_თათას წინაშე უძლური იყო...საშინლად უნდოდათ ერთმანეთი..ყოველი შეხებისას კანი ეხორკლებოდათ და სურვილი უფრო უმძაფრდებოდათ...ნელი მოძრაობით დაიწყო თათამ ნიკას გაგიჟება...ფრთხილად ცდილობდა მოეშორებია მაიკა ნიკასთვის ის კი ამ სიფრთხილეს სულ ჭკუიდან გადაჰყავდა...როგორციქნა მოაშორა მაიკა და ყელში არტერიასთან მიაკრო ტუჩები...
-ესე ნელა ნუ აკეთებ ამ ყველაფერს თორემ ჭკუიდან გადავდივარ თათა...
-ჩშშ! ნუ ლაპარაკობ..
_ზემოდან მოექცა ნიკა შუბლიდან მოყოლებული ფეხის თითამდე დაკოცნა..
-ნიკა გეყოფა, მცივა ჩამეხუტე...
_ტუჩებზე შეაჩერა მზერა და ნელ-ნელა ცდილობდა შეხებოდა...პირველი იყო...მათი პირველი კოცნა და პირველი გრძნობების გაცვლა...ცდილობდა რაც შეიძლებოდა გაეწელა დრო რომ სამუდამოდ დამახსოვრებოდა მის ტუჩებთან პირველი შეხება...მათი სხეულების შეხებისას ნერვიულობდა..უნდოდა ყველაფერი ისე ყოფილიყო როგორც ზღაპრებშია...ეშინოდა რომ რამეს ატკენდა და უფრო მრეტად უჩქარდებოდა გული...და ბოლოს მათი სხეულები სამუდამოდ დაუკავშირდნენ ერთმანეთს...მთელი ღამე ერთმანეთზე ჩახუტებულებმა გაატარეს...დილით კი ბედნიერი, მომცინარი საახეებით ადგნენ და ბუნრბაში სასეირნოდ გავიდნენ...


***

-ფუუ ჯანდაბაა...მარიანა მიშველეე...შემიკარი ეს კაბა..რაუბედურებაა...რთულია საშინლად..
-საწყალი გიორგი...
-გიორგი რატომ?
-აბა ამას რა გახსნის? დააწყდება ნერვები საწყალ ბიჭს...
-მარიანა მოკეტეე...დღეს საღამოს ფრენაა..ასერომ ვერაფერსაც ვერ მოასწრებს...
-სადწაუხვალ რო..
-ჰმმ! მოკეტე და შეკარი...სტილისტი სადაა ამდენხანს?
-ვიზაჟისტი როდის მოვა?
-არმოვა..
-აბა? არგინდა მაკიაჟი?
-არა, თვითონ გავიკეთებ...არაჩვეულებრივად გამომდის...
-ვაა..მერატო არ ვიცოდი?
-რავიცი...მე ყველგან ჩემი გაკეთებული მაკიაჟით დავდივარ...
-ვაიმეე სერიოზულად?
_საუბარი კარზე კაკუნმა შეაწყვეტიათ...სტილისტი შემოვიდა და ნიას თმა გაუკეთა...ბიჭებიც გამოეწყვნენ...გოგოებიც შეუდარებლად გამოიყურებოდნენ...ნია ჯერ გიორგის არ ყავდა ნანახი...დანიშნულების ადგილზე მივიდნენ...საქორწილო მარში ჩაირთო და გიორგი ნიასკენ შებრუნდა...რთული იყო შეეკავებია ცრემლები რომელსაც ის იმ მომენტში გრძნობდა..გრძნობდა როგორ ებურებოდა თვალები, ბედნიერების ცრემლებით..ხვდებოდა რომ უყვარდა...ყველაზე და ყველაფერზე მეტად უყვარდა..მისი სული გული და ყველა'ფერი იყოო..იღიმოდა ნია ბედნიერად და ნელ-ნელა უახლოვდებოდა გიორგის...მანძილი თითქმის ნული იყო...ხელი მაგრად ჩასჭიდეს ერთმანეთს და რეგისტრატორის წინაშე წარსდგენ...ტრადიციული ცერემონიის შემდეგ უამრავი ფოტო გადაიღეს...ძალიან ლამაზი კლიპი გადაუღო ვიდეოგრაფმა სულ რაღაც ათწუთიანი მაგრამ მთელი გული და სული იდო შიდ....სასტუმროში გაიქცნენ გამოიცვალეს...ჩემოდნები აიღეს და აეროპორტისკენ გასწიეს...სანამ მათი თვითმფრინავი არ აფრინდა ოთხივე მეჯვარე იქ იყო...შემდეგ კი თბილოსისკენ აიღეს გეზი...
-არმჯერა..
-რა არ გჯერა ჩემო პატარა?
-მე უკვე შენი კანონიერი ცოლი ვარ...ეს უკვე მოხდა...ისე სწრაფად მოხდა რომ ვერც გავიაზრე...არც მინდა გავიაზრო...მე ბედნიერი ვარ...სასწაულად ბედნიერი ვარ რომ გიორგი ახვლედიანის მეუღლე მქვია...რამდენ გოგოს უნდოდა შენი ცოლობა არაა? მაგრამ შენ მაინც ჩემი ხარ..მარტო ჩემი ხარ და მარტო ჩემი იქნები სამუდამოდ...მეამაყები იცი? ახლა სრული შოკი იქნება როცა ამ ამბავს გაიგებენ...
-საერთოდ არავინ არ მაღელვებს...შენთან მინდა მხოლოდ..ჩემს ცხოვრებაში მხოლოდ შენ მინდა იყო და ერთი კიკინიანი არსება...
-მხოლოდ ერთი?
-აბა შენ რამდენი გინდა?
-ორი სამი ოთხი...ბევრი მინდა..
-მართლა? არმეგონა ბავშვები თუ ასე ძალიან გიყვარდა...
-უჰ ვერ წარმოიდგენ როგორ...ვგიჟდები პატარებზე...
-თან ცხრა თვე რომ აქ გეყოლება არა? გულთან ახლოს
_მუცელზე ხელი მიადო და თავი მხარზე ჩამოადო...
-რამნიშვნელობააქ ვინ ატარებს მუცლით...ბავშვი ხომ ბავშვია...მან რა დააშავა თუ მის მშობლებს სე*სი უნდოდათ და არ გაითვალისწინეს...ყველა ბავშვი მიყვარს და მეზიზღება ქალი რომელიც აბორტს იკეთებს ან ბავშვს იშორებს...
-არგინდა ჩვენი ფონდი რომ შევქმნათ?
-მაგალითად?
-ფონდი რომელიც იმ ქალებს დაეხმარება ვინც აბორტს ფინანსური კრიზისის გამო იკეთებს...ან საკუთარი შვილი ბავშვთა სახლში იძულებით მიჰყავთ...
-ძალიან კარგი აზრია...თაფლობის თვიდან რომ დავბრუნდებით მინდა მთელი საქართველო მოვიარო და ყველა ის ოჯახი ვნახო ვისაც ეკონომიკურად ძალიან უჭირს...ვნახავ ადამიანებს ვინც მხოლოდ საკუთარ ჯიბეზე არ ზრუნავს და მე დავეხმარები მათ...
-როგორი თბილი ხარ ნია..უსაზღვრო ძალა დევს შენში...უსაზღვრო სიკეთე და რამეშველებოდა მე შენს გარეშე...
_ერთმანეთს დიდხანს ესაუბრენ...შემდეგ ნიამ წიგნი ამოიღო და კითხვა დაიწყო...
-ალექსანდრე დიუმა (შვილი) ქალი კამელიებით...რაღაც არ მსმენია ეგ წიგნი..
-უკვე მეოთხედ ვკითხულობ და ყოველ წაკითხვაზე განსხვავებული გრძნობები მიპყრობს...გენიალურია...
-რაზეა?
-ერთი ქალის ცხოვრებაზეა რომელიც მრუშიიყო..ამქალს შეუყვარდა..იმ კაცსაც სიგიჟემდე უყვარდა..მძიმედ იყო ავად და დღითიდღე უფრო უარესდებოდა მისი მდგომარეობა..ყველაფერს აკეთებდა რომ საყვარელი ქალი ბედნიერი ყოფილიყო...სწორედ საყვარელი ადამიანის ბედნიერების გამო დატოვა სიყვარული და დაუბრუნდა ისევ ძველ ცხოვრებას...მე ვერ გადმოგცემ აქ აღწერილ ამბავს...მთელი გრძნობებია მასში ჩაქსოვილი...აუცილებლად უნდა წაიკითხო...
-ვაა...დამაინტერესა უკვე..რაღაც კარგი ჩანს...
-აჰამ...სასწაულია...
-გიყვარს კითხვა ჰო?
-ჰმმ...წინგნის მანიაკი ვარ...ვგიჟდები ისე ძალიან მომწონს როცა ვკითხულობ და სულ სხვა სამყაროს ვეცნობი...მეც ვწერ ხოლმე...პატარაობიდან ვწერდი...პირველად 12 წლის ვიყავი რომ დავწერე "ბედისგან გარიყულები" ფანტასტიკა იყო რაღაც...აზრად რაც მომდიოდა ყველაფერს ვწერდი...დიდი ფანტაზია მაქვს..უკიდეგანო...
-რასაინტერესო ადამიანი ხარ...
-ბევრი რამ არიცი კიდევ...
-იქნებ მეც წავიკითხო შენი რომელიმე მოთხრობა?
-ახლა წიგნს ვწერ...მინდა გამოუშვა...ჩემი პირველი წიგნი "მაწანწალა" იქნება
-მაწანწალა რატომ?
-როცა წაიკითხავ მიხვდები...
-მითხარი მე რას მიმალავ...
-არა..არშემიძლია სანამ არ დავასრულებ...უსაზღვრო ემოცია..ბედნიერება..ისტორიები...ყველაფერი ერთადაა იმ წიგნში რომელსაც ჩემი პირველი წიგნი ერქმება...
-ნია რაკარგიხარ..გიჟი, გადარეული,თბილი, ტკბილი და ყველა'ფერი ხარ ჩემი...
-უჰ რამდენი ბედნიერი წუთი და წამი გველის წინ იცი?
-შენს გვერდით მოწყენა და ცუდად ყოფნა შეუძლებელია...უსაზღვრო ენერგია გაქვს...სტიმულს მაძლევ...ჩემზე გადმოდის ყველა შენი ემოცია..ამიტომ არგაქვს უფლება რომ შენ როდისმე ცუდად იყო...
-არვიცოდი თუ შეიძლებოდა ასე შეყვარება..მე შენი ფიზიკურობა არ მიყვარს..შენი შინაგანი სამყარო მიყვარს სიგიჟემდე მას შემდეგ რაც გაგიცანი...
-სანამ გამიცნობდი?
-მინდოდი...მკერდი...საჯდომი..ტუჩები...ყველაფერი მიზიდავდა...
-ახლა აღარ გინდივარ?
-ახლა მიყვარს შენში ყველაფერი...კიარ მინდიხარ ჭკუას მაკარგიებ..ერთადერთი გოგო ხარ ვინც ეს მოახერხა დაა გამოუვიდა თანაც არაჩვეულებრივად...
_დიდხნიანი ფრენის შემდეგ თვითმფრინავი აეროპორტში დაეშვა...მათ დახვდათ ქალბატონი რომელიც გიდობას უწევდა...პირველ რიგში სასტუმროში მიაცილათ..სადილი შეუკვეთეს და ნომერში შეიკეტნენ...ძალიან კომფორტული ნომერი ჰქონდათ...ლამაზად გაწყობილი ინტერიერით...სადა ლამაზი ტონალობები რომელიც თვალს ამშვიდებდა...ულამაზესი ხედი რომელიც სანაპიროს გადაჰყურებდა...უკვე ნიას ერთი სული ჰქონდა როდის გადაინაცვლებდა სანაპიროზე და გემრიელად დაიწყებდა ნებივრობას...
-მმმ...როგორ მინდა ახლა იმ წყალში ვიწვე..
-ვისადილოთ და წავიდეთ...მგზავრობამ არ დაგღალა?
-არა პირიქით...თვითმფრინავშვი ძალიან მშვიდად ვარ...
-არადა მე ცოტა დაძაბული ვიყავი...
-გეშინოდა? არ შემინიშნავს..
-ნუდამცინი...ცოტა თქო!!
_ნომერში სადილიც მიირთვეს გემრიელად..გამოიცვალეს და სანაპიროსკენ გზას გაუყვნენ...გიორგიმ ნია როგორც თოჯინა ისეე ააფრიალა და ზურგზე გაიდო...სულარ ადარდება მათ გარდა იქ ვინმე არსებობდა თუ არა...მთავარია რომ ნია ჰყავდა გვერდით

მადლობა ვინც კითხულობთ და ვისაც მოგწონთ...უფრო დაძაბულ მომენტებს ელოდეთ...