კვირას უკან დაბრუნდა სახლში მისულს სტუმარი დახვდა რამაც ძალიან გაკვირვა. ხო მართლა გვანცას მოატყუა რო ორშაბათ საღამოს დაბრუნდებოდა. კარი რო შეაღო და შევიდა დაიყვირა.
-სირპრიზი.
-ნიცა? აქ რას აკეთებ? ან ეს ყვირილი რა იყო გაგვიხეთქე გული.
-უკაცრავად არ ვიცოდი სტუმარი თუ გვყავდა.
-ბატონო ნოე ეს ჩემი დააა ნიცა. ნიცა ეს კი ჩემი უფროსი ნოე.
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა
- ჩემთვისაც.უი ეს თქვენ ხართ ჩემს დას ასე რო ღლის?
-ნიცა გაჩუმდი...-სწორედ ამ დროს გამოვარდა ოთახიდან ნუცა.
-ნიცააა ჩამოხვედი? როგორც იქნა რა მომკლა ამან მხოლოდ მუშაობს არც კი მელაპარაკება ნორმანულად.-ეხუტებოდა და თან ელაპარაკებოდა
-არა ნუცა სოფელში ვარ ისევ და აქ ჩემი ფიტულია მხოლოდ.
-ხო ვიცი რო გული და სული შალვას დაუტოვე ხო?-უცებ უთხრა და მოშორდა. ნიცამ გაიწია გმაში უნდა სწვდომოდა რო გვანცას ჩახველებამ მოიყვანა გონს.
-ეჰუ ეჰუ. აბა ეხლა შედით ოთახში ნუცა შენ იმეცადინე. ნიცა შენ კი დაისვენე ჩვენ კი დავასრულებთ სამუშაოს.
-ეხლა წავალთ მაგრამ მერე მე და შენ სალაპარაკო გვაქ.
-რასთან დაკავშირებით?-გადაუჩურჩულა.
-იქნებ და მართლა გითხოვდევა დააა რა იცი?-გვანცა წვენს სვავდა და გადასცდა.
-ახლავე წადჯ შენს ოთახში და ცოტახანს არ დამენახო თორე სასჯელი გაუარესდება.
-ისეთი საქმე გავაკეთე სამჯერ რო დავაშაო რაიმე სასჯელს ვერ მიხსენებ. სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა ბატონო ნოე.
-ჩემთვისაც იმედია კიდე შევხდებით.
-მე არ მაქვს პრობლემა.
-ნიცაა წავიდეთ თორე გვანცა ცოცხალს არ დაგტოვებს.-მოქაჩა ნუცამ.
-აბა წარმატებებს გისურვებთ.
-მადლობაა.-ნიცამ და ნუცამ ილაპარაკეს ყველაფერი მოუყვა შალვაზე. ნიცა კი იცინოდა და იცინოდა. რამოდენიმეჯერ გვანცამ შეიჭყვინტილა.შემდეგი სიტყვებით.
-მშვიდობა გაქვთ?ნუცა არ გაიგუდო მაგდენი სიცილით.-და ასე შემდეგ. ასე ლაპარაკში ჩაეძინა ნიცას.გვანცამ მუშაოვას მორჩა და შევიდა რო ეთქვა ვახშამი მალე მზად იქნებაო მაგრამ უკვე ორივეს ეძინა.
-ჩემი მუშაობის გადამკიდე უჭმელებს მოუწიათ დაძინება.-ჩაილაპარაკა თავისით. შუბლზე აკოცა ორივეს და თვითონაც მიუწვა გვერდით.-ჩემი პატარები როგორ მიყვარხართ.ამ დილით ნიცამ დასწრო გაღვჯძება გოგობებს ჩუმად წამოდგა და საუზმე მოამზადა.გვანცამ რო გამოვიდა ოთახიდან ყავას ასხავდა.
-ასე ადრე რამ გაგღვიძა?და საერთოდ კარგად ხარ?შენდა საუზმე მოამზადე მაშინ როცა მე არაფერი მჭირს და არ მეჩქარება არსად?
-გვანცა უკვე დროა რაღაცაებში დაგეხმარო. ასევე სამუშაოსაც დავიწყებ.
-ჩვენ ხო ამაზე უკვე ვილაპარაკეთ არაა?
-უკვე შევეჩვი უნივერსიტეტს. ამიტო დროა მეც ვიმუშაო, მაგრამ ამ ჯერად ხატვასთან რო იყოს დაკავშირებული ისეთ სამუშაოს ვიპოვი ან სულაც საბუთების მიტანა მოტანა ან არ ვიცი მთავარია კომპანია იყოს რაიმე.
-დაო ეს სერიოზული რამ არის მერე ვეღარ შეძლებ შენ ნებაზე აქეთ იქეათ სიარულს.
-არც ისე ვიკლავდი თავს.
-შენც მართალი ხარ.კარგი მაგრამ როგორც კი შევნიშნავ რო სწავლის დრო აღარ გრჩება მაშინვე დანეებებ თავს.
-კარგი.-ნუცაც გაღვიძეს ერთად ისადილეს და როგორც ყოველთვის სახლიც ერთად დატოვეს.ნიცამ კატოს სამსახურზე უთხრა.
-მე ვიცი ერთ კომპანია რომელსაც ჭირდებათ დოკუმენტების მიმწოდებელი.
-მარათლა? მერე შენც ხო გინდოდა არა მუშაობა?შენ რატო არ დაიწყებ?
-მე უკვე ვმუშაობ დღეიდან გავდივარ. მოკლედ თუ შენც აგიყვანენ შენ მთავარ უფროს მიაწვდი ფაილებს მე კი მის დას რომელიც ფინანასურ მხარეს აგვარებს.
-ვაიმე რა მაგარია. ერთად ვიმუშავებთ. დღესვე წამოვალ გასაუბრებაზე.
-კარგი ლექციების შემდეგ წავიდეთ.თან როგორც გავიგე შენი უფროსი ლექტორია და დღის მეორე მონაკვეთიდან გადის ისიც სამსახურში.
-კარგია ესეიგი ვიღაც ახალგაზრდა გატუტუცებული არ იქნება.
-იქნებდა პატივცემული ალექსანდრეს მსგავსია.
-კარგი რა. ნუ მოკლედ რაც არის არის რა.-ლექციამ ჩაიარა.ეხლა ალექსანდრეს ლექცია ქონდათ. ნიცამ კატოს თავისი პატარა ჩანაწერების და ნახატების წიგნაკი მიცა. ლექცის დასრულების შემდეგ მაგიდაზე დაუდო ნიცას დავიწყდა აღება, და სხვის ხელში მოხვდა.
-ლიკა რად გინდა მაგ გოგოს წიგნაკი?
-ვნახოდ ერთი რა უწერია იქნსბდა გამოგვადგეს.-ჩაიცინა.
-არამგონია და დადევი დაბრუნდება მალე.
-აი გითხარი გამოგვადგება თქო.ნახე შენ თურმე მწერალი გვყოლია თან რა კარგად ხატავს.
-და ჩვენ რა ხეირი მაგით?
-დარწმუნებული ვარ ალექსანდრემ უკვე გაიგო რო ტესტების კითხვები მოვიპარეთ.
-ვიცი რო გაიგო მერე.
-ნახავ.-სწორედ ამ დროს შემოვიდა ნიცა აუდიტორიაში.-ამას ეძებ?
-დამიბრუნე.
-კარგად წერ ვფიქრობ ყველამ ხოარ გაიგოს ამის შესახებ?
-ლიკა დამიბრუნე არ მინდა შენთან ჩხუბი.
-არც მე ამიტო პირდაპირ გეტყვი. გასულ ხუთშაბათს ალექსანდრეს კაბინეტიდან აიღეს სატესტო კითხვები.
-მერე მე რა?
-ეს მე და ჩემა მეგობრებმა გავაკეთეთ. შენ თუ იტყვი რო ეს შენ გაკეთე დაიბრუნებ თუ არაა და არააა.
-ეს დანაშაულია.ამას არ გავაკეთებ.
-მაშ მომიწევს ფანჯრიდან ვისროლო, ან იქნებ ყველამ გააიგოს რო წერ?
-ამას არ გაკეთებ.
-და ვინ შემიშლის ხელს?
-კარგი ჯანდაბას.
-ჭკვიანი გოგო ხარ.თუ იკითხავს რომელ თაროზე იდო მეორე თაროზე წითელ ფაილში.წავედით.-აუდიტორიაში შევიდნენ ალექსანდრე დაძაბული იჯდა. ფეხზე წამოდგა და აუდიტორიას გადახედა. ნიცას თავი დახრილი ქონდა არ უყურებდა ეუცნაურა.
-თქვენი აუდიტორიდან რომელიღაცამ სატესტო კითხვარი მოიპარა. არ მინდა დეკანმა გაიგოს ამიტო გეკითხებით და მიპასუხეთ. ვინც აიღო ის საზაფხულო ექვსკურსიას გამოეთიშება.აბა გისმენთ.-ნიცას ძალიან უჭირდა ამის გაკეათება მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა. იმ წიგნაკში არა მხოლოდ ისტორიები არამედ თავისი ცუდი მოგონებებიც ეწერა.ფეხზე ძლივს წამოდგა სადაც იყო წაიქცეოდა.კატომ გაკვირებულმა ახედა.
-ნიცა რას აკეთებ?
-აგიხსნი მერე.
-ნიცა სის...-წინადადება ვერ დასრულა ლიკას ხელში წიგნაკი დაინახა და მიხვდა ყვაფერს.-მოვკლავ გეფიცები.-ფეხზე აპირებდა ადგომას ნიცამ შეაჩერა.
-არაფერი გაკეთო.
-ნიცა რას აკეთებ?-ივანე და სანდრო მივიდნენ.ალექსანდრე ზურგით იდგა და ვერ ხედავდა.
-არაფერი გაკეთოთ. რასაც ვიტყვი ისე იქნება.პატივცემულო მე ავიღე.-თვალები ცრემლებით ქონდა სავსე მაგრამ ნებას არ აძლევდა ჯებირებს გადმოცდენოდა.ალექსანდრე ყველას ელოდა ნიცას გარდა ისე შეტრიალდა და შეხედა თითქოს მის სულში აპირებს შესვლასო.ნიცა თვალებში არ უყურებდა
-ნიცა დარწმუნებული ხარ რასაც ამბობ?
-დიახ.
-საიდან აიღე?
-მეორე თარო წიათელი საქაღალდე.
-მე ეგ არ მიკითხავს. მე გკითხე რომელი კაბინეტიდან.-გაშეშდა ლიკას გახედა.ლიკამ თვალით ანიშნა.
-თქვენი.
-მარტო იყავი?
-დი....-წინადადება გაწყვეტინეს.
-არაა მეც ვიყავი.-თქვა კატომ და გვერდით დაუდგა.
-ესეიგი თქვენ ორმა?
-არა პატივცემულო ჩვენც ვიყავით.მე და ივანე.-უცებ მთელი აუდიტორია წამოდგა ფეხზე. მხოლოდ 5 ისხდნენ ლიკა და მისი სამეგობრო.
-ჩვენც მათან ერთად ვიყავით.-ნიცა გაოცდა არ ელოდა ამას მართლა და არ აპირებდა მათ გარევას.
-ტყუილა მარტო ვიყავი.
-არა ნუ ცდილობ ყველაფრის საკუთარ თავზე აღებას.-კატომ თქვა.
-კატო გთხოვ ჩემს გამო ვერავის ვერ გავწირავ.-უჩურჩულა უკვე ძალიან უჭირდა ცრემლების შეკავება.
-მარტო ვიყავი არცერთი მათგანი არ იყო. სასჯელი მიღებულია. მაპატიეთ მე წავალ.-ალექსანდრე გაოცებული უყურებდა სიტვაციას ერთი ზუსტათ იცოდა რო ნიცას ჩადენილი არ იყო.ნიცან ჩანთა აიღო ლიკასთან მივიდა და წიგნაკი გამოგლიჯა.
-ჰეი რას აკეთებ?
-ჩემი ნივთი ავიღე.
-მერე ვინ მოგც...-ნიცამ ისევ დაკარგა მოთმინება დავიწყდა ლექტორიც.
-ჩემი ნივთის ასაღებად არავის ნებართვა არ მჭირდება. რაც მითხარი გავაკეთე.-ბოლო წინადადება უჩურჩულა.
-ბოდიში პატივცემულო.-გასვლას აპირევდა ალექსანდრემ რო დაიყვირა .
-საკმარისია. აუდიტორიიდან გადით. ნიცა ფეხი არ მოიცვალო მანდედან. კატო და ლიკა დარჩით.-ნიცამ კატოსთან მივიდა.
-არ გაბედო და არაფერი თქვა.
-არ შემიძლია სიმართლეს მაინც გარკვევს.შენ არ იცნობ, მერე კი არც კი დაფიქრდება ისე გაგვრიცხავს მეც შენც და იმასაც.
-არ თქვა ამ უნივერსიტეტიდან ჩემს გამო არავინ გაირიცხება და მით უმეტეს შენ.
-ნიცა რაც არ უნდა მითხრა მიანც ვიტყვი.
-ამიხსნით რომელიმე რა ხდება?რას გავს თქვენი საქციელი?
-მე აგიხსნით პატივცემულო.-დაიწყო ლიკამ.
-მიდი გისმენ.
-ნიცამ ჩემი წიგნაკი წამართვა თქვენს თვალწინ.-თავი დახარა ვითო უცოდველი იყო.კატოს არ შეუძლია ასეთ დროს გაჩერება. უცებ გამოგლიჯა ხელიდან ნიცას წიგნაკი და ლიკასკენ გაემართა.
-კატო გაჩერდი კატო.-დაიჭირა ნიცამ.-არ აყვე ილაპარაკოს რაც უნდა დამიბრუბე.
-მე აქ იმისთვის არ დამიტოვებიხართ რო თქვენ გელაპარაკათ გისმენთ დროზე თქვით რა ხდება? ხომ იცით ჩემითაც გავარკვევ და მერე ძალიან ძვირი დაგიჟდებათ.-კატომ შეჩერდა არაფრის თქმას არ აპირებდა მაგრამ ლიკამ ისევ არ გაჩუმა ენა.
-პატივცემულო ხომ ხედავთ არ მიბრუნებს.
-საკმარისია გესმის საკმარისი.-უცებ დაუყვირა ლიკას და ალექსანდრეთან მივიდა.-აი ნახეთ პატივცემულო სახელი და გვარი აწერია ვისიც არის. ტყუის ეს წიგნაკი ნიცასია რომელიც ნიცას დარჩა წინა ლექციაზე აუდიტორიში ასაღებათ რომ დაბრუნდა არ დაუბრუნა და პირობა წაუყენა.
-კატო გაჩუმდი.
-ნუ მაჩუმებ.თუ არ იტყოდა რო ტესტირების შეკითხვები მოიპაეა რაც აქ წერია ყველა გაიგებდა აქ კი ის წერია რაც არვინ უნდა იცოდეს. იმედი მაქვს არც მას წაუკითხავს.
-ეს ყველაფერი სიმართლეა ლიკა?
-რათქმაუნდა არააა.
-მაშ რატო ამბობდი ცოტახნის წინ რო წიგნაკი შენი იყო?-იკითხა ირონიულად კატომ.
-ლიკა სათანადოთ დაისჯები ექვსკურსია რომელიც დაგეგმილი იყო ახალი წლისათვის და წლის ბოლოსთვის ვერცერთს ვერ დაესწრები.
-ხო მაგრამ პატივცემულო...-წინადადება არ დასრულებინა ნიცამ უკვე იქ ყოფნა აღარ შეძლო თავს ძლივს იკავებდა რო არ ეტირა. მიუხედავად იმისა რო დამნაშავე არ იყო მაინც შერცხვენილად თვლიდა თავს.
-მაპატიეთ პატივცემულო მე დაგტოვებთ.
-არ წახვიდე უნდა დავილაპარაკოთ.
-მაპატით მაგრამ სხცა დროს.
-ცუდად ხარ?-როგორც კი შენიშნა რო ფერი არ ედო სახეზე მასთან გაჩნდა.
-არა მე წავალ.
-მეც გავყვები.-კატომ გაყოლა დაპირა ნიცამ რო უთხრა.
-მადლობა კატო არააა საჭირო.-გარეთ გამოსულს მთელი აუდიტორია კართან დახვდა.
-ნიცა რა მოხდა?-იკითხა სანდრომ.
-კატო გეტყვით მე მე უნდა წავიდე.
-კი მაგრამ კარგად ხარ ?ფერი არ გადევს.
-უარესადაც ვყოფილვარ.კატოს უთხარით სამუშაოს მისამართი მომწეროს.
-კარგი.-