"ერთი მნიშვნელოვანი დეტალი, რასაც ფოტო უნდა შეიცავდეს, მომენტის ჰუმანურობაა"- Robert Frank

-გოგოო ეგ რა კომპანიის მმართველიაა?-მკითხა ანიმ.
-ტურისტული, მაგრამ მე რაში ვჭირდები?
-იქნებ დაევასე და გიტყუებს-ერთი გემრიელად გადაიხარხარ.
-ოო გაააადი რა- ერთი შევუბღვირე.
-ქალაუუ რას იცმევ?
-კი არის ღირსი საცვლებით დავადგე.
-და მერე აწყნაროს თავისი ღირსება ვიღაც ბო^ მდივანთან-ამყვა ანიც.
-საწყალ ბიჭს ცხოვრებას გავუმწარებ, რა ჭირი უნდა?
-მე რავიციი წინასწარმეტყველი კი არ ვარ.
-ტრა^ზე მაკოცე რაა
-ჩემი სიტყვებიი შე იხვისკარტაავ(ანი)
-წავედიი რაა დღეს პარასკევია და ცოტა საქმე მაქვს, მოვაგვარებ და ავაკითხავ კომპანიაში.
-მიდი ცუნცულ ოღონდ ჯერ ცივი კოფე გააკეთე რაა, ბეეევრიი ნაყინით ოღონდ ცუნცულ.
-ისე ცოტას ვაგდებ რაა ისე მეუბნები. და საერთოდაც შენ ფეხები არ გაქვს? ადექი და გააკეთე.
-ოო შენ გემრიელს აკეთეეებ.
-არც გაა^რაკო-ენა გამოვუყავი და ქვემოთ ჩავედი.
ყავა გავაკეთე და მაცივარში შევუდგი, ჩემი კი მოვწრუპე და ავძახე.
-მაცივარშია ყავა და შეგიძლია წრუპოოო.
-ოქეიიი მადლობებიი
-იუ არ ველქამებიი-ავძახე და ჩემს ოთახში შევედი.
წყალი გადავივლე და შავი მოტკეცილი, მუხლს კარგად აცდენილი ტყავის ქვედაბოლო ჩავიცვი და ზემოდან ზედმეტად ამოღებული შავი ტოპი, ფეხზე კრემისფერი მაღლები და ეგაა. ანისთან შევაჭერი, საცვლებით იდგა.
-აბაა ქალაუუ გავაგიჟებ დამიანეეს?
-ოჰოო თუ სკამიდან არ ადგა ესეიგი ჩვენმა გეგმამ გაამართლა-ერთი გემრიელად გაიცინა.
-შე გარყვნილო არსებავ-სიცილი ამიტყდა მეც.
-კომპლიმენტად მივიღეებ-მომაძახა კარებში გასულს.

მალევე მივედი სტუდიაში, გადაღებები არ მქონდა, ფოტოებს ვაფოტოშოპებდი, ორ საათში სასტიკად გადავიღალე. მერე კაფეში ვისაუზმე და მარის გამოგზავნილ მისამართზე წავედი. კომპანიაში როგორც კი შევედი ეგრევე ვიღაც გოგო მომეგება.
-გამარჯობა, თქვენ ხართ ლილიანი?
-გამარჯობა, დიახ.
-წამობრძანდით აქეთკენ.-კაბინეტთან მიმიყვანა და დააკაკუნა.-ბატონო დამიანე ქალბატონი ლილიანი მობრძანდა.
-შემოდით.-ჩვენც შევედით და შიგნით ის ნატალი და ჰითი დაგვხვდნენ კიდევ.
-გამარჯობა ირაკლი-ხელი ჩამომართვქ იმ ჰითმა. ნატალიმ ამაზრზენი მზერა მომავლო, მგონი ამითვალწწუნა, მაგრამ რა დავუშავე აზრზე არ ვარ.
-გამარჯობა, ლილიანი.
-სასიამოვნოა, დამიანე მე და ნატალი დაგტოვებთ.-და კაბინეტიდან გავიდნენ.
-დაბრძანდით-მითხრა და მეც ტყავის სავარძელში მოვკლალათდი.
-ჩემმა ასისტენტმა მითხრა ბატონი დამიანე გიწვევთ კომპანიაშიო და რამე ხდება?
-დიახ, პირველ რიგში ბოდიში უნდა მოგიხადოთ იმ ინციდენტისათვის.
-რომლისთვის იმისთვის, რომ ჩემს მოსასყიდად ამდენ თანხას მიხდიდით თუ ჩაშლილი ქორწილისთვი?-ღმერთოო რა დამპალი ვაარ, ეგრევე პირდაპირ ვაჯახე რასაც ვფიქრობდი.
სახეზე ფერი გადაუვიდა, რაზეც ჩემი გონება ზეიმობდა, ბოლოს კი როგორც კი აზრზე მოვიდა თქვა.
-ორივესთვის.
-კარგით და მარტო ამისთვის მომიყვანეთ?-ვინმემ ჩამარტყით რამეე.
-არა, როგორც მოგეხსენებათ ტურისტები დაგვყვავს ჩვენი ქვეყნის დასათვალიერებლად, მაგრამ ჩვენ სერვისის გაუმჯობესების მიზნით, გვსურს გადავუღოთ მათ ფიტოები და შემდეგ გადავუგზავნოთ, რადგან მათ სამახსოვროდ დარჩეთ.
-დიახ შემდეგ?
-და რახან ის ინციდენტი მოხდა, ბოდიშის მოხდის მიზნით მინდა მოგიწვიოთ ფოტოგრაფად, თუ დამთანხმდებით დეტალებზეც შევთანხმდებით.
-არ ვიცი დრო მჭირდება მოსაფიქრებლად.
-კარგით პასუხს ხვალ ამ დროს გამაგებინებთ თანახმა ხართ?
-დიახ, ახლა კი დაგტოვებთ, ნახვამდის.
-ნახვადმის და ჰო ძალიან ლამაზად გამოიყურებით.-ოპაა ოპააა, ამაზე ლოყები ამიწითლდა, ღმერთო როგორ მაღიზიანებს ჩემი თავი ესეთ დროს.
-მადლობა კომპლიმენტისთვის-ვუთხარი და კაბინეტი დავტოვეე.
სასწრაფოდ ანის დავურეკე.
-სწრაფად, გამოგივლი სამსახურში და დავაწვეთ წყნეთში აგარაკზე ორშაბათამდე.
-კაი და რა მოხდა რაო დამიანემ?
-გზაში მოგიყვები.
-კაი მაშინ დროზეე.
-ჰოო მოვდივარ მაცადეე.-ვუთხარი და გავუთიშე. მალევე მივედი გამომცემლობასთან და დავურეკე, რომ ჩამოსულიყო. ცოტახანში შევამჩნიე როგორ მოდის გაოგნებული სიფათით. მალევე ჩაჯდა მანქანაში და დაიქოქა.
-ირაკლი ასლანიშვილი, იგივე ჰითი, რომელ კომპანიაშიც იყავი მისული ზუსტად იქ მუშაოოობს, აზრზე ხაარ?
-ჰოო ვიციი დამიანეს კაბინეტში დამხვდა.
-მართლაა?
-ჰოო.
-რაო მერე "ბატონმა" დამიანემ?
-ბოდიშის მოხდის მიზნით მინდა ჩემთან მუშაობა შემოგთავაზოოო.
-თუ დაევასე და იმიტომ?
-გაეთრიე რაა-ერთი შევუბღბირე და სიჩქარეს მოვუმატე.
-ისეთი შეხედულების ხარ, რომ არ მოწონებოდი თავი გქონა მოსაჭრელი და მერე რა უთხარი დათანხმდი ხო?
-გააფრინე ხო? დრო ვთხოვე ხვალ ამ დროს პასუხი უნდა ვუთხრა.
-რათქმაუნდა თანხმდები ხო?
-არა.
-მეღადავებიი? როგორც იქნა შენმა დაქალმა ბედი იპოვნა და იმის მაგივრად, რომ ხელი შეუწყო პირიქით აშორეებ?
-დაიმახსოვრე, დაიმახსოვრე მხოლოდ შენ გამო დავთანხმდები ხვალ იქ მუშაობაზე, იცოდე ხშირად მომაკითხე ხოლმე სამსახურში ან ლაშქრობებში წაგიყოლებ ხოლმე.
-მიყვარხააარ, მიყვარხაარ სიგიჟემდეე. საუკეთესო ხარ.
-არ ვიცოდე მაინც ისე მეუბნები.
-უიმეე შენ არ გიყვარვარ ხო? რა სიტყვებს ჭამ გოგო გშია?
-გამანებე თავი რა, წამო ჯერ კარფურში ვიყიდოთ საჭმელები და მერე ჩავალაგოთ ბარგი.
-წამო, აუუ პიცა გავაკეთოთ რაა და კიდეევ ტორტიი და კიდევ ნაყინი რაა.
-კაიი, იმდენი ვჭამოთ რომ მაგრად გავსუქდეთ.-ტუჩები გავილოკე.
-მუცლის მონები ვართ, მაგრამ მაინც არაფერი გვასუქებს.

უცბათ ჩავალაგეთ საჭირო ნივთები და წყნეთში დავაწექით, ერთ საათში იქ ვიყავით უკვე, მაგრად წვიმდაა და გრილოდა.
-აუუ ზუსტაად ჩვენი ამინდიაან ლილიიაან, კოფე, წიგნი, პლედები და წყნარი მელოდია, ნამდვილად ღირდა აქ ამოსვლა.
-მართალი ხარ აანიუუს ჩვენი ამინდია.-სასწრაფოდ შევედით სახლში, ნივთები დავალაგეთ და ყავებით, პლედებით და წიგნებით ხელში ფანჯარასთან საწოლებზე მოვკალათდით.
ცოტახანში ანიმ წიგნიდან თავი ამოყო და შემომხედა.
-ახლა ერთ მონაკვეთს წაგიკითხავ და დაფიქრდი აბა.-მითხრა ინტერესიანი მზერით.
-მიდი აბა.
-"ერთი იცოდე, დომენიკო: ის ნიადაგი, სადაც მცენარე-მტაცებელი იზრდება, ცუდია. მცენარის ბრალი კი არაა, მწერებს რომ ხოცავს და ისე იკვებება, ნიადაგის ბრალია, კარგად დაიმახსოვრე ეს."
-საინტერესო ფრაზაა იციი, კარგად უნდა დაუფიქრდე. კარგი თემა გამოვიდოდა დოჩანაშვილის ფრაზაზე.
-კიი და ვფიქრობ, რომ დავწერო რას იტყვი?
-ჯერ კარგად იფიქრე, ყველა კუთხიდან მიუდექი და შემდეგ დაწერე გააზრებულად.
-მართალი ხარ და შენ როგორ გესმის ეს ფრაზა?
-ჰმ... დაახლოებით ასე, ანუ ადამიანი, რომელიც ცუდ რამეებს ჩადის, მისი ბრალი არაა, იმის ბრალია საიდანაც მოდის, ანუ ნიადაგის, ანუ ოჯახის, ანუ მშობლების, ანუ მისი გარემოსი სადაც გაიზრდება. მაგრამ ამ ფრაზას სხვადასხვა კუთხიდან თუ შეხედავ სულ სხვადასხვა დასკვნებს გამოიტან.
-მართალი ხარ ლილიან, კარგი მადლობა გააგრძელე შენ კითხვა.- ასე იცის ხოლმე, წიგნს, რომ კითხულობს ბევრჯერ ამოყოფს ხოლმე თავს, ცაში იყურება და წაკითხულზე ფიქრობს, უკეთესად გასააზრებლად. თავისებური ადამიანი ანი, ცოტა უცნაური, ცოტა საინტერესო და ძალიან საყვარელი.


წიგნის კითხვას, რომ მოვრჩით უკვე 12საათი იყო, ასე იცის, რომ ჩაგვითრევს რთულია თავი დააღწიო. და ისე როგორ დაიძინებდა თუ რამე გიჟურს არ მოიფიქრებდა ქალბატონი ანი.
-აუუუუ ლილიააან მოდი პიცა გავაკეთოთ დაა ძალიიაან ბევრი ვჭამოოთ, მერე კიდევ საშინელებათა ფილმს ჩავუჯდეთ და ფსიქიკა შევირყიოთ ისე, რომ წყლის დასალევად მარტოც კი ვერ გამოვიდეთ.
-გაკლია, მაგრამ მეც მაკლია და თუ არ გაკლია ესეც ნაკლია, ასე რომ "აეზღნერთე" შევასრულოთ შენი გეგმა.-პიჟამოებით გავტანტალდით სამზარეულოში და სიმღერები ბოლო ხმაზე ჩავრთეთ, ძალიან სასაცილო შესახედავები ვიყავით, თუ როგორ ვმღეროდით, ტაფით და დანით ხელში, ვითომ მიკროფონები იყო და ისე ვცეკვავდით ადამიანს გული წაუვიდოდა ამის ნახვის შემდეგ.
ცომს ზელდა ანი, როდესაც ფქვილი ავიღე ხელში, უკნიდან მივეპარე და სულ სახეში შევაყარეე.
კივილი დაიწყო მე კიდე ბედნიერმა გავყვირეე-ესეც შეენ ქალბატონოო 1:0 ლილიანის სასარგებლოოდ.
-იდიოტი ხარ ლილიიაან ხოდა ცომს აღარ მოვზილავ.
-ეე ეგ რა სინაგლეაა, მე უბრალოდ ანგარიში გავხსენიი.
-კაი ხო ჯანდაბა შენ თავს, ვნახოთ დაწოლამდე ვინ მეტ ქულას ავაგროვებთ.
-ვნახოთ ქალბატონი ანი-ვუთხარი სიცილით და პიცის პრიპასრბის დაჭრას შევუდექი. ცოტახანში წყლის შესხმა ვიგრძენი სახეზე და კივილიი დავიწყეე.-სამხარაძეე ანიი მიგაკლააავ.
-ესეც 1:1 გათანაბრდა ანგარიში საყვარელო.-თქვა ეშმაკური სიფათით.
-მეზიზღებიიი.
-მეც მიყვარხაარ-მითხრა სიცილით და ცომის გაბრტყელებას შეუდგა, მე ერთი დავეჯღანე და კოკაკოლა მოვიყუდე.
ბოლოს, როგორც იქნა ღუმელიდან პიცა გამოვიღე და ლეპტოპი მოვიმარჯვე.
-ანიი მოდიი ავარჩიე ფილმიი.
-რა ფილმია?
-და ქრება სინათლე, მუჰაჰაჰაჰაჰაჰჰა, ძალიან საშიშია
-ჰოდა ჩავუჯდეთ-მითხრა და შუქები ჩააქრო, ფილმი, რომ დაიწყო მივხვდით შუქ ჩამქრალში სასტიკად შეგვეშინდებოდა და ბოლოს მაინც ავანთეთ. ყველაზე საშიში მომემტი იყო და როდესაც ის ქალი გამოხტა ზუსტად მაშიინ ანიმ "ბუუუ"-ო დაიძახა და ისე შემეშინდა, რომ მართლა სიკვდილისთვის განწირული ადამიანის კივილი ამოვუშვი და შიშისგან ტირილი დაიწყე ანი კიდევ კვდებოდა სიცილით.
-ყველაზეე ყველაზეე სასტიკი არსება ხაარ.
-კი მაგრამ 2:1-ს გიგეებ.
-იდიოტოო.
-მიდი ჩართე ვაგრძელოოთ
-გამანებე თავიი მე ვიძინებ-პლედი შემოვიხვიე და ოთახში გავედი. ანიმ კიდე გამომძახა.
-მოგიგეე ლილიიააან, ანგარიში დავხურეე.-სიცილით მითხრა. მე კიდევ ისე მეშინოდა, რომ პლედი შემოვიხვიე და ანისთან გავტანტალდი.
-ანი როგორც შემაშინე ახლა ისე ამიტანე ლოგინში-ვუთხარი და ზედ დავახტი.
-მოდი მოდიი შე მშიშარა-მითხრა და ჩამეხუტა.
-მაინც იდიოტი ხარ-ვუთხარი და გავითიშე წამებში.

^^^^^^^^^^^^^^^^
აბაა როგორ მოგწოონთ?
მართალია უფრო დიდის დაწერა მინდოდა, მაგრამ არ გამომივიდა, არაუშავს სამაგიეროდ შემდეგ თავი შევეცდები დიდი იყოოს. ყველას დიდი მადლობა თბილი სიტყვებისთვიის.