ღვინის ჭიქა მაგიდაზე დადო და ბარათი გახსნა.
„ეს შენი ვნების სურნელია..! ალბათ ოდესმე მეყოფა გამედაობა და ისევ შევიგრძნო ამ სურნელს.! გილოცავ ახალ წელს.! „ შუშის ბოთლი რომელიც არცერთ პარფიუმერულ ბრენდს არ ეკუთვნოდა და აშკარა იყო რომ მხოლოდ მისთვის იყო შექმნილი, დაბნეულმა აიღო და დაყნოსა.. ესიამოვნა და წამით ისევ ისე მომეტი დაუდგა წინ კაცის ძლიერი ხელები რომელიც ასე თავხედურად იპყროდენნ მის სხეულს. წარსულს გაატანა ყველანაირი დარდი რაც კი გააჩნდა და ცხოვრება ისე განაგრძო.. თვეები სიმშვიდეში გაატარა, ქეთოს გარდა კიდევ რამდენიმე მოსწავლე აიყვანა, ახლა კი საკუთარი ცხოვრებით კმაყოფილი იყო. ეხლაღა შევამჩნიე მის ოთახში საწოლის წინ დაკიდული სურათი, მისი ნახატი იყო, შავ-თეთრი.. ფანქრით შესრულებული. აშკარად კაცის ხელები იყო... ზუსთად ის რაც მხოლოდ იმ ღამიდან ახსოვდა.. არ სურდა ამ ხელების დავიწყება, მოსწონდა ისინი და მუდამ ძილის წინ მას უყურებდა, მერა რომ ის ერთადერთი ოცნება წაართვა, ალათ ასეთი იყო მისი ბედი, მთავარია აწმყოა და არა წარსული.. ნინის დაბადების დღე იყო, მაისის დასაწყისი ბარში იხდიდა ქალბატონი ვიწრო წრეში.. შავი კლასიკური შარვალი ეცვა, ისეთი მომდგარი რომ მის მკვრივ საჯდომს საოცრად უხდებოდა, ზევიდან პიჯაკი საიდანაც ლამაზად მოსჩანდა დაბურცული მკერდის ხაზი.
-დღეს არ ვსვამ.-დაასწრო დაქალს თქმა და ჩაეხუტა.-გილოცავ ჩემო გოგო.. დიდ ბედნიერაბს გისურვებ. აი ეს ჩემგან..
-მადლობაა პაწაწუნაა..-მაგიდის შუაში დაიკავა ადგილი დამეგობრებს გაუღიმა..
-ელა როგორ შეცვლილხარ.-ახვლედიანის გვერდით ძველი ნაცნობი დაჯდა..
-დათა.. როგორ ხარ?-გადაეხვია.
-მე კარგად შენ როგორ ხარ? რაც სკოლა დავამთავრეთ აღარ მინახავხარ. რა იყო ასე უნდა ძველი მეგობრების დავიწყება?
-რავი დათა რაღაც პრობლემები იყო, თან სწავლა და მუშაობა.. ხომ იცი არაა..
-კაი გოგო გეხუმრები.. -მეგობრულად მუხლზე ხელი დაარტყა და გაიცინა.. ოდნავ მოშორებით კი თვალებ ანთეული ახალგაზრდა კაცი უყურებდა გოგონას და საერთოდ არ იყო კმაყოფილი იმით რომ ვიღაც მის მუხლზე ხელბს აფათურებდა.. გაღიზიანეულმა გადაჰკრა მწარე სითხე და ბარმენს მიუთითა ახალი დაესხა. დაძაბული უყურებდა, თვალები უფრო ჩაშავებოდა და ყელზე ძარღვები დაეერა, შუბლზე საფეთქელთან ძარღვი გასშენოდა. წარბთან ეს შრამი კი უფრო საშიშ გამომეტყველებას ძენდა ჯაფარიძეს.
-დედას შე***ცი.-ამოილაპარაკა და კიდევ ერთი ჭიქა გადაჰკრა, ლიმონიც მაშინვე მიაყოლა და გოგონას გაჰყვა, რომელიც დიდი ვარაუდით საპირფარეშოში მიდიოდა.. სიბნელეში რომ შევიდა წამებში ჩაავლო მაჯაში ხელი და კუთხეში ისე მიიმწყვდია ელამ გააზრება ვერ მოასწრო, თაფლისფერი თვალები შავად მოუჩანდა მაგრამ დიმიტრი ჩამდგარ შიშს მაინც ხედავდა, ყვირილი რომ დააპირა ელამ ააფარა ხელი პირზე..
-რატომ აძლევ ყველას შეხების უფლებას?-ყურთან დაიჩურჩულა. ცხვირი ლოყაზე გაუხახუნა და „მისი კუთვნილი“ სურნელი შეისუნთქა, გაეღიმა ჯაფარიძეს. ეს ხმა იმდენად მოქმედედა ელაზე თვალები დახუჭა და შეეცადა ტანზე ასახული რეაქცია ჩაეხშო..-ხელს გაგიშვებ და იცოდე არ იყვირო! გაიგე?-გოგონამაც თავი დაუქნია.ერთხანს ასე უყურა ჯერ თვალებში შემდეგ მის წითელ ტუჩებს წაეტანა და ენა ისე ოსტატურად შეასრიალა მის ბაგეებს შორის ქალს მუცლიდან ქვემოთ საოცარმა ტალღამ დაუარა.იმხელა ხელი ჰქონდა ბატონ ჯაფარიძეს რომ ქალის ყბას და კეფას ერთდროულად ეხებოდა.ძლიერად ჰყავდა მიკრული აკანკალებული სხეული..ოდნავ მოაშორა ტუჩები ქალისას და დახედა..როცა ელამ გაიწია მისკენ მოიშორა, შორიდან დახედა ისევ ირონიულად ტუჩის კუთხე ჩატეხა, ცერა თითები გადაატარა ათრთოლებულ ბაგეებზე.- ეს გეყოს.. იცოდე არავინ გაიკარო! არავინ შეგეხოს თორემ..! ორივე ინანებთ.! -მუქარის შემცველი სიტყვები დაუტოვა, მკაცრად ნათქვამი, ქალი კი აგზნებული სრულიად სველი საცვლით დატოვა.. ფეხების ხლართვით შევიდა საპირფარეშოში და კარები კარგად ჩაკეტა.სახლამდე ვერ მოითმენდა, ფეხებ შორის ძლიერ ტალღებს გრძნობდა. თითები დაიხმარა საოცარ გრძნობამდე რომ მიეღწია და ონდავ მაინც ჩაეხშო დიმიტრი ჯაფარიძის სურვილი.!
-სად იყავი ამდენ ხანს?-სახე მინაბულ დაქალს მიურუნდა იუბილარი.
-საპირფარეშოში, მერე ნაცნობი შემხვდა და ვლაპარაკობდით.
-ჰოო, წამო ვიცეკვოთ..
-მიდი დავლევ რამეს და მოვალ მეც..-თავის ადგილს რომ დაჯდა გარშემო დაიწყო ყურებდა აი ისიც, კმაყოფილი მზერით მჯდარი დიმიტრი,ანთებული თვალებით უყურებდნენ წყვილი ერთმანეთს. თითქოს არაფერი შეიმჩნია მაგრამ, სახეზე მაინც შეეტყო მისი მზერით მიღებული სიამოვნება.. მწარე სითხე გადაჰკრა და ნინისკენ ტანის სექსუალური რხევით წავიდა. იცოდა, რომ უყურებდა. გრძნობდა მის მზერას, ისიც სექსუალურად არხევდა სხეულს და კაცს პირდაპირ იწვევდა.. მალე იგრძნო ხელები წელზე და კმაყოფილმა გაიღიმა..მჭირდრომ მიეკრო ზურგით დაკუნთულ ტანზე და ხელი ყელზე მოხვია.
-ნასიამოვნები სახე გაქვს!-ყურთნ ხმა გაიგო..
-შენი დაწყებული დავამთავრე..-საიდან ამდენი გამბედაობა..პირდაპირ მოქმედებდა ეს ალკოჰოლი მის გონებაზე. რამხელა გამბედაობას სძენდა.!-ნახვამდის.. -სწრაფად უთხრა, ისე გაუჩინარდა ამდენ ხალხში ვერავინ ვერ შეამჩნია.. სახლში მისულმა ნინის მიწერა..
„ხვალ გამოდი, რაღაც უნდა მოგიყვე თან გეტყვი რატომაც წავედი ასე „ ტანსაცმელი გამოიცვალა და ბრეტელებიანი მაიკით დაწვა, სასიამოვნო ღიმილმა გადაურბინა სახეზე და გაიტრუნა თვალები დახუჭა. დილით ხალათით დადიოდა სახლში, მოაწესრიგა ჭურჭელიც ამორეცხა და მადუღარა ჩართო.. კარეზე ზარის ხმა გაიგო და ღიღინით გააღო..
-რა გამღერებს?
-შემო.-გაუცინა და მეგობარი სახლში შეატარა.. -ყავა გინდა?
-აჰამ.-სკამზე ჩამოჯდა და ფეხები აიკეცა.
-ეხლა რაღაცას მოგიყვები და პანიკის გარეშე შეხვდი.
-ვაიმეე, მაინერვიულლე უკვე ელა.!
-დამშივდდი თორე არაფერს გეტყვი.!
-გისმენ.
-მოკლედ სექტემბერში შენთან და ერეკლესთან ერთად კლუბში რომ ვიყავი გახსოვს?
-კი..
-იმ დღეს არ ვიცი რა მოხდა ბევრი დავლიე და მოკლედ მეორე დილით საკუთარ საწოლში სრულიად შიშველმა გავიღვიძე. მაარტო ის მახსოვს როგორ მეფერებოდა და მხოლოდ მისი ხელები მახსოვს. მოკლედ ვიღაცასთან ვიწექი.
-ვააიმეე.-წამოიყვირა..
-დამშვიდდი გადავიტანე უკვე ეგ ამბავი.!
-მერე მარტომ? მე რისთვის ვარსებობ შენს ცხოვრებაში? მეგობარი რისთვის გჭირდება შენ?
-ნუ ბრაზობ რა გთხოვ, არ შემეძლო თქმა.დამაცდი რომ გავაგრძელო?
-გისმენ.
-მოკლედ აღარ ვარ ქალიშვილი..-არასასიამოვნო შეგრძნება დაეუფლა ამის თქმის შემდეგ, თავიც დახარა, სცხვენოდა ამის თქმა..
-მაგას მივხვდი როგორმე-თვალები გადაატრიალა.
-გეყოს რაა. ნინიი
-კაი მერეე..
-მერე დიმიტრი მომწონს..
-ვინ დიმიტრი?
-ჯაფარიძე.ნუ გაგქვს ეგეთი სახე რაა. გუშინ ბარში იყო.. მაკოცა..
-ელე ეს შენი ცხოვრებაა, მე არანაირი უფლება მაქვს რამეზე გისაყვედურო, მაგრამ იცოდე რაც არ უნდა გააკეთო.. რაც არ უნდა დააშავო, მე სულ შენს გვერდით ვიქნები რადგან ვიცი რასაც წარმოადგენ. ვიცი როგორი ცხოვრებაც გქონდა..ვიცი შინაგანად ვინც ხარ და ზუსტად მაგიტომ მიყვარხარ..
-მადლობა. მადლობა ნინიი.-ჩაეხუტა დაქალს და ბედნიერმა გაიღიმა. -არ ვიცი რა იქნება მაგრამ სიგიჯემდე მინდა დიტო..
-მაგრამ გთხოვ ფრთხილად იყავი.. ცოტა უნაური ბიჭია თან შენზე დიდია..
-რამდენისაა?
-25 თუ 26ის არ ვიცი..
-მერე რაა, მშვენიერი ასაკია.-მხრები აიჩეცა ახვლედიანმა..
-არ მინდა გული გეტკინოს.!
-თუ არ გავრისკავ არც მეცოდინება მეტკინებოდა გული თუ არა.. ვინც არ რისკავს შამპანიურსაც ვერ დალევს.!
-რა სასაცილო ხარ ქალო. ყავას აღარ მიკეთებ?
-წამო რა სადმე გავიდეთ! ხელფასი ახალი აღებული მაქვს.
-კაი მიდი ჩაიცვი.
ფეხების კანკალით აირბინა კიბეები, სუნთქვა დაირეგულირა და კარზე ზარი ისე დარეკა.. ფეხის ხმა რომ გაიგო გული გაეწურა..
-შემოდი ელე..-თაკო დაინახვის შემდეგ მშვიდად ამოისუნთქა და სახლში შევიდა, თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა,ბოლოს მიხვდა რომ მისი ინტერესის ოიექტი სახლში არ იყო.. გაკვეთილი დაიწყო ყველანაირად ცდილობდა მთელი გონება ბავშვისთვის დაეთმო მაგრა, არააფერი გამოსდიოდა, რა ქნას აგიჯებს ამ კაცზე ფიქრი.. იმ დღეს ვერ ნახა, თითქოს გული დასყდა მაგრამ არაუშავრს რაც უფრო იშვიათად ნახავს შეცდომებსაც არ დაუშვებს. სახლში შევიდა, დაღლილობბას გრძნობდა, უხასიათოდ მიაგდო ჩანთა კუთხეში და ფრატუნით შევიდა საძინეელში..
-ელლა სად ხარ?
-უნივერსიტეტში, შენ?
-მეც, რომ დაამთავრებ სადმე გავიდეთ.
-ნინ ბოდიში რა ჩემმა კურსელმა მთხოვა და იმასთან ერთად მივდივარ, რომ მცოდნოდა უარს ვეტყოდი.. ხომ არ გეწყინება?
-არა კუს, მიდი და სახლში რომ მიხვალ დამირეკე..ისე და კაი ბიჭია?
-ნორმალური..
-აბა დემეტრეო?
-არ მინდა მაგაზე ლაპარაკი..
-კაი საღამოს შენთან დავრჩები..
-რომ მივალ დაგირეკავ..-ტელეფონი ჩანთაში ჩაიდო და უკან შებრუნდა..-ნიკა წავიდეთ?
-კი..-ბიჭმა მანქანის კარი გაუღო და ელენაც ჩაჯდა.. მშვიდ ადგილას მივიდნენ..
-ელა ჩვენი უბნიდან რატომ გადახვედი?
-არ მინდა ამ თემაზე ლაპარაკი..
-კაი, რას შეუკვეთავ?
-მარტო ყავა მინდა მე..-მენიუ დახურა და ვერდით გადადო, ფეხი მეორე წვივზე გადაიდო და ლამაზი კაბა უფრო მაღლა აეწია..
-მომიყევი რამე შენზე, რას აპირებ მომავალში?
-რავი ნიკა ჯერ ვსწავლობ, მინდა ჩემი ბიზნესი დავიწყო პატარა ისეთი რომელიც ორივე ჩემ საყვარელ სფეროს მოიცავს.
-საინტერესოა..-საერთოდ არ მსწონდა მასთან ლაპარაკი კითხვა-პასუხის რეჟიმი ჩართო და უინტერესოდ ესაუბრეოდა, სანამ კაფეში შემოსული ჯაფარიზეს არ მოჰკრა თვალი, მხრებში მაშინვე გასწორდა და ქალური რეჟიმი ჩაერთო.. თითქოს არც დაუნახავს ისე გააგრძელა მის თანმხლებთან ერთად საუბარი.. გულის ცემა გაუორმაგდა ხელებიც აუკანკალდა.“ ელა არ გაბედო მისკენ გახედვა.! ელა გეყოს კანკალი! დამშვიდდი!“ გონებაში ამშვიდედა საკუთარ თავს და ცდილობდა კონცენტრაცია მის წინ მჯდომზე გადაეტანა, არადა საერთოდ არ გამოსდის სხვაზე ფიქრი.. მისით იყო გონება და სხეული სავსე,მხოლოდ შავი უფკრულები უტრიალებდა თავში, დიმიტრის შეხების გახსენებისას მთელი სხეული ეხორკლებოდა..მაშინ დაბრუნდა რეალობაში როცა ნიკას ცივი ხელი შეეხო..
-ელე რა ლამაზი თითები გაქვს.. მიყვარს ქალს მოვლილი თითები რომ აქვს.
-ხო მეც ასე ვარ, როცა ადამიას ვხვდები ჯერ ხელებზე ვუყურებ და მერე ვეცნობი.. -გაიცინა და ახლა უკვე მის მტევანს დააკვირდა.-შენც კარგი თითები გაქვს ნიკა..-თვალების ფახუნით ახედა მწვანეთვალებას..
-ელა ძალიან ლამაზი თვალები რომ გაქვს რა ვქნა ?
-რა ქნა?-გაეცინა..
-ხო აი შენი ლამაზი თვალები გონებაზე მოქმედებს..
-ნიკა ჩვენ ხომ შევთანხმდით რომ..
-მარტოო მეგობრები..-ქალს გააჯავრა და ლამაზ მტევანზე აკოცა..
-ხოო მხოლოდ მეგობრები..-ნელა გამოსწია ხელი და ჩანგლით ჩამოჭრა ნამცხვრის პატარა ნაჭერი.. ჯაფარიზე ნაპერწკლეს ყრიდა.
-რა გჭირს დიტო?
-ხელებს დავატეხ.!
-შენ სულ გაგიჟდი ხო? ვის დაამტვრევ ხელებს?-ჯაფარიძის მეგობარი აქეთ-იქით იყურებოდა..
-აი იმ ყ*ეს!-კბილებში გამოსცრა და მკაცრ მზერას არ აშორებდა წყვილს..მომუშტული ჰქონდა მისი ძლიერი მტევნები, ფრჩხილები კანს უსერავდა.
-ვინაა მერე ის გოგო?
-ჩემი ქეთოს მასწავლებელი..
-შე ჩემა ქეთოს მასწავლებელი შეგიყვარდა?-დასცინა ლაშამ..
-არა არ შემყვარებია..
-არ გაბედო ადგომა, ნუ იქაჯებ...-უკან დააბრუნდა მეგობარი..
-ლაშა ტვინს ტყ***...-ორივე ხელით დაეყრდნო მაგიდაზე..
-ბიჭო ნუ გააფრენ სულ. ჯერ მითხარი რა გინდა იმ ბავშვთან.
-მიზიდავ!
-შენ შ*გ ხომ არ გაქვს? ბავშივა ბიჭო..!
-ვიცი.-სახე მოისრისა და სახის დაწყნარება სცადა..
-მერეე? დააწყნარე ეგ ჰორმონები ან შენი ტოლი ქალი მოძებნე.. შეეშვი მაგ გოგოს!-დაარიგა უფროსმა მეგობარმა და მიმტანს ხელით ანიშნა.თვითონაც იცოდა რომ ბავშვი იყო, მაგრამ მის ლამაზ სხეულზე გონებას კარგავდა, არ უყვარდა დიმიტრი ჯაფარიძეს ელენა. ამ გრძნოას არა მაგრამ ვნებას გრძნობდა.. ისეთ ვნებას, რომელიც სხეულს უდუღებდა, აზროვნების უნარს აკარგვინებდა და მხოლოდ ქალის დასაკუთრებაზე აფიქრეინებდა.. სახე მალე დაულაგდა, დამშვიდდა და ცოტა ხნით მზერა მოაშორა, ყურადღება მეგობრისკენ გადაიტანა. ელენამ თავის ტკივილი მოიმიზეზა და თხოვა სახლში წასულიყვნენ. სახლში მისულმა ტელეფონს სანამ გამორთავდა ნინის მიწერა თავი გაიმართლა რომ დღეს არავის ნახვა უნდოდა.. -ჯანდაბა შენს თავს ჯაფარიძე, ვერ ვხვდები ჩემგან რა გინდა.. ხან მოდიხარ მკოცნი..ჯოგჯერ კი საერთოდ არ მიმჩნევ..! ვერ ვხვდები რა რა გინდა..-სახეს ისრესადა, სასმელი დაიდგა წინ, მწარე სასმელის ერთი ყლუპი მოსვა და არასასიამოვნოდ გააკანკალა.
-რომ არ მიმიღო ასეთი? რომ ვერ გამიგო? შენგან უარყოფას ვერ გადავიტან..!-თვალცრემლიანმა დახედა ჭიქას. ხვდებოდა რომ ეს შავთვალა კაცი მის გულს დაპატრონებოდა და თავ-გზას ურევდა.ისე იყო ჩათრეული ამ გრძნობაში რომ საშველადაც არავის ეძახდა.. ალბათ სიამოვნებდა ასე ყოფნა. არასდროს არ ჰქონდა გამოცდილი ეს ტკივილი და ერჩივნა ყველა ტკივილს ერჩივნა. მიუხედავად იმისა რომ მასთან არანაირი შანსი არ ჰქონდა. თვალები დახუჭა,ისევ დიმიტრი დაუდგა წინ.
-ჯანდაბა ყველგან შენ ხარ დიტო..-მალევე გაახილა თვალები..
-გონებაშიც? -ნაცნობი ხმა რომ გაიგო თვალები ჭყიტა და ფეხზე წამოხტა.
-აქ.. აქ როგორ შემოხვედი?
-კარები უნდა დაკეტო ხოლმე.! -მისკენ ნელი ნაბიჯით წავიდა, რა ტყუილად ეგონა რომ მასთან მივიდოდა.! სავარძელზე ჩამოჯდა, საზურგეს მიეყრდნო და ფართოდ გაშლილ ფეხებს შორის ჩამოდო მისი ორი ძლიერი მტევანი.- არ დამისხავ?-თავით სასმელზე ანიშნა..
-რატომ მოხვედი? -ხმის კანკალით ძლივს ამოღერღა ორად-ორი სიტყვა..
-მე შენ რა გაგაფრთხილე?!-წამოიწია და იდაყვებით მუხლებს დაეყრდნო. რომ იცოდეთ როგორ უჩქარებდა ეს გამოხედვა გოგოს გულს... მზერა ჯერ თვალებზე იყო მიპყრობილი, ნელ-ნელა წარბებისკენ გადაიტან, ეს შრამიც როგორი მიმზიდველი იყო ქალისთვის.! -გეყო ჩემი თვალიერება!-მალევე მოიყვანა გონს.
-შენ.. შენ..
-რა მე?-ირონიულად უყურებდა ქვევიდა ახვლედიანს, აშკარად გულში კარგად ხალისობდა ქალის დაბნეულ სახეზე, მკერდზე რომელიც აღელვებისგან სწრაფად მოძრაობდა..
-წადი ჩემი სახლიდან.. ახლავე..!
-ასეთი მკაცრი არ ჩანდი როცა გკოცნიდი.-კიდევ დასცინა.-რახან შენ არ მიმასპინძლდები..-თავი გვერდით გადახარა და სქელი წარბები მაღლა აზიდა, ტორი მოხვია სასმელს და ახვლედიანის ჭიქაშივე დაისხა, ერთი მოსმით გამოცალა მწარე სითხეე.
-რა გინდა? რისთვის მოხვედი? არამგონია დალევა გინდოდეს მარტო..-სავარძლის კიდეზე ჩამოჯდა..
-ელენა ძალიან არ მიყვარს ჩემს ნათქვამს რომ არ ითვალისწინებენ.!-ცარიელ ჭიქას დაჰყურებდა ერთხანს, შემდეგ აღელვებულ გოგონას გახედა.. -ვერ ვიტან ურჩ ქალებს.!
-იცი როგორ არ მაინტერესებს რას ვერ იტან? -გონებაში ყველა დარჩენილი გამბედაობა მოიკრიბა და ტონს აუწია, მაგრამ ხმას ბზარები მაინც ეტყობოდა.-არანაირი უფლება გაქვს!-გაბრუებული ლაპარაკს ძლივს აგრძელებდა..როგორც იქნა მოიმწყვდია თავის ძლიერ მკლავეში და ზევიდან დახედა მინაბულ ახვლედიანს..
-ეს სურნელი იცი რას მმართებს?! -სახე მის ყელთან მისწია.. -ასეთი სურნელი.. არავის ... არ აქვს!-ჯაფარიძის ხმა შეიჭრა ქალის სხეულში და ყველა ეროგენული ზონა გააღიზიანა, რომლებიც მოფერებას ლამოდნენ.!დაასრულა ლაპარაკი და მსხვილი ტუჩები მიაკრა ყელზე ახვლედიანს..ელამ მაშინვე თავი უკან გადააგდო.. „ღმერთო რას ვაკეთებ? სუსტი ვარ! მასთან ძალიან სუსტი ვარ..! „ -შენ სულ მზად ხარ დამნებდე.. ასე გინდივარ პატარავ?-ისევ ეს ბოროტული ხმა..მაშინვე გაახილა თვალები და გაშილილი მტევანი ძლიერად მიაკრო კაცს ლოყაზე.ლოყა აეწვა ჯაფარიძეს.!. -მწარე ხელიც გქონია..-დაჭიმული ხელს ძლიერად ჩააფრინდა..ელენაც უფრო ჭიმავდა.. რათქმაუნდა როგორ აჯობებდა ეს სუსტი სხეული ამხელა ახმახს.. დიმიტრიმ სახემდე მიიტანა ქალის ლამაზი მტევანი და ხელისგულზე ტუჩები მიაკრა..-კარები კარგად ჩაკეტე.. ხვალ ქეთა არ იქნება თბილისსში ტყუილად არ მიხვიდე..-გონს რომ მოვიდა ახვლედიანი კაცს სახლი უკვე დატოვებული ჰქონდა.. ნერვიულად ამოისუთქა და დასაძინებლად დაწვა.. ვერ ისვენედა უაზროდ წრიალებდა და საშინელ აგზნებას გრძნობდა.. ცხელოდა იმის მიუხედავად რომ ღიფა ფანჯრიდან სიცივე შემოდიოდა, საბანი მოისროლა და ნახევრად შიშველო წამოჯდა საწოლზე..
-ეს უკვე აუტანელია.. არ აქვს ამის უფლება.. კაი ერთ მეთვითონ ვაძლევ ამის უფლებას..-საკუთარ თავს ელპარაკებოადა და ხელის თითებს აწვალედა. ვერ გადაეწყვიტა კიდევ ერთხელ მიეღო საკუთარი თითებით სიამოვნეა თუ ასე დატანჯულიყო მთელი ღამე, მაგრამ იმდენად იყო გამჯდარი დიმიტრის ვნება ნაზად ჩაიცურა მტევანი საცვალში და კვნესაც აღმოხდა.. სხეული რომ დაეკლაკნა და ფეხებში დიდი სიმძიმე იგრძნო შვებით ამოისუნთქა თვალები დახუჭა და მშვიდ ძილს მიეცა..

***
გამარჯობათ ჩემო კარგეო.. პატარა განმარტებას გავაკეთე..
ეს ისტორია არ ეხელა მეოცნებე გოგონას რომელიც პრინც ელოდებოდა.. ეს ისტორია არის გამბედავ ქალზე, რომელსაც ურჩევია ვნებიანი დღეები და ღამეები ქონდეს საყვარელ კაცთან, უაზრო ოცნების მაგივრად. სრულიად კმაყოფილია მისი ვნებით და არ მიიწევს გრძნობისკენ.. მაგრამ როგორც ყოველთვის გრძნობებმა უდრო-უდროს იციან მოსვლა და ყველაფრის არევა..მაგრამ ესეც რაღაც ახლის დასაწყისი იქნება..
აბა ველი შეფასებებს <3