-დედა იქნებ მომისმინო! და ისე მთხოვო წასვლა?-ქალბატონ ლილის არ უნდოდა უკვე წლებია იქ მუშაობს და არ უნდა პრობლემები შექმნას შვილს წასვლას თხოვს.-ესეიგი არ მისმენ არა? კარგი მხოლოდ ამას გეტყვი და წავალ წავალ ისე რო ამ სახლში აღარ იქნება ჩემი ფეხი,-ეს რო თქვა დეა მოეხვია ყელზე.
-არა ადა არ გინდა, ნო მოუსმენ ამ ჩემ მუდო ძმას, ხო იცი შენს გარეშე არ შეგვიძლია.-დეას ძალიან უჭირდა ამ გადაწყვეტილების მიღება მაგრამ უკვე აღარ უნდოდა იქ მისვლა და გაჩერება იქ მისი მეგობრის გამო მიდიოდა, და დედის გამო რომელიც მათან მუშაობდა.
-მაპატიე ადა მაგრამ მე ღარ მინდა აქ მოსვლა რაც შეხება შენს ნახვას ყოველთვის გნახავ მაგრამ არა აქ არამედ სადმე კაფეში ჩემთან, ეხლა კი-მიუტრიალდა დეას მშობლებს და მის ძმას, ასევე დედამის, შენიშნა კარებში მდგომი ალექსი და მასაც დაუძახა- მოდი ძმაო მოდი, არანაირ კერძო სკოლაში აღარ ვივლი, გადავლ საჯარო სკოლასში და იქ დავამთავრებ ამ ორ წელს რაც შეხება დათო ძია თქვენს დახმარებას, აღარ ავიღებ ნუ უკვე სამი თვეა ღარ ამიღია ამიტო უკან გიბრუნებთ როგორმე თვითონ მივხედავ თავს. დედა მაპატიე იმედია გული არ გატკინე მაგრამ დამიანემ ამიხილა თვალი რის გამოც მადლობას ვუხდი. ამასთან ერთად ზედმეტიც მოვიდა. დღესვე გადავიტან ჩემს საბუთებს საჯაროში და დავიწყებ მუშაობას...- კიდე რაღაცი თქმას აპირებდა ალექსმა რო იკითხა.
-ამიხსნით ვინმე რა ხდება აქ? და რატო ტირის ადაა? ან რას ნიშნავს ადა ეს ყველაფერი? სად იმუშავებ? შენს ხელებს დახედე? მაგ პატარა ხელებით რას შეძლებ?-ამას რო ეუბნებიდა ადას ცრემლები ცვიოდა.
-მე ყველაფერი გადავწყვიტე. - ეს თქვა და კარში ტირილით გავარდა, უკად ადა მიყვა გასვლამდე ძმას შეუბღვირა რომელიც თავის დანაშაული თითქოსდა არ ადარდებდა.
-კარგი რა ალექს ეს ეხლა ახალი ამოკვიატება იქნება გადაუვლის და დაბრუნდება რამოდენიმე დღეში-ამით თითქოს თავს იმშვიდებდა დამიანა. ალექსმა თვალებით ანიშნა გამომყევიო და გარეთ გავიდა
-ხომ იცი რო ადა ეგეთი არა? რასაც იტყვის ასრულებს კიდეც. რა უთხარი ესეთი? ასე ჯერ არ გაბრაზებულა. ბავშვობიდან კამათობთ მაგრამ ასეთი რამე ჯერ არ უთქვია.
-წყობილებიდან გამომიყვანა და ისეთი რამე ვუთხარი რაც არ უნდა მეთქვა - თავი ჩახარა და ისე თქვა. ალექსს რაღაც უნდა ეთქვა მაგრამ გაიგონა როგორ ეძახდა ბიჭებს დათო და მასთან მივიდნენ.
-გისმენთ დათო ძია გვეძახდი?-იკითხა ალექსმა?
-კი. ალექს იმედია შენ მაინც არ მეტყვი უარს და დამთანხმდები, მინდა რო ორივე წავხვიდეთ და ამერიკაში დამთავროთ უნივერსიტეტი.

-ხო მაგრამ დათო ძია მე არ შემიძლია ამას ვერ გავაკეთებ-იუარა ალექსმა.
-ალექს ეხლა წახვალ ისწავლი შემდეგ ჩემთან იმუშავებ და ვალს გადაიხდი-ალექსმა დავფიქრდებიო უთხრა და დამიანეს შეხედა, რომელიც ჩუმად იყო.
-მამა გეთანხმები ნამდვილად კარგი გადაწყვეტილება თან ორ წელში გოგონებიც შემოგვიერთდებიან.-ეს რო თქვა ადა გახსენდა დავითს ჩაეცინა.

-ეგ არ ვიცი თვითონ თუ მოინდომებენ შეიძლება. - ეს უთხრა და დატოვა იქაურობა.
-დამიანე კარგად იცი რო აქმდე არავისთვის შემირჩენია ადას ცრემლები, ამიტო გეუბნები ისე ქენი წასვლამდე ან ადა შემირიგი ან ახლოს არ გაეკარო.-ეს უთხრა და წავიდა ალექსი. ალექს ძალიან უჭირდა რაიმეს თქმა ამ შემთხვევაში რადგან ერთ მხარეს მისი მეგობარი იყო ხოლო მეორე მხარეს და. ამიტო გაჩერება ამჯობინა.
ადა. სახლიდან გამოსულმა ადამ ველოსიპედზე დაჯდა და წავიდა. დეა რომ გავიდა უკვე მიდიოდა ამიტო დაეკარგა მძღოლმა დაგვიანა მანქნის მოყვანა. ადა კი იმ ადგილას წავიდა სადც არავინ იცოდა ის ადქილი, ველოსიპედი გზად სახლში გაიარა და დატოვა.ტაქსში ჩაჯდა და მისამართი უთხრა. ირგვლივ ტყე იყო შუაში კი პატარა მინდორი სადაც ძველი ხისგან გაკეთებული სკამი იდგა, დაჯდა დაიწყო ყველაფერზე ფიქრი გახსენდა დამიანეს სიტყვები და ტირილი დაიწყო.(ალბათ გაინტერესებთ რა უთხრაა ასეთი ეხლავე გეტყვი) წინა ღამით ბარში იყვნენ სრული სამეგობრო ესენი არიან: ადა დეა ლექსო დანიელი და კიდე რამოდენიმე ნაცნობი. მანამ სანამ ადა დალევას დაიწყებდა დაინახა როგორ შევიდა დანიელი ვიღაც გოგოსთან ერთად საპირარეშოში და გაეღიმა ადას მაგრამ თითქოს ეს ღიმილი ტკივილის დაფარვას უფრო გავდა ვიდრე ნამდვილ ღიმილს, უეცრად დეას გამოართვა არყიანი ჭიქა და ერთი მეორს მიყოლებით დალია, ვიღაცამ ცეკვა შესთავაზა არც კი სეუხედავს ისე დასთანხმდა. ამ დროს ალექსი გასული იყო ვიღაცას მობილურით ელაპარაკებოდა. საპირ ფარეშოდან გამომავალ დანიელს არ გამოპარვია ადას ცეკვა, დეასთან მივიდა და თვალებით კითხა რას აკეთებსო? დეამ უთხრა დალია და საცეკვაოდ გავიდაო. კარგად ხედავდა დამიანე როგორ დაცოცებდა ის ბიჭი ადას სხეულზე ხელებს და სისხლი ეყინებოდა. მისვლა დაპირა ალექსი რო გამოცნდა და კითხა სად მიდიხარო, მან კი ადას მიმართულებით გახედა. ალექსმა უთხრა უკვე დიდია მიხედავს საკუთარ თავსო და არ მიუშვა.
-რა გქვია? -კითხა ბიჭმა
-ადა, ადა დარასელია. შენ?-რატომღაც ეს ბიჭი არ ჩანდა ცუდი და ადასაც არ დაუმალია მისი სახელი.
-თორნიკე ფანგანი, იცი ერთი ბიჭი თვალებით გვჭამს მგონი შენი შეყვარებულია!!- ყურთან ახლოს ჩასძახა თორნიკემ და გაიცინა. ადამ შეიხედა და მასაც გაეცინა.
-არა ნაცნობია უბრალოდ .
-იცი სხვა რო არ მიყვარდეს და მასზე რო არ ვგჟდებოდე ალბად შემიყვარდებოდი. მოდი ვიმეგობროთ? თუ შენ წინააღმდეგი არ იქნები,-ეს რო უთხრა თორნიკემ ძალიან გაეხარდა. ხელი გაუწოდა ადამ რაც იმას ნიშნავდა რო მეგობრებდნენ.-წამოდი ჩემს მეგობარს და იმ გოგოს გაგაცნობ ვინც მიყვარს. მაგრამ შენი დახმარება მჭირდება, დამეხმარები?- ადას გაუკვირდა ჩემი დახმარება რაშიჭირდებაო მაგრამ მალევე მიხვდა და დასთანხმდა.მაგიდას სადაც იყო მიუახლოვდებოდნენ ადას ალექმა რო სტაცა ხელი.
-სად მიდიხარ ადა?-თორნიკემ ადას დაცვა განიზრახა და შუაში ჩადგა.
-გოგს ხელი გაუშვი!-უთხრა თორნიკემ
-კარგი თორნიკე მოიცადე გაიცანით ერთმანეტი ეს ალექსია ჩემი ძმა ძმაო ეს კი თორნიკეა დავეხმარები და მომიყვანს სახლში.-ალექსმა რაღაც უჩურჩულა თორნიკეს, თორნიკემაც რაღაც უთხრა და წავიდა. მაგიდასთან ჩახუტებულები მივიდნენ ადა და თორნიკე მაგიდასთან ორი გოგო იჯდა, ადამ მალევე მიხვდა რომელი უყვარდა თორნიკეს.
-მეგობრებო გაიცანით ეს ჩემი შეყვარებული ადა. ადა ესენი ჩემი მეგობრები არიან: ეს ლეოა ეს ლილე ეს კიდე ნატალი-ბოლო სახელი დიდი სიყვარულით წარმოთქვა. ადამ მიესალმა სამივეს და ნატალის თხოვა
-ადგილს ვერ დამითმობ მინდა თომასთან დავჯდე ახლოს - გაიღიმა ნატალიმ გაცოფებული წამოდგა და დაუთმო ადგილი.თორნიკემ კიდე უჩურჩულა.
-რას შობი გოგო სულ უნდა გამიქციო? -ამაზე ადას გაეცინა და მიქია კიდეც მაგიდასთან მჯდომის ყურადღება.
-კარგი თომა როგორ შეიძლება ღამით დავრჩე შენთან -დაიმორცხვა ადამ. თორნიკემ კიდე თვალები დაუქაჩა რაებს ლაპარაკობო. აი ნატალის კი წვენი გადაცდა ცოტაც და ალბად დაიხრჩობოდა.თორნიკე მისვლას აპირებდა ადამ რო შეაჩერა.
- ჩვენ ვიცეკვებთ და მოვალთ- თქვა თომამ და ადას მოკიდა ხელი და წაიყვანა.-რას აკეთებ გაგიჟდი?
-მენდე რა! აი ნახავ რამოდენიმე დღეში თვითონ გეტყვის რო უყვარხარ!

-მართლა? შენ ეგრე ფირობ? მართლა ვუყვარვარ?-ადას თომას გამომეტყველებაზე გაეცინა. და დაინახა მათკენ მომავალი ლეო და ნატალი ჩაიღიმა.
-ხო მართლა და კიარ ვფიქრობ დარწმუნებული ვარშ ენზე გიჟდება.გინდა დაგარწმუნო?-თომამ მხოლოდ თავი დაუქნია.- გვერდზე გაიხედე!- თავი გვერდით სეათრიალა და დაინახა ლევანი და ნატალი. ჩაეღიმა თორნიკეს და ლეოს ანიშნა პარტნიორები გავცვალოთო.ლევანმა ჩაიღიმა და თავი გადაქნია შენი გამოსწორება არ იქნებაო ანიშნა და ნატალი დატრიალა.ისე უცებ აღმოვჩნდი მეც ლევანის ხელებში აზრზე ვერ მოვედი.ამ ცეკვის შემდეგ დიდხანს აღარ გავჩერებულვარ მალევე წავაყვანინე თავი სახლში თორნიკეს. დიოლას რო გავიღვიძე დეას ესემესი დამხვდა მასთან მისვლას მთხოვდა. მალევე მივედი, დეა სახლში არ იყო გასული იყო ამიტო მის ოთახში ვიყავი საწოლზე გაწოლილი და ველოდებოდი, უცებ კარი რო გაიღო მე დეა მეგონა და პირდაპირ ლაპარაკი დავიწყე.
-დეა იცი რა ბიჭია? აი შოკი პირდაპირ!-ეს ვთქვი და გავხედე კარს მაგრამ იქ დეას მაგივრად დამინე დამხვდა. ფეხზე წამოვდექი და ვუთხარი-ბოდიში დეა მეგონე.დეას თუ ეძებ არა სახლში გასულია.
-კარგად ვიცი სადაც არის ჩემი და შენ რაქენი კარგად გაერთე წუხელ?
-კი ძალიან.
-რის მიღწევას ცდილობ ადა?-კითხვის აზრს ვერ ჩავწვდი.
-რას გინდა რო მიაღწიო შენი საქციელით? - გამიკვირდა და ვერც ვხვდებოდი რას მარასთან დაკავშირებით მეკითხებოდა.
-რისი თქმა გინდა?! პირდაპირ მითხარი დამიანე! -კარგი. რას ნიშნავდა შენი წუხანდელი საქციელი?-მართლა გამიკვირდა მისე ეს კითხვა და ნერვები მომეშალა.
-რა რას ნიშნავდა?-უცებ დავფიქრდი და მივხდი რაზეც მეკითხებოდა.-ააა გამახსენდა თორნიკეზე მეკითხები? საკმაოდ კარგი ბიჭია!
-ადა წუხელ ისე ცეკვავდი მთელი ბარი შენ გიყურებდა! -აი თურმე რა.
-რა გინდა დამიანე? შენ შენი ცხოვრებით იცხოვრე, მე ჩემი მაქვს. როგორც შენ შეგიძლია გყავდეს საყვარლები ისე მეც შემიძლია მყავდეს შეყვარებული ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ მე.
-კარგი ერთი ჯერ მხოლოდ 16 წლის ხარ, და არ გაქვს იმის უფლება რო ვინმეს საყვარელი იყო მოვიდეს დაიოკოს თავისი ვნებები და წავიდეს.ჯერ პატატრა ხარ და ვერ ხვდები შენი წუხანდელი საქციელი კი ნამდვილად გავდა ჩვეულებრივი ს საქციელს-ეს რომ მითხრა გავშესდი ჟერ რა უფლებით მიყვირიდა? ეხლა კი ც მიწოდა . სილა გავარტყი და დაუყვირე.
-აღარასოდეს გესმის აღარასოდეს გაბედო ჩემთვის მაგის თქმა. და ჩემთან მოახლოებული არ გნახო!- ეს ვითხარი და კარში უნდა გავსულიყავი მისი სითყვები რო გავიგონე.
-მე არ მოგეკარები მაგრამ შენით მოხვალ რამოდენიმე დღეში უკან. ესეც რო არა მამსთან მოხვალ ან ლილი დეიდასთან და თხოვ შენი სასწავლებლის ფული გადაიხადოს.-ეს უკვე ბოლო წვეთი იყო რადგან მე არასოდეს მითხოვია არც დედას თვის და არც დათო ძიასთვის ფული.
-არასოდეს არასოდეს არ ავიღებ გესმის თქვენს ფულს. და გეფიცები მის ამ სახლში ფეხს აღაერასოდეს შემოვდგამ. -მივედი ხელი ჩავკიდე და ქვევით ცავიყვანე მაგრამ როგორც ჩანს გაუგონიათ ჩვენი ჩხუბი და ზევით აპირებდნენ ამოსვლას.
-ადა ადა არ მინდოდა ამის თქმა მომისმინე- მეძახდა დამიანე მაგრამ არ ვუსმენდი.(შემდეგ კი მოხდა ის რაც უკვე წაიკიტხეთ. ) ფიქრებიდან მობილურის ხმას გამოვყავარ. მობილურს დავხედე ცას შევხედე და უკვე ბნელოდა. სწრაფად ვუპასუხე თორნიკე იყო.
-სად ხარ ადა? უკვე მეასედ გირეკავ!-ხმაზე ეტყობა რო გახარებულია.
-ტყეში.-წამომცდა უცებ.
-რა? რა გინდა ტყეში? ადა? კარგად ხარ?-უცებ ამივარდა ტირილი ისევ ყველაფერი რო გავიხსენე თუ რატო ვიყავი იქ.-კარგი დამშვიდი და მითხარი მისამართი ახლავე მოვალ.-მისამართი ვუთხარი და გავთიშე რაღაცის ტქმას აპირებდა მაგრამ გავთიშე. ფიქრებში ისე გავერთე რო ვერც კი შევნიშნე როგორ მოვიდა თორნიკე და მისი მეგობრები.მითხრეს რო ნატალი გამოტყდომია სიყვარულში, ძალიან გამეხარდა და მიულოცე. მათ კი მანამ არ დამანებეს თავი სანამ ყველაფერი არ მომაყოლეს, მოვყევი და თითქოს გილზეც მომეშვა. ისევ იქ ვისხედით მანქანა რო გამოჩნდა, ბავშვებს გადავხედე მათ კი მხრები აიჩეჩეს.დავინახე როგორ გადმოვიდა დამიანე მანქნიდან და მას მოყვა ალექსიც. ალექს თვალები ჩაწითლებული ქონდა. რო დამინახა ისე დაიყვირა ყველა შეხტა.
-ადა-და გამოიქცა გულში ჩამიკრა და მეფრებოდა.-ჩემო ლამაზ თვალება, როგორ შემაშინე რო იცოდე!? დეა მთელი რეა ქუჩა ქუჩა გეძებს.-ეს რო მითხრა საკუთარი თავი შემზიზღდა მე აქ ვარ ის კი მეძებს.
-რა ენაღვლება მაგას? საყვარელი კი ყოლია აქ და.-ეს რო თქვა ალექსმა ისეთი თვალებით გახედა მიხვდა რო უნდა წასულიყო.
-დეას დაურეკე და ვუთხარი ცოტა ხანში სახლში ვიქნებოდი და მოსულიყო. ბავშვებსაც ვუთხარი და უარი მითხრეს მხოლოდ ნატალი დამთანხმდა.

-ისე საიდან გაიგე იქ რო ვიყავი?-ვკითხე ალექსს სანამ მანქანაში ჩაჯდებოდა.
-მე ვუთხარი რადგან ალექსმა მითხრა ვერ ვპოულობთო და რო მითხარი მისამართი გაუგზავნე. იმედია არ გამიბრაზდები,
-არა, თუ სახლში წამიყვან?
-რა საჭიროა მისი შეწუხება ადა? მოდი დამინე წაგვიყვანს.
-ალექს მე დილას არ მიხუმრია რაც ვთქვი!-ეს ვუთხ და მანქანაში ჩავჯექი, სახლში ისე მივედი და შვედი სახლში რო არც დედასთვის დ არც ალექსისთვის ხმა არ გამიცია.მეორე დღეს ჩემა ძამიკომ მითხრა რო ერთ თვეში საზღვატ გარეთ მიდიდნენ სასწავლებლად.მეტკინა? იმაზე მეტად ვიდრე ვინმე ამას წარმოიდგენთ, ჩემთვის ეს გულის ამოგლეჯის ტოლფასი იყო ჩემი ძმა აქამდე ჩემგან შორს არ ყოფილა, ეხლა კი მიდის მტოვებს და თან რამოდენიმე წლით ან ვინ იცის იქნებ აღარ დაბრუნდეს. ერთის მხვრივ გამიხარდა რო მას ვეღარ ვნახავდი და ცოტა ხანს დავისვენებდი მისგან. რამოდენიმე კვირა ისე გავიდა მხოლოდ სამუშაოს ვეძებდი, ბოლოს როგორც იქნა ვიპოვე სამუშაო მიმტანად. დილით ალექსმა გამაღვიძა.
-ადა გაიღვიძე გესმის სკოლაში უნდა წახვიდე დღეს პირველი დღე გაქვს ახალ სკოლაში. ნეტა იქ დაგესრულებინა ეს სემესტრი რა დარჩა რამოდენიმე კვირა.-დაიწყო ისევ წუწუნი ჩემა ძმამ.-ან ეს სამუშაოს დაწყება რაააა? იცოდე ხშირად მოვალ სანამ წავალ და რო შევნიშნო ცუდად გექცევიან, წამოხვალ მაშინვე ან კიდე დაღლას რო შეგნიშნავ სწავლის მიერ სიზარმაცეს. გასაგებია?-ჩემს საწოლზე იჯდა და მელაპარაკებოდა თან თვალს მაყოლებდა როგორ ვემზადებოდი.
-კარგი ძამიკო გავიგე, უკვე მეასედ მეუბნები.-თვალები ავატრიალე ჩანტა ავიღე და კარში გავედი, ალექსიც უკან მომყვა.
-კარგი ხო ნუ ატრიალებ მაგ ლამაზ თვალებს.-თავზე მაკოცა ჩამეხუტა და მითხრა ჩვეული ფრაზა-ნელა ატარე შენი ველო. მე ყველგან გხედავ.