სახში შევედით. ბიჭები სანდროს გადაეხვივნენ, შემდეგ კი მე მომიბრუნდნენ. ყველა გემრიელად ჩავკოცნე ერთის გარდა, ის იდიოტი იყო მანქანით კინაღამ გამიტანა.
მაგრამ, ვაღიარებძალიან სიმპატიური იყო. შავგვრემანი, შავთვალება, ჩემზე ბევრად მაღალი. ლაზარე ერქვა, ლაზარე ახვლედიანი.
-რაშვები მარიამო. (იკა)
-რავი იკა, შენ?
-რავი მეცეგრე რა.
-რამე დავლიოთ არ გინდათ?(ნიკა)
-კი რატომაც არა.
წამოვიძახე და ყველამ მე შემოხედა.
-მაშინ მარანში ჩახვალ და ღვინოს ამოიტან შენ. (დემე)
-რაპრობლემაა. ენა გამოვუყავი.
-ენა გოგო. (სანდრო)
-წავდიმე.
მისაღებიდან გამოვედი და მარნისკენ ავიღე გეზი. შეუქის ჩასართველს ვერ ვერ მივაგენი მაგრამ მაინც გადავწყვიტე ღვინის მოძებნა. თაროსბს შორის დავდიოდი როდესაც, წელზე ვიღაცის შეხება ვიგრძენი, უნდა დამეყვირა მაგრამ პირზე ხელი ამაფარა და ნელნელა შემატრიალა.
-ახლა პირიდან ხელს მოგაშორებ და არ იყვირებ.
ნელნელა პირიდან ხელი მომაშორა.
-ლაზარე გიჟი ხარ?
-შეიძლება.
-დღეს შენიყავი შავი მერსედესით? გზაზე რო დამეჯახე?
-შეიძლება.
-ვერხარ შენ, მე მივდივარ.
-არსადაც არ მიდიხარ.
მაჯაში ხელი მომკიდა და თავისკენ მიმიტრიალა.
-შენ მართლა გიჟიხარ გამიშვი ხელი.
-ნწ.... არ გაგიშვებ.
უფრო ახლოს მოიწია და ტუჩთან ახლოს მაკოცა.
-იდოტი ხარრრ?
ხმამაღლა ვუთხარი.
-ჩშშშ... თორე შენიძმა გაიგებს.
-გაიგოს ძალიანაც კარგი.
ხელი სწრაფად გავაშვებინე ღვინოს ბოთლს ხელი დავავლე და სახში ავედი.
-მოვედიი.
-სადიყავი აქამდე? (დემე)
-ამმ ვერ ვპოულიბდი ამ ღვინოს.
რაც პირველი მომადგა ენაზე ის მოვიტყუე.
-ოკეეი.
სახში მალევე ლაზარეც შემობრძანდა, ყურადღება არ მივაქციე. მაგრამ ვგრძნიბდი რომ დაჟინებული მზერით მიყურებდა.
-ჭიქებს მოვიტან.
სამზარეულოში გავედი ჭიქების მოსატანად.
**
ბევრი დავლიეთ იმ საღამოს.
სახლში დაბრუნებას აზრი აღარ ქონდა ამიტომ აგარაკზე დავრჩით. ოთახები ბევრი არიყო მაგრამ ჩემთვის მაინც გამონახეს ოთახი ზევით ავედი მაიკა გადავიცვი (ნიკასი)
და საწოლში შევწექი.
გვიან ღამე გამომეღვიძა ვგრძნიბდირო ოთახში მარტო არ ვიყავი. ღამის სანათი ავანთე და საწოლის კუთხეში ლაზარეს სხეული დავლანდე.
-ლაზარე აქ რაგინდა?
-უბრალოდ შემოვედი მარიამ.
-ჰოდა აქედან ბრალიანად გახვალ, შუაღამეს გოგოს ოთახში შეპარვა და მძინარეა ყურება უზრდელობააა.
-ცოტახანს ვიქნები.
-არა ლაზარე, გადი აქედან.
უცბად წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა. საწოლიდან წამოვდექი და უკუსვლა დავიწყე მალევე კედელსადა ლაზარეს შორის აღმოვჩნდი. ლაზარე ახლოს მოიწია და ახლა უკვე ჩემს ტუჩებს დაეწაფა.
მოშორებას ვცდილობდი მაგრამ ამხდლა ბიჭს როგორ მოვერეოდი.
-ძალიან ტკბილი ხარ მარიამ.
-ლაზარე მომშორდი.
-როარა?
-ვიყვირებ.
-იყვირე,მაინც ვერავინ გაიგებს, ყველა გაგლეჯილი მთვრალია და გაგუდულებს ძინავთ.
-გაეთრიე აქედან.
-კარგი.
-სწრაფად..
ლაზარე სწრაფად გავიდა ოთახიდან, ნერვები უკვე აღარ მქონდა. საწოლში შევწექი. და ძილი გავაგრძელე.
დილით არავის ხმა არ მესმოდა ალბად ისე ეძინათ. სამზარეულოში მაიკით გავედი, წვენი ავიღე მაცივრიდან და ოთახში უნდა ავსულიყავი როცა ვიღაცას დავეჯახე, ლაზარე იყო. ყურადღება არ მივაქციე და გზა განვაგრძე......


აბაა როგორია? იმედია მოგეწონებათ. მადლობა ვინც კითხულობთ.