დილით ყველაფერი თეთრ ნაბადში იყო გახვეული,ფიფქები ჯერაც დაუღალავად მოძრაობდნენ..საიდანღაც წვიმის წვეთების ხმა მესმოდა და ეს ყველაფერი საოცარ იდილიას ქმნიდა.
დილის 6 საათზე გამერვიძა,საიტზე შევირბინე და საბაც შემოსული იყო.
-საბა,რას აკეთებ ასე ადრიანად?
-გამეღვიძა და ვეღარ დავიძინე ,შენ რას აკეთებ?-იმ წუთასვე მომივიდა პასუხი.
-არ ვიცოდი რა გამეკეთებინდა..-თავი ვიმართე
-გირჩევნია წერო,დღეს ხომ უნდა მანახო...-შემომაპარა.
-დღეს?ჰმმ..დავფიქრდები..
-იცი,რას ვფიქრობდი? კარგი იქნებდა ახლა მარტო იყო ოთახში,შემოვიდოდი და რამოდიენიმე საათს შენთან ლაპრაკში და შენს ჩანაწერების კითხვაში გავატარებდი..
-თუ ოდესმე მკითხეს,რისი ეშინია ბატონ საბასო,ვეტყვი,რომ აქ მყოფი შენი თქმით „ჭორიკანა გოგოების“..
-ისევ შენზე ვფიქრობ,თორემ მე რა..
-სასაცილო ხარ.. გარეტ გავიდეთ გინდა? მე მაინც არ მანაღვლებს,ვინ რას იტყვის..
-სარფიანი შემოთავაზებაა.. დავფიქრდები..
-მე გავდივარ და შენი არ ვიცი...
-ორიწამი დამელოდე,ჩავიცვამ..არგახვიდე უჩემოდ..
ამ ერთი შეხვედით არაფრის მომცემი ესემესების შემდეგ გარეთ გავედი.. მისაღებ ოტახში საბას დაველოდე,ნაჩქარევად გამოვიდა და გარეთ გავედით..
-საბა.. ნინიზე მომიყევი რა..
-ნინი რაში გაინტერესებს?-გულწრფელად გაუკვირდა საბას
-უბრალოდ მაინტერესებს სანდროსთვის რატომაა ასეტი მნიშვნელოვანი..
-ამ თოვლს გავს-ხელში გუდა აიღო-ანუ მალე დნება და ხელიდან გეცლება,თუმცა მერე ისევ მოდის-გაიცინა-სეზონურია რა..-ისევ გაიცინა
-ნეტავ,შენზე რას ამბობენ?-ეშმაკურად გადავხედე
-ჩემზე უარესებს.. ხან ვის მომაკერებენ შენი შეყარებულიაო და ხან ვის.. არადა შეყვარებული არასდროს მყოლია. სულ ვფიქრობდი,რომ ადამიანი თუ გიყვარდება,უნდა გიყვარდეს ბოლომდე.მე არ მწირდება თოვლის ხალხი,ხომ ხვდები?
-უცნაურია.. შენი თქმით სხვანაირი ხარ..
-აქ დამელოდე,მანქანას დავითრევ და მოვალ..
-დილის 6 საათზე სად უნდა იშოვო მანქანა?
-ძმაკაცის მანქანაა და გასაღები მაქვს..ორწამში მოვალ დამელოდე..
სანამ მთლად გავიყინებოდი და დიდ ყინულის მართკუთხედად ვიქცეოდი,მანამდე მივხვდი,რომ საბას ორი წამი და ორი საათი ერთმანეთისგან ვერ გაერჩია..როგორც იქნა გამოჩნდა.
-სად იყავი აქამდე? გავიყინე..
-იცი რა? დავფიქრდი და მივხვდი,მაგ ჭორიკნების აზრები საერთოდ არ მაინტერესებს
-სად მივიდივართ?
-უახლოეს კაფეში და თან რაღაცეები ვიყიდოთ მარკეტში
-თუ ეგრეა,მთლად რომ დაივიწყო ეგ ხალხი და მათი აზრები,ცოტა დავლიოთ
-ოოო,ეს უკვე მომწონს-საბა გმაყოფილებით ჩაიცინა-პროსტა საჭესთან ვარ. სახლში რომ მივალთ იქ დავლიოთ.
-ფული წამოიღე?საერთოდ არაფერი წამომიღია-გამახსენდა უცებ
-კი,წამოვიღე სამყოფი ფული.
-შამანიური რომ მიყიდო შეგიძლია? რომ მივალთ დაგიბუნებ ფულს-იმედი ვიქონიე,რომ უხერხულ სიტუაციაში არ ჩავვარდებოდი
-რამდენ შამანიურსაც გინდა იმდენს გიყიდი-უცებ გამახსენდა,რომ სანდროსგან ვიცოდი საბას საკმაოდ ბევრი ფული ჰქონდა.-ნაძვისხეც ვიყიდოთ გინდა?
-ამდენი ფული საიდან გაქვს?-ვეცადე გამომეტეხა
-გრძელი ამბავია-თავი აარიდა ლაპარაკს
-მუშაობ?-ჩავეძიე მაინც
-სხვადროს ვილაპრაკოთ მაგაზე..გირჩევნია შენ მომიყვე რას აკეთებ თბილისში? მუშაობ?
-ერთი ბიჭია,ჩემი მეგობარია,სამსახური მიშოვა.. ახლა შვებულებაში ვარ.
-ვინ ბიჭია? გამაცნობ?-შემომხედა და თვალი ჩამიკრა.
-შვედეთში რომ ჩამოვალთ,გაგაცნობ.
-მე მხოლოდ შენ დაგპატიჟე,არანაირი ბიჭები-გაიღიმა
-გეშინია,რომ შენზე ბევრ ფულს იშოვის შვედეთში?-წამოვისროლე,მხოლოდ იმიტომ რომ რაღაც უნდა მეთქვა
-არა,მეშინია რომ შენს თავს წამართმევს-გამიღიმა
ვიფიქრე,როგორ გავს სხვა ბიჭებს-მეთქი და მანქანიდან საბას შემდეგ გადავედი.
-ცოტა ფეხით გავისეირნოტ-შემომტავაზა საბამ
-საბა,რას ფიქრობ იმაზე,რომ ვიღაცას შეუძლია მოვიდეს და შენს რეალურ ცხოვრებას არდისფერი სათვალეები გადააფაროს ან პირიქით,მოვიდეს და დაამსხვრიოს ყველაფერი,რაც კი აქამდე გიშენებია. საკუთარი თავიც კი.
-რატომ ფიქრობ ასეთ რაღაცეებს?-გულწრფელად გაუკვირდა საბას-სულ ნუ მოუშვებ ახლოს და ვერაფერს დაგაკლებს.. ვერც ილუზიებს დაგინგრევს და ვერც აგიშენებს. იცი რა?მარტოობა ჯობია ყველაფერს. საკუთარ თავთან მარტოობა,ტორემ ისე შეიძლება გვერდით გყავდეს ფორმალურად ვინმე.
-ცუდ რაღაცას ამბობ,ძალიან ბიჭურს-შევნიშნე
-ბიჭურს?-გაიცინა-ისე მართალი ხარ,ძალიან ბიჭური ვარ-ისევ გაცინა
-ბიჭური არა ჩვეულებრივი ხართიტქმოს ეს მისთვის ძალიან მოულედნელი იყო,ვგრძნობდი ,რომ ამ ბიჭის თვით შეფასება კარგიხანია ზღვარს გადაცდენოდა.
ის იდგა და გიყურებდა,ტუმცა რას ფიქრობდა ზუსტად ვერ გაიგებდი. ან რატომ ანაღვლებდა ის გოგოები,რომლებიც მასზე ლაპრაკობდნენ ,ან საიდან ჰონდა ამდენი ფული ვერ გაიგებდი. ის უბრალოდ იდგა და გაიძულებდა შენც უბრალოდ დამდგარიყავი მის გვერდით და კითხვებით თავი არ შეგეწუხებინა,რადგან ის ყოველთვის ცდილობდა რაიმე სულელეური ერთქვა,განეიტრალებისთვის.
უცებ ჩემი ყურადღება სტროლოგიიის წიგნმა მიიქცია..
-ასტოლოგიით ხარ გატაცებული?
-ასტროლოგი ვარ-ისე მითრა,რომ წამით მართლა დავიჯერე
-ყდაზე წარწერა მ.ლ. რას უნდა ნშნავდეს?-გავიფიქრე ხმამაღლა
-მსაბა ლგიგუაშვილს-გაიცინა
-ამ კომპიუტერის გამოყენება შეიძლება?-ყურადღება არ მივაქციე მის უხარისხო იუმორს.
-თუ ჩაირთვება კი...
კომპიუტერი მუხლებზე დავიდე და ჩართვა დავიწყე..უცებ სახე გამინათდა,პასვორდი არ მომთხოვა.ვორდპადში შევედი და თითები ავამოძრავე.
-რას წერ?-საბამ თვალები მონიტორისკენ გამოაპრა
-სტატიას..საბუკა,გინდა წაგიკითხო?-გამეცინა
-საბუკა-საბასაც გაეცინა-კარგი,თან წერე და თან წამიკითხე.
უკვე დაწერილს თვალი გადავავლე და ხმამაღლა კითხვა დავიწყე-ჩვენ ხალხი გამუდმებით ვცდილობთ ჩავქოლოთ განსხვავებული ხალხი,არ გვინდა ყურადღება მივაქციოთ,რადგან ვფირობთ,რომ ისინი ცხვრის ფარას ჩამორჩენილი ცხვრები არაინ და ვერასდროს დაგვეწევიან ჩვენ.ჩემს გვერდით საბა გიგუაშვილი ზის,-დავინახე,როგორ შეეცვალა საბას სახე და ხმამაღლა წერა და პარალელურად კითხვა გავაგძელე-საბა ერთი ჩვეულებრივი,ჭორიკანა გოგოების მძაგებელი ადამიანია. უყვარს ასტროლოგია,თუმცა მალავს. ყავს შეყავრებული,თუმცა ამასაც მალავს,მაგრამ მისი მუქი შავი თვალები ამის უფლებას არ აძლევს-საბამ გაიცინა- ის ახლა იცინის და ამით ორმაგ მიზეზს მაძლევს. ჩემკენ იყურება და აინტერესებს,კიდევ რას შეთხზავს ეს გოგო.მას უყვარს წყნარი მუსიკა,თუმცა ძმაკაცებში ამას მალვს,კიდევ უყვარს სხვისი ჩანაწერების კითხვა,მაგრამ როგორც ეტყობა არავინ აკითხებს. თავს უკმაყოფილოდ აქნევს და ამით მეუბნევა,რომ აქამდე არავის ჩანაწერებით არ დაინტერესებულა. გაუცებულა,როგორ ვხვდები უსიტყვოდ რა უნდა.-წერა შევწყვიტე და ვითომ ვწერდი,ისე გავაგრძელე ხმამაღლა ლაპარაკი- მე იმასაც ვხვდები,რომ საბამ კონიაკიანი შოკოლადები სპეციალურად მიყიდა და არა იმიტომ,რომ ძალიან მიყვარს-საბა გაშტერდა,სახეზე კიტხვისნიშანი გამოეხატა-უპპს,დამავიწყდა,რომ ჯერ კიდევ არ გიყიდია-გავუღიმე
-ვინ წაიკითხავს ამ დებილობა სტატას?-საბამ მანქანა გააჩერა
-პირველ რიგში შენ.. გამოვაქვეყნე-საბასჯენ გადავიწიე და ლოყაზე ვაკოცე
-რისთვის?-საბას ემოციები აერია სახეზე
-სტატიისთვის და იმ შოკოლადებისთვის,რომლებსაც ახლა მიყიდი-თვალი ჩავუკარი
-თუ ფულს გაძლევენ მაგ სტატიაში,ჩათვალე ,რომ არარაფერს მოგცემენ-იხუმრა ბიჭმა
-სასაცილოა-მივუგე ისე,რომ სახეზე ერთინაკვთიც კი არ ამითრთოლებია.
-არ გადმოხვალ?
-არა
-კაი,მოვალ-ისე მითხრა,თითქმოს მაინტერესებდა
უკან ყველაფერთან ერთად ლოტოს ბილეთით დაბრუნდა.ახლაღა მივხვდი,რატომ მკითხა გადასვლისას დაბადების თვე და რიცხვი.
-ეს ბილეთი რაღაშიღა გჭირდებოდა?-გავიცინე
-დაბნეულო,დღეს ღამეს ახალი წელია და სასწაულები ხდება-გაიცინა
-სასწაული ახლა ცემი სტატიიის გამოქვეყნება იქნება
-გამოაქვეყნებენ,ბოლობოლო ჩემზე დაწერე..თუარადა არაუშავს მე მოგცემ მაგ ფულს
-ხო,შენ რაგენაღვლება..
-შევიდეთ სადმე?
-შუადღეა,სახლში წავიდეთ
სახლში მისვლისას,საახალწლო სამზადისი გაჩაღებული დაგვხვდა,ყველა თავის საქმეს აკეთებდა.
მე და საბა ოთახში შევიპარეთ და სმა დავიწყეთ
-დღეს ზუსტად 12ზეა გათამაშება და არ გამოგვეპაროს.. მერე ვეღარ ვნახავთ
-რადროს ეგაა.. მოდი იმ პატარა ჩეხურ სახლს გაუმარჯოს.. მომავალში,რომ გესახება ლამაზი და პატარა
-სკუჩნი-შემისწორა საბამ
-ხო,’’სკუჩნი’’ გავიცინე
-იცი ის წიგნი რატომ მქონდა მანქანაში? იმიტომ რომ ლაჩარი ვარ..მესინია,რომ დამცინებენ,სასაცილოა არა?-შევატყე ძალიან დამთვრალა-ხო,მეშინია რომ დამცინებენ-ბოლო სიტყვებს უსასრულოდ იმეორებდა
-საბა,დაიძინე და მერე ვილაპრაკოთ-საბა არ ჩერდებოდა
რომ დავრწმუნდი საბას ძინავდა,გარეთ გამოვედი.. გარშემო ყველა დიალოგების ქსელებს აბავდა.. ზოგი ფეღბურთზე ლაპრაკობდა,ზოგი მსუიკაზე,ზოგი ბიჭებზე..მეც ჩავერთე,ხინკალის კეთება დავიწყე მეგისთან ერთად და როგორც იქნენა ცოტა გამოვფიხლდი.
ჩავფიქრდი საბაზე,რატომ იყო სიფხიზლეში ასეთი ჩაეტილი,მას ხომ ერთ სასიკეთო სიტყვასაც ვერ წაგლიჯავდი. რატომ იყო საბასთვის ეს კომპლექსი.რატომ ზღუდავდა იგი მის პიროვნებას. და კიდევ უამრავი რამ ამეკვიატა.
9 საათი იყო,როცა გაიღვიძა.იჭეთან დაჯდა და ისევ სმა დაიწყო,არვცი რატომ მადარდედა მისი ბედი,მივედი და ყურში ჩავჩურჩულე თუ კიდევ დალევ,გათამაშებას გამოტოვებ და მეც მაწყენინებ-მეთქი,გაიცინა და გარეთ გავდა.ცოტახანშ მეც გავედი და გვერდით მივუჯექი.
-საბა,კარგად ხარ?
-ძალიან კარგად-გამიღიმა,მარცხენა ხელი აწია და ნელა გადამხვია-ძალიან,ძალიან კარგად.. იცი რა? დაბნეულო,რატომ მომწონხარ იცი?
-რატომ?-თითქოს ქალური სისუსტე ვიგრძენი
-იმიტომ ,რომ სხვა ქალების მსგავსად ტვინს ბურღავ-გაიცინა
„ერთი ამ ქალური სისუსტის დედაც ვატირე-გავიფიქრე და წამოვდექი“
უსიტყვოდ დავტოვე საბა და შიგნით შევედი,ამ წუთიდან აღარ მაინტერესებდა მისი სიმთვრალე და საერთოდ არაფერი.კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი,რომ ძალიან ჭკუასუსტი ვიყავი. დავინახე,როგორ წავიდა საბა დასაძნებლად.მე ისევ შევუერთდი გოგოებს,ჩვეულად გავაწყეთ სუფრა, უკვე 11ის ნახევარი იყო,ცოტაც და ახალი წელი შემოაბიჯდებდა. დავჯექი და დავფიქრდი,რა მაჩუქა ამ წელმა,რომელიც სადაცაა გაიპარებოდა და ისიც დამტოვებდა. მან მაჩუქა სამსახური და ნაწილობრივ განათლებაც, გამაცნო ეს ადგილი და ეს ხალხი. განა ღირდა? იქნებ არც.
ნახევარი საათი ასე ფიქრში გავატარე,შევამჩნიე რომ თორმეტი დაწყებულა. სევდა მომერია.
მოწყენილობამ იჭარბა,ოთახში შევედი და თვალები დავხუჭე.ხუთმეტი წუთი აკლდა,როცა საბა შემოვიდა.
-ადექი,გავიდეთ.
-რა გინდა?-ჯერ ისევ გაბრაზებული ვიყავით
-მე სსწაულების მჯერა-ხელში ამიყვანა,თავი პრინცესა მგონია-მეთქი ჩავიჩურჩულე
ტელევიზორთან მოვკალათდით.ტელეფონს თვალი გავუშტერე.
-რაიყო სასწაულს ელოდები?-გაიცინა
-სასწაულების არ მჯერა,ხოდა დავურეკავ.თვითონ მაინც არ დარეკავს
-დაელოდე,დაგირეკავს-მითხრა დარწმუნებით
ზუსტად 5წუთი აკლდა,ზარის ხმა გაისმა
-საბა,მირეკავს-მოზღვავებული ემოციისგან ჩავეხუტე-მიყვარხარ
-უპასუხე,რაღას უცდი?გათიშავს
-ალო,ნიკა...-ხმამაღალზე ჩართეო საბამ მანიშნა.დღემდე არ ვიცი,რატომ დავემორჩილე.
-ვიფიქრე და უნდა დავშორდეთ რაა..მივხვდი და ახალი წლიდან,ახალი ცხოვრება მინდა. დამივიწყე,ოქეი?-ტელეფონი გავთიშე და საბას თვალი გავუშტერე,ვგრძნობდი როგორ ცამომდიოდა ცრემლები
-დაიკიდე,ნაგავია.არ იცის შენი ფასი.-ჩამეხუტა-უნდა გეთქვა,რომ შენც არ გჭირდება
ამ დროს გადაცემა დაიწყო და საბამ მანიშნა ცრემლები მომეწმინდა.
-ამ გადაცემას შეუძლია,ეგ ბიჭი შენს ფეხებთან დააჩოქოს.
-წყალასაც წაუღია ეგ ბიჭი,მომასმენინე-საბას გაკვირვების და გმაყოფილების ღიმილი ერთიანად გამოესახა სახეზე,მეც სწორედ ეს მინდოდა.
გადაცემა ჩვეულ ნოტაზე აწრიპინდა:
-გილოცავთ დამდეგ ახალ წელს,სწორედ ახლა რამდენიმე წუთიტ ადრე გილოცავთ და გაძლევთ შანსს. ყურადღება,მომგებიანი ციფრებია:22,01,19,28,05
ახლაღა დავხედე ბილეთს,მხოლოდ 19 ეწერა არასწორად.
-აუჰ,ეს ეკო ვერაფერში გამოვიყენე. ერთი ცემი დაბადების თვე და რიცხვი იყო,მეორე შენი . შუაში ეკო ჩავსვი და გააფუჭა რა..
-ეკო,ვიღაა?
-ადრე მომწონდა ხოლმე-დაიმორცხვა საბამ-ჯეკპოტი ვერა,მაგრამ ნახევარი ხომ მოვიგეთ.წამო სხვებსაც ვუთრათ
ახლაღა ვხვდებოდი,რომ ეს წელი ჩემთვის ძალიან კარგი იყო. თუნდაც იმიტომ ,რომ წლის ბოლოს თანხა მოვიგე,რასაც უკვე ვიცოდი რაშიც დავხაჯავდი.იქ მყოფთაგან ყველა სხვავდა,ტედო პაპაც კი. გვიანობამდე სვავდნენ. მერე აივანზე საბამ გამიყვანა და მითხრა,იმ ბიჭს დავურეკოთო.იმდენი ქნა მაინც დამარეკინა,ყველაფერი ცუდი გასულ წელში დავტოვოთო. აღარ მახსოვს რა უთხრა,ერთი კი ზუსტად მახსოვს,ნიკამ ბოდიში მოიხადა.ვიფიქრე ხვალ გავარკვევ-მეთქი და დასაძინებლად წავედი. ტკბილად ჩამეძნა, ან რატომ არ ცამეძნებოდა. ამ წელს აღმოვაჩინე,რომ საბა „ქედმაღალი ფულიანი ტიპი“ არ ყოფილა.
და ბოლოს, გასულმა წელმა მასწავლა,რომ სანამ ადამიანებს არ გაიცნობ,მათზე არ უნდა შეიქმნა წარმოდგენა. ადრე თუ გვიან,მაინც გაიხსნება ფარდა და ამ ადამიანს სხვანაირად დაინახავ.