ოჰ ჯანდაბა, მომიწევს დღეს შუაღამემდე გარეთ ვიყო, რადგან ჩეთან ჩემთვის არასასურველი სტუმრები მოდიან. ხო მართლა დამავიწყდა, მე ლილე დადეშქელიანი ვარ, 18 წლის სკოლა წელს დავამთავრე და უნივერსიტეტში ვიწყებ სწავლას 1 თვეში, იურიდიულზე ჩავაბარე მომავალი გამომძიებელი ვარ. მყავს ერთ საუკეთესო მეგობარი კესო, რომელიც არის 18 წლის. ერთ უნივერსიტეტში ვიწყებთ სწავლას, ისიც იურიდიულზე აბარებს, თუმცა მას იურისტობა სურს.მყავს ძმა სებე დადეშქელიანი, რომელზეც არ მინდა ლაპარაკი, რადგან ჩემთის მტკივნეული თემაა. ახლა სვანეთში ვარ, გვარიდან გამომდინარე მიხვდებოდით, რომ სვანი ვარ. ჯერ მხოლოდ შუადღის 3 საათია კესოს უნდა მივწერო, რომ გამოვიდეს და ვისეირნოთ, თორემ სახლში სული ჩამეხუთბა. უცებ მოვემზადე, კესოსაც მივწერე, რომელიც ჩემთან 15 წუთში გაჩნდა.

-კეს, როგორ ხარ?- გადავკოცნე მეგობარი და გზას გავუყევით -მე არამიშავს, მაგრამ შენ რა გჭირს ? - ეთვის თვალით შემომხედა -სახლიდან გამოქცევაზე ვიყავი, ჩემთან ანრი, მანანა, ხატია და ლუკა მოდიან -მაგათ რაღა უნდათ ? -გაიკვირვა კესომ -რავი ისე ესეიგი: ანრი ლილეს ბიძაა, მანანა ბიცოლა, ხოლო ხატია და ლუკა ბიძაშვილები ლილე მათ ვერ იტანს, რადგან თავის თავზე დიდი წარმოდგენა აქვთ და ისე იქცევიან თითქოს ვინმეზე რამეთი მეტნი იყვნენ. -კაი დაიკიდე , წამო ვისეირნოთ ბავშვებს მივწერ და ისინიც გამოვლენ.

კესომ საბას, ვაკოს და მარიამs მიწერა. ისინიც ჩვენი მეგობრები არიან წელს განსაკუთრებით დავახლოვდით. ერთ საათში უკვე დათქმულ ადგილას ვიყავით, ჩემდა გასაკვირვად 3 ადამიანის ნაცვლად 6 ადამიანი დაგვხვდა, მე და კესომ ერთმანეთს შევხედეთ, თვალებით ვეკითხებოდით "ვინები არიანო" ,როცა მივხვდით, რომ არცერთმა არაფერი არ ვიცოდით მივუახლოვდით სასტავს. ვაკო, მარიამი და საბა გადავკოცნე ხოლო სამეულს, რომელიც 1 გოგოსა და 2 ბიჭისგან შედგებოდა მხოლოდ თავის დაკვრით მივესალმე.