყევი.-წითელ კაბიანი მაჭავარიანი მივიდა ქალთან.
-არ ვარ გუნებაზე რა..
-კაი რა ის ახლა ერთობა შენ კიდე აქ ზიხარ და ლამისაა სკამზე ჩამოგეძინოს.
-ქეთა ნუ მაძალებ.
-კაი ხო..-ანდრიაძემ მოსაცმელი მოიცვა და აივანზე გავიდა. საოცრად თოვდა მაგრამ სიცივე არ იყო. ყველა ბედნიერი იყო მის გარშემო, ქალი კი ვერ ხვდებოდა რატომ ეჩხუბა წერეთელი.
-ახლა იმაზე ფიქრობ რა ვაწყენინეო.!-ნანატრი ხმა გაიგო.
-დემეე.-შებრუნდა და რომ მიხვდა ის მართლა იქ იყო, კენტი ცრემლი ჩამუგორდა.
-როცა ადამიანი გიყვარს, იმის ამბიციები უნდა გაგაჩნდეს, რომ მისი ცოლი გახდე..
-შენ .. შენ ხომ არაფერი..
-რა მე? მე არ მითქვამს რომ არ მიყვარხართქო.
-დემეტრე..
-გაჩუმდი. ულამაზესი ხარ. !-ხარბად შეათვალიერა.-წავიდეთ.!-ხელი ჩაჰკიდა და მაშინვე გაიყვანა შენოიდან.
-სად?
-ჩვენთან სახლში.. -მანქანის კარები გაუღო.