ცხოვრება?! რა არის ცხოვრება, თუ არა ერთი დიდი გაურკვევლობა.! შეიძლება ყველასთვის ასე არ იყოს მაგრამ თათია დოლიძისთვის კი ცხოვრება ზუსტად დიდი გაურკვევლობაა.! პირველად ეს მაშინ გაიფიქრა, როცა პატარა თათია მშობლებმა წინ დაისვეს და როგორც ზრდასრულდ ისე აუხსნეს, რომ გარკვეული მიზეზებისდაგამო ცალ-ცალკე უნდა ეცხოვრათ. გაფართოებული, მომწვანო-მოყავისფრო სფეროებით უყურებდა ჯერ მოწყენილ დედას, შემდეგ კი დაბნეულ მამას. უსიტყვოდ წამოგა.
-როგორც უკეთესი იქნება.-დოლიძეებს ძალიან გაუკვირდათ შვილის ეს რეაქცია, მაგრამ მშვიდად ამოისუნთქეს.არც ერთი ცრემლი არ დაუნახებია მშობლებისთვის, მშვენივრად ესმონდა რომ ეს გადაწყვეტილება ჰაერზე არ მიუღიათ, ამიტომ აღარ გაართულა სიტუაცია. წლები დედასთან ერთად,პატარა მყუდრო სახლში ცხოვრობდა..
-თათი დე, მოდი რა..-სამზარეულოდან თბილად ეძახდა შვილს ეკა.
-ყავა გამიკეთე რაა.-სკამზე დასკუპდა და თმის შეკვირთ გართულმა ვერც კი შეამჩნია დედის აღელვება..
-თათი დე, შენთან სალაპარაკო მაქვს.
-დედა ხომ მშვიდობაა, ასეთი სახით 8 წლის ასაკში მელაპარაკეთ შენ და მამა.
-დე კი არის მშვიდობა, მაგრამ ხომ იცი შენი აზრი ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია, თუ შენ წინააღმდეგი იქნები..-ნერწყვი ხმაურით გადაუშვა სასულეში და ფინჯანი წინ დაუდო.
-დედაა გეყოს ეს შემოვლითი საუბარი, თქვი პირდაპირ.
-მოკლედ..-ერთი ამოისუნთქა და განაგრძო.-ხომ იცი რაც მამაშენს დავშორდი, არავისკენ გამიხედავს, არც მიფიქრია.!-ხელები ჰაერში აიქნია.-იმ დღეს ბელასთან ვიყავი, მისი შვილის უფროსები იყვნენ ჩამოსულები საბერძნეთიდან. ერთი კაცი გავიცანი ნიკო კრიციოტი.-სახელის გახსენებაზე ხმა დაუთბა.. ყველაფერს ხვდებოდა თათია, უხაროდა ეკას ასეთს რომ ხედავდა.! რა ნამუსით უნდა ეთქვა რამეზე უარი თუ დედის ბედნიერებას იხილავდა.-მოკლედ რამდენიმე ხანია ურთიერთობა გვაქვს..-დაიმორცხვა.. შვილის გაღიმებული სახე რომ დაინახა სულ ახურდა.-არა დე ცუდი არაფერი იფიქრო, მაკითხავდა სამსახურში..
-დე კი მაგრამ შენ რომ ბერძნული არ იცი როგორ ლაპარაკობთ?
-თათი ნუ დამცინი რა.! -თვალები დახარა და თითების წვალება განაგრძო.-რუსულად ვსაუბრობთ, საკმაოდ განათლეული კაცია.. შეიძლება ისიც იფიქრო რა დროშ შენი გათხოვებააო, მაგრამ.. -უცებ აუწყლიანდა თვალები და შვილს გახედა..-მასთან მშვიდად ვარ, ბედნიერი ვარ მანსთან დე.. -დოლიძე ეკას მუხლებთან ჩაიმუხლა და დედის ხელები სახესთან მიიტანა, რამდენჯერმე აკოცა და მომღიმარმა ახედა.
-გამაცანი დე ის კაცი.! მე ყველაზე მეტად შენი ბედნიერება გამიხარდება. რა უფლება მაქვს რამე დაგიშალო, ანდაც ბენიერება აგიკრძალო..თუ დარწმუნებული ხარ, ის გაგიფრთხილდება, გაგაბედნიერეს?! მე დიდი სიამოვნებით მივიღებ..-მოეხვია და აცახცახებულ ბეჭებზე თლილ თითებს უსვამდა.. -რა გატირებს ქალო, ჩემგან თანხმობა გაქვს!-გაცინება სცადა.. ეკას სახე ხელებში მოიქცია და გავარდისფრებული ლოყები დაუკოცნა..
საღამო ხანს სახლში იჯდა და ფილმს უყურებდა, კარგებზე ზარის ხმა რომ გაიგო. სწრაფად წამოფრინდა და საკეტი გააღო..
-შემოდით.-ჯერ დედას გაუღიმა, შემდეგ მზერა მის უკან მდგომი კაცისკენ წაიღო.საკმაოდ მაღალი მამაკაცი იყო ბატონი ნიკო, ლამაზი ფორმის შავი თვალებით და გაჭაღარავებული თმებით, საკმაოდ ლამაზი ცხირ-პირით. ხელ-დამშვენებული შევიდა სახლში და ლამაზი თაიგული თათიას გაუწოდა.
-დიდი მადლობა..-რუსულად უთხრა და ზურგს უკან მიკეტა კარები.. -თათია დოლიძე.-ღიმილით გაუწოდა მტევანი.
-ნიკო კრიციოტი.-გოგონას სუსტი მტევანი მოიქცია საკმაოდ დიდ ხელში და ნაზად ეამბორა. მისაღებში პატარა მაგიდის გარშემო ისხდნენ და საუბრობდნენ, თათიას არც გაკვირვებია ნიკო მშვენიერი მოსაუბრე და პიროვნება სჩანდა. რათმქუნდა ასეთი ქარიზმატულ მამაკაცს არ გაუჭრდებოდა დედის გულის მოგება.
-თათია, ხვდები რომ სერიოზულ საქმეზე ვარ მოსული აქ ამ სახლში. მინდა აგიხსნა ის რამაც აქ მომიყვანა. ეკა..-თბილი მზერით გადახედა შავგრემეან ლამაზ ქალს და მისი მტევანი ხელებში მოიქცია.-მე ეკა ძალიან მყვარს. კაცი დავბერდი და ჯერ საყვარელი ქალი არ მყოლია გვერდით, არც დაქორწინებული ვყოფილვარ, ალბათ ჩემი ბედი თურმა აქ ამ პატარა და ლამაზ ქვეყანაში იყო და ცოტა გაჭიანურდა ჩვენი შეხვედრა.-გაეღიმა ბატონ კრიციოტის და საუბარუ განაგრძო.-მთავია ვიპოვე! მინდა დარჩენი სიცოცხლე მასთან გავატარო. ვიზრუნო თქვენზე, იმედია ამის საშუალებას მომცემ. შეიძლება მამად არასდროს მაღიარო, არც მაქვს ამის ამბიცია,მაგრამ მინდა კარგ მეგობრად მიმიღო. გქონდეს ჩემი იმედი და მომცე უფლება დაგეხმარო, როცა კი ეს საჭირო იქნება. მინდა ეკა ჩემს ქვეყანაში წავიყვანო, დიდი სიამოვნებით გადმოვიდოდი აქ მაგრამ ბიზნეს ასე უპატრონოდ ვერ დავტოვებ.იმედია გამიგებ. -საუბარი დაასრულა და თათიას მომლოდინედ გახედა.
-ნიკო..-მაშინვე გაშინაურდა, ასე ჩათვალა საჭიროდ და ბატონო-თი მიტომ არ მიმართა.- კიდდევ გიმეორებთ ჩემთვის მთავრია დედა იყოს კარგად. თუ მას უნდა წამოვიეს, მე წინააღმდეგი არ ვარ. იმედია არ დამივიწყებ დე..-სიცილით თქვა და ბედნიერ ქალს გახედა.
-რას ამობ დედას ვარსკვლავო..-ატირდა და გულში ძლიერად ჩაიკრა შვილი. რამდენიმე დღეში ხელი მოაწერეს და ბედნიერი წყვილი გააცილა. აეროპორტიდან გამოსულმა ეგობარს დაურეკა.
-ანო, რას შვები?
-სახლში ვარ მეგობრებთან ერთად..
-ვინ მეგობრებთან ერთად?-იეჭვიანა? დიახ რა თქმაუნდა! როდის იყო მორიელს საკუთარის დათმობა ან განაწილება უყვარდათ?!
-ჩემი ჯგუფელები არიან, ამო გაგაცნობ.! -მაშინვე მიხვდა რა სახით იდგებოდა შუა ქუჩაში ჯიუტი მორიელი და სიცილით უთხრა რობაქიძემ.
-კაი.!-გათიშა ტელეფონი და გაჩერებულ ავტობუსში ავიდა. პროფესიით მენეჯერი იყო მაგრამ არც კი უცდია ამ გზით დასაქმებულიყო.შემთხვევით ნაპოვნმა ვაკანსიამ იმდენად ააღელვა, იმდენამ მოანდომა ფრენა რომ წამებში გაგზავნა რეზიუმე.. და ახლა მომავალ ბორტგამცლებელზე იგივე „სწიუარდესაზე“ გიყვებით ამბავს.! უკვე შტატში აყვანილი, ყოველ სამშაბათს ელოდა განრიგის დადებას და გულ აფანცქალებული ეძედა საკუთარ გვარს.
ნაცნობ რკინის კარს მიადგა და იქიდან გამომავალმა სიცილის ხმამ სულ უფრო გააღიზიანა.
-შემო თათ.-სიცილით გააღო ანიმ კარები. მისაღებში შეიყვანა და გოგონებს წარუდგინა.-ჩემი ბავშვობის მეგობარი, ფსიქოლოგი, ადვოკატი, ექიმი და ხანდახან საყვარელიც კი თათია დოლიძე.-სიცილით თქვა ბოლო სიტყვები.-ესენი ჩემი ჯგუფელები, კეკე და ქეთა .-ჯერ ერთს გახედა, სავარაუდოდ კეკე იყო. საკმაოდ მაღალი , სრული ფორმებით, შავგრემანი გოგონა იყო, უცნაური შავი თვალებით და მოკლე, ბიჭური თმებით.ქეთო საშუალო სიმაღლის, მუქი ხუჭუჭა თმით და საყვარელი ლოყებით.
-სასიამოვნოა.-უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა და პუფში ჩაეხეთქა.
-გახეთქავ მაგას და მიყიდი იცოდე.!-თითი დაუქნია დოლიძეს და კეკეს გვერდით მოთავსდა.
-დღეს ეკა წავიდა..-მეგობრის რეპლიკას არ მიაქცია ყურადღება და სევდიანად თქვა.
-რა კარგია, მიხარია ეკას ბედნიერება.!-გაიღიმა ანამ.
-მეც მიხარია.!
-რომ არ დაიბნეთ ეკა თათას დედაა და გუშინ გათხოვდა ძალიან მაგარ კაცზე.! საბერძნეთში გადავიდა საცხოვრებლად.-მოკლე მოუყვა ჯგუფელეს და ორ თითს შორის მოიქცია სიგარეტი.სხვათაშორის იმ საღამოს ძალიან კარგი დრო გაატარა გოგონებთან ერთად, სულ ასეა ხოლმე წინასწარ ცოფდება და მერე ადამიანს კარგად რომ იცნობს მაშინვე ეცვლება წარმოდგენები.! ოთხივე იატაკზე ისხდნენ და მათ შორის ბოთლს ატრიალებდნენ..
-მე უნდა გკითხო ხო?-პირში ბოლ დაგუბებულმა უცნაური ხმა გამოსცა კეკემ. თათამ მხოლოდ თავი დაუქნია..-ხო მშვნეირეია..-ხელები ერთმანეთს გაუსვა და ეშმაკურად დაკვირდა. -ყველაზე დიდი შეცდომა რაც კი დაგიშვია. და თუ გამოასწორედი?! -კითხვამ ტანში არასასიამოვნოდ გასცრა, გაახსნედა 5 წლის წინ გადატანილი დღეები..
-იცი?! აი ვიღაცამ მითხრას წარსულში დაგაბრუნებ და ის შეცდომა გამოასწორეო, არაფერს გამოვასწორებდი.! მე ამ შეცდომებზე ბევრი ვისწავლე, რომ არა ის მწარე დრეები ალბათ ისეთ დროს დავუშვედი ამას.. გამოსწორებადი რომ არ იქნეოდა.! ვთვლი რომ შეცდომებისგან ვისწავლე ბევრი რამ, გავხდი უფრო ძლიერი.! -ამოიხვნეშა.-ხო და რაც შეეხება შეცდომას.! შეყვარებული მყავდა სკოლის ბოლო წელს. დათო ერქვა.! დანახვისთანავე მომეწონა, ყველა ის თვისბები ჰქონდა რაც მიზიდავდა.გვერდით ჩამივლიდა ცივი მზერით, მაგრამ მე ცეცხლს მიკიდებდა. არ ვიცი როგორ მოვახერხე, მაგრამ მისი ყურადღება მივიქციე და ბოლო თვეებში ერთადაც ვიყავით.! ურთიერთობაში შეიცვალა, ცივი გახდა. ხალხში საერთოდ არ მიმჩნევდა, თითქოს უბრალოდ სკოლელი იყო და არა შეყვარებული. მე სულელი კი რაღაც იდიოტური მოთხობის დაყრდნობით ვამართლებდი.. ერთ დღესაც შემიჩნდა გინდა თუ არა ჩემთან ამოდიო.. არ ვიცი როგორ გავბედე. სკოლა გავაცდინე და დილით სახლში ავაკითხე. ისიც კი არ ინება დამხვედროდა და სახლში ავეყვანე, ტელეფონით მიხსნიდა. ბინაში შესულს საცვლებით დამხვდა...-არასასიამოვნოდ გაიღიმა. ეტყობოდა, არ სიამოვნებდა ამ ამბის გაგრძელება..-მოკლედ რამდენჯერმე კიდევ ავედი. ერთ დღესაც კოცნა დამიწყო, მეფერებოდა ყველგან და ავყევი მეც.. მე იდიოტი ალერს ავყევი და სანამ მუცელში წვა არ ვიგრძენი მანამდე აზრზე ვერ მოვედი.-შუბლი ძლიერად მოისრისა.-მაშინვე მოვიშორე და სისხლით დასვრილ ზეწრებს დავხედე.
-„ღმერთო ეს რა გავაკეთე.! -სახეზე ავიფარე ხელები..
-აუ ოღონდ ტირილი არ დაიწყო რა.. მოდი გავაგრძელოთ.“-ისევ ჩემსკენ წამოიწია. არ მივეცი მოკარების უფლება, მიუხედავად იმისა რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი უკვე გაკეთებული იყო მაიცნ მოვიშორე და მაშინვე ჩავიცვი. ჩემი ხელი ამომარეცხინა ზეწრები და ბოლოს „დედაჩემი უნდა მოვიდეს და წადი“-ო.. ცრემლებს ვყლაპავდი, არ მინდოდა მის დასანახად მეტირა, წამოსვლამდე ერთი უხეშად მაკოცა და კარები ცხვირწინ მომიკეტა..-თხრობა დაასრულა და მხოლოდ ახლა მიხვდა რამხელა ემოციებით გაიხსენა წარსული.
-ნაი*ვარი.-კბილეში გამოსცრა კეკემ.! - თე**ი ეგ.. აუ თათი მაპატიე რა ამის გახსენება რომ მოგიწია..
-არაუშავრს კეკე, დიდიხანია უკვე აღარ მადარდებს ეგ ამბავი..
-მის მერე რამე ურთიერთობა..
-არა, იმ დღის მერე არ გავკარებულვარ. არც მას და არც არავის.! -მტკიცედ თქვა და გოგონებ მორიგეობით გადახედა, რობაქიძე ჩუმად იჯდა ვერაფერს ამბობდა მიუხედავად იმისა რომ ეს ამბავი კარგად იცოდა. მონაყოლმა ყველა ცუდ ხასიათზე დააყენა და თამაშიც ვერ გააგრძელეს.!
-უი კეკე, შენთან რა ხდება იმ ამბებზე?
-მოდი ჯერ თათას ავუხსნი სიტუაციას..-გაიცინა და დოლიძეს გახედა.-მოკლედ გეი ვარ.! არ მიყვარს ეს ლესბოსელები და ლეზბანკების თქმა.-ახარხარდა.
-მაგას მივხვდი.-ღიმილით უპასუხა.
-ხო ახლა მოვყვები. დედაჩემმა პანიკა ასწია..-მობეზრებულად აატრიალა ორჯონიკიძემ თვალები ერთი ნაფაზი ძლიერად დაარტყა და საუბარის განაგრძო.-ნათლიაჩემმა დამირეკა იმ დღეს, გრძელ მაგიდასთან დამსვა და წინ დამიჯდა სერიოზული სახით.. ამიხსნა რომ ამ საზოგადოებას არ უყვარს გამორჩეული ხალხი და ბევრი პრობლემები შემექმნდებოდა..
-განსხვავებული ორიენტაციის გამო?-გაკვირვებულმა იკითხა თათიამ და სასმლის ერთი მოზრდილი ყლუპი მოსვა..
-ზუსტად.. მოკლედ რომ აგიხსნა, ერთი დიდი უჟმური კაცია ეს დამიანე რა. ჩემს წინ იჯდა და სერიოზული სახთი მელაპარაკებოდა!-აკისკისდა..
-ნეტა მაგას რა უნდა ერთი, ანნ შეყვარებული არ ჰყავს, ან საცოლე? მიხედოს რა თავის საქმეს. -საუბარში ანა ჩაერია.. -ისე რამდენი წლისაა.?
- 35 წლის მგონი.. კი არ ვიცი ზუსტად.-თქვა და მის გვერდით მჯდომ გოგონას გახედა. - რა შეყვარებული ღადაობ? -დაბოხებული ხმით გაიცინა.-ყველაფერს ტყ**ვს რაც კი მოძრაობს.! -სერიოზულად თქვა და ყველა ერთად აკისკისდა..
-ღმერთო..-სიცილში აჰყვა თათიაც.. -მე უნდა წავიდე რა გვიანია უკვე, თან სახლიც მოსაწესრიგებელი მაქვს, ძალიან გამიხარდა გოგონებო თქვენი გაცნობა.. მართლა იმედი მაქვს დავახლოვდეით, ნამდვილად მჭირდება მეგობრები, ახლა მითუმეტეს.
-ჩვენც ძალიან მოგვეწონე თათ, აუცილებლად დავმეგობრდებით.-დიდი ხნის დუმული დააარღვია ქეთომ და გულახდილად გაუცინა დოლძეს.
-ქეთო მეც წავალ, შენ რას იზამ?-საუბარში ცაერია კეკე..
-მე ანასთან დავრჩები, ჩემები სოფელში წავიდნენ და მარტო არ მინდა ღამე.- მიეხუტა რობაქიძეს და გოგონეს გახედა..-თქვენ ერთად წახვალთ?
-რავი აბა, თუ ერთი გზა გვექნეა.-ჯერ ქეთოს გადაეხვია დოლიძე შემდეგ ანას. კეკესთან ერთად დატოვა სახლი.
მათი გზებიც მალევე გაეყარა. უკვე ბენოდა ქუჩებში, ხალხიც იშვიათად დადიოდა, ქურთუკის ბეწვიანი კაპიუშონი გადმოეფარა თმაზე და მშვიდი ნაბიჯით მიაბიჯებდა. კორპუს მიახლოვდა, ერთხანს გაჩერდა ახედა და გულდაწყვეტილი შევიდა სადარბაზოში.
***

აეროპორტის შუშის კარი იხსნება და დინჯი, მეფური ნაბიჯით, შავ კლასიკურ შარვალსა და პიჯაკში გამოწყობილი მამაკაცი შემოდის.. ცალი ხეელით ტელეფონი უჭირავს და საუბრობს მეორე კი ძლიერად აქვს ჩაჭიდული ჩანთის სახელურისთვის.. ერთადერთი რასაც მის დანახვაზე ვგრძნობ და ვხედავ, მკაცრი მზერაა.! თმა გვერდებზე დაბალზე შეჭრილი, სადაც მაინც მოუჩანს შევერცხლილი ადგილები, წვერი ოდნავ მოზრდილი, შავი ნუშის ფორმის თვალები! ხმა? ხმა ბუნებრივად მკაცრი,მომთხოვნი და ამ ხმის პატრონი რომ ვერ იქნება დაბალი დონის ისეთი.! ცხოვრებაში დაბადებულია იმისთვის რომ ლიდერი იყოს.! მოდის და მის ირგვლივ ყველა იფანტება,ყველა ჩერდება მის გარშენო რადგან მისი აღმატებულება მოდის.! თავისთავად რომ ეგება ფეხქვეშ წითელი ხალიჩა. მისთვის ყველა დახურული კარგი ხსნილია, ყველა მიზანი მიღწეული!
მისი სახელიც ყველაფრის მთქმელია! დამიანე, ესპანური წარმოშობისაა, ლათინური ფორმა დამიანუს, რაც ნიშნავს მორჯულობას, დამორჩილებას!
ერისთავი დინჯი, მშვიდი ნაბიჯით მიაბიჯებს.მხარზე შეჯახებას გრძნობს, ქალმა ყურადღება არც კი მიაქცია,ისევ ჩქარი, თითქმის სირბილით გააგრძელა გზა და მერე კედლებს შორის გაუჩინარდა..
-თავხედი.!-დაისისინა რეგისტრაციის დახლთან მივიდა.
***
ზუსტად დათქმულ დროს, მოწესრიგებული ფორმით, პატარა ჩანთით, სრულ მზადყოფნაში იდგა თათია აეროდრომზე და ავიაკომპანიის კუთვნილ ავტომობილს ელოდა.. მალე ბრიფინგ ოთახში შეაბიჯა. რამდენიმე წყვილი თვალი მისჩერებოდა, ყველა რენდგენში ატარებდა ახალ ბორტგამყოლს. მორცხვად იდგა კარებში და მუხლებთან დაეჭირა შავი ჩანთა.. უამრავი კითხვა დააყარეს, მის ცოდნას ამოწმებდნენ. მალევე ავიდა ბორტზე ინსტრუქტორთან ერთად აკეთბდა თავის საქმეს და ემზადებოდა ხალხის დასახვედრად..


****
მოგესალმებით ჩემო კარგებო. დავბრუნი ისტორიით რომელიც უკვე დაწყებული მქონდა მაგრამ გაგრძელებას ვერ ვახერხებდი, ალბათ იმიტომ რომ არ მომწონდა, არ იყო ჩემი! ზუსტად ამის გამო ვერ შევძელი გაგრძელება და დავიწყე იგივე პერსონაჟებით ახალი.! იმედია განახლებული ვერსია მოგეწონებათ.. ველი შეფასებებს. <3 <3