ირგვლივ სიჩუმეს დაესადგურებინა, მუდამ მოქეიფე კაცებიც კი სახლში მიმალულიყვნენ, თითქოს წინასწარ იგრძნობოდა ჰაერში დაძაბული გარემო. ცხრა სართულიან ბინაში რამდენიმე ფანჯარაში ღამის ოთხზეც კი ენთო შუქი, მაგრამ მხოლოდ მეხუთე სართულის ფანჯარაში ჩანდა რაფაზე შემომჯდარი ჩაფიქრებული გოგო. გათიშული ეწეოდა ლილუ სიგარეტს და პირიდან გამოსულ კვამს აკვირდებოდა როგორ ქრებოდა სიბნელეში. არ უნდოდა ამ საქმეში გარევა, არც გაბრიელის გაწირვა უნდოდა, ნაგაზმაც დაღალა, როგორ ქონდა იმედი ოდესმე მაინც მოვიშორებო, ყველაფერი კი მისი უტვინო ძმის ბრალი იყო. გადაკიდა ერთმანეთს ორი ამხელა დაჯგუფბა და თვითონ ალბათ არხეინად იყო სადმე ზღვის სანაპიროზე წამოწოლილი. ბოლოს დაღლილი თვალები მოისრისა გოგომ და მაინც გადაწყვიტა რამდენიმე საათით წაძინება. ახლა ძალების აღდგენა ნამდვილად ჭირდებოდა.
-დარწმუნებული ხარ რომ ნაგაზი თქვა?_შუბლშეკრული ურტყამდა დაჩი კაბინეტს წრეებს.
-რა თქმა უნდა უფროსო.
-ჯანდაბა, ახლა ისიც მიკვირს საერთოდ ამ ბიჭის რომელიმე ნაწილიც რომ ვიპოვეთ_სკამს მიესვენა უფროსი გამომძიებელი.
-როგორც ჩანს კარგად იცნობთ_წინ დაუჯდა გაბრიელიც.
-რასაკვირველია, ახალი ხარ თორემ გეცოდინებოდა, ნუ ასე ვთქვათ ახალი, ნაგაზი საქართველოში ერთ-ერთი პირველი ნარკო მოვაჭრეა, რომელსაც ქალებიც გაჰყავს საზღვარგარეთ და არც ბავშვების გაყიდვას ერიდება. მოკლედ, ერთ-ერთი ყველაზე საშიში დამნაშავეა, მისი არც სახელი იცის ვინმემ, არც შესახედაობა, იმასაც კი ამბობენ ქალი არისო_გაეცინა დაჩის. -მუდმივად მოძრაობს, საზღვრებს გარეთ თვითონ არ გადის, მაგრამ რამდენიმე დღეზე დიდხანს არცერთ თავშესაფარში ჩერდება, რადგან ახლა ქუთაისშია, ესეიგი აქ საქმისთვისაა გაბრიელ და ვეჭვობ დიდი საქმისთვის.
-როგორც ჩანს მე მხვდა წილად ის ბედნიერება მისი სახელი და გვარი გამოვიძიო და დავიჭირო.
-გაბრიელ, რჩევას მოგცემ, სათანადოდ დააფასე, ნურც იმ გოგოს ენდობი, რომ მცოდნოდა ვინც იყო ამ საქმეში გარეული შენ არ მოგცემდი.
-არ მენდობით უფროსო? _მაშინვე იწყინა ბიჭმა.
-ამ ამბისთვის ზედმეტად სუფთა და გამოუცდელი ხარ_მოწყენილი მზერით მიყვა დაჩი თანამოსაუბრეს.
-დაგიმტკიცებთ მე და იოანე რომ ცდებით ბატონო დაჩი_ენერგიულად დაუქნია თავი კაცს და კაბინეტი დატოვა.
თვითონაც ხვდებოდა ლილუს ნდობა რომ არ შეიძლებოდა, აქამდე იმასაც არ იმჩნევდა ბაჩოს რომ იცნობდა და ახლა უცებ მთავარი დამნაშავის ზედმეტსახელი უთხრა? აქ კიდევ უნდა ყოფილიყო რაღაც, რაც მასაც ხელს აძლევდა.
-გიორგი მაღლაფერიძე_მაშინვე მოესმა, როგორც კი თავისი კაბინეტის კარი შეაღო, იოანე მაგიდასთან იჯდა და ფურცლებიდან არც წევდა თავს, -ეს იმ ბიჭის სახელი და გვარია ჩვენ ქალბატონს რომ დააპრავაჟებს, 32 წლის, თბილისშია საცხოვრებელი მითითებული, არანაირი ოფიციალური სამუშაო, არანაირი ოჯახი, დედმამიშვილიც კი არ ყავს, ისიც კი მოვძებნეთ რაიმე უბედური შმთხვევის დროს ადამიანმა ვის უნდა დაურეკოს და სრულიად ცარიელი დოსიე დაგვხვდა.
-რატომ არ მიკვირს? მე ამ ნაგაზზე გავარკვიე რაღაცეები და როგორც ჩანს იმდენად დიდი თევზია დაჩისაც კი ეშინია ჩვენ გამო.
-ოჰოჰ_სკამის საზურგეს მიეყრდნო იოანე -ჩვენ კი რასაკვირველია არ მივატოვებთ ხომ?
-გამორიცხულია_თავი გადააქნია ტყუპმა და მაღლაფერიძის დოსიეს დაწვდა.
-კარგი ამბავიც მაქვს, მანქანა შევამოწმეთ, მის სახელზე არაა, აღმოჩნდა, რომ ათი დღეა ბუხაიძეზე მდებარე მანქანების ცენტრიდან ყავს ნაქირავები.
-ესეიგი სადაც ჩადიან მანქანებსაც იცვლიან, საკუთრებაშ არაფერი არ აქვთ.
-მე სხვა რაღაცას დავუკვირდი, მისი ჩამოსვლის თარიღი ზუსტად ემთხვევა გაბრიელ დაჩის მკვლელობას, იმ დღეს ჩამოვიდა დილით, როცა ბიი მოკლეს.
-მაინც ვერ დავაკავშირებთ, იმიტომ რომ ჩვენ მხოლოდ ლილუდან ვიპოვეთ, ის კი ისეა შეშინებული სიტყვის თქმა ზედმეტია საკუთარი ლანდისიც ეშინია.
-ყოველშემთხვევაში პატრული გაფრთხილებულია, ძებნაზე ავაყვანინე მანქანა და როგორც კი მიაგნებენ აიყვანენ, დაკითხვას წინ არაფერი უდგას_მხრები აიჩეჩა ბიჭმა და ფურცლები ისევ გაშალა.

-აიყვანეს_რამდენიმე საათში პატრულის თანამშრომელი შევარდა ბიჭების კაბინეტში და ხელით დასაკითხი ოთახისკენ ანიშნა.
-აბა ვნახოთ_თითები ღიმილით გაიტკაცუნა იოანემ და დაწინაურდა.

-გამარჯობათ ბატონო გიორგი_საქაღალდით ხელში მიუჯდნენ ძმები კაცს და სახეზე დააკვირდნენ.
-შეიძლება გავიგო ასე შუაღამეს აქ მოყვანა და აჟიოტაჟის ატეხვა რისთვის იყო საჭირო? რამეში დამნაშავე ვარ? შეგეძლოთ დაგერეკათ, რაიმე საბუთი გამოგეგზავნათ, ხომ არ ვიმალები?_აღელვება საერთოდ არ ეტყობოდა ხმას
-მე გიხდით ბოდიშს თუ ჩვენს მეგობრებს ზედმეტი მოუვიდათ, მისამართი სხვა ქალაქის გაქვთ მითითებული, ამიტომ გადავეცით თქვენი მანქანა პატრულს. თქვენთან რამდენიმე კითხვა გვაქვს_იოანე აუჩქარებლად ერთი ტონალობით საუბრობდა, გაბრიელი კი იჯდა და კაცის რეაქციასა და პასუხებს აკვირდებოდა.
-გისმენთ.
-თუ იცნობდით ვინმე ბაჩო წერედიანს?_მსხვერპლის ფოტო დაუდეს წინ.
-ბაჩო წერედიანი_ფოტო აიღო გიორგიმ -უნდა ვიცნობდე? ვინ არის?
-თქვენ უბრალოდ გვითხარით თუ იცნობდით_სახეში ჩააშტერდა გაბრიელი.
-არა, ვწუხვარ, არ ვიცნობდი.
-ამ ქალბატონს თუ იცნობთ_ლილუს ფოტო დაუდეს წინ ამჯერად - ლილუ ნემსიწვერიძე. _აქ კი შეერხა გიორგის ოდნავ სახის ნაკვთები, რაც ორივე ძმამ დააფიქსირა.
-დიახ, ჰმ აქ მის გამო ვარ, ყოფილი საცოლეა და ჩამოვაკითხე._სახეზე ხელი ჩამოისვა კაცმა.
-მითუმეტეს თუ საცოლე იყო, ბაჩოს არ იცნობდით? მისი უახლოესი მეგობარია.
-სამწუხაროდ არა, ერთად დიდხანს არ ვყოფილვართ, ახლა კი თუ შემიძლია და ბრალი თუ არაფერში მედება წავალ, მეორედ კი თუ შეიძლება ადვოკატის თანხლებით ადამიანურად დამიბარეთ.
-ბოლო შეკითხვა, თუ გაგიგიათ ადამიანი ზედმეტსახელად ნაგაზი_ნელა წარმოთქვა გაბრიელმა და კარებთან გაჩერებული კაცისთვის თვლი არ მოუშორებია.
-ვწუხვარ, მაგრამ არა_უკან მოუბრუნებლად უპასუხა გიორგიმ და ოთახი დატოვა.
-შეტყობინება გაგზავნილია_ღიმილით დახურა იოანემ საქაღალდე და ძმას გადახედა.

განყოფილებას საკმაოდ იყო მოშორებული გიორგი ტელეფონი რომ ამოიღო და ნაცნობი ციფრები აკრიბა, არც აცადა ლამის მეორე მხარეს პასუხის გაცემა ისე ჩაჰყვირა შიგნით:
-ახლავე მომითრიეთ ეგ ნაბო*არი.

ისეთი წვიმიანი დილა გათენდა ლილუს სახლიდან გასვლა კი არა, საწოლიდანაც კი შეეზარა ადგომა. პირდაპირ გეუბნებოდა ამინდი იკოტრიალე და იძინე მთელი დღეო, თუმცა მისდა საუბედუროდ არ დაეთანხმ დაზლაზვნით წამოდგა საწოლიდან. უკვე მოწესრიგებული და ჩაცმული გავიდა გარეთ მანქანა რომ წამოეწია და წამითაც ვერ მოვიდა აზრზე ისე უკრეს ფურგონში თავი.
-რა ჯანდაბა ხდება_აკანკალებულმა ამოთქვა და ირგვლივ მიმოიხედა როცა თავიდან შავი ნაჭერი მოხსნეს. რასაკვირველია პასუხი არავის გაუცია. ხელ გაკავებული შეიყვანეს შენობაში და მეორე სართულზი ააპორწიალეს, ნაბიჯის გადადგმასაც კი არ აცლიდნენ წესიერად. გაბრუებული ორ წუთში უკვე განრისხებული გიორგის წინ იჯდა.
-ძაღლებთან ჩაგვიშვი შე ნაბო*აროო?_გარტყმის ხმა ექოსავეთ გაისმა ოთახში. ნაპერწკლებს ყრიდა გიორგი სიბრაზისგან.
-არა, გეფიცები, არაფერი მითქვამს.
-მეფიცება ეს აქ, შენ ფიცი სულ *ლეზე გოგო, განყოფილებაში წამიყვანეს ვიღაცა *ირივით და ნახევარი ინფორმაცია უკვე გაშიფრული დამხვდა. ვის ეთამაშები გოგო._კიდევ ერთხელ გაისმა გარტყმის ხმა და გამსკდარი ტუჩიდანაც დაიწყო სისხლმა დენა.
-გეფიცები ხმაც არ ამომიღია_ცრემლები ვეღარ შეიკავა გოგომ.
-ტავარზეც უთხარი? ქალებზეც გაქ რამე ნათქვამი? ლილუ შენთვისვე აჯობებს მითხრა პროსტიტუციაზე თქვი რამე?_სახე ახლოს მიუტანა ბიჭმა და ისე დააკვირდა რეაქციას.
-არაა, გეფიცები არაფერი მითქვამს_ტირილისგან ხმას ვერ აკონტროლებდა უკვე წითური.
-ესეიგი შენი ძმის მაგალითმა არაფერი მოგცა_თავი გადააქნია გიორგიმ და ქალი აათვალიერა -ახლა განახებ რას უშვებიან იმ ქალებს ბორ*ელებში რომ მიჰყავთ, ოღონდ მე თურქებზე ნაზი ვიქნები, მაინც ყოველთვის მინდოდა შენი გა*იმვა_თვალი ჩაუკრა ღიმილით თვალებ გაფართოებულ ქალს, გაკოჭილ ხელებიანი დააგდო იქვე იატაკზე და ქამარს დაწვდა გასახსნელად.
-არა, გიორგი, არა, გთხოვ, გევედრები, არ მომექცე ასე, გიორგი_გაფართოებული და დამრგვალებული თვალებით ევედრებოდა კაცს, ცრემლების გამო მის სახეს უკვე ვეღარ ხედავდა, თუმცა აზრი მაინც აღარაფერს ქონდა, კიდევ დიდხანს ისმოდა ცარიელ კედლებში ბრძოლის, კივილის, ვედრების, გინების ხმები, მაგრამ ქალის მშველელი არავინ აღმოჩნდა ისე მიიკარგა მისი სუსტი ხმა. კაცი კი მანამდე არ გაჩერებულა სანამ გაბრაზება რამდენჯერმა არ ჩაიკლა მოწოლილ სურვილში.


-ისევ არ ჩანს?_ტელეფონი ბეჭსა და ლოყას შორის დაიმაგრა გაბრიელმა მანქანის გასაღები რომ ამოეღო.
-არა ძმაო, სამსახურში არ გამოცხადებულა, სახლში არაა, როგორ ფიქრობ აიყვანეს?_აღელვება ეტყობოდა იოანეს ხმას.
-შესაძლებელია, ან უკვე მკვდარი აგდია სადმე, შეიძლება სულაც ბაჩოსავეთ ჩამარხეს სადმე_ამოიხვნეშა გაბრიელმაც და უძინარ სახეზე მთელი ძალით აჩამოისვა ხელები.
-ჯანდაბა_ისე გადაიქნია იოანემ თავი ვითომ ვინმე დაინახავდა. -კარგი, განყოფილებაში ვარ, აქ მოდი და რამე მოვიფიქროთ.
ამ დროს კი გაბრიელის პასუხი მთლიანად გადაფარა ბიჭისკენ მიმართულმა ტყვიების ნაკადმა და იგრძნო კიდევაც როგორ გაკვეთა რამდენიმე მათგანმა სხეულის სხვადასხვა ნაწილები.
--------------------
მთელი გულით მახარებს თქვენი შეფასებები და ასეთი სითბო <3