_სახლში დაბრუნებული გიორგი სულ დასვრილი იყო, მაგრამ ამ ფორმაშიც ძალიან საყვარლად გამოიყურებოდა...ნიამ სუფრა დაახვედრა გაშლილი..სამნაირი სხვადასხვა უგემრიელესი კერძი მოემზადებია, ტკბილეულობით აევსო სუფრა და ლამაზად გამოპრანჭული ელოდა...
-სიყვარულოო..დღესაც ჩემს გაგიჟებას აპირებ?
-არა ამჯერად არა...უბრალოდ შენთან ტკბილად მინდა ყოფნა მეტი არაფერი...
-მოვწესრიგდები და მოგხედავ პატარავ..
_შხაპი მიიღო..ტასაცმელი გამოიცვალა..მოწესრიგდა და ბუხართან მდგომ ნიას ზურგიდან აეკრა...
-რატკბილი სუნი გაქვს...იცი როგორ დავიღალეე...მარტო შენი ჩახუტება მინდა ახლა...გთხოვ ვახშმის მერე კალთაში თავს ჩაგიდებ და ბუხრის წინ დავწვეთ..მოფერება მინდა შენი...რაღაც ცუდად ვგრძნობ თავს...მჭირდები...იცი როგორ მჭირდები?
-რამოგივიდა? ხომ კარგად ხარ?
_შეუტრიალდა და სახეზე დაატარებდა თავის თხელ თითებს...ეფერებოდა...ცდილობდა ამღვრეული თვალები მაგრად დაეკოცნა და მთელი გულით ეკროდა...
-მოდი ვივახშმოთ და ჩამეხუტე რა..
-მომიყვები რამოგივიდა?
-არაფერი უბრალოდ უხასიათოდ ვარ და შენსგარდა არაფერი არ მინდა..
_ივახშმეს და ბუხრის წინ ხალიჩაზე დაწვნენ..გიორგის თმებში დააცურებდა თითებს და ეფერებოდა ნაზად..ცოტახანში ჩაეძინა...ბავშვს გავდა როცა ეძინა...მშვიდი, წყნარი სახით იწვა ნიას კალთაში თავჩადებული...ნია კი მთელი ღამე არ მოშორებია..უყურებდა და თმაზე ეფერებოდა...დილით გრძნობდა რომ საშინლად იყო..თვალები ეხუჭებოდა, სუნთქვა უჭირდა, საშინლად ცხელიიყო მაგრამ გიორგის ერთი წამითაც არ მოშორებია...ელოდა როდის გაიღვიძებდა...ცოტაც იყო და გაითიშებოდა, წონასწორობას ვერ ინარჩუნებდა უკვე როცა გიორგიმ თვალები გაახილა...
-დილამშვიდობის საყვარელო...
-დილამშვიდობის..
_გაუღიმა და გაითიშა..გიორგიმ აღარ იცოდა რა ექნა..საშინლად ცხელიიყო..აიყვანა და თავის ოთახში დააწვინა..ციალა ბებო მოიყვანა..ყველანაირ წამალს უკეთებდნენ მაგრამ ნიას მდგომარეობა უფრო და უფრო რთულდებოდა...მაღალი სიცხის გამო უკვე ბოდავდა..
-ილია, სასწრაფოდ ანჯაფარიძეს დაურეკე შენც გამოყევი, საავადმყოფოში გადარეკე პალატა მოამზადონ..ნიას მაღალი სიცხე აქვს ორიდღეა და ვერაფერი ვუშველეთ...
-კარგი ძმაო რაც შეიძლება სწრაფად მოვალთ....


***
_ნიკამ თათა მთაზე აიყვანა საიდანაც პარაპლანით ეშვებიან...უნდოდა გაეხსენებია ის დღე როცა პირველად ნიასთან ერთად გააკეთა ეს...
-აუ ნიკაა...რაბედნიერი ვაარ...მახსოვს აქ ვიყავი...შენც იყავი კი...მაშინ ძალიან მეშინოდა შენ კიდე სულ გულში მიკრავდი და მამშვიდებდი...აუუ მახსოოვს...
-ნუტირიი ჩემო სიყვარულო..ჯერ ყველაფერი არაა ეს... ამის შემდეგ ერთ ულამაზეს ადგილას წავალთ...
_ინსტრუქტორის დარიგება მოისმინეს, ორივე ერთად ხტებოდა..სირბილი დაიწყეს..რაც შეიძლებოდა მთელი სიძლიერით მიემართებოდნენ უსასრო სივრცისკენ და იგრძნეს როგორ გამოეცალათ ფეხქვეშ მიწა..ისეთი ბედნიერები იყვნენ ორივე..მარცხენა ხელი მაგრად ჩაეჭიდებია ნიაზე მარჯვენათი კი კურტკის ჯიბეს ხსნიდა...სანამ მიწაზე დაეშვებოდნენ ნიკამ დრო იხელთა და ჯიბიდან ბეჭედი ამოიღო..
-გამომყვები ცოლად?
_რაც ძალი და ღონე ჰქონდა მთელი ძალით დაუყვირა..
-არმიპასუხო ახლა...ქვემოთ მიპასუხე..
_დაშვებისას როდესაც უკვე გათავისუფლდნენ ყველაფრისგან დაუჩოქა და კვლავ გაუმეორა კითხვა...თათა იდგა და უყურებდა..მხოლოდ უყურებდა უემოციოდ და არაფერს ამბობდა..
-თათა ვერ გაიგე?
-კი გავიგე..გამახსენდა..გამახსენდააა ყველაფერი..ყოველივე წუთი და წამი გამახსენდა...ვგიჟდები შენზეე..მიყვარხარ...კი კი კიიი რათქმაუნდა გამოგყვები და მთელი ცხოვრება შენი მერქმება..ღმერთოო არ მჯერაა...
_ბედნიერებისგან დახტოდა და კიოდა...ნიკამ ბეჭედი გაუკეთა და ჰაერში დაატრიალა...ხელი ჩაშჭიდა და მანქანაში ჩასვა..სადღაც მიდიოდნენ..საკმაოდ დიდი დრო დასჭირდათ იქ მისასვლელად..ირგვლივ ტყე იყო...ერთი საათი ფეხით იარეს და გამოჩნდა პატარა, კოხტა ქოხი..ყველას რომ გვქონია ოცნებაში აი ისეთი იყო ზუსტად..ორი პატარა ოთახი და ერთი პატარა მისაღები ეტეოდა მხოლოდ, სადაც პატარა მაგიდა და შეშის ღუმელი იდგა...ძალიან ლამაზიიყო...თათა სულ ოცნებობდა ასეთ სახლშე...ყველასგან შორს ტყეში...ისეთი ბედნიერი იყო...ისეთი ხალისიანი და უდარდელი...მობილური არ იჭერდა..ორი დღე აპირებდნენ იქ დარჩენას და ვერც გაიგებდნენ ნიას ამბავს...


_სასწრაფოდ გადაიყვანეს კლინიკაში...ანალიზები ყველაფერი ჩაუტარეს და პასუხებს ელოდნენ...ნია კი სიცხისგან გათიშული უგონოდ იწვა...რამდენიმეჯერ წამოიძახა ანი..ვიღაც ანის უხმობდა..მოვალო პირდებოდა...პალატაში მყოფმა გიორგიმ ამ სიტყვების გაგონებაზე გადაწყვიტა ციალასთვის ეკითხა ვინ იყო ანი და ვისთან უნდოდა წასვლა ასე ძალიან ნიას...ციალა კოლიდორში სკამზე ჩამომჯდარიყო და ცხარე ცრემლით ტიროდა..
-ბებო..ანი ვინ არის?
-რატო მეკითხები შვილო?
-ნია ეძახის შენთან მოვდივარო..
-არა..არაა ვერ წაიყვანს...არაქვს უფლებაა...როგორ ბედაავს..ჩემი ნიაა დამიბრუნეთ..ჩემი პატარა გოგო დამიბრუნეთ გთხოოვთ...სადმიდის..მე ვერ დამტოვებს..ასე ადრე?? არაა!!! ჩემზე ადრე ვერ წავა..ღმერთო გადამირჩინე ჩემი ცქრიალაა...
_ქალის ამ მდგომარეობამ გიორგი უფრო შეაშფოთა..ვერ აწყნარებდა..არცერთი სიტყვა არ ჭრიდა მის დასამშვიდებლად და ექიმები იძულებულები გახდნენ დამაწყნარებლები გაეკეთებიათ...
გონს მოსული ქალი ისევ იმ სიტყვებს ჩურჩულებდა.. -არწაგიყვანს!! ვერდამტოვებ!! ჩემზე ადრე იქ ვერწახვალ...
-ბებოო!!ვინარის ანი...
-ნიას დედაა შვილო...
-სადმიყავს..რასამბობთ..ისხომ ჩეხეთში ცხოვრობს...
-არა დაღუპულია შვილო...მოკლეს..
-როგორთუ მოკლეს?
-ჰო..ნია მაშინ 10 წლის იყო..თვალწინ ჩაუცხრილეს...
-კიმაგრამ რატომ? რისთვის?..
-ნია მოგიყვება თვითონ...ის არდაგვტოვებს! არაქვს უფლება! მან ის გზა უნდა დაამთავროს რაც მამამისმა დაიწყო...
-ნია კარგად იქნება მჯერა.
_გიორგისთვის გაუგებარიიყო რასამბობდა ეს მოხუცი მაგრამ ხვდებოდა რომ საქმე სერიოზულად იყო თანაც ძალიან...ექიმმა უთხრა რომ ვირუსი ჰქონდა მხოლოდ მაგრამ სიცხეს ვერ უწევდნენ..გადიოდა დღეები მაგრამ ნია ისევ ისე იყო და დღითიდღე საშინელი ფერი ჰქონდა სახეზე..ერთიკვირის შემდეგ როგორციქნა თვალები გაახილა...დიახ ნიამ თვალები გაახილა..სიცხეც თითქმის ნორმას უბრუნდებოდა..ყველაფერი ძველი ცხოვრების წესისკენ მიდიოდა მაგრამ ბევრი სირთულე ჰქონდათ დასაძლევი...



ესთავი ცოტა პატარა გამოვიდა...ვერმოვახერხე მეტის დაწერა მაპატიეთ...ხვალ ორ თავს დავდებ და ვეცდები ერთმანეთზე უფრო საინტერესო გამოვიდეს...მოვლენები სულ უფრო და უფრო შეიცვლება....მადლობაა ვინც კითხულობთ...