-დედა, ჩქარა მომიტანე ჩანთა, არ დამაგვიანდეს
-მარია პასპორტი ჩადე?
- ოო რას მეკითხები აბა არ ჩავდებდი
-კაი წავედით მაშინ
- კაი ნიკუშას მიყვავარ?
-ხო მიდი გელოდება მანქანაშია, დროზე
-აბა თქვენ იცით, კარგად მიყვარხართ
-მშვიდობიანი გზა დე
-აუ მარ გთხოვ შოკოლადები ჩამომიტანე ბევრი ოღონდ
-კაი, რითერი ჩემზეა
-სპორტულები აღარ ჩამომიტანო და მეტი რაც გინდა
- ვაიმეე ეგ ამბავი რით ვერ დაივიწყე (იცინიან)
-ვსო მოვედით აბა გადის უკვე ქუთაისისკენ შენი ავტობუსუ
- კაი ჩავედი დროზე, მოდი გაკოცო, მიმიხედე ოჯახს ძამიკო
-კაი კაი
მოკლედ ასე ბედნიერად დავემშვიდობე ჩემ ძმას და ავტობუსშ ავედი წინ დამგლელი გზა მელოდა, გერმანიისკენ, მაგრამ ჯერ ქუთაისში უნდა ჩავსულიყავი.ბნელოდა არავინ ჩანდა ნორმალურად, დავჯექი ჩემს ადგილზე,გვერძე არც გამიხედავს მხოლოდ ნაუშნიკების ხმა მესმოდა, ღამის 11 საათი იიყო და ძილს ვაპირებდი. დაიძრა ავტობუსი და ძლიც მომერია, ისე ჩამეძნა დიდად ვერც გავიგე, 2 საათში მუსიკის ხმამ გამაღვიძა ახლოს ისმოდა. გავიხედე და ჩემს სამგზავრო ბალიშზე თავი ედო ჩემს გევრძე მჯდომს და ისე ეძნა, ვერასდროს ვერ ვხვდები ყურში ამხელა ხმაზე რო სიმღეა გესმის თან როგორ შეიძლება გეძინოს, რაღაცა გაღვიძება მომერიდა და არ შევიმჩნიე გავაგრძელე ძილი, ცოტა ხანში რო გამეღვიძა თითქმის ჩასულები ვიყავით მასაც გაღვიძებოდა და არ იმჩნევდა ჩემს ბალიშზე რო ედო თავი. ბნელოდა სახეს ვერც ვამჩნევდი ჩამოსვლისას შუქი აინთო და მაინტერესებდა გავხედე, სიცილით ვუთხარი
-კაი იყო ძილი ჩემს რბილ ბალიშზე
- ჰაჰა, კიი ძაან, ვერც კი მივხდი ისე დავდე თავი
-არაუშავს დიდი გზა გვაქ წინ, კარგია ცოტა მაინც გვეძინა
მეც გამიკვირდა ისე შინაურულად დავიწყე საუბარი
-დორტმუნდში შენც?
-კიი
-ძალიან კარგი, ნახვამდის
-ნახვამდის, თუ გინდა ჩანთას ჩაგატანინებ, ბალიშისთვის მადლობას ამით გადაგიხდი
-არა, ზურგჩანთა მაქვს მარტო, მადლობა
-კარგი, ნახვამდის
ჩამოვედით მე საშინლად მწყუროდა კოკაკოლა ვიყიდე და დავჯექი მოსაცდელში ტელეფონი ამოვიღე და დავაჩექინე,მომწერეს ჩემმა გოგოებმა, დროზე ჩამოდი გელოდებით, ჰე რაღაას უცდი დავიღალეთ ლოდინით ასეთ კომენტარები. გაიწელა ის 3 საათი, როგორც იქნა ჩასხდომა გამოცხადდა, ავედი თვითმპრინავში მოვძებნე ჩემი ადგილი და ჰააჰა ისევ შენ გავიფიქრე
- ასე ყველა გზა გვერდიგვერდ როგორ დაგვემთხვა
- არა რაღაცა არსებობს გავიცინეთ ორივემ
- მოდი მოდი დაჯექი, რა მააგგარია 3 საათიც მიძინა
- ჰაჰა, ჩემ ბალიშზე არ აპირებ იმედია?
- არა რა შენ ბალიშზე (გავიცინეთ)
- მე მარია
- სასიამოვნოა, მე გიგა
- სასიამოვნოა გიგა
- დორტმუნდში მეგობრებთან მიდიხარ?
- მე დუსელდორფში მეგობართან კი შენ?
- მეც ჩემს მეგობრებთან,დორტმუნდში არიან იქ თამაშობენ ფეხბურთს და დამპატიჟეს
- ვაა რა მაგარია, კარგად დაისვენებ
- კიიი მაგათთან არ მოიწყენ, ტან ამ სამსახურის გადამკიდე ძლივს მოვიცალე
- ხო ყველა ეგრე ვართ
- ექიმები განსაკუთრებით
- ექიმები? ექიმი ხარ?
- ხოო რატო გაგიკვირდა?
- მეც ექიმი ვარ, უმცროსი ოღონდ ჯერ
- ვაა, რეზიდენტი?
- კი, ნეონატოლოგიის
- აჰაა, ახლოს ვართ, მე გინეკოლოგი ვარ
- რაღაცა ექიმს ვერ ვიტყიდუ შენზე, სხვა ტიპი ხარ უფრო.
- ხო რავიცი, სად მუშაობ
- იაშვილში შენ?
- მე ღუდუშაურში.
ასე გავერთეთ ლაპარაკში ცოტა ხანში გავჩუმდით გიგამ თავისი ხმამაღალი ყურსასმენი ამოიღო და თვალები დახუჭა. ძაან მესიმპატიურა, გარეგნულადაც და პროფესიით ხო საერთოდ.
ცოტა ხანში ძილი მოერია მე არ მეძინებოდა ჩემი სამგზავრო ბალიში მოვიხსენი და გავუკეთე მე არ მეძინება და შენ გაიკეთეთქო.
- აუუ ძაან ჯიგარი ხარ
- ტკბილი ძილი
ღრმად რო ჩაეძინა ჩემი პანდის ბალიშზე, ტვალიერება დავუწყე, საოცრად სიმპატიური იყო მერე მეცინებოდა ჩემს თავზე, ტელეფონი ამოვიღე და ფოტო გადავუღე, მაინც და მაინც მაგ დროს გაახილა თვალები
- ჩემს ფოტოებს დაათვალიერებ ხოლემ თუ რატო მიღებ
- არა სასაცილო იყავი პანდასთან ერთად და მაგიტომ
- თან ჩემი თავგადასავალი უკვე დაიწყო და ყველაფერი უნდა აგვბეჭდო
- კაი მოდი ერთადაც გადავიღოთ მაშინ
ამოიღო ტელეფონი და გადავიღეთ, მეც შევინახავ ფერად გოგოსთან გადაღებულ სურთს
- ფერადი თმის გამო?
- არა მარტო, ხასიათიც ფერადი გაქვს თითქოს
- ამმ კარგი შეფასებაა
- არა სერიოზულად, ვისიამოვნე შენთან ერთად მგზავრიბით, მარტო ძაან მეზარებოდა და გავერთეთ
- კი მეც გეთანხმები, სასიამოვნო იყო შენთან ერთად 8 საათი :დდ
- დათვალე კიდეც?
- კიი ჩვევაა :დ
ამასობაში დაჯდა ჩვენი თვითმფრინავი,მუვულოცეთ წარმატებული დაჯდომა ერთმანეთს და დავემშვიდობეთ, აეროპორტში ჩემი მეგობრები დამხვდნენ და გიგას ამაბი სულ გადამავიწყდა ისე გავერთე გოგოერბთან.
პირველი რაც მინდოდა სახლში მისვლა და მოწესრიგება იყო, მივედი დავყარე ყველაფერი შხაპი მივიღე და დასაძინებლად მოვემზადე,ჩემი ბალიში დავინახე იქვე რო მედო და გიგა გამახსენდა, უნებურად ჩამეცინა ის ფოტო გავხსენი და დავაკვირდი, ისევ მესიმპატიურა და დავხურე გავთიშე ტელეფონი და დავიძინე. შუადგით გოგოებმა ხმაურით გამაღვიძეს დასაძინებლად ხო არ ჩჰამოხვედიო.გავისეირნეთ ბევრი ფოტოები გადავიღეთ, ცოტა ვჭამეთ და დაღლილები მოვედით სახლში.ანამ ტელეფონი გამომართვა და ფოტოების თვალიერება დაიწყო.ბოლომდე ჩავიდა და გიგას სურათი გახსნა
- ამას უყურეეთ ვინაა ეს სიმპატიური ბიჭი?
- არავინ მმეცი ტელეფონი
- ჰაააა, რას გვიმალავ ვისთან ერთად ჩამოხვედი
- რას გიმალავთ, ერთად ვიაყვით ავტობუსშიც და ტვითმფრინავშც რას გიმალავთ
- და ფოტო რატო გადაუღე?
- ჩემი ბალიში რო აქვს ვერ ხედავ?
- დაჟე ბალიშ ათხოვე?
- ოო ანა რაა.. წავედი დავწვები მართლა ვერ ავინაზღაურე ძალები.
- კაი მიდი და რო დაივენებ მერე მოგვიყევი
შევედი ოთახში, ანას სისულელეებზე გამეცინა,დავწექი და ჩემ ბალიშზე დავდე თავი იქვე მედო, გიგას სუნი ჰქონდა, რაღაცა უცნაური შეგრძნება მქონდა და მეორედ დავყნოსე მესიამოვნა, მერე ჩემს თავზე გავბრაზდი და მოვისროლე, რა სისულელეათქო.ტელეფონი ამოვიღე ისევ გიგას სურათზე იყო, ოოო გავბრაზდი და წაშლა დავაპირე, ნერვები მეშლებოდა ასერომ მოქმედებდა, მერე გადავიფიქრე, ჩემი თავგადასავალის პირველი წუთებია და იყოსმეთქი, გადავდე ტელეფონი და სიზმრებში ჩავიძირე.