განყოფილება N14 (4)

ნორა.
-ეს ვინ ჯანდაბააა ამ დილა უთენია ვის გავახსენდი.-კარებზე გაუჩერებელმა ბრახუნმა გამაღვიძა, ვინც არ უნდა ყოფილიყო ვერ გადამირჩებოდა, ნახევრად მძინარი ჩავედი ძირს, კარები გავაღე და ვინ შემჩა ხელში უფროსწორად ვინები, რათქმაუნდა ლექსო, ელე, მატაბელი და დემე.
-თქვენ რა გიჟები ხართ ამ დილა უთენია რა გაგაღვიძათ.-კარები უფრო ფართოდ გავაღე და შემოლაგდნენ.
-აი ეგ კითხვა დაგვებადა ჩვენც როცა ეს წყვილი თავზე დაგვადგა.-ლექსო თვალების სრესვით დაესვენა მდივანზე.
-კარგით რა, რა დილაუთენია უკვე 1საათია.-ელიმ გაბრაზებით შემოგვხედა.-ისეთი კარგი ამბით მოვედი და თქვენ კი ყუყუნით შემოგვეგებეთ.
-ამ დილა უთენია რა მოგიყვანაღ აქ.-ევა ტელეფონში ჩავარდნილი ჩამოდიოდა კიბებზე და კინაღამ ცხვირიც მოიტეხა.
-აი ამანც იგივე დაიწყო.-დაამატა დემემ.
-რამდენჯერ უნდა გაგაფრთხილო შვილო კიბებეზე მასე ნუ ჩამოდიხარ თორემ ცხვირს მოიმტვრევ.-დემეს ნათქვამი გავატარე და მზრუნველი დედასავით დავუწყე ევას საყვედურები.
-გაჩედი დედი თორემ ახლა ავწითლედი.-ევამ თავისი ჭკუით გაიხუმრა მაგამ ამ ბატებმა მაინც გაიცინეს.
-კაით მოდი ახლა სჯობს გავიგოთ თუ რატომ დაგვადგნენ ასე ადრე თავს.-თორნიკემ გაგვაწყვეტიმა საუბარი.
-ჰო ეგ მართალია, ვაიმე ვერ გადამირჩებით რამე სისულელე რომ იყოს.-ევამ სამზარეულოდან გამოსძახა.
-დაიცა ევა შენც გამოდი და გეტყვით.-დემემ ევას გასძახა მისაღებიდან.
-კაი მოვდივარ.-ევამ ყველას წვენები გამოგვიტანა და ელის გვერძე მიუჯდა.
-დაიწყე ელი.-დემემ თავი დაიფასა და თავისი ჭკუით გოგოს დაუთმო.
-ჰმმ, კაი დავიწყებ.-კიდევ კარგი ელიმაც არ დაიწყო თავის დაფასება.
-ახლა იტყვით თუ არა.- ინტერესით გამოხედა მატაბელმა და კარგად მოკალათდა.
-გუშინ მე და დემე დავინიშნეთ.-ელიმ ეს თქვა და ყველამ გავკირვებულება პირი დავაღეთ.
-ღადაობთ ხო.-ეშმაკურად შეხედა ლექსომ.
-არა რას ვღადაობთ აი ბეჭედიც.-ხელი გამოწია ჩვენკენ.
-აუ რა მაგარია ეს უნდა ავღნიშნოთ.-ფეხზე წამოხტა ევა.
-შენ სულ დალევა როგორ გახსენდება.-გადიხარხარა დემემ.
-რატომ ვითომ მეც ვეთანხები.-ლექსო გვერძე ამოუდგა ევას.
-მეც ვეთანხები.-მატაბელიც შეუერთდა და მე ხომ არ ჩამოვრჩებოდი.
-კარგი თუ მასეა დღეს საღამოს გასართობად მივდივართ.
-ოღონდ რესტორნები და მასეთი რაღაცეები არ გვინდა.-მატაბელმა გამოთქვა თავისი ჭკვიანური მოსაზრება რაშიც ყველა ვეთანხებოდით.
-ხოდა მოდი დღეს ბაკურიანში დავეშვათ.-ევამ დაარეხვა რაც პირზე მოადგა.-იქ აგარაკი მაქვს და თან თბილისში სიცხეებია.
-კაი ბაზარია არა მარა დათო და ის ვიღაც ქალი?-რათქმაუნდა რაღაც მიზეზი მაინც გამოხტა.
-იცი რა მოდი იმ ქალს როგორმე დღეს მივაგნოთ და დავაკავოთ, თუ ვერაფერს ვიზავთ ვინმე სხავს გადააბარებს ცოტა ხნით.-ლექსოს რაღაცატომ ყველაფერი ადვილად ეჩვენებოდა.
-ის ქალი უკვე მივაგენი და შეგვიძლია დღესვე დავაკავოთ და დათოს მივუყვანოთ.-ვითომც არაფერი ისე თქვა მატაბელმა.
-შენ რა დებილი ხარ ამდენი ხანი მერე ვერ თქვი?.-ევამ ნერვები ვერ მოთოკა და პირდაპირ მიახალა რასაც ფიქრობდა.
-გოგონი გირჩევნია გაჩუმდე თორემ მასეთ ლაპარაკს არ შეგარჩენ ხომ იცი.-მატაბელმაც გაჭედა.
-შენ მასე ვის ელაპარაკები, ნუ გონია რადგან გოგო ვარ რამეს დამიშავებ.-ევამაც შეუტია და მაგრამ ბოლოს მიხვდა და თავის ოთახში წავიდა.-ამდენი დეგენერატი როგორ დადის ამ ქვეყანაზე.-დაამატა კიბებზე ასვლის დროს.
-საკუთარი თავიც რომ მიათვალო ხოლმე არაფერი გიჭირს.-ვითომც არაფერი ისე თქვა, ევამ კი დააიგნორა და ვითომ ვერც გაიგო.
მეც ჩემს ოთახში წავედი და გამოვიცვალე, დანარჩენები და სხვები ქვევით გველოდებოდნენ.
-მე მზად ვარ ევა არ ჩამოსულა ჯერ?-თან ტელეფონში ჩავხერებდი და კინაღამ ევას ბედი გავიზიარე.
-მე ხელებს დავიბან.-მატაბელმა სააბაზანოსკენ გასწია.

ევა.
-ამ მატაბელმა ნერვები რომ არ მომიშალოს არ შეიძლება რა.-ყუყუნით გადავიცვი მაიკა.
-სულ ჩემზე როგორ ფიქრობ, ხომ ხედავ უკვე მოგეწონე.-კარებზე მიყუდებული თორნიკე გაკრეჭილი მიყურებდა.
-ღმერთმა დამიფაროს.-ეს ვთქვი და იქვე მდგარ ხის სკამზე დავაკაკუნე სამჯერ, რათქმაუნდა მატაბელს გაეცინა მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე.-ისე ვინ მოგცა ჩემს ოთახში შემოსვლის ნება?.-სატენიდან გამოვაძვრე ტელეფონი გასვლა დავაპირე მაგრამ მატაბელმა მკავში ხელი ჩამავლო.
-სად მიდიხარ ჯერ საუბარი არ დამიმთვარებია.-კარები მიხურა და კედელზე მიმაწება.
-ხელი გამიშვი დეგენერატო.-ვეცადე ხელი გამეთავისუფკებინა მაგრამ ამაოდ.
-საყვარელო, ნუ ცუღლუტობ.- ეს მითხრა და გადაიხარხარა.
-მომისმინე ძვირფასო ხელს თუ გამიშვებ ძალიან დამავალებ.-ვეცადე სიწყნარევ შემენარჩუნებინა.
-საყვარელი ხელი რომ გაგიშვა გამექცევი.-მის ნათქვამზე სიცილი ამიტყდა, ის კი უფრო მოიწია ჩემკენ, მისი სურნელი ისეთი იყო როგორც ყოველთვის პიტნის კევის და ადეკალონის სუნი ერთმანეთში არეული, ამ სურნელზე კი ყველა ნატრობდა (მატაბელის ფანები იგულისხმება).
-შეგიძლია მითხრა თუ რატომ გადამეკიდე მაინც და მაინც მე.-თან ვცდილობდი თავი გამეთავისუფლებინა.
-აბა თუ მიხვდები რატომ.-ეშმაკურად შემომხედა თორნიკემ.
-მომისმინე წინასწარმეტყველობის მგონი არაფერი მეტყობა და ხელს თუ არ გამიშვებ ვიკივლებ.-ვეცადე სერიოზული სახე მიმეღო.
-მგონი თავს ისულელებ და ძალიან კარგად ხვდები რატომაც გადაგეკიდე.-ბოლოს ეს მითხრა და მისი თბილი ტუჩები ჩემსას შეეხო, სახეში გარტყმა და მისი მოშორება მინდოდა მაგრამ გული კი სხვას მეუბნებოდა, მაგრამ ეს ხომ მატაბელი იყო ალბათ ყველა გოგოს ასე ექცეოდა და მე ერთ ერთი ვიყავი მათგან, როგორც იქნა თავიდან მოვიშორე კიდე ხუთი თითი დაეტყო მე კი ქვევით ჩავედი და ყველა გაკვირვებული მიყურებდა რაღაცატომ.
-რა იყოთ რამე მაცხია?-გაკვირვებით შევხედე ყველას.
-ბლესკი ცუდად გისვია ან ვინმემ მოგაშორა.-ნორამ სიცილით მითხრა, მატაბელიც მალევე ჩამოვიდა.
-კაი აბა წავიდეთ და დავაკაოთ ის ქალი მაგრამ მანამდე განყოფილებაში უნდა შევიაროთ.-ლექსი წამოდგა და ხელი გადამხვია.
-თქვენ მანქანით ხართ თუ ჩვენი მაქანით უნდა წავიდეთ.
-მე ჩემი მანქანით ვარ და მატაბელს არ წამოუყვანია ამიტომ, რომელიმეს მოგიწევთ წამოყვანა.-ლექსოს განგვიმარტა ყველაფერი.
-მე და ევა ერთდ წამოვალთ.-მატაბელმა ხელი გადამხვია და კარისკენ მიმანიშნა.
-მე შენთან ერთად არსად არ წამოვალ ამიტომ ხელი გაწიე.-ვეცადე მშვიდად მეთქვა.
-არა საყვარელო მე ამის წამყვანი არ ვარ და თან ნორას ჩემთან ერთად ურჩევნა წამოსვლა არა?-თვალი ჩაუკრა ლექსომ ნორას და გარეთ გავიდნენ.
რათქმაუნდა მატაბელი მე შემრჩა ხელში.
-მალე გამოხვალ თუ წავიდე.-მძღოლის ადგილიდან მიძახდა თორნიკე.
-არ დაგავიწყდეს რომ მანქანა ჩემია და საერთოდ ვინ მოქცა უფლება შენ დაჯდე რულთან.-კარები როგორც იქნა ჩავკეტე და მანქანამდე მივაღწიე.
-მოდი ამაზე შევთახმდეთ რომ ჩემთან ერთად როცა იქნები სულ მე ვიჯდები რულთან.-კმაყოფილი სახით შემომხედა.
-მე შენთან ერთად მეორედ მგზავრობას აღარ ვაპირებ და ამიტომ ამ ერთხელ დაგითმობ.-მეც კმაყოფილი სახით შევხედე.
-მაგასახ ვნახავთ.-ჩაიბუტბუტა თორნიკემ.
-რამე მითხარი?-ვითომ ვერ გავიგე.
-არაფერი არაფერი.
თითქმის მთელი გზა ჩუმად ვიჯექით მაგრამ ბოლოს მაინც მე ამოვიღე ხმა.
-საიდან გაარკვიე იმ ქალის ადგილსამყოფელი.
-ჩემი ხერხები გამაჩნია და არ ვთვლი საჭიროდ რომ შენც იცოდე.-ვითომც არაფერი ისე მითხრა.
-მაგ შენს ხერხებს მალე გამოვააშკარავებ და მერე ნახავ შენ კარგს.-ჩემთვის ჩავიბუტბუტე.
-რა თქვი?
-რა და ამ საქმეში შენი ხელი ურევია და ვატყობ მალე სიმართლეს ფარდა აეხდება.-კმაყოფილად შევხედე.
-ვერ მივხვდი რას გულისხმობ.-ვითომ ვერაფერს მიხვდა.
-კარგი მალე მიხვდები რამდენიმრ დღეც მოითმინე.-მგონი ჩემი ფიქრები მისთვის არ უნდა გამენდო.
-ევა რა იცი ჩქარა თქვი.-მატაბელმა მანქანა გადააყენა და ჩემკენ მოტრიალდა.
-არაფერი არ ვიცი და მალე გავიგებ.-არასდროს არ გამომდიოდა ტყუილის თქმა.
-შენ მე ვერ მომატყუებ.
-მანქანა დაძარი და იმ ქალთან მიმიყვანე გასაგებია.
-ჩქარა თქვი რა იცი და მაგას მე გადავწყვეტ სად წავალთ.-თითქოს მემუქრებოდა.
-არაფერსაც არ ვიტყვი ჩემით წავალ.-მანქანიდან გადავედი გზას გავუყევი.
-შენ რა ფეხით აპირებ წასვლას?-გაკვირვებით შემომხედა.
-შენ რა დაბმრავდი?ვერ ხედავ ფეხით რომ მივდივარ?-ძალიან გაღიზიანებული ვიყავი.
-ვერსადაც ვერ წახვალ ყველაფერს დაგაფქვევიებ.-მოულოდნელად ხელში ამიყვანა და მანქანაში ჩამაგდო(შემტენა).
-შენ რა სულ გაგიჟდი გააღე კარები.-ვცდილობი კარები გამეღო მაგრამ ამაოდ.
-თუ ყველაფერს არ იტყვი შენ სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქრება.-დამემუქრა თუ მე მომეჩვენა ვერ გავიგე.
მოულოდნელად ცხვირზე რაღაც მომაფარა და იმის შემდეგ არაფერი მახსოვს.