-1-

გარეთ წვიმს ფანჯარასთან ვარ აყუდებული და თავს ძალას ვატან რომ იქნებ რამე დავწერო ამ დროს ტელეფონის ზარი მიწყვიტავს აზრებს და გაღიზიანრბული ვიღებ ტელეფონს და როცა ვხედავ სახელს უარესად ვღიზიანდები, “უფროსის ფისო”
მობეზრებით ვიღებ ტელეფონს და აფერისტობას ვიწყებ რაც უნდა ვაღიარო რომ კარგად გამომდის
-ნუცააა (წრიკვინებს ,ღმერთო როგორ უძლებს ნეტა ის კაცი გამაგებინა ) დღეს თუ არგექნება სტატია შეგიძლია ახალი სამსახურის ძებნა დაიწყო
-გამარჯობა ქალბატონო სოფიო (ვცდილობ თავაზიანი ვიყო რადან ჩემი სიმშვიდე უფრო აცოფებს მას ) იცით ვმუშაობდი და ზუსტად თქვენს გამო გამიქრა აზრები (ირონიული ხმით მივუგე ) შეგიძლიათ თქვენ აღარ შეწუხდეთ და აღარ მოგიწევთ ჩემზე ნერვიულობა მე თავად მივდივარ სამსახურიდან
-არა ! იცოდე არ გაბედო მოგკლავ ნამდვილად არც კი გაიფიქრო მაგის გაკეთება გთხოვ გვჭირდები
-იცით ქალბატონო სოფიო მე დავიღალე ამდენი შეურაცყოფებით და აღარ ვაპირებ მოთმენას
-შენი დედაც გაა*ვი
-ქალბატონო სოფიო! თუ შეიძლება თავაზიანად თორემ აღარ გავითვალისწინებ! არაფერს ეხლა კი დაგემშვიდობებით, ირონია აკრულმა, პასუხს არც კი დაველოდე ისე გავუთიშე
და თითქოს ტვირთი მომეხსნა სავარძელში ჩავეშვი და ფიქრების მორევში გადავეში
და ისევ ჩემი ტელეფონის გაუჩერებელმა ზარმა მომიყვანა გონს ტელეფონს დაუხედავად ვუპასუხე მარი გახლდათ ჩემი ერთ-ერთი და განსაკუთრებული ,უახლოესი ადამიანი ,დაქალი ,მეგობარი ,ჩემი სულის ადამიანი რომელიც ყოველთვის გრძნობდა და იცოდა რა მჭირდებიდა .
-გისმენთ ქალბატონო მარი რამ შეგაწუხათ ?
-ოხ ,იკადრე ტელეფონის აღება მეგონა მოკვდი და ეხლა ვენოკებს ვარჩევდი აგერ თამარაც კუბოების კატალოშია ჩამძვრალი (თამარა ანუ თამუნა ის ისევე ძვირფასია ჩემთვის როგორიც მარი ეს ორი არვიცი ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ადამიანები არიან ) სიცილი ამიტყოდა
-ნუც მიდი ჩაიცვი და გამო გელოდებით
-კაი ,უი მარრ შენი ოცნება ახდაა ჩავყვირე
-რაიყო გოგო რას ჩამყვირი უნდა დამაყრუო და მერე ყურის აპარატი უნდა მაჩუქო?,მოიცა რაო რა გააკეთე ასეთი ვინმე შეგიყვარდა და მეშველა??
მკითხე სიცილით
-არა ,ჩემო სიფორთხლევ წამოვედი იმ სამსახურიდან და გავიკრიჭე ისე თითქოს დამინახავდა
-ვა ვა გვეშველაა !აღსანიშნავი ამბავია კიდევ კარგი გაგინათდა გონება, ანუ ჩემი ლოცვა უშედეგო არ ყოფილა გაეცინა და მეც ამიყოლია ,
მალევე მოვრჩით საუბარს და მომზადება დავიწყე შავი შარვალი და ცისფერი მაისური გადავიცვი შემოდგიმის მიუხედავად ზედმეტად თხლად ვიცვამ ხოლმე შავი თხელი ტყავის ქურთუკი და ცისფერი კედები ამოვიცვი და რადგან წვიმიანი ამინდი ასე მიყვარდა ფეხით გავუყევი გზას მეგობრებისკენ
ზუსტად ისეთი გარემო იყო როგორიც მიყვადა ხალხი სახლებში შეყუჟულიყო და გარეთ თითქმის არავინ დაიარებიდა ამიტომ მშვიდად მივუყვებოდი ქუჩას,რომ უცებ ზურგს უკან ჩხუბის ხმა მომესმა,მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია რადგან ბიჭების ხმა ისმოდა და მაინც ვერაფერს გავხდებიდი ამიტომ გადავწყვიტე თავი ამერიდებინა მათთვის თუმცა უცბად ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი .


-2-


უცებ დავიხედე და ხელის კანკალით მუცელს შევეხე,შემდეგ ხელს დავაჩერდი, გამოსახულება გაორმაგდა როცა ხელზე სისხლი შევნიშნე ,შემდეგ აღარაფერი მახსოვს მხოლოდ სიბნელე და ძლიერი ხელების შეხება ვიგრძენი ,მისი სუნი რომელიც სასიამოვნო იყო ჩემთვის, შემდეგ იყო როცა საოცარ სრამყაროში მოხვდი თეთრი კაბა მეცვა რომელიც საოცად ნაზი იყო ირგვლივ ყველაფერი ულამაზესი გახლდათ უცებ ხმა ჩამესმა ნაცნობი არიყო მაგრამ ,ვაღიარებ სასამოვნო იყო მისი ბარიტონი, დარჩენას მთხოვდა მასთან ,მთხოვდა რომ დავბრუნებულიყავი და მეც უცბად გავახილე თვალები და მის უცნაურ ჭრელ თვალებში ჩავიძირე .
რაიყო ეს არა ნუცა გამოფხიზლდი ,ნუცა ნუ დაიბენი და უცებ გარემოს და თვალიერება დავიწყე სავადმყოფოს პალატის დანახვისას კი შევშინდი წამოჯდომა გადავწყვიტე თუმცა მცდელობა უშედეგოდ დამთავრდა ჭრილობის ადგილი მეტკინა და უცნობს ეს არც გამოპარვია
-ნუცა! კარგად ხარ? რამე ხოარ გტკივა ?არშეიძლება შენთვის ადგომა, დაწექი ჭრილობა გაგეხსნება
-უკაცრავად ,(და თვალებში შევხედე ღმერთო რა საოცარი თბვალებიაქ ნუცა კარგი რა ,გონს მოეგე ) ჩავახველე და კითხვის ნიშნის თვალებით შევხედე. აქ რატომ ვარ ?ან თქვენ ვინბრძანდებით ?
-გასაგებია არგახსოვს , მწარედ ჩაეცინა და სიბრაზისგან ყბის ძვლები უფრო გამოეკვეთა
-მე მხოლოდ ის მახსოვს ... და თავზე ხელი მოვიჭირე თითქოს გახსენებაში დამეხმარებიდა და ისევ ვარჩიე მეკითხა
-დიდი ხანია აქ ვარ ?? ან შეგიძლია მითხრა რამოხდა ? ან თქვენ ვინ ბრძანდებით
-კარგი კარგი ყველაფერს გეტყვი მოკლედ... ჩაისუნთქა ღრმად...ალექსანდრე დევარიანი...
ისევ პაუზა მოკლედ იმ საღამოს როდესაც შენ ჩამოიარე ქუჩაზე, ჩემი ძმაკაცები ნასვამები იყვნენ ვიღაც ბიჭები მოვიდნენ და საქმეების გარჩება დაიწყესნუ ხომ ხვდბი როგორც ხდება ხოლმ ერთ-ერთმა იარაღი ამოიღო და დამიმიზნა ალბად შეშინება უნდოდა იმ ს*რს ,თავზე ნერვიულად გადაისვა ხელი, მაგარამ მე გავაწევინე და მანაც გამოკრა სასხლეტს თითი და შენ მოგხვდა
შემდეგ აქ მოგიყვანე და უკვე 2თვეა აქ ხარ შენი მეგობრები მოდიან ხოლმე ეხლა გავუშვი დაისვენეთთქო დიდი ხანია არ ძინებია არცერთს დავურეკავ ცოტახანში და მოვლენ ,
-მადლობა , იცი შენი ბრალი არა გაპატიე შენც ნუ იდანაშაულებ თავს
ეს ვთქვი თუარა შემომხედა შემდეგ ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ჩაეცინ, თავზე გადამისვა ხელი და ღიმილით დატოვა პალატა . ცოტახანში ექიმი შემოვიდა გამსინჯა და მითხრა 1კვირაში გაგწერთო, სისხლი ამიღეს ყველაფერი წესრიგში იყო და სანდროს სახეზეც კმაყოფილი ღიმილი დავინახე საღამოს ჩემი გიჟი მეგობრები დამადგნენ კარები აღარ ქონდა პალატას ისე შემოგლიჯეს და ჩემი ოთახიც გააფერადეს თავიანთი ბუშტებით გიო (ჩემი მეგობარი )
ჩემს გვერძე ჩამოჯდა და მეფერებიდა ხან მეხუტებოდა
-ჩემო პატარავ ეს როგორ დაგემართა მაგ სი*ებს ჩემი ხელით დავბრიდავ სათითაოდ ყველას (გიო)
-არინერვიულო ცუც მოვუვლით მაგათ არშევარჩენთ ხოიცი არაფერს (იოანე ესეც ჩემი მეგიბარი გახლავთ)
-მადლობა მაგრამ მგონი საკადრისად დაისჯებიან პოლიციამ ხომ დააკავა ??
-არა ეგ სი*ები დატყდნენ მარტო სანდრექსა დარჩა კიდევკაი ეგ მაინც იყო ნორმალური და მაგას რომ არ მოეყვანე ალბად .... (გიო)
-კარგით! არგვინდა ნეგატივი მთავარია ცუცა კარგადაა მთავარი ესაა!(მარი).


-3-


საღამოს სანდრომ ყველა გაუშვა თვითონ კი ჩემი საწოლის წინ მოთავსდა ,თვალები კი დახუჭული მქონდა
მაგრამ მაინც ვგრძნობდი მის მზერას რომელიც კანს მიწვავდა ,რატო მაფორიაქებს ეს ბიჭი ასე ვერ ვხვდები რა მემართება მას ხომ საერთოდ არვიცნობ, შემდეგ მესმის ნაბიჯების ხმა ის მიხალოვდება ნელა აუღელვებლად იხრება ჩემსკენ და ყურში ჩურჩულით ამბობს
-ვიცი ,რომ არგძინავს პატარავ მაგრამ ტკბილ სიზმრებს გისურვებ
მისი თბილი სუნთვქვა კანზე ცეცხლივით მედება და ვგრძნობ როგორ მეხორკლება კანი ისიც ხვდება და ეღიმელბა ,შემდეგ თმებზე მისვამს ხელს და შუბლზე ცხელი ტუჩებით მეხება. გააზრებას ვერ ვასწრებ ისე გადის ოთახიდან და კარებს იხურავს.

*სანდრო*

როცა დავინახე რომ ჩემს მაგივრად მას მოხვდა ის ტყვია გაუაზრებლად მივვარდი და ავიტაცე ნაზი სხეული სასწრაფოდ საავადმყოფოში წავიყვანე ,იმ დღის მერე თვალებიდან არ ამომდის ის მომენტი რა იქნებოდა რომ მას არ მოხვედროდა ,უბრალოდ ვერვხვდები რატომ ვზრუნავ მასზე ასე სინდისის ქენჯნის გამო თუ ამ გოგომ ის მიმალული გრძნიბები გამიღვიძა რომელიც მეგონა რომ წლების წინ ძალიან ღრმად გულის წიაღში დავმარხე როცა ვხედავდი მის უგონო და უმოძრაო სხეულს გული მეკუმშებოდა მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი , ცოტახნით ბიზნესის საქმეებიც გადავაბარე ჩემს ძმაკაცს ლუკას რომელიც ამ დღეების მანძილზე სულ გვერდით მედგა და როცა ნუცამ თვალები გაახილა და მისი ცისფერი სფეროები დავინახე გულმა რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა თუმცა როგორც აღმოჩნდა დიდხანს ვერ დავრჩებოდი ნუცასთან ბიზნესის გამო გერმანიაში მიწევდა წასვალა და ნუცასთან დამშვიდობებას ვერ შევძლებდი ამიტომ ვითომც არაფერი ღიმილით გამოვედი მისი პალატდან სადაც მისი სუნი იყო გაბატონენილი და დაუკითხავად მიძვრებოდა სხეულში და ყველაფერს ეპატრონებოდნენ . პალატიდან კი ღიმილით გამოვედ, მაგრამ ჩემს გულში რა ხეებიდა ეს ხომ მხოლოდ მე ვიცი ეს ყველაფერი ხომ ასე მძიმე იყო ჩემთვის როცა ვერ დავინახავდი მას მის თვალებს ხვეულ თმებს ვერ შევხებოდი და ვარდისფერ ტუჩებს რომელებიც საოცრად მიწვევენ!
და მე ის დავტოვე .

*ნუცა*
გავიდა რამდენიმე წუთი და გიომ შემოაღო კარი მე კიდევ სანდროს ველოდი მაგრამ არშევიმჩნიე, გიო მოვიდა ჩემთან ჩამოჯდა საწოლზე და მიმიხუტა და მელაპარაკებოდა, მართობდა,ბავშვობა გავიხსენეთ მერე რა რომ 20 წლის ვარ მაინც ბავშვი ვარ გულით და ეს ყველამ იცის ვიხსენებდით იმ წლებს ღმერთო რა კარგია როცა ბავშვი ხარ არაფერი გაღელვებს შენთვის ყოველიდღე მზიანია.და ასე გავიდა უინტერესოდ და სანდროს გარეშე ერთი კვირა, სახლში გამომწერეს და ვინაიდან მარტო ვცხოვრობდი ყველა წამომყვა 5საათამდე ჩემთან იყვნენ მერე ნელ-ნელა დაიშალნენ და მეც ამატო დავრჩი,შხაპი მივიღე და ჩემს კურდღლებიან საღამურში გამოვეწყვე და ფილმის არჩევა დავიწყე მაგრამ არა რადგანდა ვინგაცდის კარზე ზარია ზანტად წამოვდექი ისე რომ არც შემო ნოემბია ვინ იყო იქ კი არავინ დამხვდა მხოლოდ თაიგული გაგიკვირდებად და ლილიების და გვირილიების თაიგული იყო ულამაზესი აღმოვაჩინე ბარათიც რომელშინც ეწერა :
“მიხარია რომ უკეთხარ პატარავ , და სახლშიხარ ბოდიში რომ დამშვიდობების გარეშე წავედი “
სიყვარულით ალექსანდრე ❤️


-4-

*ნუცა*

ეს წერილი წავიკითხე თუ არა ჩავიკეცე იქვე და ტირილი ამიტყდა, ვერ ვაანალიზებდი რატომ ვტიროდი უბრალოდ ამ მომენტში ეს ყველაზე მეტად მჭირდებიდა ვხვდები რომ მას დიდხანს ვერ ვნახავდი, მაგრამ მაბედნიერებდა ის რომ მე მას გავახსენდი და წერილით მაინც შემატყობინა მისი წასვლა,ტირილში კი ჩამეძინა და როცა გავიღვიძე 12საათი გახლდათ ავდექი თავი საშინლად მისკდებოდა ამიტომ ისევ ძილი ვარჩიე და მალევე გადავეშვი სიზმრების სამყაროში .

*მარი*


უნივერსიტეტიდან გამოვდიოდო საშინელი ამინდი იყო წვიმდა, როგორ მეზიზღება ესეთი ამინდი! ხელში ფურცლები მიჭირავს რომლებიც უკვე ნახევრად სველია , ამდროს ჩემს წინ გუბესთან მანქანა მკვეთრად ამუხრუჭებს და წყალი ჩემს სხეულზე ხვდება
-ჯანდაბა! ,თვალები სადგაქ!
ამდროს ფანჯარა იწევა და შიგნიდან ზე სიმპატიური ბიჭი იყურება სათვალეებს იხსნის და თავიდან ფეხებამდე მათვალიერებს, შემდეგ მანქანის კარებს აღებს და მთელი ცერემონიით გადმოდის, მანქანას ეყრდნიბა და ნახევარი ტანით ჩემსკენ იხრება
-რა მითხარი პატარავ ?
-რა ....რა .. რაგითხარი.? აა ხო თავხედო თვალებში ვერ იყურები?!
-კარგი პატარავ ისუნთქე არაფერი გჭირს უბრალოდ წყალია (ეს ირონია )
-აჰა ესეიგი უბრალოდ წყალია ხო რა თავხედია ღმერთო
-აბა რა ვქნა თუგინდა სახლამდე მიგიყვან პატარავ, ირონიულად გაიღიმა
-ჯერერთი პატარავ არა მადლობა, მაგრამ არმჭირდება თვითკმაყოფილ იდიოტს ჩავუჯდე მანქანაში!
-კარგი როგორც გინდა
თქვა და ადგილიდან არ დაძრულა
-წადი რატო არ მიდიხარ?!
-რაიყო პატარავ ჩემი აქ ყოფნა ხოამარ გაფორიაქებს?
-ხო აბა რა უკვე გული მიმდის ისე ამაფორიაქე (მეც არ დავიშურე ირონია)
ამდროს ძალიან ძლიერი წვიმა დაიწყო თავშესაფარიც არასად ჩანდა და ახლომახლოს ხეც არსად იდგა
ბიჭი მანქანაში ჩაჯდა
-ბოლო ჯერ გეკიხები წამოხვალ თუ არა ?
-ჯანდა, ყველაფერი ჩემ წინააღმდეგაა კარგი მოვდივარ
გამოაღო კარები და დავიკავე მის გვერძე ადგილი უცნობმა მთელი სისწრაფით მოწყვიტა გზას და ცალი თვალით მე მიყურებდა ამის გამო მთელი მარცხენა მხარე მეწვოდა
ამიტომ სიწითლის დასამალად ფანჯარაში ვიხედებოდი
-ისე შენი სახელიც კი არვიცი პატარავ (დაიწყო მან)
-არა საჭირო ყველამ იცოდეს(ირონიულად გავუღიმე)
-ოხ ,ეგ ენა როარგქონდეს შენ ალბად ნიანგები წაგიყვანდნენ
-აჰამ კაი
-ისე არმიყვარს სიჩუმეში მგზავრობა შეილება ჩამეძინოს ამიტომ მომიყევი რამე შენზე
(და გამეკრიჭა)
-რამოგიყვე აბა აა კაი მოკლედ დღეს ერთი თავხედი ბიჭი შემხვდა ისე მომიშალა ნერვები ....
ცოტა დაიძაბა უცნობი
-ვინ ბიჭი?
-არვიცი ჯერ სახელი არუთქვამს ისე კი არის ძალიან თავხედი
ამის თქმა და მისი სახით ნაკვთები ისევ ძველებურად გამოიყურებოდნენ
-ააა გასაგებია თუ ჩემი სახელის გაგება გინდოდა პირდაპირ გეკითხა (და ახარხარდა)
-აჰა ხო ვთქვი უტაქტოა და თავხედი თქო
-ისე მე ჩემსახელს ბევრს არვეუბები რავიცი იქნებ მომიტაცონ აბა ასეთ ბიჭს ხელიდან ვინ გაუშვებს
(ნუ მართალი კი იყო რაღაცაში ძალიან სიმპატიური კი იყო მაგრამ არა მაგას როგორ
ვეტყოდი )
-აჰა თავის თავზე შეყვარებულიც ყოფილა (ჩავილაპარაკე ჩემთვის )
ამაზე კი გულიანად გადაიხარხარა
-ისე სად მიგყავარ ?? (ცოტა დავიძაბე რადგან არვიცნობდი და მაინც სიფრთხილეს თავი არსტკივა ხომ გაგიგონიათ )
-არვიცი, ნახე ძალიან ძლიერი წვიმა დაიწყო და მოდი ცოტახნით გავაჩერებ,
მანქანა ხეების ქვეშ უსაფრთხო ადგილას დააყენა და ამ დროს ძალიან ძლიერად გაოელვა მე მის ხელს ჩავაფრინდი და ჩემკენ მოვქაჩე თვალები ერთმანეთს ძლიერად დავაჭირე
-კარგი დამშვიდიდ პატარავ ,ეს ხომ უბრალოდ ელვაა
-ძალიან მეშინიაა ძალიან და მის ხელზე კიბორჩხალასავით ვიყავი ჩაფრენილი
-კარგი მოდი აქ სულ კანკალებ
(ამის თქმა და ჩემი უფრო მიკვა ერთი იყო მიმიხუტა თავის სხეულზე )
-ასეთი უმწეო როგორ ხარ თაბისთვსის ჩაიბურტყუნა თან თმებზე მისვამდა ხელს , როცა გავიაზრე რა რას ვაკეთებდი და როგორ პოზაში ვიყავი დენდარტყმულივით წამოვვარდი
-ბოდიში მემგონი შეგაწუხე ,(დავიმორცხვე )
-არაუშავს არ შეგიწუხებივარ
-ვაჩე ერისთავო
-სასიამოვნოა ბატონო ვაჩე
-მოიცა შენ სახელს არმეტყვი პატარავ
-არა მტკიცედ ვუპასუხე
-კარგი თავად მომიწევს გარკვევა (ჩაეცინა)
-აი წვიმამაც გადაიღო მედაგემშვიდობები მადლობა რომ შემიფარეთ ცოტახნით ირონიით ვუთხარი
-არაფრის პატარავ მაგრამ მიგიყვანდი
-არარის საჭირო დაქალს დავურეკავ და მომაკითხავს
-კარგი როგრც გენებოს
ერთმანეთს დავემშვიდობეთ ყოველგავარი ირონიის გარეშე მერე ნუციკოს დავურეკავ და ჩემი გასაჭირის ამბავია მოვუყევი სულ სიცილით მოვიდა მანქანით და ჩემთან წასვლა გადავწყვიტეთ ,მაგრამ გზაში ნუცის წერილი მოუვიდა რომელმაც აანერბიულა
“ალექსანდრეს ასეც ნუ ენდობი,
ის შენს გრძნიბებზე ითამაშებს,მას ჯერ კიდევ არიცნობ “



მოგესალმებით ვინაიდან ჩემი ისტორია წაიშალა თავიდან ავტვირთე მეოთხე ნაწილთან ერთად იმედიმაქვს მოგეწონებათ ❤️