ექვსი წლის წინ
-მარი "ვაიმე" მოდისს-მივაძახე ჩემს კლასელს და კლასში შევვარდი
-ვაიმე?კაი რააა ლილე ეგ არ იქნებოდა დღეს არ არის
-ბუფეტშია რას მასწავლი სისვაძეს ჩავყევი და იქ იყო-გავუბრაზდი,მეექვსე კლასში ვართ და ყველაფერი სასაცილო გვეჩვენება,მე და მარი საუკეთესო მეგობრები ვართ,კიდევ არის ერთი მაგრამ დღეს აცდენს,ტვინის შერყევა აქვს ჩვენს გოგოს
-ვაიმეეე-შუა ქალაქში ქეთევანი რომ იძახის ვაიმეს ისე დაიძახა ამანაც-წამოდი ამოვა ახლა-წამათრია დერეფანში და ფანჯარასტან ამაყუდა
-გელაშვილი და ჯანდაბა მაგას-გაბრაზებულმა ვთქვი
-ჩუმად არ გაიგონ
-გაიგონ მერე მე რა ვქნა?-გაკვირვებით შევხედე
-შენ ხომ კაცი ვერ გამოგიყენებს,მოდის მოდის შედი კლასში-სანამ კლასში შევიდოდი შევხედე ერთი გაიცინა და მეოთხეზე ავიდა
-დაინახე როგორ შემოგხედა?-აჟიტირდა
-შენ მემგონი ცოტა ალაოდ ხარ-დავასკვენი და სკამზე დავჯექი ზარი დაირეკა.ბუნების მასწი შემოვიდა და ჩვენც სტარტზე ვდგავართ როგორმე უნდა მოვუშხამოთ ნერვები
-ბავშვებო სიახლე მაქვს დრეს მერვე კლასელები დაგვესწრებიან მთელი გაკვეთილები,თქვენმა დამრიგებელმა მითხრა გააფრთხილეო,და კიდევ ოცი წუთი არ იქნება-სამოცდაატი წლის არის ეს ქალი და მაინც გვიძლებს
-რაა?-მე და მარიმ გავიკვირვეთ,ამ დროს კი კლასში თვით შემაწუხებელი შემოვიდა-ვაიმე?-მე და მარი ორივე ერთდროულად ვლაპარაკობდით,ერთმანეთს გადავხედეთ და შეწუხებული სახეები მივიღეთ,ახლა მოგიყვებით ვინ არის "ვაიმე" და მისი ძმაკაცი "რა ეშველება ამას"
როგორც გითხარით მეექვსე კლასში ვართ ისინი მერვეში არიან,ერთ დღეს გაკვეთილები რომ დაგვიმთავრდა იბეებზე ჩავდიდით გზა რომ ჩაგვიკეტეს,ფეხი ასწიეს და ა გაგიშვებთო,მე ნერვოზა ვარ და გავბრაზდი ეგრევე ფეხი ჩავაწევნე და მადობა რომ მოიწამეთთქო "ვაიმეს" ვუთხარი "რა ეშველება ამას"მარის უყურებდა და თვალს არ აშორებდა,აი ასე პირველად შევხვდით ერთმანეთს და ვიჩხუბეთ იმის მერე "ვაიმე" და "რა ეშველება ამას"შევარქვით
აი ახლაც არანორმალური თვალებით ოგვჩრებეია ორივეს
-გამარჯობაათ-"ვაიმემ' თქვა
-გამარჯბათ და სიკვდილი შენ-ჩემთვის ჩავილაპარაკე მარიმ კი ხელი მომარტყა გაიგონებსო,ორივემ ადგილი უკან დაიკავა და ჩვეულებრივი აკვეთილიც დაიწყო
-ლილე გამოდი აბა-რა სახე მივიღე უნდა გენახათ,არ გეგონოთ რომ გაკვეთილი არ ვიცოდი ყოველთვის, ყველა საგანში ვიცი გაკვეთილი უბრალოდ დღეს არ მინდოდა მომეყოლა
-კარგით მას-უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე და დაფასთან წავედი
-რა გვქონდა გაკვეთილად ბავშვებო-ბავშვებს მიუბრუნდა
-კლიმატური სარტყელები,ერთ-ერთი უნდა გვესწავლა ლილეს ანტარქტიკული სარტყელი ქონდა მოსაყოლი-პატარაიამ ჩაურაკრაკა
-კაი დაიწყე შვილო-შვილოო?მგონი სიცხე აქვს ამ ქალს როდის იყო ასეთ სიტყვებს იძახდა,კაი დავიწყე გაკვეთილის მოყოლა
-ეკვატორული სარტყელი-მდებარეობს ორივე ნახევარსფეროში ეკვატორის გასწვრივ,ახასიათებს მთელი წლის განმავლობაში ცხელი ტემპერატურა,უხვი ნალექები,და პასატები,არის ასევე ჯუნლები რომელსაც ადამიანი ინტენსიურად ჩეხავს და გამოთავისუფლებულ მიწებს თავისი საჭიროებისთვის იყენებს

ტროპიკული სარტყელი-მდებარეობს ტროპიკების გასწვრივ,ახასიათებს მთელი წელი ცხელი ტემპრატურა,არის უდაბნოები,ნახევარუდაბნოები,ზოგან სავანები და ნათელი ტყეები,დღისით ტემპერატურა ძალიან მაღალია ღამით კი ეცემა,მიუხედავათ სიცხისა მაინც ლორისა და ფაუნის უამრავი სახეობა გვხდება-ასე გავაგრძელე ზომიერი სარტყელი,არქტიკული სარტყლი და ბოლოს ჩემამდეც ივედი ანტარქტიკულ სარტყელი.ჩამოვარაკრაკე გაკვეთილი და კმაოფილი მზერა ვესროლე ბატონ "ვაიმეს" ანუ გელაშვილ საბას
-ყოჩაღ ლილე ძალიან მასიამოვნე წადი ათიანი კითხვებს არ დაგისვამ-ცეკვაცეკვით მივედი ჩემს ადგილას და საბას წინ დავიკავე ადილი-მოიცა ლილე შენ გაიმარჯვე ხომ იმ კონკურსში?-მასწავებელსაც უყურებია ჩემი კონკურსისთვის
-დიახ მას საქართველოს ერთ გზის ჩემპიონი ვარ ჯერ-გაღიმებულმა ვუთხარი და რვეული გადავშალე,ქულების სიაში კი კიდევ ერთი ათიანი მივამატე

ახლანდელი დრო
-კაი რააა ნოაააა რაღა დროს შენი ეგეთებია ოცი წლის ხარ სულელო-ვეწუწუნებოდი ძმას რომელიც აუზში ჩაგდებას მიპირებდა
-წკრუმი, შენ რომ წყალი გადამასხი კაი იყო?ხოდა ახლა მიიღე-ხელი გამიშვა და წყალში მოვადინე ზღართანი
-დედააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა მოვკლავ შენ ბიჭსსსს-დავიყვირე და აუზიდან ამოვედი ნოას გავეკიდე მთელი სახლი შემოვირბინე სველმა,როგორც იქნა დედამ და მამამ თავი გამოყვეს სამზარეულოდან და სიცილი ატეხეს,არა ამათ რაღა აცინებთ?
-ვაიმეეე ლილე გაჩერდი რაა დავიღალე-სახლს მესამე კრუგი დავარტყით და დაიღალა ბიჭი
-ნოა იცი რაა?არანორმალური ხარ შენი საშველი ისევე როგორც ჩემი არ იქნება-სიცილი დავიწყე,ისიც ამყვა ახლა კი ორივე ერთად ვიცინოდით.ახლა ცოტა რამ ჩემს შესახებ
ლილე კალაძე თვრამეტი წლის,ჩვიდმეტის ვიყავი სკოლა რომ დავამთავრე, ვარ პირველ კურსზე ადვოკატი მინდა გავხდე,აბა აბააა, თხუთმეტის ვიყავი ლონდონში რომ გადმოვედით მე და ჩემი ოჯახი საცხოვრებლად მერე ჩემი გოგოც გადმოვიდა მარი და ერთად ვართ ახლაც,აქ მივიღე განათლება და აქ ვარ სამი წელია,ნუ რა თქმა უნდა კარაგდ ვლაპარაკობ უცხოურ ენებზე,კარაგდ კი არა ძალიან კარგად,ვიცი რუსული,ინგლისური,ესპანური და ფრანგული ჩემით ვისწავლე,გერმანული დედამ მასწავლა და რა თქმა უნდა მშობლიური ენა არ დამავიწყდა სახლში სულ ქართულად ვლაპარაკობთ,მყავს დედა ნინა, მამა ლუკა,ძმა ნოე, და უმცროსი და ნინი.გარენობას რაც შეეხება,კაი ტანი მაქვს ძალიან, ერთი წლის უკან შევეშვი ცეკვას ძალიან დამწყდა გული მაგრამ რა უნდა მექნა,ბევრი ჯილდო მაქვს ძალიან ცეკვებში არასდროს მეორე ადილი არ ამიღია.შავგრემანი ვარ მწვანე თვალებით,სკოლა ოქროს მედალზე დავამთავრე,ძალიან მაგარი მოსწავლე ვიყავი,აი რაც შეხება ჩემს მეორე დაქალს ლიზის მას მეექვსე კლასში დავშორდით მე და ლიი,რაღაც სარი მოგვსდო თქვენ დამასმინეთ მათემატიკაში შპარგალკა რომ მქონდაო,იმის მერე აღარ ვურთიერთობთ.აი ახლა კი ლონდონში ვართ
-ლილე ნოა მოდით შვილო-დედამ დაგვიძახა,მე და ნოამ ერთმანეთს გადავხედეთ და სამზარეულოში შევედით
-აბა გისმენთ-ნოამ უთხრა და კამზე დაჯდა მე კი კალთაში ჩავუჯექი
-ნინიიიი მოდი შვილო-ნინისაც დაუძახა
-მოვდივააარ,და მოვედი-შემოვარდა ვაიმე როგორ მიყვარს მე ეს გოგო-ლილე შენ ჭკუა არ გაქვს თავში-მითხრა და სკამზე ჩამოჯდა
-მოკლედ ხვალ საქართველოში ვბრუნდებით-ყველანაირი შესავლების გარეშე დაიწყო
-რააააააა? მართლაა?არ მატყუებთ?სერიოზულად?რა მაგარიაააა-ხტუნაობა დავიწყე,დედა და მამა სიცილით მაკვირდებოდნენ-მარიც მოდის?-უეცრად შევხედე
-ხო მოდიან ისინიც-სიცილით მითხრა მამამდა თავზე მაკოცა
-ვაიმეეეეე უნდა დავურეკო-ტელეფონი ავიღე და მარიმ დამირეკა-აი ვახესენე და რეკავს.ავიღე სპიკერზე ჩავრთე და მივაყვირე
-გოგო საქართველოში მივდივაააართ-ორივემ ერთად ვთქვით,სიცილი დავიწყეთ მერე ვლაპარაკობდით ორი საატი.ლაპარაკს რომ მოვრჩით ბარგის ჩალაგება დავიწყე,ჩავალაგე ყველაფერი და ძირს ჩავაგორე
-მზად ხარ?წავიდეთ-ნოამ თავზე მაკოცა და ჩემოდანი გარეთ გაიტანა,გზაში იმდენ რამეზე ვფიქრობდი,როგორ მომენატრა საქართველო,ამ ფიქრებში აეროპორტშიც მივედით
-ლილე მივედით-ნოამ ხელები ამიფრიალა თვალებ წინ
-მოვედით?კაი წავედიტ-უცებ გამოვფხიზლდი,აეროპორტში შევედით რეგისტრაცია გავიარეთ და თვითმფრინავში ჩავჯექით.მალე მარიც შემოგვიეთრდა
-ნოააა გაუცვალე მარის ადგილი და შენგაბროსთან დაჯექი რა-მუდარის თვაკებით შევხედე
(გაბრო მარის ძმაა ისიც ნოას კლასელი იყო და კიდევ "ვაიმე"და "რა ეშველება ამას" ესენიც ამათი კლასელები იყნენ
-კაი ტკბილო-ადგილი გაუცვალა და ჩვენც დავიწყეთ ჭორაობა,იქმდე ვლაპარაკობდით სანამ არ დაგვეძინა,მერე საქართველოშიც დავეშვით და რა გრძნობა დამეუფლა ვერ აგიხსნით,რაღაც აუხნელობა იყო ფეხი მიწაზე რომ დავდგი ძალიან გახარებული ვიყავით მე და მარი მაგრამ დიდ ხანს ორი ადამიანოს გამო ვერ დავრჩით გახარებულები ვინები იყნენ? ალბათ მიხვდებით



პირველი ისტორიაა და შემიფასეთ ღირს გაგრძელება?გთხოვთ კომენტარებში დამიწერეთ არი რაოდენობით გავარკვევ მოგწონთ თუ არა.