თავი1
ერთხელ შევიყვარე ისე როგორც არავის არასდროს არავინ ყვარებია.. მხოლოდ ერთხელ მოდის ის სასწაული ადამიანის გულში რასაც მართლა სიყვარული ქვია.. თავიდან რჩება შენთან რამოდენიმე დღე, თვე და წელიც.. მერე კი მოდის შავებში ჩაცმული რაღაც ან ვიღაც და მას ის თავისთან მიყავს... ახლა კი მხიარული ფერების მაგივრად მხოლოდ სევდიანი ფერები ჭარბობს... მიდიხარ მასთან ახლოს ხელს კიდებ და ხვდები, რომ მისი სხეული ცივია.. ცდილობ, რომ მისი გულის ხმა იგრძნო ყურს ადებ გულზე მაგრამ ისიც აღარ ცემს.. როგორც ეს ბოლოს თქვენი ჩახუტების დროს იყო.. რომ ეხუტებოდი მისი გულის ხმას გრძნობდი და იმუხტებოდი.. არიცი ამ დღის მერე რა იქნება.. აღარ გჯერა სიტყვების "ყველაფერი გამოსწორდება" "ყველა ცუდს დასასრული აქვს" "ბედნიერების დროც მოვა" "მას არ გაუხარდებოდა შენ, რომ შავებში ჩაცმული ენახე ანდაც ესეთი გულნატკენი" "ის ამბობდა, რომ ღიმილი ყველაზე მეტად გიხდებოდა ამიტომ გაიღიმე" და სხვა... თუ მას არ გაუხარდებოდა და არ უნდოდა ჩემი გულის ტკენა მაშინ რატო მატკინა?? რატო წავიდა ისე, რომ არც მითხრა მივდივარო?? და აი ის დღეც დადგა რომელ დღესაც მოგიწია შენი თბილი ხელებით მისთვის მიწა მიგეყარა... რამოდენიმე დღე გადის მიდიხარ სასაფლაოზე და იქ მარტო გვირილები და ნარცისები ჭარბობს.. ვერ ხედავ არ გესმის მაგრამ გრძნობ, რომ შენთან არის.. როცა უსმევ ხაზს იმას, რომ ის აღარ დაბრუნდება მერე ყველა და ყველაფერი გძულს.. ყვირი, ღრიალებ, არ ჭამ, სუსტდები და სიცოცხლე აღარ გინდა. დადიხარ ცოცხალ მკვდარი ან საერთოდ არ დადიხარ. ყველაზე მეტ დროს ლოგინში ატარებ.. დედა ცდილობს, რომ ფეხზე წამოგაყენოს.. მამა ყოველ დღე ახალ_ახალ საჩუქრებით მოდოს, რომ შენი გული ისევ გახაროს, მაგრამ არ გამოდის.. ძმა გივლის პატარა ბავშვივით დაყავხარ ყველგან ცდილობს, რომ გაგაღიმოს მაგრამ ვერ გაღიმებს.. ყოველდღე გნახულობენ ბიჭის ოჯახი ქთხოვენ, რომ ფეხზე მყარად დადგე, მაგრამ ვერდგები.. ის იყო შენი ყველაფერი.. სიმაგრე, სიგიჟე, სიყვარული, სიამაყე, მხოლოდ მის გვერძე იდექი მყარად.. ის წავიდა გაფრინდა და მოიქსოვა სევდის ბატალიონი.. ყვირი ითხოვ, რომ დაბრუნდეს. მაგრამ შენი ხმა არ ესმის და არ ბრუნდება.. მის სიკვდილში ადანაშაულებ ყვყველას და ყველაფერს საკუთარ თავსაც.. ყოველდღე მოდიან მეგობრები.. გიყვებიან თუ რა ხდება ქალაქში ახალი.. გპატიჟებიან კაფეში, კლუბში, რესტორანში, სათმაშოდ, სასეირნოდ და სხვა.. მაგრამ გადიხარ გარეთ და გუგას სახელი ყველგან ისმის.. "აი ეს ის გოგოა გუგა, რომ უყვარდა" "გუგასთან ერთად ამის სილაღეც მოკვდა" "იმ ბიჭმა ამ გოგოს უსაზღვრო ტკივილი მიაყენა თავისი სიკვდილით" "სულელია ეგრე ძაან არ უნდა შეყვარა, რომ მისი წასვლით განადგურებულიყო"" და სხვა.. ზოგი ცდილობს, რომ გამაკრიტიკოს, ზოგს სურს, რომ დამიცვას და ის ვინც მაკრიტიკებს გაჩუმოს.. არ მიყვარს ქუჩა რადგან აქ ყველა შემხვედრი ცდილობს გუგაზე მელაპარაკოს... მისი სახელის ხსენება ჩემსთვალებზე ცრემლს იწვევს და მეც სახლისკენ გავრბივარ შევდივარ ჩემს ოთახში ვკეტავ კარებს, ვეყრდნობი კედელს და ვიკეცები.. ვხვდები, რომ ყველგან ჩემი ცრემლები მეხება... მერე იქვე ჩემს კამოდზე ვხედავ გუგას სურათს ვცდილობ ფეხზე წამოვდგე ვდგები ლოგინის და კომპიუტერის მაგიდის საშვალებით ვუახლოვდები კამოდს ვიღებ მის სურათს ვეხუტები, ვკოცნო და ვეჩხუბები.. თუ რატო დამტოვა მარტო ამ ცივ ქვეყანაში..
***********ორი თვის შემდეგ***********
იცი, რო სკოლა იწყება მეთორმეტე კლასი. მაგრამ არ გაქ სკოლის დაწყების სიხარული არა და თერთმეტი წლისგანმავლობაში სულ გიხაროდა სკოლა.. რადგან შენ და გუგა პირველი კლასიდან ერთად იყავით.. იცი, რომ ყველაფერი ძალიან ადრე დაიწყო.. მაგრამ არც ერთის მშობლებს არ ეგონათ, რომ ეს ყველაფერი ესეთ სერიოზულ სახეს მიღებდა.. არადა მე და გუგამ ჯერ მესამე კლასში შევფიცეთ, რომ სამუდამოთ ერთად ვიქნებოდით მაშინ არ ვიცოდით, რომ მომავალი ცუდს გვიქადიდდა.. ოთახში ჩემი ძმა შემოდის..
_ვიკა არ გუნდა ადგე ლოგინიდან?! ხვალ უკვე სკოლა იწყება.. შენ ხომ ამ დღისთვის ყოველთვის ემზადებოდი.. მიდიოდი საშოპინგოდ.. ყიდულობდი უამრავ ტანსაცმელს მაგრამ ახლა რა ხდება??_დადუ
_ახლა გუგა აღარარის გესმის!!!_ვიკა
_რამდენიხანი გავიდა შენ კიდე ტკივილი არ გაგნელებია_დადუ.... მეუბნება და მიხუტებს..
_მე ..მე ხო მიყვარდა რატო მიმატოვა?? აღარ ვუყვარდი??_ტირილს ვიწყებ..
_არა სულელო ხომ იცი, რომ მას იმაზე მეტად უყვარდი ვიდრე შენ გიყვარს საკუთარი თავი.. მაგრამ სიკვდილი დადსაც და პატარასაც უსწრაფებს სიცოცხლეს.. არ გეკითხება გინდა თუ არა სიკვდილი მიყავხარ თავისთან და გაცმევს შავ ფერებს.. გუგას არგაუხარდებოდა ესეთი, რომ ენახე!! ადექი თავი მოიწესრიგე და წავიდეთ კარგი??_დადუ..
_კარგი ხო არ შეგეწინაღმდეგები_ვიკა....
_მადლობა.. თან დღეს ბოლო დღეა ჩემი თბილისშ მერე ისევ ვბრუნდები ესპანეტში.._დადუ......
_დადუ ეგრე მალე გავიდა შენი აქ ყოფნის დრო??_ვოკა
_ხო_დადუ
_მაპატიე, რომ შენთან ხშირი დრო არ გავატარე და ამ ლოგინის ანაბარა ვიყავი შევეცდები, რომ დღეს ყველაფერი ავანაზღაურო_ვიკა...
_აჰამ კარგი_დადუ....
_ახლა კი გადი ჩემი ოთახიდან მოვემზადები და მეც გამოვალ_ვიკა..
_OK_დადუ...
დადუ გავიდა თუ არა ოთახიდან ეგრევე ავდექი კარადიდან შავი მაღალწელიანი შარვალი გამოვიღე შავი. ტოპი და ტყავის მოსაცმელი.. საბაზანოში შევედი.. საბაზანოში რასაკეთებენ გარდა იმისა, რომ ბანაობენ მეც გრილი წყალი მოვუშვი და დუშის ქვეშ აღმოვჩნდი..
**************დადუსთან*****************
_რაო რა გითხრა??_დედა..მაია..
_წამოვა_დადუ
_მართლა??_გაკვირვებულმა შეხედა დადუს..
_ხო .. ვუთხარი, რომ ხვალ მივდივარ მეთქი..და "დღეს მთელი დღე შენთან ერთად გავატარებო" ესე მითხრა და ოთახიდან გამომიშვა..
_მისი საუკეთესო მეგობარი მაკოც წაიყოლე_იცინის...
_კარგი დე დავურეკავ მაშინ მაკოს._ტელეფონი ამოვიღე და მაკოსთან დავრეკე.. რამოდენიმე ზარის გასვლის შემდეგ მიპასუხა..
_ხო დადუ რა ხდება??_მაკო
_დღეს ჩემი და დავითანხმე, რომ საშოპინგოდ წავიდეთ მას ხომ შოპინგი ძალიან უყვარს.. მაგრამ მე თავს მარტო ვერ გავართმევ და წამოგვყევი რა_თხოვნით მივმართე...
_ხო აბა რა წამოვალ თან მეც ვიყიდი რაღაცებს..
_კაი ჩვენთან ამო..
_OK_მობილურს თიშავს..
მაკო უნდა წამოვიდეს შევეცდები, რომ სიმპატიურად გამოვიყურებოდე ჩემთვის ორ ძაან საყვარელ ადამიანს დღეს ბოლოჯერ ვნახავ..
_მე მოვრჩი_ ოთახიდან გამოდის..
_მაკო უნდა ამოვიდეს და წავალთ.._ვიღრიჭები..
_აჰამ კარგი.. ის ისევ გიყვარს??
_უფრო მეტად ვიდრე მაშიშინ..
_მერე უთხარი...
_მეშინია..
_რისი??
_რომ ისეც ვეღარ ვიქნებით როგორც მეგობრები..
_სცადე თუ წაგებ გამოცდილება გექნება თუ მოიგებ ბედნოერი იქნები..
_შენ თვლი, რომ უნდა ვცადო??_გაკვირვებულმა შევხედე დაიკოს..
_კი უნდა ცადო..
ამ დროს კარებზე ზარი იყო.. რათქმაუნდა კარები მე გავაღე..
_დადუ როგორ ხარ??_ოთახში მაკო შემოვიდა
_კარგად შენ?? რა კარგად გამოიყურები.._თვალებიში შევაშტერდი..
_მადლობა შენც ჩვენი პრინცესა მზადა??
_ხო მზად ვარ.._ჩავეხუტე როგორ მომანატრა თავი ამ გოგომ..
_მომენატრე მაკო..
_მეც... ჩემო ერთადერთო..
_კარგი წავიდეთ_დადუ
_ბავშვებო მეც გამიყოლეთ უნივერსიტეტამდე_ჩანთას იღებს..
_ხო აბა რა წამო დე..
_მაია დეიდა სახლში ხართ? როგორ ბრძანდებით??
_კარგად მადლობა შვილო შენ?_ ეხუტება
_არამიშავს_უღიმის
გოგოებმა უკან მოიკალათეს .. დედა უნივერსიტეტში მივიყვანეთ და მერე ჩვენ გზას გავუდექით.. შოპინგი დამღლელია თან ორ გოგოსთან ერთად.. მაგრამ როდესაც ისინი იღიმებიან მათ მხიარულ სახებს ვხედავ მე ბედნიერება მიიპყრობს..როდესაც შოპინგს მოვრჩით ჩემა დამ უკან მოილალათა მაიკომ კი ჩემს გვერდით დაიკავა ადგილი და ვიგრძენი გული როგორ ამიჩქარდა..
__აუ დავიღალე_უკანა სავარძელზე წამოწვა
_მეც_ორივემ ერთად წამოვიძახეთ
_ჯერ მე მიმიყვანეთ სახლში და მერე მაკო წაიყვანე რა შენ მარტო OK თორე ძალიან დავიღალე??
_კარგი პრინცესავ.._გამეღიმა
სახლთან, რომ მივედით ვიკამ თავისი ჩანთები გადაიტანა მაკოს დაემშვიდობა და სახლში შევიდა..
_მაკო რაღაც მინდა, რომ გითხრა_ვნერვიულობდი
_რა ??_
_დღეს საღამოს შეგიძლია, რომ ჩემთან ერთად რესტორანში წამოხვიდე??_ყველანაირი შესავლის გარესე პირდაპირ ვუთხარი
_კი რათქმაუნდა..
_კაი მაშინ რვისთვის გამოგივლი..
მანქანა დატოვა და სახლში შევიდა..
****************საღამოს***************
მაკოსკენ გავემართე.. მობილური ამოვუღე და დავურეკე.. მალევე მიპასუხა..
_შენ სახლთან ვარ და ჩამო უკვე..
_კარგი..
ტელეფონი გავთიშე.. ვგრძნობდი გული როგორ მიცემდა.. მაკოც გამოჩნდა მაქანიდან გადავედი და კარები გავუყე..
_მადლობა_მაკო
_ჯანდაბა ძაან ლამაზი ხარ.._გაეცინა
რესტორანთან, რომ მივედით ..კარები ისევ მე გავაღე.. ჩვენი მაგიდა რომანტიკულად იყო გაწყობილი..
_ეს ჩვენი მაგიდა??_იკითხა დაბნეულმა
_ხო არ მოგწონს?? თუ გინდა სხვა მაგიდასთან დავსხდდეთ?
_არა მომწონს.._მაგიდას მივუსხედდით
ვისაუბრეთ რაღაცებზე რამოდენიმე ხანში გადავწყვიტე, რომ იის მეთქვა რის გამოც ეს საღამო მოვაწყე,.
_მაკო მე შენ მიყვარხარ_ისევ პირდაპირ მივახალეე.. პირდაპირობა ხო ჩემი დიდი ნაკლი იყო ალბათ..
_დადუ
_ვიცი გაგიკვირდა ვიცი არ მოელოდი .. მაგრამ მე ამაზე დიდიხანი ვფიქრობდი, რომ ეს შენთვის მეთქვა_დაბნეულად გავაგრძელე მერე საუბარი..
_დადუ იცი რა_მაკო
_ჯობია არ მითხრა ის რაც გულს მატკენს .. ჯობია უსიტყვოთ დამტოვო გესმის მაკო.. არ მონდა ის სიტყვები მოვისმინო, რომელიც გულს მატკენს..
_მეც მიყვარხარ!!_ხმა დაბლა, მაგრამ გასაგონად თქვა..
ეს სიტყვები როგორვეც მისგან გავიგე მასთან მივედი მივედი და ჩავეხუტე.. და უეცრად ჩემს გონებაში რევოლუცია მოხდა.. ყველა ფიქრი. ჩემი ერთმანეთს ეჯახებოდა..
__წავიდეთ კარგი უკვე გვიანია.._მუდარით შემომხედა
_კარგი..
რესტორანი დავტოვეთ და სახლისკენ გავუდექით გზამ ოცი წუთიც არ წაიღო.. მალევე მივედით მის სახლთან ლოყაზე მაკოცა და ისევ ჩემი მაქანა დატოვა .. იქამდე ვუყურებდი სანამ თვალს არ მოეფარა .. როგორვეც მისი სხეულის სილუეტი აღარ მოჩანდა მანქანა დავძარი.. ათ წუთში უკვე სახლთან ვიყავი.. ლოგინში შევწექი ვიცოდი ხვალ საშინელი დღე მელოდა.. აქედან წასვლა და ისევ საყვარელი ადამიანების მიტოვება.......
________________________
ახალი მწერალი ვარ და ძაან გთხოვთ ძაან არ გამაკრიტიკოთ :D