სულ სხვანაირად იწყება დილა მთაში...ჩიტების საამური ჭიკჭიკი, მამლების ყივილი, ქათმების კრიახი...ელოდებიან კარს როდის გაუღებ რომ მალე გაიქცნენ საკენკისკენ..დილის ნიავი სახეზე ისე გეფინება თითქოს მოფერება უნდა შენი ლოყების... ნია ხელებს მაღლა წევს, ზანტად იზმორება და ლოგინიდან დგება ღიმილიანი სახით..
-წავიდე გავაღვიძო ის ლოქო თორე დაწყვიტავს ცხოველებს სიმშილით...
_კარზე აკაკუნებს მაგრამ გიორგის პასუხი არ ისმის...იფიქრა ღრმად სძინავსო და კარი შეაღო..არსად იყო...ლოგინიც აელაგებია..სააბაზანოში შეიხედა არც იქ დახვდა...კიბეები ჩაირბინა სწრაფად..თვალი მოავლო იქაურობას მაგრამ გიორგი არსად ჩანდა...
-უკვე დანებდი გიორგი? ასემალე გაიქეცი? _ბუტბუტებდა და თვალებიდან ცრემლს იწმენდდა...
-კარი გამიღე რაა..ვერ ვახერხებ შემოსვლას...ნიაა...არგესმისს...
_გიორგის ხმა რომ გაიგონა თვალები გაუბრწყინდა და კარისკენ გაიქცა...გააღო კარი და რას ხედავს...ერთ ხელში რძით სავსე ვედრა უჭირავს მეორეში კვერცხები და მუცელზე აქვს ხელი მიკრული...
-შემომიშვი მალე, შეშა დასაჩეხი მაქვს ნაცარა და ხატულა საბალახოდ უნდა ჩავიყვანო დავაბავ და მოვალ მალე...შენ რა გენაღვლება რომელი საათია აქამდე გძინავს...
-მეჩვენება? არარსებობს.. _თვალები გაუშტერდა და პირდაღებული უყურებდა...
-შენ რა ძროხა მოწველე?
-ციალა ბებოს ვთხოვე დახმარება, მასწავლა ძალიან ადვილია თან საკაიფო...
-აუუ არარსებოობს... _პირზე ხელი მიიფარა და სიცილი დაიწყო...გულიანად იცინოდა და გიორგის ადევნებდა თვალს...
-აუ სასწრაფოდ მარიანას უნდა დაურეკო თორე გავსკდები თუ არავის ვუთხარი..

-როგორახარ სიყვარულოო...მომენატრე ძალიან
-როგორი ბედნიერი ხმა გაქვს ნია...რახდება რასშვებით? მეც ძალიან მომენატრე..
-ხომაგრამ შენ რატომ გაქვს ეგეთი ხმა? იტირე?
-არა არა..მე კარგად ვარ...
-მითხარი, ხომ იცი ვერაფერს გამომაპარებ...
-თათა... _ცრემლები ვერ შეიკავა და ტირილი წასკდა...
-თათას რა მოუვიდა? მითხარი რატომ ტირი...
-მეხსიერება დაკარგა...ნერვული შოკი აქვს..აძინებენ...რამდენჯერაც გაიღვიძა იმდენჯერ პანიკა დაეწყო, რომ არაფერი ახსოვდა...
-ვაიმე ღმერთოო..როგორ მოხდაა?
-ველოსიპეტიდან ჩამოვარდა...
-ნიკა? ნიკა როგორაა?
-ძალიან ცუდად...პალატაში თათას ხელი უჭირავს და ელაპარაკება...
-ღმერთო ჩემო..აუ მად მინდა...თქვენთან მინდაა..
-ჩშშშ...შენ მაინც ნუ ტირი...არღირს პრობლემები შეგექმნება..გიორგის არუთხრა ჯობს...
-ვერდაუმალავ...კარგი წავედი ახლა და თუ რამე ახალი იყო დამირეკე გთხოვ...
-კარგისაყვარელო...
_გონებაარეული დააბიჯებდა ოთახში წინდა უკან...ეგოისტურად ვერ მოიქცეოდა..იმის გამო რომ გიორგის არ მიეტოვებია ამ ამბავს ვერ დაუმალავდა...ფიქრებში გართული იყო როცა გიორგი შემოვიდა სახლში..ნიასთვის არაფერი უთქვამს შხაპი მიიღო და ნიას შემდეგ მიუჯდა გვერდით ...
-პატარავ რამე მოხდა?
-ჰომ...მარიანას ველაპარაკე...თათამ მეხსიერება დაკარგა..ვიცი რომ ახლა იქ წასვლა მოგინდება...სჯობს დავასრულოთ ეს თამაში და ყველაფერი ისე დავტოვოთ როგორც ადრე...
-ჩემთვის ეს თამაში სულაც არაა...გეთანხმები თავიდან მართლაც რომ სიგიჟედ მეჩვენა...არასდროს გამიკეთებია ასეთი რაღაცეები...ვერც კი წარმოვიდგენდი ძროხის დრდვილებს თუ შევეხებოდი და მოვწველიდი...ასეთი გიორგი მხოლოდ შენ ნახე...იცი? შენ საუკეთესოს ეძებ ჩემში მაგრამ სიმართლე ისაა რომ საუკეთესო შენშია...შენ რომ არა მე ისევ ის ვიქნებოდი... _საუბრობდა და თან ნიას სახეზე დაატარებდა თითებს...თვალებში უყურებდა და ცრემლს უმშრალებდა..
-მგონი დროა გაიგო ხო რატო მძულდა ყველა და ყველაფერი? კარგი მოგიყვები...
-არგინდა..მე ისეთი შემიყვარდი როგორიც იყავი...
-გთხოვ არ გამაწყვეტიო...მოკლედ მყავდა შეყვარებული სოფიო ნაკანი..დიდი ხნის განმავლობაში ერთად ვიყავით...მართლა მთელი გულით მიყვარდა..მისგამო ყველას და ყველაფერს ვეღობებოდი წინ...ერთი ბიჭი გადამეკიდა იმ პერიოდში..ჩხუბი მოგვივიდა და ყველაფერი იმ მომენტიდან დაიწყო...რამდენიმე დღის მერე სოფია მირეკავდა ტირილით...ხმა უკანკალებდა მთხოვა სასწრაფოდ ჩემთან ამოდიო და მეც მაშინვე ავედი...კარი ღია იყო..შევედი თუ არა თავში ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი...აღარაფერი მახსოვდა სანამ თვალები არ გავახილე და სკამზე მიმბული არ აღმოვჩნდი...ის ნამი*ჭვარი..ღმერთო რა რთულია ამის გახსენება...სოფია სულ შიშველი იყო ზეწრით ძლივს იფარავდა სხეულს და ტიროდა...გავნადგურდი..მეკიდე ვერაფერს ვაკეთებდი...ვერ ვითავისუფლებდი თავს... _ცოტახნით გაჩუნდა...გონებას იკრებდა..ნიას ცრემლიან თვალებს უყურებდა და უფრო უძნელდებოდა საუბარი...
-მე მაშინ მოვკვდი როცა იქ იმ მდგომარეობაში საყვარელ ქალს ვერ ვუშველე...იმ ნაბო*ვარმა კი სოფია ჩემს თვალწინ გააუპატიურა..საშინელება იყო...სიკვდილი მინდოდა..სულ გავიყინე..თვალებს ვხუჭავდი და მხოლოდ სოფიას განწირული კივილი ჩამესმოდა რომელიც გულს და სულს მინგრევდა...შემდეგ სოფია სადღაც წაიყვანა მეკი შუაღამით ხელფეხშეკრული ჩემი სახლის პადიეზში დამაგდო...იმ წუთიდან სოფიას ძებნა დავიწყე..მესამე დღეს ვიპოვე კიდეც...ვევედრებოდი ეპატიებია..ვთხოვდი რომ ცოლად გამომყოლოდა და მე ყველა ტკივილს დავავიწყებდი მას...ყველაფერს შევძლებდით ერთად..მან კი რა მიპასუხა იცი? არც თუ ისეთი ცუდი იყოო...პირიქით მე ისეთი ძლიერი მამაკაცი მჭირდება როგორც ისააო და ერთ კვირაში ცოლად გაყვა..ახლა ესპანეთში ბედნიერად ცხოვრობენ..სოფიას მშობლები არასდროს აპატიებენ ამ საქციელს...აქ ვერ დარჩებოდა...მგონი ბიჭიც ჰყავთ...საშინელება იყო ის წუთები..დღეები და თვეები ჩემთვის...მისმერე კი იცი როგორი გიორგი ვარ...
_ამ ყველაფერს ნამდვილად არ ელოდებოდა ნია..გაქვავებული უყურებდა და სიტყვასაც ვერ ამბობდა...შემდეგ მისი ხელი აიღო და სულ დაუკოცნა..კალთაში ჩაუჯდა, სახეზე ხელები მოუსვა და მთელი სახე დაუკოცნა...თან ტიროდა მაგრამ კოსნას არ წყვეტტდა...ბოლოს ხელები მაგრად მოხვია და ყურთან აჩურჩულდა...
-ვიცოდი..ვიცოდი რომ აქ..შენს გულში რაღაც დიდი ტკივილი იყო...მაპატიე რომ აქამდე ეს არ ვიცოდი..მაპატიერომ მეც დაგიმატე და უფრო გატკინე...შენშია საუკეთესო ყველაფერი...ყველაზე საუკეთესო ხარ შენ...რატომ გატკინა ასე...ასე რატომ მოგექცა..არმჯერა...მაპატიე გთხოვ...
-ჩშშშ!! ჩემი პრინცესა ხარ შენ..გოგო რომ ვიყო მეც მასე მოვიქცეოდი..ხომ ხედავ არავინაა სანდო...მტკიოდა...ძალიან მტკიოდა მაგრამ ახლა უკვე ყველაფერი ჯანდაბაში გაუშვი რადგან შენ მყავხარ... _თითებს ნიას თმებში დაატარებდა და ეფერებოდა...საუბარი კი ისევ გიორგიმ განაგრძო...
-რა აზრი ექნება ჩვენს იქ ყოფნას? თუ საჭირო გახდა წავიდეთ მაგრამ ჩვენ იქ ვერაფერს შევცვლით...თათას ამით რას ვუშველით? ვეცადოთ მალ მალე დავრეკოთ და ამბავი გავიგოთ...ახლა კი ნუ ტირი საშინლად მშია და მგონი შენ შეგჭამო...
-აუუ მაპატიე...საუზმის გაკეთებაც კი ვერ მოვასწარი ისე ვინერვიულე...
-არაუშავს..დღეს მე მოგიმზადებ...მინდა რომ ჩვენი ქათმის კვერცხი შევწვა...დღეს პირველად ავიღე თბილი კვერცხი ხელში... _იცინოდა და სამზარეულოში კვერცხს წვავდა...
-ისე რომ ვისადილებთ არგინდა ტყეში ავიდეთ?
-კი ძალიან მინდა...შენ ალბათ ადგილებს კარგად იცმობ ..
-თან ძალიან კარგად...
_სუფრა გაშალეს და გემრიელად შეექციენ საუზმეს...ნიას გონება კი ისევ იმ ამბავს მოეცვა რაც ცოტა ხნის წინ გაიგო...


****
-თათა იცოდე არ გაპატიებ აქ ასეთ მდგომარეობაში წოლას...შენ მშვიდად უნდა გეძინოს და მე ასე უნდა ვიტანჯო? ყველა თხოვნას შეგისრულებ რაც კი გაქვს...ყველა ადგილს მოვივლი შენთან ერთად და არავის არ გაგაკარებ...გპირდები მე დაგიბრუნებ მეხსიერებას...
_თათას ხელი ჰქონდა მოქცეული ხელებსშუა...ტუჩები დაედო ზედ და ეჩურჩულებოდა...ამდროს ნელნელა ახელდა თვალებს თათა და ნიკა უკვე ფიქრობდა რომ ისევ პანიკა დაეწყებიდა...ხმას აუწია და ხმამაღლა დაიწყო საუბარი...
-თაათ...ისე მეხსიერება რომ დაკაარგე კარგი მხარეც აქვს მაგას...
-რა მხარე? ვინ ხარ ისიც არ მახსოვა...არაფერი ვიცი...
-ჩშშშ...შენ გონებით არ გახსოვს მაგრამ შენმა გულმა ხომ იცი ვინ ვარ მე...
-ანუ შეყვარებულიც მყავს?
-რომ დაგეცდია ჩემთვის და ველოსიპედით კატაობა არ დაგეჩემებია გეყოლებოდა...
-ვერ მივხვდი...
-მოკლედ აქ ამ ადგილას მიწევს ამის თქმა...არადა სადმე ბუნებაში ვგეგმავდი...ყველაზე მეტად მიყვარხარ...შენ ხარ ის ადამიანი ვის გამოც სიცოცხლეს დაუფიქრებლად გავიღებ და ვიცი რომ შენც გიყვარვარ...
-არვიცი ალბათ...მაგრამ რომც არ მიყვარდე ვიცი რომ შენნაირი ბიჭი შემიყვარდებოდა...
-შენი ღიმილი როგორ მიყვარს იცი? აი ახლაც რომ გამიღიმე დამავიწყდა რას ვამბობდი...
-ასე მარტივად კარგავ შენ მეხსიერებას?
_როგორც იქნა თათა წყნარად იყო...ნიკას სიტყვები უფრო უკეთ ხდიდა და ბედნიერად იღიმოდა...
-მაჭავარიანის ქალო, თანახმა ხარ მომცე შანსი რომ მეხსიერება დაგიბრუნო?
-აჰამ..ესეიგი მაჭავარიანი ვარ...
_სულ უფრო და უფრო ეცინებოდა ნიკასთან დიალოგზე..ლიამ ბედნიერი და გახარებული რომ დაინახა პალატის კარების გაღებისას ღრმად ჩაისუნთქა...მადლობა გადაუხადა ღმერს და თათას გვერდით ჩამოჯდა...
-შვილო კარგად ხარ?
-ალბათ დედაჩემი ხარ.._გაუცინა...
-ხო შვილო...
-კარგი რა ნუ ტირი დეე...
-ქალბატონო ლია..ნებას თუ მომცემთ თათას მოგტაცებთ...თვალისჩინივით გავუფრთხილდები გპირდებით...
-სად მიგყავს?
-მეხსიერება უნდა დაუბრუნო..
-ვიცი რომ შენ უნდა გენდო..ნიკა ისე მიყვარხარ როგორც თათა...გენდობი და გაბარებ ჩემს შვილს...
-მე არაფერი მახსოვს მგრამ გული მეუბნება რომ ამ ბიჭს ვენდობი...
_ნიკა ექიმთან წავიდა...გასინჯვის შემდეგ გაწერის საბუთები მოამზადეს და ნიკამ თათა მოიტაცა...არავინ იცოდა სად მიყავდა..მხოლოდ ის თქვა რომ ის ადგილი მარტო თათამ იცოდა...


***

_გიორგი და ნია დიდხანს სეირნობდნენ ტყეში..ხეებს აკვირდებოდნენ..ნიამ რაღაც მცენარეებიც დაკრიფა, სამკურნალოა უყვებოდა გიორგი რომელი რისთვის გამოიყენებოდა...დიდხანს ბოდიალის შემდეგ სახლში დაბრუნება გადაწყვიტეს..გიორგიმ ცხოველებს მოუარა...ძროხა მოწველა და გემრიელ ვახშამს მიუჯდა...

-ისე მემგონი ნაცარა ფეხმძიმედაა..
_ამ სიტყვების გაგონებაზე ნიას წვენი ლამის გადასცდა..
-საიდან ეს დასკვნაა..
-ის ბაბუ შემხვდა ვისგანაც ვიყიდეთ..ვკითხე რატო არ იწველისთქო და მან მითხრა..
-ოჰ...საოცარია...რამდენი თვისაა..
-ასე მითხრა შვილო მაგ უკვე დღედღეზე მოიგებსო...მოგებაში ალბათ იმშობიარებსო ეს იგულისხმა
-ხოდა საბალახოთ აღარ წაიყვანო თორე მოგიწევს იქედან ამოიყვანო ხბო...
-ისე სულ სხვა შეგრძნებაა..მე ვუვლი, ვხრუნავ მათზე და ახლა ახალი წევრი გვემატება...შემიყვარდნენ კიდეც ის ცხოველები...
_საუბარი დაასრულეს..სუფრა აალაგეს და დასაძინებლად წავიდნენ...ნია აქეთ იქეთ ტრიალებდა...ვერ დაიძინა სულ გიორგის მონაყოლზე ფიქრობდა...ვერ მოისვენა გიორგის ოთახში შევიდა...
-ბოდიში ამდროს რომ შემოგეჭერი მაგრამ...იქნებ შენთან დავიძინო დღეს რა...
_ისეთი საყვარელი იყო...თმა აჩეჩოდა..საღამურში საყვარლად მობუზული იდგა და ცდილობდა თმა დაელაგებია...
-მოდი პატარავ.. _საბანი ასწია და ანიშნა დაწექიო...
-მაისური ჩაიცვი რა..გთხოვ...
_გაეცინა ნიას სახეზე...არ უყურებდა რადგან მაიკა არ ეცვა და თვალებს უხერხულად ატრიალებდა...
-შენ რა წელსზემოთ შიშველი ბიჭი არ გინახავს?
-აუუ ჩაიცვი რა გთხოვ...მინდა რომ ჩაგეხუტო...
-კარგი ჩავიცვავ მაგრამ ასე გიკბენ?
-აუ გიორგიი...
_აბუზღუნდა და მაიკა რომ ჩაიცვა ლოგინში ჩაუხტა..გიორგი ზურგიდან აეკრა, თმაზე ეფერებოდა და ორივეს ტკბილად ჩაეძინა....



მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ....იმედია მოგეწონებათ...მეოთხე თავს ხვალ დავდებ