-ვიც რომ იქ სასწავლებლად არ მიდიხარ-ამის გაგონებაზე გავშესდი და სულ მცირე იმედი დავიტოვე რომ არ იცოდა ჩემ სიყვარულზე თოკოსადმი
-აბა რის გამო წავალ?
ნერვიულობის დასაფარავად გავიღიმე
-ნიკას გამო მიდიხარ არა?-
მინდოდა მეყვირა,რომ ნიკა არ მყავრებია რომ ის არაფერ შუასი იყო და ჩემი წასვლის ნამდვილი მიზეზი მისი საუკეთესო მეგობარი იყო რომელიც სიგიჟემდე მიყვარდა და რომ არ შემეძლო მისი სიყავრული რადგან მისი მეგობარი იყო .არ შემეძლო მეყურებია როგორი ბედნიერი იყო და როგორ იყო ვიღაცაზე ძალიან შეყვარებული.ხო მას ვიღაც უყვარდა და საიდან ვიცოდი? იქიდან რომ მუდამ ბედნიერი დადიოდა და თავლებიდან ნაერწკები სცვიოდა.ხო ასეა როცა ვიღაც გვიყვარს თვალებში მანათობელი წერტლები დაქრიან და გაგცემენ ხოლმე.მე კი იმის ნაცვლად რომ ძმისთვის ყველაფერი მეთვა მოვატყუე
-კი ნიკას გამო მივდივარ არ შემიძლია მას და ნუცას ვუყურო.
ჩემთან ძალიან ახლოს მოვიდა და ჩამეხუტა მეც ძმის მხარზე გულამოსკვნით ვიტირე .საღამოს ჩემოდანი ჩავალაგე და ჩემ უნივერსიტეტში უკანასკნეად მისასვლელად და ბავშვებთან დასამშვიდობებლად გავემზადე.თორნიკესთვის არაფერი მითქვამს.ნიაც გავაფრთხილე,რომ მივდიოდი და არაფერი წამოეროშა ჩემ გრძნობებზე თოკოსთან.საღამური ჩავიცვი და დასაწოლად გავემზადე ,როდესაც ჩემმა ტელეფონმა დარეკა თორნიკე იყო ყურმილი ავიღე.
-გისმენ(მე)
სიჩუმე იყო
-გისმნ მეთქი(მე)
-შენთან მოვდიარ(თორნიკე)
-კაი დათა და კოტა მალე მოვლენ(მე)
-დათასთან და კოტასთან არ მაქ სამე შენთან მაქვს(თრნიკე)
-კარგი(მე)
ცოტახნით სიჩუმე ჩამოვარდა
-მისმინე სახლში მარტო ხარ?(თორნიკე)
-კი ნათია და ალეკო კორპორატიულ წვეულებაზე არიან(მე)
თვალები მაღლა ავატრიალე ვერ ვიატნდი როცა ასე მიდიოდნენ და მე სულ მარტო ვრჩებოდი.
-ვიცი რომ თავლები აატრიალე და ნუ შვრები ეგრე
-კაი
ყურმილი გათიშე .სასწრაფოდ გავიხადე საღამური,ჯინსის შავი შარვალი და ლურჯი საროჩკა ჩავიცვი.ზუსტად 15 წუთში კარზე დააკაკუნეს და მეც მთელი სისწრაფით ჩავედი რომ მერიემს არ დაესწრო კარის გაღება (ჩვენი მოსამსახურე.)გამომივიდა კიდეც თოკო სახლში შემოვუშვი.
-ჩემ ოთახში ავიდეთ(მე)
-კარგი(თორნიეკ)
ფრთხილად ავედით ზევით და ჩემს ოთახში შევედით როგოცკი კარი მივკეტე თოკომ შუქი აანთო.გაკვირვებული ათვალიერებდა ოთახს სდაც ორი ჩემოდანი და ერთი პატარა ზურგჩანთა იდო.მერე ჩემკენ მოტრიალდა
-ეს ჩემოდნები რდ გინა?
პასუხი არ გამიცია პუფში ჩავჯექი.არ მინდოდა წასვალმდე გაეგო ეს ამბავი ,რადგან ვიცოდი იქიდან შეიძლება არც დავბრუნებულიყავი.
-რათ გინდა თქო
გაღიზიანდა
-გამეცი პასუხი
კვლავ უპასუხოდ დავტოვე მისი კითხვა ბოლოს მომბეზრდა და ამოვიოხრე
-სადმე გადადიხართ?
-მე კი დანარჩენები არა
ჩემ პასუხზე დაიბნა და ცდილობდა მღელვარება დაემალა
-რას ნიშნავს შენ კი და დანარჩენები არა?
-იმას რომ მე გადავდივარ სხვაგან და ნათია ალეკო და დათა აქ რჩებიან
-სად გადადიხარ?
-მგონი რაღაცის თმა გონდოად ჩემვის
თემის გადატანა ვცადე თუმცა არ გამომივიდა
-არა ამაზე ვილაპარაკებთ
-სად გადადიხარ თქო
-რატომ გაინტერესებს მე სად გადავალ .შენ უბრალოდ ჩემიძმის მეგობარი ხარ და რაში გაინტერესებს
ვიცოდი ცუდად ვექცეოდი ,მაგრამ სხვა გზა არ მონდა უნდა დამევიწყებია.
-შენ ჩემ დადაც მიმაჩნიხარ
გული მტკიოდა მარტო დად რომ აღმიქვამდა თუმცა არ არ შევიმჩნიე და გავატარე .
-ნატალისთან
ეს სახელი დიდი სინაზით წარმოვთქვი მე ხომ ასე ძან მიყავრდა დეიდა
-ეგ ვინ არის?
-დეიდაჩემი შე შტერო
-აააა
-და რატო გადადიხარ?
-სასწავლებლად. მეორე სემესტრიდან იქ ვისწალი და მაგისტრატურასაც იქ გავივლი
-კაია მისაართი დამიწერე და რო დააპირებ გადასვლას მე წაგიყვან მანქანით.
-მანქანით ვერ წამიყვან
-რატომ?აბა რითი მიდიხარ?.
-თვითმფრიანავით მივდიავრ დაგავიწყდა რო ნატალი ამერიკაში ცხოვრეობს?
-რა?
-ხო ნატალი ამერიკელ ბიჭზეა გათხოვილი და ამერიკში ცხოვრობს
გავუღიმე და მის შოკმირებულ სახეს შევხედე .რაღაც მომენტში მზერა მის ტუჩებზე გავაჩერე თუმცა მალევე მოვწვი რომ დავიწვებოდი და თვალებში ჩავხედე
-უი ხო ეგ სულ დამავიწყდა ისე მაგარი დეიდა გყავს.და რატომ მაინც და მაინც ნატალისთან?(თორნიკე)
-იმიტომ რომ ასე მინდა ახლა ის მითხარი რისთვისაც მოხვედი(მე)
დაიბნა
-აუ დამავიწყდა
გამეცინა მის ნათქვამზე ჩემთან მოვიდა და გევრდით დამიჯდა მისკენ გადავიწიე და ჩავეხუტე.დაახლოებით ნახევარ საათი ბავშვობას ვიხსენებდით მერე წავდა.საღამური ჩავიცვი და დავიძინე.დიალს დროულად ავდეი მოვემზადე და წავედი უკანსაკნელად მივდიოდი მანანას ლექციაზე.5წუთით დამაგვიანდა.კარზე დავაკაკუნე მანანას არც დავლოდებივარ ისე შევედი აუდიტორიაში.
-გამარჯობა მანანა მას გამარჯობა ბავშვებო(მე)
გავიღიმე და კარი მივხურე
-როგორ შეგიძლაი სულ აგვინებდე.?(მანანა)
იმხელაზე დაიყვირა გული გამისკდა
-აუ მანანა მას არ დაიწყოთ რა გეხვეწებით?(მე)
მუდარით სავსე თვალებით შევხედე
-შე უზრდელო როგორ მელაპარაკები.საერთოდ ჩემ ლექციაზე სემოსული არ დაგინახოს ჩემმა თვალებმა(მანანა)
-ვეღარც ვერასდროს დამინახავთ(მე)
გავუღიმე თუმცა არ გავედი
-გაეთრიე(მანანა)
-მას ამ უკანასკნელად არ მიყვიროთ რა და არ გამაგდოთ(მე)
საწყალი სახით შევხედე
-ვამე ნერვოზი დამამართე შენ გადი დროზე(მანანა)
-მას კარგით რა(მე)
-გადი არ მაქვს შენი ნერვები(მანანა)
-მას დაანებეთ თავი(ნია)
-შენ საერთოდ ჩუ (მანანა)
-ნია არ გინდა გაანებე თავი ხო იცი მაინც არ გავალ(მე)
-რას ქვია არ გახვალ დროზე დატოვე აუდიტორია(მენანა)
-არა რა მას უკანასკნელად ვარ თქვენ ლექციაზე და უკანასკენლად ვრ ამ უნივერსიტეტში და შემაგეთ(მე)
ბაშვებს გაუვირდთ რადგან არავინ არაფერი იცოდა
-მანამა მას ხვალიდან ამა უნიერსიტეტში ვეღარავი დამინახავს.დღეს აედან რომ გავალ ყველა ბავშვი აქ დარჩება ამ ქალაქში და ამ ქვეყანაში მე კი ხვალიდან სულ სხვა კონტინენტზე უნდა ვიცხოვრ და გეხეწებით ვინები ამ უკანასკნელად თქვენს ლეციაზე.(მე)
ბავშვებს უკვირდათ და ერთამნეთს რაღაცეებს ეჩურჩულებოდნენ
-ანუ საცხოვრებლად სხვაგან გადადიხართ ოახი?(მანანა)
-არა მას მე მივდიარ ჩემს მეგობართნ ამერიკაში უნივერსიტეტს და მაგისტრატურას ი დავამთავრებ და მერე ალბათ დავბრუნდები უკან
-კაი შვეილო მაშინ დარჩი
ლექციის მერე ყველა დამემშვიდოაბა და წარმატებები მისურვეს ნუცაც კი მოვიდა და ბედნიერება მისურვა