წერეთელს განსხვავებული წოლის მანერა ჰქონდა, ვარსკვლავივით ხელ-ფეხ გაშლილს უყვარდა მუცელზე წოლა, საყვარელი ქალი კი ცდილოდა კაცის დიდ სხეულს ისე მიკროდა რომ ყოველ მონაკვეთში ეგრძნო მისი თბილი კანი. ანდრიაძეც შეეჩვია მეზობელ სახლს და მხოლოდ საჭიროების შემთხვევაში სტუმრობდა საკუთარს. დემეტრეს კარადაც ინახავდა ქალის რამდენიმე ხელ ტანსაცმელს..
-აღარაა დრო გაიღვიძო?-ყურთან დაიჩურჩულა ელენამ, არც გაუგია კაცს.-დემეე.
-ჰო.
-გაიღვიძე რაა.
-რატომ?
-სამსახურში გვაგვიანდება, თან დილით მინდა მოგეფერო ნორმალურად. -ყურზე ოდნავ უკბინა..
-დილიდან აგზნებული ხართ ქალბატონო ელენა?-თვალები კი გაახილა მაგრამ ისევ მოჭუტული ჰქონდა და ძლივს ხედავდა ქალს..
-დემეტრე გაახილე თვალეები.
-რა გაყვირებს, გავიღვიძე ხო..-მუცელზე ხელი შეუცურა და მისკენ მიიჩოჩა ქალი..-მმ აქ რა გვაქვსოო??-ხელი ნაზად ფეხე შორის ჩააცურა.-თან როგორი სველია..გინდივარ პატარავ!?-ლოყაზე უსვამდა წვერიან ლოყას და ჩუმად ჩურჩულებდა, ქალი პასუხად კი მხოლოდ კრუსუნი ისმოოდა.ანდრიაძეს ზემოდან მოექცა ფეხებს შორიას, პენუარის ბრეტელი მხრებიდან სათითაოდ გადაუწია და ნაჭრისგან გათავისუფლებული ადგილები დაუკოცნა. სხეული უხურდა ქალს, კაცის სურვილისგან იწვოდა, ეს ბოროტი კაცი კი არ ჩქაროდა სიამოვნების მინიჭებას. თავი უკან ჰქონდა გადაწეული რომ კარგად დაეკოცნა წერეთელს ქალი ლამაზი ყელი, ცხელ კოცნებს ლავიწზეც უტოვებდა მკერდისკენ მიცოცავდა. დაბურცულ კერტებზე რომ შეახო ენა მაშინვე ამოუშვა ბაგეებიდან ხმა და დაეძაბა სხეული,ოსტატურად ატრიალედა წერეთელი ენას ქალის მკერდძე და მეორე ძუძუ ძლიერ ხელში მოექცია, ძლიერად უჭერდა ხელს. თავისუფალი ხელით კი გახსნილ ბაგეებზე ეფერებოდა.თითებმა ქალის ფეხებს შორის რომ ჩააღწია სასიამოვნო ტალღამ დაუარა სხეულში.-მთელი ღამე მე გესიზმრებოდი ელენა? -გაეღიმა და წრიული მოძრაობით უფრო აღაგზნო ისედაც სურვილით გაგიჟებული ქალი.
-დემე ცუდად ვარ..-თავს აქეთ-იქით იქნევდა და თლილ თითებს კაცის განიერ ბეჭებზე დაასრიალებდა.
-შევიდე?-ახლა უკვე თითების მაგივრად ცხელი ორგანო იგრძნო, მთელი ორგანიზმიი სასიამოვნო სურვილს ჰქონდა მოცული.
-დემეე...-როგორც იქნა ნანატრი წამი დადგა და ორი სხეულიც გაერთიანდა. -მეტკინა..-წამოიკნავლა.
-პატარავ ცოტაც და ჩემს ზომას მოერგება შენი ვა**ნა.-ეღიმებოდა ქალის ნასიამოვნებ სახეზე და ბაგეებსაც სათითაოდ უკოცნიდა. -რა ვქნა ვერ მოვიჭრი..-გაეცინა და ბიძგი მისცა..პირველი შემთხვევა იყო როცა მხოლოდ ქალის სიამოვნებაზე ფიქრობდა, უსაზღვრო ნეტარებაში ჰყავდა ანდრიაძე და ამით თავად გაორმაგებულ ბედნიერებას იღებდა. ორივემ ერთად მიაღწია სიამოვნების მწვერვალს, ელენა თვალებ დახუჭული მუცელზე იწვა საბანი მხოლოდ საჯდომს უფარავდა. დემეტრე იდაყვით იყო დაყრდნოილი საწოლზე, ხელით კი ანდიაძის ხერხემალს სწავლობდა.
-სამსახურში დაგაგვიანდება..
-შენ არა?
-მე უფროსი ვარ და არავინ არაფერს არ მეტყვის.
-მეჩვენება თუ შენი ახალი მდივანი გეკეკლუცება?
-მართლა?კი არ შემიმჩნევია.
-ნუ იღიმი..
-არ მითხრა რომ ეჭვიანობ.?-გამობურცულ ტუჩებზე ნაზად აკოცა.
-მე მასზე?? ნუ მაცინებ რაა. უბრალოდ შენზე ვზრუნავ არ მინდა შეგაცდინოს.
-ადექი ელა და მოემზადე..-ჯერ თვითონ ადგა და სააბაზანოში შევიდა. ქალმაც ძლივს აწია მოდუნებული სხეული.“ასეთ მდგომარეობაში როგორ უნდა წავიდე?“დაიწუწუნა და ხალათი შეიკრა.
ოფისში ერთად შევიდნენ დემეტრემ თავი გაიგიჯა „ძაან რას იტყვიან , დავიღალე ამ დამალობანას თამაშით! ყველამ უნდა გაიგოს რომ ჩემი ქალი ხარ!“-ო. დიდად არც ანდრიაძე შეწინააღმდეგებია..
-იმენა სიარულზე გეტყობა რომ დილით გაგ*იმეს.-სიცილით უჩურჩულა წერეთელმა.
-საშინელი კაცი ხარ.-ტანის სექსუალური რხევით შევიდა კაბინეტში და ქეთოც შეყვა.
-რა სახით მოძრაობ?
-ყავის დალევა ვერ მოვასწარი. -სავარძელზე მოწყვეტით დაეშვა.
-ყავა ვერ დალიე თუ შენ და ღმერთკაცმა იმაიმუნეთ?
-მაგ წარბეს ასე რომ ათამაშებ დაგაპუტავ და ვნახოთ მერეც თუ მოეწონები ჩვენ ალექსს.
-ფუ რა თავისნაირი გაგხადა რაა. მწარე.!
-ეს ახალ საათია?-ხელზე ანიშნა.
-გოგო გუშინ მომივიდა ამანათი, შიგნით წარწერა ჰქონდა ახალწელზე ვერ გაჩუქე და ახლა გჩუქნიო. თან ისაა მე რისი ყიდვაც მინდოდა, პროსტა ძალიან ძვირი ღირდა დაა.
-ვაა ვიღაც მდიდარი თაყვანისცემელი გყავს.!
-ნეტა სანდრო ხომ არ იყო?
-აბა რა ვიციი.. ლამაზია ძალიან.
-ჰოო.. ძალიან მომწონს, სულ არ მაინტერესებს ვინ მაჩუქა.. მადლობა სანტას..
-გაიქეცი რა ყავა შემომიტანე.. გთხოოოვ რაა.ფეხები ისე მაქვს მოდუნებული ვერ ვმოძრაობ.
-ნეტა რას გიშვება ასეთს.. კაი ხო..
-შენ ჩემს კაცზე კი არა სანდროზე იფიქრე გირჩევნია, მშვენიერი ბიჭია.. თან ორივე ლამაზები ხართ და მშვენიერ შთამომავლოას აჩუქებთ ქვეყანას.
-ყავას მთხოვდი შენ ხო??
-კაი კაი ვჩუმდები.. -პირზე ხელი აიფარა და მუდარის სახით გახედა. სიცილით გავიდა კაბინეტიდან.. შესვენებაზე დემეტრემ შემოაღო კარები.
-წამო რამე ვჭამოთ რაა, ძალიან მშია..
-მე არ მშია, უბრალოდ გამოგყვები.-მოსაცმელი აიღო და კაკუნით გაჰყვა კაცს, მშვენივრად ხედავდა ირგვლივ მომუშავეთა მზერას და საერთოდ არ ადარდება მათი აზრი.. მანქანა დიდი სახლის წინ გაჩერდა.
-სად მივდივართ დემეტრე?-ღვედი შეიხსნა.
-საბუთბს დავტოვებ და წავიდეთ მერე საჭმელად. წამო მანქანაში ხომ არ დამელოდები..
-კაი..-თამამად გადავიდა და დიდ ეზოში შევიდნენ. ზარი რამდენჯერმე დარეკა და კარი ლამაზმა შავგრემანმა ქალმა გააღო კარი.
-დედას ვარსკვლავი მოვიდა..- დედააოოო ზუსტად ასე დაიყვირა ელენამ გულში და დემეტრეს ხელი რომ არა ალათ უკან გადაყირავდებოდა.-სტუმარიც მოუყვანია. შემოდით შვილებო.. -ახლა ისე უცემს ანდრიაძეს გული შეიძლება გაუსკდეს სიხარულისგან თუ ნერვიულობისგან ეგ ჯერ ვერ გაარკვია.
-გამარჯობათ-ძლივს ამოიკნავლა.
-გამარჯობა მე თამარა დემეტრეს დედაა.
-ელენა დემეტ..
-ჩემი საცოლეე.-ორივე ქალმა გაფართოებული თვალებით ახედეს მაღალ წერეთელს. -ნუ მიყურებთ ეგრე. დე მე მშიაა.-სავარძელზე დაჯდა..
-ელენა სუფრას გავაწყობ მანამდე ყავას ხომ არ მიირთმევ?
-დიდი სიამოვნებით თუ არ შეგაწუხებთ.
-რას ამბობ შვილო, შენ თუ ამ კაცის დამჭკვიანებელი ხარ ყავას კი არა უკვდავების წყალს მოგიტან.-გაიცინა და მარტო დატოვა ეს ორი.
-შენ მოგკლავ. ამას არ გაპატიებ.! ხმა არ გამცეე..ჩუ შენი ხმა არ გავიგო..
-აბა ისე არ გამომყვებოდი და რა მექნა..
-გაჩუმდი მეთქი.. -ხელებს მუხლებზე ისვამდა..-ტუტუცო კაცო. უხხ როგორ.. ეს როგორ გააკეთე..
-კაი დამშვიდდი, დედაჩემი გაგაცანი რა მოხდა..
-რა საცოლე ავად ხარ?-შულზე ხელი მიადო..
-აბა ამხელა კაცი იმას ხომ არ ვიტყოდი შეყვარებული ან მეგობარი გოგოათქო..
-მატყუარა ხარ... ვარსკვლავი კი არაა.-ქალბატონი თამარაც შემოვიდა და მაგიდაზე ფორთოხლის წვენი და ყავა დააწყო..
-მიირთვი ჩემო კარგო, ნინოც მალე გააწყობს მაგიდას და.. აბაა მომიყევით რამე..-მათ წინ დაჯდა და გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა შვილს და მომავალ რძალს. -დედა რა ლამაზები ხართ..-ვერ შეძლო ემოციების დამალვა..
-თამარა კაი რაა.
-დედა როგორ გამახარე, ასე მეგონა შვილიშვილეს არ მაღირსებდი..
-რა დროს შვილიშვილებია..-გაეცინა წერეთელს და წვენი ჭიქაში დაასხა. - ანა სად არის?
-მეგობართან არის წასული. სახლში არ ჩერდება. თან გუშინ მამაშენი გააგიჯა სახლი მინდაო, მარტო უნდა გადავიდე საცხოვრებლადო. დაელაპარაკე რა დეე, ხომ იცი შენ გიჯერებს მარტო..
-ანა შენი დაა?-ხმადაბლა თქვა და წერეთელს გახედა..
-ხო. -მშვენივრი დრო გაატარეს წერეთლების ოჯახში, საცრად თბილი გახსნილი და თავისუფალი ქალი იყო თამარი, უშუალო და ძალიან უბრალო..
-ქალბათონო თაამარ მომიყევით რამე დემეტრეზე. როგორი იყო ბავშვობაში.
-ელენა ისეთი კარგი იყო ბავშვობაში, ქუჩაში რომ ვასეირნებდი მაჩერებდნენ და ეფერებოდნენ გამვლელები. ხუჭუჭა, თავი და დიდი თვალები ჰქონდა.. ახლა რომ იხოტრავს ეგრე კი არ იყო.. მაგრამ ცელქცი, ცელქი, ისეთი ცელქი, რომ რა გითხრა. სოფელში რომ ჩამყავდა ყველაფერს ჭამდა, "ნავფტალინიდან" დაწყებული ხოჭოებით დამთავრებული. -ისე საყვარლად ყვებოდა განაბული უსმენდა ანრიაძის ქალი. -მოკლედ ძალიან ცელქი იყო..-თბილი მზერით გახედა შვილს და თავზე მოეფერა.- ეს არის დედას პირველი მერცხალი.
-ვაიმე დედა როგორ რაღაცეებს მეძახი. აღარვალ 5 წლის ბიჭი.
-შენ სულ ჩემი პატარა ხუჭუჭა იქნები.. -დაუკოცნა სახე. აღფრთოვანებული წამოვიდა სახლიდან.
-ჰა აბა როგორ ხარ. ამოისუნთქე?-ავტომობილის ძრავი ჩართო და ფერდაბრუნებულ ანდრიაძეს გახედა.
-არ გაპატიებ. დღეს ჩემ სახლში ვრჩები..
-აუფ როგორ შორს მიდიხარ. -გაეღიმა და გზას გახედა..
***
ენერგიულად დარბოდა ქეთო ოფისში, უფროს ყურადღბასაც არ აქცევდა.მხიარულ განწყობას ინარჩუნებდა, იმისდამიუხედავად რომ მის სიახლოვეს დაძაბულობა მატულოდა სხეულის ტემპერატურასთან ერთად. კაცის არ იხევდა უკან და უხეშ ტონსაც არ იცილებდა. ბოლოს როგორც იქნა დაჯდა და ტელეფონიც აწკრიალდა..
-ჰელოუ..
-ბიძაშვილო, დღეს საღამოს ხომ შემხვდები?
-გიო რა დააშავე?
-ანა გამებუტა და შერიგება მინდა. თან შენ კაი იდეები გაქვს ხოლმე და გთხოვ რაა არ გამწირო..
-ჰმ კაი შეგხვდები.. საღამოს რომ დავამთავრებ მუშაობას ჩვენს კაფეში დავსხდეთ..
-მაგარი გოგო ხარ, მიყვარხარ..
-მეც კაი წავედი..-ტელეფონი გვერდი გადადო..
-სამწუხაროდ საღამოს არ გცალია.-გვერდიდან ნონიაძის ხმა გაიგო.
-რატომ?-სკამი შეაბრუნდა და ცისფერ თვალებს ახედა.
-კლიენტთან გაქვს შეხვედრა, შვიდ საათზე. -წარბშეუხრელად უყურებდა ქალს.
-არაა პრობლემა ორივეს მოვასწრებ.-კომპიტერს მიაშტრდა.
-კაი. ადგილს გეტყვი სანამ დაამთავრებ. -აღარაფერი უთქვამს საქმე გააგრძელა, უხ როგორ უშლიდა ეს კაცი ნერვებს.! არა თან ძაალიან აღელვებდა ყოველი მისი მიახლოება. უცნობ გრძნობეს აღძრავდა და თან სასიამოვნოს, სურვილი უჩნდებოდა მისი აღელვების, სიამოვნედა როცა თვალი უშტერდებოდა ნონიაძეს. მოკლედ ახლა გამოუტყდა საკუთარ თავს, რომ ეს კაცი ძალიან მოსწონდა,მაგრამ იმ ღამეს არ პატიბოს.. საღამოს კლინტთან შესახვედრად წავიდა. დათქმულ დროს მივიდა, საათნახევარი რომ გაატარა ლოდინში მხოლოდ მაშინ დარეკა უფროსთან.
-გისმენ ქეთევან.
-არ მოვიდა და შეიძლება წავიდე?
-არა რათქმაუნდა.-როგორ აცოფეს ეს ტონი..!
-რატომ საათნახევარი დაიგვიანა უკვე.
-მითხრა რომ მოვიდოდა ამიტომ დაელოდე..-გათიშა, შავ ჯიპში მჯდარი ადევნებდა ქალს თვალს და ტკბებოდა მისით. რა ცუდი კაცია როგორ აწვალებს ამ გოგოს, არადა როგორ კლავს სურვილი მასთან ახლო ურთიერთობის. ასეთი რამე გაგიგიათ? გოგო მოგწონდეს და დამალვა გინდოდეს? მაგრამ ხომ ამბობემ საუკეთესო თავდაცვა თავდასხმააო.. სავარძელს მიყრდნობილი ათამაშედა საჭეზე ხელეს როცა უცებ ჩაავლო და დაეძაბა სხეული. მის ქალთან მიახლოებული კაცი რომ დალანდა..
-ქეთა როგორ ხარ?-მეგობარი მივიდა და გადაკოცნა..
-ერეკლე.. კარგად შენ როგორ ხარ? მოდი ჩამოჯექი.
-არავის ელოდები?
-კლიენტი უნდა მოსულიყო ორი საათის წინ და მაინც ველოდები.
-რა სტრანი უფროსი გყავს.მერე არ გიშვეს?
-ხოო ნუ იტყვი.. როგორ ხარ შენ ბავშვები როგორ გყავს?-ხელი ნაზად დაადო..
-აუ აგიჯებენ სოფოს და არიან რა.. ხომ იცი ჩემი შვილები ჭკვიანები და დინჯები არ იქნებიან..
-ხოო როგორიც იყავი ბავშვობაში ისეთები იქნებიან ისინიც.. აუუ გახსოვს ეზოში რომ ვთამაშობდით და რომ გცემე??-აკისკისნდა.
-არადა არაფერ შუაში ვიყავი.. ხომ არ დაგარტყავდი მეც..
-ჰოო ცუდი ბავშვი ვიყავი მე..
-ქეთა უნდა გავიდე სხვებთან ერთად ვარ.. მოკლედ დამირეკე და ამოდით ელენაც და ნინაც წამოიყვანე, სოფოს ხომ იცი უყვარს თქვენთან ერთად ყოფნა..
-კაი.. ძალიან გამიხარდა შენი ნახვა.. -გადაეხვია.. საბუთებით გატენილი ჩანთა აიღო და გარეთ გამოვიდა, აღარ აპირებდა ლოდინს, ხვდებოდა რომ არანაირი კლიენტი არ არსებობდა, ისევ იმ საზიზღარმა კაცმა მოუწყო.. ფეხით გაუყვა ვიწყო ქუჩას. ტყავის ხელთათმანით დაფარული ხელით ჰქონდა მანტოს საყელოები დაჭერილი ყელზე, რომ არ შეხებოდა სუსხიანი ამინდი.
-შენმა შეყვარებულმა იცის სხვას რომ ხვდები? და თან უცხო ადამიანისგან საჩუქქრებს რომ იღებ?-სიცივით იყო გაჟღენთილი კაცის ხმა..
-უკან რატომ დამყვები?
-ასე მინდა და იმიტომ.! კითხვაზე რატომ არ მპასუხობ? მოვძებნი შენს შეყვარებულს და თვალებბს ავუხელ რომელიც შენმა გარეგნოამ დაუბრმავა..
-გაყო ჩემი შურაწყოფა..-ნიკაპი აუკანკალდა, საერთოდ არ შეეძლო ასეთ სიტუაციებში ემოციების კონტროლი..ალქსანდრემ მისი აწყლიანებული ლურჯი თვალები რომ დაინახა წამით იფიქრა უკან დავიხევო მაგრამ..ყველაფერზე იყო გაბრაზებული, ბრაზობდა საკუთარ თავზე,რომ არ შეეძლო ემოციების გამოხატვა. ცოფდებოდა იმ კაცზე ასე რომ იმსახურებდა მისი ქეთოს გულწრფელ ღიმილს და ეზიზღებოდა ის ადამიანი ვინ მის გულს დაპატრონებოდა.ქეთოზეც კი ბრაზოდა ასე ერთბაშად რომ დაეპატრონა ნონიაძის გულს და გონებას.!
-გეყო ნიანგის ცრემლების ყრა. წადი და უთხარი გაარკვიე ვისთან გინდა ყოფნა. ნუ იქნცევი..
-გაჩუმდი არაფერი თქვა.. რაც არ იცი იმას ნუ ამბობ და ნუ მაგიჯებ.. რა გინდა გამაგებინე. ან საიდან მოიტანე რომ შეყვარებული მყავს.? რატომ მაგიჯებ რა გინდა რააა.. -ატირდა.
-არ გყავს??
-არა.!
-აბა..-უცნობი მიმართულებით შეიკურთხა..-სახლში წაგიყვან..
-არ მჭირდება. -ცრემლები მოიწმინდა. -ნუ მაიძულებ სამსახურიდან წავიდე, მე მიყვარს ჩემი საქმე და არ მინდა კომპანიის დატოვება.. -წინ წასული შემობრუნდა და ლურჯი წრეები ნონიაძის დასევდიენებული ცისფერ თვალებს მიანათა. -გეყოს საკუთარი და ჩემი ტანჯვა..! -ტაქს ხელი დაუქნია და გაუჩინარდა..


***
გამარჯობათ ჩემო კარგებო.. ბოდიში ასე რომ დავიკარგე და ვერ დავდე ახალი თავი.. მოკლედ ეს ორი კვირა მიწევს საქართველოდან გასვლა, ამიტომ შეიძლება დამაგვიანდეს ხოლმე დადება და იმედია არ გამიბრაზდებით. თუ თქვენ დადებით შეფასებას ვნახავ ხოლმე უფრო მოტივირებული ვიქნები და ყველგან მოვახერხებ წერას.. მოკლედ იმედია მოგეწონებათ ახალი თავი ველი შეფასებებს. <3