-ბერიძე ენამ გიყივლა!
-რაზე? დაბოხებული ხმით ჩამძაღა ტელეფონში თორნიკემ,აშკარად ახალგაღვიძებული იყო.
-გავცივდი
-ეგ იცი რისი ბრალია?
-რისი? გავიკვირვე
-დემეტრესთან მეგობრობა რომ მოინდომე მაგის. ცოტა ნაწყენმა,სარკაზმით მითხრა ბიჭმა.მეც დავიღალე გაუთავრბელი საყვედურრბით და მისი დარიგებებით ერთი სიტყვით შემოვიფარგლე მეძინება მეთქი და ყურმილი დავკიდე.მანჩოსაც მაინცდაამაინც ახლა მოუნდა სვანეთში წასვლა ბიჭებიც თან გაიყოლა.მამა კი დარჩა ,მაგრამ რათ გინდა ზედიზედ სამი ოპერაცია აქვს გასაკეთებელი.ახლა რა ვქნა?კარზე ზარია,მშვენიერია საქმეც გამომიჩნდა,ძლივს ავდექი თან ორი პლედი მქონდა მოხვეული,აშკარად სიცხე მქონდა კარებამდე ზლაზვნით მივაღწიე და გაღებისთანავე ხელში ლუკა არ შემრჩა?
-ლუკა?გაკვირვება ვერ დავმალე
-როგორ ხარ ელე?დადარდიანებულმა მომიკითხა ბიჭმა.მარიამის სიკვდილმა მასზე ძალიან იმოქმედა,ერთიანად გატყდა,იმ უძირო ლურჯ თვალებში დიდი სევდა და ტკივილი იკითხებოდა.სახე ჩამომხმარი ჰქონდა,ეტყობოდა,რომ იტანჯებოდა და თავს იდანაშაულებდა.
-მოდი,ფიქრებიდან გამოვერკვიე და სრულიად შეცვლილი ადამიანი სახლში შემოვიპატიჟე.ტელევიზორის წინ დაჯდა,თავი ჩახარა და ხელები ერთმანეთში ახლართა.
-დედა წავიდა,წყნარად მითხრა.
-რა?სად?
-გერმანიაში
-ამდენს როგორ უძლებ?უნებლიედ წამომცდა ის რაც არუნდა მეთქვა ისედაც ცუდად მყოფი ადამიანისთვის.
-შევეჩვიე,თავიდან გამიჭირდა გული ათას ნაწილად დამეყო,მარიამის გარეშე ვერ ვძლებდი,შემდეგ დრო გავიდა მცირე მაგრამ მაინც,შევეჩვიე,მარტო ყოფნას მივეჩვიე,შემდეგ დედამაც გამოაცხადა გერმანიაში მივდივარო,ესეც დაემატა იმ ტკივილს,მაგრამ ვეღარ ვგრძნობდი ვერაფერს,ბოდიში შენც მოგახვიე ჩემი ტკივილი თავს.
-არა რას ამბობ,ხომ იცი ნებისმიერ დროს შეგიძლია შემოხვიდე და დამელაპრაკო,ყოველთვის მოგისმენ.
აშკარად ესიამოვნა ეს ფაქტი ლურჯთვალება ბიჭს,ამ დროს ჩვენი დამხმარე ნინო შემოვიდა ორი ფინჯანი ცხელი ყავა შემოიტანა და მაგიდაზე დადგა.მადლობაო წაიბურტყუნა ლუკამ და ფინჯანი ხელში აიღო.
-ლუკა როგორ გავიგო რას ვგრძნობ ადამიანის მიმართ? გადავწყვიტე ცოტა თემა შემეცვალა იქნებ ისიც გამოცოცხლებულიყო.ცოტა ხანს ფიქრობდა შემდეგ გამომხედა და მითხრა:
-თუ კი არიცი ,რას გრძნობ ადამიანის მიმართ დახუჭე თავლები და წარმოიდგინე :იგი აღარ იყოს,არ იყო და აღარ იქნება,მაშინ ყველაფერი ნათელი გახდება
-ანტონ ჩეხოვი?
-კი
მისმა სიტყვებმა დამაფიქრა წარმოიდგინე რომ ის აღარ იყოს აღარ იქნება ან არც იყო.მაშინ ვინ დადგებოდა ჩემგვერძე რთულ მომენტებში?ვინ გამამხნევებდა და ვინ გამამხიარულებდა?ერთმანეთი არ უნდა დავკარგოთ,მარტივი მიზეზების გამო.წარმოიდგინეთ რომ გაიგოთ ერთ დღეს მის გარეშე მოგიწევთ ცხოვრების გაგრძელება,მას ვეღარ ნახავთ ვეღარ დაელაპარაკებით,ჩაეხუტებით,აკოცებთ,მასთან ერთან ვეღარ გაიცინებთ.მაშინ?მაშინ დაფიქრდებით რამდენად მნიშვნელოვანი იყო ის ადამიანი თქვენთვის?ასეა,ადამიანები ერთმანეთს მხოლოდ სიკვდილის შემდეგ აფასებენ.
-ლუკა,ხომ იცი მარიამს ამ მდგომარეობაში რომ ენახე არ გაუხარდებოდა,მოდი აზრზე გთხოვ,თუ გინდა ჩვენთან დარჩი ხოიცი მანჩოს როგორ უყვარხარ?თუ გინდა კი არა მოვითხოვ რომ აქ დარჩე.
-სიმართლე რომ გითხრა იმხელა სახლში მარტო ყოფნა არც მე მინდა.
-აბა რაა,უბრალოდ მგონი სიცხე მაქვს და მეშინია არ გადაგედოს შენც.
-ძმა ძმისთვისაო შავი დღისთვისაო,ღიმილით მომიგო ბიჭმა.
კარზე ზარის ხმა იყო ისევ.
-მანჩო სადაა? დააინტერესა ლუკას
-სვანეთშია,ბიჭებიც თან ყავს წაყვანილი,ირაკლის კიდევ ზედიზედ სამი ოპერაცია აქვს,ეულად ვარ სიცილით ვუთხარი ბიჭს და პლედები მჭიდროდ მოვიხვიე.შემოსასვლელიდან თორნიკეს ხმა მომესმა,მოიცა მაგას აქ რაუნდა?
-ვაა ლუკიი შენც აქ ხარ?გახარებულმა კითხა თორნიკემ ბიჭს-როგორ ხარ?
-რავიცი უკეთ შენ?
-მე რა მიჭირს აი გაჭირვებული სიცილით შემომხედა და თმები ამიბურდა.იდიოტი მოვიდა ახლა და დაიწყებს თავის ფილოსოფიურ ლპარაკს.
-აუ იწვი ელენე,შუბლზე ხელი მომადო და დასკვნა გამოიტანა ბერიძემ.ნეტა როგორ შეამჩნია?
-ვაა სამედიცინოზე უნდა ჩაგებარებინა შენ რა. ჩემს ამ რეპლიკას ყურადღება არ მიაქცია და ლუკასკენ მიტრიალდა.
-ლუკა გეხვეწები მაშო უნივერსიტეტში გაიყვანე რა,მანქანაში ზის და მელოდება ამას ესე ვერ დავტოვებ.
-რა პრობლემაა,თუ გინდა უკანაც მე მოვიყვან. გამოცოცხლდა ბიჭი
-ძმურად თუ არ შეწუხდები რა,ვიღაც ტიპი გადამეკიდაო დღეს უნდა დავლაპარაკებოდი და ელენეს ვერ დავტოვებ ახლა ასე.
-კაი ტო რაზეა ბაზარი,თუ რამე იქ ვარ მე,წავედი.
-ლუკაა,გავძახე ბიჭს დღესვე გადმოხვალ?
-ვნახოთ გამომძახა და გარეთ წამის მეასედში გავარდა
-შენთან გადმოდის?რაღაცნაირად მკითხა ბერიძემ.პასუხის გაცემა დამეზარა ჩემი ორ მეტრიანი ორი პლედითურთ კიბეებზე დავიწყე სვლა და გეზი ჩემი ოთახისკენ ავიღე.
-არ მელაპრაკები?გაკვირვებულმა მკითა თოკომ და კუდში ამედევნა
-კი უბრალოდ მეძინება
-წამლებს ამოგიტან
-არმინდა ოთახში მაქვს,როგორც იქნა მივაღწიე ოთახს და საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში დავწექი.
-მიიწიე აბა მისაყვედურა ბერიძემ
-ოფ,კიდე რაგინდა პიჟამოებიც ხო არ მოგიტანოთ?
-შენთან დაძინებას მთავაზობ ცმაცუ?სიცილით მითხრა ბიჭმა
-ღმერთმა დამიფაროს
-ეს ნახე რა ჩემზე უკეთეს ვის ნახავ
-რაგინდა თორნიკე,გაიწიე წამალი დამალევინე.გვერძე ხელით გავწიე ბიჭი და პარაცეტამოლი დავლიე.
-შეწექი თბილად,რამე ხომ არ გინდა?
-არ...პასუხის დამთავრება ვერ მოვასწარი მიყოლებით სამჯერ დავაცემინე.
-არ გინდა საავადმყოფოში წავიდეთ?
-არა,ამ ბოლო დროს თავს ისედაც სუსტად ვგრძნობდი,სუნთქვის უკმარისობაც მქონდა და ვიფიქრე ალერგიას მეწყება მეთქი მაგრამ რათ გინდა 38 სიცხე მხვდა წილად.
-წავალ და წვნიანს გაგიკეთებ იქნებ მომჯობინდე ან გესიამოვნოს.
-არ მინდა მოვიწამლები.
-შენზე უკეთესად კი ვამზადებ და
-არც კი იოცნებო სიცილით მივუგე ბიჭს და მხარზე თავი დავადე.
-ელენე
-ხო,ვგრძნობდი ქუთუთოები როგორ მეხუჭებოდა,მიმძიმდებოდა.
-რო გადამედოს მერე შენ მომივლი?
-მერე გვერძე მოგიწვენ და დემტრე მოგვივლის ორივეს,სიცილით ვუთხარი.
-ახლავე დაგერეკა და ის მოგივლიდა მე რას მირეკავდი? გაბრაზებულმა მკითხა ბიჭმა
-მართალი ხარ შენ ნატას ხო არ უნდა შეხვედროდი დღეს?ბოდიში რო ჩემს გამო საქმეებს მოსწყდი.
ალბათ გულში ბერიძე ჩემი სიკვდილის გეგმას აწყობდა.
-მგონი ეჭვიანობ ნატაზე
-კი იმიტომ რომ მერე მე ნაკლებ ყურადღებას მომაქცევ,მეც ოსტატურად დავიძვრინე ვითომ თავი.
-ვაიმე ჩემი სულელი გოგო არა რას ამბობ.ისე რას ფიქრობ მე და ნატა შევეფერებით?
აუ ახლა ამას მოვკლავ რა კითხვებს მისვამს ვერაა ეს?ამ სიცხიან ადამიანს მაწამებს.
-კი ძალიან უღიმღამოდ ვუპასუხე და გვერდი ვიცვალე.ახლა უკვე თავი არა ბერიძის მხარზე არამედ ფუმფულა ბალიშზე მედო.
-ელენე,უკვე ნერვებს მიშლი
-რა გინდა?
-რატომ არ მოგწონს ის ფაქტი რომ მე და ნატა შეიძლება შეყვარებულები ვიყოთ?
-არც მე ვიცი უბრალოდ არ მომწონს
-ანუ იმის თქმა გინდა რომ მოგწონვარ?ღიმილით მკითხა ბიჭმა და ჩემთან უფრო ახლოს მოჩოჩდა.მეც არ დავაყოვნე და თავზე საბანი გადავიფარე.როგორ მინდოდა მეთქვა კი მაგრამ ამას ვერ ვეტყოდი რატომ? არვიცი მაგრამ არ შემეძლო ამის თქმა.როდესაც უნდა მეპასუხა კარები ვიღაცამ შემოაღო,საბნიდან თავი გამოვყავი და დემეტრე რო დავინახე გულზე მომეშვა.პასუხს გადავრჩი.ბერიძემ კი შეკრა წარბები,მაგრამ რას ვიზავთ.
-დემეე როგორ გამიხარდა რომ მოხვედი ნეტა იცოდე
-ლუკა შემხვდა წეღან და რომ მითხრა სიცხე აქვსო ვიფიქრე მოვინახულებ თქო
-კარგად გიფიქრია ნამდვილად
-არ გამოიყურები ცუდად ხოიცი?
-ხო,არადა მულტფილმებში რომ ალქაჯები არიან მაგათ ვგავარ.
-სულაც არა აი მულტფილმებში რო ლამაზი გოგოები არიან იმას გავხარ.
-ე მე ხელს ხო არ გიშლით? ალმოკიდებულმა თორნიკემ მკაცრად წამოიძახა.
-არა ასევე წყნარად მიუგო დემეტრემ
-კარგი,ხო ნახე რომ კარგადაა წადი ახლა
-შენ დაკრულზე რატომ უნდა ვიცეკო?წამოენთო დემეტრეც
-ბიჭებო გთხოვთ ახლა არა.
-მხოლოდ ეენეს გამო მივდივარ
-ხო აბა რა მშიშარა ვირთხა მიაძახა კარებში გასულს.
-დემეე როგორ გამიხარდა შენი ნახვა გამომაჯავრა ბერიძემ და ბალიში მესროლა.
-რა გინდა შენ,მეც ხომ მაქვს უფლება ვინმეს გავეპრანჭო?
-არა
-და ვითომ რატო?
ოო აი ჩამჭრელი კითხვაც,ახლა რაღას მოიგონებს?
-იმიტომ რომ მე ვამბობ ასე.
-მაპატიე მაგრამ არამგონია რომელიმეს ან ნიკას ან დამიანეს პრეტენზია ქონდეთ რომ შეყვარებული მყავდეს
-გააჩნია ვინ იქნება ეს
-ხო დემეტრე
-რა დემეტრე გოგო ნუ გამაგიჟე.
-აბა ვინ?
-მე
-შენ რა შუაში ხარ? სიცილით ვუთხარი ბიჭს
-ჩემი გამოტეხვა გინდა ელენე?
-სვანი ვარ ხოიცი
-მაშინ გულწრფელი საუბრის დრო დადგა.
და აი აქ დაიწყო იმ დიდი სიყვარულის ისტორია.მაგრამ ხომ გაგიგიათ ცხოვრება დიდხანს არავის გაახრებსო?ასე მოხდა ზუსტად ჩვენ შემთხვევაშიც.

დიდი დიდი მადლობა ჩემს მკითხველს,აბა რას ფიქრობთ რა მოხდება შემდეგ?არ დაიშუროთ კომენტარები