თავი4
ნოემბერიც ილეოდა... მაგრამ ჯერ არ ჩანდნენ ჩემი ძმა და მისი მეგობარი.. გუგასაც მოვუყევი იმის შესახებ, რომ დადუ ჩამოდიოდა... მაგრამ არაფერი არ მითქვია მეგობარზე.. ვერ ვეტყოდი იმას თუ სრულიად უცნობ ბიჭს როგორ ველოდებოდი.. რომ მგონი უკვე მიყვარდა და როგორ მთელი არსებით მივენდობოდი.. გონებაში წარმოდგენილი მქონდა როგორი სიმპატიური იქნებოდა მაღალი, დაკუნთული, შავი ან მწვანე თვალებით.. შავი თმით ან წაბლისფერი თმით.. არ ვიცი რა მჭირს ან ამდენს რატო ვფიქრობ სრულიად უცნობ ბიჭზე.. მხოლოდ ის ვიცი, რო ის ჩემი ძმის მეგობარია და ესპანელი.. უკვე ვენდონი უკვე მიყვარს... მაგრამ შეიძლება გიყვარდეს ვიღაც, არ იცნობდე და გიყვარდეს, არ იცნობდე და ენდობოდე, არ იცნობდე და გჯეროდეს მისი. ის ან მოვა ან არა, მაგრამ ეს კი არა მთავარი, მთავარია როგორ გიყვარს, როგორ ენდობი, როგორ გჯერა და რამდენხანს შეგიძლია ლოდინი, ყოველგვარი თავდებისა და დაპირებების გარეშე.. მაგრამ მაშინებდა ის, რომ მას არ მოვწონებოდი.. რას იტყოდა ამ ყველაფერზე ჩემი ძმა.. დედა და მამა... ვიღაცასთან ლაპარაკი მჭირდებოდა.. ამიტომ ტელეფონი ამოვიღე და მაკოს დავურეკე..
_ვიკა ხო რა ხდება??
_სკოლაში მოდიხარ?
_კი.. შენ??
_ხოხო აბა რა
_გამოგივლი და ფეხით გავისეირნოთ სკოლისკენ კაი??
_კარგი
მობილური გავთიშე და ლოგინიდან ავდექი.. ხელ_პირი დავიბანე კბილები გამოვიხეხე კარადიდან კაბა , მაისური და მოსაცმელი გადავიცვი და ოთახიდან გავედი...
_პრინცესავ როგორ გეძინა??_ ოთახიდან გასულს მამა მეგებება..
_კარგად მეფეო შენ?_ღიმმილით ვპასუხობ..
_მადლობა კარგად_ლოღაზე მკოცნის როგრო ყოველ დილით იცოდა..
_დედოფალი სადა ??_ხმამაღლა ვიცინივაე
_აბანოში..
კარებზე ზარია.. მაკო იქნებ ვთქვი მე და კარებკს გასაღებად გავიქეცი... მაგრამ მაკოს მაგივრად ის ადამიანი დამხვდა , რომლის დანახვამ უსაზღვროდ ბედნიერება მომანიჭა.. და გონებაში მხოლოდ ორი სიტყვა ტრიალებდა... ის მოვიდაა... გულთან პატარა ბწკარი ვიგრძენი ვხვდებოდი, რომ უკვე ჩემში იყო და ვერ ვბედავდი, რომ სამუდამოთ მომეხურა კარი..ის უფრო სიმპატიური იყო ვიდრე მე წარმოვიდგინე მაღალი, დაკუნთული, შავი თმით და ზღვაზე ლურჯი თვალებით...
_პრინცესა აქ ხარ??_ფიქრებიდან დადუს ხმამ გამომიყვანა...
_ჰა ხო_დაბნეული ვპასუხობ.. და ვეხუტები
_მომენატრე ჩემო გიჟო.._ვეუბნები მეე დაა ლოღებზე ჩქმეტას ვუწყებ..
_მეც.. ახლა არასოდეს არ დაგტოვებთ აღარ_იღიმის ის..
დადუს დაბრუნებამ სახლში უდიდესი ბედნიერება გამოიწვია... მალე მაკოც მოვიდა დადუ,რომ დაინახა სიხარულისგან ხტუნავი დაიწყო...
_შერეკილო_ყველას გვიხაროდ..
_შერეკილო_თითქოს და უნდოდა , რომ ყურადღება მიექცია და ამისთვის ჩემი სიტყვა გაიმეორა..
_ქართულად საუბრობთ?_ ოფიციალურად ლაპარაკი დავუწყე..
_დიახ.. დედით ქართველი ვარ მამით ესპანელ_ისიც ოფიციალურად შემოიფარგლა
_მიხარია, რომ ჩვენთან იცხოვრებთ..
_მეც..
_მაკო წამოხვალ სკოლაში??
_აუ არ და შენც დარჩი რა..
_არა რა _ვიკა
_კაი მაშინ წამოვალ..
_საღამოს ერთად წავიდეთ სადმე??
_კარგი_ერთდროულათ დავეთახმეთ სამივე... მე და მაკო სკოლის გზას გავუდეაით..
_მაკო კარგი ბიჭია ხო??
_ვიკა შენ პირველად გნახე ასეთი ბედნიერი გუგას სიკვდილის შემდეგ.. ახლაც თვალებში გიყურებ და ცრემლებით არ აგევსო თვალები აქამდე კი ცრემლით გევსებოდა მის სახელს, რომ ახსენებდნენ ხოლმე.. და და რა ხდება შენ ის უკვე შეგიყვარდაა??
_აი ჩემი დაქალი, რომ ხარ რას ქვია აი..
სკოლაში შევედით .. კლასში ჯერ მასწავლებელი არ იყო ამიტომ არას გადავრჩი...
_მაკო მე ჯერ მისი სახელიც არ ვიცოდი, რომ უკვე სულ მასზე ვფიქრობდი.. სექტემბრისს ბოლოში გავიგე, რომ ჩემი ძმა თავის მეგობართან ერთად ჩამოდიოდა და ძალიან გახარებული ვიყავი..
_საყვარელო.. როგორ მიხარია, რომ ბედნიერი ხარ ...
_აუ მაგრამ მას, რომ არ მოვეწონო??
_კაი რა შენაირი გოგო ვის არ მოეწონება??
_ხო რავი_გამეცინა..
სკოლამ ჩვეულებრივათ ჩაიარა. დამთავრების შემდეგ ეგრევე სახლში გავიქეცი.. კარები პიტიმ გამიღო და მეც იმ ადგილას გავიყინე.. მხოლოდ თვალები გავაშტერე მისო მომართულებით.. დარწმუნებული ვარ, რომ ძალიან მეტყობოდა ის, რო იგი ძალიან მომწონდა..
_შეგიძლია შემოხვიდე_დადუ გავიგე მეორე ოთახიდან ჩემი ძმის ხმა..
_რა მოიფიქრეთ სად მივდივართ საღამოს?
__ბოულინგის სათამაშოდ_პიტი
******პიტის და ვიკას დიალოგი********
_ოთხითვისწინ გუგა დაიღუპა ხო ?? ვწუხვარ.. შენმა ძმამ მომიყვა
_ხო.. გუგა...
_შეიძლება მასზე მაგრად შეგიყვარდეს როდისმე??
_მგონი უკვე მიყვარდება..
_მაშინ მინდა, რომ მე ვიყო ის ვიღაც..
_რაა?_მეგონა, რომ მომესმა ეს ყველაფერი ყურებს ვერ ვუჯერებდი..
_მე მომეწონე იმ მომენტიდან, როდესაც კარები გაიღე და შენი მწვანე თვალები ჩემ ლურჯ თვალებს შეახვედრე... მაშინ რაღაც უცნაური ვიგრძენი გულთან
_იცი მე პირველად გავიღიმე გუგას სიკვდილის შემდეგ და ეს შენი დამსახურება მადლობა.. იცი რაღა დაგიმალო და მეც მომეწონე..
_პირიქით მადლობა შენ, რომ ასეთი კარგი ხარ ბაუვ..
************ვიკასთან***********
ოთახში შევედი.. ცოტახანი წამოვწექი ყველაფერი გავანალიზე და ხტუნავი დავიწღე .... გული სიხარულიდ იმეორებდა სიტყვას მასაც მოვწონვარ..... არ მეგონა ბედნიერებას , რამე თუ მომანიჭებდა გუგას სიკვდილის შემდეგ .. მაგრამ პიტის სიტყვებმა უსაზღვრო ბედნიერება მომანიჭა.. საღამურები ჩავიცვი ლოგინში შევწექი
და პიტიზე ფიქრებით ჩავიძინე..

******************************
მეორე დღე შაბათი იყო ამიტომ გვიან გავიღვიძე.. ლოგინიდან ავდექი.. შავი მაღალ წელიანი შარვალი ჩავიცვი და წითელი ზედა..
ოთახიდან გავედი ყველა სახლში იყო..
_ვიკა მე ვფიქრობ თუ რა მოხდება_მეკითხება მათთან მიახლოვებისას პიტი..
_ რაზე რა ხდება ??_გვეკითხება დადუ და გაკვირვებული გვიყურებს
_მათ ერთმანეთი უყვართ _იცინის
_მაკო გაჩუნდი _გაბრაზებულმა გავხედე
_ერთმანეთი როდის შეუყვარდათ ერთი მითხარი??
_რა არააა მოიცაა უბრალოდ ჩვენ გვინდა, რომ ვცადოთ ურთიერთობა_არ მეგონა, რომ პიტი ესე ადეკვატურ პასუხს გაცემდა გამიკვირდაა..
_მე მოხარული ვიქნები.. გაუფრთხილდი ჩემ დას..
_რაა?-გაკვირვებული ვიყავი მეე
_ რა გაგიკვირდა ძმისთვის დის ბედნიერება ყველაფერიაა..
_კარგით მე მივდივარ მასწავლებელთან აბა აბა საღამომდე..
ჩანთა ავიღე სახლი დავთოვე მაგრამ მასწავლებლის მაგივრად გუგასთან წავედი..
მასთან საუბარი მინდოდა უბრალოდ.. მინდოდა, რომ მომეყვა ყველაფერი მისთვის..
_გუგა სანამ მიმიხვდები, რომ ნელ-ნელა გშორდები მინდა, რომ მე თითონ გითხრა, რომ უკვე მიყვარს ისე როგორც შენ მიყვარდი არა უფრო მეტადაც კი.. მან მე ისევ გამაღიმა.. მოდი კარგი მეგობრები დავრჩეთ.. ვიცი, რომ სულ გეუბნებოდი არ მჯერა ბიჭის და გოგოს მეგობრების თქო მაგრამ მგგონია, რომ ჩვენ ეს გამოგვივა... შენ ხომ ყოველთვის უსიტყვოდ გესმოდა ჩემი, ალბათ ახლაც უსიტყვოთ მიმიხვდები: გულს დიდი სევდა მაწევს.. გშორდები და გცვლი ორი დღის გაცნობილ ბიჭზე.. მაგრამ ამ ბიჭს ხო ერთი თვე ველოდი.. ის ჩემი ძმის მეგობარია.. ჩემ ძმასთან ერთად ჩამოვიდა.. მაპატიე კარგი .. ვეღარ ვსაუბრობ..
საუბარი დავამთავრე თუ არა ქარი ამოვარდა, წვიმა წამოვიდა თითქოს და ცა დარდობდა ორი სულის გაშორებას.. ვიგრძენი როგორ შემეხო ვიღაცამ ხელი და მეც მისკენ მივტრიალდი..
_გუგა_თვალებიდან ცრემლები მომდიოდა და წვიმის წვეთებს ეროდაა..
_მე მინდა ბედნიერი იყო .. ჩემზე ხშირად არ იფიქრო.. _წვიმის წვეთებშიც კი მის ცრემლებს ვამჩნევდი...
_შენ არ მომკვდარხარ ??
_ამის შესახებ არავის უამბო..
_ცოცხალი ხარ ??
_ვიცი ჩემი დანახვა გტკენს, მაგრამ მინდოდა ბოლოჯერ მენახე..
_მე შენ არასოდეს არ დამავიწყდები გუგა..
_მე წავედი..
ეს თქვა თუ არა ქარი ჩადგა წვიმა შეწყდა და ისიც წავიდაა.. მართლა წავიდა ახლა საბოლოდ წავიდა , საბლოოდ დამტოვა..


********
ახლა მივხვდი რატომ წავიდა რატომ დამთოვა ??
იმიტომ, რომ სხვა ადამიანების მერწმუნაა..
P.S ადამიანობის ადამიანებო დაიჯერეთ.. გწამდეთ ერთმანეთის <3