პირველი და უკანასკნელი 2

-რა გაყვირებს?იცი საეთოდ ვის სახლში ხარ?
-მეე....თქვეენთან...
-პირდაპირ თქვი ვინ ხარ და რა გინდა ამ სახლში?
-მე დედათქვენის განცხადება ვნახე და მაგი......
-ჰაჰ,ისევ დედაჩემი? ვერ გავაგებინე რომ არც ინვალიდი ვარ არც ბავშვი და არც მოხუცი.
არ მჭირდება მე ძიძა
-ნუ ყვირით გეგონება მე ძალიან მინდოდეს თქვენი მოვლა.მე სამსახური მჭირდება დედათქვენს თქვენი მოვლელი.დედათქვენთან გაარკვიეთ ეგ სიტუაცია.
-ბევრს ნუ ლაპარაკობ ისედაც თავი მტკივა.წადი და შენს საქმეს მიხედე.ჯანდაბას ის რომ არ მჭირდება მომვლელი.
შევტრიალდი და სამზარეულოსკენ მივდიოდი მაგრამ ამ დროს დამიძახა.
-თათაა
ჩემი სახელის გაგონებაზე გავშრი.დავრწმუნდი რომ სულ იცოდა ვინ ვიყავი თან ისე კარგად რომ გავახსენდი.ეს მესიამოვნა,გამეღიმა მაგრამ მაშინვე დავსერიოზულდი და შევტრიალდი.
-გისმენთ
-თქვენობით ნუ მომართავ თავი მართლა მოხუცი მგონია.
-კაი
გზა გავაგრძელე როცა ისევ დამიძახა.
-თათაა
-რა გინდა?
-პულტი მიგაქვს
-აა ხო
პულტი მაგიდაზე დავუდე
და მან სიცილი ატეხა.
-რა გაცინებს?
ხმას არ მცემს და დაპრესილ მუცელზე იკიდებს ხელს ალბათ სიცილისგან ტკივა მეკიდე საეთოდ არ მეცინება ამ მდგომარეობაში რომ ვხედავ.
ყურადღება მის სახეზე გადავიტანე და კითხვა გავუმეორე.
-შეენ აპირებდი პულტით დაგეცვა თავი? შეუდარებელია

ცხვირი ავიბზუე და სამზარეულოში გავედი.თეფშების დარეცხვა დავიწყე როცა უკნიდან ვიღაცის სიახლოვე ვიგრძენი.
დაფეთებული შევტრიალდი და ნიკა შემრჩა.განა ვინ უნდა ყოფილიყო მეტი? ამომხედა გაიღიმა და ნელ ნელა მომიახლოვდა.ძალიაან ახლოს იყო მის სუნთქვას სახეზე ვგრძობდი უფრო ახლოს მოიწია და.....
ჭიქა აიღო ონკანს შეუშვირა წყალი დალია ჭიქა მაგიდაზე დადო და ოთახიდან გავიდა.
ო გამომაფხიზლეთ ვინმემ.თათა ბოლო დონით ქათამივით იქცევი.ვსაყვედურობდი ჩემს თავს და თან ხელებს ვიმშრალებდი. შემდეგ მისაღებ ოთახში გავედი.ნიკაც იქ იყო დივანზე იჯდა და ტელევიზორს უყურებდა.მტვერსასრუტი ჩავრთე და დალაგება დავიწყე.
-გამორთეე
-რა გინდაა?არ მესმის შენი ხმაა.
არადა ძალიან კარგად მესმოდა.
-სხვა ოთახში გააადი
-რაა?პულტს ვერ პოულობ? გვერდით გიდევსს.
ნიკამ თავის მსუბუქი მასაჟები დაიწყო.
-გა მო რთე (დამიმარცვლა)
-კი ეს კარგი ფილმია.
აი ბოლო ნერვის ძაფიც გაწყვეტილია.გაწითლებული მოვარდა და მტვერსასრუტი გამორთო.შემდეგ მხრებზე მომკიდა ხელი და მეობნება.
-შენ აქ ჩემს მოსავლელად ხარ და არა ნერვების მოსაშლელად.
ახლა ადი ჩემს ოთახში და მაიკა ჩამომიტანე.
-შენ აქ ჩემს მოსავლელად ხარ და არა ნერვების მოსაშლელად(გავაჯავრე და თან ოთახიდან გავედი სასურველი მაიკა ჩამოვუტანე)
-ეს არა მეორე.
თვალები ავაბრიალე და სხვა მაიკა ჩამოვუტანე.
-არც ეს
-იცი რა?ან ეს ჩაიცვი ან შენით ადი თორე დავიღალე რა აზრი აქვს რომელს ჩაიცმევ.
-იცი რა?შენ მე უნდა მომიარო ასე რომ ადი და ჩამომიტანე მაიკა.
ავედი მაიკა ჩამოვუტანე და ვეუბნები:
-ან ამას იცმევ ან მოგიწევს შიშველი ყოფნა
-ეჰ საყვარელო ვიცი რომ შენ ჩემი ხილვა მეორე სიტუაციაში უფრო მოგწონს მაგრამ ცოტა აცივდა.
მაისური გადაიცვა და თვალი ჩამიკრა.
-ეგეთი თავდაჯერებულიც ნუ იქნები.
-ი გენაცალე მე მიდი გააგრძელე საქმე.
მთელი დღე პულტს მახსენებდა მაგრამ მე ვერიდებოდი.ვცდილობდი ხშირად არ დამენახა და ნაწილობრივ გამომდიოდა.
ჩემი ჯინსის კურტკა მოვიცვი და კარებისკენ წავედი.
-გოგონი
-სახელი მაქვს
-საით გაგიწევია?
-საქმეები დავასრულე ვახშამიც გავაკეთე და მივდივარ.
-ესე დაუკითხავათ რა წესია იქნებ მჭირდება რამე.
-გჭირდება რამე?
-არაა
-ხოდა პრომლება არ არის ასე რომ ნახვამდის.
კარები გავაღე და წავედი.სახლში ძალიან დაღლილი მივედი ამიტომ მაშინვე დამეძინა.შუა სიზმრებში ვიყავი როცა ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა.ქალბატონი თამარი იყო.
-შვილო ნიკამ დამირეკა ცუდადაა ნაკერები ეწვის.მითხრა რომ არ ქონდა შენი ნომერი და მთხოვა დამერეკა.უჯრაში ექიმის რეცეპტია და მალამო მოძებნე რომ მიხვალ.
-კარგით კარგით ახლავე წავალ.

მანქანაში ჩავჯექი რამეცვა არც ვიცი.ტანსაცმელს დავხედე,მშვენიერია დათუნებიანი შორტი,ტოპი და ზემოდან კი გრძელი ჯინსის კურტკა.ზუსტად ჩემთვისაა პიჟამოებით გარეთ გამოსვლა აბა რა.როგორც იქნა მივედი კიბეები ძვლივს ავირბინე კარები მეორე გასაღებით გავაღე რომელიც ჩემთვის იყო.
შევედი მაგრამ ნანახით გაოგნებული დავრჩი.
-ნიკაა(ვიკივლე)


გავაგრძელო? არ გავაგრძელო? არ აქტიურობთ და ვერ ვხდები რავქნა