6 საათი და ირაკლისგან. გადავურეკე და რამდენიმე ზარის შემდეგ მისი ხმაც მომესმა.
-მარიამ კიდევ კარგი უკვე ნიქნებოდა,რომ გამეღვიძა თავი მისკდებოდა მობილურს დავხედე და გამოტოვებული ზარები დამხვერვიულობას ვიწყებდი.
-ძილიც დანაშაულია?-უხასიათოდ ვიყავი.
-ჩამოდი შენს სახლთან ვდგავარ.
-დაჟე მომაკითხე? მეგობა მძღოლს განოაგზავნიდი.
-ხო მოგაკითხე ჩამოდი.
-კაი.
თმა ნოვიწესრიგე და ქვემოთ ჩავედი.
-საით?-ეკატერინე შემომეგება.
-გარეთ.
-ვერსად წახვალ საქმე მაქვს შენთან მამაშენი უნდა მოვიდეს ეხლა და უნდა გელაპარაკოთ.
-არც იმ კაცთან შესახვედრად გამიშვებ ასე ძალიან,რომ გინდა სიძედ?
-ირაკლის ხვდები?-გაიოცა ეკატერინემ.
-ხო მესამედ და უკანასკნელად.-იმედიმაქვს გავიფიქრე და კარისკენ წავედი.
-კარგი დაგელოდებით.
უპასუხოდ გავედი გარეთ და ირაკლის დანახვისას მისკენ წავედი.
-როგორხარ?-მკითხა თბილად.
-კარგად შენ?
-მეც. წამო სადმე წავიდეთ.
-არმინდა მოდი უბრალოდ ვისეირნოთ ქუჩაში.
-კარგი.
მანქანა დაკეტა და ქუჩას გავუყევით.
-მომიყევი რამოხდა სკოლაში.
-არაფერი,დანღლელი იყო ბევრი უხეში ბავშვი შემხვდა,ბევრიც კარგი.
-ვინმემ რამე ხოარგაწყენინა?
-რო გითხრა კითქო კბილებს ჩამოუღებ?-ცინიზმით ვუთხარი და სიცილი ამიტყდა.
-კარგი რა მარიამ რომელი საუკუნეა.
-კიდევ კარგი ეგრე ფიქრობ არშემიძლია ეს ქუჩური გარჩევები.
-და ვინ გაწყენინა ან რატომ?
-ვიხუმრე რადაგემართა.
-აა იხუმრე?
-კი ,საქმეზე გადავიდეთ.
-ხომართლა გაწელვა მინდოდა,რომ ხშირად შეგხვედროდი ამ მიზეზით,მაგრამ გამომიჭირე.
-ვწუხვარ,რომ ჩაფლავდი. ახლა კი მომიყევი.
-არაფერი ისეთი ერთ-ერთ ბიზნესში პრობლემები შეიქმნა და გაიფიცნენ მუშები.
-ამიტომ გავარდი თავქუდმოგლეჯილი და სახლში ყოფნა მუშების გაფიცვის გამო დამაძალე?
-ხომ გესმის მარიამ ყველამ იც ვარ და არმინდოდა ჩემს წინააღმდეგ გამოეყენებინე ვინმეს.
-უკაცრავად? რას ნიშნავს შენს წინააღმდეგ გამოვეყენებინე?
-მარიამ 24 საათი გვითვალთვალებენ ელიტას,ჟურნალისტებიდან დაწყებული მტრებით დამთავრებული. იმდღეს ჩემ სახლზე თავდასხმა მოხდა და ამიტომ გავვარდი.
-ვინმე ხოარდაშავდა?
-არა მარტო ვცხოვრობ მათკი ეგონათ,რომ სახლში ვიყავი.
-ხო ქურდობები გახშირდა ამბოლოდროს.
ირაკლიმ გადმომხედა და გამიღიმა. 9 საათამდე ვსეირნობდით უამრავი თემა განვიხილეთ ბევრი ვიცინეთ ამ ადამიანთან კარგად ვგრძნობდი თავს მაგრამ მასთან მეგობრობაზე მეტი არაფერი მსურდა.
სახლისკარს მივადექით ნიავი თმას მიწეწავდა და ლოყებზე თბილად მელამუნებოდა ირაკლიმ შემომხედა და ჩემსკენ დაიხარა და ლოყაზე მაკოცა.
-ძილინებისა პატარავ.
-პატარავ?! როდის მერე გავხდი შენი პატარა?
-კარგი რა მარიამ ასეთ მომენტსაც,რომ აფუჭებ.
-მომისმინე ბატონო ირაკლი,რასაც არუნდა ცდილობდე ძალიან გაგიცრუვდება იმედი ამიტომ არგინდა.
-კარგი.-გაიცინა და მანქანისკენ დაიძრა.
იდიოტი მომინდომა ბიჭმა რომანტიკული შემოდგომის საღამოები.კარი მივიჯახუნე და ჩემს თავზე გამეცინა.
სასტუმრო ოთახში შევედი და ეკატერინე ლადოსთან ერთად დამხვდა.
-ოჰო მშობლებო რამ დაგაღონათ?
-მარიამ დაჯექი გთხოვ-ლადო სკამისკენ მიმითითა.
-აჰა-დავჯექი და სკამის საზურგეს მივეყუდე.
-მე და მამაშენმა ბევრი ვიფიქრეთ და გადავწყვიტეთ,რომ ამის მოსასმენად მზად ხარ.
-გისმენ დედა თქვი ნუ დამტანჯე.
-მარიამ ირაკლი შენი ხელის სათხოვნელად მოვიდა და ჩვენგან თანხმობა მიიღო მხოლოდ შენი დასტურიღა აკლია.
მთელმა ჩემმა ნერვაბმა ტვინის ერთ უჯრედში მოიყარა თავი სახეზე ავხურდი ფეხზე წამოვხტი და ბოლოხმაზე ღრიალი დავიწყე.
-მორჩა! უკვე ყელში ამომივიდა! ვინმოგცათ უფლება ჩემს მაგივრად ცხოვრების? ის რომ გამაჩინეთ და გამზარდეთ იმას არნიშნავს,რომ ჩემი ცხოვრება თქვენ გეკუთვნით ჩემი სახელი აღარ ახსენოთ!-ოთახში ავვარდი კარი ჩავკეტე ჩემოდანი გადმოვიღე კარადიდან ტანსაცმელები ჩავყარე ყველაფერი 15-20 წუთში ჩავალაგე და ორი დიდი ჩემოდანით ჩამოვვარდი ოთახიდან სირბილით.
-მარიამ შვილო-კარებთან ლადო გადამიდგა.
-მამა შენგან ამას ნამდვილად არმოველოდი მამა,რომელიც მთელი ბავშვობა ხელში აყვანილი მატარებდა ასე უბრალოდ ჩემს უკითხავად თანხმდება,რომ ჩემს თავს გაატანს ჩემთვის სრულიად უცხო კაცს.მეგონა დამიცავდი ასეთებისგან მეგონა,რომ სხვა მამებივით არასდროს გენდომებოდა შენი პატარა გოგოს უცხო კაცისთვის გაყოლება,მაგრამ შენ მე არაფერი მკითხე შენ მე...მე-უკვე ძალიან სუსტად ვიყავი ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა ლადო გაშეშებული იდგა უკან კი ეკატერინე ედგა თვალი შევავლე და მხოლოდ ეს ვთქვი:
-მე მოვკვდი თქვენთვის.-საკრედიტო ბარათები რომლებიც ლადომ მომცა გადავტეხე და ძირს დავყარე.
კარი გამოვიჯახუნე დაცვა გამომყვა მაგრამ ხელი ავუწიე.
-არგაბედო და არგამომყვე.
ქუჩაზე გავედი და ცრემლებს ნებას ვაძლევდი დაცლილიყვნენ. ტაქსი გავაჩერე ჯიბეში 100 ლარიანი მედო.
-აბაშიძეზე. ვუთხარი და მანქანაში ჩავჯექი. ტაქსისტმა ჩემოდნები საბარგულში ჩაალაგა და რულს მიუჯდა.
ფანჯარაში ვიყურებოდი,როდესაც ტაქსისტმა ხელსახოცი მომაწოდა.
-გმადლობთ-ვუთხარი და ცრემლები მოვიწმინდე.
-წყალი ხოარ გინდათ?
-არა არა მადლობა.
აბაშიძეზე ჩამოვედი და ჩემს სახელზე გაფორმებულ სახლში შევედი,რომელიც ნათლიამ მიყიდა.
ჩემოდნები შიგნით შევათრიე კარი ჩავკეტე და ჩავიკეცე ბოლო ხმაზე ვბღაოდი.
მობილური რეკვას არ წყვეტდა კარი გავაღე და ქუჩაში მოვისროლე ჩემსთვალწინ გადაუარა მანქანამ.
ცრემლები მოვიწმინდე და გულში ვიმეორებდი,რომ ინანებდნენ 3 საათის განმავლობაში ვიჯექი ასე.
სხეულში სიძლიერე ვიგრძენი ფეხზე წამოდექი და მაღაზიაში გავედი ვიყიდე დასალაგებელი საშუალებები პროდუქტი და მათშორის მარტინიც მუსიკა ბოლოხმაზე ჩავრთე და ყველაფერი დავაწკრიალე თან მარტინს ვსვავდი და ნელ-ნელა ვთვრებოდი. ყავა მომინდა და მაღაზიაში გავბრუნდი სალაროსთან18.90,რომ მითხრეს ჯიბეში ხელი ჩავიყავი და 15.70 თეთრი მქონდა შერჩენილი. მივხვდი,რომ მუშაობა უნდა დამეწყო თან რაც შეიძლებოდა მალე. მოლარეს გიორგი ეწერა.
-გიორგი ვაკანსიები გაქვთ?
-ადმინისტრატორს უნდა გაესაუბროთ.
-რომელია?-ვუთხარი და ყავა თავის ადგილზე დავაბრუნე.
-კაკიი!-გიორგიმ იყვირა,მაგრამ არავინ გამოჩნდა.
-სალომე ვაკანსიაზე და კაკისთან მიიყვანე რა.
ჩემსკენ სწორთმიანი გოგონა დაიძრა და გამომყევი მანიშნა.
გავყევი და ვიღაც ბიჭთან გამაჩერა,რომელიც პროდუქტს დახლზე ალაგებდა.
-კაკი ვაკანსიაზეა.
ბიჭმა ისე,რომ არც შემომხედა კაბინეტისკენ დაიძრა და წამოდიო მომაძახა.
უზრდელი.
კაბინეტში შევედით და ჩემსკენ მოტრიალდა ზღვისფერი თვალები ქონდა და უბისწიგნაკში,რომ ბიჭია იმას გავდა რაღაცით.
-აბა გისმენ.
-მისმენ? მე გისმენ ვაკანსიაზე ვარ.
-რამდენი წლის ხარ?
-ჩვიდმეტის.
-ჩვენ არგვქვს ვაკანსია.
ხვეწნას არც ვაპირებდი,თუმცა ვიცოდი,რომ ქონდათ ვაკანსია.
-კარზე ბანერი წავიკითხე.-დაჟინებით ვაწვებოდი ჩემსას.
-უბრალოდ გვაქვს დაკიდებული ზოგადად ვეძებდით და...
-ხო კარგი გასაგებია ისედაც აღარანაირი სურვილი არმაქვს აქ მუშაობის.
კარი გამოვიჯახუნე და მარკეტიდან გამოვვარდი ყავაც დამავიწყდა. სხვა მარკეტებშიც შევედი და შევავსე ანკეტა. იგივე ქსელის მაღაზიას მივადექი და იქ შევედი.
-გამარჯობა ვაკანსიაზე ვარ და ვის შეიძლება დაველაპარაკო?
-თეო...
-ხო ერთი გოგო ღიმილით მომიახლოვდა.
-გამარჯობა ვაკანსიაზე ვარ.
-გამარჯობა წამომყევი.
მეც წავყევი და იგივე ტიპის კაბინეტში მოვხვდი.
-ჩვენ ვაკანსიები არგვაქვს,მაგრამ შემიძლია შენი სახელი და გვარი ჩავიწერო ბაზაში გადვგზავნო და დაგირეკავენ დღეს თუარა ხვალ.
-ძალიან მადლიერი დაგრჩებით.
იდიოტი ანუ შეეძლო ასეთი რაღაცის გაკეთება,მაგრამ არ გააკეთა.
სახლში მივედი და სიგრილეში დივანზე გავითხლიშე. გამეცინა დიდი ჭავჭავაძეების ქალიშვილი კონსულტანტის პოზიციაზე ეძებს სამსახურს. კიდევ დავლიე ერთი ჭიქა მარტინი და იქვე ჩამეძინა.
დილით მზის სხივებს ნამდვილად არგავუღვიძებივარ,თუმცა კარზე კაკუნმა ნამვდილად გამაღვიძა.
კარი გამოვაღე და ლადოს ერთერთი დაცვის ბიჭი იდგა.
-რახდება?
ეს თქვენთვისაა.-ამანათი გამომიწოდა.
-ეს რაარის?!
-არვიცი ქალბატონო.
ამანათი გავხსენი და ნაღდი ფული იდო 100 ლარიანი კუპიორებით რამდენიმე შეკვრა.
ამანათი ხელში მივაჩეჩე.
-შენს უფროსს გადაეცი,რომ აღარ გაბედოს ამის გაკეთება.
კარი მივუჯახუნე და სამზარეულოში გავედი.
სკოლაში მაგვიანდებოდა. თეთრი პერანგი,შავი ტყავის შარვალი და პიჯაკი მოვიცვი თმა ავიწიე და სახლის კარი გამოვიკეტე.
ქუჩაში გამოსულს ერთი აზრი მიტრიალებდა თავში.
“სკოლაში როგორ მივიდე?”
ტაქსი,რომ გავაჩერო პურის ფული აღარ დამრჩება.
მეტროს ნიშანი დავინახე და სახე გამიბრწყინდა.
მეტროში ჩავედი და თვალიერება დავიწყე.
დიდიხნის შემდეგ მივადექი ჩემს სკოლასაც კლასში შევედი და ჩემს ადგილზე მოვთავსდი.
ზარიც დაირეკა და მასწავლებელთან ერთად ვატოც გამოჩნდა.
ჩემი დანახვისას ერთი ზიზღით მიატრიალა თავი თავისუფალია დგილი,რომ ვერ ნახა ისევ ჩემს გვერდით დაჯდა.
-ხომ გითხარი წადი-მეთქი?
-მეც ხომ გითხარი არვაპირებ შენს კაპრიზებზე სიარულს-თქო?
-ცეცხლს ეთამაშები და ამას ძალიან ინანებ.
-კაი აღარ გააგრძელო შემეშინდა-ჩავიცინე და გაკვეთილს მოვუსმინე.
გაკვეთილების შემდეგ სკოლიდან,რომ გამოვედი ვიცანი ლადოს დაცვის ბიჭები როგორ მითვალთვალებდნენ. ფეხებზე მეკიდა.
როგორცკი მეორე ქუჩაზე შევუხვიე ვიღაცამ ხელზე მომქაჩა და კედელთან მიმიმწყვიდა ეს ვიღაც კი ვატო იყო.
-წადი ჩემი სკოლიდან.
-რას დაიჩემე ეს ფრაზა? ან რასქვია წავიდე? ვის უბედავ ამ ტონით ლაპარაკს და ესე ქცევას?
-აქ შენი წესები არმოქმედებს ჭავჭავაძე.
-რაპრობლემა გაქვს ჩემთან ვატო?
-გაინტერესებს?
-ძალიან.
-ჭავჭავაძეებმა და თქვენნაირებმა ყველაფერი წამართვით.
-რა წაგართვი? თავი ხოარმიარტყი რამეს.
-მოკლედ ბოლოჯერ გაფრთხილებ თავი შორს დაიჭირე აქაურობისგან..
უცბად მანქანა ისეთი სიჩქარით ამოვარდა ტროტუარზე,რომ რამის ორივე ჩვენგანი გაგვიტანა. კარები გაიღო და იქიდან ირაკლი გადმოვიდა.
-ვატო! ხელი გაუშვი!-სწრაფად მოვიდა ჩვენთან და ხელი გააშვებინა.
-ძვირფასო ძამიკო აი მესმის სპექტაკლი.
-ძამიკო?-გაკვირვებული ვუყურებდი ხან ვატოს ხან ირაკლის.
-ხო ვატო ჩემი ნახევარძმაა.
-რაჯანდაბა ხდება ვერგავიგე აქვე მინდა გავარკვიო რა დაგიშავეთ ვატო.
-რა დამიშავეთ? მოგიყვები თუ ასე გაინტერესებს.
-ვატო საკმარისია!-თვალები დაუბრიალა ირაკლიმ.
-რატომ? არუნდა იცოდეს,რომ მამიდაშვილი ყავს?!
-რა ხდება ახლავე ამიხსენით.
-რახდება და დიდიხნის წინ,როდესაც დაბადებულიც არიყავი. ირაკლის ნაბიჭვარმა მამამ დედაჩემი მოატყუა და დააფეხმძიმა. დედაჩემი კი მამაშენის და იყო,რომელიც ბავშვთა სახლიდან წამოიყვანეს. მამაშენს ის ყოველთვის ეზიზღებოდა ამიტომაც მამაშენმა და ირაკლის მამამ ეს ამბავი,რომ გაიგეს მისი თავიდან მოშორება გადაწყვიტეს,მაგრამ დედაჩემი გამოექცა მათ მამაშენმა კი თავის მშობლებს უთხრა,რომ დიდი ფული მოპარა და საზღვარგარეთ გაიქცა. სინამდვილეში კი მან გაჭირვებაში გამზარდა შარშან კი გარდაიცვალა.-ვატო ბოლო ხმაზე ღრიალებდა და ცრემლები მოსდიოდა.
-სათითაოდ ჯოჯოხეთში დაიწვებით ყველა.-მოგვაძახა და გაიქცა.

პ.ს დიდი ბოდიშით დაგვაინებისთვის,თუმცა სრულიად შევცვალე ის რაც ჩაფიქრებული მქონდა იმედიმაქვს ასე უფრო საინტერესო გამოვა.