საავადმყოფოდან სახლში მიმავალს,სულ იმ უცნობზე მეფიქრებოდა რომლის თვალებმაც თავი საოცრად მომაწონეს,ან რას ნიშნავდა სიტყვები,დავბრუნდები მაგრამ შენს გულში,ის ხომ არც მიცნობდა,არიცოდა ვინ ვიყავი და რამჭირდა,მეხომ ყიველდღე ველოდი სიკვდილს...
ამ ფიქრებში სახლის კარსაც მივადექი,თან ვფიქრობი დედაჩემს რა გაუძლებს თქო,შევედი სახლში ნეტავ არ შევსულიყავი და იქვე მოვმკვდარიყავი,ფეხები მომეკეცა და ვიგრძენი როგორ უმატა სისხლმა მოძრაობას.დავინახე დედაჩემი ვიღაც ახალგაზრდა ოცდაათწლამდე კაცთან,რა ენაღვლებოდა ჟიმაობდა და კიბოიანი შვილი რომელიც უკვდებოდა არცკი ახსოვდაა.
-დედააააა.
-ღმერთო ჩემო,ლილე ძვირფასო ყველაფერს აგიხსნი.
-არა დედა ყველაფერი გასაგებიაა მადლობა რომ ესე ზრუნავ და ღელავ ჩენზე,მადლობა რომ ჩემს შერცხვენას აგრძელებბ,დედა იმის მიუხედავად რომ.სვამდი სახლში ყოველთვის არყის ბოთლით მოდიოდი,მე გპატიობდიი.შენს გამო მამაც კი დავკარგე,შენკი როგორ მიხდი სამაგიეროსს.
-ლილე გთხოვვ მისმიმე.
-არა დედა უკვე საკმარისად გისმინე,მე მამსთან მივდვარ მინდა დარჩენილი სიცოცხლით ვისიამოვნო......
ისე ავედი მეორე სართულზე დედაჩემის ყვირილისთვის და ბოდიშებისთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევიაა...დავრეკე მამაჩემთან და პატიება ვსთხოვე ვუთხარი რომ მოსულიყი და წავეყვანე,ესეც მოიქცა.
მამაჩემი თბილისში ერთ-ერთი ყველაზე შეძლებული ბიზმესმენი იყო და ვხვდებოდი რომ მასთან უკეთ ვიფგრძნობდი თავს,მაგრამ ერთი რამის მეშინოდა დედინაცვლის,რომელსაც შვილი ყავდა,მეშინოდა რომ მამას ის უფრო ეყვარებოდა ვიდრე მეე.
-ძვირფასო,მითხარი ესე უცებ რატომ გადაწყვიტე წამოსვლა?
-ხომ იცი მამა ჩემი მდგომარეობა,მინდა რომ ბედნირად მოვკვდე და არა უკმაყოფილო.
-გთხოვ შვილო მაგას ნუ ამბობ რადროს შენი სიკვდილია,ყველაფერს გავაკეთებ რო უკეთ იგრძნო თავი.
-მამაა შენ ცოლს შვილი ჰყავს ხოო?
-კი შვილო 18წლის ბიჭი ჰყავს.
-შენი აზრით ერთად ცხოვრება არ გაგვიჭირდებააა.
-არა შვილო,შენი დედინაცვალი ძალიან გამოსული და კრეატიული ქალია,შვილიც ძალიან კარგი ჰყავს,ჩემი აზრით კარგად შეეწყობით.
-ხო იმედია მამა რაქვია მაგ ბიჭს?
-ტატო შვილო,ყველანაირად ცდილობს რომ გამიგოს და მხარში ამომიდგეს,ახერხებს კიდეცც,დღეს დილას ჰყებოდა,ვიღაც წითურ გოგოს ვუშველეო,ალბად ისიც შენნირი ლამაზი იყო და ეტყობოდა რომ ძალიან მოეწონა კლუბთან დაუნახავს გულ წასული და საავადმყოფოში მიუყვანია,მაგრამ წამოსვლისწინ არუნახავს,ამბობდა რომ აუცილებლად მოძებნიდა და აღარასდროს გაუშვებდა.
-რააა რასამბობ მამა?გულში გამიელვა მწანე თვალება ბიჭიი.ტატო სწორედ ის იყო და მივხვდი რომ ამწუთიდან სიმშვიდეს წარსულში ვიტოვებდიი და საგიჟეთში მივდიოდიი.

......
აბა რავქნა განვაგრძოო,სულ ოდნავაც არაა საინტერესოო?გთხოვთ რომ წაიკითხავ დაწეროთ მოსაზრება,ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია..მადლობააა...