ყველანი მაგიდასთან შევიკრიბეთ.ელენე და ანდრია ერთად იჯდნენ მე კი ირაკლის გვერდით დამსვა მართამ.
-მოკლედ,უნდა დაგლოცოთ-ამბობს ისედაც კარგად ნასვამი გიორგი.
-დაჯექი გიორგი გთხოვვ-ეხვეწება ნინი.
-მაცადე ვუთხრა.ჩვენ ახალი ამბავი გვაქვს.
-რა ამბავი?-ვიკითხეთ.
-მე და ნინი ერთად ვართ.
-გიორგი ვერც კი წარმოვიდგენდი,ნინის შებმას თუ მოახერხებდი-ხითხითხებს ლუკა.
-შენ რაღას იტყვი?(ნინი)
-რამე უნდა ვთქვა?
-ლიზი და შენ ერთად არ ხართ?-ნინის აყვა გიორგიც.
-ჰო,შენი საქმე არაა,მაგის თქმას არ ვაპირებდი ჯერ.
-უკვე გავიგეთ-მშვიდად ვამბობ მე.
ყველამ დავლიეთ,მე ბევრი არ დამილევია,ფხიზლად მინდოდა ყოფნა.
-ყველაფერი ძალიან გემრიელი იყო-მეუბნება გვერდით მჯდომი ირაკლი.
-მადლობა-თავს ვუხრი მე.
-აბა ბავშვებო,გეყოთ ჭამა,დიჯეი ზურა მოდის-იცინის სანდრო.
გოგოებმა უცებ ავალაგეთ მაგიდა,ბიჭებმა კი მაგიდა საერთოდ გაიტანეს ოთახიდან,იქაურობა მოვაწესრიგეთ.ზურამ სიმღერები ჩართო.
ძალიან მაგრად ვერთობოდით,მე და მართამ ვუმატეთ სმას და დავთვერი.
ანდრია რაღაცაზე გაბრაზდა და გარეთ გავიდა,ელენეც მას მიჰყვა.თქვენი აზრით,ლიდია რისი ლიდიაა??არ გავყვებოდი?კედელს მივეფარე.
-ანდრია,ხომ იცი რომ მე არ მინდოდა ასე გამოსულიყო.
-გასაგებად აგიხსენი რომ დიდიხანია აღარ მიყვარხარ.
-მიზეზი რა არის?-ატირდა ელენე და იქვე ჩამოჯდა.
-სხვა მიყვარს გაიგე?
-ასეთი რა დავაშავე,რომ მშორდები?
- ხარ გოგო,შენნაირი ადამიანი ვერ გამაბედნიერებს ისედაც უბედურს.-ბრაზიანი ხმით მიმართა ელენეს.
-რა ვარ?გაგიჟდი?ეგ როგორ მიწოდე?აღარ დამენახო.
მე ანდრიასთან გავედი.
-ფუუ ამის დედაც.
-რატო მოიწყინე?
-მოწყენა არ ჰქვია ამას,გავბარრაზდი.
-ამ დღეებში კი კარგად ერთობოდით ერთად-გადავაჯვარედინე ხელები.
-მიზეზი მქონდა.
-რა მიზეზი?
-ვერ გეტყვი.მე გვერდით მოვუჯექი
-ვინმე გიყვარს?
-ჰო,სიგიჟემდე.
-ვინ არის?ამიღწერ?
-ერთი გოგოა,ძალიან ლამაზი,გიჟი და ძალიან საყვარელია.დავჭერი მაგრამ მაპატია,მერე კი სინდისი მაწუხებდა და საავადმყოფოშიც მივდიოდი ყოველ დღე,რომ მენახა.ასე...ასე უბრალოდ "შემიყვარდი ლიდია"
-რა?მე?
-ხო შენ-და ჩამეხუტა.
ძალიან გამიკვირდა,მეგონა მეღადავებოდა.
მე ანდრია ზემოთ ავიყვანე და საწოლზე დავაწვინე,სიმღერები ძალიან ხმამაღლა იყო,მე ცეკვა მომინდა და ჩავალმეთქი ვიფიქრე მაგრამ ვინ გაგიშვა.
-არ წახვიდე რა-გულში ჩამიკრა,მეც ფეხები ზემოთ ავწიე და თავი მხრებზე მოვაკალათე.
რანაირი არსებები ვართ ადამიანები არა?ვოცნებობთ,ვნატრობთ და როცა ვიღებთ არ გვიკვირს,მადლობასაც არ ვიხდით.მეც მინდოდა ანდრიას ვყვარებოდი,და ძალიან ვეჭვიანობდი ელენესთან ერთად რომ ვხედავდი.აი,დადგა სანატრელი წამი,საყვარელი ადამიანი მთელი გულით მეხუტება და არ მიშვებს,მეუბნება რომ სიგიჟემდე ვუყვარვარ,მე კი...მე არც კი გამოვხატავ სიხარულს.არაა!!!უბრალოდ მთვრალი ვარ,ძალიან მიხარია რომ ანდრიას "გოგო" გავხდები.
ასე გვეძინა მე და ანდრიას მთელი ღამე.მთელი ღამე რა,შუაღამის ამომივარდა მართა და მაღვიძებს
-ლიდია,ადექი.
-რამოხდა?
-ანდრია და ელენე დაშორდნენ-ხტუნაობს.
-მერე?
-რა მერე,ელენე ირაკლის დაუბრუნდა,ერთად არიან.
-მართა,დამშვიდდი,მე და ანდრიაც ერთად ვართ.
-რაა???გაააგიჟებ მოკლედ ადამიანს.
-ნუ,ჯერ არვიცი,მარამ სიგიჟემდე მიყვარხარო მითხრა და გულში ჩამიკრა.
მართა იცინოდა,მაგრამ მისი ეს სიცილი ხანმოკლე აღმჩნდა,ზურასთან წესიერი ურთიერთობაც კი ვერ დაამყარა.რა მოხდა?ესროლეს.ვინ ესროლა?იმ საშინელმა ბანდიტებმა.
მართა მუხლებში ჩაიკეცა,ტყვია გულში მოხვდა.მე რა გავაკეთე?მართას ვერ დავეხმარებოდი ამიტომ ტირილ-ტირლით ოთხში შევირბინე და კარს,კარადა დავუდე.
-ანდრია,გაიღვიძე-ანდრიას ვაღვიძებდი,კარებზე ბრახუნი იყო.
-რახდება?-ადგა ანდრია.
მე ვერაფერი ვუთხარი მაგრამ თვითონაც მიხვდა რა ხდებოდა.
-ფნჯრიდან უნდა გადავხტეთ-მითხრა მან.
-რაა??გაგიჟდი?მესამე სართულზე ვართ.
იარაღი ამოიღო
-თან ატარებ ყოველთვის?
-კი,ხომ ხედავ საჭიროც ყოფილა.
-მაგრამ შენ ვერ მოკლავ მას,არშეგიძლია.არმოკლავ არა?
-გინდა რო მე მომკლან?კარგი მე კარგი მაგრამ,მე რო არ მოვკლა,აქეთ მომკლავენ.მერე რას იზამ?დრო არაგვაქვს.
კარები შემოხეთქა,ნიღბიანმა ადამიანმა და ანდრიამ მაშინათვე ესროლა,მე ვყვიროდი.ანდრიამ მტაცა ხელი და უკანა კარიდან გავედით.
ტყეში ვიჯექით,ანდრიას ვეხუტებოდი და წამოვხტი.
-ნინი,ლიზი,ლუკა,გიო და სხვები იქ დავტოვეთ?
-ჩვენს გარეშეც შეძლებდნენ.-მიპასუხა ანდრიამ.
-რა ეგოისტურად იქცევი ანდრია.
-ჰოო,ეგოისტი ვარ ეგოისტი,იცი რატომ?ადრე ზუსტად ასე მოხდა,არმინდა განმეორდეს და ჩემი საყვარელი ადამიანი დავკარჰო.
-ვინ?
-შენ ლიდია,ვერ დაგკარგავ.
მე მივედი და ჩავეხუტე.
-მესმის შენი.მაგრამ რთულია მართა ჩემს თვალწინ მოკლეს,ჩემი დაქალები,არვიცი როგორ არიან.-და ავტირდი.
ანდრია მამშვიდებდა და გულში მიკრავდა.
დილით ადრე მე და ანდრიას ჩახუტებულები გაგვეღვიძა
-ანდრია,მოდი წავიდეთ სახლში.
-გგონია იქ დაგვხვდებიან?
-წამოდი,გთხოვ.
-იცი რა არ მესმის?
-ჰო,გისმენ-ჩამოვჯექი,ცრემლები მოვიწმინდე.
-ადრეც ასე მოხდა,სახლში შემოგვეჭრნენ,მე და ლილი ტყეში ვიმალებოდით,როგორც დღეს.და მაშინაც ახალი წელიი იყო,ნეტა...(ამოიხვნეშა)ნეტა არ განმეორდეს.
-არ განმეორდება,პირდები და ხელები ჩავკიდე.
სახლში შევედით,ყველაფერერი დამტვრეული იყო.ყველას სათითაოდ ვეძახოდი მაგრამ არავინ არ ჩანდა.მეორე სართულზე ავედით,ზურას მართას გვერდით ეძინა.ნეტავ სძინებოდა.ალბათ ვეღარ გაუძლო საყვარელი ადამიანის დაკარვას და თვითონ არ დაეხმარა საკუთარ თავს.
-ვინმე იპოვე ანდრია?
-არა არავინ არ არის,ეტყობა მარტო ზურა და მართა შეეწირა ამ საზიზღრებს,მაგრამ მე ვიძიებ შურს.
-რას აპირებ?
-მოიცა,ცოტა დაველოდოთ და დარეკავენ.
მე და ანდრია სახლიდან გავედით და მანქანით ქალაქისკენ მივდიოდით.
-აქეთ რა გვინდა?
-უნდა დაგტოვო,სახლში მიგიყვან.
-მერე შენ?
-დამირეკავენ და წავალ.ალბათ სხვები იქ არიან.
-არა ანდრია,შენთან მინდა.
-არ მინდა რომ დაგკარგო,გპირდები მოვალ,ერთად ვიქნებით,ძალიან ბედნიერები.უბრალოდ მენდე.
მომიახლოვდა,შუბლზე მაკოცა და გადამსვა.
თქვენ როგორ მოიქცეოდით?თქვენს საყვარელ ადამიანს უბრალოდ გაუშვებდით?თქვენ სახლში შეხვიდოდით და ფილმის ყურებას დაიწყებდით?მეც ანდრია ისე მიყვარდა რომ მის დაკარვას ვერ გადავიტანდი.რა ვქენი?ტაქსით უკან გავყევი ანდრიას.
ანდრია სადღაც დაბურულ ადგილას მივიდა და იარაღი ამოიღო
-ჰეეი თქვენნ გამოდით.
რამდენიმე წუთის მერე გამოვიდა კაცი რომელმაც ანდრიას უბრძანა ჩემი მოკვლა,ადრე.
-რაგინდა?
-სად არიან ჩემი მეგობრები???
-შენ რა გეგონა,რომ წახვედი რაზე ფიქრობდი,გეგონა გაპატიებდი???უბრალოდ ახალი წელი შევარჩიე,დღე როდესაც შენი საყვარელი ადამიანები ამოვწყვიტე.-და იცინოდა.
-კმარა,დღეს მე შენ ბოლოს მოგიღებ.
-და რას მიზამ?
-მოგკლავ.
ისევ ჩაიცინა
-გეყოს,შენ რო მე მომკლა,ჩემი ხალხი შენს მეგობრებს ამოწყვეტს.
მერე ანდრია შიგნით შეიყვანა.
ფანჯარასთან მივედი,ყველანი იქ იყვნენ,ნინიმ დამინახა და დაიყვირა
-ლიდია,ლიდია დაგვეხმარე.