როგორც იქნა გავჩერდით. ქალაქის შემოსასვლელში ჩამოვხტი და სამარშრუტო ტაქსის კარები ისე მივაჯახუნე, მძღოლისთვის ბოდოშის მოხდა მომიწია. როგორც იქნა თავი დავაღწიე ამ აუტანელ სიცხეს, სულს რო მიხუთავდა. სუნზე ხომ საერთოდ არ მაქვს საუბარი. ეს თემა უკვე გაცვეთილია და ხსენების გარეშეც გასაგებია, რომ სამარშრუტო ტაქსებში, ყოველთვის აუტანელი სუნია. დიდი ხანი ადგილზე არ გავჩერებულვარ. ტაქსი გამოვიძახე და მეჩვიდმეტეში თვალის დახამხამებაში გავჩნდი. ტელეფონი ამოვიღე. მეგონა დავაგვიანე და ათასი ნარეკი დამხვდებოდა გიოსგან, რომელსაც უნდა შევხვედრილიყავი, მაგრამ ტელეფონის ეკრანი ცარიელი დამხვდა. ნომერი ავკრიფე. რათქმაუნდა,სადღაც ხუთი წუთი,ყურმილს არავინ იღებდა. მე მივეჩვიე გიოს ასეთ ქცევებს. უბრალოდ მოთმინებას არ ვკარგავდი და ხელახლა ვრეკავდი.
- ჰო - როგორც იქნა გაისმა ყურმილში ხმა
- სად ხარ?
- ჩამოხვედი უკვე? -ყურმილში ნამძინარევი ხმა მომესმა და ბრაზმა ამიტაცა.
- მეღადავები!? გეძინა!?
- კაი ნაან, ნუ მიბრაზდები, გამოვალ ახლა.
- აუ გა*ჯვი რა ! - ყურმილი გავუთიშე. ისე ავნერვიულდი ყელზე ძარღვებმა ამომაყარა და სულ გავხურდი.
სახლში რომ შევედი უკვე ბნელდებოდა. ტელეფონს დავხედე, ოცდაოთხი გამოტოვებული ზარი.
იმდენად გაღიზიანებული ვიყავი რომ ჩემთვის სულ ერთი იყო რომდენჯერ დარეკავდა. ტელეფონი სავარძელზე მივაგდე და სამზარეულოში შევედი.
- ჩამოვიდა ძამიკოს ანგელოზი - პირგამოტენილმა წარმოსთქვა ლუკამ
- ოჰ, როგორ მოხდა მარგო კალთაში არ გიზის!? - მაცივრიდან წყალი გამოვიღე და დავისხი
- ახლახანს წავიდა - ლუკმა გადაყლაპა
- სხვას უნდა ჩაუხტეს? - წყალი მოვსვი და ცინიკურად გავიღიმე
- რიგია ნანჩ, რიგი.
- ჩაწერითაა?
- მე ჩაწერის გარეშე მაძლევს - ლუკამ წელზე ხელი შემომხვია და კისერში მაკოცა - როგორ იმგზავრე? - პასუხი არ გავეცი.
დავინახე როგორ გავიდა მისაღებ ოთახში და მეც გავყევი
- საშინლად, რათქმაუნდა - გიოზე არაფერი მითქვამს. ლუკას ისედაც არ მოსწონდა ეს ჩემი ურთიერთობა და დიდად არც მე მქონდა სურვილი მისთვის რაიმეს მოყოლის, ამიტომ უსიამოვნო სიტუაცია გიოსთან ჩამოვტოვე.
ტელეფონმა ისევ დარეკა. ამჯერად ანა რეკავდა. ცალყბად გავიღიმე, ლუკას ცერად გავხედე და ყურმილს ვუპასუხე
- ჰო ანჩ? - ლუკას თვალს არ ვაშორები. თვითონაც გამომხედა და სახეზე ღიმილი რომ შემატყო, ულვაშებში ჩაიცინა. - კი ახლახანს ჩამოვედი, გამო ჩემთან და დარჩი.
ნახევარ საათში კარზე ზარის ხმაგაისმა. წამოდგომა ვერ მოვასწარი, რომ ლუკა უკვე კარებთან იყო ატუზული
- რაოო ქალბატონო!?
- გამატარე იდიოტო! - დავინახე როგორ კრა ანამ ხელი და სახლში როგორ შემოაგდო ლოკა.
- რა აგრესიულიხარ ფისო, ჯერ მაკოცე. - ლუკამ თავისკენ მიიზიდა ჩემი დაქალი
- აუუ დაახვიე რაა ! - ანიმ თავი ძლივს გაინთავისუფლა და მისაღებში შემოვიდა.
კარები ძლიერად მიჯახუნდა და ორივემ შემოსასვლელისკენ გავიხედეთ. ლუკა იქ აღარ იდგა.
- რა ყლ* ძმა გყავს - ცალი ტუჩი აწია და ლოყაზე ისე ძალიან მაკოცა რომ დამიბუჟდა.
ცივი ყავა გავაკეთე და ანას ყველაფერი მოვუყევი. რათქმაუნდა გიოც არ გამომრჩენია. სინამდვილეში ჩემი სანაცნობო წრიდან გიო არავის მოსწონდა. არც მე მომწონდა და საერთოდ ვერ ვხვდებოდი რატომ ვიყავი მასთან. თუმცა ჩვენ ურთიერთობას, ურთიერთობას ვერ დაარქმევდი, მაგრამ საბოლოდ წერტილს მაინც არც ართი არ ვსვავდით. ანას ბევრი ლაპარაკი არ უყვარდა. ამ თემასთან დაკავშირებით ისედაც ბევრი მელაპარაკა და რადგან შედეგამდე ვერ მივიდა, ახლა უბრალოდ მომისმინა, წარბები დაქაჩა და ყავა მოწრუპა.
- ეს ბოზ**დარა გიოსთან რომ დადის იცი?
- მარგო!? - თვალები ისე გავაშტერე მეგონა ნაპერწკლებს გადმოვყრიდი
- თვითონ ყვებოდა როგორ ჟიმ*ობდნენ. ეგ ხო ნატას დაქალუშკაა და სასწავლო კურსებს უტარებდა, ნატას დეტალებში, გიოს მაგალითზე.
- რაო მერე რას ყვებოდა? - მკერდში ვიგძენი როგორ ამიჩქარდა გული და სუნთვაც გამიხშორდა
- კაი დიდი ქონია მაგშენ ბიჭს. უკმაყოფილო არ დარჩა.
ბრაზი ისე მომაწვა მინდოდა გამეხია შუაზე ეს ძუ*ნა და გიოც ზედ მიმეყოლებინა. მთელი ღამე ვერ მოვისვენე. გულის ცემა არ მასვენებდა. საერთოდ აზრზე არ ვიყავი რა გამეკეთებინა. ბოლოს გადავწყვიტე უბრალოდ დამეკიდა და დამევიწყებინა ეს ფაქტი და ეს ადამიანიც.

" დღის მთავარი ამბები"
- აუუ ჩაუწიე ამ დებილ ტელევიზორს რა ! - ოთახია კარები
გაღიზიანებულმა მივაჯახუნე და პულტს ვეცი.
- წესიერად გოგო - ბოხი ხმით შემომძახა ლოკამ - ანა წავიდა?
- რაიყო დამშვიდობება ვერ მოასწარი თუ დატოვება? - გაღიზიანებული მზერა ვესროლე
- წესიერად მეთქი გოგო!
- წესიერად შენ! ბო* მარგოში ნუ გერევა.
- ნანა ეხლა მოკეტე თორე მაგ ენას ამოგაძრობ - ლუკა გაცეცხლებული წამოხტა და თვალი-თვალში გამიყარა
- აუ შემაშინე! ფეხები არავის მოჭამო!
- ვისში მერევა გოგო შენ ხოარ უბერავ!? აუ ბო*ის შვილივიყო ერთ დღეს მაგრად უნდა გცემო!
ლუკა მისაღებში ველურივით გავარდა. მხარი ისე ძლიერად გამკრა რომ წავბარბაცდი და სახლიდან გავარდა.
- გგონია რო ყველაზე მართალიხარ!? ყველას მაგრად კიდია რას იტყვი გაიგე!?- გიჟივით ავყვირდი იმ იმედით რომ გაიგებდა.
- სი*ი! - გავშერი. ეს უკვე ზედმეტად ხმამაღლა მომივიდა. სადღაც ერთი წუთი ვიდექი გაუნძრევლად და როცა კარები აარავინ შემოაღო, მომეშვა.

საღამომდე სახლში არ ავსულვარ. ვიცოდი სახლში არ იყო და კორპუსთან ველოდებოდი. დიდი ხანი ლოდინი არ მომიწია. მარგარიტას ხმა რომ გავიგე კორპუსისკენ გავიხედე. გიომ ტრ*კზე ხელი წამოარტყა და უხეშად ჩააფრინდა გვერდებში. ხეს გამოვეცალე
- ვა გიო! - სიგარეტი ბოლომდე ჩავწვი და გადავაგდე.
გიოს სახეზე ფერი შეეცვალა, მერო დამინახა
- რავახარ ძმა? ერთობი? - ხმა არ ამოუღია. იდგა ყლ* სავით და მიყურებდა.
- რო მორჩები მერე შეხმიანე ერთი, საქმემაქ შენთან. - ნერწყვი გადმოვაფურთხე და მარგოს გაღიზიანებულმა გავხედე, ცალყბად ჩავიღიმე და გამოვეცალე.
მთელი დღე სახლიდან არ გავსულვარ. ის იდიოტიც არ გამოჩენილა. ჯანდაბამდეც გზა ჰქონია, სადაც უნდა იქ წასულა. ცხრისთვის ეზოში უნდა ჩავსულიყავი და მომზადება დავიწყე. კეტები ჩავიცვი და სარკეში ჩავიხედე. შავი სპორტული შარვალი, ნაცრისფერი ტოპი და შავი დუტი. ტანსაცმელი უამრავი მქონდა, მაგრამ ამ ლუქზე მეკეტებოდა. ყავისფერი თმა უკან გადავიწიე და სახე გამოვიჩინე. ჭორფლიანი, მომრგვალო სახე, კოხტა ცვირით , ლამაზი , წვრილი, თაფლისფერი თვალებით და ლამაზი სავსე ტუჩები.ჩემი თავი ყოველთვის მიყვარდაა. კარები მოვიხურე და კიბეებზე უცბად ჩავირბინე. სადარბაზოსთან ჩემი ძმა და მისი ძმაკაცები დამხვდნენ. ლუკას სახეზე ჩალურჯებები ეტყობოდა. გამომხედა და ჩემსკენ წამოვიდა, ჩემი გაოცებული მზერა რომ შენიშნა
- რა გჭირს ბიჭო?
- სად მიდიხარ ? - თავი გაიქნია და ნერწყვი გადააფურთხა
- მე და ანამ უნდა გავიტასაოთ
- მალე ადი სახლში არ იბოდიალო გაიგე გოგო? - წარბები შემიკრა და გამეეცალა
მეც წამოვედი. აღარაფერი მიკითხავს. ვიცოდი ჩემი ძმა რა შარიანიც იყო, უეჭველად ვინმეს გაიგდებდა. ჯიბეში ტელეფონის ბზუილი ვიგრძენი "გიო"
- რაგინდა!?- ისე უხეშად ვუპასუხე მე თვითონ გამიკვირდა
- სად ხარ? გამოდი რა სალაპარაკო მაქ
სკოლასთან შევხვდით. ძველი საქანელები იდგა სადც მე და გიო ხშირად დავდიოდით. ის უკვე იქ დამხვდა. კაპიშონწამოფარებული,
საქანელაზე იჯდა. მივუახლოვდი თუ არა ფეხზე წამოხდა და ქუდი გადაიგდო. ტუჩები სულ დახეთქილი, წარბი გატეხილი და თვალები სულ ჩალურჯებული ჰქონდა. მაშინვე ვიცამი ჩემი ძმის ხელმოწერა. წარბები შევკარი თუმცა გულში მესიოვნა.
- კარგად მიგიღია- გავჩერდი და ხელები გადავაჯვარედინე.
- არ მკითხვა რა მოხდა?
- რაიყო მოტყვ*აში ხელი შეგიშალეს? - ცინიკური ტონოთ ვუკბინე.
ცალყბად ჩაიცინა და თვალები გაადაატრიალა.
- შენი ძმაც კაი ახვ*რია, პადიეზდთან ელოდებოდა - გამომხედა და თვალები მოვუჭუტე
- ისე ანი მომიკითხე, რას შვრება, როგორ არი?
- შენი მოკითხვის გარეშეც მშვენივრად არი
- ისე ახლა უფრო გაუგებთ ერთმანეთს.
- აუუ გაა*ვი რა !
- კაი რაიყო ნუ ბრაზდები- ხელები მაღლა აწია და უკან დაიხია. - წავედი მე კარგად აბა პატარავ.
გამოვბრუნდი და სახლში ავედი. სადარბაზოსთან ლუკა აღარ დამხვდა. სანამ მოვდიოდი ანის მივწერე რომ ჩემთან ამოსულიყო. ეს იდიოტი ისევ ჭამდა. გიოზე არაფერი მითქვამს და არც მიკითხავს. ისე გამომხედა თვითონაც მიხვდა ყველაფერს და რამის თქმის აუცილებლობაც არ იყო.
- ანი უნდა გამოვიდეს და წესიერად მოიქეცი - შევუღრინე
- შენ მასწავლე ეხლა როგორ უნდამოვიქცე.
მახევარი საათი გავიდა და ანი რომ არ ჩანდა გადავწყვიტე მიმეწერა. ლუკამ შეამჩნია რომ ვწერდი დარათქმაუნდა დაინტერესდა.
- რაო, სად ვარო? - თვალებით ხან ტელეფონში იჭყიტებოდა ხან მე გამომხედავდა
- მეგობარ ბიჭთან- ლუკა გავხედე და დავინახა როგორ შეეცვალა ფერი.
- მაგ მეგობარ ბიჭს მოვუ*ყნავ დედის ტრ*კს - სიბრაზიაგან თვალები წამოენთო
- წესიერად ილაპარაკე იდიოტო
- მიწერე დროზე აქ გაჩნდეს
- არაფერსაც არ მივწერ - ლუკამ ხელიდან ტელეფონი გამომგლიჯა და მაშინვე ანას მომერი აკროფა. გიჟივით ვეცი და ტელეფონი ძლივს წავართვი.
- ავადმყოფო! მეორედ ჩემ ტელეფონს აღარ შეეხო!
ლუკამ მტევნებით ყელში მწვდა და ძლიერად მომიჭირა.
- დაურეკე მეთქი გოგოოო! - გაცოფებული მიყურებდა თან კბილებს აკრაჭუნებდა
- გამიშვე ავადმყოფო! - ლუკას ხელები მოვიცილე და გაბუტული დივანზე დავემხე. თვითონ სიცილი ატეხა და თავისი ბმელი გონებით ჩემი გაჯავრება დაიწყო.


---
ესეც პირველი ცდა❤️ იმედი მაქვს მოგეწონებათ.????????