როგორც იქნა ჩაიარა ყოველმა ცუდმა დღემ,ყველაფერი თავის კალაპოტში ჩადგა..რამდენი ცუდი დღე,დამცირება,ზურგის შექცევა,ღალატი და გაჭირვება გამოვიარეთ მე და დევდარიანმა ერთად..და მაინც არასდროს არავინ იცოდა რა ხდებოდა ჩვენში,რადგან თავს არასდროს ვხრით და არავის ვაჩვენებთ,რომ რაღაც რიგზე ვერ არის..მუდამ ვიბრძვით ერთმანეთისთვის და ზუსტად ვიცი,რომ დასასრული ბედნიერი იქნება! ამასთანავე ყველაზე ცუდი ის არის,როცა გაღვიძებისთანავე ტკივილში იხრჩობოდი,როცა სიმღერაზე ხმა ბოლომდე გქონდა აწეული და მაინც არ გყოფნიდა,დაძინებისას ვერანაირ შვებას ვერ გრძნობდი..იცით რა არის ამ მომენტში ყველაზე ცუდი? როცა ამ ყველაფერს იხსენებ და გგონია,რომ ჯერ კიდევ იქ ხარ,საიდანაც თავის დაღწევას ვერ ახერხებ..ამასთანავე ბედნიერს გხდის იმაზე ფიქრი,რომ ამ ყველაფერმა ცუდმა ჩაიარა და უკვე წარსულს ეკუთვნის! არც ერთი ღრუბელი არ ყოფილა იმდენად ბნელი,რომ მზეს ვერ გაენათებინა ჩვენთვის..
ყველაზე უცნაური ის ფაქტია,როცა შეკითხვაზე "რას ვერ აპატიებდით ადამიანს" ყველა და ამასთანავე მეც თამამად გავიძახოდით "ღალატს"..ახლა სხვაგვარად არის ყველაფერი,ადამიანს ასაკთან ერთად ყველაფერზე შეხედულება ეცვლება,სხვანაირად უყალიბდება აზრები..მე კი ადამიანს ვერ ვაპატიებ,როდესაც მეუბნება "მე შენს გვერდით ვარ" ან თუნდაც "ჩემი იმედი გქონდეს" და სინამდვილეში ჩემგან წასასვლელი გზის ჩახვეულ ნაწილში ისე უეცრად იკარგება,თითქოს ეს სიტყვები მისი პირიდან არასდროს გამიგია..მე ადამიანს ვერ ვაპატიებ,როდესაც ზურგს შემაქცევს და ისე გამეპარება,თითქოს არასდროს უარსებია ჩვენ მეგობრობას.ადამიანს ვერ ვაპატიებ,როცა ჩემს თავმოყვარეობას ფეხქვეშ გათელავს და იფიქრებს "ნეტა ერთი მაგისი,მეორე დღე არც ემახსოვრებაა",ვერ ვაპატიებ როცა ჩემთან ჩემია და სხვასთან სხვისი..ვერ ვაპატიებ წარსულის დავიწყებას და აწმყოსთან შეგუებას..ვერ ვაპატიებ,ერთ დღეს გამარჯობას მეორე დღეს კი ცივ მზერას..ვერ ვაპატიებ "მიყვარხარ" შემდეგ კი "გადამიყვარდი",იმიტომ რომ სიყვარული თამაში არარის. ჩემს სიცოცხლეში ბევრი იმედგაცრუება,ტკივილი და გზაა,რომლის გავლის დროსაც მუდმივად უკან ვიყურები,იმის იმედით იქნებ ვინმე მაინც მომყვება..არ აქვს მნიშვნელობა ვინ იქნება,იყოს ადამიანი,ჰქონდეს ჩემნაირი გრძნობები,აზროვნებდეს ჩემნაირად და მხოლოდ იფიქროს საუბრის გარეშე..იფიქროს ჩემთან ერთად ერთნაირად..ჩვენ მაინც შევხვდებით (უკვე შევხვდი) და გავაბამთ კარგ ნაყოფიერ საუბარს ერთმანეთის ფიქრებში,შემდებ მივხვდებით,რომ ხანდახან დუმილი უფრო კარგი გამოსავალია,ვიდრე უაზრო ლაპარაკი..მე ადამიანს "უკვე" ვერ კი არა,არ ვაპატიებ! იმიტომ,რომ უკვე მეყო რაც უპატიებელიც ვაპატიე..ამ მომენტში ბედნიერი ვარ,რადგან მყავს ადამიანი,ვინც ამ კრიტერიუმებს მიკმაყოფილებს გოგას სახით და სამეგობრო წრე,ჩემი მეგობრების სახით!

6თვის შემდეგ..

დილით უცნაურმა გულის რევის შეგრძნებამ გამომაღვიძა,მალევე შევხტი საპირფარეშოში..ერთი ძლიერი ბიძგი მუცლის ღრუდან და მდგომარეობიდან გამოვედი..ცივი წყალი შევისხი სახეში,შევიმშრალე და საძინებელში გამოვედი..გოგას ეძინა,გასვლას ვაპირებდი,მაგრამ გულმა ვერ მოითმინა,მივედი და ნაზად შევახე ტუჩები მის ყელს..ერთი ხელის მოძრაობით გადმომატრიალა მის მხარეს,მის მკერდს მივაბჯინე ხელის გულები და ტუჩებში ვაკოცე..
-დილამშვიდობისა პატარავ -თმა ყურზე გადამიწია და თვალები გაახილა
-დილამშვიდობის -გავუღიმე და ტუჩის კუთხეში ნაზი კოცნა დავუტოვე
-დილა უთენია ჩემს გაგიჟებას ცდილობ ქალბატონო?
-რატომაც არა?
-წუხანდელი გიჟური ღამის მერე? -ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ალმაცერად გამომხედა
-მეორე ტური გვაწყენდა? -ავხარხარდი,თმის ბოლოები თითებზე დაიხვია და თავი უკან გადამაწევინა,სველი კოცნები დატოვა ჩემს ყელში,ელვის სისწრაფით შემომაბრუნა საწოლზე და ჩემს ზემოდან აღმოჩნდა..წვრილბრეტელიანი მაისური უცბად იქცა ნაგლეჯად და უხეშად სწვდა ჩემს მკერდს,წრიული მოძრაობები არ დააყოვნა მუჭში მოიქცია ჩემიარცთუისე დიდი მკერდი და კოცნით გაიკვალა გზა..ჩემი ხმადაბალი კვნესა,უფრო ამხეცებდა მას და ქვედა ტუჩზე კბენა დამიწყო,მისი ორი თითი ვიგრძენი ჩემი საცვლის შიგნით და თავი უკან გადავაგდე,თვალები დავხუჭე,ტუჩები კბილებს შორის მოვიქციე და კვნესა ავამაღლე..ნეტარებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი,მალევე გაიკვალა გზა ტუჩებით მუცელზე..ჩემს საცვალს კბილებით სწვდა და მალევე დავრჩი საცვლისამარა..ნელი ბიძგით შემოვიდა დევდარიანი ჩემში,შეაერთა მალევე ჩვენი სხეულები და მოძრაობას სიჩქარე უმატა..სიამოვნებისგან კოსმოსში გავედი,წვრილი ხელებით მის კისერს ჩამოვეხვიე,უფრო ვიზიდავდი ჩემში და კვნესას ვეღარ ვწყვეტდი..საბანს ძლიერ ვეჭიდებოდი,თმა უსწორმასწოროდ ჩამომეშალა სახეზე,მოძრაობა ნელნელა შეწყდა და მეც მიწაზე დავეშვი..
გვერდით გადავწექი,დევდარიანმა მის სხეულს ჩამახუტა,ფრთხილად მიწევდა თმას სახედან და ცხელი კოცნების კვალს მიტოვებდა..
გვიან ავდექით,აბაზანა ერთად მივიღეთ და სამზარეულოში გავედით..გარეთ წვიმდა გადავწყვიტეთ ბავშვები დაგვეპატიჟებინა ჩვენთან..
ლენკამ 3 კვირის წინ გააჩინა,უსაყვარლესი ბიჭუნა და სახელად ლაშა დაარქვა..მისი და ვაჩეს 6თვიანი თანაცხოვრების მერე,ლენკას გული მოულბა მის მიმართ და გრძნობები გაუღვივდა..ბედნიერი ვიყავი,როცა თვითონაც ბედნიერი იყო..საღამოს ჩვენთან უნდა ყოფილიყო შეკრება,ამიტომ მე და გოგამ მთელი მაღაზია მოვიტანეთ..მრავალი სახის სალათა გავაკეთე,პიცას ვაკეთებდი,როცა ისევ გულის რევის შეგრძნებამ მომაწვა და პირაფარებული გავვარდი საპირფარეშოში,გოგას არ გამოპარვია და ღიმილით მიეყუდა კარებს..
-რაიყო? -ძლივს ამოვიღე ხმა
-რაგჭირს? -ღიმილი არ შორდებოდა სახედან
-მოვიწამლე ალბათ -მოღუშული გავხედე
-დარწმუნებული ხარ,რომ მოიწამლე?
-ხო გოგა
-იქნებ სხვა რამეა?
-ოოო გოგა -ხელი ვკარი და სამზარეულოში გავედი..მომზადება გავაგრძელე და საღამოც დადგა..ბავშვები მოვიდნენ და მაგიდასთან დავსხედით,დალევა დავიწყეთ,ბევრი ისტორიები გავიხსენეთ,ვიცინეთ,ვლაპარაკობდით და ჩვენს ძველ დროს დავუბრუნდით..
-წუხელ სალომეს ველაპარაკე და იდეაში აქვს ჩამოსვლა -თქვა გიომ და გოგას გახედა
-ვაა მართლა? -არ მოეწონა სალომეს ხსენება და არყით სავსე ჭიქა წამებში დააცარიელა დევდარიანმა
-სალომე ვინაა? -ცერად გავხედე ბიჭებს
-ამის დრო იყო ახლა? -ხელი დაახეთქა მაგიდას სანიმ
-კაი რაიყო შე*ემა,ყოფილ საცოლეზე ხო არ იეჭვიანებს ანო -გადაიხარხარა გიომ
-ანო წამო რა საძინებელში,ლაშას ვუყიდე რაღაცეები და განახებ -თემის შეცვლას ცდილობდა ლენკა
-აუუ ხო მეც მაინტერესებს -არ დააყოვნა ნინიმ
-ერტიწამით გოგოებო,რა ყოფილი საცოლე ? -ჩემს გვერდითმჯდომ გოგას გავხედე
-არაფერი პატარავ -თმა ყურზე გადამიწია,მაგრამ მალევე მოვიშორე მისი ხელი
-რას მიმალავთ,იტყვით? -ჩემს ხმაში ნერვიულობა ჩანდა
-ამის დრო არარის და მერე ვილაპარაკებთ -გაამკაცრა ტონი დევდარიანმა
-კარგი ჩვენ წავალთ -ფეხზე წამოდგა ვაჩე,დავემშვიდობეთ ერთმანეთს და გასვლისას ვიკითხე და ვერ მოვითმინე
-თქვენ ყველამ იცოდით ხო ამ სალომეზე? -თითი მივუშვირე ყველას
ხმა აღარ ამოიღეს და პირუჩუმრად დატოვეს სახლი..მაგიდა ისე ავალაგეთ ხმა არ გაგვიცია ერთმანეთისთვის..ჩემი ორგანიზმი ინტერესით იწვოდა,ყელში ბურთი მქონდა გაჩხერილი და არ მაძლევდა ამომესუნთქა..ცხელი აბაზანა მივიღე და პიჟამაში გამოვეწყე,იქვე სავარძელში ჩავსაფრდი და ფეხები მოვკეცე..ამასობაში დევდარიანმა შემოაღო საძინებლის კარი და დამნაშავე თვალებით გამომხედა..მალევე წამოვდექი ფეხზე და კომოდს მივეყრდენი..
-არაფერი გაქვს სათქმელი? -მშვიდი ხმით ვკითხე
-არაფერია სათქმელი -მშვიდად მიპასუხა,ისე თითქოს არც არაფერი მომხდარიყოს
-ყველამ დამაგოიმეთ და მომატყუეთ
-აუ არავის მოუტყუებიხარ რა -ხელი აიქნია დევდარიანმა
-რატო არვიცოდი საცოლე თუ გყავდა გოგა? -ამიკანკალდა მთლიანად ტანი
-კაი რაიყო ეს დედამო*ყნული,შენ ჩემამდე არავინ არ გყოლია?
-სად შეყვრებული და სად საცოლე გოგა?
-კაი ახლა ხო გაიგე,რა შეიცვალა? თუ ეჭვიანი ცოლის როლს მოირგებ და ლექციებს წამიკითხავ -თავი გააქნია დევდარიანმა
-ამაზრზენი ხარ და საშინლად მთვრალი,აზრი არააქვს შენთან ლაპარაკს,ვიძინებ -ზურგი ვაქციე,როცა მალევე მომაბრუნა უკან და თვალებში მომაპყრო მკაცრი მზერა
-ნუ გეშინია,ჩემს თავს ვერ წაგართმევენ -ჩაიცინა ცინიკურად
-ჯანდაბა,შენ საერთოდ მისმენ ?
-როცა ბრაზდები,უფრო მიმზიდველი ხდები და სურვილი მიჩნდება ტანსაცმელი შემოგახიო და მაგრად გაგ*იმო -წელზე ხელები შემომხვია და ჩვენს ტუჩებშორის მანძილი დაფარა..
-ეს ტრიუკები ვერ გიშველის -მოვიშორე და გაღიმებული დავტოვე დევდარიანი..საშინლად მეხვეოდა თავბრუ,თვალებში მიბნელდებოდა..ლოგინში ჩავწექი და მალევე მივითიშე..დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა,უაზრო სიზმრის გახსენებას ვცდილობდი,მაგრამ ვერაფრით ვერ გავიხსენე..გოგა მიბრუნდებული იყო მეორე მხარეს და ეძინა..ბრაზმა არაფრით არ გადამიარა და ძალიან ნაწყენი ვიყავი ბავშვებზეც,რომ დამიმალეს ასეთი რამ..
ჩავიცვი და მაღაზიაში ჩავედი,რამე გემრიელის ჭამა მინდოდა..თავი ვერ გავაკონტროლე და მიწას დავენარცხე...
3საათის შემდეგ..
ვიღვიძებ თეთრ კედლებს შუა,წამლების და ნემსების სუნით გაჟღენთილ ოთახში..ხელზე კათეტერი მქონდა ჩასმული და გადასხმა ასრულებდა თავის ფუნქციას..არაფერი არ მახსოვს,მომხდართან დაკავშირებით,მხოლოდ ის მახსოვს,როგორ ვერ გავაკონტროლე თავი და წავიქეცი..შემდეგ მივითიშე და ალბათ აქ აღმოვჩნდი..ექთანი შემოვიდა პალატაში და ღიმილით აკრულს ჩემსკენ წამოვიდა..
-უკეთ გრძნობთ თავს? -კათეტერი მომხსნა და წყალი გამომიწოდა
-კი კარგად ვარ -წყალი გამოვართვი და ერთი ყლუპით დავაცარიელე ჭიქა,თითქოს კილომეტრები ვირბინე ფეხით ისე მომწყურდა..
-თქვენი სახიდან გამომდინარე არ გახსოვთ არაფერი -თბილი ხმით ამოიღო ხმა ექთანმა,თავი გავაქნიე..
-თქვენს სახლის მახლობლად გული წაგივიდათ,სასწრაფოთი აქ გადმოგიყვანეს,გამოკვლევები ჩაგიტარეთ და გილოცავთ,თვენახევრის ორსული ხართ..თქვენი მეუღლე ახლავე მოგაკითხავთ,გამოჯანმრთელებას გისურვებთ..არ მჯერა ნუთუ დედა გავხდები,გული ამიჩუყდა და მუცელზე ხელი მოვისვი,იმაზე ვფიქრობდი გოგასთვის როგორ მეთქვა ეს ამბავი,ვიცოდი რომ მამობისთვის ის მზად ჯერ არ იყო და არვიცი გაახარებდა თუ არა ეს ამბავი..ფიქრებიდან გოგამ გამომიყვანა,პალატის კარი სწრაფად შემოაღო და ჩემსკენ წამოვიდა
-ანო კარგად ხარ? -ხელები თმაზე გადამისვა და შუბლზე მაკოცა
-კი კარგად ვარ,სახლში წამიყვანე
-ექთანს ვნახავ და წავიდეთ -გასვლას აპირებდა,მაგრამ მალევე ჩავავლე ხელი მკლავში და უკან შემოვაბრუნე
-გოგა გთხოვ,სახლში წამიყვანე იქ ვილაპარაკოთ,არაფერიაო გადაღლილობის ბრალიაო. -დატვირთული თვალებით გავხედე და ფეხზე წამოვდექი..თავბრუსხვევამ უკან დამაბრუნა,ამჯერად გოგამ ყურიც არ მიგდო და ექთანი მოძებნა..ექთანთან ერთად შემოვიდა,დამამშვიდებელი გამიკეთა და გამწერა..
-გამოჯანმრთელებას გისურვებთ,თავბრუსხვევა და გულის რევაც ჯერ გექნებათ არ ინერვიულოთ,ორსულობამ მასე იცის -ღიმილით გამოგვხედა ექთანმა
ენა მუცელში ჩამივარდა გოგას სახე,რომ დავაფიქსირე,გაკვირვებული ხან მე შემომხედავდა,ხან ექთანს გახედავდა..
-ვერ გავიგე? -გაოცებული ამოთქვა დევდარიანმა
-კარგით მე დაგტოვებთ -თავი დაგვიკრა მედდამ და პალატა დატოვა
-ფეხმძიმედ ვარ -ამოვიჩურჩულე
იღიმოდა ყურებამდე დევდარიანი,თეთრი კბილებით მიმზერდა,აწყლიანებული თვალებით,ხელში ამაფრიალა და ტუჩებში ნაზად მაკოცა..
-არ მჯერა,ნუთუ მამა გავხდები -მიწაზე დამსვა დევდარიანმა და თვალებში ჩამხედა
-ხო,არ მეგონა ასე თუ გაგეხარდებოდა
-შენ რაიყო სულ გაგიჟდი? ექთანს რო არ წამოსცდენოდა არ უნდა გეთქვა ხო?როდემდე აპირებდი დამალვას? -კითხვები მომაყარა დევდარიანმა
-ვიცოდი,რომ მზად არ იყავი და შემოგაპარებდი თანდათან -განაწყენებული გავხედე
-შენ სულ გააფრინე? ყველაზე ბედნიერი ვარ გესმის? ქალიშვილი მეყოლება -თავი ხელებში ჩარგო და სიხარულისგან ცას სწვდებოდა
-იქნებ ბიჭია -გამეღიმა
-არა აი ნახავ გოგო გვეყოლება,დედას დაემგვანება,მისნაირი ჯიუტი იქნება ნეტა? -გაეცინა დევდარიანს და ლოყაზე თითები მომისვა
-ნუ ხარ ცანცარა,წამიყვანე სახლში -მოკუნტული სახით გავხედე
-კაი წავედით -ხელი მომხვია და კლინიკა დავტოვეთ..
სახლში მივედით თუ არა ყავა მოვიმზადე და დივანზე წამოვჯექი,ძალიან დაღლილი ვიყავი და დასვენება მჭირდებოდა..
გოგა ფანჯარასთან იდგა და სიგარეტს ეწეოდა..მისი ყოფილი საცოლის თემა არ მანებებდა თავს და ვერ ვისვენებდი.
-გოგა არ ვილაპარაკოთ?
-თუ სალომეზე,მაშინ არა -ღრმა ნაფაზი დაარტყა და სიგარეტი მოისროლა,ფანჯარა მიხურა და სავარძელში მოიმარჯვა ადგილი.
-რატო დაშორდით? -არ ვცხრებოდი
-ისევ აგრძელებ -ცერად გამომხედა დევდარიანმა
-მიპასუხე,რატო არ ვიცოდი ამის შესახებ?
-არ ჩავთვალე საჭიროდ მომეყოლა
-და ჩემს ყოფილზე,რომ მოგიყევი არც მე ვთვლიდი საჭიროდ მაგრამ არ მინდოდა რამე დამემალა შენგან,ეს შეყვარებული იყო მაინცაა და არა საქმრო..- ჩემს ხმას გაბრაზება და წყენა შეერია,ავდექი და გასვლა დავაპირე..
-ადგილზე დაჯექი
-უნდა დავიძინო -მივუგდე უხეშად
-ვილაპარაკებთ და მერე,რადგან არ იხევ უკან,ჯანდაბა
-კაი გისმენ -ხელები გადავაჯვარედინე
-სალომე ტურენკო,მეორე კურსზე გავიცანი..3წელი ვხვდებოდით ერთმანეთს,როცა გადავწყვიტეთ დაქორწინება,ქორწილის წინა დღეს გავიგე,რომ ორსულად იყო ვიღაც ნაბიჭ*რისგან -შესვენებით ყვებოდა,წამოდგა,ბარიდან ღიპიანი ჭიქა მოიმარჯვა და ღვინო დაისხა.
ბავშვის მოშორება უნდოდა,ყველაფერს აკეთებდა,რომ მეპატიებინა,თვითმკვლელობაც სცადა..მაგრამ ბოლოს დავშორდი,მისი დანახვაც არ მინდოდა..შემდეგ საზღვარგარეთ წავიდა და მორჩა..ღალატი ერთადერთია რასაც ადამიანს ვერ ვაპატიებ ანო,გასაგებია ახლა? -ღვინო დალია და დივანში ჩაესვენა
-არ უნდა დაგემალა ჩემთვის -ნაწყენი გავხედე
-აღარანაირ როლს არ ასრულებს ეგ ადამიანი ჩემთვის,ამიტომ თავს ნუ დაიტვირთავ მასზე ფიქრით..გიომ მითხრა,რომ ჯერ ვერ ახერხებს ჩამოსვლას და ჩვენ მასზე არაფერი არ გვადარდებს,რომც ჩამოვიდეს არაფერი შეიცვლება..-მომიახლოვდა თავი ამაწევინა და ტუჩებში ნაზად მაკოცა,ხელები მომხვია და ძლიერ მიმიხუტა..
-მეშინია -ამოვთქვი ჩურჩულით
-რისი? -ჩაეცინა
-შენი დაკარგვის
-ანო ჩემო პატარა,ჩვენ ერთმანეთი ყოველთვის გვეყოლება,არავის შესწევს იმის ძალა რომ რამე მოიმოქმედოს და აგვამხედროს,ერთმანეთის წინააღმდეგ..
-მიყვარხარ -მთელი გულით დავუმარცვლე და ძლიერ მოვხვიე ხელები
-მეც მიყვარხარ!

5წლის შემდეგ..

-რაა ლამაზიი დღეააა,რა ნათეეელი მზეაა იმიტომ რომ დღეს მიას დაბადების დღეა!! გილოცავთ!! გილოცააავთ!!
-გილოცავ დე,დაბადების დღეს! სურვილი ჩაიფიქრე და ჩააქვრე სანთლები -ჩავჩურჩულე მიას და ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე..
-ნუთუ ასე მალე გავიდა დრო? -მომიახლოვდა დევდარიანი და წელზე მომხვია ხელები
-ხო გოგა ძალიან მალე..მია უკვე 5 წლის გახდა,ძალიან ბედნიერი ვარ -ვუთხარი ქმარს და ტუჩებში ვაკოცე
-ბედნიერი ვარ თქვენით ანო!
ლენკა და ვაჩე უკვე მეორე ბავშვს ელოდებიან..ნინი საზღვარგარეთ გათხოვდა და წელიწადში ერთხელ მაინც ჩამოგვაკითხავს საქართველოში,ძალიან დაგვაკლდა,მაგრამ ძველებურ კონტაქტს მაინც არ ვწყვეტდით ერთმანეთისგან..სანდრო ისევ ისეთი ბაბნიკია და ყოველდღე ახალი გოგოები ყავს,გიორგის შეყვარებული ყავს და სერიოზულადაა განწყობილი..მე და დევდარიანი,ისევ ისე ერთმანეთზე შეყვარებული ბავშვები,დრო რომ ვერაფერს გვიხერხებს..მისი თქმით მართლაც,გოგო გვეყოლა და მისი ნებით მია დავარქვით..დღეს მია 5წლის გახდა,ავღნიშნეთ ყველამ ერთად,გავერთეთ და მიაც გავართეთ..
-მოდი რა დღეს მია დავუტოვოთ ვინმეს და მარტო ვიყოთ ერთი დღე -ხვეწნით მომიახლოვდა დევდარიანი და უკანალზე მიჩქმიტა
-გოგა არ გრცხვენია? ხოიცი მია არ დარჩება არსად,ნუ სულელობ-სიცილით გავხედე ქმარს
-მენატრები,ნორმალური სექსი მომენატრა ჩემს ცოლთან -ნაწყენი წარმოთქვა დევდარიანმა
-მიას სახეს ვერ ხედავ,როგორ დაიღალა? მალევე დაიძინებს -გამეცინა მის ნათქვამზე და ლოყაზე ვუკბინე
-ხო რათქმაუნდა დაიძინებს,ოღონდ ჩვენთან შუაში -ხელები გადაიჯვარედინა გაბრაზებულმა
-ეჭვიანობს ჩემი ქმარი? -ხელები მოვხვიე და ტუჩებში ჩავაფრინდი
-ისე ნუ იზავ აქვე გაგხადო,მინდიხარ გოცირიძე -კოცნა შემომიბრუნა
-გიჟიხარ,წამოდი არ დაგვინახოს მიამ -ხელი ჩავავლე ქმარს და ბავშვებთან გავედით
სანიმ გოგა გვერდით გაიყვანა,შემეშინდა ძველებურები ხო არ მეორდება მეთქი და მათ გავყევი აივანზე..
-შეჩ*მა სალომე ჩამოვიდა
-ვინ სალომე? -გაოცებული გახედა დევდარიანმა
-სალომე შენი ყოფილი საცოლე
-უფ მოიცა რა,5წლის წინაც ჩამოდიოდა -ხელი აიქნია უკმაყოფილოდ
-არაა ტო იმენა ჩამოვიდა,გაიგო ცოლ-შვილი რო გყავს,შენი ნახვა უნდა,ანოსთან აღარ გითხარი,ხოიცი ეს ცოლის ეჭვიანობები -გაიცინა სანიმ..
-ვის უნდა გოგა შენი ნახვა? -გაფითრებული გავედი აივანზე და დევდარიანს ცხვირწინ ავეტუზე..
--------------------------------------------

ბავშვებო,თქვენი ემოციეეებით სავსე კომენატრები სადარის? გეელიით!!!
პ.ს რაც შეეხება თავების დადებას,თავებს არ ვაგვიანებ! ყოველდღე ვდებ თავის დროზე რადგან 24საათში ერთხელაა შესაძლებელი დადება,ადმინისტრაცია გვიან ამოწმებს ხანდახან და გვიან ქვეყნდება ამიტომ სიახლე!! იცოდეთ მაინც !! მადლობა ვინც კითხულობთ,მაინტერესებს თქვენი აზრები!