გამარჯობა,მე ანა ბრაუნი ვარ,თხუთმეტი წლის მაქვს,ცისფერი თვალები და შავი თმები.
მშობლების დაშორების შემდეგ,მამასთან ერთად სოფელში გადავედი საცხოვრებლად.მე მშობლების დაშორებაზე,ძალიან ვნერვიულობდი,ამიტომ რამოდენიმე,დღე ოთახიდან არ გამოვსულვარ,მამაჩემი ჩემზე ძალიან ნერვიულობდა,რამოდენიმე დღეში სკოლა დაიწყო,ამიტომ მეც გარეთ უნდა გავსულიყავი,გარე სამყაროში,ჩემთვის უცხო გარემოში,არ ვიცი როგორ მიმიღებენ ბავშვები,არც ის ვიცი როგორი წარმოდგენა დარჩებათ ჩემზე.სკლაში როცა შევედი ყველა მე მიყურებდა,ასე მეგონა,ეგრევე ცუდი წარმოდგენა დარჩებოდათ ჩემზე,უცებ ჩემთან ერთი გოგო და ერთი ბიჭი მოვიდა.
-გამარჯობა,მე მარია ვარ,ხოლო ეს ჩემი ძმა ჯეკი.(მარია)
-გამარჯობა,მე ანა ბრაუნი ვარ.
-სასიამოვნოა.(ორივე ერთად)
-ჩემთვისაც.
-საიდან გადმოხვედი?(ჯეკი)
-მე ოსტინიდან ვარ(ქალაქის სახელს არ ვიმჩნევთ)
-და აქ რატომ გადმოხვედი?(მარია)
-ჩემი მშობლები დაშორდნენ და,მამაჩემთან გადმოვედი.
-კარგი(ორივე)
-წამოდი სკოლას დაგათვალიერებინებ.(ჯეკი)
-მეც წამოვალ(მარია)
-წამოდი(ჯეკი)
მე სკოლა დავათვალიერე და გაკვეთილიც დაიწყო,იქ ბავშვებს გავეცანი და დავჯექი,შუა გაკვეთილზე ერთი ბიჭი შემოვიდა.
-ბოდიშით დამაგვიანდა.(ის ბიჭი)
-დაჯექი მაქს.(მასწავლებელი)
ის თავის ადგილზე დაჯდა,გაკვეთილი დამთავრდა მაგრამ,მთელი გკვეთილის პროცესში,მაქსის მზერას ვგრძნობდი.მე სასადილოსი შევედი და ჯეკთან და მარიასთან დავჯექი.მე კი,ისევ მაქსის მზერას ვგრძნობდი.ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მარიას ვკითხე.
-მარია ის ბიჭი ვინაა?
როგორც კი ლაპარაკი დავიწყე,მაქსის მზერას თავი დავაღწიე.
-ის ბიჭი?თუ ფიქრობ,რომ გაეფლირტავები ან რამე,ტყუილად გაქვს იმედი,ჯერ თავისი მოაწონი გოგო,ვერ ნახა,არადა რამდენი ლამაზი გოგო დავდივარ.
თქვა და სიცილი დაიწყო.
-ისინი ერთი ოჯახი არიან,და ძმები,მაგრამ არავისთან კონტაქტი,არ აქვთ,ის ადგილი კი მათია.(ჯეკი)
-ამ კარგი.
გაკვეთილები დამთავრდა და გარეთ გავედი,იქ მაქსიც იდგა მარტო.მე მივედიდა მივესალმე,მან ოდნავ თავი დამიკრა და წავიდა,თან ისე რომ არც კი შემოუხედავს.სახლში რომ მივედი,რატომღაც მაქსზე ფიქრს თავიდან ვერ ვიგდებდი და ამ დროს ფანჯრიან მაქსი დავინახე,მანიშნა ჩავსულიყავი და ჩავედი.
-გამარჯობა მაქს.
-მე აქ მოსაკითხად არ მოვსულვარ,რაღაც უნდა გთხოვო.
-გისმენ.
-გთხოვ ჩემთან ახლოს ნუ გაივლი,როდესაც ამას აკეთებ,თავს ცუდად ვგრძნობ.
-რა?
-მე ჩემი სათქმელი გითხარი და შენი საქმის,შენ იცი.
მითხრა და წავიდა,მე გაოგნებული,ხან მაქსს ვუყურებდი,ხან გვერდზე ვიხედებოდი,სახლში ავედი,ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი,ოთახში ავედი,ლოგინზე დავემხე გულაღმა და ავტირდი,ამ დროს მამაჩემი შემოვიდა.
-ანა,რა იყო სკოლა არ მოგეწონა?
-არა მამა,სკოლა ძალიან მომეწონა,ყველამ კარგად მომიღო.
-აბა რა გატირებს.
-არ ვიცი,ცრემლი მომერია და ავტირდი.
-კარგი.
მითხრა და ოთახიდან,გავიდა.