არ ვიცი როდის ჩამეძნა.8საათისთვის გავიღვიძე ოთახში მარტო ვიყავი.ავდექი თვაი მოვიწესრიგე კარადიდან შინდისფერი ზედა და ჯინსის დახეულ შარვალი გამოვიღე.თმა ცალმხარეს გადავიყარე ,კანისფერ კონტური ,ტუში და თვალის ფანარი წავისვი ტელეფონი და კლაჩი ავიღე და ქვემოთ ჩავედი ნიას გარდა ყველა იქ იყო
-ნია სად ჯანდაბაშია?-თორნიკეს და დათას შუაში ჩავჯექი თორნიკემ ხელი გადამხვია და მეც მკერდზე მივეკარი
-რავი ნახევარი საათის წინ დავრეკეთ და 15 წუთში მანდ ვარო(კოტა) -გამეცინა და დანარჩენებიც ავიყოიე.
-ვიცი მე მაგის 15 წუთი-ისევ გამეცინა კარზე კაკუნი ისმის და გასაღებად ავდექი,მივდიოდი თან სტუმარს ველაპარაკებოდი , სახელური ჩამოვწიე -ნია 15 წუთში მანდ ვარო და ნახევარუი საათი გავიდა-თავი მაღლა ავწიე და გავღიზიანდი როცა ნიკა დავინახე-შენ?შენ აქ რა გინდა?-ხმას ისე ავუწიე ვერც მივხვდი.
-შენთან მოვედი
-შეგიძლია ნუცასთან წავიდე-მოჩვენებითი სინაზით გავუღიმე
-შეგიძლია მომისმინო?
-არა დავაი დაახვიე ახლა აქედან-კარის მიხურვას ვაპირებდი როცა ხელით გააჩერა
-არსადაც არ წავალ სანამ არ მომისმენ-დაიყვირა
სასტუმრო ოთახიდან თორნიკე გამოვიდა და როგორცკი ნიკა დაინახა გაბრაზდა მე კი ვერ შევამჩნიე
-წადი შენი ჯანდაბამდე გზა გქონიათ შენც და ნუცასაც ორივე ერთნაირი სი/ები ხართ.შენ.. შენი იცი ვინ ხარ ნაგ/ვი ,ნაბ/ჭვარი,ახ/არი .საკუთარ თავზე შეყვარებული ეგოისტი ყ/ე.
თორნკეს არ უყვარდა როცა ყ//ს ან სი/ს ვამბობდი და მეც მისი თანდასწრებით არ ვიყენებდი საერთოდ არ ვიყენებდი ამ ორ სიტყვას არც გოგოებთან და არ ბიჭებთან .ბიჭებთან კი იშვიათად ვუზრდელობდი.როგორც ეს სიტყვები ვუთხარი ნიკას სახეზე წვა ვგრძენი.მერე კი თორნიკეს გამწარებული ხმა გავიგონე
-შენ შ/გ ხომ არ გ/ქ ამ გოგოს კიდევ ერთხელ დაარტყავ ხელს და მიგაკლავ-თორნიკე ნიკას მივარდა და საყელოთი მაღლა აწია
-აი შენი რა საქმე ამე მას დავარტყავ თუ შევაგინებ?-ნიკას ცინიკურმა ხმაამ მომკლა თმცა თორნიკეც არ მინახავს ასეთი. ვერ იტანდა როცა გოგოს ურტყავდნენ ,მაგრამ ყველაფერს სიტყვით აგვარებდა და არა მუშტით.ხმაზე ბიჭებიც გამოვიდნენ მისაღებიდან
-ჩემი საქმე არ არის ხო?არის ეს გოგო ჩემი მეგობრის დაიკო და მამიდაშვილია .მისთვის კაცსაც მოვკლავ და იცი რა ამ გოგოს ხელს თუ დააკარებ კიარა 5 მეტრზეც თუ მიუახლოვდები ეს შენთის ცუდად დასრულდება.ახლა მკი დაახვიე აქედან .
დათამ და კოტემ როცა გაიგეს რომ ნიკამ დამრტყა მივარდნენ და ცემა დაუწყეს მე კი ვიდექი გაქვავებული და ცალი ხელი სახეზე მეკიდა იმ ადგილას სადაც სილა გამაწნა ვუყურებდი ჩემს ძმას ..ჩემს ტყუპისცალს...ჩემს ერთადერთ დედმამიშვილს და ვხვდებოდი რომ მასზე ძვირფასი არავინ მყავდა ვხვდებოდი რომ ის ყოველთვის დამიცავდა ყვეეასაგან.ვუყურებდი კოტეს და ვხვდებოდი როგორი ძლიერი ურთიერთობა გვქონდა ბიძაშვილ-მამიდაშვილს ერთმანეთთან რომ მას ჩემს გამო ვინემეს ცემა შეეძლო.ვუყურებდი თორნიკეს და უფრო და უფრო მიყვარდებოდა იმის გამო რომ მას არ შეეძლო ჩემი დამცირების მოთმენა და შეეძლო ვიღაც ჩემს გამო ეცემა მინდოდა ისე ვყვარებოდი როგორც მე მიყვარდა და არა ისე როგორც დაიკო.ნიკა რომ წაიყვანეს კოტემ და დათამ თორნიკე კარში დადგა და სივრცეს გაჰყურებდა მე კი ისევ კედელთან ვიდექი და თავლებიდან ცრემლები მომდიოდა.თორნიკე შემოტრიალდა და ჩემთან მოვიდა ბრაზობდა ვიცი ჩემზეც ბრაზობდა ბრაზობდა იმის გამო რომ ასეთ სიტყვებს ვხმარობდი.
-გოგო შენ სულ გააფრინე?რა სიტყვებს იძახდი?
თავი დასჯილი ბავშვივით ჩავხარე
-ბოდიში-შევტრიალდი და ჩემს ოთახში ავედი.კარი მივხურე და ზურგით მივეყრდენი.
შეიძლება ძლიერი ვიყავი,შეიძლება სხვა გოგოებს არ ვგავდი თუმცა არ შემეძლო ჩემზე გაბრაზებული თორნკეს ყურება.ვტიროდი ძალიან ვტიროდი .მე ყოველკთვის მგრძნობიარე ვიყავი და ვიქნები.ამასობაში ნია დათა და კოტეც მოვიდნენ.10 წუთში კარზე მომიკაკუნეს
-წამო ნია მოვიდა და მივდიავრთ უკვე-თორნიკე იყო.
-არ მინდა უჩემოდ წადით-ტირილისგან ხმა ჩახლეჩილი მქონდა და თორნიკეც მიხვდა რომ ვიტირე
-რა გჭირს?კარი გამიღე
ცრემლები მოვიწმინდე
-არა წადი
ეს იყო პირველი უარი რომელიც მას ვუთხარი.16 წელი...16 წელი ვიცნობდი...16 წელი მიყვარდა...16 წელი მისთვის ხმამაღალი სიტყვაც კი არ მითქვამს...16 წელი მის მკლავებში ვწყნარდებოდი ატირებული...16 წელი ჩემი ოთახის კარი მისთვის ყოველთის ღია იყო...16 წელი ის ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი იყო...16 წელი მას ცივად არ მოვცევივარ...16 წელი არაფერი გამიკეთებია ისეთი რაც მას გულს ატკენდა...16 წელი როცა ავდა ვიყავი ის ჩემ გვერდით იყო...16 წელი არაფერი დამიმალავს მისთვის იმის გარდა რომ სიგიჟმდე მიყვარდა და კიდევ ერთი რამ რაც ჩემ გარდა მართლა არავინ იცოდა.
-გთხოვ-მუდარით სავსე ხმით მითხრა მეც ვერ გავუძელი და კარი გავუღე
ოთახში შემოვიდა კარი მიხურა თალებიდან ცრემლები მომწმინდა შუბლზე მაკოცა და გულში ჩამიკრა როგორც სჩვევია ხოლმე
-ჩემ გამო ტირი?იმის გამო რომ გიყვირე?
არაფერი მითქვამს არ მინდოდა მომეტყუებია და არც ის მინდოდა მეთქვა რომ ასე იყო
-ბოდიში ....ბოდიში რომ ასე მოგექეცი უბრალოდ ხომ იცი ვერ ვიტან იმ ორ სიტყვას რომ ამბობ.
-ვიცი-სევდიანი ხმა მქონდა
-წამო ახლა კლუბშ წავიდეთ.
-არ მინდა
-გინდა
-არა
-კი
-არა
-კი
-არა თქო
-კი მექთი
-არა
-კი
-არ მინდა ვახ
დაიხარა ხელები მუხლებზე შემომხვია და მხარზე გადამიკიდა.მეც ყვირილს ვიწყებ და ხელებს ზურგზევურტყავ
-რას აკეთებ?დამსვი .არა ნორმალურო,გიჟო,დებილო ,იდიოტო დამსვი,დამსვი მეთქი არ გესმის
-ან ნებითან შენითა წამოხვალ კლუბში გასართობად ან ძალითა ჩემითა
-არც ერთითა და არც მეორითა
ბავშვები ცინოდნენ თორნიკემ კი მანქანაში ჩამტენა და კარირი ჩამიკტა და საჭესთნ დაჯდა
-ასე სად წამოვიე ან თმა რას მიგავს ან რა მაცვია არ გეცოდები?
ცოტახანი მიყურა მერე მანანიდან გადავიდა და მეც გადამიყავნა.ორივე ჩემ ოთახში ავედით