ხელისმთხოვნელთან მივედი გადავეხვიე და ბედნიერება ვუსურვე..
- მე არ მილოცავ გოგო? გიგას ახალისებული სახე დადგა ჩემ წინ
გვერდი ავუარე და სანდროს ავესვეტე
- მომაწევინე
-ბევრს ხო არ ეწევი ქალბატონო
- სანდრო მომაწევინე! ხმაში ცრემლებმა იგმინეს.
-კარგად ხარ?
-არა... ვუთხარი და ღრმად ჩავისუნთქე შხამი. მინდოდა გავეგუდე..
- წამოდით ეხლა სახლში გავაგრძელოთ ქეიფობებიიიი ნიკუშამ ხელები შემოკრა და კარგად მადამოზღვავებულმა რიგიანი ნერწყვი გადაყლაპა. ყველანი სახლისკენ დაიძრნენ სანდრო გამეცალა კიბესთან მისული არც იყო
- სანდრო
- ხო ნია
-წამიყვან?
- სად
- სადმე.
ან ყველა ხვდება რამეს ან არავინ ...
- კი . გასაღებს ავიღებ, ქურთუკი არ გინდა?
- არ მცივა..
რამოდენიმე წუთში სანდროსთან ერთად მანქანაში ვიჯექი და ღამის წყვდიადში სადღაც მივდიოდით, არც მე ვიღებდი ხმას არც ის.. ეს სიჩუმე გვჩაგრავდა და მე მანადგურებდა..
„მაგნიტოფონის“ ჩასართავ სიმრგვალეს თითი მივადე „Wish u were here „
-მიყვარს
- კი , ძალიან კარგია.. რატომ წამოვედით ნია?
-სად მივდივართ სანდრო?
- კითხვაზე კითხვით ნუ მპასუხობ.
-...
- სახლში, ჩემთან
-სახლი, თუ გქონდა იქ რას მოდიოდი
- შენთან მოვედი.
- ჩემთან კი არა შენ დეიდაშვილს მოყევი, რა იყო გიგას მიკაჩავებას ხო არ აპირებდი, კბილები არ მომიშორებია ისე ვუთხარი.
- არა, მიკაჩავება რა შუაშია, უყვართ და ლოგიკურიცაა შვილი, რომ ეყოლებათ
-შეეენც იცოდიიი?
- მეც, კი არა მე ვიცოდი პირველმა.
- გააჩერე! უნდა გადავიდე.
- რა ისტერიებში ვარდები. დაწყნარდი, არაფერს არ გავაჩერებ და ცოტა აზრზე მოდი, ამხელა გოგო ხარ რა 5 წლის ბავშვივით იპარჭყები. ყველა შენ დაკრულზე ვვერ იცეკვებს
- ჩემ დაკრულზეე??? შენი აზრით სწორია ეს ყველაფერი? ეს რაც მოხდა რაც გაამიკეთეს? ყველამ ყველაფერი იცის, ვიღაცა მოთრეულმა უბნის ბიჭებმა გიგაზე, მის მომავალ შვილზე მეუღლეზე და მეეეე? მე, რომელიც გიგასთან ერთად ვიყავი სულ, ყოველ წამს, წუთს, როცა ტკიოდა, როცა უხაროდა , როცა მისი და აღარ იყო.. ეს არ ვიცი. იცის ყველამ. ყველა ჩემმა დაქალმა . ეს დედამო*ნული ვეშაპი ვარ და დავაშორებდი თუ ბავშვს წავართმევდი თუ რას ვიზამდი, სახეს მოვაჭამდი შენ დეიდაშვილს თუ ვიღაცაას?
- რა სიტყვებია.
- აუ ეს მამაჩემური *ლე ბაზრები არ გინდოდეს რა. მომაწევინე!
- მანქანაში არ ვეწევი.
-მაშინ მალე იარე.
- გთხოვ, დამშვიდდი და ნუ მაფიქრებინებ, რომ გამოცერცეტებული გოგო ხარ, საკუთარ თავს მაგას არ ვაპატიებ. ადამიანებს ლაპარაკის და ახსნის უფლება უნდა მისცე , არც ეგეთი უხეში არ უნდა იყო.
- არ უნდა ვიყო..?
- ხო.
-ვარ. და საერთოდაც ჩვენი რაღაცეები ასე არ უნდა წასულიყო, მე შენი მეგობარი არ ვარ და ბოლომდე მეცი პატივი და გაჩუმდი.
- შენ გოგო თავს ნუ მიმალანძღინებ. მოვედით. გადადი
მანქანის ფარები ჭიშკრის იქით ლანდავდა დიდ სახლს.
- შენია?
-არა , ბებიაჩემის
-იიი
-მართლა ბებიასია. გგონია სულ გეპაექრები და გიწვევ?
- მასე უკეთესია. ნაკლები მიჯაჭვულობა
-ნაკლები კი არა იმაზე მძლავრია , ვიდრე სტანდარტულად წაყვანილი ურთიერთობა
-რა იყოო ვეღარ ძლებ?
ლაპარაკში სახლის კარზე აწეპებული ისე აღმოვჩნდი ვერც გავიგე.
სვიტერში, ყინულისხელის შეცურებაზე დამბურძგლა
- ცივა
- გავთბებით
ტუჩები ერთმანეთს ჩაეჭიდა, ხელები თმაში შევუცურე, ტანით ავეწეპე, წელზე შემოვახტი და მისაღებისკენ დავიძარით, ხალიჩასთან შეხება არასასიამოვნო იყო..
კერტებთან მოსრიალე მისი ენა თავს მაკარგვინებდა
- გამხადე!
მკერდიდან მუცლამდე ნელა ჩავიდა, შარვლის ღილი უკვე გამთბარი თითებით შემიხსნა და სადღაც მოიფრიალა, ვერ ვხედავდი, მაგრამ ვიცოდი ახლაც მაკვირდებოდა.. ფეხებზე მისი ნატიფი თითები ჩასრიალდნენ, მის სიმხურვალეს ვგრძნობდი, შარვალი შევუხსენი, ტრუსიდან გავათავისუფლე უკვე საზღვრებს გადასული, გადამაგრებული პე*ისი და უკვე კარგად მომზადებულ სხეულშე შევასრიალე.. ოთახში სიბნელე, სიცივე და ორი ცეცხლმოკიდებული სხვეული ბობოქრობდა, შიგადაშიგ უხეში ბიძგებისგან გამოწვეული კვნესა, ხვნეშაში ირეოდა. თითქოს ღამეს დასასრული არ უჩანდა , არც სხეულები იღლებოდნენ გამოწვეული კულმინაციური მომენტებით..
-უნდა მომკლა? ისევ ჩემ სხეულში არსებულმა სანდრომ ყელში სახე ჩამიდო
-დაისვენე, მაგრამ არ წახვიდე... ფეხები შემოვხვიე და ჩემში დავიტოვე..
ყელში ჩარგული თავი ოდნავ გვერდით დახარა და მისი მოდუნებული სხეული ჩემსას დააწვა..
არ ჩამძინებია.
გავითიშე...
დილით..
უკვე შუადღეს ზედმეტმა კომფორტმა შემაღვიძა.. შავ ზეწრებიან ლოგინზე მე და ბალიშები ვმეფობდით. ოდნავ წამოვიწიე სანდრო არ ჩანდა, არც შეხსნილი კარიდან გამოდიოდა ხმა, სადაც სავარაუდოდ აბაზანა უნდა ყოფილიყო.. ტანსაცმელი მოვათვალიერე, მსგავსს ვერაფერს ვხედავდი, ჯანდაბა! შიშველმა უნდა ვიტყაპუნო სახლში? ხასიათი გამიფუჭდა, ან როდის გამომიკეთდა რო.? ლოგინიდან წამოვიზლაზე და ოთახის მთავარი კარიდან გავედი. კიბეებზე ჩასვლა მესიკვდილებოდა, მიუხედავად გუშინდელი ღამისა სირცხვილმა ამიტანა. სულ შიშველი ვარ ამის დედა !!!
კიბეებს დავუყევი, ფორტუნა ჩემს მხარეს იყო, მაშინვე მისაღებში აღმოვჩნდი, სადაც ჩემი სვიტერი იყო მიგდებული, უცებ გადავიცვი და
- ცოტა კიდევ გძინებოდაა , სანდრო ყავის ჭიქით კედელს მიყრდნობოდა
-ყავას გამიკეთებ?
- სხვა რამესაც. გაიცინა და სამზარეულოში გავიდა
- თავხედი ხარ. შარვალი სადაა? უკან გავყევი
- არ ვიცი
-რო აფრიალებდი რა გეგონა, მოძებნე.
-ნახე ნი, მე მაცვია თქვა და მადუღარას ხელი აკრა
- გილოცავ
- თან ეგრე უფრო გიხდება, ჩემკენ დაიძრა და ხელები შემომხვია
- კაი რა სანდრო. შარვალი მინდა უნდა დავბრუნდეთ
-მე შენ მინდიხარ. ყელთან მომეწეპა მარწუხები შემომხვია ამიყვანა და მაგიდაზე ისე ოსტატურად შემოძვრა ჩემში სვიტერი თავადვე გადავიძრე . მის ყველა შეხებას ვემონებოდი და უფრო მეტად და მაგრად მინდოდა , მინდოდა სხეული გაეხსნა და ჩემში ეცხოვრა, ებატონა, რაც უნდოდა ის ეკეთება , ოღონდ ჩემში ყოფილიყო
- ვერ ვძღები .
- ყავა მინდა. ვუთხარი და ეიფორიული აქტის შემდეგ დავუსხლტი ხელიდან. მადუღარასთან მივედი და შეციებული წყალი უკვე გამზადებულ ჭიქაში ჩამოვასხი.. მომიახლოვდა ხერხემალზე თითი ჩამატარა და სვიტრი გადამაცვა
- შეგცივა
-გამათბე
მომეხუტა , ისევ ხელში ამიყვანა და გრილი ყავა კინაღამ ზედ გადამავლო, ჭიქიანა მისაღებში გამიყვანა, დივანზე დამსვა, საიდანღაც შარვალი გამოაძვრინა და გამომიწოდა
-ჩამაცვი , ფეხზე წამოვდექი ჭიქა იქვე დავდე, მერე მის წინ ავისვეტე , ჩაეღიმა.. შარვალი გაასწორა, ჩაიმუხლა, გაშვერილ ფეხს ხელი ააყოლა , მუხლს აცდა და სიამოვნებისგან გამაჟრჟოლა, კიდევ ზევით აუყვა, საოცარია თითები... თავი უკან გადავწიე მის თმაში ხელები შევაცურე და ამოვიკვნესე, ხელის ნელი ბიძგით დივანზე დამსვა, მშვიდი სახით ჩემკენ მოიწევდა ისევ ჩემს ფეხებს შუა აღმოჩნდა, ოდნავ ქვევით ჩამომწია, მუხლიდან ამოუყვა ტუჩებით , რამოდენიმე წამში ვა*ინაზე ენის სისველეს ვგრძნობდი, ოთახში ჩემი კვნესა ღმუილს ანაცვლებდა, სიამოვნებისგან თმაში უფრო და უფრო ვქაჩავდი... სითბო მეღვრებოდა... რეალობაში ენის თამაშის შეწყვეტამ დამაბრუნა.. თვალები გავახილე და სახეშიი შარვალი მომხვდა
- თავად ჩაიცვი.
ოთახიდან გავიდა.
ტრუსებს ძებნა დავუწყე სადღაც გაკვეხებულიყო.. მერე შარვალი ამოვიცვი, ფეხსაცმელი მაგიდის ქვევიდან გამოვაცურე, სვიტერიც გადავიცვი...
- მოწევ? თითონაც ჩაეცვა და უკვე გასაღებს ათამაშებდა
-კი.
- მიდი, სამზარეულოშია აიღე და მოიტანე
-მეღადავები? გავუცინე
- არა, ადექი და მოიტანე, მეც მოვწევ.. მისი ხმის გაგონებისას ერთმანეთის საწინააღმდეგო შეგრძნებები მიჩნდებოდა. დემონსტრაციულად ავდექი და გავედი სამზარეულოში, მადუღარასთან დადებულ კოლოფს დავწვი და უკან შემოვტრიალდი, კართან იდგა
- არ მყოფნი
-დაა..? ვუთხარი და მასთან მივედი ტუჩები ავუბურცე
-ცუდია
-რატო?
-ვეღარ გეთამაშები
-არ გამიბანალურდე ეხლა ამხელა კაცი
-ნია...
-სანი...
-მომწონს
-რა.
-შენი ნერწყვის გემო.
-ავადმყოფი ხარ. გავიცინე და გვერდი ავუარე.
ხელში მწვდა , თავისკენ მიმიზიდა და თმაში ხელი შემიცურა ტუჩებთან მოიწია
-სიგარეტი მომეცი. ეშმაკები აუთამაშდნენ.. მიხვდა, იმაზე მეტად მინდოდა ეკოცნა ვიდრე წინა ღამეს. ღიმილით ამოვწიე ხელი და პაჩკა მივაწოდე, სიგარეტი ამოაძვრინა მეც მომაწოდა, მომიკიდა .. ვიდექით და ვეწეოდით
.. მე წინა ღამეზე ვფიქრობდი.. ის არ ვიცი, ალბათ მიმახსოვრებდა.
- წავიდეთ?
-არ მინდა , მაგრამ რა გაეწყობა.
გარეთ ძაღლურად ციოდა, მანქანამდე ატუზულმა მივირბინე და სანამ ის წყეული სალონი გათბა ლამის სული დავლიე.
ისევ წავეტანე მაგნიტაფონს და „I just wanna be yours”
- Arctic monkeys .
-U just wanna be mine?
-სანი, ხშირად ოცნებობ?
-არა.
-აბა ეხლა რატო გადაწყვიტე?
- შენი აზრით ოცნებაა ის, რომ ჩემ გარეშე სუნთქვას ვეღარ შეძლებ?
- yes babe..
-პატარავ , იმპულსური ხარ
- და შენ ეგ მოგწონს
- კი, გუშინ ძაან მომეწონა
თავი დავხარე, თითქოს შემრცხვა ჩემი საქციელის..
-ისე.. არასდროს შემადარო
- ვის
- შენ პირველს
უფრო მეტად შემრცხვა, არა არ შემრცხვა მეტკინა. კოლოფი ავიღე და სიგარეტს მოვუკიდე
- ბევრს ეწევი
-შენი საქმე არაა!
სახლამდე ხმა აღარცერთს ამოგვიღია, დიდი დრო არ დაგვჭირვებია. გაჩერდა თუ არა მანქანა, უცერემონიოდ გადმოვედი და კარი მივაჯახუნე, როგორ მინდოდა ისევ გავეჩერებინე მის მარწუხებს...
სახლში შევედი. ოთახებისკენ ავაჭერი. ჩანთას დავწვი.
- სად იყავი ნია
-ვტ*ნაურობდი ტასო
-კაი რა, ხო გითხარი ჭკვიანად იყავი მაგ ბიჭთან თქო
-შენ რაც სათქმელი იყო ის გეთქვა . კაი?
-შენ ხო არ გამოქლიავდი, რაებს მესწერვები
-ვობშემ.. მაგრად . ვისაც რა გინდათ ის გიქნიათ. ბიჭო მამენტ ჩემზე ჩატის გარეთ ხო არ ჭორაობთ? დამცინავად შევაშტერდი ტასოს
- შეგრცხვება შენი საქციელის
-თქვენი საქციელის თუ მრცხვენია, ჩემსასაც ავიტან. უკაცრავად, მაგრამ უნდა ვიბანაო.
ტასოს ხელი კარისკენ გავუშვირე, რომ გასულიყო , წინააღმდეგობა არ გაუწევია, კარი გადავკეტე და სააბაზანოში შევედი...
მისი სუნი მქონდა.. არ მინდოდა წყლის წვეთი შემხებოდა, არ მინდოდა ჩამომრეცხოდა..
ის არა.. მაგრამ გუშინდელი დღე.. სიმართლე, ტყუილი, დამალვა , მეგობრები, გიგა, კატო , ყველა მტკენდა.. ბავშვამდე, რომ მივიდოდი მაშინღა მინათდებოდა გულში... მას ეყოლებოდა პატარა არსება, რომელიც უბედნიერეს კაცად აქცევდა. მე მეგობრის ადამიანი ვარ ! მასთან ერთად უნდა ვიბედნიერო, მისი ბედნიერებით. ცხელი წყალი ვენების გარდა ტვინის უჯრედებსაც აგანიერებს? გამოვედი თავზე პირსახოცმოხვეული და ლოგინში შევძვერი, საღამოსთვის გამოძინებული და დასვენებული უნდა ვყოფილიყავი.. 31 დეკემბერიც იწურება...