გამოვიდა აფთიაქიდან ანდრიაძე და სასწრაფო ვითარებით ავიდა სახლში. სააბაზანოში შეკეტილი, გაფართოებული თვალებით დაჰყურებდა ნიჟარაში ჩაყრი ტესტებს,სადაც ყველა ორ ხაზს აჩვენებდა. გაორებული იდგა და სარკეში ანარეკს აცრემლებუი უყურებდა. არ იცოდა უნდა გახარებოდა მისი ნაწილის მატარებელი რომ იყო,თუ შეშინებოდა.ინსტიქტურად მოუსვა მუცეს ხელი და აღუწერელი სიძლიერე იგრძნო.! ქალი კი არა მალე დედა გახდებოდა და დედამიწისზურგზე არაფერის უნდა შეშინებოდა. "ჯანდაბა წერეთელო მაინც დამიტოვე შენი ნაწილი.!"
-რას იზამ ეტყვი?-მუცელზე ეფერებოდა ნინა დაქას
-აუცილებლად. მან უნდა იცოდეს. მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ შევრიგდებით.
-ელა ახლა ცუდზე არ უნდა იფიქრო.!მხოლოდ კარგის იმედი უნდა გქონდეს. -როგორც იქნა მორჩა ქეთო ოთახიში წრეების დარტყმას და მეგობაარს ლურჯი თვალები შეანათა. -უნდა ავღნიშნოთ.. წამო რა ერთი კარგი რესტორანი ვიცი.. საღამო წავიდეთ..
-და სახში რომავღნიშნოთ?
-შენთვის დაღლა არ შეიძლება, თან გახვალ სახლიდან. ისე ექიმთანროდის მივდივართ?
-ზეგ ვარ ჩაწერილი. ხალხო არ მჯერა რომ აქ იზრდება. -თლილი თითბით აგრძეებდა მოფერებას.
საღამო ხანს კომფორტულად და კლასიკურად გამოეწყო და გოგონებს სანახავად წავიდა. რესტორანში ისხდნენ ნინა და ქეთო მაგარ სასმელს მიირთმევდნენ ხოლო მომვალი დედა ბროწეუის წვენს აგემოვნებდა.დარბაზში ორი ნაცნბი სილუეტი რომ შემოვიდა. ნონიაძე გოგონებს მიესალმა და შორიახლოს მაგიდა დაიკავეს.
-რაღა აქ მოვიდნენ..
-წამო თუ გინდა გავიდეთ.
-ნუ გაატრაკე როდის იყო ქალის გამო გავრბოდი.-გაეცინა წერეთეს და მენიუ გადაშალა. -შენი წითური გიყურებს. -არ ამოუხედავს ისე უთხრა.
-ხოო?
-აჰამ..
-ხოდა წავედი, ასე უკვე აღარ შემიძლია..
-მიდი მიდი თორემ დარჩი შენც მარტო.!მე მანამდე შევუკვეთავ.. -ნონიაძემ მეგობარრი დატვა და ქალი გარეთ გაიყვანა. ყოყმანის შემდეგ გაბედა ანდრიაძემ და წერეთლის მაგიდას მიუხლოვდა.
-დემეტრე..შენთან საქმე მაქვს?
-მე არა.!
-იქნებ მომისმინო?
-რა იყო საწოლში იმედები გაგიცრუა შენმა საყვარელმა და დაბრუნება გადაწყვიტე?-დღეების წინ არსებული დემეტრე გამქრალიყო და მთელი მისი სხეული ყინულის კაცს მოეცვა, თითქოს სულ არ ყოფილიყო ამ ქალზე შეყვარებული.!
-შენ ეგ მართლა გგონია?-ხმა ისე აუკნკალდა თავი ვერ მოთოკა და კაცის წინ ცრემლები გადმოყარა.
-ნუ იმცირებ თავს!-ახლა უკვე გაყინული მზერით უყურებდა ანდრიაძეს..
-იცი მართალი ხარ.საერთოდ არ ყოფილხარ ისეთი როგორიც მეგონე. რატომღაც შენში იმ თვისებებს ვხედავდ რაც არ გაგაჩნია..
-არაუშავრს ყველას გვიცრუვდება იმედები..
-ნამდვილად...-ბოლო სიტყვას მთელი ემოცია ამოიყოლა და სკამი მაგიდასთან მიწია. ურეაქციოდ, ტანის იმ სექსუალური რხევით მიდიოდა, კაცს ასე რომ აგიჟებდა.
"მოაშორე ეგ თვალბი შე სი**"გუში იღრინებოდა როცა ვიღაცის მზერას დაიჭერდა ქალის მიმართ. "ფუ რა უიღბლო ყვე** ხარ"საკუტარ თავს ამკობდა და ლუდს სვამდა. ანდრიაძე ნინასსთან ერტად იჯდა და ცრემლები გადმოვარდნამდ იმშრალებდა.
-იცოდეთ რომელიმეს რომ წამოგცდეთ რამე, დამკარგავთ.! ამ ბავშვს ეყოლება მარტო დედა.!ნინა შენსკენ მომიძებნე რამე ბინა!-ჩანგალს ძLიერად ასობდა ქათმის ფილეს და დაჯინებით მიშტერებოდა ერთ წერტილს. ლუკმა გადაყლაპული არ ჰქონდა საშინელმა გურილსრევის შეგრძნებამ რომ შეაწუხა და საპირფარეშოსკენ სწრაფი ნაბიჯით წავიდა,იიდან გამოსული კი წერეთელს შეასკდა.არც შეუხედავს ბოდიში მოუხადა და ჯერ ის ადგილი შემდეგ კი რესტორანი დატოვა.
მოსაცდელში იჯდა და გარშემო ქალებს აღელვებული აკვირდებოდა. როგორც იქნა მისი რიგიც მოვიდა.
-ნაყოფი ჯამრთელია დედიკო.-გაუღიმა ექიმმა.-შემდეგ მოსვლაზე უკვე სქესსაც გეტყვი.4 კვირის ორსული ხარ.ახლა დაგინიშნავ ვიტამინებს და უნდა მიიღო იცოდე.. გახარებული გამოვიდა ექიმის კაბინეტიდან და ახალი სახლის სანახავად წავიდა..
****
უცებ ჩაავლო ხელი სასწრაფოდ გაიყვანა გარეთ.
-მეტკინა-ხელზე მის ძლიერ მტევანს გრძნობდა და ხვდებოდა რომ გონს მალე დაკარგავდა.
-დავიღალე ამ კატა-თაგვობანას თამაშით.-მტევანი მოადუნა და უკვე ხელზე ეფერებოდა.
-ვერ ვხვდები რა გინდათ?ახლაც რამე დავალებაზე უნდა გამიშვათ.?
-მიყვარხარ ქეთო და აღარ მინდა ამის დამალვა..-ქალი ცოტა ხნით გაოცებული უყურებდა, მერე ცრემლები ჩაუდგა თვალებში,ერთი დაახამხამა და ჩამოგორდნენ ღაწვებზე.-მინდა სულ ჩემთან იყო, მინდა მხოლოდ მე მიღიმოდე..ქეთო ამოიღე ხმა..
-მე..მე..
-მე შენ მიყვარხარ.!-ალექსანდრეს თვალები უფრო გაუღიავდა და აცახცახებული ქალი მკერდზე მიიკრო.
-სანდრო.-ერთი წამოიტირა და ხელები ყელზე მოხვია.-მე მეგონა აღარ მეტყოდი ამას.
-მერე შენ გეთქვა. ახლა რომ გაკოცო კიდევ ხომ არ დამარტყავ?-ქეთომ ცრემლმორეულმა გაუღიმა ახლა თვითონ დაუკოცნა მსხვიი ტუჩები..
-ჩემი ქეთო.. ჩემი ქეთო..-სახეზე ეფერებოდა..-წამო წავიდეთ..
-სად?
-სადმე, მარტოები,
-იცი ელენა..
-ელენას სულ ხედავ, შეყვარებული კი ახლა იპოვე. დამაცადე რომ კარგდ დაგიკოცნო ტუჩები.. გემო გავუგე და ასე იოლად ვერ შეველევი..
-კაი, ხო.. ჩანთას და მოსაცმელს ავიღებ..რესტორანში დაბრუნდა გოგონები გააფრთხილა და სანდროს უკან გაჰყვა..მყუდრო ადგილი მოძებნეს და კუთხის მაგიდა დაიკავეს. ორი ცხეი შოკოლადი შეუკვეთეს..
-ბოროტი ხრ ძალიან..
-რა ვქნა შენ მაიძულებდი..
-დამაბრალა ახლა მე.. იცოდე გაგებუტები..
-კაი ხო. -სახე ხელებით დაუჭირა და ძლიერად მიაკრო ბაგეები ტუჩებზე..-ახლა შეიძლება შემომეჭამო..
-მართლა გიყვარვარ?
-აჰამმ.-ხელზე აოცა და ქვევიდან ახედა..
-იცი შენ პირველი შეყვარეებული ხარ ჩემთვის..-ღიმილით უთხრა.. ნონიაძე გაკვირვებული უყურებდა ჯერ, შემდეგ მზერა დაუუთბა და ცისფერი თვალები აუბრჭყვიალდა.. -შენ ბევრი გეყოლებოდა.. ისეთი გარეგნობა გაქვს.. ასე რატომ მიყურებ..
-ბედნიერი ვარ..!
-მეც.-მხარზე დაადო თავი და გაიტრუნა..
***
კვირა დღეს, მუქ თავისუფალი სამოსი ჩაიცვა და ტაძარში იმ დროს მივიდა როცა წირვა იწყებოდა, კუთხეში დადგა და ფიქრებში წავიდა, 2საათი ისე გავიდა ვერ მიხვდა.მამაოსთან მიივიდა აღსარება ჩააბარა და ეზიარა.
-არ წახვიდე დამლოდე.
-კარგი მამაო.-სკამზე იჯდა.
-მომიყევი რა მოხდა..
-მოსაყოლი არაფერია,კაცი გავიცანი..შემიყვარდა და ქორწინების გარეშე მქონდა ურთიერთობა..შემდეგ დავშორით მაგამ დამრჩა მისი ნაწილი..
-და ამყველაფერს ასე მშვიდად ამბობ?
-მე ის მიყვარდა,მიყვარს და არაფერს ვნანობ საერთოდ.!
-დაუფიქრებლად მოიქეცი მაგრამ, იმედია ბავშვის მოშორბას არ აპირებ..
-რას ამბობთ მამა დიმიტრი, ამას როგორ ავაკეთEბ.. მის ნაწილს არაფრის დიდებით არ მოვკლავ.
-უი ნახე ვინ მოსულა- შემოსასვლელისკენ გაახედა.-შენთვის სეფისკვერები რომ მოჰქონდა, სულ მასთან ერთად იყავი ტაძარში.წამო გაგახსენოთ ერთმანეთი..
-მამა დიმიტრი, როგორ ხართ?-ხელზე ეამბორა და მის ზურგს უკან მომავალ ქალს გახედა. "უღმერთოდ ლამაზია.!"გაიფიქრა და ელენას თვალებს წააწყდა..
-დემეტრე გახსოვს რომ გახსენებდი კიკინებიან გოგოს..-მათ შორის იდგა.წყვილი კი თვალმოუშორებლად უყურებდა ერთმანეთს..
-მახსოვს მამაო.
-ხოდა ეს გოგონა..
-მე უდა წავიდე..-უცებ მოშორდა ორივეს ანდრიძე და გარეთ გავიდა,უჰაერობისგან ლამის გონი დაკარგა.გარეთ იდგა მაგრამ მაინც უჭირდა სუნთქვა.რა იყო ეს?ბედი დასცინი?!
ყველაფერი ნელა მიდიოდა, მშვიდად ცხოვრობდა და ახლა სახლს ეგუებოდა. არც წერეთელი ეჩხირებოდა თვალში..
-ელა, დღეს მე და სანდრო ამოვალთ შენთან..
-კი, მაგრამ იცოდე ბავშვზე არაფერს ამბობთ..
-ოკ.. შენ რომ იცი რამე გემრიელი გააკეთე რა,თუ არ დაგეზარება..
-კაი.. სიძეს საკადრისად ხომ უნდა შევხვდე.
-ნუ იცინი.
-გელოდებით საღამოს..
აბედნირებდა მეგობრის სიხარული, უყურებდა მათ ბრწყინავ თვალებს და ახსენდობადა კუთვნილი ბედნიერება.. "მერე რა რომ შენი მამიკო არ იქნება ჩვენთან.. სამაგიეროდ მე ისე მეყვარებ,მის არ ყოფნას ვერ იგრძნობ..როგორ მინდა მალე გნახო და ჩაიკრა გულში.."შეუმჩნევლა ეფერებოდა პატარ მუცელს.
ორი თვეც მალე გავიდა, მუცელიც უკვე ეტყობოდა, აღარ იცვამდა მომგარ ტანსაცმელს. წერეთელის ცხოვვრება ისევე მიდიოდა როგორც მაშინ სანამ ელენა გამოჩნდებოდა, ერთი განსხვავებით სხვა ქალს ვერ ეკარებოდა ფხიზელ გონებაზე. კვლავ თავის სახლში დაბრუნდა იმის შემდეგ რაც სანდროსგან გაიგო რომ ქალი სხვაგან გადავიდა..
-დღეს სადმე დავლიოთ არ გინდა?
-არა ბიჭო ნინას დაბადებისდღეზე მივდივარ..
-სად იხდის?
-ჩვენს ბარში, სადაც დავდივართ ხოლმე..
-აჰა კაი.მოვალ დასალევად..
-ელენას სანახავად უფრო..-გაეღიმა.
-საერთოდ არ მადარდებს ეგ ქალი..
-კი..კი გეტყობა..წავედი მე. ისე დაჯექი რომ ვერ დაგინახოს.
-როგორმე მივხედავ ჩემ თავს..-კარები მიკეტა..შეეჩვია მის გარეშე ცხოვრებას, მაგრამ როცა მოგონებები ამოტივტივდებოდნენ,ყველა ჭრილობა იხსნებოდა და აუტანელი ხდებოდა ტკივილი.მაისის მშვიდი,თბილი საღამო იყო,ბარში მოშორებით იჯდა და შავ კლასიკურ კაბაში გაოწყობილ ქალს ათვალიერებდა. რაღAც სხვანაირად გამოიყურებოდა ანდრიაძე, სხვანაირად ლამაზი იყო.თითქოს ბედნიერად უნდათებდა თვალები მაგრამ ისევ სევდიანი ღიმილი ჰქოდა.საპირფარეშოსკენ რომ დაიძრა ელენა ვვერ მოითმინა და უკან გაჰყვა.ხელი იდაყვში ჩაავლო,ბნელ კუთხეში მიიმწყვდია.
-ხელი გამიშვი.
-ჯანდაბა ელენა.. ისე მომენატრა შენი სურნელი.-ყელში ჰქონდა ცხვრი ჩარგულიდა მხოლოდ მისეულ სურნელს უშვებდა ფილტვებში..
-დემეტრე..
-შენი დემე აღარ ვარ?
-არა..
-არ მოგენატრე პატარავ?-კაბის ერთი ღილი შეუხსნა და მუცლთან ცივი ხელი შეუცურა.კინაღამ გულმა დაარტყა გამობზეკილ მუცელს რომ წააწყდა.
-ეს..-სიტყვაა არ დაასრულებინა ისე მოხვდა ქალის მუხლი ფეხებს შორის და სანამ დემეტრე გონს მოვიდა ბარიც და მიმდებარე ტერიტორიაც დატოვებული ჰქონდა..

***
აბა ტკბილებო.. რას იტყვით? როოგორ მოგეწონათ? რამდენიმე დღე ვეღარ დავდებ და არ გამიბრაზდეთ.. <3ველი შეფასებებს <3