დიდი ხანი ვფიქრბდი საიდან დამეწყო ამ ისტორიის მოყოლა. ზუსტად ჯერ კიდევ ვერ გადავწყვიტე, მაგრამ იმდენად მინდა გაგიზიაროთ, რომ დავიწყებ და რაც იქნება იქნება. ბოლოს თქვენ გადაწყვიტეთ რამდენად კარგი დაწყება გამომივიდა.
ანნა გაბრიჭიძე-არაფრით გამორჩეული გოგონა იყო. ჩვეულებრივი ცხოვრებით, ყოველდღიური პრობლემებით და სადარდებლით. ამ დღეს მეშვიდე კლასის სასწავლო წლის პირველი დღე გახლდათ. ყურადღებით უსმენდა დამრიგებელს და ცდილობდა ჩაენიშნა ყველაფერი რაც დასჭირდებოდა. სამი ახალი კლასელი დამატებოდათ, გასაკვირი არაფერი იყო ამაში ,!ერთიც პარალელური კლასიდან გადმოსულიყო რაც ცოტა ეუცნაურა. აქამდე არცკი შეუნიშნავს მის სკოლაში. კონტაქტურობით არასდროს გამოირჩეოდა ამიტომ დასვენებაზე არ გამოუჩენია ინიციატივა მათ გასაცნბად. სამაგიეროდ სანდრომ ახალ კლასელთაგანი პირველი ანნასთან მივიდა გამოსალაპარალებლად. საყვაელი ბავშვი იყო, მუდამ მოცინარი სახით. გამოელაპარაკა და საერთო ენის გამონახვაც არ გასჭირვებიათ. მარტივად დაახლვდნენ,მას შემდეგ მერხის გამზიარებლებიც გახდნენ. ყველასთან ნეიტრალური ურთიერთობა ქონდა. სანდროს გარდა არავის იკარებდა ზედმეტად ახლოს, რაც კლასში სალაპარაკო თემა ხშირად იყო მათი "მეგობრობა"
გიგა გასვიანი- აქ საქმე ცოტა რთულადაა. ანნას ბავშობის ცუდი მოგონებების მთავარი გმირი. რომელიც მეშვიდე კლასიდან იწყებს სათავეს. პარალელური კლასიდან გადასული ბავშვი რომელიც ვერ იტანს ქალბატონ გაბრიჭიძის უინტერესო დმოკიდებულებას და პირველივე დღეს თავკერძს გოგოდ ნათლავს. ყოველთვის ყველა საზოგადოებაში იყო ინტერესის ობიექტი ასაკის მიუხედავად. არც ახალ კლასში შეცვლილა რამე. ანნას ფაქტორს თუ არ ჩავთვლით. მასწავლებლების საყვარელი მოსწალის სტტუსიც მალე დაიმსახურა და ახალი გოგოების გადაჭარბებული ინტერესიც. მხოლოდ ანნა არ აქცევდა ყურადღებას და გამარჯობაც კი მხოლოდ საერთო მისალმებაში გამოიხატებოდა. ამ ყველაფერს ემატებოდა სანდროს და მისი მეგობრობა. "თუ ასეთი უინტერესო იყო ყველას მიმართ, მაინდამაინც ამ ბიჭს რატომ დაუახლოვდა. რა აკლდა ისეთი რაც სანდროს ქონდა? "ამის შემდეგ დაიწყო გიგას ყოველწუთას უხეში რეპლიკები გაბრიჭიძის მიმართ. არასდროს არაფერში ეთანხმებოდა და დისკუსიები ამა თუ იმ თემაზე ხელჩართულ ბრძოლაში იზრდებოდა. გასვიანს ყოველთვის ქონდა კონტრ არგიმენტი. არასდროს ეთანხმებოდა გოგონას რაც არუნდა ეთქვა. კლასიც რათქმაუნდა "ვარსკვლავთბიჭუნას" მხარეს იჭერდა და საბოლოო ჯამში ყველა დისკუსია გასვიანის გამარჯვებით სრულდებოდა. მხოლოდ სანდრო ერთობოდა ამ ყველაფერზე. ანნას აწყნარებდა და მუდამ უმეორებდა " შენი თავის გჯეროდეს და არა რბოსი" თავიდან სწყინდა, საშინლად სწყინდა მის მიმართ ნასროლი რეპლიკები. უფრო გაირიყა კლასისგან და სანდროს მიეჯაჭვა. დროთაგანმავლობაში შეეჩვია ყველაფერს და აღარანაორი ემოცია აღარ ქონდა ამ სიტუაციის მიმართ. აღარ ერთვებოდა დისკუსიებში და გაკვეთილსაც მხოლოდ მასწავლებლის მოთხოვნით ყვებოდა. აღარ იყო აქტიური და ბოლოს საუკეთესო მოსწავლის სტატუსიც დაკარგა. ამაზე ნამდვილად არ უდარდია. იმუნიტეტი ჰქონდა უკვე ალბათ. ასე გაგრძელდა მეთერთმეტე კლასამდე. დამამთავრებელი წელი იყო. ყველა ბანკეტისთვის ემზადებოდა და კლასშიც მთავარი თემა გამოსაშვები საღამო იყო.
- ანნა როგორ ფიქრობ ჩემი მეწყვილეობა მოგიხდება?? - ერთ დღესაც სიცილით კითხა სანდრომ
⁃ ეს დაპატიჟების რამე ახალი სიტილია?
⁃ რათქმაუნდა გოგოო... ხომ მიცნობ არ არის ჩემი ეს უაზრო ბანალურობა და რაღაცეები
⁃ მაშიიინ გეტყვი რომ სხვა არავის მეწყვილეობა მომიხდება ისე როგორც შენი
⁃ ანუ მოვგვარდით. და სხვათაშორის გიგას კიდევ არ ყავს პარა. გოგოები კი სულმოუთმენლად ელოდებიან დაპაიჟებას მაგრამ რაღაც არამგონია რომელიმეს უთხრას
⁃ და სხვათაშორის მე რა გავაკეთო სანდრო??? - მობეზრებული სახით შეხედა,
⁃ სხვათაშორისოდ ვთქვი ნუ მომკლავ ახლა მაგის გამო. მგონი ამ გასვიანებს სისხლში აქვთ ეს ცინიზმი
⁃ შენ რომელი გასვიანი გიშლის ნერვებს??- სიცილი ვერ შეიკავა ანნამ
⁃ ღლაპი გასვიანი. მეცხრეკლასელია და ისე უცინის მაღალკასელ ბიჭებს თითქოს მე ვიყო ღლაპი
⁃ შენ ხომ ტვინი არასდროს მოგემატებაა სანდიკ. ეს ღლაპების ატანა ხომ შენი არაა რააა- ბერიძის ინტონაციით გაიმეორა
⁃ ნუ ხო რათქმაუნდა მაგას გოგოო. ბანკეტის დღეს ჩემი მეგიბრის მანქანით წავალთ.
⁃ ეს ის მეგობარია მეცხრეკლაში რომ გამაცანი თურაღაც მასე??
⁃ ხო ხოო ეგაა. ბანკეტის შემდეგ ექსკურსიაზეც ეგ წაგვიყვანს დიდი მარშუტკის შოვნა არ გაუჭირდება ასე რომ ყველაფერი მოგვარებულია და დამიჯერე ამ დღეებში სადარდებელი მხოლოდ შენი კაბა გაქვს და როგორ უნდა აიცილო რისხვა გასვიანისა მას შემდეგ რაც გაიგებს რომ ჩემი პარა იქნები- დასცინა მეობარს
⁃ შენსას არ ეშვები ხომ?? შენ მაინც რომ შეეშვა მაგ თემას არ შეიძლება??
⁃ კაი პატარავ ჩუმად ვარ. გასვიანებისთვის არ მემეტები ხომ იცი
⁃ აჰა კიდევ! ახლა მომწყდი თორემ ახალი ორიგინალური დაპატიჟების სტილის მოფიქრება მოგიწევს სხვისთვის
⁃ ნუ მემუქრები შენი ჭირი მეეეე რააა. ჩემს იქით გზა მაინც არ გაქვს .. ჩემი არ იყოს- ჩვეული სიცილით გაშორდა გაბრიჭიძეს და დატოვა გაბუსხული მეგობარი.
რაცარუნდა გასაკვირი იყოს სანდროს სიტყვები გამართლდა და გასვიანი ორმაგად გაღიზიანებულიანნაზე, მეტად უხეში გახდა. მომენტს არ უშვებდა გოგონას წყობილებიდან გამოსაყვანად. ერთ დღესაც დაგვიანებით შესულ გაბრიჭიძეს გიგა დახვდა დერეფანში.
⁃ შენთან საქმე მაქვს სერიოზული
⁃ მეჩქარება სხვა დროს იყოს
⁃ არ ვაპირებ შენს ნერვების მოშლას უბალოდ მართლა სერიოზლი საქმე მაქვს
⁃ კარგი მითხარი მალე და უნდა წავიდე
⁃ ანუ ყველა გოგოს ყავს პარა და ისე გამოვიდა რომ მე დავრჩი ისე და ორი პარის პერსპექტივა არ გხიბლავს?
⁃ არა! სხვას უთხარი არავინ გეტყვის უარს
⁃ და შენ რატომ არ გინდა ვითომ? სანდროსავით სულ რომ არ გიცინი?
⁃ მაგას სერიოზულად მეკითხები??- სიცილი ვერ შეიკავა ანნამ. რაზეც უარესად გაგიჟდა გიგა
⁃ ყოველთვის თავკერძა იყავი არ შეიცვლები არასდროს
⁃ თავკერძა ვიყო მირჩევია ვიდრე შენნაირი უინტერესო ტიპი, რომელსაც საკუთაი ეგოს გარდა არაფრი ადარდებს
⁃ ჩემი ეგო ახლა დაკმაყოფილებას მთხოვს და რა მოვუხერხო?- ირონით გაჟღენთა მათ გარშემო ჰაერიც კი. ანნა შეცბა. დაიბნა ვერ მიხვდა რისი თქმა სურდა ამით. პირი სალანძღავი სიტყვებისთვის გააღო რომ უცბათ რაღაც ეტაკა და ვეღარაფერი თქვა. მალევე გაიაზრა ეს რაღაც რა/ვინ იყო და ხელიც დაუკითხავად გაექანა გასვიანის ლოყისკენ. მომენტალურად ჩამოშორდა, მაჯით მოიწმინდა ტუჩები და კლასისკენ გაბრნდა.
⁃ დაკმაყოფილდა ეგო??- მხოლოდ ეს კითხა მოუბრუნებლად და კლასის კარიც შეაღო.
ამის შემდეგ საერთოთ შეწყვიტეს ლაპარაკი ერთმანეთთან. გიგაც თავს არიდება და ცდილობა რაც შეიძლება შორს დამჯდარიყო მისგან. რამდენიმე კვირაც და ერთმანეთთან აღარაფერი ექნებოდათ საერთო.

ბანკეტის დღეც დადგა. ბიჭებმა მეწყვილეებს გაუარეს და ყველა ერთად შეიკრიბა სკოლასათან. პირველად ხედავდნენ ერმანეთს ასე გამოპრანჭულებს და აღფრთოვანებას ვერავინ მალავდა. სანდრო და ანნაც მალე შეუერთდა მათ. ფერლისფერი გრძელი კაბა ეცვა. მკერდიდან გაშვებული. სამკუთხედი გულით და ასევე სამკუთხედათ ჩაჭრილი ზურგით. სანდროც სიმპათიურად გამოიყურებოდა ნაცრისფერ შარვალსა და პიჯაკში. ნამდვილად უხდებოდნენ ერთმანეთს. გასვიანი უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე იყო, უაზროდ იცინოდა და კომპლიმენტებსაც არ იშურებდა ყველას მიმართ .( მხოლოდ ანნასთვის არ უთქვამს არაფეი) ყველაფერი ტრადიციულად მოხდა. შეკრება, მასწალებლებთან გამომშვიდობება, ფოტოსესიები და ბოლოს რესტორანში წასვლა.
რესტორანში მიდიოდნენ, ანნა უკან სავარძელზე იჯდა, სანდრო მძღოლის გვერდით ხოლო საჭესთან გაბრიელ ლიპარტელიანი, სანდროს მეგობრად აღიარებული. აშკარად მათზე დიდი იყო გაბრიელი რამდენიმე წლით მაინც. გოგონა მალევე მოიხიბლა ბიჭით მაგრამ ვერავინ მიხვდებოდა. ფარულად აკვირდებოდა უკანა სავარძლიდან და პროფილში სწავლობდა მის ნაკვთებს. სასწაული ღიმილი ჰქონდა. ლაღი და გულწფელი. აქამდე მხოლოდ ერთხელ ყავდა ნანახი, ორი წლის წინ , საკმაოთ შეცვლილი იყო მას შემდეგ უფრო დაკაცებული. აღარ იყო ისეთი გამხდარი და აშკარად ეტყობოდა ვარჯიშის კვალი მას შემდეგ.
რესტორაში ნამდვილად კარჰად გაერთო. ბერი იცეკვა და დალია კიდეც. უცნაურად ლაღად გრძნობდა თავს. დაავიწყდა ყველაფერი გამოცდების და გასვიანის ჩათვლით. სანდროსთან ერთად ნამდვილად კარგ დროს ატარებდა მანამ სანამ.... სანამ საპირფარეშოში გასულს გიგა არ გაყვა და მოულოდნელად მარტო დარჩენილს ტუჩებზე არ ეტაკა. ხელები გაუკავა და კედელზე მიყრდნიბილს განძრევის საშუალებას არ აძლევდა. კოცნიდა უხეშად მომთხოვნად მაგამ საპასუხოდ მხოლოდ აცრემლებულ თვალებს იღებდა. ბოლოს გაჩერდა, ჩამოყარა ხელები და გაბრიჭიძის წინ გაუნძრევლად დადგა. ისევ იმავე მანერით მოიწმინდა ტუჩები და ხელი ისევ ისე დაესვენა გასვიანის ლოყაზე. კანკალებდა გოგონა თავს ვერ თოკავდა. მეორე ხელიც გაარტყა შემდეგ ისევ და ისევ... მანამ სან ხელის გულები არ აეწვა. გიგა კი იდგა გაუნძრევლად და თვალებდაუმხამელად უყირებდა თვალებში რომელიც ანნასას საერთოდ აღარ ჰგავდა. გაჩერდა გოგონა სუნთქვის დაწყნარებას ცდილობდა. ნაბიჯის გადადგმას ვერ ახერხებდა უყურებდა თვალებში ბავშობის მტერს და აღარ იცოდა რას გრძნობდა.-
"ასე როგორ გეზიზღები??" მხოლოდ ეს კითხა და წავიდა. გაიყინა! აქამდე თუ რამის ფიქრის უნარი ჰქონდა ახლა ისიც დაკარგა. ძლივს მოვიდა გონს რამდენიმე წითის შემდეგ და დარბაზში გავიდა. ანნა იქ აღარ იყო შემდეგ სანდროს თვალიერება დაიწყო თვალებით და ისიც რომ ვერ იპოვა თავის თავი იმაზე მეტად შეზიზღდა ვიდრე მანამდე. ცოტახანში მანაც დატოვა რესტორანი და გონება არეული ფეხით გაუყვა გზას. ჰაეტზე გასული მიხვდა როგორ უხურდა მთელი სახე და უნებურად გაეღიმა. უცნაური შეგრძნება ჰქონდა . არ/ვერ ნანობდა საქციელს. მხოლოდ თეორიულად იცოდა რომ არასწორი იყო.-"სხვა შანსი აღარ მექნებოდა" - იმართლა თავი.