შემდეგ რუსთაველზე გავიარეთ,
ლაშამმ კონტაქტურ ზოოპარკში შესვლა დაიჟინა, ისე როგორ იქნებოდა ლაშას აქ გაევლო და გველი ხელში, რომ არ დაეჭირა გიჟდებოდა, ლაშა გველებზე სულ ვეჩხუბებოდით,
-ბიჭოო გველი როგორ უნდა გიყვარდეს ადამიანს?
მაგრამ მისი პასუხი ერთი იყო
მე წინა ცხოვრებაში გველი ვიყავიო
მოესიყვარულა ლაშა გველებს შემოიხვია კისერზე მე და ნინი კი მოშორებით ვიდექით და ზიზღით ვუყურებდით
ლაშა ჩვენსკენ სწრაფად წამოვიდა
-წავედით? ვკითხე ლაშას
-კი წავიდეთ ოღონდ ეს გამომართვი რა
ხელი გამომიწოდა
-რაარი?
-მიდი გამომართვი და ნახავ გაგიხარდება ძაან!
დამაინტრიგა მეგობარმა
-აუ მართლა ?? აუ რაარი? საჩუქარია?
აღტაცებას ვერ ვმალავდი.
-კიი მიდი გამომართვი დროზე ისე მოგეწონება, რომ გაგიჟდები !
ხელი გავუწოოდე და ხელის გულზე დიდი შავი ობობა დამისვა ,
ენით ვერ ავღწერ იმ წამს რა დამემართა გავშრი შეშინებული დაქაჩული თვალებით ვუყურებდი ჩემს ხეზე მშვიდად მჯდარ ობიბას ჯერ ბოლომდე ვერ ვიაზრებდი, თუ რა იყო ეს
და აი მოსალოდნელი რეაქციაც ჩემმა სხეულმა ჩემს უკითხავად დაიწყო ფართხალი, მიშველეთ მიშველეთ! მიშველეთ! მიშველეეთ! გავკიოდი გაუჩერებლად და ფართხალს არ ვწყვეტდი,
ობობა ძირს დაეცა ლაშა კი ჩემს საქციელზე სიცილს ვერ იკავებდა,
ობობას სწვდა და თავის ადგილს დაუბრუნა ნინი კი ჩემს დამშვიდებას ცდიობდა
საზიზღარო ეს რა გამიკეთე დამპალოო!
-კარგიი ჩემო ბუსიიი მომეაფერისტა ცისფერთვალა
საზიზღარო როგორ გამაბრაზე გავებუსე
-კარგი მაპატიეე ჩემი ციცქნაა ხოიცი როგორ მიყვარხარ
ჩემს დაყოლიებას ყოველთვის ახერხებდა არ შემეძლო ლაშაზე დიდიხნით გაბრაზება
მოდიაქ შესაზიზღარო ვუთხარი და ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე
-ჩემი გიჟი!
სამაგიეროს მაინც გადაგიხდით, ერთხმად ვუთხარით მე და ნინიმ
ზოოპარკიდან გამოვედით
ახლა მე და ნინიმ დავიჟინეთ, შოპინგი და მაღაზიებში ხეტიალი
ლაშამ წუწუნი დაიწყო,
-სამაგიეროს მიხდით ხო?
მე ხომ ვიცი თქვენი ამბავი არ გაეკართ ტანსაცმელს! მკაცრად გაგვაფრთხილა მეგობარმა
-ჩვენ ხომ შემოგყევით გველებთან მითუმეტეს იცი ორივერ როგორ გვეზიზღება! ერთმანეთს ავუბით მხარი მე და ნინიმ
-ხო მაგრამ ჯერ ერთის გაძლება მიჭირდა ტანსაცმელების მაღაზიაში და ახლა ორ გიჟს ერთად რა აიტანს? შემოგვეწუწწუნა და თვალები მობლიტა საცოდავად
-აბა ეხლა გეყოს ჩემო ცისფერთვალა წუწუნიი!
მოვეფერე მეგობარს
-ოფფფფ თქვენ ხო შემიკლავთ ხელზე !
კარგი წამოვალ ოღონდ ერთი პირობით თითო თითო იყიდეთ რამე თორე ხო ვიცი ჩემი სათრევია მაინც ყველაფერი!-
-აჰააჰა შევეცდებით ლაშ
-მედა ნინიმ თითქმის მთელი მაღაზია ვიყიდეთ მთელი მაღაზია მოვიარეთ თითვეულ სამოსს ვიზომავდით თითვეულ ბრენდს განვიხილავდით და ყველას კომენტარს ვუკეთებდით
ლაშას კი უიმედო წუწუნი აეკერა პირზე
გეყოთ მორჩით ხალხი არ ხართ მოვკვდი მშია თქვენ არ გშიათ? რაარსებები ხართ?
-აუუ მართლა მშიაა მივუბრუნდი დაღლილ ლაშას
-აუმეცც
-წამო ზემოთ ავიდეთ და სადმე დავსხდეთ ვჭამოთ რამე
მე დონატები მინდა აღტაცებით წამოვიყვირე.
-ოხ შე ტკბილეულის გიჟო! მომახალეს მეგობრებმა
შიმშილი დავიკმაყოფილეთ და
დაღლილებმა მანქანისაკენ ავიღეთ, გეზი
სახლში ჯერ ნინი დავტოვეთ, შემდეგ მე მიმიყვანა ლაშამ
ჩემი ბარგი წამოვკრიფე და გადმოვედი მანქანიდან
- გინდა აგატანინო?
დაღლილმა გადმოყო თავი ლაშამ
არა შენ დაღლილი ხარ მოვახერხებ ჩემით
აგატანინებ ცოდო ხარშენ ძლივს ერევი !
გადმოვიდა ლაშა და პარკები გამომართვა როგორც ყოველთვის ლაღად ავუყევით კიბეებს კარზე ზარი დავრეკე ლიზამ გააღო
-ოჰოო პაპარაცები მოსულან
სალლ რაიყო დაო მაღაზია გაძარცვე?
გაოგნდა ჩემიდა ჩემი ბარგის დაახვისას
-აუ რავი მე და ლიზამ ვიშოპინგეთ ცოტა და აიშედეგიც გავუღიმე
-დამღალეს! ვაიმე ჩემი საწყალი ლაშა! შეიკალით ხო ხელზე ეს ბიჭი?
-ვაიმე შემიკლესოო? შემიკლეს კიარა სანამ შიმშილისგან არ დავეცი არ მომაქციეს ყურადღება დაიწუწუნა, ლაშამ
ოთახში ჩემი სიძეც შემოვიდა
-აქ რახდება რას ონავრობთ?
გიორგი როგორხარ მიეგება ლაშა
-კარგად ლაშუკა შენ?
ამაღამ თუ გადავრჩი კარგად ვიქნები !
-წავედიეხლა მე მაგრად მეძინება
-დარჩი ჩვენთან რა
-არა ლიზა დღეს ვერ მოვახერხებ, ვჭირდები ოჯახს გაუღიმა
კარგი მაშინ გვესტუმრე ხოლმე!
-კარგი
დავემშვიდობე მეგობარს ჩემი ოთახის კარი შევაღე ,
ჩანთა მოვისროლე, ტანსაცმელიც გზა და გზა გავიხადე, პიჟამო გამოვიღე კარადიდან რომელსაც პატარა დათუნიები ეხატა, ჩემი ფუმფულა სათამაშო ავიღე და ლოგინში ჩავხტი,
ბავშვურ ჩვევებს ისევ ვერ ვიშორებდი, თუმცა არც ვიყავი დიდე მე ისევ ბავშვი ვარ! და ბავშვური ლაღი საქციელიც მაქვს ! ეს ძალიან მომწონს სხვისი აზრი კი არ მაინტერესებს! თავს ვინუგეშებდი, ხოლმე როდესაც მეტყოდნენ ნუ ბავშვობო ან ზედმეტად ბავშვური ხარო
-ბალიშზე თავი დავდე და ფიქრებმა კორინთელთან გადამისროლა თითქოს გულს მტკენდა მისი საქციელი
თითქოს გულს მიკუმშავდა იმაზე ფიქრი, რომ რამე ვაწყენინე
ვფიქრობდი თუ რა ვაწყენინე მაგრამ აქეთ ჩემი მეორე მე მას ლანძღავდა, თავისი საზიზღარი აუტანელი საქციელების გამო მაგრამ კორინთრლს მეორე მხარეც ქონდა მისი თბილი ხმა და მისი მუქი ლურჯი წყლიანი თვალები არ მავიწყდებოდა ისევ ჩემთვის უცხო გრძნობა მეუფლებოდა და ისევ მათბობდა თავს მაკარგვინებდა.
დილით ლიზამ გამაღვიძა
-ადექი, სამსახურში გადიხარ, დღეიდან პირველივე დღეს არ დააგვიანო, აქ მაინც!
-რააა სამსახური ვაიმე წამოვხტი და აქეთ-იქით დავიწყე სირბილი ლიიზ რა ჩავიცვა?
-თავისუფლად ჩაიცვი რამე შემომძახა ლიზამ
ჯინსის მოშვებული ოდნავ დახეული მუქი ლურჯი შარვალი ჩავიცვი წითელი მაისური და ტყავის შავი ქურთუკი .
-ჩავუყევი გზას იმ ადგილას შევჩერდი სადაც მათე ვნახე პირვლად მეღიმებოდა, იმ ამბის გახსენებაზე უცებ კარი გაიღო და პატარა კორინთელი გამოვიდა
ხო მართლა ის იყო საბას დაბადების დღეზე, რომ გავიცანი მოსამსახურემ გარეთ გამოაცილა სკოლის ავტობუსს ელოდრბოდა სავარაუდოდ
გაოცებული მივაშტერდი
-ქალბატონო სალომე საბა არ მოდის სკოლაში?
მითხრა თავისი ბავშვური საყვარელი ხმით და პატარამ კითხვით სავსე თვალები მომაგება,
-ააამ არა საბა საბა დღეს არ მოდის, სკოლაში
ვუპასუხე ჩაფიქრებულმა და ოდნავ დაბნეულმა
გვერდი ავუარე
33 ნომერ მარშუტკაში ჩავჯექი მაღაზიაში მივედი ფორმა ჩავიცვი და იქ მომუშავე კონსულტანტებს ვთხოვე, აეხსნათ ჩემთვის თუ რა მევალებოდა.
გოგონას გაეღიმა ჩემს დანახვაზე ვიფიქრე ხომ არ მიცნობსთქო რატომ მიღიმის ასე მეთქი
გოგონა თქვენთვის აქ სპეციალურადაა ადამიანი მოსული, რომელიც აგიხსნით ამ ყველაფერს
გამიკვირდა ვერ მივუხვდი რას გულისხმობდა
მერა საპატიო სტუმარივარ ჩემთვის სპეციალურად რომაა ადამიანი მოსული თუ რა ხდება ჩავფიქრდი
-ბატონო მათე შეგიძლიათ
მობრძანდეთ გასძახა გოგონამ
მათეოო? თვალები შუბლზე ამივიდა